Την ώρα που το Πολεμικό Ναυτικό μετρά αντίστροφα για την ύψωση της ελληνικής σημαίας στην πρώτη FDI «ΚΙΜΩΝ» στη Λοριάν στις 18 Δεκεμβρίου, ταυτόχρονα «τρέχει» μια δεύτερη, εξίσου κρίσιμη διαδικασία. Πρόκειται για τον εκσυγχρονισμό των τεσσάρων φρεγατών τύπου MEKO 200HN κλάσης «ΥΔΡΑ» καθώς το σχετικό πρόγραμμα περνά από τη φάση των αποφάσεων στη φάση των υπογραφών και της υλοποίησης.

Μετά από χρόνια καθυστερήσεων, αλλαγών προτεραιοτήτων και στασιμότητας, το πρόγραμμα καλείται να ξεπεράσει το γνωστό «τείχος» γραφειοκρατίας που βρίσκουν μπροστά τους μέχρι την τελική υλοποίηση όλα τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα. Αφορά τις συμβάσεις, τον προσυμβατικό έλεγχο, τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και, τελικά, την εκτέλεση με αυστηρό χρονοδιάγραμμα. Στόχος που έχει τεθεί –σε επίπεδο πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας– είναι να έχουν κλείσει οι κρίσιμες εκκρεμότητες έως το τέλος του 2025, ώστε το 2026 να μετατραπεί σε χρονιά παραγγελιών, αφίξεων υλικών και έναρξης εργασιών στην πρώτη φρεγάτα αν και το πιθανότερο είναι οι πρώτες εργασίες να αρχίσουν το 2027.

Οι τρεις κύριες συμβάσεις που «ξεκλειδώνουν» το πρόγραμμα

Ο κορμός του εκσυγχρονισμού –με κόστος που τοποθετείται στα 290 εκατ. ευρώ για το βασικό σκέλος– στηρίζεται σε τρεις συμβάσεις που «κουμπώνουν» η μία πάνω στην άλλη και δεν επιτρέπουν καθυστερήσεις, γιατί η αλυσίδα είναι κοινή. Επικεντρώνεται στην έγκαιρη παράδοση συστημάτων, εγκατάσταση/ολοκλήρωση, και ταυτόχρονα ναυπηγικές-μηχανολογικές εργασίες.

1) Thales Nederland – ο «εγκέφαλος» και τα «μάτια»
Η σύμβαση περιλαμβάνει το νέο CMS TACTICOS II, το νέο κύριο ραντάρ NS-110 AESA, συστήματα ελέγχου πυρός και συνολικά τη «ραχοκοκαλιά» της νέας ψηφιακής αρχιτεκτονικής των ΜΕΚΟ. Στόχος είναι οι φρεγάτες να αποκτήσουν πραγματικές δυνατότητες δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων, με διασύνδεση και ανταλλαγή τακτικής εικόνας (Link-16/Link-22), ώστε να «δένουν» επιχειρησιακά με τις FDI, τα MH-60R και τις αεροπορικές πλατφόρμες.

2) SSMART – η ελληνική εταιρεία της ολοκλήρωσης
Το πιο σύνθετο «χειρουργείο» πάνω στο πλοίο δεν είναι η προμήθεια του νέου εξοπλισμού, αλλά η εγκατάσταση, η διασύνδεση, οι καλωδιώσεις, τα πρωτόκολλα δοκιμών, η πιστοποίηση και –κυρίως– το να μην «σκοτώσει» το χρονοδιάγραμμα. Εκεί μπαίνει η SSMART ως φορέας ολοκλήρωσης, με ευθύνη να μετατρέψει τα νέα υποσυστήματα σε λειτουργική επιχειρησιακή ικανότητα πάνω στη μονάδα.

3) Ναυπηγεία Σκαραμαγκά – το «εργοτάξιο» της αναβάθμισης
Στο τρίτο σκέλος μπαίνουν οι ναυπηγικές και μηχανολογικές εργασίες: δεξαμενισμός, αποξήλωση παλαιών υποδομών, μεταλλικές/δομικές παρεμβάσεις, εγκατάσταση νέων βάσεων/ιστών/δικτύων ισχύος και data, καθώς και ό,τι αφορά την πλατφόρμα (μηχανές, βοηθητικά, υποδομές, IPMS). Ο στόχος να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα έως το 2030 προϋποθέτει να «ρολάρει» η γραμμή εργασιών φρεγάτα-φρεγάτα, χωρίς μεγάλα κενά μεταξύ τους.

Από την «τελική συμφωνία» στην υπογραφή: το μονοπάτι της γραφειοκρατίας

Σε αυτό το επίπεδο οι επόμενες εβδομάδες θεωρούνται κομβικές. Διότι σε αυτή τη φάση δεν αρκεί να υπάρχει τεχνική επιλογή και «κλειδωμένο» πακέτο συστημάτων. Απαιτείται να περάσουν όλα τα στάδια που ορίζουν οι διαδικασίες:

• Οριστικοποίηση τεχνικών/εμπορικών όρων και κατάρτιση των τελικών σχεδίων σύμβασης.
• Έλεγχοι νομιμότητας και «κλείδωμα» των παραδοτέων/ρητρών, ώστε να μην εμφανιστούν «γκρίζες ζώνες» στην εκτέλεση.
• Προσυμβατικός έλεγχος από το Ελεγκτικό Συνέδριο, που στις μεγάλες συμβάσεις λειτουργεί ως το σημείο όπου «φρενάρει» ή «περνά» το πρόγραμμα χωρίς να αφήνει περιθώρια για νομικές εκκρεμότητες.
• Κοινοβουλευτική διαδικασία/ενημέρωση και επικύρωση, ώστε η συμφωνία να αποκτήσει το απαραίτητο θεσμικό αποτύπωμα πριν την τελική υπογραφή.
• Υπογραφή – ενεργοποίηση – εκτέλεση σύμβασης, με χρονοδιαγράμματα, milestone πληρωμών, παραλαβές, δοκιμές, πιστοποιήσεις.

Η κρίσιμη λεπτομέρεια είναι ότι στην πράξη η υπογραφή των τριών βασικών συμβάσεων αντιμετωπίζεται ως «πακέτο». Καθώς αν καθυστερήσει η μία, παρασύρει τις άλλες, γιατί ο προγραμματισμός για άφιξη συστημάτων, είσοδο πλοίου σε δεξαμενή και διαθεσιμότητες προσωπικού πρέπει να συγχρονιστούν απόλυτα.

Η «Task Force» και το Κοινό Συντονιστικό Κέντρο: καθημερινή επιτήρηση για να μη χαθεί ο χρόνος

Το Πολεμικό Ναυτικό –έχοντας εμπειρία από το παρελθόν η οποία σε κάποιες περιπτώσεις ήταν άκρως δυσάρεστη– δεν αφήνει το πρόγραμμα των ΜΕΚΟ να τρέξει μόνο του. Έχει ήδη στηθεί μηχανισμός παρακολούθησης με στελέχη των εμπλεκομένων, υπό την εποπτεία του Ναυτικού Επιτελείου, ώστε να επιλύονται τεχνικά και διαδικαστικά ζητήματα σε πραγματικό χρόνο και να προλαμβάνονται καθυστερήσεις πριν μετατραπούν σε «αγκάθια».

Και εδώ μπαίνει ένα δεύτερο στοιχείο που αφορά την πρώτη φρεγάτα από την οποία θα αρχίσουν οι εργασίες. Οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι η επιλογή δεν θα γίνει με «συναισθηματικά» κριτήρια ή μόνο με βάση την ηλικία του πλοίου, αλλά με βάση το ποια μονάδα θα είναι διαθέσιμη όταν καταφθάσουν τα πρώτα συστήματα και υλικά. Με απλά λόγια το πλοίο που θα «κουμπώνει» καλύτερα στον χρόνο παράδοσης, θα έχει προβάδισμα.

Τα «μικρά» υποπρογράμματα που κάνουν τη μεγάλη διαφορά

Ενώ στο επίκεντρο βρίσκονται οι τρεις μεγάλες συμβάσεις, το Πολεμικό Ναυτικό κινείται παράλληλα για επιμέρους προγράμματα που έχουν μικρότερο κόστος, αλλά τεράστιο επιχειρησιακό αποτύπωμα – και κυρίως μπορούν να τρέξουν νωρίτερα, ώστε όταν η πρώτη ΜΕΚΟ δέσει για εργασίες, να υπάρχουν ήδη διαθέσιμα τα κρίσιμα υλικά.

Επικοινωνίες: διαγωνισμός με χρονοδιάγραμμα

Η ΓΔΑΕΕ έχει ήδη προκηρύξει διαγωνισμό για το πρόγραμμα «Αναβάθμιση Δυνατοτήτων των Φ/Γ τ. ΜΕΚΟ του ΠΝ – Συστήματα Επικοινωνιών» με ανώτατο εκτιμώμενο κόστος 9.980.000 ευρώ και διάρκεια πέντε ετών. Η διαδικασία είναι διαπραγμάτευση με δημοσίευση προκήρυξης, με κριτήριο τη χαμηλότερη τιμή.

Η προκήρυξη «δείχνει» καθαρά και το χρονοδιάγραμμα:

• Κατάθεση ΕΕΕΣ έως 28 Ιανουαρίου 2026
• Αποσφράγιση φακέλων την Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2026, ώρα 10:00, στη ΓΔΑΕΕ

Με άλλα λόγια, το κομμάτι των επικοινωνιών –που είναι απολύτως κρίσιμο για δικτυοκεντρική λειτουργία και διασύνδεση με το ευρύτερο «οικοσύστημα» του Στόλου– έχει ήδη μπει σε ράγες, με επίσημο διαγωνιστικό αποτύπωμα.

Στο “communication suite” των ΜΕΚΟ το ζητούμενο δεν είναι απλώς «καινούριοι ασύρματοι», αλλά ένα ενιαίο, ασφαλές και πλήρως δικτυωμένο πακέτο που θα σηκώνει ταυτόχρονα ήχο και δεδομένα σε πολλαπλά επίπεδα: εσωτερικές επικοινωνίες πλοίου, εξωτερικές επικοινωνίες (HF/VHF/UHF), ασφαλείς κρυπτογραφημένες ζεύξεις, δορυφορικές δυνατότητες όπου απαιτείται, και κυρίως συμβατότητα/διαλειτουργικότητα με τακτικές ζεύξεις δεδομένων (όπως Link-16/Link-22) ώστε η ΜΕΚΟ να «μιλά» σε πραγματικό χρόνο με FDI, αεροσκάφη και ελικόπτερα. Επειδή αυτό το κομμάτι είναι “baseline” για δικτυοκεντρικές επιχειρήσεις, τρέχει ως ξεχωριστός διαγωνισμός για να μην εξαρτάται χρονικά από το μεγάλο πακέτο και να είναι ώριμο όταν θα ξεκινήσει η εγκατάσταση του νέου CMS.

Νέο sonar: «κλειδί» για τον ανθυποβρυχιακό πόλεμο

Στον ανθυποβρυχιακό τομέα, το ΠΝ κινείται για την αντικατάσταση του υφιστάμενου συστήματος με νεότερης τεχνολογίας λύση. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, η κατεύθυνση που έχει παρουσιαστεί είναι το M660 HMS της GeoSpectrum, ώστε οι ΜΕΚΟ να ανακτήσουν και να ενισχύσουν την ικανότητα εντοπισμού/ταξινόμησης απειλών στο υποβρύχιο περιβάλλον – ειδικά σε μια εποχή όπου το υποβρύχιο «παζλ» στην περιοχή γίνεται πιο σύνθετο.

Η αντικατάσταση/αναβάθμιση του sonar είναι το κομμάτι που θα καθορίσει το “ASW αποτύπωμα” των ΜΕΚΟ για τα επόμενα χρόνια, ειδικά τώρα που το Πολεμικό Ναυτικό επενδύει συνολικά στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο με MH-60R και νέα δικτυωμένη τακτική εικόνα. Ένα σύγχρονο hull-mounted sonar δίνει καλύτερη ανίχνευση/ταξινόμηση στόχων, μεγαλύτερη αντοχή σε θόρυβο και πιο αξιόπιστη εικόνα σε ρηχά/δύσκολα νερά, που είναι και το περιβάλλον του Αιγαίου. Το σημαντικότερο όμως είναι η διασύνδεση: όταν το sonar “μιλά” σωστά με TACTICOS II και τα μέσα της αεροναυτικής συνεργασίας (Romeo, sonobuoys, τακτικές ζεύξεις), τότε η ΜΕΚΟ παύει να είναι μια πλατφόρμα που «ψάχνει μόνη της» και γίνεται κόμβος στο ανθυποβρυχιακό δίκτυο, δεδομένο που ανεβάζει θεαματικά τις πιθανότητες έγκαιρου εντοπισμού και εμπλοκής.

Αναβάθμιση κύριου πυροβόλου Mk45: σύμβαση με την κατασκευάστρια

Στο «πακέτο» των επιμέρους συμβάσεων εντάσσεται και ο εκσυγχρονισμός των κύριων πυροβόλων Mk45 Mod 2, με στόχο να γίνουν πλήρως ψηφιακά σε επίπεδο ελέγχου/διαχείρισης και να αναβαθμιστεί η συνολική απόδοση. Οι πληροφορίες αναφέρουν ως κατασκευάστρια/ανάδοχο την BAE Systems, σε μια σύμβαση που θεωρείται ότι μπορεί να «τρέξει» νωρίτερα από το μεγάλο πακέτο, ακριβώς για να μειωθεί ο επιχειρησιακός χρόνος εκτός δράσης όταν ξεκινήσουν οι εργασίες.

Η αναβάθμιση που συζητείται για τα Mk45 των 127 χιλ. «πατάει» πάνω στη λογική του πλήρους ψηφιακού ελέγχου (Mod 2 με CCS/ψηφιοποίηση χειρισμών), ώστε να μειωθούν οι βλάβες και οι χρόνοι αντίδρασης, να αυξηθεί η ακρίβεια και να “κουμπώσει” το πυροβόλο απρόσκοπτα με το νέο σύστημα μάχης και τα σύγχρονα συστήματα ελέγχου πυρός. Στην πράξη αυτό σημαίνει καλύτερη εκμετάλλευση του πυροβόλου ως εργαλείο κρούσης/υποστήριξης, με πιο γρήγορη μετάβαση από εντολή σε εκτέλεση βολής, καλύτερη διαχείριση βολών/σεναρίων και σαφώς αναβαθμισμένη εικόνα κατάστασης για το πλήρωμα. Είναι από τα «μικρά» συμβόλαια που δίνουν μεγάλο επιχειρησιακό αποτέλεσμα, γιατί το πυροβόλο παραμένει βασικό όπλο σε περιβάλλον όπου η επιφανειακή απειλή και οι αποστολές ναυτικής κρούσης/υποστήριξης αποκτούν ξανά βάρος.

