Η διεθνής κοινότητα φοβάται πως δεκαετίες εχθρότητας ανάμεσα στο Ισραήλ και την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν μπορεί να μετατραπούν σε ολοκληρωτικό πόλεμο, καθώς ο ισραηλινός στρατός συνεχίζει την επίθεσή του στη Γάζα μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου εναντίον του Ισραήλ που εξαπέλυσε η παλαιστινιακή ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς, η οποία υποστηρίζεται από την Τεχεράνη.

Σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους τους οποίους επικαλούνται πολλά αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα, οι εκρήξεις κοντά σε στρατιωτική βάση στην Καχτζαβαρεστάν, στο κέντρο της χώρας, έχουν σχέση με μια ισραηλινή επίθεση εναντίον του Ιράν σε αντίποινα για τα ιρανικά πλήγματα το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Αυτές οι νέες εξελίξεις σημειώνονται, καθώς το Ισραήλ είχε απειλήσει να απαντήσει στην επίθεση εναντίον του εδάφους του και παρά τις προειδοποιήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, του πιο πιστού συμμάχου του. Η Τεχεράνη φαινόταν ωστόσο σήμερα να μετριάζει την κατάσταση, κάνοντας λόγο για μια επίθεση χωρίς πυραύλους και πυρηνικές εγκαταστάσεις σε ασφάλεια.

«Μοιάζει να είμαστε σε μια στιγμή όπου οι δύο πλευρές επιδιώκουν να βγουν από τον τρέχοντα κύκλο κλιμάκωσης, με το Ισραήλ να εξαπολύει μια πολύ περιορισμένη επίθεση προκειμένου να δείξει ότι απαντά στα ιρανικά πλήγματα και την Τεχεράνη να υποβαθμίζει γρήγορα το συμβάν ώστε να μην είναι υποχρεωμένη να απαντήσει», εκτιμά ο Ζιλιέν Μπαρνς-Ντέισι του European Council on Foreign Relations.

Ο Χάσνι Αμπίντι, του Study and Research Centre for the Arab and Mediterranean World με έδρα τη Γενεύη, υπογραμμίζει από την πλευρά του τη σχεδόν απόλυτη «συμμετρία» των επιθέσεων του Ιράν και του Ισραήλ, κάτι που μπορεί να τα οδηγήσει να εκτιμήσουν ότι μπορούν να μείνουν εκεί. «Το ισραηλινό πλήγμα χτύπησε μια αεροπορική βάση που είχε χρησιμοποιηθεί ως πλατφόρμα για την εκτόξευση πυραύλων και drones εναντίον του Ισραήλ» την περασμένη εβδομάδα, λέει. Και «οι Ισραηλινοί φρόντισαν να μην αγγίξουν σημαντικές πυρηνικές θέσεις που βρίσκονται στην ίδια επαρχία, στο Ισφαχάν».

Μια κατάσταση ώστε να κατευναστεί η Τεχεράνη, η οποία δεν έχει «κανένα συμφέρον να διαρκέσει αυτή η κρίση», επειδή η ύψιστη προτεραιότητά της είναι να συνεχίσει το πυρηνικό πρόγραμμά της, όρος επιβίωσης του καθεστώτος, εκτιμά ο ειδικός στη Μέση Ανατολή. Στην επίθεσή του κατά του Ισραήλ το περασμένο Σαββατοκύριακο, το Ιράν μπόρεσε εξάλλου να μετρήσει «την ικανότητα του Ισραήλ στον τομέα της αεροπορικής άμυνας» καθώς την «χωρίς προηγούμενο» κινητοποίηση των Ηνωμένων Πολιτειών, του δυτικού στρατοπέδου ευρύτερα στο οποίο εντάχθηκε η Ιορδανία, σημειώνει.

Το Ιράν εξαπέλυσε περισσότερα από 350 βλήματα, πυραύλους και drones, προς την κατεύθυνση του Ισραήλ, το σύνολο σχεδόν των οποίων αναχαιτίστηκε. Παρά τα αντικειμενικά στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της αποκλιμάκωσης, οι ειδικοί παραμένουν ιδιαίτερα συγκρατημένοι, λόγω της αβεβαιότητας που περιβάλλει τους σκοπούς του Ισραήλ.

«Για μένα, το Ισραήλ είναι σε μια λογική κλιμάκωσης και καθόλου σε μια λογική αποκλιμάκωσης», εκτιμά η Ανιές Λεβαλουά του Institut de recherche et d’études sur la Méditerranée et le Moyen-Orient. «Η επίθεση στο Ιράν είναι ένας τρόπος να έχει πολύ περισσότερη υποστήριξη από ό,τι στην υπόθεση της Γάζας», λέει, αναφερόμενη στο ότι οι αραβικές χώρες θεωρούν πως η Τεχεράνη και το πυρηνικό πρόγραμμά της είναι από μόνα τους παράγοντας περιφερειακής αποσταθεροποίησης.

Οι Ισραηλινοί επέλεξαν ωστόσο να απαντήσουν στην επίθεση της Τεχεράνης χωρίς να λάβουν υπόψη τις προειδοποιήσεις της Ουάσινγκτον, παρατηρεί, υπογραμμίζοντας τον απρόβλεπτο χαρακτήρα του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος είναι μάλλον απρόσβλητος στις πιέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών. «Υπάρχει το προφανές και λογικό, όμως επί του πεδίου, έχουμε έναν παίκτη (…) ο οποίος παίρνει αποφάσεις που μοιάζουν να πηγαίνουν αντίθετα στα συμφέροντα του Ισραήλ», παρατηρεί η Ανιές Λεβαλουά.

Το Ισραήλ ενέτεινε εξάλλου τις επιδρομές του στον νότιο Λίβανο εναντίον της λιβανικής Χεζμπολάχ, που υποστηρίζεται από την Τεχεράνη, κάτι που μπορεί να ωθήσει την τελευταία να «καθαρίσει» την ντροπή του Ιράν», του οποίου το Ισραήλ έχει σκοτώσει τελευταία αρκετούς αξιωματούχους. «Η περιφερειακή κατάσταση στο σύνολό της παραμένει εξαιρετικά πυρετώδης με την αντιπαράθεση ανάμεσα σε αυτές τις δύο χώρες να είναι πιο άμεση από ποτέ», λέει ο Ζιλιέν Μπαρνς-Ντέισι.

Σε ένα λιγότερο απαισιόδοξο σενάριο, οι Ηνωμένες Πολιτείες ίσως μπόρεσαν να δεχθούν πως το Ισραήλ θα ανταπέδιδε με αντάλλαγμα να μείνει εκεί, λέει η Ανιές Λαβαλουά. Επειδή, σημειώνει, «οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγάλοι» για τις ΗΠΑ, τις χώρες του Κόλπου και για το ίδιο το Ισραήλ.

Με πληροφορίες από: ΑΠΕ – ΜΠΕ / Φωτογραφίες Reuters

The post Θα γίνει πόλεμος μεταξύ Ιράν και Ισραήλ ; Τι εκτιμούν αναλυτές για την ένταση που επικρατεί στη Μέση Ανατολή appeared first on OnAlert.

Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Στέφανος Κασσελάκης λίγο πριν καταταγεί για να εκπληρώσει την εικοσαήμερη στρατιωτική του θητεία, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, δήλωσε: «..είναι τιμή μου να βρίσκομαι εδώ για να υπηρετήσω την πατρίδα μου..».

Είναι θετικό που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ νιώθει περηφάνεια σχετικά με την εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας αν αναλογιστούμε ότι κατά τη διάρκεια του 1ου συνεδρίου της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ τον Απρίλιο του 2017, οι θέσεις που διατυπώθηκαν για τη στρατιωτική θητεία ήταν ότι:

«Ο Στρατός ανήκει στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους και παράλληλα λειτουργεί ως ιδεολογικός μηχανισμός, εγχαράσσοντας όψεις της κυρίαρχης ιδεολογίας, όπως η πειθάρχηση, η υπακοή, ο εθνικισμός, ενώ συντελεί στη διαμόρφωση της ταυτότητας των νέων».

Να επισημάνουμε επίσης ότι σε συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Κασσελάκης ανέφερε ότι στις Μονάδες Α’ Γραμμής του Στρατού θα πρέπει να υπηρετούν επαγγελματίες στρατιωτικοί και στις Μονάδες εσωτερικού να πραγματοποιείται κοινωνική θητεία μικρής διάρκειας.

Θα πρέπει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να ενημερωθεί ότι ένας βασικός πυλώνας της πολεμικής μας προπαρασκευής είναι η εφεδρεία. Αμιγώς επαγγελματικός στρατός σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει εκπαίδευση για οπλίτες θητείας, άρα δεν θα υφίσταται εφεδρεία. Στα αρνητικά να συνυπολογιστεί και το κόστος, καθόσον το να συντηρείς έναν αμιγώς επαγγελματικό στρατό είναι ιδιαίτερα δαπανηρό.

Η έννοια της κοινωνικής θητείας συνδέεται με την αντίρρηση συνείδησης και την υποχρέωση στράτευσης. Σχετικά με ολιγοήμερη θητεία του κ Κασσελάκη ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε από τα Μ.Μ.Ε. για το βίντεο που ανέβασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πριν καταταγεί, αν θα έχει ειδική μεταχείριση στο στρατόπεδο και γενικότερα στις συνθήκες διαβίωσης του.

Θα ήταν όμως σκόπιμο αντί για τα προαναφερόμενα να υπάρξει προβληματισμός αναφορικά με το τι εξυπηρετεί η διάρκεια θητείας των είκοσι ημερών και τι μηνύματα στέλνει στους νέους που δεν έχουν καταταγεί ακόμα στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων.

Κάθε χρόνο ένας αριθμός περίπου 10.000 έως 12.000 νέοι απαλλάσσονται από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις για λόγους υγείας ή ανυποταξίας. Δηλαδή η δύναμη μιας Μεραρχίας πλήρους πολεμικής συνθέσεως. Διερωτάται κανείς, ένα τόσο μεγάλο ποσοστό της ελληνικής νεολαίας είναι ανάπηροι και ανίκανοι για στράτευση;

Προφανώς δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά κάποιοι σκέφτονται με δεδομένο τα μηνύματα που λαμβάνουν όπως προαναφέρθηκε: «γιατί να πάω στο Στρατό αν βρω τρόπο να το αποφύγω;» Ενδιαφέρον έχει το πως αντιμετώπιζαν στην Αρχαία Σπάρτη αυτούς που αρνούνταν τη στράτευση ή δείλιαζαν κατά τη διάρκεια της μάχης. Τους αποκαλούσαν σκωπτικά «Τρέσαντες», δηλαδή αυτοί που  τρέμουν από φόβο. Έχαναν τα πολιτικά τους δικαιώματα, και ήταν στόχος κοινωνικής περιφρόνησης.

