Κλείνει το πρόγραμμα των PULS: Στη Βουλή την Πέμπτη προς αξιολόγηση και έγκριση – Πλήρης επιβεβαίωση του OnAlert

*Του Κώστα Σαρικά

Στην τελική ευθεία  βρίσκεται πλέον το πρόγραμμα απόκτησης των ισραηλινών Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων PULS, καθώς αύριο, Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2025, αναμένεται να συζητηθεί, να αξιολογηθεί και να εγκριθεί από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής μαζί με ακόμη δύο προγράμματα που αφορούν την απόκτηση των μη επανδρωμένων ελικοπτέρων S-100 Camcopter  από το Πολεμικό Ναυτικό και βλημάτων RAM.

Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα εξοπλιστικά προγράμματα του Στρατού Ξηράς για την επόμενη δεκαετία, που αλλάζει τον ρόλο του Πυροβολικού από όπλο τακτικής υποστήριξης σε πραγματικό στρατηγικό «μακρύ χέρι» αποτροπής.

Την εξέλιξη αυτή το OnAlert.gr όχι μόνο την είχε προαναγγείλει, αλλά ουσιαστικά τη «χτίζει» δημοσιογραφικά εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο, αποκαλύπτοντας βήμα–βήμα τόσο την επιλογή του ισραηλινού συστήματος όσο και τη διαμόρφωση του πακέτου που φτάνει τώρα στη Βουλή.

Από τα πρώτα ρεπορτάζ για τη συζήτηση Ελλάδας–Ισραήλ και την προώθηση των PULS, μέχρι τα πρόσφατα δημοσιεύματα για την τελική εισήγηση του ΓΕΣ και την προώθηση της διακρατικής συμφωνίας, η πορεία του προγράμματος αποτυπώθηκε εγκαίρως και με ακρίβεια.

Η διαδρομή μέχρι τη Βουλή – Από τις πρώτες αποκαλύψεις στην τελική στροφή

Ήδη από το φθινόπωρο του 2024, το OnAlert.gr είχε αποκαλύψει ότι ο Στρατός Ξηράς και το υπουργείο Άμυνας εξετάζουν σοβαρά την απόκτηση ισραηλινών PULS, με πλήρη πακέτο πυρομαχικών μεγάλης εμβέλειας, ως απάντηση στην αυξανόμενη τουρκική πυραυλική ισχύ.

Σταδιακά έγινε σαφές ότι το ΓΕΣ όχι μόνο αξιολογεί ευνοϊκά το σύστημα, αλλά το τοποθετεί στην κορυφή των προτεραιοτήτων του Μακροπρόθεσμου Προγράμματος Αμυντικών Εξοπλισμών.

Κατά τη διάρκεια του 2025, οι πληροφορίες που έφερε στη δημοσιότητα το OnAlert.gr έδειχναν ένα–ένα τα κομμάτια του παζλ να κλείνουν: η τελική εισήγηση του Στρατιωτικού Επιτελείου υπέρ των PULS, η διαμόρφωση του πακέτου για 36 εκτοξευτές, η επιλογή Ιταλικού φορέα IVECO 6×6, η πρόβλεψη για πλήρη φόρτο πυρομαχικών σε όλες τις κλίμακες εμβέλειας και δεκαετή υποστήριξη.

Παράλληλα, η δημοσιοποίηση ρεπορτάζ διεθνών πρακτορείων, όπως του Reuters, που «επιβεβαίωναν» τις αποκαλύψεις για τις συζητήσεις Αθήνας–Τελ Αβίβ σχετικά με PULS και άλλα ισραηλινά συστήματα, ανέβασε ακόμη περισσότερο τη δημόσια πίεση για λήψη απόφασης.

Σήμερα, η διαδικασία φτάνει στο τελευταίο ουσιαστικό θεσμικό βήμα: την αξιολόγηση και έγκριση από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής, πριν από την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας με το Ισραήλ.

Ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα του Στρατού Ξηράς

Το πρόγραμμα των PULS συγκαταλέγεται στα μεγαλύτερα εξοπλιστικά που έχουν εγκριθεί για τον Στρατό Ξηράς την τελευταία εικοσαετία, τόσο σε οικονομικό μέγεθος όσο και σε επιχειρησιακή σημασία.

Σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα στοιχεία, το πακέτο που έχει εισηγηθεί το ΓΕΣ περιλαμβάνει:

Το συνολικό κόστος προσεγγίζει τα 690 εκατ. ευρώ, επίπεδο το οποίο – με βάση τις δυνατότητες και το βάθος χρόνου του πακέτου – θεωρείται ιδιαίτερα ανταγωνιστικό. Πρόκειται για ένα πλήρες οικοσύστημα πυραυλικού Πυροβολικού στρατηγικού χαρακτήρα, που θα καλύπτει τις ανάγκες της χώρας για τουλάχιστον μία δεκαετία, με ορίζοντα αναβάθμισης των δυνατοτήτων του χωρίς αλλαγή πλατφόρμας.

Η κοινοβουλευτική διαδικασία – Τι παίζεται στην επιτροπή

Η αυριανή συνεδρίαση της αρμόδιας επιτροπής Εξοπλιστικών Προγραμμάτων της Βουλής δεν είναι μια τυπική διαδικασία «περάσματος» ενός ακόμη προγράμματος. Οι βουλευτές θα κληθούν να αξιολογήσουν:

Η έγκριση από την επιτροπή θα ανοίξει τον δρόμο προκειμένου το πρόγραμμα να πάρει την τελική πολιτική σφραγίδα και να υπογραφεί η διακρατική συμφωνία με το Ισραήλ μέσα στους επόμενους μήνες.

PULS: Από τα 35 μέχρι τα 300+ χλμ – Το «μακρύ χέρι» του Πυροβολικού

Η επιλογή των PULS δεν έγινε τυχαία. Το βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών του προγράμματος συνοψίζεται σε μία λέξη: εμβέλεια. Μέχρι σήμερα, το ελληνικό Πυροβολικό διέθετε ΠΕΠ κυρίως τακτικού επιπέδου, με βεληνεκές 70–80 χλμ, γεγονός που το υποχρέωνε να επιχειρεί σχετικά κοντά στη γραμμή επαφής.

Με το PULS, η εικόνα αυτή αλλάζει ριζικά. Το σύστημα μπορεί να αξιοποιήσει πλήρη οικογένεια πυρομαχικών:

Για πρώτη φορά, το ελληνικό Πυροβολικό αποκτά δυνατότητα πλήγματος βαθιά μέσα στο έδαφος του αντιπάλου, σε αποστάσεις που μέχρι σήμερα κάλυπτε αποκλειστικά η Πολεμική Αεροπορία.

Η στρατηγική αξία είναι διπλή: αφενός αυξάνεται θεαματικά η ευελιξία του σχεδιασμού κρούσης, αφετέρου ενισχύεται η επιβιωσιμότητα των μέσων, αφού οι εκτοξευτές μπορούν να επιχειρούν από ασφαλείς θέσεις, μακριά από την άμεση απειλή του εχθρικού Πυροβολικού.

Από τον Έβρο μέχρι το Ανατολικό Αιγαίο – Το επιχειρησιακό αποτύπωμα

Σε επίπεδο σχεδίασης, τα PULS «κουμπώνουν» ακριβώς πάνω στις βασικές επιχειρησιακές συνιστώσες της ελληνικής άμυνας:

Σε συνδυασμό με τα υφιστάμενα MLRS και τα ρουκετοβόλα RM-70, δημιουργείται ένα πολυεπίπεδο πλέγμα πυραυλικού Πυροβολικού:

1. Τακτική υποστήριξη μάχης με Accular και RM-70

2. Μέσο βάθος πλήγματος με EXTRA και MLRS

3. Στρατηγική εμβέλεια με Predator Hawk και μελλοντικά Predator Hawk ER

Το μήνυμα προς την άλλη πλευρά του Αιγαίου είναι σαφές: κανένας σχεδιασμός αιφνιδιασμού ή επιβολής τετελεσμένων δεν μπορεί να θεωρείται «ασφαλής» όταν κρίσιμες υποδομές, βάσεις και κέντρα βαρύτητας βρίσκονται εντός εμβέλειας πυραυλικών πληγμάτων μεγάλης εμβέλειας.

