Κριτική στις Ένοπλες Δυνάμεις όχι μόνο επιτρέπεται ,επιβάλλεται να γίνεται. Και όπως θα έχετε διαπιστώσει όσοι παρακολουθείται συστηματικά το Onalert, το τηρούμε αυτό συστηματικά. Τόσο που λίγο έλειψε να “κατηγορηθούμε” για …κατασκοπεία.
Η κριτική όχι μόνο στις ΕΔ αλλά παντού πρέπει να έχει όσο το δυνατόν γίνεται περισσότερη δικαιοσύνη. Όσο επιτρέπει η υποκειμενικότητα του προσώπου που την ασκεί.
Όταν αυτό το στοιχείο της δικαιοσύνης -της προσπάθειας έστω- λείπει η κριτική εύκολα καταρρίπτεται . Με μια απλή ανάγνωση.
Παραμονή της παρέλασης στην Αθήνα στο protagon.gr του Σταύρου Θεοδωράκη δημοσιεύθηκε ένα κείμενο του Άλκη Γαλδαδά (το βιογραφικό του στο τέλος του κειμένου αρκετά ενδιαφέρον με μεγάλη δόση ειλικρίνειας και αυτοσαρκασμού) ,το οποίο νομίζουμε είναι μνημείο αδικίας για τις ΕΔ. Δεν θα υποστηρίξουμε ότι σε κάποια σημεία του μπορεί να λέει αλήθειες, αλλά τις λέει μισές και το χειρότερο βάζει στο ίδιο τσουβάλι άπαντες!
•Λέει αλήθεια για το στρατιωτικό πραξικόπημα αλλά δεν ήταν όλοι οι στρατιωτικοί πραξικοπηματίες. Από τα κείμενα που κατά καιρούς μας έχει εμπιστευθεί ο συγγραφέας Αντώνης Κακαράς προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι εκτός από την γνωστή ιστορία του ΒΕΛΟΥΣ υπήρξε πλήθος αξιωματικών που αντιστάθηκαν ,φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν. Και τέλος πάντων οι ΕΔ πλήρωσαν βαρύτατο τιμημα των πράξεων λίγων ηλιθίων.
•Αποτυχημένη επιχείρηση στην Κύπρο. Δεν υπήρξε επί της ουσίας καμία επιχείρηση στην Κύπρο. Υπήρξαν πολλές μεμονωμένες πράξεις ηρωϊσμού στρατιωτικών μέσα σ΄ ένα γενικότερο κλίμα απόλυτης διάλυσης που είχε προκαλέσει το παραξικόπημα των ηλιθίων που προαναφέραμε. Οι συνεντεύξεις του στρατηγού Δημήτρη Αλευρομάγειρου στο Onalert δίνουν χρήσιμο υλικό για τους Έλληνες στρατιωτικούς που πολέμησαν σκληρά μόνοι και γνωρίζοντας ότι δεν έχουν καμία ελπίδα.
•Αναξιοκρατία και κομματικοποίηση των προαγωγών στην μεταπολίτευση. Έχει απόλυτο δίκιο αλλά η ευθύνη δεν μπορεί να αφορά πρωτίστως τους στρατιωτικούς που ναι δυστυχώς συμβιβάστηκαν. Σε μία εποχή όμως που όποιος τολμούσε να μιλήσει και να εκφράσει αντίρρηση παρουσιαζόταν περίπου ως επίδοξος πραξικοπηματίας.
•Εξοπλισμοί μίζες και στρατιωτικοί . Οπωσδήποτε υπάρχει θέμα αλλά προς Θεού δεν μπορούν οι ελάχιστες εξαιρέσεις να αποτελούν στίγμα για το σύνολο των ΕΔ.
•Ίμια και Βατερλώ. Το Βατερλώ ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει; Τις ευθύνες όμως δεν μπορούν να τις σηκώνουν οι στρατιωτικοί που όπως προκύπτει από πλήθος στοιχείων ήταν έτοιμοι για παν ενδεχόμενο. Επιλέχθηκε το Βατερλώ από τον κ.Σημίτη.
•Στρατιωτική θητεία. Λέει αλήθειες . Βέβαια προφανώς είναι υπέρ της κατάργησης της θητείας αν και το πραγματικό ζήτημα είναι η “ποιότητα” της εκπαίδευσης των στρατευσίμων.