Sovraponte: η νέα «ασπίδα» εγγύς άμυνας – σύμβαση με Leonardo

Το στοιχείο που αλλάζει τη φιλοσοφία της εγγύς άμυνας στις ΜΕΚΟ είναι η επιλογή του Sovraponte 76/62. Ένα σύστημα που –σε αντίθεση με κλασικές λύσεις που απαιτούν εκτεταμένες παρεμβάσεις– σχεδιάστηκε ώστε να εγκαθίσταται «πάνω στο κατάστρωμα», με το σύνολο των κρίσιμων υποσυστημάτων ενσωματωμένο στη βάση του. Στις ελληνικές ΜΕΚΟ, ο σχεδιασμός προβλέπει τοποθέτηση στο πρυμναίο τμήμα, στη θέση που σήμερα βρίσκεται το δεύτερο Phalanx.

Η επιλογή δεν έχει μόνο ελληνική διάσταση: το Sovraponte έχει επιλεγεί και διεθνώς – χαρακτηριστικά, η Ολλανδία υπέγραψε σύμβαση με τη Leonardo για Sovraponte για τις μελλοντικές φρεγάτες ASWF (Ολλανδίας/Βελγίου). Και το επιχειρησιακό σκεπτικό είναι σαφές: στο σύγχρονο περιβάλλον απειλών, με drones, επιθέσεις κορεσμού και χαμηλά ιπτάμενους στόχους, το Πολεμικό Ναυτικό αναζητά λύσεις πολλαπλών ρόλων που να λειτουργούν ως «τελευταία γραμμή» αλλά και ως ευέλικτο όπλο επιφανείας/υποστήριξης.

Η επιλογή του Sovraponte δεν μεταφράζεται μόνο ως αλλαγή οπλισμού αλλά ως αλλαγή φιλοσοφίας στην εγγύς άμυνα: από ένα καθαρά CIWS τύπου Phalanx, σε ένα πολυλειτουργικό σύστημα που μπορεί να δουλέψει τόσο ως «τελευταία γραμμή» έναντι drones/βλημάτων όσο και ως ευέλικτο πυροβόλο επιφανείας. Το κρίσιμο για τις ΜΕΚΟ είναι ότι εγκαθίσταται χωρίς βαριές δομικές μετασκευές (πάνω στο κατάστρωμα), άρα μειώνει ρίσκο και χρόνο εργασιών, ενώ επιχειρησιακά “παντρεύεται” με το νέο CMS ώστε να παίρνει καλύτερη στοχοποίηση, να αντιδρά ταχύτερα και να αξιοποιεί έξυπνα πυρομαχικά (όπως DART για anti-air/anti-drone ρόλο και Vulcano 76 για αυξημένη ακτίνα). Σε περιβάλλον επιθέσεων κορεσμού, αυτό που αγοράζει το ΠΝ δεν είναι μόνο «ένα ακόμη πυροβόλο», αλλά χρόνος αντίδρασης, περισσότερες επιλογές εμπλοκής και μια πιο «έξυπνη» εγγύς άμυνα που δεν εξαρτάται αποκλειστικά από ένα σύστημα.

«Γέφυρα ισχύος» οι ΜΕΚΟ

Οι φρεγάτες «ΥΔΡΑ», «ΣΠΕΤΣΑΙ», «ΨΑΡΑ» και «ΣΑΛΑΜΙΣ» δεν είναι απλώς παλιά πλοία που πρέπει να επιβιώσουν. Είναι ο κρίσιμος αριθμός μονάδων που επιτρέπει στο Πολεμικό Ναυτικό να κρατά επιχειρησιακή παρουσία σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, ενώ ταυτόχρονα εισέρχονται σταδιακά σε υπηρεσία οι FDI και ωριμάζει το πρόγραμμα των Bergamini.

Αυτός είναι και ο λόγος που ο εκσυγχρονισμός σχεδιάζεται έτσι ώστε ο Στόλος να διατηρήσει διαθεσιμότητες. Ο σχεδιασμός προβλέπει να περνούν οι Μονάδες διαδοχικά από εργασίες, με τρόπο που να διατηρείται η συνολική διαθεσιμότητα. Αν τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα, η ολοκλήρωση της τέταρτης ΜΕΚΟ τοποθετείται γύρω στο 2030, δίνοντας επιχειρησιακή ζωή για πολλά ακόμη χρόνια.

Το διακύβευμα στο Ναυτικό Επιτελείο είναι απλό: οι τεχνικές αποφάσεις έχουν ωριμάσει, όμως το πρόγραμμα θα κριθεί από την ικανότητα του συστήματος να «περάσει» γρήγορα και καθαρά το θεσμικό μονοπάτι (ΓΔΑΕΕ – Ελεγκτικό – Βουλή) και να μπει σε λειτουργία εκτέλεσης χωρίς κενά. Κι αυτό ακριβώς είναι το νόημα των εξελίξεων των επόμενων εβδομάδων καθώς ζητούμενο είναι πότε θα μπουν οι υπογραφές που θα επιτρέψουν να ξεκινήσουν οι παραγγελίες, να έρθουν τα υλικά και –το κυριότερο– να μπει η πρώτη φρεγάτα στη διαδικασία εργασιών.

The post Εκσυγχρονισμός ΜΕΚΟ: Στην τελική ευθεία οι 3 κύριες συμβάσεις – «Τρέχουν» επικοινωνίες, νέο sonar και πυροβόλα Mk45-Sovraponte appeared first on OnAlert.

Το επόμενο διάστημα το πρόγραμμα αναβάθμισης των 38 F-16 Block 50 της Πολεμικής Αεροπορίας σε διαμόρφωση Viper αναμένεται να περάσει από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής, ανοίγοντας τον δρόμο για τη θεσμική «σφραγίδα» σε ένα εξοπλιστικό που εδώ και χρόνια θεωρείται κρίσιμο για την ομοιογένεια και τη μαχητική ισχύ του στόλου. Αυτή η κοινοβουλευτική διαδικασία δεν είναι μια τυπική φάση. Είναι το σημείο που ξεκλειδώνει τον πολιτικό και διοικητικό μηχανισμό ώστε να τρέξουν με ταχύτητα οι επόμενες κινήσεις για την αποστολή της LOR προς την αμερικανική πλευρά, χωρίς να χαθεί άλλο χρόνος.

Και ο χρόνος είναι η παράμετρος που καίει περισσότερο. Όχι μόνο γιατί κάθε μήνας καθυστέρησης μεταφράζεται σε καθυστέρηση παραδόσεων και διαθεσιμοτήτων, αλλά γιατί ο στρατηγικός στόχος της Αθήνας είναι ξεκάθαρος. Καθώς η αναβάθμιση των F-16 Block 50 πρέπει να ενταχθεί ως συνέχεια, ως “ουρά” στο ήδη εξελισσόμενο πρόγραμμα μετατροπής των 83 F-16 Block 52+/52M σε Viper, ώστε να μην υπάρξει κενό στην παραγωγική αλυσίδα της ΕΑΒ και να μη χαθεί το momentum ενός έργου που πλέον έχει «στρώσει» και αποδίδει.

Με άλλα λόγια το στοίχημα δεν είναι μόνο να γίνουν Viper τα Block 50. Είναι να γίνουν τη σωστή στιγμή, με τον σωστό ρυθμό, χωρίς να παγώσει η γραμμή και χωρίς να δημιουργηθεί επιχειρησιακό κενό στις Μοίρες.

Το παράθυρο» που δεν πρέπει να χαθεί

Η αναβάθμιση των 83 Viper βρίσκεται σε εξέλιξη, η ΕΑΒ έχει αποκτήσει εμπειρία, διαδικασίες, πιστοποιήσεις, ανθρώπους και ρυθμό. Αυτό το οικοδόμημα δεν χτίστηκε σε μια νύχτα αλλά μέσα από δυσκολίες, καθυστερήσεις, τεχνικά ζητήματα και σταδιακή ωρίμανση. Το να υπάρξει μεγάλο διάστημα αδράνειας μετά το τέλος της αναβάθμισης των block 52 θα είναι διπλή ζημιά:

• Βιομηχανική: η γραμμή και το ειδικευμένο προσωπικό δεν κρατιούνται “στον πάγο” επ’ αόριστον.
• Επιχειρησιακή: κάθε καθυστέρηση σπρώχνει πιο πίσω το χρόνο που οι Μοίρες της Νέας Αγχιάλου θα αποκτήσουν ισοδύναμες δυνατότητες με τα υπόλοιπα Viper.

Γι’ αυτό και η πίεση χρόνου είναι πραγματική. Η Πολεμική Αεροπορία θέλει να πετύχει μια «ομαλή μετάβαση» από το ένα πρόγραμμα στο άλλο, σαν να αλλάζει παρτίδα στην ίδια γραμμή και όχι σαν να ξεκινά νέο έργο από μηδενική βάση.

Η ουσία της αναβάθμισης: ομοιογένεια στόλου και πραγματική ισχύς 4,5ης γενιάς

Τα F-16 Block 50 δεν είναι “παλιά αεροπλάνα” που απλώς πρέπει να «φρεσκαριστούν». Είναι 38 μαχητικά που, αν μετατραπούν σε Viper, δημιουργούν μια τεράστια ποιοτική τομή σε έναν σχεδόν ενιαίο κορμό F-16 με ίδια λογική αισθητήρων, δικτύωσης και υποστήριξης.

Ο στόχος που ωριμάζει είναι σαφής: 121 F-16 Viper (83 + 38) που θα αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά της αεροπορικής ισχύος έως τα τέλη της δεκαετίας και πολύ πέρα από αυτήν. Αυτό σημαίνει:

• κοινές διαδικασίες εκπαίδευσης και επιχειρησιακής αξιοποίησης,
• κοινά ανταλλακτικά και πακέτα υποστήριξης (χαμηλότερο κόστος κύκλου ζωής),
• κοινά όπλα/διασυνδέσεις και «γλώσσα» δικτύωσης,
• κοινή επιχειρησιακή φιλοσοφία.

Η ομοιογένεια δεν είναι “γραφειοκρατικό όφελος”. Είναι πολλαπλασιαστής ισχύος. Διότι σε μια κρίση, δεν αποτελεί πλεονέκτημα η διαθεσιμότητα πολλών αεροσκαφών σε διαφορετικά επίπεδα, με διαφορετικές απαιτήσεις και διαφορετική υποστήριξη. Στόχος είναι η Πολεμική Αεροπορία να διαθέτει ικανό αριθμό μαχητικών στο ίδιο υψηλό επίπεδο, που να βγαίνουν στο Αιγαίο με κοινό τρόπο λειτουργίας.

Τι σημαίνει Viper στην πράξη: αισθητήρες, υπολογιστής αποστολής, δικτύωση

Το Viper είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια «αναβάθμιση ηλεκτρονικών». Είναι μεταμόρφωση. Το αεροσκάφος αλλάζει τρόπο που “βλέπει”, που “σκέφτεται” και που “πολεμά”.

Ραντάρ AESA (AN/APG-83):

Το βασικό βήμα που δίνει στο μαχητικό δυνατότητα ταυτόχρονης παρακολούθησης και εμπλοκής πολλαπλών στόχων, βελτιωμένη αντοχή σε ηλεκτρονικά αντίμετρα και καλύτερη επίγνωση τόσο σε αεροπορικούς όσο και σε χερσαίους/θαλάσσιους στόχους. Σε ένα σύγχρονο περιβάλλον όπου ο ηλεκτρονικός πόλεμος είναι κανόνας και όχι εξαίρεση, το AESA δεν είναι «πολυτέλεια». Είναι προϋπόθεση.

Νέος υπολογιστής αποστολής και αρχιτεκτονική avionics:

Εδώ βρίσκεται ο «εγκέφαλος» του Viper. Η διασύνδεση αισθητήρων-όπλων-αυτοπροστασίας-επικοινωνιών σε ένα ψηφιακό περιβάλλον δίνει στον χειριστή μεγαλύτερη επίγνωση, ταχύτερη λήψη απόφασης και καλύτερη εκμετάλλευση της πληροφορίας.

Link-16 / δικτυοκεντρική λειτουργία:

Το μαχητικό παύει να λειτουργεί ως «μοναχικός κυνηγός» και γίνεται μέρος ενός δικτύου. Και αυτό το δίκτυο –σε πραγματικές επιχειρήσεις– είναι που κρίνει την έκβαση: ανταλλαγή δεδομένων, κοινή εικόνα τακτικής κατάστασης, συνεργασία με άλλες πλατφόρμες (μαχητικά, πλοία, επίγειες μονάδες, ιπτάμενα ραντάρ). Το Viper δεν είναι απλώς γρήγορο και οπλισμένο. Είναι κόμβος πληροφοριών.

Κράνος στοχοποίησης (JHMCS) και αναβαθμίσεις cockpit:

Σε close combat, το “βλέπω και αντιδρώ πιο γρήγορα” είναι εξαιρετικά κρίσιμο . Η δυνατότητα στοχοποίησης με το βλέμμα, η καλύτερη απεικόνιση πληροφοριών, η ολοκλήρωση αισθητήρων και όπλων, κάνουν το μαχητικό πιο αποτελεσματικό και τον χειριστή πιο «επικίνδυνο».

Όπλα και δυνατότητες: η αναβάθμιση δεν έχει νόημα χωρίς οπλισμό στη «φαρέτρα»

Η Πολεμική Αεροπορία δεν θέλει απλώς να αναβαθμίσει πλατφόρμες. Θέλει να μεγιστοποιήσει επιχειρησιακό αποτέλεσμα. Γι’ αυτό, πέρα από τα ηλεκτρονικά, τεράστια σημασία έχει το πώς “δένει” ο φάκελος όπλων και οι πιστοποιήσεις.

