Με έκπληξη παρακολουθώ αυτές τις μέρες τις αντιδράσεις για την ελληνική στάση στο ζήτημα της επέμβασης στη Λιβύη. Με έκπληξη και απογοήτευση για την ανιστόρητη, ανεύθυνη και ανήθικη προσπάθεια που γίνεται από κόμματα, οργανώσεις και μέσα ενημέρωσης να πείσουν ότι πρέπει να αντισταθούμε στην «ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον του λαού της Λιβύης».
Κατ’ αρχάς, επιτρέψτε μου να σας πω ότι η εξίσωση «Καντάφι=λαός της Λιβύης» δεν ισχύει. Και η διεθνής επέμβαση για την επιβολή του ψηφίσματος 1970 (no-fly zone και εμπάργκο όπλων) στη Λιβύη δεν συνιστά επίθεση εναντίον του λαού της Λιβύης. Επίθεση εναντίον του λαού της Λιβύης εξαπέλυσε ο σχιζοφρενής δικτάτορας της χώρας. Να θυμίσω ότι ο επαναστατημένος λαός της Λιβύης εκλιπαρούσε για την διεθνή επέμβαση;
Έχει αναρωτηθεί κανείς προοδευτικός τι θα συνέβαινε εάν δεν ξεκινούσε η επιχείρηση στις 19 Μαρτίου; Ένα εκατομμύριο κάτοικοι της Βεγγάζης θα βρίσκονταν σήμερα στο έλεος του Καντάφι –έλεος που ο ίδιος ο δικτάτορας είχε διακηρύξει μια μέρα νωρίτερα ότι δεν θα υπάρξει. Πόσοι από αυτούς –γυναικόπαιδα ανάμεσά τους- θα σφάζονταν;
Πόσο «αριστερό» είναι να κάθεσαι στον καναπέ σου και να παρακολουθείς από την τηλεόραση τη σφαγή ενός λαού την ώρα που οι ηγέτες σου απλά συσκέπτονται; Στο όνομα αυτής της εγκληματικής απάθειας και «ουδετερότητας» σφάχτηκαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι στη Ρουάντα και αυτή η τραγωδία θα αποτελεί πάντα μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η ελληνική αριστερά –που συμπτωματικά ταυτίζεται με τις θέσεις της ακροδεξιάς στο ζήτημα της Λιβύης- επιμένει σε θέσεις που αν εφαρμόζονταν θα είχαν καταστροφικά αποτελέσματα για τον λαό της Λιβύης. Τι θα πει «όχι στον πόλεμο»; Τι προτείνεις εσύ κα. Παπαρήγα και κ. Τσίπρα για να σταματήσει ο πόλεμος του Καντάφι εναντίον του λαού του; Τι κάνετε γι’ αυτό; Εκδίδετε δελτία τύπου; Είστε αριστεροί εσείς που ζητάτε να μην γίνει τίποτα για να γλιτώσουν κάποιες δεκάδες χιλιάδες ζωών; Κι εσείς κ. Καρατζαφέρη; Πόσο ακόμα θα λαϊκίζετε; Τι προτείνετε δηλαδή για να καταλάβω;
Το ίδιο και ακόμα πιο επικίνδυνα «λαϊκίζουν» τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα. Παίρνουν θέση εναντίον του «πολέμου» δημιουργώντας κλίμα φοβικό και στρέφονται εναντίον της απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης να παράσχει απλά τις ελάχιστες διευκολύνσεις (τρεις βάσεις, μια φρεγάτα, ένα ιπτάμενο ραντάρ κι ένα ελικόπτερο) στις δυνάμεις της ετερόκλητης συμμαχίας που ανέλαβε δράση, υπερτονίζοντας επτά κυρίως έωλoυς και αφελείς μύθους:
• συμμετέχουμε στη σφαγή (μα σφαγέας είναι ο Καντάφι και συνένοχοι ηθικά όσοι του συμπαραστέκονται ενεργά ή μέσω «ουδετερότητας»)