•Στρατόπεδα παντού. Έχει δίκιο αλλά δεν γράφει κουβέντα για τους βουλευτές και τους πολιτευτές που απαιτούν να μείνουν ανοιχτά σε κάθε γωνιά της Ελλάδας πραγματικά αχρείαστα στρατόπεδα.
Το κείμενο είναι άδικο . Όσο αντιμιλιταριστής κι αν είναι κάποιος δεν μπορεί να αγνοήσει ότι τα ποσοστά αποδοχής των ΕΔ στην ελληνική κοινωνία είναι υψηλά. Όχι χωρίς λόγο. Για να απαντήσουμε σ΄ ένα από τα ερωτήματα που θέτει -“αναρωτιέμαι τι καλό έχει δει μετά το 1950 ο ελληνικός λαός από τους ένστολους”- να υπενθυμίσουμε ότι οι ΕΔ καλύπτουν ολα αυτά τα χρόνια …τα πάντα! Ότι δεν μπορεί να καλύψει ο “ανάπηρος” κρατικός μηχανισμός στα δύσκολα, το αναλαμβάνουν οι ΕΔ. Κι αυτό οι πολίτες το εκτιμούν.
Το κείμενο όπως δημοσιεύθηκε στο protagon.gr
Άλκης Γαλδαδάς
Αύριο Τρίτη, 25 Μαρτίου, στους δρόμους της Αθήνας το πανηγυράκι της στρατιωτικής παρέλασης θα ξαναγίνει. Με ανθεκτικά κιγκλιδώματα και 3.000 αστυνομικούς θα προστατευτούν οι επίσημοι από αυτούς που τους έκαναν «επίσημους». Ο κόσμος θα επιτρέπεται να δει την παρέλαση αν σταθεί πολύ πιο μακριά από την πλατεία Συντάγματος και θα επιτηρείται αυστηρά. Εγώ βέβαια θα πρότεινα στον «κόσμο» να μην εμφανιστεί καν αύριο σ’ εκείνους τους δρόμους. Να αφήσουμε για μια φορά επισήμους και ενστόλους μόνους στο πάρτι, να χαρούν ο ένας τον άλλον. Και σκεφθείτε, έστω για μια στιγμή, τι μήνυμα θα έπαιρναν αν έπαιζαν οι δυο αυτές προνομιούχες ομάδες το στημένο αγώνα τους, χωρίς θεατές στις εξέδρες. Με εμάς ΟΛΟΥΣ να τους γυρίζουμε την πλάτη, όπως το έχουν κάνει κι αυτοί στο παρελθόν και τώρα.
Μια χαρά τις προηγούμενες ημέρες συμφωνήθηκε ότι οι πρώτοι που θα πάρουν και τα πιο μεγάλα ψίχουλα από το κακοψημένο καρβέλι του (δήθεν) πρωτογενούς πλεονάσματος θα είναι οι ένστολοι. Σαν να λέμε πως ο ιδιοκτήτης ενός κακόφημου μαγαζιού αποφάσισε αντί να βελτιώσει λίγο την ποιότητα στις προσφερόμενες υπηρεσίες να δώσει λεφτά παραπάνω στους φουσκωτούς που κάθονται στην πόρτα. Ο Σαμαράς και οι υπουργοί του, δηλαδή, θα πληρώσουν με δικά μας έξοδα κατά προτεραιότητα αυτούς που τους φυλάνε.
Εξαιρώντας τους πυροσβέστες, βέβαια, αναρωτιέμαι τι καλό έχει δει μετά το 1950 ο ελληνικός λαός από τους ένστολους. Γιατί από τα όχι καλά μου έρχονται στο μυαλό πολλά:
•Στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου και αποτυχημένο φιλοβασιλικό αντιπραξικόπημα.
•Αποτυχημένη επιχείρηση στην Κύπρο.
•Επιστράτευση θλιβερά οργανωμένη από χαλβάδες, όπου οι επίστρατοι εύρισκαν τις αποθήκες υλικού λεηλατημένες (από ποιούς, από τους πολίτες;).
•Αναξιοκρατία και κομματικοποίηση των προαγωγών στη μεταπολίτευση.