Στη σύγχρονη Ελλάδα οι αντιρρησίες συνείδησης που αρνούνται να υπηρετήσουν το διαφημίζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και διορίζονται σύμβουλοι πολιτικών αρχηγών. Παράλληλα με τα προαναφερόμενα το ΥΠΕΘΑ έχει εξαγγείλει για τη στρατιωτική θητεία την υιοθέτηση του «φινλανδικού μοντέλου» με παροχή δυνατότητας διαμόρφωσης ενός ακαδημαϊκού προφίλ από τους στρατεύσιμους, χωρίς όμως να αποφασίζεται η αύξηση της θητείας που είναι αναντίρρητη ανάγκη για το Στρατό Ξηράς.

Να επισημάνουμε ότι τo πρόβλημα της χαμηλής στελέχωσης των μονάδων του Στρατού Ξηράς που οφείλεται στη μικρή διάρκεια θητείας, σε συνδυασμό με μια σειρά προβλημάτων επηρεάζουν την εκπαίδευση και φαλκιδεύουν το αξιόμαχο των Μονάδων του Στρατού Ξηράς. Η διεξαγωγή της εκπαίδευσης χαρακτηρίζεται από συμβατισμούς που οφείλονται κυρίως στην απασχόληση του ήδη μειωμένου προσωπικού για ανάγκες ασφαλείας και λειτουργικών αναγκών.

Οι ασκούμενοι Διοικητές τμημάτων δοκιμάζονται σε συνθήκες που απέχουν πολύ από αυτές που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν σε συνθήκες μάχης. Ο μικρός χρόνος διάρκειας θητείας των οπλιτών και η ανάθεση σ΄ αυτούς πολλαπλών καθηκόντων έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ανεκπαίδευτης εφεδρείας. Είναι σκόπιμο να γίνει κατανοητό ότι η διάρκεια της θητείας καθορίζεται σε σχέση με τις υπηρεσιακές – επιχειρησιακές ανάγκες και σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να εντάσσεται σε οποιεσδήποτε μικροπολιτικές σκοπιμότητες.

Φωτογραφίες Eurokinissi

The post Λάμπρος Τζούμης στο OnAlert: Τα «μηνύματα»» από τη θητεία Κασσελάκη, οι τηλεοπτικές εμφανίσεις και οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες appeared first on OnAlert.

Στα πάνω από 24 χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία στη Ρωσία, οι δυτικοί ηγέτες συχνά πίστευαν πως είχαν καταλάβει τη στρατηγική του Βλάντιμιρ Πούτιν και είχαν υπερασπιστεί τη θέση της Μόσχας ως διεθνούς εταίρου.

Η προσέγγιση αυτή διαλύθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2022 με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Τους πρώτους μήνες της σύγκρουσης, ο ρωσικός στρατός απέτυχε βέβαια να καταλάβει τις κύριες ουκρανικές πόλεις μ’ αυτό που υπολόγιζε ότι θα ήταν μια επίθεση αστραπή.

Όμως ο ισχυρός άνδρας του Κρεμλίνου επιδεικνύει σήμερα αυξανόμενη ικανοποίηση, φθάνοντας μέχρι το σημείο να διαβεβαιώσει στις αρχές Φεβρουαρίου πως μια στρατηγική ήττα της Ρωσίας είναι «εξ ορισμού αδύνατη».

Τα στρατεύματά του εξουδετέρωσαν αυτό το καλοκαίρι μια ουκρανική αντεπίθεση και μεγάλα τμήματα εδάφους στη νότια και την ανατολική Ουκρανία παραμένουν στα χέρια της Ρωσίας, όπως και η χερσόνησος της Κριμαίας που προσαρτήθηκε το 2014. Την περασμένη εβδομάδα η Μόσχα πέτυχε εξάλλου μια συμβολική νίκη καταλαμβάνοντας την πόλη Αβντιίβκα στο Ντονμπάς.

Ζωτικής σημασίας υποστήριξη προς την Ουκρανία 

Απέναντί του, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν παύουν να επαναλαμβάνουν ότι δεν θέλουν να δουν τη Ρωσία να κερδίζει στην Ουκρανία.

«Ο πρόεδρος Πούτιν είναι πεπεισμένος ότι μπορεί να αντέξει περισσότερο από τη Δύση. Έγκειται συνεπώς σ’ εμάς να επιδείξουμε αποφασιστικότητα για να του αποδείξουμε πως έχει λάθος», σχολίαζε πρόσφατα ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος ζητώντας να μην κατονομασθεί.

Όμως η κατάσταση είναι σκοτεινή στο φιλοουκρανικό στρατόπεδο, που υπονομεύεται από τις διαιρέσεις και δεν μπορεί να κρατήσει τις υποσχέσεις του για αρωγή προς το Κίεβο.

Αλλά μόνο μια αυξημένη υποστήριξη σε μια Ουκρανία, που σύντομα θα αντιμετωπίζει ελλείψεις πυρομαχικών, μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα, εκτιμούν αναλυτές. Όμως αυτό δεν είναι εγγυημένο, τη στιγμή που οι Αμερικανοί κοινοβουλευτικοί συγκρούονται πάνω σ’ ένα νέο πρόγραμμα αρωγής και όπου το ενδεχόμενο να επιστρέψει ο Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο ανησυχεί τους Ευρωπαίους. Οι τελευταίες επιθέσεις αυτού του τελευταίου εναντίον των κακοπληρωτών στο ΝΑΤΟ προοιωνίζονται τα χειρότερα για την αλληλεγγύη του με τα μέλη της Συμμαχίας απέναντι σε ενδεχόμενη ρωσική επίθεση.

Η Μόσχα και το Κίεβο «κάνουν αγώνα δρόμου για να ανοικοδομήσουν τις αμυντικές ικανότητές τους. Αν τα δυτικά κεφάλαια δεν αποδεσμευθούν, αν η Ρωσία πάρει το πλεονέκτημα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα έχει τη δυνατότητα να κάνει νέες προόδους», εξηγεί στο Γαλλικό Πρακτορείο η Αντρέα Κένταλ Τέιλορ, ερευνήτρια στο Center for New American Security, που έχει την έδρα του στην Ουάσινγκτον.

«Η δυναμική έχει αλλάξει», εκτιμά αυτή η αναλύτρια, υπογραμμίζοντας ότι «από τη σκοπιά του Πούτιν, το 2024 είναι μια κρίσιμη χρονιά».

Ρωσικό «παράθυρο ευκαιρίας»

Η Ουκρανία επίσης ανησυχεί για μια ενδεχόμενη δεύτερη προεδρική θητεία του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος διαβεβαίωσε πέρυσι πως θέλει «να διευθετήσει αυτό τον πόλεμο μέσα σε 24 ώρες», αν επανεκλεγεί. Τα κόμματα της άκρας δεξιάς, πιο ήπια έναντι της Ρωσίας, βρίσκονται εξάλλου σε άνοδο στη Γαλλία και τη Γερμανία.

Το έτος 2024 αντιπροσωπεύει κατά συνέπεια για τον Βλαντίμιρ Πούτιν ένα «παράθυρο ευκαιρίας» για να επωφεληθεί από τις αδυναμίες της Δύσης, αναλύει η Τατιάνα Στανόβαγια, ιδρύτρια του γραφείου συμβούλων R. Politik.

Ο Ρώσος ηγέτης στοιχηματίζει κυρίως σε «ένα προσωρινό περιορισμό της δυτικής στρατιωτικής υποστήριξης, καθώς η παραγωγή πυρομαχικών δεν πρόκειται να επιταχυνθεί παρά στις αρχές του 2025», γράφει στο λογαριασμό της στην πλατφόρμα Telegram.

Οι Δυτικοί, από την πλευρά τους, στοιχηματίζουν στις εσωτερικές αδυναμίες της Ρωσίας, σε μια οικονομία επιβαρυμένη από τον πόλεμο, μια δημογραφία που φθίνει, τις πρώτες ενδείξεις κόπωσης της ρωσικής κοινής γνώμης από τη σύγκρουση και την έκταση των ανθρώπινων απωλειών, τις οποίες δυτικές πηγές υπολογίζουν σε 350.000 νεκρούς ή τραυματίες από τη ρωσική πλευρά.

«Η διατήρηση της εσωτερικής σταθερότητας απορροφά μεγάλο μέρος των προσπαθειών του Πούτιν», επισημαίνει η Νταρά Μασικό, ερευνήτρια του Ιδρύματος Κάρνεγκι για τη Διεθνή Ειρήνη, η οποία βλέπει μια «υπερβολική πεποίθηση» στον τόνο που χρησιμοποιούν τώρα οι Ρώσοι αξιωματούχοι.

Όμως χωρίς μια σημαντική δυτική υποστήριξη, «δεν ξέρω σε ποιά διαπραγματευτική θέση θα βρεθούν οι Ουκρανοί. Αυτό θα ήταν τρομερό», τονίζει.

Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, AFP

The post Ουκρανία – Δύο χρόνια από την ρωσική εισβολή: Ο Πούτιν οδεύει άραγε προς τη νίκη; appeared first on OnAlert.

Η έκδοση για το 2024 της έκθεσης για τη Στρατιωτική Ισορροπία που συντάσσει το IISS, με έδρα το Λονδίνο, υπογραμμίζει ότι ο κόσμος εισήλθε πέρυσι σε «ένα ιδιαίτερα ρευστό περιβάλλον ασφαλείας», αναφερόμενη στη νίκη του Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο Καραμπάχ ή ακόμη και τα πραξικοπήματα στον Νίγηρα και την Γκαμπόν, και εκτιμώντας ότι αυτή η τάση θα διαρκέσει.

«Η τρέχουσα κατάσταση σε ό,τι αφορά τη στρατιωτική ασφάλεια προμηνύει ότι θα πρόκειται πιθανόν για μια πιο επικίνδυνη δεκαετία, που θα χαρακτηριστεί από σημαντική προσφυγή από κάποιους στη στρατιωτική ισχύ προκειμένου να πετύχουν τις επιδιώξεις τους (…) καθώς και από την επιθυμία των δημοκρατιών που μοιράζονται τις ίδιες αξίες να ενισχύσουν τους διμερείς και πολυμερείς δεσμούς στον τομέα της άμυνας σε απάντηση σε αυτή την κατάσταση», σημειώνει η έκθεση.

Χιλιάδες ρωσικά τανκς έχουν καταστραφεί

Περίπου δύο χρόνια μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, το IISS εκτιμά ότι ο ρωσικός στρατός έχει χάσει περίπου 3.000 άρματα μάχης, δηλαδή σχεδόν το σύνολο των επιχειρησιακών αποθεμάτων που διέθετε τον Φεβρουάριο του 2022. Έκτοτε αντισταθμίζει τις απώλειές της χρησιμοποιώντας κυρίως τα αποθέματά της σε οχήματα τα οποία δεν ήταν λειτουργικά τότε, αναγκαζόμενη να προτιμήσει την ποσότητα εις βάρος της ποιότητας.

Το Κίεβο αντιθέτως προς το παρόν αντισταθμίζει τις απώλειές του σε εξοπλισμό χάρη στη δυτική βοήθεια, κερδίζοντας μάλιστα σε ποιότητα. Ο ουκρανικός στρατός επίσης επιδεικνύει «εφευρετικότητα», κυρίως στη Μαύρη Θάλασσα με τη χρήση θαλάσσιων drones.

Αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες

Συνολικά οι στρατιωτικές δαπάνες σε όλο τον κόσμο αυξήθηκαν κατά 9% πέρυσι, στα 2.200 δισεκ. δολάρια (2.000 δισεκ. ευρώ), κάτι πρωτοφανές, σύμφωνα με το IISS το οποίο αναμένει νέα αύξηση φέτος.

Το Ινστιτούτο εξηγεί κυρίως το φαινόμενο αυτό λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και των εντάσεων με την Κίνα. Σημειώνει ότι αφορά κυρίως τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ εκτός των ΗΠΑ.

Η έκθεση αυτή δημοσιεύεται την ώρα που ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος ελπίζει να επανεκλεγεί τον Νοέμβριο, αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο η χώρα του να μην υπερασπίζεται τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ που δεν επενδύουν επαρκώς στην άμυνά τους, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις.

Σύμφωνα με το IISS, μόνο 10 από τις 31 χώρες του ΝΑΤΟ πετυχαίνουν τον στόχο που έχει θέσει η Συμμαχία να αφιερώνουν το 2% του ΑΕΠ τους στις στρατιωτικές δαπάνες, όμως 19 τις αύξησαν.

Η έκθεση αποκαλύπτει εξάλλου ότι η Ρωσία και η Κίνα πλέον αφιερώνουν περισσότερο από το 30% των δημόσιων δαπανών τους στον στρατιωτικό τομέα, ενώ οι Δυτικοί αυξάνουν «αργά» την παραγωγή τους σε πυραύλους και πυρομαχικά, έπειτα από μήνες υποεπενδύσεων.

Υπογραμμίζει ότι, εκτός από τις επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες, παρατηρείται αύξηση του ενδιαφέροντος «για εξοπλισμό που είχε παραμεληθεί, όπως το πυροβολικό και η αντιαεροπορική άμυνα» καθώς και για τον εκσυγχρονισμό των πυρηνικών οπλοστασίων των ΗΠΑ και της Κίνας.

Κίνα και Ιράν επιβάλλονται

Το Πεκίνο συνεχίζει την πολιτική του εκσυγχρονισμού των στρατηγικών του δυνάμεων και μεταμορφώνει στον στρατό του σε μια δύναμη που θα είναι ικανή να επεμβαίνει μακριά από τα σύνορα της χώρας, οδηγώντας τους ανήσυχους γείτονές της στην ενίσχυση των αμυντικών συμμαχιών τους.

«Η Κίνα επιβάλλεται περισσότερο και όχι μόνο στην άμεση γειτονιά της», σημειώνει η έκθεση, αναφερόμενη στην πτήση κινεζικών μπαλονιών πάνω από τις ΗΠΑ, την ανάπτυξη πλοίων στον κόσμο ή τις διπλωματικές προσπάθειες που καταβάλλει το Πεκίνο για συγκρούσεις που μαίνονται μακριά από την περιοχή του.

Παράλληλα το IISS αποκαλύπτει ότι το Ιράν ασκεί αυξανόμενη επιρροή σε διάφορες εμπόλεμες περιοχές, με δύο παραδείγματα: την παροχή πυραύλων στους σιίτες αντάρτες Χούθι στην Υεμένη, οι επιθέσεις των οποίων στην Ερυθρά Θάλασσα έχουν διαταράξει το παγκόσμιο εμπόριο, καθώς και την παροχή drones στη Ρωσία με τα οποία επιτίθεται στην Ουκρανία.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ / Φωτογραφίες αρχείου Reuters

The post IISS: Πόλεμος στο Ισραήλ, ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η ένταση με την Κίνα – «Η πιο επικίνδυνη δεκαετία για τον κόσμο» appeared first on OnAlert.

Υπό την αιγίδα της αποτυχούσας υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές του 2016 με αντίπαλο τον Τραμπ, το πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη, όπου η Κλίντον διδάσκει πλέον διεθνείς σχέσεις, πραγματοποίησε χθες, Τετάρτη, ένα συμπόσιο για «το μέλλον της Ουκρανίας» έπειτα από σχεδόν δύο χρόνια πολέμου με τη Ρωσία.

«Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή, όχι μόνο για την Ουκρανία, αλλά και για τη Δύση και για το ΝΑΤΟ», προειδοποίησε η πρώην επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας (2009-2013), το τέλος της θητείας της οποίας είχε συμπέσει με την έναρξη μιας επιδείνωσης των αμερικανορωσικών σχέσεων μετά την επανεκλογή το 2012 του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν.

Για την πρώην γερουσιαστή της Νέας Υόρκης, «ο τρόπος με τον οποίο εμείς, οι Ηνωμένες Πολιτείες, αντιδράμε ή παραλείπουμε να αντιδράσουμε θα έχει ανυπολόγιστο αντίκτυπο στην παγκόσμια τάξη του 21ου αιώνα». Η Ουάσινγκτον είναι ο κύριος στρατιωτικός υποστηρικτής του Κιέβου, με 110 δισεκατομμύρια να έχουν ήδη αποδεσμευθεί από το Κογκρέσο, όμως η μεγαλύτερη παγκόσμια δύναμη αποτυγχάνει εδώ και μήνες να ψηφίσει την αποδέσμευση νέων κεφαλαίων για την Ουκρανία.

Η επιρροή του Ντόναλντ Τραμπ

Εξαιτίας καβγάδων ανάμεσα στους αιρετούς του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, στο οποίο ο Ντόναλντ Τραμπ ασκεί την επιρροή του, και ενός μπρα-ντε-φερ με τους Δημοκρατικούς του προέδρου Τζο Μπάιντεν, το Κογκρέσο ανέβαλε και πάλι για σήμερα την ψηφοφορία για τη χορήγηση βοήθειας προς το Κίεβο και προς τους ισραηλινούς συμμάχους.

Η Χίλαρι Κλίντον, η οποία υπήρξε μια υπουργός Εξωτερικών του Μπαράκ Ομπάμα (2009-2017) η οποία ευνοούσε τον επεμβατισμό των ΗΠΑ στο εξωτερικό, χαρακτήρισε «επαίσχυντο το γεγονός ότι η Ουκρανία συνεχίζει να χρησιμοποιείται από το Κογκρέσο για μικροπολιτική». Η ίδια ζήτησε «να μην μείνουν αναπάντητα η ρωσική επίθεση και τα βάσανα των Ουκρανών».

Αν αυτό δεν συμβεί, τόνισε η 76χρονη πρώην επικεφαλής των Δημοκρατικών, θα ήταν «δώρο για τον Βλαντίμιρ Πούτιν και πλήγμα στην παγκόσμια ηγεσία της Αμερικής για την ελευθερία και τη δημοκρατία». Ακόμη χειρότερα, σύμφωνα με την Κίμπερλι Μάρτεν, καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο Κολέγιο Μπάρναρντ του Κολούμπια, ο πρόεδρος «Πούτιν (…) πιστεύει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα κερδίσει πιθανόν τις προσεχείς εκλογές και, όταν αυτό συμβεί, το ΝΑΤΟ θα καταρρεύσει».

Ο Ρεπουμπλικανός πρώην πρόεδρος (2017-2021) και επιχειρηματίας, πιθανός αντίπαλος για δεύτερη φορά του Τζο Μπάιντεν το Νοέμβριο, έχει φανεί διστακτικός και μερικές φορές εχθρικός σε ό,τι αφορά τη συνέχιση της αμερικανικής αρωγής προς την Ουκρανία και έχει μάλιστα απειλήσει να βγει από το ΝΑΤΟ, αν επιστρέψει στο Λευκό Οίκο.

Η Ουκρανία «θα χάσει» 

Όμως για την πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ουκρανία, Μαρί Γιοβάνοβιτς, «αν δεν τους βοηθήσουμε, (οι Ουκρανοί) θα χάσουν (την υποστήριξη που έχουν) στην Ουάσινγκτον και θα χάσουν στο πεδίο της μάχης». Η Αμερικανίδα διπλωμάτης πιστεύει κι αυτή ότι «οι Ρώσοι υπολογίζουν σε μια νίκη του πρώην προέδρου Τραμπ», πράγμα που θα είχε ως συνέπεια «να μας βγάλει από το NATO». «Πρόκειται για μια πολύ, πολύ σκοτεινή προοπτική για την Ουκρανία, στην οποία θα εγκαταλείπαμε τους συμμάχους μας και θα βοηθήσουμε στην πράξη τους αντιπάλους μας».

Ο Ίαν Μπρέμερ, της ομάδας μελετών Eurasia και καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Κολούμπια, δεν βλέπει ωστόσο τη χώρα του «να εγκαταλείπει το NATO» σε περίπτωση που ο Ντόναλντ Τραμπ επιστρέψει στις 20 Ιανουαρίου 2025 στο Λευκό Οίκο. «Το ζήτημα θα είναι το επίπεδο της συνέργειας των ΗΠΑ» στην Ατλαντική Συμμαχία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, εξήγησε ο ειδικός.

Πολύ περισσότερο που «τα λαϊκιστικά και ευρωσκεπτικιστικά κινήματα ενισχύονται, θα έχουν περισσότερη υποστήριξη στις ευρωεκλογές σε χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία και θα ευθυγραμμιστούν πιθανόν με τον Τραμπ», προέβλεψε ο Μπρέμερ. Από την πλευρά της, η πρεσβευτής της Ουκρανίας στις ΗΠΑ, Οξάνα Μαρκάροβα, επανέλαβε ότι η χώρα της, υποψήφια για ένταξη στο NATO και στην ΕΕ, θέλει «να είναι ευρωπαϊκή» και βλέπει τον εαυτό της «μέσα στη διατλαντική οικογένεια».

Με πληροφορίες από: ΑΠΕ – ΜΠΕ / Φωτογραφίες Reuters

The post Τραμπ: Πώς θα επηρεάσει τον πόλεμο στην Ουκρανία και την συνοχή του NATO η πιθανή επανεκλογή του ; appeared first on OnAlert.

Όπως σημειώνεται, οι εντεινόμενοι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί σε ένα πολυπολικό παγκόσμιο σύστημα με αυξημένο αριθμό στρατηγικών παικτών, θα υποχρεώσουν κυβερνήσεις και επιχειρήσεις να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην οικοδόμηση ανθεκτικότητας απέναντι σε αναδυόμενους κινδύνους, το 2024.

1. Οι αναδυόμενοι παγκόσμιοι στρατηγικοί παίκτες:

Ενώ ο ανταγωνισμός μεταξύ ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσίας και Κίνας θα συνεχιστεί, ένας σημαντικός αριθμός αναδυόμενων παικτών, όπως η Ινδία, η Βραζιλία, η Τουρκία, η Νότια Αφρική, το Ιράν και η Σαουδική Αραβία, θα επιχειρήσουν να ενισχύσουν τον περιφερειακό ή και παγκόσμιο ρόλο τους, περιπλέκοντας τις διεθνείς ισορροπίες.

2. Ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός για την τεχνητή νοημοσύνη:

Η «μάχη» για την καινοτομία και την περαιτέρω εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης, σε συνδυασμό με τις διαφορετικές ρυθμιστικές προσεγγίσεις, θα επιταχύνουν τη στροφή προς τη δημιουργία νέων γεωπολιτικών σχηματισμών. Η σημερινή πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στην τεχνολογία αυτή, ενδέχεται να αμφισβητηθεί, κυρίως από την Κίνα, αλλά και από δυνάμεις που θα διαμορφώσουν ένα λιγότερο αυστηρό ρυθμιστικό περιβάλλον.

3. Οι εσωτερικές προκλήσεις στις ΗΠΑ και την Κίνα:

Στις ΗΠΑ, οι πολωτικές τάσεις και οι κοινωνικές εντάσεις θα ενισχυθούν κατά την προεκλογική περίοδο, εντείνοντας τα προβλήματα διακυβέρνησης. Αντίστοιχα, στην Κίνα, ενδέχεται να τεθεί υπό αμφισβήτηση η αποτελεσματικότητα της μακροοικονομικής πολιτικής, καθώς υποχωρούν οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης των τελευταίων δεκαετιών. Οι εξελίξεις αυτές, είναι πιθανό να επηρεάσουν τον παγκόσμιο ρυθμό ανάπτυξης.

4. Ένας κύκλος σημαντικών εκλογικών αναμετρήσεων:

Το 2024 είναι έτος κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων, σε χώρες που αντιπροσωπεύουν το 54% του παγκόσμιου πληθυσμού και το 60% του ΑΕΠ. Μεταξύ άλλων, οι εκλογές στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ινδία, το Μεξικό, τη Νότια Αφρική, την Ταιβάν, αλλά και πανευρωπαϊκά για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα οδηγήσουν πιθανότατα σε νέες προσεγγίσεις για τη βιομηχανική πολιτική, την κλιματική αλλαγή, αλλά και τις πολεμικές συρράξεις που βρίσκονται σε εξέλιξη.

5. Η προτεραιοποίηση της οικονομικής ασφάλειας:

Η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία ανέδειξαν τους κινδύνους που περικλείει η εξάρτηση των εθνικών οικονομιών από παγκοσμιοποιημένες εφοδιαστικές αλυσίδες. Οι κυβερνήσεις ανταποκρίθηκαν, επαναφέροντας στο προσκήνιο την έννοια της βιομηχανικής πολιτικής, με στόχο την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής κρίσιμων αγαθών, εξέλιξη που αναμένεται να οδηγήσει στην ολοένα και στενότερη σύνδεση μεταξύ οικονομικής πολιτικής και πολιτικής εθνικής ασφάλειας.

6. Η ατζέντα της διαφοροποίησης των πηγών εφοδιασμού:

Η ανάγκη επανεξέτασης των εφοδιαστικών αλυσίδων είναι πιθανό να ωφελήσει αγορές που βρίσκονται στην περιφέρεια των ισχυρών οικονομιών, όπως το Μεξικό για τις ΗΠΑ, ή η Τουρκία και το Μαρόκο για την Ευρώπη.

7. Η γεωπολιτική των θαλασσών:

Ο μισός πληθυσμός του πλανήτη ζει σε απόσταση περίπου 161 χιλιομέτρων (100 μιλίων) από τη θάλασσα, το 90% των αγαθών διακινούνται μέσω θαλασσίων οδών και το 95% των παγκόσμιων δεδομένων μέσω υποθαλάσσιων καλωδίων, ενώ το ένα τρίτο της παραγόμενης ενέργειας είναι υπεράκτια. Ο ανταγωνισμός για την πρόσβαση και τον έλεγχο των θαλασσών θα ενταθεί το 2024, με σημαντικές επιπτώσεις για τις εφοδιαστικές αλυσίδες, τη ροή δεδομένων, την προμήθεια τροφίμων και την ενεργειακή αυτάρκεια.

8. Ο ανταγωνισμός για βασικά αγαθά:

Η κλιματική αλλαγή, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ενεργειακή μετάβαση, αναδιαμορφώνουν τη δυναμική προσφοράς και ζήτησης για ένα σημαντικό αριθμό βασικών αγαθών. Ο παγκόσμιος ανταγωνισμός για την εξασφάλιση του εφοδιασμού σε κρίσιμα ορυκτά, τρόφιμα, αλλά και νερό, αναμένεται να ενταθεί. Η προνομιακή θέση της Κίνας στην προμήθεια υλικών αναγκαίων για την κατασκευή μπαταριών θα αμφισβητηθεί, ενώ η ανάγκη υποκατάστασης των εξαγωγών σιτηρών της Ουκρανίας θα οδηγήσει σε μείωση των διαθέσιμων εκτάσεων για την καλλιέργεια σιτηρών που προορίζονται για την παραγωγή βιοκαυσίμων.

9. Οι πιέσεις για αναδίπλωση στις πολιτικές για το κλίμα:

Η οικονομική επιβράδυνση και ο υψηλός πληθωρισμός, υποχρεώνουν πολλές κυβερνήσεις να υπαναχωρήσουν των στόχων μείωσης εκπομπών, εξαιτίας του υψηλού βραχυπρόθεσμου κόστους τους. Συγχρόνως, όμως, αυξάνεται η κρατική στήριξη για την πράσινη οικονομία. Η διαμόρφωση των πολιτικών και του ρυθμιστικού πλαισίου για το κλίμα το 2024, θα επηρεαστούν καθοριστικά από τις ανάγκες για οικονομική ανάπτυξη και ενεργειακή ασφάλεια, οδηγώντας σε πολιτικές πολλαπλών ταχυτήτων.

10. Η επιτακτικότητα της κλιματικής προσαρμογής:

Τα τελευταία 30 χρόνια, οι πολιτικές για το κλίμα επικεντρώθηκαν στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, για να μετριαστεί ο ρυθμός της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο, η αλλαγή του κλίματος είναι πλέον πραγματικότητα – οι θερμοκρασίες μεταξύ 2014 και 2022 ήταν οι υψηλότερες που έχουν καταγραφεί ποτέ – και το 2024, τα ακραία καιρικά φαινόμενα αναμένεται να ενταθούν, με επιπτώσεις που μπορεί να περιλαμβάνουν βαρύ οικονομικό κόστος, ελλείψεις τροφίμων, κοινωνικές αναταραχές, ένταση των μεταναστευτικών ροών, ακόμη και πολεμικές συρράξεις. Με αυτά τα δεδομένα, το βάρος των πολιτικών μετατίθεται πλέον στη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση του αντίκτυπου της κλιματικής κρίσης.

Σύμφωνα με την έρευνα της EY-Parthenon, κάθε μία από τις δέκα αυτές κορυφαίες γεωπολιτικές εξελίξεις που αναλύονται στην έκθεση, αναμένεται να επηρεάσουν άμεσα συγκεκριμένους κλάδους της οικονομίας και γεωγραφικές περιοχές, απαιτώντας συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να μετριαστούν οι κίνδυνοι και να αξιοποιηθούν οι αναδυόμενες ευκαιρίες. Ωστόσο, ο ευρύτερος αντίκτυπός τους, θα επηρεάσει το σύνολο των επιχειρήσεων σε ολόκληρο τον κόσμο.

Με πληροφορίες από: ΑΠΕ – ΜΠΕ / Φωτογραφίες Reuters

The post EY-Parthenon: Οι δέκα κορυφαίες γεωπολιτικές εξελίξεις για το 2024 – Πώς θα επηρεάσουν το παγκόσμιο σύστημα ; appeared first on OnAlert.

Ο Τιλνένκο, που έφυγε από τη Χερσώνα πέρυσι και ζει στο Κίεβο όπου βοηθάει εσωτερικά εκτοπισμένους ανθρώπους (IDPs), πιστεύει πως η Ρωσία προσπαθεί να ανασυγκροτήσει τις πολύ μεγαλύτερες σε αριθμό ένοπλες δυνάμεις της και να εντείνει την πολεμική προσπάθειά της.

«Η ελπίδα είναι πως η Δύση μπορεί με κάποιο τρόπο να κινητοποιηθεί, με κάποιο τρόπο να βάλει μπρος την αμυντική βιομηχανία της ώστε να ανανεώσει τον εξοπλισμό και να παραγάγει ό,τι χρειάζεται προκειμένου να υπερασπιστούμε τους απλούς πολίτες μας», είπε ο 36χρονος.

Είκοσι έναν και πλέον μήνες στο καμίνι της μεγαλύτερης σύγκρουσης στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι μάχες μαίνονται χωρίς ορατό τέλος και καμία πλευρά δεν έχει επιτύχει ένα αποφασιστικό πλήγμα στο πεδίο της μάχης.

Οι Ουκρανοί στρατιώτες, ζώντας σε παγωμένα χαρακώματα, παραδέχονται πως είναι εξαντλημένοι, δεν έχουν τις δυνάμεις να περάσουν έναν δεύτερο χειμώνα σε πλήρους κλίμακας πόλεμο, απέναντι σε μια πλούσια σε πόρους, εξοπλισμένη με πυρηνικά υπερδύναμη που έχει τον τριπλάσιο και πλέον πληθυσμό σε σχέση με την Ουκρανία.

Οι Ουκρανοί γνωρίζουν πως πρέπει να εξασφαλίσουν δυτική στρατιωτική βοήθεια ώστε να συνεχίσουν — και πως θα είναι πιο δύσκολο, με τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς στη Γάζα να αποσπά την προσοχή της διεθνούς κοινότητας.

Τα ρωσικά στρατεύματα, που κατέχουν περίπου το 17,5% της Ουκρανίας, είναι και πάλι σε επίθεση στα ανατολικά αφού άντεξαν σε μεγάλο βαθμό μια ουκρανική αντεπίθεση που δεν μπόρεσε να διασπάσει εκτεταμένες αμυντικές γραμμές στα νότια και ανατολικά.

Η σκοτεινή προοπτική έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αισιοδοξία που επικρατούσε στο Κίεβο πριν από έναν χρόνο, όταν οι Ουκρανοί διέψευσαν τις προβλέψεις και απέκρουσαν τα ρωσικά στρατεύματα γύρω από την πρωτεύουσά τους προτού ανακαταλάβουν έδαφος στο βορειοανατολικά και νότια, περιλαμβανομένης της πόλης της Χερσώνας.

Γιατί έχει σημασία

Ο απολογισμός εξακολουθεί να αυξάνεται σε έναν πόλεμο κατά τον οποίο έχουν ήδη σκοτωθεί η τραυματισθεί εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, έχουν καταστραφεί ουκρανικές πόλεις και χωριά, εκατομμύρια έχουν αναγκασθεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι έχουν τεθεί υπό κατοχή.

Οι επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους είναι μέρος της καθημερινότητας. Στη βορειοανατολική πόλη Χάρκοβο, κατασκευάζονται σχολεία κάτω από το έδαφος ώστε τα παιδιά να μην σκοτώνονται σε αεροπορικές επιδρομές.

