Πότε γίνεσαι ήρωας σε αυτή τη χώρα;
α. Οταν σκοτωθείς.
β. Οταν δεν είσαι αξιωματικός.
γ. Επειτα από δική σου αίτηση στην υπηρεσία.
Στην περίπτωση όσων πολέμησαν στην Κύπρο θα πρέπει να ισχύουν τουλάχιστον δύο από τις παραπάνω προϋποθέσεις και σε κάθε περίπτωση να συνοδεύεται από αίτηση με όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά.
Μιλώντας για την Κύπρο, αναφερόμαστε σε όσους πολέμησαν στην Τηλυρία και τη Λευκωσία το 1964, στην Κοφινου το 1967 ή κατά την τουρκική εισοβολή το 1974. Αλλά επειδή στις χρονικές εκείνες περιόδους εμπλέκεται και η δικτατορία, φτάσαμε στο 2011 και η ελληνική πολιτεία δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιοι ήταν χουντικοί και ποιοι όχι.
Οταν ήταν ο Γ. Παπαντωνίου υπουργός Αμυνας, προ 10ετίας, πήγαμε στο άλλο άκρο. Πήγε να δώσει μετάλλια σε όλους, περιλαμβάνοντας και πραξικοπηματίες! Και έτσι το πήρε πίσω.
Τι έκαναν στη συνέχεια, αφού φυσικά άφησαν να περάσουν κάποια χρόνια; Είπαν να δώσουν μετάλλια μόνο στους εφέδρους. Σε αξιωματικούς όχι, εκτός κι αν σκοτώθηκαν ή είναι αγνοούμενοι. Και για να πάρουν μετάλλιο, θα πρέπει να κάνουν αίτηση και να προσκομίσουν δικαιολογητικά. Για να σε τιμήσει η πολιτεία πρέπει να κάνεις αίτηση! Τι σόι τιμή είναι δαύτη;
Αλλά το θέμα είναι αλλού: για να μην ψάξει η πολιτεία και τα αρμόδια όργανά της ποιοι πραγματικά το δικαιούνται και έχουν την… ευθύνη, ζητούν αιτήσεις.
Μέχρι σήμερα, έπειτα από αίτηση, δόθηκε μετάλλιο σε 1.564.
Ολα αυτά συμβαίνουν γιατί, ακόμη και σήμερα, ο περίφημος φάκελος της Κύπρου δεν έχει ανοίξει.
Κατά τα λοιπά, μπορείτε να δείτε τι απάντησε ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας Γ. Ραγκούσηςσε σχετική αναφορά που έφεραν βουλευτές στο Κοινοβούλιο.