•Δεκαετία του ’90 γενικεύονται οι ίντριγκες γύρω από τους εξοπλισμούς και τις μίζες και οι μεγάλοι ένστολοι πατριώτες παρακολουθούν, αν δεν βάζουν σε μερικές περιπτώσεις (που τώρα εξετάζει ο εισαγγελέας) και τα χέρια τους στο χρήμα, καθώς κυκλοφορεί άφθονο και ανεμπόδιστα. Ένας δεν βρέθηκε να καταγγείλει το παραμικρό. Ίσως να δούμε και στη φυλακή μερικούς από αυτούς.
•Στα Ίμια παροιμιώδης ανικανότητα και Βατερλώ.
•Η στρατιωτική θητεία μια θλιβερή εμπειρία. Οι στρατεύσιμοι εξαιτίας της νοοτροπίας των μονίμων σε ρόλο ρομπότ, δούλου, σερβιτόρου,γλύφτη, καμπινεδοκαθαριστή, σκουπιδιάρη, υποζυγίου, αλλά και παιδιού για όλες τις δύσκολες δουλειές (από το να οδηγούν αυτοί ουσιαστικά τα πλοία μέχρι να κάνουν τις μελέτες για διάφορα έργα).
•Παρόλη την απόφαση για την απομάκρυνση των στρατοπέδων από τις μεγάλες πόλεις τα κρατούν ανοιχτά, αν και τελείως άχρηστα πλέον, για να δικαιολογούν θέσεις, βόλεμα και ρουσφέτια. Κάποτε τουλάχιστον υπήρχε μια Μ.Ο.Μ.Α. που την έβλεπαν οι πολίτες να φτιάχνει κάτι και γι’ αυτούς. Τώρα διαβάζουμε ότι ένστολοι κλέβουν το πετρέλαιο στον Έβρο.
•Οι ένστολοι αστυνομικοί και λιμενικοί έχουν αποτελέσει πλέον ξεχωριστή και απομονωμένη κοινωνική ομάδα, όχι μόνον παίρνοντας πάντοτε θέση απέναντι στους πολίτες, αλλά δείχνοντας και αδικαιολόγητο ζήλο όταν είναι να βιαιοπραγήσουν. Δεν καταλαβαίνω πώς φορώντας μια στολή ατονεί ακαριαία και αυτόματα(;) και η πιο ενστικτώδης ακόμη υπέρ του αυτονόητου δικαίου αντίδραση. Εκείνοι όμως το ξέρουν και το ζουν.
Σε μια συζήτηση που παρακολούθησα, πριν μερικές εβδομάδες, είχαμε υπαλλήλους των εξοπλιστικών βιομηχανιών με μακρά θητεία σε αυτές, κάποιους απόστρατους αξιωματικούς και επιχειρηματίες που προσπάθησαν, τα χρόνια από το ’75 και μετά, να δημιουργήσουν εταιρείες κατασκευαστικές, ικανές να ζουν από τα αντισταθμιστικά προγράμματα, από παράλληλες κατασκευές και δικές τους επινοήσεις, δίνοντας δουλειά και σε άλλους τεχνικά επιδέξιους συμπατριώτες μας. Το συμπέρασμα όλων ήταν ότι οι εν ενεργεία στρατιωτικοί ούτε που φιλοτιμήθηκαν, και τότε όπως και τώρα, όχι να βοηθήσουν, αλλά τουλάχιστον να δώσουν ίσες πιθανότητες σε αυτές τις προσπάθειες.
Κάποιος κατασκευαστής μάλιστα ακούστηκε να παραπονιέται ότι ενώ είχε καταφέρει να φτιάχνει πολύ καλής ποιότητας φρένα για τα τεθωρακισμένα, ναι αυτά που πάντα ήταν το καμάρι των παρελάσεων, του είπαν: Άστα φίλε, τη δουλειά την έχει για χρόνια καπαρώσει η F….o. Φυσικά, μια ξένη εταιρεία. Διότι όπως φαίνεται είχε κάτι πατριωτάρες εκεί στο επιτελείο…
Και έτσι, αύριο, οι καλοσιδερωμένες στολές, η τεστοστερόνη του παλληκαρά εν ου παικτοίς, ο έως και διεγερτικός (όπως έλεγε ένας νεοναζί βουλευτής) θόρυβος των βαρέων οχημάτων, ο ψευτοπατριωτισμός, οι δηλώσεις (αναίτιας) υπερηφάνειας, θα είναι τα συνηθισμένα συστατικά της αχρείαστης αυτής παράστασης. Οι υπόλοιποι πολίτες, όμως, όχι μόνον δεν χρειάζεται να παίξουν τους χρήσιμους κομπάρσους-θεατές, αλλά θα έπρεπε για μια φορά να πρωταγωνιστήσουν αλλιώς, δείχνοντας σε όλους αυτούς την αηδία τους. Απομονώνοντας τους πολιτικούς και τους ένστολους συνεργάτες τους και αντιμετωπίζοντας με περιφρόνηση την παρέλαση. Γιατί, επιτέλους, πώς θα καταλάβουν και οι μεν και οι δε ότι η ανοχή μας εξαντλήθηκε; Για αρχή, με μια παρέλαση σε άδειους δρόμους και κλειστά παράθυρα που να τη θυμούνται.
