Του Δημήτρη Καιρίδη
Ο Τζέρεμυ Κόρμπυν είναι ο αρχηγός των Εργατικών και της αντιπολίτευσης στο βρετανικό κοινοβούλιο. Στις τελευταίες εκλογές του 2017 κατάφερε να αυξήσει το ποσοστό του κόμματός του στο 40% και να κερδίσει 30 επιπλέον έδρες. Αυτό εδραίωσε την κυριαρχία του στους Εργατικούς. Όμως, οι Εργατικοί του Κόρμπυν έχασαν, για μια ακόμα φορά, τις εκλογές, μετά από επτά χρόνια εκτός εξουσίας, απέναντι στη χειρότερη προεκλογική εκστρατεία που έκαναν ποτέ οι Συντηρητικοί της Τερέζας Μέι.
Σήμερα, ο Κόρμπυν χάνει μια ιστορική ευκαιρία να κερδίσει την εξουσία και να συντρίψει τους Συντηρητικούς, όχι για τα επόμενα χρόνια αλλά για τις επόμενες δεκαετίες. Το μόνο που χρειάζεται είναι να υποστηρίξει τους «ευρωπαϊστές» στο εσωτερικό των Συντηρητικών, να προκαλέσει τη διάσπαση τους καθώς οι φανατικοί υπέρμαχοι του Brexit θα αποχωρήσουν, και να περάσει από τη Βουλή όποια συμφωνία θέλει ή ένα νέο δεύτερο δημοψήφισμα, με όποιο ερώτημα επιθυμεί, προκαλώντας, στη συνέχεια, εκλογές τις οποίες με βεβαιότητα θα κερδίσει. Εάν οι Συντηρητικοί διασπαστούν, τότε, εξαιτίας του πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος, οι Εργατικοί θα θριαμβεύσουν κερδίζοντας μια ανήκουστη πλειοψηφία στη Βουλή, που όμοια της δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν.
Επιπλέον, ο Κόρμπυν θα είχε προσφέρει μια μεγάλη υπηρεσία στη Βρετανία, κυρίως, και, δευτερευόντως, στην Ευρώπη, αποτρέποντας την καταστροφική πορεία προς ένα Brexit χωρίς συμφωνία, με τεράστιο οικονομικό και πολιτικό κόστος για όλους.
Όμως, ο Κόρμπυν είναι εγκλωβισμένος στη δεκαετία του 1970, αδυνατεί να συνειδητοποιήσει τις ευκαιρίες και τους κινδύνους του σημερινού κόσμου, μισεί την Ευρώπη, όπως τότε, και βαυκαλίζεται με τη φαντασίωση μιας ανεξάρτητης βιομηχανικής πολιτικής επιδοτήσεων που θα ξαναφέρει, υποτίθεται, δουλειές στη βιομηχανική Αγγλία που δεν υπάρχει πια. Πεισματικά, αρνείται κάθε συνεννόηση με τη δοκιμαζόμενη πρωθυπουργό Τερέζα Μέι και, κυρίως, με τους πάνω από 100 βουλευτές των Συντηρητικών που θα τον στήριζαν για μια συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση ή για ένα νέο δημοψήφισμα.
Όλα αυτά έχουν τη σημασία τους και για μας στην Ελλάδα, όπου ο Κόρμπυν έχει αρκετούς οπαδούς, και από όπου, όπως λέγεται, προέρχεται ένας εκ των συμβούλων του, ο πολυδιαφημισμένος Γιάνης Βαρουφάκης. Άλλωστε, όπως και στο ελληνικό καλοκαίρι του 2015, αυτό που κάνει ο Κόρμπυν δεν είναι απλώς έγκλημα σε βάρος του βρετανικού εθνικού συμφέροντος, αλλά, όπως θα έλεγε και ο Ταϋλεράνδος, κάτι πολύ χειρότερο: είναι βλακεία.