Εισαγγελική παρέμβαση για την υπόθεση της αναγόρευσης του Γερμανού ιστορικού Χάϊντς Ρίχτερ σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Ο αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών Ρεθύμνου κ. Πατεράκης ξεκινά έρευνα αναφορικά με τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν σχετικά με την αναγόρευση Χάιντς Ρίχτερ σε επίτιμο διδάκτορα. Ήδη έχουν κληθεί να καταθέσουν ο βουλευτής Λευτέρης Αυγενάκης, που έφερε το θέμα στη Βουλή, ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μανούσος Παραγιουδάκης, που το ανέδειξε, και οι λοιποί εμπλεκόμενοι.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Νέας Κρήτης “ο δικαστικός λειτουργός, κινούμενος από την κοινωνική κατακραυγή, κάνει το καθήκον του. Βεβαίως ασχολείται μόνο με το τυπικό της διαδικασίας αναγόρευσης, γιατί η σκέψη και ο λόγος στην Ελλάδα δε διώκονται. Δεν ποινικοποιούνται. Το υπογραμμίζουμε. Εμείς, που με πλήρη επίγνωση του αντίκτυπου της αναγόρευσης, κάναμε το μερίδιο του καθήκοντος που μας αναλογεί απέναντι στην κοινωνία της Κρήτης, προβάλλοντας σταθερά και σθεναρά το ολίσθημα μερίδας πανεπιστημιακών. Δικαίωμα απόλυτο του κ. Ρίχτερ να προβάλει τις σκέψεις του στο βιβλίο του. Ακόμη κι αν εμάς δε μας βρίσκουν σύμφωνους. Ακόμη κι αν τις διαβάζουμε ξεκάθαρα ως ανθελληνικές. Δικαίωμα ασφαλώς και των συγκεκριμένων πανεπιστημιακών να τις ασπάζονται. Δεν μπορούν όμως να τιμούν στο Πανεπιστήμιό μας τον άνθρωπο που εξισώνει – το επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά – εισβολείς και αμυνόμενους. Θύτες και θύματα. Και λοιδορεί ό,τι πιο πηγαίο και έντιμο οφείλει να κάνει ο κάθε άνθρωπος που βρίσκεται στην αιχμή μιας απρόκλητης επίθεσης. Να υπερασπιστεί το σπίτι του, τους δικούς του, τη γη του. Το έχουμε επίσης ξαναγράψει: ο μέσος Γερμανός δεν μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει πολίτης να παίρνει όπλο στη μάχη, ούτε τι σημαίνει να συνεχίζει να πολεμά όταν ο «επίσημος» στρατός έχει παραδοθεί. Αυτή είναι και η ποιότητα του κ. Ρίχτερ, που δεν κατάφερε να αρθεί στο ύψος που απαιτεί η βάσανος της αδέκαστης συγγραφής της ιστορίας. Απλά παρέμεινε Γερμανός. Δικαίωμά του. Δικαίωμα και όσων το επιθυμούν να ταυτίζονται με τις απόψεις του. Δεν έχουν όμως το δικαίωμα να ταυτίζουν το Πανεπιστήμιο Κρήτης, το Πανεπιστήμιό μας με αυτές. Οι οποίες «όλως τυχαίως» είναι όμοιες με το επίσημο γερμανικό επιχείρημα για τη μη καταβολή αποζημιώσεων στους απογόνους των νεκρών των 135 καμένων χωριών και πόλεων της Ελλάδας. Εδώ ήταν το ολίσθημα. Και γι’ αυτό βεβαίως δεν αναζητεί ουδείς ποινικές ευθύνες. Γιατί δεν υπάρχει «έγκλημα» στην πράξη. Υπάρχει κάτι χειρότερο. Ζήτημα ηθικής απέναντι στην κοινωνία, την οποία η συγκεκριμένη «πεφωτισμένη ελίτ» αγνόησε. Αποφάσισε και διέταξε, θεωρώντας ότι οι «αγράμματοι» δεν έχουν φωνή και οι «φυλλάδες» τους είναι «στείρες».