Σε επίπεδο λογικής (χωρίς να χρειάζεται να φορτώσουμε το θέμα με τεχνικές λίστες), η κατεύθυνση είναι:

• ισχυρές δυνατότητες αέρος-αέρος με σύγχρονους πυραύλους μεσαίας/μεγαλύτερης εμβέλειας που αξιοποιούν πλήρως το AESA,
• όπλα ακριβείας που επιτρέπουν κρούση ημέρα-νύχτα, σε κάθε καιρό
• δυνατότητες stand-off εκεί που η πολιτική/διαθεσιμότητα επιτρέπει,
• και συνολικά ένα Viper που δεν θα περιορίζεται σε αναχαιτίσεις, αλλά θα είναι έτοιμο για πολλαπλά προφίλ αποστολών: κρούση, ναυτική συνεργασία, υποστήριξη φίλιων δυνάμεων, επιτήρηση, αποστολές σε περιβάλλον υψηλής απειλής.

Γιατί στο τέλος της ημέρας, η αεροπορική ισχύς δεν μετριέται μόνο σε αριθμούς αεροσκαφών. Μετριέται στο ποιος μπορεί να χτυπήσει πρώτος, ακριβέστερα, με μεγαλύτερη ασφάλεια και με καλύτερη εικόνα της μάχης.

Το οικονομικό σκέλος: σκληρές διαπραγματεύσεις, στόχος ένα «βιώσιμο» πακέτο

Ένα πρόγραμμα τέτοιου μεγέθους δεν περνά χωρίς μάχη στο κόστος. Οι αρχικές εκτιμήσεις για την αναβάθμιση των Block 50 θεωρήθηκαν υψηλές και έβαλαν την Πολεμική Αεροπορία στη διαδικασία να ιεραρχήσει ανάγκες, να πιέσει για καλύτερες τιμές, να διαπραγματευτεί πακέτα υποστήριξης και να διαμορφώσει μια λύση που να χωρά στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Σε αυτή τη διαδικασία της σκληρής διαπραγμάτευσης καίριος ήταν ο ρόλος του Αρχηγού της Πολεμικής Αεροπορίας Αντιπτέραρχου Δημοσθένη Γρηγοριάδη.

Το ζητούμενο είναι να υπάρχει πλήρης επιχειρησιακή αναβάθμιση, χωρίς να τιναχθεί στον αέρα το συνολικό εξοπλιστικό πλάνο που περιλαμβάνει παράλληλες μεγάλες δαπάνες (υποστήριξη στόλου, όπλα, εκπαίδευση, υποδομές). Η στόχευση, λοιπόν, είναι ένα πακέτο με καθαρή επιχειρησιακή αξία και «λογικό» κόστος σε σχέση με το αποτέλεσμα.

Και εδώ εισέρχεται και η πιο σημαντική, συχνά παραγνωρισμένη λεπτομέρεια: το πραγματικό κόστος δεν είναι μόνο η αναβάθμιση. Είναι και το κόστος κύκλου ζωής. Ένας ομοιογενής στόλος Viper μειώνει το κόστος σε ανταλλακτικά, διαθεσιμότητες, τεχνικές διαδικασίες και υποστήριξη. Άρα, το πρόγραμμα των Block 50 δεν είναι απλώς “δαπάνη”. Είναι και “επένδυση” για το τι θα πληρώνεις και πώς θα επιχειρείς την επόμενη 15ετία.

Οι Μοίρες της Νέας Αγχιάλου: από «ιστορικός κορμός» σε σύγχρονη αιχμή

Τα Block 50 αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της 111 Πτέρυγας Μάχης στη Νέα Αγχίαλο, με Μοίρες που έχουν σηκώσει τεράστιο βάρος σε αναχαιτίσεις και επιχειρησιακές αποστολές επί δεκαετίες. Όμως η τεχνολογία εξελίσσεται και η «ψαλίδα» ανοίγει όταν ένα μέρος του στόλου περνά σε Viper και ένα άλλο μένει πίσω.

Η αναβάθμιση των Block 50 σε Viper κλείνει αυτή τη ψαλίδα. Και αυτό έχει τεράστια σημασία:

• οι χειριστές θα επιχειρούν με αντίστοιχα εργαλεία και τακτικές,
• το Επιτελείο θα διαθέτει περισσότερες Μοίρες με κοινό επίπεδο δυνατοτήτων,
• και σε περίπτωση κρίσης, η Πολεμική Αεροπορία δεν θα χρειάζεται να «μοιράζει» ρόλους με βάση περιορισμούς παλαιότερων υποσυστημάτων.

Με απλά λόγια τα Block 50 δεν θα είναι «εργαλεία για δεύτερους ρόλους» αλλά μέρος της πρώτης γραμμής.

Η ΕΑΒ στο επίκεντρο: το βιομηχανικό στοίχημα της δεκαετίας

Η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία είναι το σημείο που ενώνει πολιτική απόφαση, χρήματα και επιχειρησιακό αποτέλεσμα. Στα Viper έχει αποδειχθεί πως όταν υπάρχει σταθερή ροή εργασιών και καθαρή συνεργασία με τον κατασκευαστή, η ΕΑΒ μπορεί να φέρει εις πέρας ένα από τα πιο απαιτητικά προγράμματα που έχουν εκτελεστεί στην Ελλάδα.

Η ένταξη των Block 50 ως συνέχεια στο ίδιο «μονοπάτι» έχει συγκεκριμένα οφέλη:

• κρατά ζεστή την παραγωγική γραμμή,
• διατηρεί και εξελίσσει τεχνογνωσία,
• εξασφαλίζει μεγαλύτερη ανεξαρτησία και ταχύτητα σε τεχνικά ζητήματα,
• και αυξάνει τις πιθανότητες να αποκτήσει η χώρα μακροπρόθεσμα ικανότητα να υποστηρίζει πιο σύνθετα έργα χωρίς πλήρη εξάρτηση.

Το μεγάλο ζητούμενο : 200 μαχητικά αιχμής και η επόμενη μέρα

Η αναβάθμιση των Block 50 δεν είναι ένα πρόγραμμα που στέκεται μόνο του. Είναι κομμάτι της μεγάλης εικόνας, όπου η Πολεμική Αεροπορία στοχεύει σε έναν στόλο περίπου 200 μαχητικών υψηλών δυνατοτήτων, με κορμό 4,5 και 5ης γενιάς.

Σ’ αυτήν την εικόνα:

• τα Viper είναι ο «μαζικός» πολλαπλασιαστής ισχύος,
• τα Rafale προσθέτουν ισχυρές δυνατότητες και ιδιαίτερα πολύτιμες επιλογές σε συγκεκριμένα προφίλ αποστολών,
• και η προοπτική των F-35 (όταν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες) ανεβάζει κατακόρυφα την ποιότητα σε αισθητήρες, επιβιωσιμότητα και αποστολές πρώτου πλήγματος/διείσδυσης.

Ο στόχος δεν είναι να υπάρχουν πολλά διαφορετικά αεροσκάφη σε ράφια. Είναι να υπάρχει συνδυασμένη ισχύς: δικτύωση, αισθητήρες, όπλα, υποστήριξη, κοινή εικόνα πεδίου μάχης. Και εδώ τα Block 50, όταν μετατραπούν σε Viper, παίζουν ρόλο «κλειδιού»: ανεβάζουν τον αριθμό των κορυφαίων F-16 σε επίπεδο που επιτρέπει πραγματική επιχειρησιακή αντοχή.

Η στρατηγική διάσταση: ποιοτικό πλεονέκτημα και αποτροπή

Σε ένα περιβάλλον όπου η Τουρκία διατηρεί αριθμητικό όγκο σε F-16 αλλά αντιμετωπίζει κατά περιόδους περιορισμούς σε πρόσβαση σε συγκεκριμένα οπλικά/αναβαθμίσεις και γενικότερες αβεβαιότητες, η ελληνική στρατηγική δεν στηρίζεται στην αριθμητική υπεροχή.Στηρίζεται στο ποιος έχει καλύτερα, ποιος έχει μεγαλύτερη δικτύωση, ποιος έχει καλύτερη εικόνα, ποιος μπορεί να δράσει με μεγαλύτερη ακρίβεια και ταχύτητα.

Ένας κορμός 121 Viper –με σωστή υποστήριξη, επαρκή όπλα και υψηλές διαθεσιμότητες– αποτελεί κατ’ ουσίαν εγγύηση ότι η Πολεμική Αεροπορία θα έχει την ικανότητα:

1. να επιβάλει αεροπορική υπεροχή σε κρίσιμες περιοχές,
2. να εκτελεί αποστολές κρούσης με υψηλό ποσοστό επιτυχίας,
3. να συνεργάζεται καλύτερα με το Ναυτικό και τις επίγειες μονάδες,
4. και να διατηρεί ισχυρό αποτρεπτικό αποτύπωμα.

LOR: το τυπικό βήμα που δεν πρέπει να καθυστερήσει

Μετά το πέρασμα από τη Βουλή, θα ακολουθήσουν τα τυπικά βήματα με την αμερικανική πλευρά μεταξύ αυτών και η αποστολή του επίσημου αιτήματος μέσω LOR. Όμως η ουσία δεν βρίσκεται στα γράμματα των εγγράφων. Βρίσκεται στο ζητούμενο να μην καθυστερήσει το πρόγραμμα, να “μπει” στη σωστή χρονική θέση και να παραδώσει επιχειρησιακό αποτέλεσμα χωρίς εκπλήξεις στο κόστος και στη ροή εργασιών.

Για την Πολεμική Αεροπορία, το πραγματικό στοίχημα είναι να δει μέσα στη δεκαετία έναν ενιαίο κορμό Viper να διαμορφώνεται, με τις Μοίρες να αποκτούν κοινές δυνατότητες και το επιτελικό σχέδιο να αποκτά βάθος.

Το πρόγραμμα των F-16 Block 50 μπαίνει στο κρίσιμο σημείο της θεσμικής του ωρίμανσης: πέρασμα από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής και στη συνέχεια επιτάχυνση των διαδικασιών ώστε να ξεκινήσει το project χωρίς να χαθεί το “παράθυρο” που το συνδέει με την αναβάθμιση των Viper.

Αν ο σχεδιασμός προχωρήσει η Πολεμική Αεροπορία Ελλάδα κερδίζει ταυτόχρονα:

• 121 Viper ως ενιαίο, ομοιογενή κορμό,
• βιομηχανική συνέχεια και εμπειρία στην ΕΑΒ,
• καλύτερες διαθεσιμότητες,
• και ένα μεγάλο, πραγματικό άλμα αποτροπής.

The post F-16 Block 50: Έγκριση από τη Βουλή και αγώνας δρόμου για να «κουμπώσει» το πρόγραμμα στην αναβάθμιση των Viper appeared first on OnAlert.

Σύμφωνα με το Al-Monitor, ο Νετανιάχου είχε μυστική συνάντηση με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Lockheed Martin, Φρανκ Σεντ Τζον, στην Ιερουσαλήμ, με αντικείμενο τη διατήρηση του ποιοτικού στρατιωτικού πλεονεκτήματος του Ισραήλ στην περιοχή. Το θέμα αναμένεται να τεθεί και στη συνάντησή του με τον Τραμπ στο Μαρ-α-Λάγκο στα τέλη Δεκεμβρίου. Ωστόσο, έμπειρη ισραηλινή διπλωματική πηγή επισημαίνει ότι ο πρωθυπουργός έχει λάβει συνειδητή απόφαση να αποφύγει την ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Αμερικανό πρόεδρο. «Αμφιβάλλω αν ο Τραμπ αντιλαμβάνεται το μέγεθος της επιρροής που ασκεί στον Νετανιάχου», ανέφερε χαρακτηριστικά η πηγή, υπό καθεστώς ανωνυμίας.

Η Τουρκία στο επίκεντρο των ανησυχιών

Παρότι η προοπτική πώλησης F-35 στη Σαουδική Αραβία έχει βρεθεί στο προσκήνιο μετά την πρόσφατη επίσκεψη του διαδόχου Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν στον Λευκό Οίκο, Ισραηλινοί αξιωματούχοι θεωρούν την Τουρκία ως μεγαλύτερη απειλή. Υπενθυμίζεται ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε δηλώσει τον Ιούλιο του 2024 πως η χώρα του θα μπορούσε να αναλάβει στρατιωτική δράση κατά του Ισραήλ, επικαλούμενος προηγούμενες παρεμβάσεις της Άγκυρας σε άλλες περιοχές.

Η Ουάσιγκτον είχε αποκλείσει την Τουρκία από το πρόγραμμα των F-35 κατά την πρώτη θητεία Τραμπ, μετά την αγορά ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος από την Άγκυρα. Παρά τις κυρώσεις, Αμερικανοί αξιωματούχοι αφήνουν πλέον ανοικτό το ενδεχόμενο επανεξέτασης του ζητήματος, αναγνωρίζοντας ότι εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρά εμπόδια.

🇮🇱🇹🇷 Netanyahu moves quietly to block F-35 sales to Türkiye

Israel is lobbying behind the scenes to prevent Ankara from acquiring F-35s, fearing Erdogan’s past threats and the stealth jets undermining Israel’s early-warning defenses.

The effort avoids public confrontation with… pic.twitter.com/XmgriIsWEJ

— Defence Index (@Defence_Index) December 13, 2025

Διχασμός στους στρατιωτικούς κύκλους

Στο εσωτερικό του Ισραήλ, οι εκτιμήσεις για τις επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης διχάζουν τους στρατιωτικούς αναλυτές. Ορισμένοι υπογραμμίζουν το σημαντικό επιχειρησιακό πλεονέκτημα που διαθέτει ήδη το Ισραήλ, χάρη στη μακρόχρονη χρήση και τις ειδικές τροποποιήσεις των F-35.

Άλλοι, ωστόσο, προειδοποιούν ότι η διάθεση του μαχητικού 5ης γενιάς F-35 σε χώρες όπως η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία θα μπορούσε να υπονομεύσει σοβαρά την αμυντική ικανότητα του Ισραήλ. Όπως σημειώνει ανώτερη στρατιωτική πηγή, η ικανότητα αιφνιδιασμού που προσφέρουν τα stealth χαρακτηριστικά του αεροσκάφους είναι κρίσιμη για μια μικρή και πυκνοκατοικημένη χώρα, όπου η έγκαιρη προειδοποίηση αποτελεί θεμέλιο της εθνικής άμυνας.

Πηγές: Με πληροφορίες από Al Monitor, Turkiye Today

The post F-35 στην Τουρκία: Το Ισραήλ ανησυχεί – Κινήσεις παρασκηνίου του Νετανιάχου που δεν θέλει να συγκρουστεί με τον Τραμπ appeared first on OnAlert.