Το βιογραφικό του συντάκτη
Αν μπορώ να βρω κάποιο νόημα στο να γράψω εδώ το βιογραφικό μου είναι για να πείσω τον περίεργο αναγνώστη ότι τόσα χρόνια που δεν με γνώριζε δεν έχει χάσει και τίποτα. Και νομίζω πως είναι κάτι εύκολο.Γεννήθηκα στην Αθήνα και ήδη στο Δημοτικό ήμουν από τους καλύτερους μαθητές. Κορυφή. Και γι’ αυτό όπως ξέρουν όσοι ασχολούνται με τα Μαθηματικά μετά από το μέγιστο σε μια καμπύλη ακολουθεί υποχρεωτικά μια φθίνουσα πορεία. Σε Γυμνάσιο και Λύκειο, στο Πειραματικό έχοντας να ανταγωνιστώ θηρία όπως απέδειξε μετά η ζωή, είχα πέσει ήδη στη Β’ Εθνική από επιδόσεις και στο Πανεπιστήμιο, στο Φυσικό Τμήμα που κατάφερα να εισχωρήσω, ήμουν μια μετριότητα. Σαν σταθερός χαρακτήρας που είμαι συνέχισα αυτή την πορεία (προς τα κάτω) και όταν πήγα και σε ένα από τα καλύτερα Πολυτεχνεία στη Σουηδία. και σιγουρεύτηκα για το ότι ήμουν ένα λαχείο που δεν θα κλήρωνε ποτέ κέρδη στον κάτοχό του. Έτσι κατέληξα να συνεργάζομαι και με διάφορα έντυπα προσπαθώντας να ενημερώνω όσους ήξεραν λιγότερα και από εμένα για τις τάσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας.Για όποιον επιμένει να διαβάσει και παρακάτω προσθέτω ότι δεν κατάφερα να κάνω λεφτά και θα λυπάμαι πάντα γι’ αυτό. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι έτσι δεν μπορώ να τρώω κάτι φαγητά που διαβάζω ότι προσφέρονται σε πανάκριβα εστιατόρια της Αθήνας όπως αστακός σε φωλιά παρμεζάνας, καταΐφι με εφτά τυριά, φιλέτο περιστεριού (ανατριχιαστικό), με γκρέιπ-φρουτ, και πάπια με μισοψημένα ροδάκινα. Επίσης είμαι αγοραφοβικός, ζηλεύω πολύ, (αυτόν που είναι ακριβώς μπροστά μου όταν οδηγώ σε Παγκράτι ή Κυψέλη και εκείνος βρίσκει την (μοναδική) θέση να παρκάρει) ενώ στη ντουλάπα μου υπάρχουν ακόμη κάποια φούτερ με κουκούλα. Ευχαριστώ το δάσκαλό μου στο Δημοτικό που με έμαθε να διαβάζω και απολαμβάνω κυριολεκτικά τα συνθήματα στους τοίχους των Εξαρχείων. Αυτόπου με εκφράζει πιο πολύ είναι το: «Ξένοι εργάτες αδέλφια μας».
Τα είπα όλα εκτός από την ηλικία μου επειδή είναι κάτι πολύ σύνθετο αφού το αγορίστικο κορμί μου κρύβει ένα γέρο εκατό ετών…
Διαβάστε ακόμη:
Ένας υπερασπιστής της Λευκωσίας – Ο στρατηγός Αλευρομάγειρος στο OnAlert
Αυτοί είναι οι νεκροί του 336 Τάγματος στην Λευκωσία – Φωτογραφίες βίντεο
Επάγγελμα «πατριώτης»! Οι αγορές εξοπλισμών μετά από τα Ίμια με αριθμούς και ερωτήματα