Ο Τιλνένκο ηγείται της Crimea SOS, μιας οργάνωσης που βοηθά πέντε εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένους. Λέει πως δεν σχεδιάζει να επιστρέψει στη Χερσώνα λόγω της διαρκούς απειλής από το πυροβολικό και κατευθυνόμενες βόμβες από αέρος.

Αισθάνεται πως η δυτική στρατιωτική βοήθεια θα έπρεπε να έχει έρθει πιο γρήγορα, σε μεγαλύτερους όγκους και με λιγότερο αποσπασματικό τρόπο. Η αεροπορική ισχύς που είναι ζωτικής σημασίας για την αντεπίθεση, λέει, λείπει ιδιαίτερα φέτος και τα μαχητικά F-16, που έχει υποσχεθεί η Δύση στην Ουκρανία, δεν έχουν ακόμη παραδοθεί.

Η χορήγηση κρίσιμης σημασίας στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας από τη Δύση δεν έρχεται πλέον απρόσκοπτα.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν έχει καταστήσει τη νίκη της Ουκρανίας στόχο της εξωτερικής πολιτικής ενόψει της προσπάθειας για επανεκλογή του τον Νοέμβριο του 2024, όμως η τύχη του πακέτου βοήθειας ύψους 60 δισ. δολαρίων που πρότεινε ο Μπάιντεν είναι αβέβαιη λόγω της εναντίωσης ορισμένων Ρεπουμπλικανών.

Μια ξεχωριστή πρόταση για τετραετή στρατιωτική βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση ύψους 20 δισ. ευρώ έχει προσκρούσει επίσης στην αντίδραση ορισμένων μελών της Ένωσης.

Η έλλειψη σημαντικής προόδου στο πεδίο της μάχης φέτος θα πλήξει επίσης πολιτικά τον Μπάιντεν στις εκλογές προαναγγέλλοντας ενδεχομένως την επάνοδο του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, που ζήτησε από το Κογκρέσο φέτος το καλοκαίρι να παρακρατήσει τη βοήθεια στην Ουκρανία.

Τι σημαίνει για το 2024

Μερικοί Ουκρανοί, περιλαμβανομένου του Τιλνένκο, πιστεύουν πως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν θα χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε χαλάρωση στις μάχες προκειμένου να οικοδομήσει περαιτέρω άμυνες και να ετοιμάσει τον ρωσικό στρατό για μια νέα επίθεση.

Ο Πούτιν μπορεί να αισθάνεται πως μπορεί να κλιμακώσει την πολεμική προσπάθεια της Ρωσίας μόλις, όπως αναμένεται, εξασφαλίσει μια νέα εξαετή θητεία στο Κρεμλίνο στις εκλογές που θα διεξαχθούν τον ερχόμενο Μάρτιο.

Η Ουκρανία επρόκειτο επίσης να διεξαγάγει προεδρικές εκλογές τον Μάρτιο, αλλά αυτό πλέον δεν θα συμβεί λόγω του στρατιωτικού νόμου.

Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι έθεσε τέλος στις εκτιμήσεις ότι μπορεί να βρεθεί μια εναλλακτική τον περασμένο μήνα, λέγοντας πως τώρα «δεν είναι η ώρα» για εκλογές.

Η πίεση του πολέμου είναι πιθανόν να βαρύνει στην κοινωνία και το πολιτικό τοπίο το ερχόμενο έτος. Οι υπό εξέλιξη μεταρρυθμίσεις ώστε να καταστεί πιο αποτελεσματική η στρατολόγηση και επιστράτευση καταδεικνύουν τα ευαίσθητα αλλά σημαντικά θέματα μέσα από τα οποία η κυβέρνηση θα πρέπει να χαράξει τον δρόμο της.

Ο Τιλμένκο λέει πως η κούραση από τον πόλεμο είναι ένα γεγονός.

«Όλοι είναι κουρασμένοι. Οι στρατιώτες είναι κουρασμένοι, τα θύματα είναι κουρασμένα, οι εσωτερικά εκτοπισμένοι είναι κουρασμένοι. Αλλά δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Δεν μπορούμε απλώς να τα παρατήσουμε και να πούμε, «οκ, καλά». Αν μη τι άλλο, τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν πεθάνει. Ελπίζουμε ότι θα γίνει πιο εύκολο. Και θα δούμε πώς θα πάει».

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ / Φωτογραφίες αρχείου Reuters

The post Ουκρανία: Ετοιμάζεται για έναν πόλεμο που θα διαρκέσει πολύ – Θα ακολουθήσει μέχρι τέλους η Δύση; appeared first on OnAlert.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι τέσσερις βασικοί Αμερικανοί νομοθέτες που πρέπει να δώσουν το «πράσινο φως» για τα μαχητικά αεροσκάφη F-16 Block 70 στην Τουρκία εκφράζουν ανησυχίες για άλλα θέματα που δεν σχετίζονται με την ένταξη της Σουηδίας στο NATO.

Οι πρόεδροι και τα ιεραρχικά μέλη των επιτροπών εξωτερικών υποθέσεων τόσο στη Γερουσία όσο και στη Βουλή μπορούν να δεσμεύσουν μονομερώς τις πωλήσεις όπλων. Αυτήν τη στιγμή, τουλάχιστον δύο από αυτούς δεν δείχνουν πρόθυμοι να εγκρίνουν ακόμα τη συγκεκριμένη πώληση.

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας Ben Cardin, δήλωσε την περασμένη Πέμπτη ότι είναι ευχάριστο να βλέπει την Τουρκία να κινείται θετικά για την ένταξη της Σουηδίας στο NATO, σημειώνοντας «είναι δεδομένο ότι έπρεπε να το κάνουν αυτό πριν σκεφτούμε τις πωλήσεις όπλων».

«Αλλά υπάρχουν και άλλα θέματα που αξιολογούμε σχετικά με τις πωλήσεις όπλων, όπως η χρήση των οπλικών συστημάτων και τα ανθρώπινα δικαιώματα», πρόσθεσε ο Cardin.

«Η ένταξη της Σουηδίας στο NATO από μόνη της δεν είναι αρκετή»

Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ δεν έχει ακόμη ενημερώσει επισήμως το Κογκρέσο για την πώληση των F-16 της Τουρκίας, αλλά ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν είπε τον Ιούλιο ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν θα προχωρήσει στη συμφωνία αφού ο Ερντογάν συμφώνησε να άρει την επικράτηση της ένταξης της Σουηδίας στο NATO.

Ένας εκπρόσωπος του Βουλευτή Γκρέγκορι Μικς της Νέας Υόρκης, του κορυφαίου Δημοκρατικού στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων, δήλωσε ότι ο ίδιος «ανυπομονεί για την επικύρωση από το τουρκικό κοινοβούλιο της ένταξης της Σουηδίας στο NATO, καθώς και τον τερματισμό των επιθέσεων κατά των εταίρων των ΗΠΑ στην περιοχή, συνεργασία για την αντιμετώπιση των παράνομων ρωσικών χρηματοοικονομικών ροών και αποκλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο».

«Η διαβίβαση των πρωτοκόλλων για τη Σουηδία στο κοινοβούλιο από μόνη της δεν άλλαξε τη θέση του και περιμένει να επικυρωθούν αμέσως και να σημειωθεί πρόοδος σε όλα τα παραπάνω θέματα», είπε ο εκπρόσωπος του Μικς.

Ο Αμερικανός βουλευτής αναφέρθηκε στις τουρκικές αεροπορικές επιδρομές κατά των μαχητών του YPG στη βόρεια Συρία, οι οποίοι υποστηρίζονται κυρίως από τις ΗΠΑ. Πρόσφατα, ένα αμερικανικό μαχητικό κατέρριψε ένα τουρκικό UAV που πλησίασε αμερικανική βάση στην περιοχή.

Η Τουρκία έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν αμερικανικής κατασκευής F-16 που κατέχει κατά τις προηγούμενες εναέριες επιθέσεις της στη βορειοανατολική Συρία. Η Τουρκία τοποθέτησε επίσης F-16 στο Αζερμπαϊτζάν κατά τη διάρκεια του πολέμου με την Αρμενία το 2020 για την αμφισβητούμενη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Ο Μενέντεζ «δεν είναι πια εμπόδιο»

Ερωτηθείς από το Defense News σχετικά με τις ενέργειες της Τουρκίας στη Συρία και το Αζερμπαϊτζάν, ο γερουσιαστής James Risch από το Αϊντάχο — ο κορυφαίος Ρεπουμπλικανός στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας — είπε ότι οι ανησυχίες του παραμένουν. «Ωστόσο», πρόσθεσε, «μπορεί ακόμα να δώσει το πράσινο φως για τα F-16 εάν η Τουρκία επικυρώσει την ένταξη της Σουηδίας στο NATO».

Ο Risch δήλωσε ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν έχει επικοινωνήσει με το Κογκρέσο από τότε που ο Ερντογάν υπέβαλε τα πρωτόκολλα επικύρωσης στο κοινοβούλιο. «Δεν νομίζω ότι χρειάζεται πραγματικά, καθώς είχαμε προηγουμένως μακρές, λεπτομερείς συνομιλίες για αυτό. Όλοι γνωρίζουν ποιες ήταν οι παράμετροι».

Ενώ η πώληση των F-16 εξακολουθεί να εκκρεμεί, το σημαντικότερο εμπόδιο της Τουρκίας στη συμφωνία δεν αποτελεί πλέον παράγοντα. Ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ, έχασε τη θέση του ως προέδρου της επιτροπής εξωτερικών σχέσεων, μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε και αντιμετωπίζει ποικινή δίωξη.

Ο Μενέντεζ είχε δεσμευτεί να εμποδίσει την πώληση των F-16 ακόμη και αν η Τουρκία επικυρώσει την ένταξη της Σουηδίας στο NATO, επικαλούμενος μια σειρά από άλλα ζητήματα. Μία από τις σημαντικότερες ανησυχίες του ήταν οι επανειλημμένες εισβολές της Τουρκίας στον εναέριο χώρο της συμμάχου στο NATO, Ελλάδα και η συνεχιζόμενη κατοχή της βόρειας Κύπρου.

Ωστόσο, ο Μενέντεζ παραμένει στη Γερουσία και βρίσκεται στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων.

Πηγή: Defense News / Φωτογραφία αρχείου

The post «Η απόκτηση των F-16 από την Τουρκία είναι αμφίβολη, ακόμη και μετά την έγκριση για την ένταξη της Σουηδίας στο NATO» appeared first on OnAlert.

Με τον “Κατακλυσμό του αλ Άκσα”, μια συντονισμένη επίθεση από ξηρά, θάλασσα και αέρα – κάτι πρωτοφανές για τις ένοπλες παλαιστινιακές παρατάξεις–, το ισλαμιστικό κίνημα “επιβλήθηκε ως ο Παλαιστίνιος συνομιλητής αναφοράς, αυτός που ορίζει τόσο την πολιτική όσο και τη στρατιωτική ατζέντα”, δηλώνει ο Ζαβιέ Γκινιάρ, ειδικός στα κατεχόμενα εδάφη στο κέντρο Noria.