Το «μακρύ δόρυ» του Στρατού Ξηράς, οι ισραηλινοί SPIKE NLOS, περνά πλέον από τη φάση της προμήθειας στη φάση της πραγματικής επιχειρησιακής ένταξης.

Το σημείο-κλειδί δεν είναι ότι αποκτήθηκε ένα όπλο μεγάλης ακτίνας, αλλά ότι ο Στρατός Ξηράς ενσωματώνει ένα πλήρως δικτυωμένο πακέτο αισθητήρων, διοίκησης-ελέγχου και φορέων πυρός, ικανό να μετατρέπει μικρές μονάδες πρώτης γραμμής σε κόμβους ισχύος, τόσο στο νησιωτικό περιβάλλον του Ανατολικού Αιγαίου όσο και στο χερσαίο μέτωπο του Έβρου.

Ο χρονικός στόχος είναι καθαρός και αφορά την επιχειρησιακή ένταξη των SPIKE NLOS έως το καλοκαίρι, με έμφαση στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου τον Έβρο, ώστε οι μονάδες που θα παραλάβουν τα συστήματα να μπορούν να τα αξιοποιήσουν με πλήρεις διαδικασίες στοχοποίησης, κανόνες εμπλοκής, συντήρηση, δικτύωση και επιχειρησιακή τακτική.

Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που δεν κρίνεται μόνο στην παράδοση του υλικού, αλλά στην εκπαίδευση προσωπικού, στη δημιουργία δομής μάχης και στο κλείσιμο του κύκλου αισθητήρας–απόφαση–πλήγμα σε πραγματικό χρόνο.

Εντατική εκπαίδευση στη Σχολή Πεζικού Χαλκίδας

Το ανθρώπινο σκέλος είναι αυτό που κρίνει την επιτυχία. Η εντατική εκπαίδευση των στελεχών των Λόχων Αντιαρματικών πραγματοποιείται στη Σχολή Πεζικού στη Χαλκίδα, όπου «χτίζονται» οι πρώτοι πυρήνες χειριστών και ομάδων που θα μεταφέρουν τη γνώση στις Μονάδες ανάπτυξης.

Η εκπαίδευση δεν περιορίζεται στη λειτουργία ενός εκτοξευτή. Αφορά το σύνολο της διαδικασίας, από τη στοχοποίηση έως την εκτέλεση και την επιβίωση μετά τη βολή. Σε ένα σύστημα δικτυοκεντρικής λογικής, ο χειριστής δεν είναι απλός σκοπευτής. Είναι κρίκος μιας αλυσίδας που περιλαμβάνει αισθητήρες, κέντρα διοίκησης-ελέγχου, κανόνες εμπλοκής και δικτυακή διασύνδεση.

Ο επιχειρησιακός στόχος είναι συγκεκριμένος ώστε το συντομότερο δυνατό τα Στελέχη του Στρατού Ξηράς να μυηθούν από τους ισραηλινούς κατασκευαστές στα μυστικά του οπλικού συστήματος. Παράλληλα, προβλέπεται δοκιμαστική βολή το επόμενο διάστημα, ενώ βολή ενταγμένη σε άσκηση υψηλών απαιτήσεων αναμένεται να επιδιωχθεί πιθανότατα σε μεγάλη άσκηση, όπως ο ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ, ώστε να δοκιμαστούν σε ρεαλιστικό πλαίσιο όλες οι διαδικασίες.

Το επιχειρησιακό δόγμα ανάπτυξης: Έβρος και Ανατολικό Αιγαίο

Η ανάπτυξη των SPIKE NLOS ακολουθεί δύο καθαρές επιχειρησιακές γραμμές.

– Στον Έβρο, το σύστημα προορίζεται να καλύψει το κενό της άμεσης προσβολής σε βάθος έναντι μηχανοκίνητων ενεργειών. Η δυνατότητα εμπλοκής στόχων σε αποστάσεις άνω των 30 χιλιομέτρων επιτρέπει να χτυπηθούν κρίσιμες ικανότητες πριν αποκτήσουν επαφή με τις κύριες τοποθεσίες άμυνας: τεθωρακισμένα, οχήματα μεταφοράς προσωπικού, μεταφορικά και επιθετικά ελικόπτερα, κέντρα διοίκησης, αποθήκες καυσίμων και πυρομαχικών, κόμβοι ανεφοδιασμού και σημεία που καθορίζουν τον ρυθμό της επιχείρησης.

– Στο Ανατολικό Αιγαίο, ο SPIKE NLOS λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής αντιαποβατικής ισχύος. Οι δυνάμεις άμυνας δεν θα περιμένουν τον αντίπαλο στην ακτή. Οφείλουν να μπορεί να πλήξει αποβατικά μέσα και σκάφη σε μεγάλες αποστάσεις από την ακτογραμμή, πριν σχηματιστεί κύρια δύναμη αποβίβασης. Αυτό ακριβώς προσφέρει το NLOS: έγκαιρη στοχοποίηση, ακρίβεια, πλήγμα πριν εκδηλωθεί πλήρως η απειλή.

Η γεωγραφική διασπορά των NLOS στους Λόχους Αντιαρματικών μετατρέπει μικρές μονάδες σε κόμβους ισχύος, ικανούς να κλειδώσουν κρίσιμους τομείς πολύ πριν ο αντίπαλος μπει στο οπτικό πεδίο. Αυτή είναι η ουσία του νέου δόγματος και αφορά όχι τόσο την παθητική αντίδραση, όσο την προληπτική αποτροπή.

Το μάτι του συστήματος: Orbiter 3 και δικτυοκεντρική αρχιτεκτονική

Κρίσιμος πολλαπλασιαστής είναι το Orbiter 3 της Aeronautics, που λειτουργεί ως οργανικό μάτι και αισθητήρας στοχοποίησης. Το Orbiter 3 εκτελεί αποστολές ISTAR, μεταδίδει σε πραγματικό χρόνο εικόνα και συντεταγμένες και δένει με το δίκτυο C4I στο πλαίσιο του NMT.

Ο κατασκευαστής δίνει δυνατότητες ζεύξης δεδομένων γραμμής οράσεως σε μεγάλες αποστάσεις ανάλογα με τη διαμόρφωση, ενώ σε ανοικτές αναφορές γίνεται λόγος και για επιχειρησιακή ακτίνα που φτάνει σε υψηλά επίπεδα σε νεότερες υλοποιήσεις. Το επιχειρησιακό συμπέρασμα είναι ένα και επικεντρώνεται στην επίμονη επιτήρηση, έγκαιρη αναγνώριση και ταχεία στοχοποίηση που επιτρέπουν σχεδόν άμεσο κύκλο από τον αισθητήρα στο βλήμα.

Στο ίδιο πλαίσιο, η δικτυοκεντρική λογική υποστηρίζεται από το C4I και εργαλεία όπως το Fire Weaver και το BNET, που συγχρονίζουν την τακτική εικόνα, διαμοιράζουν στόχους και αναθέτουν τον καταλληλότερο εκτοξευτή για την εμπλοκή. Όταν αυτό λειτουργεί όπως έχει σχεδιαστεί, ο χρόνος από τον εντοπισμό έως το πλήγμα συμπιέζεται δραστικά.

Τι κάνει τον SPIKE NLOS μοναδικό

Ο SPIKE NLOS είναι το ισχυρότερο μέλος της οικογένειας Spike. Πρόκειται για πύραυλο πολλαπλών ρόλων με εμβέλεια έως 32 χιλιόμετρα από χερσαίες και ναυτικές πλατφόρμες και έως 50 χιλιόμετρα από ελικόπτερο.

Η καθοδήγηση γίνεται μέσω ηλεκτρο-οπτικής και υπέρυθρης απεικόνισης (E/O – IR), με δυνατότητα fire–observe–update. Ο χειριστής μπορεί να βλέπει τον στόχο μέσω της κάμερας του βλήματος, να διορθώνει, να αλλάζει στόχο κατά την πτήση και να προσβάλλει στόχους πίσω από φυσικά εμπόδια. Είναι ένα σύστημα που δεν απαιτεί οπτική επαφή κατά την εκτόξευση και αξιοποιεί δεδομένα από αισθητήρες τρίτων, κάτι που στο ελληνικό ανάγλυφο και ειδικά στο Αιγαίο είναι καθοριστικό.

Το φάσμα στόχων είναι ιδιαίτερα ευρύ. Οι SPIKE NLOS μπορούν να προσβάλουν:

• άρματα μάχης και τεθωρακισμένα
• ελικόπτερα
• οχυρωμένες θέσεις
• αποθήκες πυρομαχικών και καυσίμων
• σταθμούς διοίκησης
• εγκαταστάσεις και φυλάκια
• σκάφη επιφανείας
• και, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, στόχους όπως ελικόπτερα σε τακτικά σενάρια

Η αξία δεν βρίσκεται μόνο στο τι μπορεί να χτυπήσει. Βρίσκεται στο πότε και πώς το χτυπά. Το NLOS στοχεύει να καταστρέφει τον ρυθμό της αντίπαλης επιχείρησης πριν αυτή εκδηλωθεί πλήρως.

Η δομή μάχης της μονάδας NMT

Η διάρθρωση κάθε μονάδας πυρός στη λογική NMT (NLOS Mission Taskforce )διαμορφώνεται ώστε να διαθέτει οργανικά όλα τα απαραίτητα στοιχεία: αισθητήρα, διοίκηση-έλεγχο και μέσα καταστροφής.

Η τυπική δομή περιλαμβάνει τρεις εκτοξευτές, όχημα C2 και ένα Orbiter 3, ώστε να λειτουργούν ως ενιαίος κόμβος. Οι εκτοξευτές φέρουν τέσσερα βλήματα έτοιμα, ενώ υπάρχει εφεδρεία στη μονάδα για άμεση συνέχιση πυρών, με τον φόρτο να μπορεί να διαφοροποιείται ανάλογα με τον φορέα.

Σε ένα τέτοιο σχήμα, οι δυνατότητες πολλαπλασιάζονται:

• συγχρονισμένες βολές από πολλαπλούς εκτοξευτές σε διαφορετικούς στόχους
• διαρκής ανατροφοδότηση της τακτικής εικόνας από τον αισθητήρα
• δυνατότητα επιλογής στόχων υψηλής αξίας με ακρίβεια και έλεγχο εμπλοκής

Η δικτυοκεντρική λογική δεν είναι σύνθημα. Είναι πρακτική: ο αισθητήρας εντοπίζει, το δίκτυο διαμοιράζει, το κέντρο εγκρίνει, ο εκτοξευτής πλήττει.

Επιχειρησιακή ενσωμάτωση στο μηχανοκίνητο πεζικό

Η ένταξη των SPIKE NLOS αναβαθμίζει τους Λόχους Αντιαρματικών στους μηχανοκίνητους σχηματισμούς. Με κάλυψη 32 χιλιομέτρων σε βάθος και μεγάλη ακρίβεια βολής, μια διμοιρία που αξιοποιεί σωστά την στοχοποίηση μπορεί να κλειδώσει περιοχή και να ανασχέσει την εχθρική πρόθεση πριν εξελιχθεί.

Η τακτική αλλάζει, με τις αποσπασματικές αντιαρματικές ενέδρες να δίνουν τη θέση τους σε δικτυωμένες προσβολές μεγάλης εμβέλειας, με συνεχές ISR και δυνατότητα επιλογής του κατάλληλου χρόνου και σημείου πλήγματος. Αυτό σημαίνει ότι οι ελληνικές μονάδες δεν περιμένουν την απειλή να εμφανιστεί.

Ιδανικό για το ελληνικό ανάγλυφο

Το ελληνικό θέατρο επιχειρήσεων ευνοεί ένα σύστημα NLOS. Ο συνδυασμός νησιωτικού περιβάλλοντος, ορεινού αναγλύφου, μικρών και μεγάλων αποστάσεων και έντονης ανάγκης για διασπορά είναι ακριβώς το περιβάλλον όπου ένα όπλο χωρίς γραμμή θέας προσφέρει πραγματική υπεραξία.

Σε νησί, οι θέσεις βολής μπορούν να επιλεγούν πίσω από φυσικά εμπόδια. Το Orbiter μπορεί να δώσει εικόνα και συντεταγμένες. Ο εκτοξευτής μπορεί να εκτελέσει βολή χωρίς να εκτεθεί. Η δυνατότητα αλλαγής στόχου κατά την πτήση επιτρέπει προσαρμογή σε μια δυναμική κατάσταση, ιδιαίτερα σε σενάρια κινήσεων σκαφών ή ελιγμών σε μικρό χώρο.

Έτσι, μικρές Μονάδες μετατρέπονται σε κόμβους ικανούς να ανατρέψουν δυσμενείς ισορροπίες, όχι με μάζα, αλλά με ποιότητα πυρός, ακρίβεια και έγκαιρη στοχοποίηση.

Σενάρια χρήσης από τον Έβρο έως το Ανατολικό Αιγαίο

• Αντιαρματική ασπίδα στον Έβρο

Με διακλαδική εικόνα στόχων από UAV, ραντάρ και παρατηρητήρια και βάθος άνω των 30 χιλιομέτρων, οι ελληνικές μονάδες μπορούν να αναχαιτίσουν απειλές πριν αυτές αποκτήσουν επαφή με φίλιες τοποθεσίες. Στόχος δεν είναι μόνο τα άρματα μάχης αλλά και το σύστημα που τα στηρίζει: διοίκηση, ανεφοδιασμός, καύσιμα, πυρομαχικά, διαβάσεις.

• Αντι-αποβατική ισχύς στο Αιγαίο

Εξελισσόμενες αποβατικές συνθέσεις εντοπίζονται και ταυτοποιούνται έγκαιρα από UAV. Οι εκτοξευτές στην ακτή εκτελούν πλήγματα σε αποβατικά και σκάφη συνοδείας σε μεγάλες αποστάσεις, αποδομώντας το κύριο σώμα πριν συγκροτηθεί δύναμη αποβίβασης. Το νησί κερδίζει χρόνο, επιβάλλει κόστος και αναγκάζει τον αντίπαλο να επιχειρεί υπό διαρκή απειλή.