Ο αμερικανικός φάκελος και τα όρια των 80 χλμ

Καθ’ όλη τη διάρκεια της αξιολόγησης, το ισραηλινό PULS δεν βρέθηκε μόνο του στο τραπέζι. Η Ουάσινγκτον προώθησε επίμονα ένα πακέτο που συνδύαζε:

Πρόκειται για προτάσεις με ισχυρά πλεονεκτήματα: κοινή χρήση αποθεμάτων, διαλειτουργικότητα με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, δυνατότητα μελλοντικής ένταξης του προηγμένου πυραύλου PrSM. Ωστόσο, υπάρχει μια κρίσιμη παράμετρος: οι ΗΠΑ μέχρι σήμερα δεν αποδεσμεύουν για την Ελλάδα τους PrSM εμβέλειας έως 500 χλμ, περιορίζοντας πρακτικά το βεληνεκές στα περίπου 70–80 χλμ.

Για το ελληνικό Επιτελείο, αυτό δεν επαρκεί για να χαρακτηριστεί το σύστημα στρατηγικό. Ένας εκτοξευτής με εμβέλεια 80 χλμ είναι υποχρεωμένος να πλησιάσει σχετικά κοντά στο μέτωπο, εκτιθέμενος σε άμεση στοχοποίηση. Αντίθετα, το PULS προσφέρει εδώ και τώρα αποδέσμευση πυραύλων 300+ χλμ, χωρίς αστερίσκους, με προοπτική επιπλέον αναβάθμισης μέσω Predator Hawk ER.

Η επιλογή των PULS δεν σημαίνει ότι κλείνει οριστικά η πόρτα σε μελλοντικά προγράμματα εκσυγχρονισμού μέρους των M270 ή απόκτησης HIMARS ως συμπληρωματικών λύσεων. Σημαίνει όμως ότι, σε πρώτη φάση, η Ελλάδα επιλέγει να «κτίσει» τη στρατηγική της αποτροπή στο Πυροβολικό πάνω σε πλατφόρμα που της δίνει πλήρες φάσμα εμβέλειας, από τα 35 μέχρι και τα 300+ χιλιόμετρα.

Η ελληνική βιομηχανική συμμετοχή – Στοίχημα 25–30%

Σημαντικό κομμάτι της αξιολόγησης, τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, αποτελεί η ελληνική βιομηχανική συμμετοχή. Η πρόταση της Elbit Systems προβλέπει ποσοστό που μπορεί να φτάσει έως και το 25–30% του προγράμματος, μέσα από:

Για την εγχώρια αμυντική βιομηχανία – κρατική και ιδιωτική – πρόκειται για μια ευκαιρία να μπει σε γραμμές παραγωγής και υποστήριξης ενός συστήματος, που ήδη κερδίζει έδαφος σε αρκετούς ευρωπαϊκούς στρατούς (Δανία, Ολλανδία, Ισπανία, Γερμανία).

Το στοίχημα εδώ είναι διπλό:

α) να αποτυπωθούν με σαφήνεια στο κείμενο της διακρατικής συμφωνίας δεσμευτικές πρόνοιες για το ύψος και το είδος της συμμετοχής, και
β) να υπάρξει πραγματική απορρόφηση έργου από ελληνικές εταιρείες, ώστε να μην μείνει η βιομηχανική συμμετοχή «στα χαρτιά».

