Του Δημήτρη Καιρίδη
Ο Πρόεδρος Τραμπ ανακοίνωσε στις 8 Μαΐου με διάγγελμα από τον Λευκό Οίκο την απόσυρση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη αντι-πυρηνική συμφωνία με το Ιράν και την επαναφορά των κυρώσεων εναντίον της Τεχεράνης. Η συμφωνία ήταν ένα από τα κορυφαία διπλωματικά επιτεύγματα της προεδρίας Ομπάμα. Το ερώτημα τώρα είναι τι θα κάνουν οι υπόλοιποι συνυπογράφοντες τη συμφωνία και, κυρίως, οι Ευρωπαίοι και το ίδιο το Ιράν.
Οι Ευρωπαίοι φαίνεται να μην ακολουθούν τους Αμερικάνους, περιορίζοντας δραστικά την αποτελεσματικότητα των κυρώσεων. Το Ιράν προς το παρόν ποντάρει στον ευρω-αμερικανικό διχασμό και δηλώνει ότι δεν προτίθεται να επανέλθει στο πυρηνικό του πρόγραμμα. Ο Σαουδάραβας διάδοχος πρίγκιπας Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου πανηγυρίζουν για την απόφαση του Τραμπ ενώ ευχαριστημένοι είναι και οι σκληροπυρηνικοί του ιρανικού καθεστώτος που αντιτίθενται στα ανοίγματα του μετριοπαθούς Προέδρου Χασάν Ρουχανί.
Στο μεταξύ, τα νέα από τον Λίβανο υπενθυμίζουν την αυξημένη περιφερειακή επιρροή του Ιράν. Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στις περισσότερες αραβικές χώρες, ο Λίβανος διεξήγαγε ελεύθερες και ανταγωνιστικές βουλευτικές εκλογές στις 6 Μαϊου, με 5 όμως χρόνια καθυστέρηση. Η σιϊτική οργάνωση Χεζμπολάχ και οι σύμμαχοί της εξασφάλισαν την πλειοψηφία των εδρών, ενισχύοντας την επιρροή του Ιράν στη μικρή και πολύπαθη χώρα της Ανατολικής Μεσογείου και αυξάνοντας τις πιθανότητες για μια σύγκρουση με το Ισραήλ, το οποίο βλέπει με ανησυχία την εδραίωση της περιφερειακής επιρροής του μεγάλου του αντιπάλου, Ιράν, στο Ιράκ, τη Συρία και τον Λίβανο.
Η κυβέρνηση του Προέδρου Μαουρίσιο Μάκρι στην Αργεντινή παρά την αποφασιστικότητα που επέδειξε στην επίθεση των διεθνών αγορών στο πέσο, το νόμισμα της χώρας, αυξάνοντας τα επιτόκια στο 40% και δεσμευόμενη να περιορίσει το δημοσιονομικό έλλειμμα, φαίνεται πως δεν θα αποφύγει την προσφυγή στο γνωστό μας ΔΝΤ.
Το διάγγελμα του Μάκρι για την αναζήτηση μιας πιστοληπτικής γραμμής 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το ΔΝΤ επανέφερε στη μνήμη των Αργεντίνων τη μεγάλη κρίση του 2001 με την οικονομική κατάρρευση και τους νεκρούς που τη συνόδευαν. Η άνοδος των αμερικανικών επιτοκίων προκαλεί αναταράξεις στις αναδυόμενες αγορές διεθνώς. Μετά από 12 χρόνια ετερόδοξης οικονομικής διακυβέρνησης από το ζεύγος Κίρχνερ, ο κεντροδεξιός μεταρρυθμιστής Μάκρι πασχίζει να σταθεροποιήσει τις τιμές και τα δημόσια οικονομικά. Μια από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου προπολεμικά, η Αργεντινή έχει ταλαιπωρηθεί για δεκαετίες από τον περονικό λαϊκισμό και την οικονομική κακοδιαχείριση που τον χαρακτηρίζει.
Η Ιταλία φαίνεται πως οδεύει προς νέες εκλογές μετά την αποτυχία των νικητών της 4ης Μαρτίου να συνεργαστούν. Ο τριανταδυάχρονος ηγέτης του Κινήματος των 5 Αστεριών, Λουίτζι Ντι Μάιο, δέχθηκε να μην είναι ο ίδιος πρωθυπουργός αλλά ζήτησε σε αντάλλαγμα από τον Ματέο Σαλβίνι, ηγέτη της Λίγκας του Βορρά, να αποχωρήσει από τη συμμαχία του με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, κάτι που ο Σαλβίνι αρνήθηκε. Και οι δυο λαϊκιστές ηγέτες προσδοκούν να αυξήσουν τα ποσοστά τους σε βάρος των παραδοσιακών κομμάτων. Αν και μαθημένη στην πολιτική αστάθεια, για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της Ιταλίας η βουλή θα διαλυθεί πριν καν συγκληθεί.
Ο Τζέρεμυ Κόρμπιν δεν τα πήγε όσο καλά προσδοκούσε στις τοπικές εκλογές στην Αγγλία στις 3 Μαϊου. Αντίθετα, οι Συντηρητικοί κέρδισαν έδρες σε δημοτικά συμβούλια σε βάρος του υπό κατάρρευση Κόμματος της Ανεξαρτησίας, UKIP. Μετά από οκτώ χρόνια στην αντιπολίτευση και παρά τα μεγάλα προβλήματα της κυβέρνησης της Τερέζας Μέι, οι Εργατικοί παραμένουν δεύτεροι και πολλοί αναρωτιούνται, εκ νέου, αν ο αριστερός Κόρμπιν μπορεί να κερδίσει εκλογές.
Βίντεο: Η εβομαδιαία ανασκόπησης της Διεθνούς Επικαιρότητας με το Δημήτρη Καιρίδη στην εκπομπή » Ω τι κόσμος μπαμπά»