Η συνολική εικόνα: αποτροπή με ακρίβεια και συνδεσιμότητα

Οι SPIKE NLOS εντάσσονται στην ίδια συνολική λογική που βλέπουμε να διαμορφώνεται σε αέρα και θάλασσα: αισθητήρες, συνδεσιμότητα, ακρίβεια, γρήγορη αλυσίδα απόφασης και πλήγματος. Ο κοινός παρονομαστής είναι ότι η αποτρεπτική ισχύς πολλαπλασιάζεται όχι μόνο με αριθμούς, αλλά κυρίως με ποιότητα πυρός και ικανότητα να χτυπάς έγκαιρα και στοχευμένα.

Γι’ αυτό και το βάρος πέφτει τώρα στην επιχειρησιακή ένταξη. Η εκπαίδευση στη Χαλκίδα, οι επερχόμενες δοκιμές και οι βολές σε πλαίσιο άσκησης είναι τα σημεία που θα κρίνουν αν το σύστημα θα περάσει από τη θεωρία στην πράξη.

Απόφαση για απόκτηση επιπλέον συστημάτων

Πέρα από την ολοκλήρωση του αρχικού πακέτου, στο στρατιωτικό επιτελείο έχει ήδη ανοίξει ο φάκελος πρόσθετης ενίσχυσης με επιπλέον SPIKE NLOS. Ο στόχος είναι η επέκταση της κάλυψης και η δημιουργία περισσότερων ζωνών άμυνας A2/AD (anti–access/area denial) σε καίριους τομείς. Η κατεύθυνση που εξετάζεται δεν αφορά μόνο τη συνέχιση της ίδιας εποχούμενης διαμόρφωσης που εμφανίστηκε στην παρέλαση, αλλά και ενσωμάτωση σε διαφορετικές πλατφόρμες, ακόμη και σε αναβαθμισμένα M-113, ώστε να διευρυνθεί το φάσμα χρήσης.

Η λογική είναι ξεκάθαρη. Περισσότερα συστήματα, σε περισσότερες διαμορφώσεις, σημαίνει περισσότερες επιλογές ανάπτυξης και μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στο πεδίο. Σημαίνει, επίσης, δυνατότητα διασποράς, ευελιξία και στοχευμένη κρούση σε πολλαπλούς άξονες, κάτι που ειδικά στο νησιωτικό χώρο μεταφράζεται σε πραγματική αποτροπή.

Η αρχική σύμβαση: 17 μονάδες πυρός, 340 βλήματα, 270 εκατ. ευρώ

Η απόφαση του ΚΥΣΕΑ τον Μάρτιο του 2023 προέβλεπε την προμήθεια 17 μονάδων πυρός SPIKE NLOS με 340 βλήματα για τους Λόχους Αντιαρματικών του Στρατού Ξηράς, με συνολικό κόστος 270 εκατ. ευρώ. Η προμήθεια αφορά τη διαμόρφωση NMT (NLOS Mission Taskforce), δηλαδή μια πλήρως δικτυωμένη δέσμη αισθητήρων, φορέων πυρός και διοίκησης-ελέγχου, που κλείνει τον κύκλο από την αναγνώριση έως τη βολή σε ελάχιστο χρόνο.

Η Ελλάδα αποτέλεσε τον πρώτο πελάτη της Rafael για το ολοκληρωμένο NMT, γεγονός που δείχνει πως η επιλογή δεν έγινε μόνο με όρους αγοράς ενός βλήματος, αλλά με όρους υιοθέτησης ενός μοντέλου επιχειρήσεων.

Η σύμβαση προβλέπει, επιπλέον, εκπαίδευση προσωπικού, τεχνογνωσία, υποστήριξη κύκλου ζωής και διατήρηση υψηλής διαθεσιμότητας, ώστε το σύστημα να διατηρεί επιχειρησιακή αξία σε βάθος χρόνου και να μπορεί να ενσωματωθεί στις δομές διοίκησης-ελέγχου των Ενόπλων Δυνάμεων.

Με τους Spike NLOS ο Στρατός Ξηράς αποκτά κάτι που μέχρι χθες δεν ήταν διαθέσιμο με αυτή τη μορφή σε επίπεδο τακτικών μονάδων: πλήγμα ακριβείας σε βάθος, χωρίς γραμμή θέας, με οργανικό αισθητήρα, δικτυοκεντρικό έλεγχο και δυνατότητα διασποράς.

Το στοίχημα είναι να ολοκληρωθεί η μετάβαση σε επιχειρησιακή χρήση, ώστε από το καλοκαίρι οι Spike NLOS να αποτελούν πραγματικό, διαθέσιμο εργαλείο αποτροπής και όχι απλώς ένα εντυπωσιακό νέο σύστημα.

Στο Αιγαίο, θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό τη δυνατότητα προληπτικής αντιαποβατικής δράσης. Στον Έβρο, θα ενισχύσουν την ικανότητα πλήγματος σε βάθος απέναντι σε μηχανοκίνητες απειλές. Και με την ήδη πρόθεση για πρόσθετη προμήθεια και εναλλακτικούς φορείς, το μήνυμα είναι ότι το πρόγραμμα δεν αντιμετωπίζεται ως «μια απλή αγορά».

Αντιμετωπίζεται ως μια νέα επιχειρησιακή δυνατότητα που οι Ένοπλες Δυνάμεις επιθυμούν να επεκτείνουν, να πολλαπλασιάσουν και να ενσωματώσουν βαθύτερα στη δομή μάχης τους.

The post SPIKE NLOS: Επιχειρησιακοί από το καλοκαίρι σε Αιγαίο και Έβρο οι ισραηλινοί πύραυλοι appeared first on OnAlert.

Σύμφωνα με το ολλανδικό Υπουργείο Άμυνας, η αγορά θα δώσει στην Ολλανδία διευρυμένες επιλογές για να αμυνθεί «στο υψηλότερο φάσμα βίας» έναντι της αυξανόμενης απειλής που θέτουν τα drones.

Η σύμβαση καλύπτει την παράδοση τόσο των οπλικών συστημάτων Skyranger 30 όσο και προσομοιωτών για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Τα συστήματα προορίζονται να συμπληρώσουν τα υπάρχοντα ολλανδικά μέσα αεράμυνας. Στις αρχές του 2025, η Ολλανδία είχε ανακοινώσει την απόκτηση μόλις 22 συστημάτων. Ωστόσο, οι επαναλαμβανόμενες πτήσεις ύποπτων drones πάνω από ευαίσθητες τοποθεσίες σε ολόκληρη την Ευρώπη, ίσως την ώθησε να αυξήσει τον αριθμό των συστημάτων που θα αποκτήσει.

Το Skyranger έχει σχεδιαστεί κυρίως για την αντιμετώπιση drones βάρους έως 600 κιλών σε πολύ μικρή απόσταση. Σύμφωνα με το Υπουργείο Άμυνας, το σύστημα μπορεί να εμπλακεί σε στόχους σε αποστάσεις έως και 5 χιλιομέτρων και έχει ως στόχο την ταχεία και αποτελεσματική εξουδετέρωση εναέριων απειλών.

De dreiging door drones groeit. Daarom investeert Nederland in de Skyranger: een systeem dat drones binnen 5 km razendsnel uitschakelt. Vandaag is het contract voor de aankoop getekend.

Lees meer via: https://t.co/rMaM7ujwql pic.twitter.com/fkF4NYBGMq

— Ministerie van Defensie (@Defensie) December 11, 2025

Όπως σημειώνεται από το υπουργείο, τα νέα συστήματα δεν περιορίζονται στην προστασία των μονάδων μάχης στην πρώτη γραμμή. Αποσκοπούν επίσης στην ασφάλεια κρίσιμων υποδομών και βασικών περιοχών, συμπεριλαμβανομένου του λιμανιού του Ρότερνταμ και στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε όλη τη χώρα.

Η πλατφόρμα Skyranger ενσωματώνει ένα αυτόματο πυροβόλο 30 χιλιοστών με αισθητήρες βελτιστοποιημένους για την ανίχνευση και παρακολούθηση χαμηλών, αργών και μικρών εναέριων στόχων.

Τα συστήματα έχουν προγραμματιστεί να παραδοθούν στον Βασιλικό Στρατό της Ολλανδίας το αργότερο έως το 2029, το οποίο το υπουργείο χαρακτήρισε ως ένα γρήγορο χρονοδιάγραμμα για ένα έργο αυτής της κλίμακας.

Major #order from the 🇳🇱 #Netherlands: #Rheinmetall to supply #Skyranger30 for mobile #airdefence – order value in the triple-digit million euro range https://t.co/UxhLOj2qzT pic.twitter.com/XSUXOUrgWZ

— Rheinmetall (@RheinmetallAG) December 12, 2025

Οι αρμοδιότητες παραγωγής και συναρμολόγησης θα κατανεμηθούν μεταξύ της ελβετικής και της ολλανδικής βιομηχανίας. Η σύμβαση υπογράφηκε με την Rheinmetall Switzerland, η οποία θα κατασκευάσει τα τρία πρώτα πρωτότυπα Skyranger. Στη συνέχεια, η Rheinmetall Netherlands, με έδρα το Ede, θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην παραγωγή και συναρμολόγηση των υπόλοιπων συστημάτων.

Η εταιρεία αναφέρει ότι η βιομηχανική συμφωνία υποστηρίζει την εγχώρια αμυντική παραγωγή, διασφαλίζοντας παράλληλα την έγκαιρη παράδοση.

Ολλανδοί αξιωματούχοι άμυνας έχουν προειδοποιήσει στο παρελθόν ότι ο πολλαπλασιασμός των drones, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που χρησιμοποιούνται για επιτήρηση και επίθεση, έχει αλλάξει το περιβάλλον της αεράμυνας. Τα συστήματα μικρής εμβέλειας ικανά για ταχεία αντίδραση θεωρούνται ολοένα και περισσότερο ως απαραίτητα επίπεδα μέσα σε μια ευρύτερη, πολυεπίπεδη αρχιτεκτονική αεράμυνας.

The post Skyranger: Η Ολλανδία υπέγραψε τη σύμβαση με τη Rheinmetall για τα συστήματα αεράμυνας ενάντια σε drones – Παράδοση ως το 2029 appeared first on OnAlert.

Οι υπουργοί Άμυνας των τριών χωρών συναντήθηκαν την περασμένη Τετάρτη για να επιβεβαιώσουν τη δέσμευσή τους στην τριμερή συμφωνία.

«Χθες, συναντήθηκα με τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και Υπουργό Άμυνας της Αυστραλίας Ρίτσαρντ Μαρλς και τον Υπουργό Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου Τζον Χίλι, για να επιβεβαιώσουμε την κοινή μας δέσμευση στην AUKUS. Σύμφωνα με την καθοδήγηση του προέδρου Τραμπ για να προχωρήσουμε ‘με πλήρη ισχύ’, συζητήσαμε ευκαιρίες για την ενίσχυση του AUKUS και τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης επιτυχίας του στον Ινδο-Ειρηνικό», έγραψε ο Αμερικανός υπουργός Πολέμου Πιτ Χέγκσεθ.

Τον Σεπτέμβριο του 2021, οι τρεις χώρες υπέγραψαν τη συμφωνία AUKUS, βάσει της οποίας η Καμπέρα θα παραλάμβανε πυρηνοκίνητα υποβρύχια κλάσης Virginia για το Βασιλικό Αυστραλιανό Ναυτικό. Οι πρώτες παραδόσεις αναμένεται να ξεκινήσουν το 2032.

Yesterday, I met with Australia’s Deputy Prime Minister and Minister for Defence @RichardMarlesMP and the UK’s Secretary of State for Defence @JohnHealey_MP to reaffirm our shared commitment to AUKUS.

In line with @POTUS guidance to move “full steam ahead,” we discussed… pic.twitter.com/KOVI1aKYsj

— Secretary of War Pete Hegseth (@SecWar) December 11, 2025

Το Πεντάγωνο των ΗΠΑ ανακοίνωσε επίσημα ότι είχε ολοκληρώσει την αναθεώρηση του Πυλώνα Ι του AUKUS της συμφωνίας. Αυτός ο πρώτος πυλώνας περιγράφει την πώληση τουλάχιστον τριών υποβρυχίων κλάσης Virginia, κατασκευασμένων στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, ακολουθούμενη από τη δημιουργία πυρηνοκίνητων υποβρυχίων SSN AUKUS τόσο για το Ηνωμένο Βασίλειο όσο και για την Αυστραλία.

Από την πλευρά του, ο Χέγκεθ δήλωσε ότι η αναθεώρηση του AUKUS υποστηρίζει τη «συνεχιζόμενη δέσμευση για μια ρεαλιστική πρακτική εφαρμογή της σκληρής ισχύος μεταξύ των χωρών μας».

AUKUS is a cornerstone partnership for our defence.

Defence Secretary @JohnHealey_MP is in Washington today meeting his 🇺🇸 and 🇦🇺 counterparts to collectively shift the focus of the partnership to delivering hard capabilities. pic.twitter.com/0Ow9bNNeNO

— Ministry of Defence 🇬🇧 (@DefenceHQ) December 10, 2025

«Οι αξιολογήσεις ολοκληρώθηκαν. Ήρθε η ώρα να παραδώσουμε αποτελέσματα», πρόσθεσε από την μεριά του ο Τζον Χίλι.

The post AUKUS: Αυστραλία, ΗΠΑ και Βρετανία δεσμεύονται να προχωρήσουν τη συνεργασία για τα υποβρύχια «με πλήρη ισχύ» appeared first on OnAlert.

Η Βέρνη επέλεξε το F-35A ως μαχητικό αεροσκάφος επόμενης γενιάς το 2021 θεωρώντας πως «κλείδωσε» την τιμή των 6 δισεκατομμυρίων ελβετικών φράγκων (7,54 δισεκατομμύρια δολάρια) για 36 αεροσκάφη. Ωστόσο – πάντα κατά το Reuters – οι Ηνωμένες Πολιτείες είπαν αργότερα ότι το ποσό αυτό ήταν μια «παρεξήγηση».

Μετά από συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, η κυβέρνηση είπε ότι έδωσε εντολή στο υπουργείο Άμυνας να προμηθευτεί τον υψηλότερο δυνατό αριθμό F-35A εντός του προϋπολογισμού των 6 δισεκατομμυρίων φράγκων για νέα αεροσκάφη που εγκρίθηκε οριακά από τους πολίτες σε δημοψήφισμα του 2020.

