Λίγες μέρες μετά την εντυπωσιακή και συμβολική στρατιωτική παρέλασης της 3ης Σεπτεμβρίου 2025, η Κίνα παρουσίασε νέες τεχνολογίες για τις αεροπορικές της δυνάμεις, στην αεροπορική επίδειξη Changchun, με τους αναλυτές να επικεντρώνονται μεταξύ άλλων στα ιστορικά μαχητικά αεροσκάφη τύπου J-6, τα οποία επανήλθαν στο προσκήνιο για πρώτη φορά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Υπενθυμίζεται ότι το J-6 ήταν ένα υπερηχητικό μαχητικό αεροσκάφος δεύτερης γενιάς με μέγιστη ταχύτητα Mach 1,3 και με επιχειρησιακή εμβέλεια 700 χιλιομέτρων, με ωφέλιμο φορτίο πυρομαχικών 250 κιλών. Πλέον, τα J-6 μετατρέπονται σε μη επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη.
Ειδικότερα, οι μηχανικοί αφαίρεσαν όλα τα συστήματα που σχετίζονται με το πλήρωμα, καθώς επίσης τα αυτόματα πυροβόλα, ορισμένα συστήματα υποστήριξης, εκτινασσόμενα καθίσματα και εγκατέστησαν συστήματα αυτόνομου ελέγχου πτήσης και πλοήγησης, περισσότερα hardpoints και αυξήθηκε η χωρητικότητα του ωφέλιμου φορτίου.
Ο νέος ρόλος τους
Όπως αναφέρουν αναλυτές, τα μη επανδρωμένα J-6 μπορούν πλέον να χρησιμεύσουν είτε ως drones «καμικάζι» είτε ως στόχος εκπαίδευσης είτε ως μη επανδρωμένο αεροσκάφος που θα εκτελεί αυτόνομα αποστολές στο πεδίο επιχειρήσεων. Μάλιστα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως σμήνη σε επιθέσεις κορεσμού εναντίον της Ταϊβάν αφού βρίσκεται εντός της επιχειρησιακής τους εμβέλειας.
Επίσης, είναι πιο δύσκολο να αναχαιτιστούν λόγω της ταχύτητας και του μεγάλου μεγέθους τους, ενώ τα σχετικά παλαιότερης τεχνολογίας ηλεκτρονικά συστήματα είναι λιγότερο ευάλωτα σε παρεμβολές και σε εχθρικά συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου. Σαν drones καμικάζι μπορούν να καταστρέψουν, με την υπερηχητική τους ταχύτητα, στόχους υψηλής αξίας.
Για τους λόγους αυτούς, μπορούν να αξιοποιηθούν και ως δολώματα για να «τραβήξουν» την προσοχή των εχθρικών συστημάτων αεράμυνας και να τα απασχολήσουν, προκαλώντας παράλληλα ζημιές, ώστε οι προηγμένες κινεζικές αεροπορικές δυνάμεις να ακολουθήσουν για να πετύχουν τους αντικειμενικούς σκοπούς της αποστολής τους.
Η Κίνα κατασκεύασε χιλιάδες μαχητικά αεροσκάφη τύπου J-6 από τη δεκαετία του 1960 έως τη δεκαετία του 1980 και οι αναλυτές εκτιμούν ότι έχει ακόμα περίπου 3.000 μονάδες διαθέσιμες. Η επαναχρησιμοποίησή τους σε drones προσφέρει έναν οικονομικό τρόπο για την επέκταση της ικανότητας μη επανδρωμένων επιθέσεων σε τεράστια κλίμακα.
Πηγή: Next Gen Defense