Χρόνος παράδοσης και ένταξης – Πότε θα δούμε τα πρώτα PULS

Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες και τις δεσμεύσεις της κατασκευάστριας εταιρείας, οι πρώτοι εκτοξευτές μπορούν να παραδοθούν περίπου 24 μήνες μετά την υπογραφή της σύμβασης, με σταδιακή αύξηση της διαθεσιμότητας μέχρι την πλήρη επιχειρησιακή ικανότητα του συνόλου των 36 συστημάτων.

Αυτό σημαίνει ότι, αν το πρόγραμμα εγκριθεί γρήγορα από τη Βουλή και υπογραφεί άμεσα η διακρατική συμφωνία, τα πρώτα PULS θα μπορούσαν να βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος το 2028, με το σύνολο του πακέτου να έχει ενταχθεί επιχειρησιακά πριν από το τέλος της δεκαετίας. Στο μεταξύ, θα «τρέχουν» παράλληλα:

PULS και Τουρκία – Η απάντηση στους Bora και TRG-300

Στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, η Τουρκία έχει ήδη επενδύσει σημαντικά σε βαλλιστικά αλλά και πυραυλικά συστήματα όπως οι Bora και TRG-300 Kaplan, με εμβέλειες που φτάνουν τα 280 χλμ.

Το ισραηλινό PULS, ειδικά με την προοπτική ενσωμάτωσης του Predator Hawk ER, προσφέρει στην Ελλάδα δυνατότητες που καλύπτουν – και σε ορισμένες περιπτώσεις υπερκαλύπτουν – αυτές τις τουρκικές ικανότητες:

Σε συνδυασμό με τις δυνατότητες της Πολεμικής Αεροπορίας – Rafale, F-16 Viper και μελλοντικά F-35 – διαμορφώνεται ένα ολιστικό πλέγμα κρούσης, στο οποίο το Πυροβολικό δεν είναι απλώς «βοηθητικός παίκτης», αλλά ένας από τους βασικούς πυλώνες της αποτρεπτικής στρατηγικής.

Απόφαση δόγματος αποτρεπτικής ισχύος

Η έγκριση του προγράμματος των PULS από τη Βουλή δεν θα είναι απλώς ένα ακόμη «ναι» σε εξοπλιστικό. Θα συνιστά ουσιαστικά επιβεβαίωση μιας επιλογής δόγματος:

Από αυτή τη σκοπιά, η αυριανή συνεδρίαση της επιτροπής έχει βαρύτητα που ξεπερνά κατά πολύ το οικονομικό σκέλος των 690 εκατ. ευρώ. Αφορά το πώς η Ελλάδα αντιλαμβάνεται τον ρόλο της σε ένα περιβάλλον όπου η πυραυλική ισχύς και η δυνατότητα κρούσης σε μεγάλη απόσταση εξελίσσονται σε κεντρικό παράγοντα ισορροπίας ισχύος.

Αλλαγή σελίδας για το πυραυλικό πυροβολικό

Με την αποστολή του φακέλου στη Βουλή και τη συζήτηση στην επιτροπή, το πρόγραμμα των PULS κλείνει ουσιαστικά σε επίπεδο επιλογών – μετά από μια πορεία άνω του ενός έτους, την οποία το OnAlert.gr κατέγραφε σταθερά με συνεχείς αποκαλύψεις και ρεπορτάζ.

Την ίδια στιγμή, όμως, ανοίγει μια νέα εποχή για το Πυροβολικό και τον Στρατό Ξηράς συνολικά. Εφόσον το πρόγραμμα εγκριθεί και υλοποιηθεί όπως σχεδιάζεται, η Ελλάδα θα διαθέτει μέχρι το τέλος της δεκαετίας:

Η απόκτηση των PULS χαρακτηρίζεται ως το αποφασιστικό βήμα προκειμένου το Πυροβολικό για να αποκτήσει δυνατότητες που αντιστοιχούν στις γεωπολιτικές απαιτήσεις και στις απειλές που έχει απέναντί της η χώρα.