Σύμφωνα με τον ίδιο, τα δεδομένα άλλαξαν ριζικά το Σάββατο με την επίθεση της Χαμάς η οποία έχει προκαλέσει μέχρι στιγμής 1.200 νεκρούς στην ισραηλινή πλευρά. Τα αντίποινα του Ισραήλ στη Γάζα έχουν προκαλέσει τον θάνατο τουλάχιστον 1.200 ανθρώπων.

“Η Χαμάς εξαπέλυσε μια πρωτοφανή επιχείρηση πετυχαίνοντας να κρύψει επί μήνες τις προετοιμασίες της”, σημειώνει ο Γκινιάρ.

Μια τακτική που δεν έχει κανένα κοινό “με όλα όσα βλέπουμε εδώ και ενάμισι χρόνο στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη: το ξέσπασμα περιορισμένων επεισοδίων, μικρές ένοπλες ομάδες των οποίων δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε την ιδεολογία και τη δράση”.

“Η Παλαιστινιακή Αρχή αποτελεί Βάρος”

Η Παλαιστινιακή Αρχή, που δημιουργήθηκε το 1993 με τις Συμφωνίες του Όσλο, μοιάζει να έχει χάσει την εξουσία της: στη Γάζα από όπου η Χαμάς την εκδίωξε με τη βία το 2007 και ακόμη και στη Δυτική Όχθη, όπου έχει την έδρα του ο πρόεδρός της Μαχμούντ Αμπάς η θητεία του οποίου έληξε επισήμως το 2009.

Τον Σεπτέμβριο δημοσκόπηση του Palestinian Center for Policy and Survey Research αποκάλυψε ότι το 62% των Παλαιστινίων θεωρούν ότι η Παλαιστινιακή Αρχή έχει γίνει “βάρος”, ενώ το 58% δήλωσε ότι τάσσεται υπέρ “της επανάληψης των συγκρούσεων και μιας ένοπλης ιντιφάντας”.

Για τον Γκινιάρ “η Αρχή μπορεί να συνεχίσει να υφίσταται (…) χωρίς να έχει τον παραμικρό ρόλο, όμως το πολιτικό σχέδιο που ενσαρκώνει – η συνεργασία με το Ισραήλ στο θέμα της ασφάλειας και ο έλεγχος του παλαιστινιακού πληθυσμού για λογαριασμό του Ισραήλ– δέχθηκε ένα πλήγμα με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις”.

Και την ώρα που η επιλογή της Παλαιστινιακής Αρχής να συνεργάζεται με το Ισραήλ δέχεται επικρίσεις, “η Χαμάς φαίνεται να είναι πλέον απολύτως δεσμευμένη στον δρόμο της ατελείωτης σύγκρουσης, απορρίπτοντας τον ρόλο του κυβερνήτη της Γάζας και το modus vivendi με το Ισραήλ”, σημειώνει ο Χιού Λόβατ ερευνητής του European Council on Foreign Relations (ECFR).

Την Τρίτη το βράδυ οι πράσινες σημαίες της Χαμάς κυμάτιζαν στην καρδιά της Ραμάλας, έδρα της Παλαιστινιακής Αρχής. Στη διάρκεια διαδήλωσης στήριξης προς τη Λωρίδα της Γάζας δεκάδες Παλαιστίνιοι φώναξαν συνθήματα υπέρ της Χαμάς.

“Όλη η Ραμάλα είναι η Χαμάς”, φώναζαν, ενώ ακολούθησαν συνθήματα υπέρ του Γιαχία Σινουάρ, επικεφαλής της Χαμάς στη Γάζα, και του Μοχάμεντ Ντέιφ, που διοικεί την ένοπλη πτέρυγα της Χαμάς, τις Ταξιαρχίες αλ Κάσαμ.

“Μόνος ρόλος, να ζητά βοήθεια”

Όμως οι συγκρούσεις δεν περιορίζονται στη Γάζα.

Στη Δυτική Όχθη, που είναι κατεχόμενη από το Ισραήλ από το 1967 και πλέον γεμάτη εβραϊκούς οικισμούς και σημεία ελέγχου, οι συγκρούσεις μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών στρατιωτών έχουν προκαλέσει από το Σάββατο τον θάνατο τουλάχιστον 28 Παλαιστινίων και τον τραυματισμό άλλων 130, σύμφωνα με το παλαιστινιακό υπουργείο Υγείας.

Ο Αμπάς, ο οποίος εδώ και δεκαετίες αποτελεί τη φωνή της ειρηνικής αντίστασης που ζητεί την ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους, δεν έχει ακουστεί και πολύ από το Σάββατο. Σε ανακοίνωσή του υπενθύμισε “το δικαίωμα των Παλαιστινίων να υπερασπίζονται τους εαυτούς τους ενάντια στην τρομοκρατία των εποίκων και των δυνάμεων κατοχής”.

Ο Γενικός Γραμματέας της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (OLP), στην οποία συμμετέχουν όλα τα παλαιστινιακά κινήματα με εξαίρεση τη Χαμάς και τον Ισλαμικό Τζιχάντ, δήλωσε ότι η “παλαιστινιακή διοίκηση είναι σε επαφή με ηγέτες όλου του κόσμου για να σταματήσει ο πόλεμος” και να “επιτραπεί η είσοδος τροφίμων και φαρμάκων στη Γάζα”.

Όμως, όπως υπενθυμίζει ο Παλαιστίνιος πολιτικός επιστήμονας Τζιχάντ Χαρμπ, “η Παλαιστινιακή Αρχή δεν ελέγχει ούτε τη Γάζα ούτε τους μαχητές της Χαμάς και ποτέ δεν είχε επιρροή στο Ισραήλ, οπότε ο μόνος ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει σε αυτό το στάδιο είναι να ζητήσει βοήθεια για τη Γάζα”.

Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ / AFP

The post Χαμάς: Με τον πόλεμο κατά του Ισραήλ, επιβλήθηκε στην παλαιστινιακή πολιτική σκηνή appeared first on OnAlert.

Οι στρατοί σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν αυτή τη σύγκρουση για να αποκομίσουν διδάγματα για τον τρόπο που διεξάγεται ένας πόλεμος τον 21ο αιώνα, γνωρίζοντας ότι οι τεχνολογίες αυτές θα είναι πολύ χρήσιμες στις μελλοντικές συγκρούσεις. «Μελετάμε όχι μόνο την Ουκρανία, αλλά και τον Ινδο-Ειρηνικό και το τι γίνεται με την τεχνολογία και την τεχνητή νοημοσύνη», μου είπε ο στρατηγός Τζέιμς Ρέινι, διοικητή της Αrmy Futures Command. «Το κλειδί είναι να καταλάβουμε τι δεν θα αλλάξει, τι αλλάζει εκ βάθρων και πώς θα εφαρμόσουμε αυτές τις γνώσεις».

Δεν είναι εύκολο να βγάλει κανείς συμπεράσματα όσο ο πόλεμος συνεχίζεται και οι δύο πλευρές είναι υποχρεωμένες να τηρούν μυστικότητα σε σχέση με τις απώλειες ή τις στρατιωτικές δαπάνες. Και αυτό εξηγεί τις διαφωνίες μεταξύ των στρατιωτικών αναλυτών για τον πόλεμο και τα μαθήματά του.

Σύμφωνα με τον Στίβεν Μπιντλ, καθηγητή διεθνών σχέσεων στο Columbia, ο πόλεμος στην Ουκρανία χαρακτηρίζεται μάλλον από την τακτική συνέχεια παρά από τις αλλαγές. Πράγματι, ο πόλεμος αυτός δείχνει ότι οι χώρες εξακολουθούν να έχουν ανάγκη από πυροβολικό, άρματα μάχης και άλλα παλιομοδίτικα όπλα. Από την άλλη πλευρά, αν το να έχεις αρκετούς στρατιώτες και άρματα μάχης ήταν αρκετό για να νικήσεις, οι Ρώσοι θα είχαν καταλάβει το Κίεβο εδώ και πολύ καιρό.

Σμήνη από drones και τεχνητή νοημοσύνη

Οι αναλυτές που πιστεύουν ότι βλέπουμε επαναστατικές αλλαγές επισημαίνουν την εκτεταμένη χρήση drones σε αυτόν τον πόλεμο. «Ισως μια μέρα οι ιστορικοί βλέπουν τον πόλεμο στην Ουκρανία και τα drones όπως βλέπουμε εμείς τον Ισπανικό Εμφύλιο», λέει ο Πίτερ Γουόρεν Σίνγκερ, senior fellow στο ίδρυμα New American.

Tα περισσότερα από τα drones που χρησιμοποιούν οι δύο πλευρές δεν σχεδιάστηκαν για να χρησιμοποιηθούν σε συγκρούσεις, αλλά για να φωτογραφίζουν γάμους και διακοπές. Μπορούν όμως να προσαρμοστούν ώστε να διεξάγουν αναγνώριση εχθρικών θέσεων, αλλά και να εκτοξεύουν εκρηκτικά εναντίον εχθρικών στρατών. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Royal United Services Institute, η Ουκρανία χάνει 10.000 drones τον μήνα. Τα μη επανδρωμένα συστήματα όμως είναι τόσο φτηνά -κοστίζουν χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες δολάρια, σε σύγκριση με τα εκατομμύρια που κοστίζουν τα επανδρωμένα αεροσκάφη-, που και οι δύο πλευρές μπορούν εύκολα να αγοράζουν ή να κατασκευάζουν όσα θέλουν.

Στον πόλεμο βλέπουμε ήδη «σμήνη από drones» (drone swarms) και στο μέλλον αναμένεται να δούμε ακόμη περισσότερα, καθώς χώρες όπως η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα παράγουν μαζικά υπερσύγχρονα αυτόνομα συστήματα. Αυτά πάντως που θα αλλάξουν τους όρους του παιχνιδιού θα είναι τα drones που θα χρησιμοποιούν την Τεχνητή Νοημοσύνη για να αναζητούν στόχους αυτόνομα.

«Το πεδίο της μάχης είναι σήμερα πολύ πιο διαφανές», λέει ο Λόρενς Φρίντμαν, ομότιμος καθηγητής πολεμικών σπουδών στο King’s College του Λονδίνου. «Δεν μπορείς να συγκεντρώσεις μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης για να προελάσεις, γιατί όλοι ξέρουν πού βρίσκονται και τι κάνουν». Προς το παρόν, αυτό ενισχύει την πλευρά που αμύνεται, όπως διαπίστωσαν οι Ρώσοι στην αρχική τους εισβολή και ανακαλύπτουν τώρα οι Ουκρανοί στην αντεπίθεσή τους.

(*) Ο Μαξ Mπουτ (Max Boot) είναι αρθρογράφος της Washington Post

Πηγή: Washington Post, AΠΕ – ΜΠΕ / Φωτογραφία αρχείου Reuters

The post «O πόλεμος στην Ουκρανία και η επανάσταση στη στρατιωτική τεχνολογία», του Max Boot appeared first on OnAlert.

Οι ΗΠΑ έχουν κρατήσει μια πολιτική «ίσων αποστάσεων» στις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας, προσπαθώντας να κρατήσουν μια ισορροπία ανάμεσα σε δύο κράτη-μέλη του NATO.