«Λόγω πρόβλεψης υπερβάσεων κόστους, η διατήρηση του αρχικά προγραμματισμένου αριθμού των 36 F-35A δεν είναι οικονομικά εφικτή», ανέφερε η κυβέρνηση σε ανακοίνωσή της.

Switzerland said it will buy fewer Lockheed Martin F-35 fighter jets from the US than planned, in an attempt to keep procurement costs within the limit approved by voters https://t.co/uy6uk9DXmt

— Bloomberg (@business) December 12, 2025

Ωστόσο, η κυβέρνηση είπε ότι εν αναμονή της εξέτασης του εάν χρειάζονται περαιτέρω βήματα για την ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της Ελβετίας, το υπουργικό συμβούλιο θα μπορούσε να λάβει μια απόφαση που θα της επέτρεπε ενδεχομένως να επιτύχει τον αρχικό στόχο των 36.

Η ελβετική κυβέρνηση αυτό το καλοκαίρι επανέλαβε τη δέσμευσή της να αγοράσει τα μαχητικά 5ης γενιάς F-35A ακόμη και αφού οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν δασμούς 39% στις εξαγωγές ελβετικών αγαθών. Μετά από συμφωνία τον περασμένο μήνα, οι Ελβετοί δήλωσαν την Τετάρτη ότι αυτοί οι δασμοί είχαν πλέον μειωθεί στο 15%.

Η ελβετική κυβέρνηση είπε ακόμη ότι δεδομένων των αλλαγών στην κατάσταση ασφαλείας, το υπουργείο Άμυνας θα λάβει μέτρα για τον εκσυγχρονισμό της αεράμυνας της Ελβετίας, υπολογίζοντας ότι η χώρα χρειάζεται 55 έως 70 σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη.

Αυτή η πιθανή αύξηση του αριθμού των αεροσκαφών – πέραν της αγοράς του F-35A – θα επανεξεταστεί ανεξάρτητα από τον τύπο του αεροσκάφους, σημείωσε η κυβέρνηση.

Πηγή: Reuters

The post F-35A: Η Ελβετία μειώνει τον αριθμό των μαχητικών που αγοράζει από τις ΗΠΑ λόγω κόστους appeared first on OnAlert.

Το σύστημα Tayfun βρίσκεται ήδη σε μαζική παραγωγή και παράδοση, σύμφωνα με Τούρκους αξιωματούχους.

Στη νέα του δοκιμή, ο πύραυλος έπληξε τον στόχο του με απόλυτη ακρίβεια, σύμφωνα με την Roketsan. Οι δοκιμές συνεχίζονται σε διάφορες παραλλαγές.

«Ο πύραυλός μας Tayfun ξεπέρασε ένα ακόμη όριο με την επιτυχημένη δοκιμαστική εκτόξευση, διευρύνοντας τον ορίζοντα της ασφάλειάς μας και ενισχύοντας τις αποτρεπτικές μας δυνατότητες», έγραψε ο Χαλούκ Γκιοργκιούν, επικεφαλής της Προεδρίας Αμυντικών βιομηχανιών της γειτονικής χώρας (SSB), στην τουρκική πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης NSosyal.

WATCH: The TAYFUN ballistic missile, developed by ROKETSAN, has successfully hit its target in its latest test firing, marking another milestone for Türkiye’s defense capabilities. pic.twitter.com/LiIWScDLmb

— Clash Report (@clashreport) December 12, 2025

Πρόσθεσε ότι συνεχίζουν να προσθέτουν νέα συστήματα στο απόθεμα της Τουρκίας, «ενισχύοντας την αποτρεπτική της ικανότητα με πολυεπίπεδες και εγχώρια παραγόμενες λύσεις».

«Αυτό το επίτευγμα δεν είναι απλώς η επιτυχία ενός πυραύλου που χτύπησε τον στόχο του, αλλά ένα περήφανο αποκορύφωμα ενός μεγάλου ταξιδιού που σφυρηλατήθηκε μέσα από τη σκληρή δουλειά των μηχανικών μας, την ευφυΐα των νέων μας και την ακλόνητη αποφασιστικότητα του έθνους μας», συνέχισε ο Γκιοργκιούν.

«Ο Tayfun είναι έτοιμος για υπηρεσία»

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Roketsan, Μουράτ Ικιντζί, σχολίασε επίσης τη δοκιμή, λέγοντας ότι ο Tayfun είναι έτοιμος για υπηρεσία.

«Το σύστημα πυραύλων και όπλων TAYFUN, του οποίου τις δραστηριότητες μαζικής παραγωγής και παράδοσης συνεχίζουμε με ταχείς ρυθμούς, πέτυχε τον στόχο του με απόλυτη ακρίβεια στην τελευταία του δοκιμή. Συγχαίρω ολόψυχα όλους τους συναδέλφους μου που συνέβαλαν σε αυτήν την επιτυχία», έγραψε ο Ικιντζί.

Όπως είχαμε αναφέρει στο OnAlert.gr, η νέα διαμόρφωση Block 4 των τουρκικών βαλλιστικών πυραύλων Tayfun παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Έκθεση Άμυνας και Τεχνολογίας «IDEF – 2025» που διεξήχθη στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη του περασμένου Ιουλίου.

Υπενθυμίζεται ότι στην έκδοση Block 4, ο τουρκικός βαλλιστικός πύραυλος ζυγίζει 7.200 κιλά και έχει μήκος 10 μέτρα, ενώ εκτιμάται ότι εμβέλεια άνω των 1.000 χιλιομέτρων γι’ αυτό και εντάσσεται στην κατηγορία των βαλλιστικών πυραύλων μεσαίας εμβέλειας (MRBM) με βεληνεκές από 1.000 έως 3.500 χιλιόμετρα. Αντιθέτως, η έκδοση Block 1 εντάσσεται στην κατηγορία των βαλλιστικών πυραύλων μικρής εμβέλειας (SRBM) με βεληνεκές από 300 έως 1.000 χιλιόμετρα.

The post Tayfun: Νέα δοκιμαστική εκτόξευση του βαλλιστικού πυραύλου της Τουρκίας – «Είναι έτοιμος για υπηρεσία» [vid] appeared first on OnAlert.

Η Φινλανδία, χώρα μέλος του NATO που μοιράζεται μακρά συνοριογραμμή με τη Ρωσία, παρήγγειλε το 2022 64 μαχητικά F-35 από την Lockheed Martin, με τις πρώτες παραδόσεις να έχουν προγραμματιστεί για τα τέλη του 2026.

«Οι πρώτες παραδόσεις των προηγμένων πυραύλων θα υποστηρίξουν την ανάπτυξη του στόλου F-35», τόνισε η φινλανδική κυβέρνηση στη σημερινή της ανακοίνωση.

«Αυτός ο εφοδιασμός θα δώσει στη Φινλανδία την τελευταία και πιο προηγμένη έκδοση των AMRAAM, που θα βελτιώσει την ικανότητά μας να ανταποκρινόμαστε σε απειλές στο επιχειρησιακό μας περιβάλλον», προσθέτει η ανακοίνωση.

Puolustusministeri @anttihakkanen on valtuuttanut Puolustusvoimat hankkimaan Yhdysvalloista AMRAAM AIM-120D-3 -ohjuksia (Advanced Medium Range Air-to-Air Missile). Ohjukset ovat yhteensopiva F-35A-monitoimihävittäjän kanssa.https://t.co/OPOn6DJTMq

— Puolustusministeriö (@DefenceFinland) December 12, 2025

Logistiikkalaitos hankkii Yhdysvalloista AMRAAM AIM-120D-3 -ilmataisteluohjuksia F-35-monitoimihävittäjiin. ✈️

Lue lisää https://t.co/FnmsSCnpoj

📷: Lockheed Martin#pvlogl #ilmavoimat #AMRAAM #F35hanke @FinnishAirForce pic.twitter.com/i7bZeTNOWS

— Puolustusvoimien logistiikkalaitos (@pvlogl) December 12, 2025

Finland to procure AMRAAM missiles from the UShttps://t.co/hwPm5WSkmr

— Economic Times (@EconomicTimes) December 12, 2025

Υπενθυμίζεται πως τον περασμένο Σεπτέμβριο η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε πως ενέκρινε την πώληση 405 πυραύλων αέρος – αέρος τύπου AIM-120D3 AMRAAM και συναφούς εξοπλισμού που κατασκευάζονται από την RTX (πρώην Raytheon Technologies), εκτιμώμενης αξίας 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων, στη Φινλανδία,

Πηγές: Με πληροφορίες από Reuters, ΑΠΕ-ΜΠΕ

The post AMRAAM: Η Φινλανδία ανακοίνωσε ότι θα προμηθευτεί τους πυραύλους αέρος – αέρος από τις ΗΠΑ appeared first on OnAlert.

Ο Bruno Even, Διευθύνων Σύμβουλος (CEO) της Airbus Helicopters δήλωσε σχετικά: «Η επίσκεψη αυτή αποτελεί ορόσημο μετά την υπογραφή της καινοτόμου σύμβασης τον Απρίλιο του 2025. Τα αεροσκάφη H215 είναι κάτι περισσότερο από ελικόπτερα· πρόκειται ζωτικής σημασίας επένδυση στην εθνική ανθεκτικότητά της και στην στρατηγική της για την αντιμετώπιση των ολοένα και πιο σοβαρών πυρκαγιών που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή.»

«Ευχαριστούμε τους εταίρους μας σε Γαλλία και Ελλάδα, για τη δέσμευσή σας στην προστασία των κοινοτήτων και των φυσικών τοπίων. Είμαστε ακόμη ένα βήμα πιο κοντά στην ενίσχυση των εναέριων δυνατοτήτων ανταπόκρισης της Ελλάδας», πρόσθεσε.

Ο νέος στόλος H215, με τις πρώτες παραδόσεις να έχουν δρομολογηθεί για το 2026, αποτελεί κεντρικό στοιχείο του πρωτοποριακού Εθνικού Προγράμματος «Αιγίς».

Αξιοποιώντας το μοντέλο «Κυβερνητικής Ιδιοκτησίας – Λειτουργίας από Ανάδοχο» (GO-CO), το συμβόλαιο αυτό καθιερώνει μια μακροπρόθεσμη και συνεργατική προσέγγιση απέναντι στις κρίσιμες αποστολές, με την υποστήριξη ευρωπαϊκών πόρων και έμπειρων επιχειρησιακών φορέων πυρόσβεσης, όπως οι Airtelis και SAF Aerogroup.

Το H215 είναι ένα ελικόπτερο της οικογένειας Super Puma, με περισσότερα από 1.100 ελικόπτερα H215 να έχουν παραδοθεί, ενώ μετράνε περισσότερες από 6 εκατομμύρια ώρες πτήσης. Πρόκειται για ένα ελικόπτερο εξοπλισμένο με τον αναγνωρισμένο 4-αξονικό αυτόματο πιλότο του H225, ο οποίος επιτρέπει την εκτέλεση πυροσβεστικών επιχειρήσεων τόσο τη μέρα, όσο και την νύχτα.

Χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο για αποστολές πυρόσβεσης χάρη στην εμβέλειά του, περίπου 540 ναυτικών μιλίων, την εξαιρετική, άνω των δύο (2) ωρών αυτονομία του, καθώς και την ικανότητά του να μεταφέρει δεκαεννιά (19) πυροσβέστες και να εκτελεί ρίψεις άνω από των τέσσερις (4) τόνων νερού ανά επιχειρησιακό κύκλο.

Ως ένα από τα ελάχιστα βαρέως τύπου ελικόπτερα σε παραγωγή, με πολιτική πιστοποίηση, και με την δυνατότητά του να εξοπλίζεται είτε με κάδο ρίψεως νερού είτε με δεξαμενή πυρόσβεσης  ω ελικόπτερο αποτελεί την ιδανική επιλογή για την ενίσχυση των εναέριων μέσων πυρόσβεσης κάθε χώρας.

The post H215 Super Puma: Στην γραμμή τελικής συναρμολόγησης τα δύο πρώτα ελληνικά πυροσβεστικά ελικόπτερα appeared first on OnAlert.

Μάλιστα, θέλουν οι νέες φρεγάτες να είναι «στο νερό» μέχρι το 2028. Δηλαδή σε δύο χρόνια…

Πέρα από το εξαιρετικά φιλόδοξο χρονοδιάγραμμα, οι νέες φρεγάτες θα είναι αμερικανικής σχεδίασης, όπως ανακοίνωσε ο Υπουργός Ναυτικού Τζον Φέλαν, στο πλαίσιο του Φόρουμ Άμυνας «Reagan», που πραγματοποιήθηκε τις προηγούμενες ημέρες στην Ουάσινγκτον.

Ronald Reagan proved that peace is secured through power. This week, @realDonaldTrump made it clear: we will build a Golden Fleet.

We will invest smartly in the cornerstones of American seapower—carriers, destroyers, amphibs, and submarines but we also need new ships.

A new… pic.twitter.com/JhOquIl1Xj

— Secretary of the Navy John C. Phelan (@SECNAV) December 7, 2025

«Θα κατασκευάσουμε έναν Χρυσό Στόλο (Golden Fleet). Θα επενδύσουμε έξυπνα στους ακρογωνιαίους λίθους της αμερικανικής ναυτικής ισχύος – αεροπλανοφόρα, αντιτορπιλικά, αμφίβια και υποβρύχια, αλλά χρειαζόμαστε επίσης νέα πλοία. Μια νέα φρεγάτα, βασισμένη σε αμερικανικό σχέδιο, με ευέλικτες δυνατότητες προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις των πολεμιστών μας και του US Navy και χτίστηκε σε ένα χρονοδιάγραμμα πιο γρήγορα από το πρόγραμμα που ακυρώσαμε», τόνισε ο Αμερικανός αξιωματούχος.

Από την μεριά του, ο Τζέισον Πότερ, υπεύθυνος προμηθειών του US Navy, επιβεβαίωσε ότι το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό ελπίζει να έχει τις νέες φρεγάτες «στο νερό» το 2028.

«Πιστεύουμε ότι η μελλοντική φρεγάτα μπορεί να βρίσκεται στο νερό το 2028», δήλωσε ο Τζέισον Πότερ, στο ίδιο Φόρουμ.

Υπογράμμισε ότι η υπηρεσία επικεντρώνεται στη χρήση μιας σχεδιαστικής προσέγγισης που διαχωρίζει την οριστικοποίηση του σχεδιασμού του πλοίου από την κατασκευή του κύριου πλοίου, μια πορεία που ακολουθείται και με το νέο αποβατικό πλοίο LST-100.

