Του Δημήτρη Καιρίδη
Το επόμενο πεδίο της έντασης με την Τουρκία φαίνεται πως είναι η κυπριακή ΑΟΖ και οι έρευνες για υδρογονάνθρακες εκεί. Γιατί η Τουρκία αντιδρά; Η Τουρκία αισθάνεται ότι λόγω γεωγραφίας αδικείται από το νέο δίκαιο της θάλασσας, το οποίο εισήγαγε, μετά το 1982, τη δυνατότητα επέκτασης των χωρικών υδάτων μιας χώρας στα 12 μίλια και την οριοθέτηση ΑΟΖ (αποκλειστικής οικονομικής ζώνης) στα 200. Έτσι, όπως και η Βενεζουέλα, αρνείται να υπογράψει τη σχετική διεθνή συνθήκη, η οποία όμως αποτελεί μέρος του διεθνούς δικαίου. Αντίθετα η Ελλάδα ευνοείται, χάρη στα νησιά της όπως το Καστελόριζο, καθώς η μέγιστη επιφάνεια της ΑΟΖ της ξεπερνά το μισό εκατομμύριο τετρ. χλμ.
Με το casus belli η Τουρκία έχει αδρανοποιήσει την Ελλάδα που δεν έχει προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών της υδάτων και δεν έχει οριοθετήσει την ΑΟΖ της με καμία γειτονική χώρα. Η Κυπριακή Δημοκρατία το έχει κάνει με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και τον Λίβανο. Η Τουρκία αντιδρά τόσο γιατί δεν συμμετείχε σε αυτή την οριοθέτηση όσο και προφασιζόμενη ότι υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων από την εκμετάλλευση της «κοινής» κυπριακής ΑΟΖ. Το παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο χοντραίνει καθώς εμπλέκονται το Ισραήλ, οι Η.Π.Α. και η Ε.Ε., μέλος της οποίας είναι η Κύπρος, και βέβαια η Ρωσία, που είναι σήμερα ο βασικός προμηθευτής ενέργειας της Ευρώπης.