Κατά καιρούς, ο Λευκός Οίκος και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχουν προβεί σε ανακοινώσεις με τις οποίες καταδίκαζαν τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας, όπως παραβιάσεις με μαχητικά πάνω από τον ελληνικό εναέριο χώρο. Ωστόσο, έχουν αποφύγει να πάρουν το μέρος της μια ή της άλλης χώρας.

Η αυξημένη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη χώρα μας, κυρίως στη Σούδα και την Αλεξανδρούπολη και η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, την καθιστούν πολύτιμο σύμμαχο στην Ανατολική Μεσόγειο. Το ίδιο όμως ισχύει και για την Τουρκία. Τα αμερικανικά συμφέροντα αυξάνονται όταν «μπαίνει στην εξίσωση» η προσπάθεια περιορισμού της επιρροής της Ρωσίας.

Οι ΗΠΑ δεν έχουν σκοπό να βρουν την λύση στα προβλήματα Ελλάδας και Τουρκίας. Στόχος τους είναι να διατηρήσουν «ήρεμα τα νερά» και να προστατεύσουν τα συμφέροντα τους στην περιοχή. Αν και δεν έχουν αναλάβει ποτέ τον ρόλο διαμεσολαβητή ανάμεσα στις δύο χώρες, υποστηρίζουν τα βήματα που γίνονται το τελευταίο διάστημα ώστε να αρχίσει και πάλι ο ελληνοτουρκικός διάλογος. 

Όπως ανέφερε και ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, κατά την ενημέρωσή του σε δημοσιογράφους την Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2023, οι ΗΠΑ συμμετείχαν σε συζητήσεις με την Αθήνα και την Άγκυρα σχετικά με την ανάγκη αποκλιμάκωσης της έντασης στην περιοχή. Μάλιστα, δήλωσε ότι πρότεινε συγκεκριμένα βήματα που πρέπει να γίνουν, όπως οι συναντήσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων στο πλαίσιο των συνεδριάσεων του NATO.

Η συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του NATO στο Βίλνιους τον περασμένο Ιούλιο, «ωθήθηκε» ουσιαστικά από την αμερικανική πλευρά. Είναι όμως οι ΗΠΑ «ικανοποιημένες» από τα αποτελέσματα των συναντήσεων Ελλήνων και Τούρκων αξιωματούχων; Άγνωστο. Η Ουάσιγκτον προτιμά να μένει «στο παρασκήνιο», για να αποφύγει τον «κίνδυνο» περαιτέρω εμπλοκής στα προβλήματα των δύο χωρών.

Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αρνήθηκε να σχολιάσει την επερχόμενη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στη Νέα Υόρκη, στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στις 20-21 Σεπτεμβρίου. Σίγουρα όμως οι ΗΠΑ, περιμένουν να συνεχιστεί το θετικό κλίμα, το οποίο εξυπηρετεί και τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή.

«Η Ελλάδα και η Τουρκία θα διατηρήσουν τα νερά όσο ήρεμα γίνεται και ίσως τους επόμενους μήνες θα δοθεί η ευκαιρία για περαιτέρω ενδυνάμωση του διαλόγου, της διπλωματίας και της προσπάθειας να επιλυθούν θέματα που χρονίζουν μεταξύ τους», είχε δηλώσει ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Άντονι Μπλίνκεν, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, τον Φεβρουάριο.

Την πρόθεση των ΗΠΑ να συνδράμουν στον ελληνοτουρκικό διάλογο είχε διατυπώσει προ μηνών και ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τζόρτζ Τσούνης.

Τα F-16 στην Τουρκία 

Η αμερικανική κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν έχει ξεκαθαρίσει την θέση της υπέρ της πώλησης μαχητικών αεροσκαφών F-16 στην Τουρκία. «Είναι υπέρ των συμφερόντων της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας», τονίζει η αμερικανική πλευρά.

Το αμερικανικό Κογκρέσο είναι αυτό που βάζει «εμπόδια» στην πώληση. Σημαντικό ρόλο έχει παίξει η προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο κατά της Ελλάδας. Ο Αμερικανός γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ έχει δεσμευτεί να μην επιτρέψει να παραδοθούν τα μαχητικά στην Άγκυρα. Το γεγονός ότι μετά τον φονικό σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου έχουν σταματήσει οι τουρκικές παραβιάσεις και το νέο θετικό κλίμα στα ελληνοτουρκικά, δίνουν «βήμα» στην αμερικανική κυβέρνηση για να προωθήσει την πώληση των F-16. 

«Θα έρθει η μέρα που θα μπορεί η χώρα να λάβει τα αεροσκάφη όταν θα έχουν μείνει στο παρελθόν οι εντάσεις και οι ενοχλήσεις», είχε δηλώσει ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, κ.Τζόρτζ Τσούνης, τον περασμένο Απρίλιο.

Πλέον, το ζήτημα της πώλησης των μαχητικών έχει συνδεθεί και με την ένταξη της Σουηδίας στο NATO, την οποία εμποδίζει εδώ και μήνες η Άγκυρα. Ο Ερντογάν δήλωσε πριν λίγες ημέρες ότι αυτή η σύνδεση «ενοχλεί πολύ» την χώρα του.

«Η θέση μας δεν έχει αλλάξει. Η ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ πρέπει να εγκριθεί το συντομότερο δυνατό. Και εκτιμούμε την υποστήριξη του Προέδρου Ερντογάν σε αυτό και τον εμπιστευόμαστε ότι θα το προωθήσει και ότι τελικά θα επικυρωθεί από το τουρκικό κοινοβούλιο», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ωστόσο, αρνήθηκε να σχολιάσει τη σύνδεση μεταξύ των δύο θεμάτων και αν υπάρχει «ανησυχία» από αμερικανικής πλευράς ότι η καθυστέρηση στην παράδοση των μαχητικών θα καθυστερήσει την ένταξη της Σουηδίας στη συμμαχία.

Αν υπάρχει έστω και μία πολύ λεπτή «γραμμή», που να συνδέει αυτά τα δύο ζητήματα, οι ΗΠΑ έχουν έναν ακόμη λόγο να θέλουν να προμηθεύσουν την Τουρκία με F-16 το συντομότερο.

Φωτογραφία αρχείου Reuters

*Η Ελισάβετ Σταύρου είναι διεθνολόγος, κάτοχος μεταπτυχιακού από το Brussels School of Governance, με ειδικότητα στα θέματα διεθνούς ασφάλειας και αρθρογράφος στο OnAlert.

The post Ο ρόλος των ΗΠΑ στον ελληνοτουρκικό διάλογο – Πόσο «κοντά» είναι η Τουρκία στο να πάρει τα F-16; appeared first on OnAlert.

Ειδικότερα σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro δηλώνει «έκπληκτος» για το άνοιγμα του ζητήματος από τον Ερντογάν, καθώς η είσοδος της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και η είσοδος της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Επιπλέον θεωρεί, ότι η είσοδος της Τουρκίας στην ΕΕ είναι ένα ξεπερασμένο θέμα, το οποίο δεν είναι στην ημερήσια διάταξη των εργασιών, ούτε στην Άγκυρα ούτε στις Βρυξέλλες.

Ο Γάλλος ερευνητής υπογραμμίζει ότι με τον ρυθμό που γίνονται οι διαπραγματεύσεις, η Τουρκία θα γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης το έτος 4237 (! ) και προσθέτει: « Κατά την άποψη πολλών κρατών μελών, το γεγονός ότι η Τουρκία είναι πολιτιστικά μουσουλμανική χώρα δεν της παρέχει τη δυνατότητα να γίνει μέλος της ΕΕ».

Κατά την άποψή του Μπιγιόν, ο Ερντογάν επανέφερε το ζήτημα της προσχώρησης της Τουρκίας στην ΕΕ, πρώτον για να κολακεύσει ένα σημαντικό τμήμα της τουρκικής κοινής γνώμης το οποίο τάσσεται υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας και δεύτερον επειδή ακολούθησε την κλασική διπλωματική τακτική «να ζητάς πολλά για να πάρεις λιγότερα».

Σε ό,τι αφορά τέλος τα αμυντικά ζητήματα και τις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ ο Γάλλος ερευνητής εκτιμά πως ο Ερντογάν «πέτυχε πρόοδο στο ζήτημα των F-16» σημειώνοντας πως στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι πολιτικό-στρατηγικοί κύκλοι από τους οποίους εξαρτάται η εξωτερική πολιτική ανήκουν στη σχολή της realpolitik και αντιμετωπίζουν την Τουρκία με αποκλειστικώς γεωστρατηγικά κριτήρια και με βάση το αμερικανικό συμφέρον.

Πηγή: AΠΕ – ΜΠΕ / Φωτογραφία αρχείου Reuters

The post «Το αίτημα του Ερντογάν για ένταξη στην ΕE είναι θέμα διπλωματικής τακτικής και όχι ουσίας» appeared first on OnAlert.

Το τέλος της Ιστορίας δεν κράτησε πολύ. Ορισμένοι, βέβαια, το είχαν πιστέψει. Είχαν αναγγείλει ότι το σοβιετικό ναυάγιο είχε εμβολιάσει, επιτέλους, την ανθρωπότητα κατά των πολεμοχαρών ιδεολογιών. Ότι ο εμπορικός ανταγωνισμός, με φόντο τη φιλελεύθερη δημοκρατία, θα απορροφούσε τα αρπακτικά ένστικτα. Ότι ο ΟΗΕ θα κατόρθωνε να διευθετήσει με πολιτισμένο τρόπο τις εδαφικές διαμάχες, δικαιώνοντας τον Ρούσβελτ και τον Τσόρτσιλ που είχαν πει το 1941 ότι «έχει σημασία να αφοπλιστούν τα έθνη».

Ναι, ορισμένοι πίστευαν στον αφοπλισμό του πλανήτη. Θα υπάρχουν, όμως, πάντα εκείνοι που προτιμούν να εκφράζονται με τα κανόνια. Κι από τότε που ο Βλαντίμιρ Πούτιν έστειλε τα τανκς του, τα αεροπλάνα του και τα drones του εναντίον της Ουκρανίας, στις 24 Φεβρουαρίου του 2022, δεν πρέπει να έχει κανείς, πλέον, αμφιβολίες γι’ αυτό.

To σοκ είναι παγκόσμιο, πόσο μάλλον που στην άλλη άκρη του πλανήτη η Κίνα δείχνει να ορέγεται την Ταϊβάν. Ένας αριθμός είναι πιο αποκαλυπτικός από οποιαδήποτε ανάλυση: Σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη, που εδρεύει στη Στοκχόλμη, επενδύθηκαν πέρυσι, παγκοσμίως, στο στρατιωτικό πεδίο 2,24 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Πρόκειται για ιστορικό ρεκόρ. Ακόμη και χώρες όπως η Γερμανία και η Ιαπωνία, που αρκούνταν ως τώρα σε «δυνάμεις αυτοάμυνας», αποφάσισαν να διαθέσουν σημαντικούς πόρους για να αναπτύξουν τις Ένοπλες Δυνάμεις τους. Η μεταπολεμική περίοδος έλαβε τέλος. Ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο, και είναι άγνωστο.

