Έχοντας σιγάσει για πολύν καιρό, χωρίς να δώσει κάποια ισχυρή δόνηση, ένα μικρό τμήμα από το κατά τ’ άλλα ιδιαίτερα δραστήριο στο υπόλοιπο τμήμα της Τουρκίας ρήγμα της Ανατολίας, το οποίο βρίσκεται στα πόδια της Κωνσταντινούπολης, κάτω από τη Θάλασσα του Μαρμαρά, εγκυμονεί έναν δυνητικό κίνδυνο για την εκδήλωση ενός καταστροφικού σεισμού, όπως αναφέρεται σε μελέτη που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.
Το ρήγμα που διασχίζει τις βόρειες περιοχές της Τουρκίας και φθάνει στην Ανατολία είναι το πιο ενεργό στην Ευρώπη κι έχει προκαλέσει καταστροφικότατες δονήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα, ξεκινώντας από εκείνη στο Γκανός (δυτική Τουρκία) το 1912, έως τον σεισμο στο Ερζιντσάν (ανατολική Ανατολία) το 1939.
Οι πιο πρόσφατες δονήσεις χρονολογούνται από το 1999, κοντά στο Ιζμίτ και το Ντιζτσέ, ανατολικά της Κωνσταντινούπολης. Αμφότερες είχαν ένταση άνω των 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και είχαν προκαλέσει χιλιάδες θύματα—στην περίπτωση δε του Ιζμίτ συνολικά 20.000 νεκρούς.
Έκτοτε, η σεισμική δραστηριότητα του ρήγματος φαίνεται να έχει σιγάσει κατά μήκος του τμήματος του άξονα βορρά-Ανατολίας που φθάνει έως τα νότια της Κωνσταντινούπολης.
Μολαταύτα, η ζώνη αυτή μήκους 150 χλμ είναι η μοναδική που δεν έχει παράξει μία σημαντική δόνηση από τις αρχές του 20ου αιώνα κι οι γεωλόγοι συλλέγουν ενδείξεις ότι οι τεκτονικές εντάσεις συνεχίζουν να συσσωρεύονται στην περιοχή αυτή.
Ο Μάρκο Μπόνχοφ του Γερμανικού Κέντρου για τις Γεωεπιστήμες του Πότσνταμ κι η ομάδα του μελετά τη σεισμική δραστηριότητα της ζώνης αυτής αναλύοντας τα ποιοτικά στοιχεία από 835 μικρο-σεισμούς που καταγράφηκαν εκεί από το 2006 έως το 2010.
Σύμφωνα με τα πορίσματα της ανάλυσής τους, ένα τμήμα του ρήγματος, μήκους μόλις 30 χλμ, που κείται σε βάθος μόνον λίγων χλμ στο αρχιπέλαγος των Πριγκιπονήσων φαίνεται να αποτελεί το σημείο σύγκλισης και απορρόφησης των τεκτονικών εντάσεων. Εάν όμως αυτό το σημείο χαλαρώσει και ξεσπάσει βίαια, τότε ενδέχεται να δώσει μία σεισμική δόνηση άνω των 7 Ρίχτερ ακριβώς στα πόδια της Κωνσταντινούπολης, μίας μητρόπολης των 13 εκατ. κατοίκων.
Τα ιστορικά στοιχεία άλλωστε τεκμαίρουν σημαντικά τεκτονικά γεγονότα άνω των 7 Ρίχτερ στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης, με τα δύο τελευταία να έχουν καταγραφεί το 1509 και το 1766, που στατιστικά αντιστοιχούν σε συχνότητα περίπου 200 -250 ετών.
Με βάση τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις, οι πιθανότητες να επαναληφθεί μία αντίστοιχη δόνηση έως το 2034 κυμαίνονται μεταξύ 35 και 70%.
