Επανεμφάνιση του πρώην Γενικού Διευθυντή Εξοπλισμών Βαγγέλη Βασιλάκου, αυτή τη φορά μέσω άρθρου.
Ο κ.Βασιλάκος επανέρχεται με άρθρο στο περιοδικό Crash γράφοντας για ένα από τα αγαπημένα του θέματα τα αντισταθμιστικά ωφελήματα.
Με τίτλο «Η χαμένη τιμή των Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων», ο Βασιλάκος γράφει μεταξύ άλλων:
“…Είναι αληθές γεγονός ότι, κατά την διάρκεια της θητείας μου, η καταγραφή των ληγμένων συμβάσεων ανέδειξε ότι ποσό πιστωτικής αξίας περίπου €3 δισ. παραμένει ανεκτέλεστο υπόλοιπο υποχρεώσεων παροχής ΑΩ από ξένες εταιρείες. Αυτό θεωρητικά σημαίνει ότι ποσό περίπου €300 εκατ. από την κατάπτωση των τραπεζικών εγγυητικών επιστολών θα μπορούσε να εισπραχθεί υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου ή εναλλακτικά βιομηχανικό έργο ισόποσης αξίας (€300 εκατ.) θα μπορούσε να ανατεθεί στην ελληνική βιομηχανία.
Αυτή η προσέγγιση παρουσιάζει τις εξής αδυναμίες. Πρώτον, η κατάπτωση των τραπεζικών εγγυητικών επιστολών μπορεί να συντελεσθεί μόνο αν αποδειχθεί ότι η σύμβαση δεν εκτελέσθηκε με υπαιτιότητα των ξένων εταιρειών και όχι με υπαιτιότητα του υπουργείου. Αυτό στην πράξη καθίσταται δύσκολο λόγω των καθυστερήσεων που παρατηρήθηκαν στις διαδικασίες πίστωσης ή/και ελέγχου της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών. Σημειώνεται ότι η πίστωση ενός προγράμματος επιφέρει την απαλλαγή από οικονομική υποχρέωση του ξένου προμηθευτή και δεν συνιστά πληρωμή εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου. Ο δε έλεγχος παρακολούθησης υλοποίησης των προγραμμάτων ΑΩ είναι πρακτικά ανύπαρκτος. Με απλά λόγια η πίστωση μπορεί να καθυστερεί, είτε σκοπίμως από την μεριά του υπουργείου για διαφόρους πιθανούς αλλά σε κάθε περίπτωση εικαζόμενους λόγους, είτε λόγω ελλείψεων στα προσκομιζόμενα δικαιολογητικά (αυτό αποτελεί και τον μοναδικό έλεγχο εκ μέρους του υπουργείου).
Δεύτερον, η επιβολή ρητρών – κατάπτωση εγγυητικών επιστολών οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις, βάσει των συμβατικών προβλέψεων, σε μακρόχρονη δικαστική διαμάχη μεταξύ της ξένης εταιρείας και του Ελληνικού Δημοσίου. Το ζήτημα αυτό καθίσταται οξύτερο στις περιπτώσεις ξένων εταιρειών που είτε δεν προσδοκούν συμμετοχή σε νέες εξοπλιστικές προμήθειες είτε έχει ήδη ολοκληρωθεί η σύμβαση της προμήθειας.
Τρίτον, και πιθανόν πιο σημαντικό, τα προγράμματα ΑΩ «διαφεντεύονται» από έλληνες μεσάζοντες. Με δεδομένη την ελάχιστη δυνατότητα ελέγχου από την Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών και την αδιαφορία των πολιτικών ηγεσιών του υπουργείου Άμυνας, η όποια λύση διατρέχει τον κίνδυνο να εξαρτάται από το όφελος που πρόκειται να αποκομίσουν οι ξένες εταιρείες και οι έλληνες μεσάζοντές τους. Είναι προφανές ότι καμία ξένη εταιρεία δεν πρόκειται να δεχθεί αυτοβούλως ως λύση την όποια πιθανή οικονομική επιβάρυνσή της, ιδίως όταν γνωρίζουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στους εξοπλισμούς της Ελλάδας. Είναι επίσης προφανές ότι κανείς έλληνας μεσάζοντας δεν επιθυμεί την ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανικής παραγωγής, γιατί αυτό συνεπάγεται τον σχεδόν ταυτόχρονο αφανισμό τους…
«…Τα ΑΩ στην Ελλάδα έχουν «ενοχοποιηθεί» ως αγωγός διακίνησης παράνομων πληρωμών, χωρίς όμως να έχει τεκμηριωθεί με ακλόνητο τρόπο αυτή η πιθανή σχέση. Η μέχρι τώρα δικαστική διερεύνηση εξοπλιστικών προμηθειών, όπως για παράδειγμα η δημοσιοποιημένη πορισματική αναφορά του ΣΔΟΕ για τα υποβρύχια, έχει καταδείξει ότι αν και όταν συντελείται υπερτιμολόγηση από ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες, τότε μέρος από το υπερβάλλον ποσό είναι πιθανόν να καταλήγει σε παράνομες πληρωμές»…
«…Όλες οι εγγενείς αδυναμίες του θεσμού των ΑΩ εντείνονταν ακόμη περισσότερο από την απουσία επιβολής κυρώσεων στις ξένες βιομηχανίες όταν δεν εκπλήρωναν τις υποχρεώσεις τους στην εκτέλεση των ΑΩ. Πριν την θητεία μου, ούτε μία φορά δεν είχαν επιβληθεί ποινικές ρήτρες αλλά και συμβάσεις ΑΩ είχαν αφεθεί να λήξουν χωρίς να επιβληθεί καμία κύρωση. Όταν αρχίσαμε να επιβάλλουμε ρήτρες στις εταιρείες που δεν είχαν εκτελέσει τις υποχρεώσεις τους στις συμβάσεις ΑΩ έγινα στόχος πρωτοφανών επιθέσεων από εμπόρους όπλων αλλά και από δημοσιογράφους – ειδήμονες. «Πύρινες» επιστολές από ξένες εταιρείες και δημοσιεύματα στα όρια της συκοφαντίας ήταν συνήθης καθημερινότητα»…
«…Τι εμποδίζει το υπουργείο Άμυνας να μεταρρυθμίσει την ελληνική αμυντική βιομηχανία, αφού συνεχίζει την διαδικασία των καταργημένων (!;) ΑΩ; Τι εμποδίζει την ελληνική αμυντική βιομηχανία, κρατική και ιδιωτική, να επιδιώξει μόνη της την ρύθμιση της αγοράς; Τι εμποδίζει το υπουργείο Άμυνας να εξαλείψει το φαινόμενο των μεσαζόντων; Τι εμποδίζει το υπουργείο Άμυνας να θεσμοθετήσει την διαδικασία επιλογής των ανεκτέλεστων προγραμμάτων ΑΩ από τους συλλογικούς φορείς της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας; Τι εμποδίζει τους εκφραστές του σημερινού πολιτικού συστήματος να συμφωνήσουν σε διαυγείς κανόνες διαφάνειας στους αμυντικούς εξοπλισμούς, χωρίς να καταφεύγουν στην ανούσια σύγχυση (ή άλλοθι;) εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας;».
Διαβάστε ακόμη:
Ο Βασιλάκος αμφισβητεί ότι τα τεχνικά προβλήματα του ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗ έχουν διορθωθεί