Είναι τα 2,24 τρισεκατομμύρια δολάρια το τίμημα της ειρήνης; Για τις περισσότερες από τις εμπλεκόμενες χώρες, ο σκοπός είναι, φυσικά, πρωτίστως αποτρεπτικός. «Αν θέλεις ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο», έλεγαν στην αρχαιότητα. Η ρωσική επίθεση έβαλε τέλος σε μία ευρωπαϊκή αφέλεια που κρατούσε πολλές δεκαετίες: Η γηραιά μας ήπειρος είναι τώρα καταδικασμένη να τρέξει για να αναπληρώσει την καθυστέρησή της στο πεδίο των εξοπλισμών. Σε αυτό το πλαίσιο, ανακοινώθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση ότι θα διατεθούν 413 δισεκατομμύρια ευρώ την επόμενη επταετία σε στρατιωτικά προγράμματα. Με άλλα λόγια, η Γαλλία θα δίνει περισσότερα χρήματα για όπλα από ό,τι για την παιδεία.

Θα μπορούσε, τουλάχιστον, να γίνει μία συζήτηση. Για το ίδιο το ποσό, σε μία περίοδο που πρέπει να χρηματοδοτηθεί μία πραγματική ενεργειακή μετάβαση. Αλλά και για τον τρόπο που θα αξιοποιηθεί, δεδομένου ότι δεν έχει πολύ νόημα στην εποχή μας ο στόχος της αυτονομίας του γαλλικού στρατού. Το 2018, η Άγγελα Μέρκελ έλεγε ότι η Ευρώπη πρέπει να πάρει την τύχη της στα χέρια της. Δεν θα ήταν καλύτερα να γίνει αυτό με συντονισμένο τρόπο;

Πηγή: L’Obs

The post L’ Obs: Ο παγκόσμιος επανεξοπλισμός σε μια νέα γεωπολιτική εποχή γεμάτη κινδύνους appeared first on OnAlert.

Όπως είχε αναφέρει και το OnAlert, μετά την τελετή ορκωμοσίας του Προέδρου, ο Ακάρ φαινόταν αρκετά εκνευρισμένος που ο Ερντογάν τον άφησε εκτός.

Ο Toύρκος αναλυτής, Χακάν Σαχίν, σε ένα άρθρο του, αναφέρει τρεις λόγους για τους οποίους είναι πιθανό ο Ακάρ να μην επιλέχθηκε για το υπουργείο.

Aρχικά αναφέρει πως ο Χουλουσί Ακάρ, πριν ακόμα αναλάβει τη θέση του το 2018, ήταν ο 29ος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Τουρκικών Ένοπλων Δυνάμεων. Κατά την απόπειρα του πραξικοπήματος στην Τουρκία τον Ιούλιο του 2016, ο πρώην Τούρκος ΥΠΑΜ είχε πιαστεί όμηρος των πραξικοπηματιών.

Με την ρητορική του και τις θέσεις του, ο Ακάρ κέρδισε γρήγορα την εύνοια της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων του κόμματος AKP, ιδίως των ισλαμιστών. Επίσης, πρόσφερε απόλυτη στήριξη στον Ερντογάν και είχε ευθυγραμμίσει απολύτως τις θέσεις του και τις ενέργειές του εντός του υπουργείο με εκείνες του προέδρου. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Ακάρ και ο Ερντογάν δεν είχαν έρθει ποτέ σε ρήξη, όπως συνέβη για παράδειγμα με τον υπουργό Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού.

Oι τρεις λόγοι που άλλαξε η ηγεσία του τουρκικού ΥΠΑΜ

Ο πρώτος λόγος που αναφέρει το άρθρο, είναι πως ο Ερντογάν έβλεπε την απόλυτη πίστη που του είχε ο Ακάρ «πολύ καλή για να είναι αληθινή». Ειδικότερα μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, ο Ερντογάν [είχε τα μάτια του δεκατέσσερα» και η τόση αφοσίωση στο πρόσωπό του φαινόταν ύποπτη.

Δεύτερον, μία κίνηση «κλειδί» του πρώην Τούρκου ΥΠΑΜ συνέβαλε στην απομάκρυνσή του από το υπουργείο.

Ο Χουλουσί Ακάρ είχε «προβλέψει» την αντικατάσταση του από τον στρατηγό (τότε) Γιασάρ Γκιουλέρ, ο οποίος ήταν ο 30ος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας, και προσπάθησε να την αποτρέψει. Με νόμο που ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 2022, παρατάθηκε το όριο ηλικία του Α/ΓΕΕΔ από τα 68 έτη στα 72. Τότε, ο Γιασάρ Γκιουλέρ ήταν 67 ετών και θα έπρεπε να αποστρατευτεί. Αλλά με αυτόν τον νόμο, ο Ακάρ προσπάθησε να τον κρατήσει στο Γενικό Επιτελείο άλλα 5 χρόνια, ώστε να κρατήσει την θέση του στο υπουργείο Άμυνας.

Ο Ερντογάν, όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, «είδε τι σχεδίαζε ο τότε ΥΠΑΜ» και αποφάσισε να διακόψει τα σχέδιά του πριν αποκτήσει μεγαλύτερη εξουσία.

Τρίτον, στα χρόνια που ο Χουλουσί Ακάρ ήταν στο υπουργείο Άμυνας, απέκτησε ένα ισχυρό όνομα και ακόμα και από το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ τον βλέπαν ως τον «διάδοχο» του Ερντογάν σε περίπτωση που αυτός αποσυρθεί για λόγους υγείας.

Ωστόσο, ο Τούρκος πρόεδρος επέλεξε κάποιον με χαμηλότερο προφίλ, όπως ο Γιασάρ Γκιουλέρ, ώστε να επικεντρώσει το ενδιαφέρον σε έναν άλλον νέο υπουργό, τον Χακάν Φιντάν που ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών. Σύμφωνα πάντα με τον αρθρογράφο, ο Ερντογάν ενδιαφέρεται περισσότερο να προωθήσει τον Φιντάν ως διάδοχό του.

Ένα άρθρο του Foreign Policy το 2021 υποστήριξε ότι ο Ακάρ έπαιξε βασικό ρόλο στην αναμόρφωση των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας μετά τον Ιούλιο του 2016, γεγονός που έφερε τον στρατό σε θέση να παίξει πολιτικό ρόλο για την υποστήριξή του.

Πηγή: Free Turkish Press / Φωτογραφία αρχείου

The post Τουρκία: Γιατί ο Χουλουσί Ακάρ δεν κράτησε την θέση του στο υπουργείο Άμυνας; appeared first on OnAlert.

Και εξηγεί: «Τουλάχιστον η Ουκρανία γνωρίζει για ποιον λόγο πολεμά και ελπίζει ότι μία μέρα θα ενταχθεί στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Η Λευκορωσία, πάλι, σε επισφαλή ειρήνη, δεν έχει σήμερα άλλο μέλλον από το να συμπορευτεί με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, αν δεν θέλει να απορροφηθεί από αυτόν. Η προοπτική αποκοπής από τον ρωσικό ζυγό και απελευθέρωσης από την αυταρχική κυβέρνηση του Αλεξάντρ Λουκασένκο, δυστυχώς, δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Έπεσε στον Λουκασένκο, που μέχρι χθες ήταν υπερήφανος για την κυριαρχία της χώρας του απέναντι στις ορέξεις του Πούτιν, να αναγγείλει εν είδει εκπροσώπου του Κρεμλίνου ότι ρωσικά πυρηνικά όπλα μεταφέρονται στο έδαφος της χώρας του. Ο τύραννος του Μινσκ χρειάστηκε να αλλάξει πέρυσι το Σύνταγμα και να υπογράψει συμφωνία με τη Μόσχα για να μπορέσει να αποκτήσει τα πυρηνικά όπλα, που πριν από τρεις δεκαετίες είχε εγκαταλείψει. Σήμερα, το Κρεμλίνο τον στρατολογεί για έναν νέο γύρο ψυχολογικού πολέμου κατά της Δύσης που περιλαμβάνει την απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων. Ο Λουκασένκο μιλάει, αλλά η Μόσχα αποφασίζει.

Λίγο ενδιαφέρει ότι αυτή η απειλή είναι κούφια. Η Ρωσία δεν έχει ανάγκη από το έδαφος της Λευκορωσίας για να πλήξει την Ουκρανία με τακτικό πυρηνικό όπλο. Αυτό που έχει σημασία είναι το πολιτικό μήνυμα. Η Λευκορωσία έχει χάσει κάθε στρατηγική αυτονομία και έχει γίνει παράρτημα της Ρωσίας.

Ή μάλλον έχει ξαναγίνει. Γιατί αυτή η επιστροφή έχει ένα άρωμα «back in the USSR». Αν ο Πούτιν θέλει να κλιμακώσει τον πόλεμο, η Λευκορωσία δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να τον ακολουθήσει. Αυτή η χώρα, κανονικά, θα έπρεπε να ήταν παρούσα στο Κισινάου, στη συνεδρίαση της «Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας». Όμως, ο Λουκασένκο έχασε την ελευθερία πολιτικών κινήσεων όταν νόθευσε τις εκλογές του 2020 και κατέστειλε το κίνημα διαμαρτυρίας. Η Δύση τού επέβαλε κυρώσεις κι εκείνος στράφηκε στον Πούτιν, το φιλί του θανάτου της κυριαρχίας.

Eίχαμε ξεχάσει την έκταση των διαδηλώσεων στο Μινσκ. Η υποψήφια της αντιπολίτευσης Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια αναγκάστηκε να εξοριστεί. Και στις φυλακές της χώρας υπάρχουν σήμερα 1.500 πολιτικοί κρατούμενοι (σε συνολικό πληθυσμό δέκα εκατομμυρίων). Ένας Ευρωπαίος ηγέτης έλεγε πρόσφατα σε μία ιδιωτική συζήτηση ότι οι κυρώσεις οδήγησαν τη Λευκορωσία στην αγκαλιά της Ρωσίας. Αλλά η Δύση δεν είχε άλλο τρόπο να αντιδράσει. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ριζοσπαστικοποίηση των διπλωματικών θέσεων δεν ήταν δυνατόν τότε να προβλεφθούν.

Η θλιβερή μοίρα της Λευκορωσίας εξαρτάται σήμερα από την έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία. Συνδέοντας την τύχη του με εκείνη του Πούτιν, ο Λουκασένκο γνωρίζει ότι δεν θα επιβιώσει πολιτικά αν πέσει ο άρχων του Κρεμίνου. Οι Λευκορώσοι, αντιθέτως, μόνο κερδισμένοι θα βγουν από μία νίκη της Ουκρανίας, που θα είναι και δική τους».

• O Πιέρ Ασκί είναι αρθρογράφος του περιοδικού L’ Obs

(Πηγή: L’ Obs)

The post Άποψη: Η θλιβερή μοίρα της Λευκορωσίας appeared first on OnAlert.