Άρωμα Watergate;

Του Δημήτρη Καιρίδη

Η προχθεσινή εικόνα από τον Λευκό Οίκο ενός μαινόμενου Ντόναλντ Τραμπ εναντίον του ειδικού εισαγγελέα, του υπουργού δικαιοσύνης και της αμερικανικής δικαιοσύνης συνολικά, ενώπιον των στρατηγών και των άλλων υπευθύνων της αμερικανικής πολιτικής εθνικής ασφάλειας, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί για να αποφασίσουν για τη Συρία, είναι δηλωτική του κλίματος που επικρατεί σήμερα στην αμερικανική πρωτεύουσα και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η διακυβέρνηση Τραμπ.

Ήδη, ο επικεφαλής της προεκλογικής του εκστρατείας απειλείται με ισόβια κάθειρξη, ένας πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας έχει παραδεχτεί την ενοχή του όπως και άλλοι πρώην συνεργάτες του και το FBI έκανε έφοδο στο σπίτι και στο γραφείο του προσωπικού του δικηγόρου για να βρει στοιχεία εναντίον του. Ο κλοιός γύρω από τον Τραμπ σφίγγει και το κλίμα βαραίνει. Ήδη, κάποιοι μιλούν για παραπομπή του Τραμπ, ιδίως αν στις εκλογές του Νοεμβρίου οι Ρεπουμπλικάνοι χάσουν την πλειοψηφία τους στο Κογκρέσο.

Σε κάθε περίπτωση ο Αμερικάνος Πρόεδρος είναι υποχρεωμένος να ξοδεύει τον περισσότερο χρόνο του για την αντιμετώπιση των δικαστικών του εμπλοκών και στην προσπάθεια ποινικής και πολιτικής του διάσωσης. Πολλά θυμίζουν το καλοκαίρι του 1974 όταν η προεδρία Νίξον πλησίαζε στο άδοξο τέλος της.

Όλα αυτά έχουν μεγάλη σημασία για μας. Ας μην ξεχνάμε ότι εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι η Αμερική ήταν αρχικά απούσα στις κρίσιμες ώρες της ελληνο-τουρκικής σύρραξης στην Κύπρο, απασχολημένη και με την εσωτερική συνταγματική της κρίσης, σε αντίθεση με την περίφημη παρέμβαση Τζόνσον το 1964. Μια ενδεχόμενη απουσία, αδράνεια ή ολιγωρία της Αμερικής σήμερα μπορεί να παίξει αποφασιστικό ρόλο στην κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο και στην Κύπρο.