Του Δημήτρη Καιρίδη
Ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Σερζ Σαργκσιάν παραιτήθηκε 8 μόλις μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, υπό την πίεση, πρωτοφανών σε μέγεθος, διαδηλώσεων στην πρωτεύουσα Γιερεβάν. Ο Σαργκσιάν ήταν πρόεδρος της χώρας από το 2008 ως το 2018 και επιχείρησε να μεταπηδήσει στην πρωθυπουργία, όπως έκανε στο παρελθόν ο Βλαντιμίρ Πούτιν, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία, μετά την εξάντληση των δυο συνεχόμενων προεδρικών θητειών που επιτρέπει το σύνταγμα. Η Αρμενία είναι μια φτωχή χώρα 3 εκατομμυρίων κατοίκων που μαστίζεται από την ανεργία και τη διαφθορά και βρίσκεται υπό την επιρροή της Ρωσίας. Αν και δεν έχει υπάρξει επίσημη ρωσική αντίδραση μέχρι τώρα, το Κρεμλίνο παρακολουθεί με ανησυχία τις εξελίξεις, οι οποίες μπορεί να αμφισβητήσουν μακροπρόθεσμα τον γεω-στρατηγικό προσανατολισμό της χώρας.
Μέσα στον Μάιο αναμένεται να πραγματοποιηθεί η συνάντηση του Αμερικάνου Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον Βορειοκορεάτη δικτάτορα Κιμ Γιονγκ Ουν. Για τον Κιμ θα πρόκειται για έναν διπλωματικό θρίαμβο, σε συνέχεια της πετυχημένης συνάντησής του με τον Νοτιοκορεάτη Πρόεδρο Μουν Ζάεν Ιν. Η φτωχή Βόρεια Κορέα έχει καταφέρει, εκβιάζοντας και απειλώντας, να καταστεί συνομιλητής των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, αν και οι δυο Κορέες ξεκίνησαν από το ίδιο πολύ χαμηλό επίπεδο το 1953, σήμερα, το κατά κεφαλή εισόδημα της Νότιας Κορέας είναι 100 φορές μεγαλύτερο σε δολάρια ή 30 φορές σε αγοραστική δύναμη από αυτό της Βόρειας Κορέας. Οι εξαγωγές της Νότιας Κορέας αγγίζουν τα 600 δισεκατομμύρια δολάρια (αριθμός μεγαλύτερος των βρετανικών εξαγωγών και ίσος περίπου με αυτό των γαλλικών και των ιταλικών) και είναι 150 φορές περισσότερες από τις αντίστοιχες εξαγωγές της Βόρειας Κορέας. Η σύγκριση όλων των μεγεθών των δυο χωρών της κορεατικής χερσονήσου είναι εντυπωσιακή. Ακόμα και το προσδόκιμο ζωής στην καπιταλιστική Νότια Κορέα είναι 11 χρόνια μεγαλύτερο από αυτό της κομουνιστικής Βόρειας Κορέας, ενώ ο μέσος Νοτιοκορεάτης είναι αρκετά εκατοστά ψηλότερος από τον Βορειοκορεάτη ομοεθνή του. Με άλλα λόγια, ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία είχαμε το προηγούμενο μέσα σε χρονικό διάστημα ούτε 70 χρόνων, ο ίδιος λαός, με τις ίδιες πολιτιστικές και ιστορικές καταβολές, να έχει μια τόσο αποκλίνουσα πορεία.
Ο Πρόεδρος Τραμπ παρέτεινε για έναν μήνα τη μη επιβολή δασμών στην εισαγωγή χάλυβα από την Ευρώπη, την ίδια ώρα που έχει ξεκινήσει εμπορικές διαπραγματεύσεις με την Κίνα. Η Ευρώπη είναι έτοιμη να αντιδράσει με αντίποινα αν χρειαστεί. Η Κίνα χαίρεται που δεν αντιμετωπίζει ένα ενιαίο ευρω-αμερικανικό μέτωπο εναντίον της. Και η αμερικανική στρατηγική βρίσκεται σε σύγχυση αφού αντί να επικεντρώνεται στις άδικες κινεζικές πρακτικές, ιδίως στη νέα τεχνολογία, φαίνεται να στρέφεται γενικά εναντίον του ελεύθερου εμπορίου, βάλλοντας εναντίον φίλων και απομονώνοντας την Αμερική από τους συμμάχους της.
Τέλος, η Ελληνίδα Πηνελόπη Κουγιανού Γκόλντμπεργκ, καθηγήτρια Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Yale των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι από την περασμένη εβδομάδα επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Γεννημένη στην Αθήνα, με σπουδές στην Ελλάδα, τη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η κ. Κουγιανού διευθύνει τη σπουδαία αμερικανική επιστημονική επιθεώρηση “American Economic Review” και το έργο της επικεντρώνεται στις κοινωνικό-οικονομικές συνέπειες του παγκόσμιου εμπορίου, ένα ιδιαίτερα κρίσιμο ζήτημα σήμερα. Η κ. Κουγιανού αποτελεί μια ακόμα περίπτωση της παγκόσμιας ακτινοβολίας του ανθρώπινου δυναμικού της Ελλάδας και, ταυτόχρονα, της αδυναμίας της χώρας να το αξιοποιήσει.