Στα τέλη του περασμένου μήνα, τερματίστηκε η σύμβαση της Fincantieri Marinette Marine για τέσσερις από τις έξι φρεγάτες Constellation που είχε προγραμματίσει να κατασκευάσει η εταιρεία. Στη θέση τους, το US Navy θα επιδιώξει μια νέα κατηγορία πλοίων και θα παρέχει στην Fincantieri αποσπασματικές εργασίες από άλλα προγράμματα για να διατηρήσει το ναυπηγείο σε λειτουργία.

O Υπουργός Ναυτικού Τζον Φέλαν εξήγησε ότι η νέα φρεγάτα θα βασίζεται σε αμερικανικό σχέδιο και τόνισε ότι τυχόν εντολές αλλαγής στον σχεδιασμό θα πρέπει να περάσουν από αυτόν.

Το US Navy έχει δεχτεί έντονη κριτική για τον υπερβολικό αριθμό αλλαγών στο σχεδιασμό των Constellation, οι οποίες, σύμφωνα με τους ειδικούς, οδήγησαν σε προβλήματα χρονοδιαγράμματος και υπερβάσεις κόστους.

Any change order comes through me. We are going to take our warfighters’ requirements, translate them into stable, producible designs, and stick with them once they’re set. If anyone wants to tinker with them, I’ve reserved Fridays at 5 PM in my office for change order… pic.twitter.com/b5wIxxNRNY

— Secretary of the Navy John C. Phelan (@SECNAV) December 7, 2025

Έτοιμα, δοκιμασμένα αμερικανικά σχέδια και γρήγορη ναυπήγηση

Για να πετύχουν το φιλόδοξο χρονοδιάγραμμα του 2028, οι ΗΠΑ θα βασιστούν σε έτοιμα, δοκιμασμένα σχέδια που έχουν αναπτυχθεί εγχώρια, για να μειώσουν παράλληλα την εξάρτηση από το εξωτερικό. Σύμφωνα με τον Πότερ, η ανανεωμένη προσέγγιση ναυπηγικής του US Navy βασίζεται σε τρεις βασικές αρχές: σταθεροποίηση, κατανομή και ανάπτυξη.

«Εφαρμόζουμε τα διδάγματα που αντλήσαμε από προηγούμενα προγράμμα και προχωράμε με ταχύτητα», δήλωσε. «Εστιάζουμε σε αμερικανικά σχέδια υψηλής αξιοπιστίας, κατασκευασμένα στις ΗΠΑ, παραδομένα στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, με επιχειρησιακή χρήση σε αριθμούς με γνωστές ανάγκες απόδοσης, επάνδρωσης, συντήρησης, ανταλλακτικών και εκπαίδευσης», εξήγησε στους συμμετέχοντες του Φόρουμ.

Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ήδη ότι το πιθανότερο σχέδιο πάνω στο οποίο θα βασιστούν οι νέες αμερικανικές φρεγάτες θα είναι τα πλοία National Security Cutter (NSC) της Ακτοφυλακής των ΗΠΑ, τα οποία κατασκευάζει η HII (Huntington Ingalls Industries).

Κατά τη διάρκεια του αρχικού διαγωνισμού για φρεγάτες, η εταιρεία πρότεινε μια τροποποιημένη έκδοση αυτού του πλοίου για αυτό που θα γινόταν η κλάση Constellation. Ωστόσο, η εταιρεία αρνήθηκε να σχολιάσει τα νέα σχέδια του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού και τον ρόλο της σε αυτά. «Ωστόσο», όπως δήλωσε ο Διευθύνων Σύμβουλός της, Κρις Κάστνερ στο Breaking Defense, «θα κατασκευάσουμε αυτό που θέλει το Ναυτικό να κατασκευάσουμε. Ανυπομονούμε να συνεργαστούμε σε σχέδια για τα πλοία που χρειάζονται», πρόσθεσε.

The post Μετά την ακύρωση των Constellation, το US Navy σχεδιάζει να αποκτήσει νέα κλάση φρεγατών ως το 2028 appeared first on OnAlert.

Βάσει της συμφωνίας που υπεγράφη, η κατασκευάστρια εταιρεία KNDS France θα επενδύσει 12 εκατομμύρια ευρώ στη Λιθουανία, για την κατασκευή και τον εξοπλισμό εργαστηρίων επισκευής στη χώρα. Επίσης, το πρόγραμμα περιλαμβάνεται στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα SAFE. 

Αν και η ανακοίνωση δεν διευκρίνισε τον αριθμό των πυροβόλων, αξιωματούχοι σημείωσαν ότι η Λιθουανία θα ξεπεράσει τα 28 πυροβόλα του Βελγίου μόλις παραδοθούν και οι δύο δόσεις, καθιστώντας την τον δεύτερο μεγαλύτερο χειριστή Caesar Mk II μετά τη Γαλλία.

🇱🇹 keeps strengthening its defence: we have signed a €252M deal to acquire a second batch of CAESAR Mk II howitzers from KNDS France.

✍️ The purchase includes €12M in industrial cooperation.

📈 With this, Lithuania becomes the 2nd largest user of CAESAR Mk II after 🇫🇷. pic.twitter.com/glmD9mh08z

— Lithuanian MOD 🇱🇹 (@Lithuanian_MoD) December 10, 2025

Αυτή η νέα σύμβαση βασίζεται στη συμφωνία του 2022 βάσει της οποίας το Βίλνιους εντάχθηκε στο πρόγραμμα CAESAR New Generation και παρήγγειλε τα πρώτα 18 πυροβόλα Mk II, με τις παραδόσεις να αναμένονται έως το 2027.

Το Caesar Mk II με το πυροβόλο 155 χιλιοστών και μέγιστη εμβέλεια περίπου 40 χιλιομέτρων, είναι συμβατό με πυρομαχικά ακριβείας-  όπως τα Excalibur και τα κατευθυνόμενα βλήματα KATANA της Nexter – δίνοντας στη Λιθουανία ισχυρές δυνατότητες βολής μεγάλης ακρίβειας.

Φωτογραφία αρχείου Reuters

The post Caesar Mk II: Η Λιθουανία αγοράζει δεύτερη παρτίδα και γίνεται ο δεύτερος μεγαλύτερος χρήστης των γαλλικών πυροβόλων appeared first on OnAlert.

Ειδικότερα, η General Dynamics Land Systems μαζί με την AeroVironment, κατασκευάστρια εταιρεία των drones «καμικάζι» τύπου Switchblade, ανέπτυξαν από κοινού το σύστημα Precision Effects & Reconnaissance, Canister-Housed (PERCH), ένα κάνιστρο που ενσωματώνεται σε άρματα μάχης – εν προκειμένω Abrams αλλά και σε τεθωρακισμένα οχήματα.

Το σύστημα PERCH έχει αρθρωτή κατασκευή για να τοποθετείται με ευκολία σε ένα τεθωρακισμένο όχημα και μπορεί να εξοπλιστεί ταυτόχρονα με τρία Switchblade 300 και ένα Switchblade 600. Αφού φορτωθούν τα περιφερόμενα πυρομαχικά, τότε το κάνιστρο αναδύεται όπως φαίνεται στη φωτογραφία που δημοσίευσε η General Dynamics Land Systems και εκτοξεύονται τα φονικά drones «καμικάζι» για τα οποία έχουν γράψει αναλυτικά στο OnAlert.gr.

NEWS 📢: General Dynamics Land Systems and @aerovironment successfully demonstrate PERCH loitering munitions launcher

Full release: https://t.co/Ci0WhXcOdd#ThePowerToWin pic.twitter.com/kGdWEqi5ld

— General Dynamics Land Systems (@GD_LandSystems) December 5, 2025

Ιδέα με ελληνικό ενδιαφέρον;

Η επιτυχημένη δοκιμή με την χρήση των Switchblade από άρμα μάχης είναι ενδεικτική των δυνατοτήτων που μπορεί να αποκτήσει και ο ελληνικός Στρατός Ξηράς μελλοντικά, αφού θα μπορεί να εκτοξεύει τα συγκεκριμένα περιφερόμενα πυρομαχικά από άρματα μάχης ή ΤΟΜΑ για επιτήρηση και αναγνώριση στόχων και απειλών σε εκτεταμένες εμβέλειες, ενώ μπορούν να χρησιμοποιηθούν – χάρη στην αυτόνομη λειτουργία τους – και για πλήγματα ακριβείας.

Πρόκειται για ένα σενάριο που μπορεί δυνητικά να γίνει πραγματικότητα για τον Στρατό Ξηράς, αφού θα έχει «στα χέρια του» τα Switchblade και θα μπορεί ενδεχομένως να αποκτήσει και το σύστημα PERCH που θα του επιτρέπει και πιο αποτελεσματική χρήση των περιφερόμενων πυρομαχικών στο πεδίο μάχης.

Με πληροφορίες και από: TWZ

The post Swtichblade: Από Abrams εκτοξεύτηκαν τα drones «καμικάζι» – Ιδέα για τον Στρατό Ξηράς; appeared first on OnAlert.

Ειδικότερα, η Ολλανδία θα αποκτήσει τρία νέα ελικόπτερα NH90 Frigate Helicopter (NFH) στην διαμόρφωση Block-1, γνωστή και ως Software Release 3 (SWR3), η οποία ενσωματώνει αναβαθμισμένα λειτουργικά συστήματα, σύστημα ζεύξης δεδομένων τύπου Link-22, ηλεκτρο-οπτικά συστήματα νέας γενιάς, ενώ έχει την δυνατότητα να εξοπλίζεται με περισσότερα οπλικά συστήματα.

Τα νέα NH90 NFH της Ολλανδίας έχουν σχεδιαστεί για να εκτελούν ένα ευρύ φάσμα αποστολών σε μεγάλες εμβέλειες στο ναυτικό πεδίο επιχειρήσεων, όπως επιτήρηση, αναγνώριση στόχων, ανθυποβρυχιακός πόλεμος, έρευνας – διάσωση.

Σύμφωνα με την NHIndustries, η προηγμένη διαμόρφωση Block-1 επιτρέπει στα ελικόπτερα να «εντοπίζουν και να αντιμετωπίζουν τις απειλές πιο αποτελεσματικά, ενώ παράλληλα επικοινωνούν μέσω προηγμένων κρυπτογραφημένων πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο με φίλια και συμμαχικά μέσα, ανταποκρινόμενα αποτελεσματικά στις σύγχρονες απαιτήσεις της διαλειτουργικότητας».

Με πληροφορίες από: Defence Blog

The post NH90: Τρία νέα αναβαθμισμένα ελικόπτερα ανθυποβρυχιακού πολέμου θα αποκτήσει η Ολλανδία appeared first on OnAlert.

Η έγκριση από τη Βουλή της απόκτησης 36 συστημάτων εκτοξευτών PULS ήταν μόνο η αρχή. Το αμέσως επόμενο – και ασύγκριτα μεγαλύτερο βήμα – είναι ο αντιαεροπορικός και αντιπυραυλικός «θόλος» made in Israel. Ένα πρόγραμμα της τάξης των 3 δισ. ευρώ, που θα αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα προστατεύει τον εναέριο χώρο και το έδαφός της.

Όπως ήδη έχει αναφέρει το Onalert.gr, το Στρατιωτικό Επιτελείο με τη σύμφωνη γνώμη της πολιτικής ηγεσίας έχει ουσιαστικά καταλήξει σε αρχιτεκτονική, συστήματα και επιχειρησιακή φιλοσοφία. Αυτό που απομένει για να «κλειδώσει» ο θόλος μετά τους PULS, είναι ένα και μόνο, αλλά καθοριστικό ζήτημα και αφορά τον τρόπο και το βάθος συμμετοχής της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στο πρόγραμμα του «θόλου».

Από τη «Σάρισα» του Πυροβολικού στον «θόλο» της αεράμυνας

Το ΚΥΣΕΑ στην τελευταία του συνεδρίαση ασχολήθηκε εκτενώς και ενέκρινε το πρόγραμμα των PULS. Η απόφαση υπέρ των ισραηλινών Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων αποτελεί το πρώτο σκέλος της στρατηγικής «Ασπίδα του Αχιλλέα», η οποία περιλαμβάνει τόσο τη βαθιά πλήξη σε βάθος 300+ χλμ όσο και την αντιπυραυλική/αντιαεροπορική θωράκιση.

Η λογική είναι ξεκάθαρη:

Πρώτα, εξασφαλίζεται η δυνατότητα πλήγματος, με τους PULS και την πλήρη γκάμα πυρομαχικών, συμπεριλαμβανομένων των Predator Hawk.

Έπειτα, χτίζεται ο «θόλος» που θα προστατεύει υποδομές, πόλεις, νησιά και δυνάμεις από κάθε εναέρια και πυραυλική απειλή.

Στην κορυφή της ατζέντας του ΓΕΕΘΑ και του ΓΕΣ, το πρόγραμμα του «θόλου» θεωρείται ήδη το επόμενο μεγάλο πακέτο μετά τους PULS. Οι συνομιλίες με το Ισραήλ έχουν προχωρήσει σε πολύ υψηλό επίπεδο, τόσο διπλωματικά όσο και τεχνικά, με συνεχείς επαφές σε Αθήνα και Τελ Αβίβ. Ουσιαστικά, η συμφωνία έχει «κλειδώσει» και όταν οριστικοποιηθούν οι όροι συμμετοχής της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας θα πάρει το δρόμο προς έγκριση από τη Βουλή, πιθανότατα εντός των πρώτων μηνών του 2026.

Τι είναι ο «θόλος» made in Israel πάνω από την Ελλάδα

Ο πυρήνας του ελληνικού σχεδιασμού βασίζεται σε μια πολυστρωματική, δικτυοκεντρική αρχιτεκτονική που συνδυάζει:

• Spyder All In One (AiO) για μικρές και χαμηλές μέσες εμβέλειες.
• Barak MX για μέση και μεγάλη εμβέλεια, με δυνατότητα περιοχικής άμυνας.
• David’s Sling ως αντιβαλλιστικό «μακρύ δόρυ», μαζί με τους Patriot.
• Ραντάρ AESA ELM-2084 MMR ως βασικά «μάτια» έγκαιρης προειδοποίησης και πυρός.