• κινδυνεύουμε από αντίποινα (μα τα αεροπλάνα του Καντάφι δεν πετούν πλέον, οι πύραυλοί του έχουν ελάχιστη εμβέλεια που δεν ξεπερνά τα 100 χλμ)
• επιβαρυνόμαστε με τεράστιο κόστος (μα οι βάσεις υπάρχουν ούτως ή άλλως και λειτουργούν, η φρεγάτα περιπολεί ούτως ή άλλως στη Μεσόγειο, το ιπτάμενο ραντάρ ούτως ή άλλως θα πέταγε για επιχειρησιακούς λόγους και το ελικόπτερο ούτως ή άλλως θα έκανε ασκήσεις search & rescue. Ποιο κόστος;)
• καταστρέφουμε τις σχέσεις μας με τους Άραβες (αντιθέτως, οι αραβικοί λαοί επαναστατούν ο ένας μετά τον άλλον και στο τέλος της ημέρας, όταν κάποτε θα ζουν υπό πιο ανθρώπινα καθεστώτα, θα κάνουν τον λογαριασμό για να δουν ποιοι τους βοήθησαν όταν το χρειάζονταν και ποιοι όχι)
• η μεγάλη πλειοψηφία του λαού τάσσεται εναντίον του πολέμου (όμως, η κυβέρνηση που πολιτεύεται με τη σκέψη της στις δημοσκοπήσεις είναι μια χρεοκοπημένη κυβέρνηση)
• πρέπει να αντισταθούμε στο ΝΑΤΟ (για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ και έχουμε υποχρεώσεις στις οποίες πρέπει να ανταποκρινόμαστε προκειμένου να απολαμβάνουμε τα οφέλη της συμμετοχής μας στη Συμμαχία. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι τέτοια οφέλη δεν υπάρχουν τότε ας πιέσουν προς την κατεύθυνση της αποχώρησής μας από το ΝΑΤΟ και ας επωμιστούν τις ευθύνες τους)
• οι βομβαρδισμοί των δυτικών δολοφονούν αμάχους (μα οι δυτικοί στοχεύουν αποκλειστικά στην καταστροφή της πολεμικής μηχανής του καθεστώτος ακριβώς για να εξουδετερώσουν τη δυνατότητά του να δολοφονεί αμάχους. Η στόχευση αμάχων δεν έχει καμία απολύτως λογική.
Βέβαια, κάποιοι νεκροί αναπόφευκτα θα υπάρξουν, κυρίως από τη μεριά των στρατευμάτων του Καντάφι, αλλά όχι στους εξωφρενικούς αριθμούς που ανακοινώνει η εντελώς αναξιόπιστη συμμορία του συνταγματάρχη και τόσο πρόθυμα αναπαράγει ως δεδομένους μερίδα του ελληνικού τύπου).
Και όλοι αυτοί οι μύθοι-επιχειρήματα, συχνά συνοδεύονται από την εντελώς ανήθικη υπογράμμιση ότι η Ελλάδα δεν διαπραγματεύτηκε «ανταλλάγματα» γα την –ούτως ή άλλως- ελάχιστη συμμετοχή της! Δηλαδή, αν κάναμε ανατολίτικα παζάρια για να κερδίσουμε κανένα παξιμαδάκι, όλα τα παραπάνω επιχειρήματα θα πεταγόντουσαν από το παράθυρο;
Για να τελειώνουμε: το καθεστώς του Καντάφι εκπροσωπεί ό,τι πιο προσβλητικό για τις οικουμενικά αποδεκτές αξίες του πολιτισμού μας, για τη συλλογική αίσθηση περί κοινής λογικής και για το πνεύμα του παγκοσμοποιημένου ανθρωπισμού. Το ίδιο ίσχυε και για τα καθεστώτα της Αιγύπτου και της Τυνησίας. Το ίδιο ισχύει και για τα καθεστώτα στην Υεμένη, στο Μπαχρέιν, στη Συρία, στη Σαουδική Αραβία και στο σύνολο σχεδόν του αραβικού κόσμου. Όταν οι λαοί αυτών των χωρών επαναστατούν και ζητούν αυτά που για εμάς είναι αυτονόητα, είναι καθήκον μας να σταθούμε στο πλευρό τους και όχι απέναντι τους. Τελεία και παύλα.