Η φιλοσοφία δεν είναι να προστεθούν μια σειρά από αυτόνομα οπλικά συστήματα, αλλά να στηθεί ένα ενιαίο πλέγμα αισθητήρων και όπλων που θα καλύπτει:

• από μικρά UAV με πολύ χαμηλό ίχνος ραντάρ,
• μέχρι τακτικούς βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους cruise,
• σε αποστάσεις που φτάνουν ή και ξεπερνούν τα 250–300 χλμ.

Κάθε σύστημα αναλαμβάνει το δικό του «στρώμα» στον ουρανό, αλλά όλοι οι κόμβοι συνδέονται σε ένα εθνικό δίκτυο C4I, όπου η πληροφορία κινείται σε πραγματικό χρόνο – από τον αισθητήρα στο όπλο.

ELM-2084: Τα «ψηφιακά μάτια» της νέας ελληνικής αεράμυνας

Τα ραντάρ ELM-2084 Multi Mission Radar είναι η βάση όχι μόνο του «θόλου», αλλά και του εκσυγχρονισμού του Συστήματος Αεροπορικού Ελέγχου (ΣΑΕ). Πρόκειται για κινητά, πλήρως ψηφιακά 3D AESA ραντάρ που ήδη υπηρετούν στο Ισραήλ ως ραντάρ πυρός για Iron Dome, David’s Sling και Barak.

Για την Ελλάδα προσφέρουν:

• Πολλαπλή αποστολή: αεράμυνα, εντοπισμός βαλλιστικών απειλών, εντοπισμός εχθρικών βολών και διόρθωση φίλιων πυρών.
• Ικανότητα αποκάλυψης στόχων χαμηλού RCS, όπως μικρά drones ή χαμηλά ιπτάμενοι cruise.
• Ταυτόχρονη παρακολούθηση εκατοντάδων στόχων σε αποστάσεις άνω των 250–300 χλμ.
• Ευελιξία: λειτουργία 360° ή τομεακή κάλυψη 120° για βαλλιστικές απειλές.

Σε στατική και κινητή ανάπτυξη, τα ELM-2084 μπορούν να δημιουργήσουν ένα ενιαίο πλέγμα αισθητήρων από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και την Ανατολική Μεσόγειο, ξεπερνώντας τα όρια του FIR Αθηνών και καλύπτοντας τους χώρους απ’ όπου μπορεί να ξεκινήσει μια αιφνιδιαστική πυραυλική ή αεροπορική επίθεση.

David’s Sling: η «ασπίδα» απέναντι σε βαλλιστικές απειλές

Στην κορυφή της πυραμιδικής δομής βρίσκεται το David’s Sling, αναπτυγμένο από Rafael και Raytheon. Με πύραυλο Stunner, ταχύτητες που φτάνουν πολλαπλάσια του ήχου και λογική hit-to-kill, το σύστημα έχει σχεδιαστεί για να αναχαιτίζει:

• τακτικούς βαλλιστικούς πυραύλους,
• πυραύλους cruise,
• UAV και μαχητικά.

Στο ελληνικό πλαίσιο, το David’s Sling θα αναλάβει ουσιαστικά τον ρόλο που σήμερα έχουν οι δύο συστοιχίες S-300PMU-1 στην Κρήτη, προσφέροντας όμως:

• μεγαλύτερη εμβέλεια εμπλοκής,
• ανώτερη διασύνδεση με Patriot, Barak, Spyder και το εθνικό C2,
• αποδεδειγμένη επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα, καθώς το σύστημα έχει ήδη δοκιμαστεί σε πραγματικά πεδία επιχειρήσεων.

Barak MX: προστασία μέσης εμβέλειας σε ξηρά και θάλασσα

Το Barak MX της Israel Aerospace Industries θα αποτελέσει τη «ραχοκοκαλιά» της αντιαεροπορικής άμυνας μέσης εμβέλειας. Με οικογένεια βλημάτων μέχρι 150 χλμ., δυνατότητα 360° κάλυψης και πλήρως δικτυοκεντρική φιλοσοφία, έρχεται να αντικαταστήσει τις επτά πυροβολαρχίες Improved HAWK της ΠΑ.

Σε πλήρη ανάπτυξη, το Barak MX θα αποτελεί την κύρια ασπίδα έναντι μαχητικών, UAV και πυραύλων cruise που επιχειρούν σε μέσες αποστάσεις, προστατεύοντας αστικά κέντρα, κρίσιμες υποδομές και κομβικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις.

Spyder AiO: η «αστραπιαία» πρώτη γραμμή σε Έβρο και νησιά

Στην πρώτη γραμμή, δίπλα στους σχηματισμούς του Στρατού Ξηράς σε Έβρο και νησιά, τοποθετείται το Spyder All In One. Αυτοκινούμενες μονάδες πυρός, με βλήματα Python-5 και I-Derby, θα αντικαταστήσουν σταδιακά τα γερασμένα TOR-M1 και OSA-AK/AKM, προσφέροντας:

• ταχεία ανάπτυξη και αναδίπλωση
• πολύ μικρούς χρόνους αντίδρασης,
• ικανότητα εμπλοκής μικρών, ευέλικτων στόχων σε χαμηλά ύψη.

Σε ένα γεωγραφικά πολύπλοκο περιβάλλον, με νησιά, φαράγγια και βουνά, το Spyder AiO είναι το σύστημα που θα πρέπει να «σηκώσει το βάρος» απέναντι στο κύμα των drones, ελικοπτέρων και επιθετικών αεροσκαφών που επιχειρούν σε μικρές αποστάσεις.

Το Εθνικό Κέντρο Διοίκησης & Ελέγχου: κόκκινη γραμμή για ελληνική υπογραφή

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το μεγάλο στοίχημα της ελληνικής βιομηχανίας. Η απαίτηση του ΓΕΕΘΑ είναι ξεκάθαρη:

Το κεντρικό Κέντρο Διοίκησης & Ελέγχου (C2/C4I) του «θόλου» να έχει ελληνική υπογραφή.

Η ισραηλινή λύση MIC4AD της Rafael αποτελεί την επιχειρησιακή «μήτρα» για τον τρόπο που διεξάγονται αντιαεροπορικές και αντιπυραυλικές επιχειρήσεις. Όμως, η ελληνική πλευρά θέλει:

• εθνικό έλεγχο σε λογισμικό, πρωτόκολλα και διαχείριση δεδομένων,
• πλήρη διασύνδεση με το υπάρχον Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων και τα επιμέρους επιχειρησιακά κέντρα Στρατού Ξηράς, Πολεμικού  Ναυτικού και Πολεμικής Αεροπορίας
• ανοικτή αρχιτεκτονική, ώστε να μπορούν να προστεθούν μελλοντικά νέα όπλα και αισθητήρες – ελληνικά ή συμμαχικά.

Η ανάπτυξη, ολοκλήρωση και συντήρηση αυτού του εθνικού C2 δίνει στις ελληνικές εταιρείες τεχνογνωσία υψηλής προστιθέμενης αξίας: από software και data fusion μέχρι κυβερνοασφάλεια και εξειδικευμένα συστήματα επικοινωνιών.

Ακριβώς γι’ αυτό, σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, η οριστική συμφωνία για τον «θόλο» δεν πρόκειται να προχωρήσει προτού «κλειδώσει» με σαφή τρόπο το πλαίσιο που θα κατοχυρώνει τον ρόλο των ελληνικών εταιρειών σε αυτό το κρίσιμο κομμάτι.

Συμμετοχή ελληνικών εταιρειών: από offset σε πραγματική συμπαραγωγή

Το παράδειγμα των PULS είναι χαρακτηριστικό. Η διακρατική συμφωνία Ελλάδας–Ισραήλ για τους εκτοξευτές προβλέπει κατασκευή εξαρτημάτων στην Ελλάδα, εκπαίδευση Ελλήνων τεχνικών από την Elbit και μεταφορά τεχνογνωσίας για ηλεκτρονικά και τμήματα των πυρομαχικών.

Στον «θόλο», η ελληνική πλευρά ζητά ακόμη περισσότερα:

• Συμμετοχή στο C2/C4I (ανάλυση δεδομένων, λογισμικό, interface με τα υφιστάμενα δίκτυα).
• Συμπαραγωγή υποσυστημάτων ραντάρ και εκτοξευτών (ηλεκτρονικά, καλωδιώσεις, shelters, σταθμοί ελέγχου).
• Δημιουργία ικανότητας συντήρησης επιπέδου depot στην Ελλάδα, ώστε το σύστημα να μη χρειάζεται να ταξιδεύει στο εξωτερικό για κάθε σοβαρή εργασία.
• Μακροχρόνια FOS όπου ελληνικές εταιρείες θα αναλάβουν κρίσιμο μέρος της υποστήριξης, μαζί με τους Ισραηλινούς κατασκευαστές.

Με δεδομένο ότι το πρόγραμμα επεκτείνεται πέρα από το 2036, η συμμετοχή της εγχώριας βιομηχανίας δεν είναι απλώς «bonus». Είναι όρος επιβίωσης για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, καθώς χωρίς σοβαρή εν-συνεχεία υποστήριξη, καμία «ασπίδα» δεν μένει για πολύ καιρό λειτουργική.

Χρονοδιάγραμμα: Βουλή, ΚΥΣΕΑ και το κρίσιμο 2026

Η κατάθεση του προϋπολογισμού και οι τελικές αλλαγές στον σχεδιασμό μετακινούν την έλευση του «θόλου» στη Βουλή για τις αρχές του νέου έτους. Το σενάριο που συζητείται προβλέπει:

• Πρώτη παρουσίαση – ενημέρωση στη Βουλή για το σκέλος της αεράμυνας, αμέσως μόλις ολοκληρωθεί και τυπικά η διαδικασία για τους PULS.
• Αρχικό «πράσινο φως» από το ΚΥΣΕΑ μέσα στο 2026, ώστε να αρχίσουν οι διακρατικές διαπραγματεύσεις να αποκτούν δεσμευτικό χαρακτήρα – με σαφή χρονοδιαγράμματα και ενδιάμεσα ορόσημα.
• Συμβασιοποίηση μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, με στόχο σε βάθος δεκαετίας να έχει ολοκληρωθεί η πλειονότητα των παραδόσεων σε ραντάρ, πυραυλικά συστήματα και υποδομές C2.

Κρίσιμο σημείο αποτελεί το γεγονός ότι όσο οι διαπραγματεύσεις εξελίσσονται, ο χρόνος λειτουργεί υπέρ της απειλής και όχι υπέρ της άμυνας. Το ΓΕΕΘΑ έχει καταστήσει σαφές ότι χρειάζεται εγρήγορση, όχι καθυστέρηση. Οι πολιτικές αποφάσεις για τον «θόλο» δεν μπορούν να ακολουθήσουν τον ρυθμό παλαιότερων προγραμμάτων που σέρνονταν επί δεκαετίες.

Τι αλλάζει για την ελληνική αεράμυνα – και τι σημαίνει για την αποτροπή

Με την υλοποίηση του προγράμματος, η Ελλάδα αλλάζει σελίδα σε τρία επίπεδα:

– Τεχνικό–επιχειρησιακό

• Απομάκρυνση ρωσικών συστημάτων (TOR-M1, OSA, S-300) και αντικατάστασή τους από δυτικά/ισραηλινά με πλήρη διαλειτουργικότητα με ΝΑΤΟ.
• Ενοποίηση αντιαεροπορικής άμυνας Στρατού Ξηράς, Πολεμικής Αεροπορίας  και Πολεμικού Ναυτικού σε ένα ενιαίο, δικτυοκεντρικό C2.
• Αντιμετώπιση απειλών σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις και πολύ νωρίτερα από ό,τι σήμερα.

– Διακλαδικότητα και δίκτυο αποτροπής

• Τα Rafale, τα F-16V και – σε δεύτερο χρόνο – τα F-35, εντάσσονται στο ίδιο δίκτυο αισθητήρων/όπλων με Patriot, David’s Sling, Barak, Spyder και τα ραντάρ ELM-2084.
• Οι φρεγάτες FDI και τα υπόλοιπα πλοία του Στόλου λειτουργούν ως «πλωτοί κόμβοι» του θόλου στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

– Γεωπολιτικό–στρατηγικό

• Η «Ασπίδα του Αχιλλέα» εξελίσσεται σε κοινή αντιπυραυλική ομπρέλα ελληνισμού και Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο, στέλνοντας σαφές μήνυμα ότι ο αεροδιαστημικός χώρος δεν είναι πλέον «μαλακό υπογάστριο».
• Η Ελλάδα εμφανίζεται ως πυλώνας ασφάλειας στην περιοχή, επενδύοντας σε τεχνολογίες που ενισχύουν τον ρόλο της εντός ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Το τελευταίο βήμα πριν τον «θόλο»: η ευθύνη απέναντι στην ελληνική βιομηχανία

Αυτό που μένει να «κλειδώσει» πριν ο αντιαεροπορικός θόλος ανέβει στα έδρανα της Βουλής και πάρει το πρώτο πράσινο φως από το ΚΥΣΕΑ, είναι η δέσμευση ότι οι ελληνικές εταιρείες δεν θα είναι απλώς «θεατές» ή εκτελεστές μικρών υποκατασκευών, αλλά συνεργοί στην καρδιά του συστήματος.

Η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών έχει δείξει ότι χωρίς εγχώρια συμμετοχή:

• τα μεγάλα προγράμματα γίνονται οικονομικά δυσβάστακτα,
• η συντήρηση καταλήγει ακριβή και δύσκολη,
• η τεχνογνωσία χάνεται μόλις τελειώσουν οι παραλαβές.

Ο «θόλος» made in Israel μπορεί να γίνει το μεγαλύτερο πρόγραμμα τεχνολογικής αναβάθμισης της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, ή μια ακόμη χαμένη ευκαιρία. Και αυτή είναι η γραμμή άμυνας που τίθεται στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων, πριν τα ραντάρ, οι εκτοξευτές και τα κέντρα επιχειρήσεων αρχίσουν να παραδίδονται.

Τόσο το πρόγραμμα των PULS, πόσο μάλλον αυτό του «θόλου», θα κρίνει αν η Ελλάδα θα μπορεί να συντηρεί, να αναβαθμίζει και να εξελίσσει μόνη της την «ασπίδα» της, την άμυνα της δηλαδή τις επόμενες δεκαετίες.

The post Μετά τους PULS έρχεται και ο made in Israel αντιαεροπορικός «θόλος» – Το μεγάλο στοίχημα της ελληνικής βιομηχανίας appeared first on OnAlert.