Γράφει ο
Γιώργος Χατζηθεοφάνους
Ταξίαρχος ε.α.
Οικονομολόγος-Project Manager
Παρακολουθώ εδώ και ημέρες το σχολιασμό των συνθημάτων, που ακούστηκαν στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, από άνδρες των ΟΥΚ, στη βάση της προσφιλούς μας πρακτικής, αυτής του εκκρεμούς, ήτοι από το ένα άκρο στο άλλο και αναρωτιέμαι μήπως ο Μάνης ή άλλως Μανιχαίος, που φέρεται ως Πέρσης ήταν τελικά Έλληνας.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή κι ας επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε το ζήτημα με νηφαλιότητα και στην πραγματική του διάσταση.
Η ΜΥΚ (ΟΥΚ), αποτελεί μονάδα και μάλιστα η πλέον επίλεκτη των ενόπλων δυνάμεων, οι οποίες με τη σειρά τους αποτελούν βασικό συστατικό της Εθνικής ισχύος της Χώρας, με αποστολή την υποστήριξη των Εθνικών μας Συμφερόντων. Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι εάν τα εν λόγω συνθήματα υποστηρίζουν τα εθνικά μας συμφέροντα ή τα βλάπτουν. Ποιος είναι αυτός που προσδιορίζει εάν κάτι είναι επωφελές για το έθνος ή όχι; Στην ελληνική πραγματικότητα, η νόμιμα και με δημοκρατικές διαδικασίες εκλεγμένη από τον ελληνικό λαό Κυβέρνηση μέσω του ΥΠΕΞ. Τι λέει το ΥΠΕΞ γι αυτό;
Η αλήθεια είναι πως δεν ακούσαμε τίποτα (εγώ τουλάχιστο δεν είδα κάποιο σχετικό δημοσίευμα) και για τους παροικούντος την Ιερουσαλήμ είναι γνωστό πως δεν υπάρχει επίσημο θεσμικό κείμενο με προσδιορισμένα τα εθνικά συμφέροντα. Αυτό είναι όμως μια άλλη ιστορία που σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Η αντίδραση της Πολιτικής ηγεσίας του ΥΕΘΑ αλλά και της Στρατιωτικής, δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης πως διαφωνούν με τα συνθήματα, που σημαίνει ότι δεν εξυπηρετούν τα εθνικά μας συμφέροντα. Όταν ο ΥΕΘΑ κ. Καμένος, που από την ανάληψη των καθηκόντων του παρουσιάζεται ως ιδιαίτερα «μάχιμος» (δεν δίστασε να χαρακτηρίσει την ΕΛΔΥΚ ως επιθετική μονάδα) διαχωρίζει τη θέση του και δεν βγαίνει να στηρίξει τα τμήματα των ΟΥΚ, τότε καταλήγω στο συμπέρασμα πως τα συνθήματα βλάπτουν τα εθνικά μας συμφέροντα και πως ο ίδιος δεν συμφωνεί με αυτά.
Ας πάμε στις αντιδράσεις. Στο πλαίσιο του παραπάνω συλλογισμού θεωρώ λογικό να υπάρξουν αντιδράσεις για μια ενέργεια των ενόπλων μας δυνάμεων, που βλάπτει τα εθνικά μας συμφέροντα. Από το σημείο αυτό όμως μέχρι το σημείο να αποκαλούνται φασίστες οι άνδρες των ΟΥΚ και να απαξιώνονται με διάφορους χαρακτηρισμούς απέχει απόσταση τεράστια. Η αντίδραση αυτή έρχεται για άλλη μια φορά να μας θυμίσει το έλλειμμα δημοκρατικής παιδείας που έχουμε ως λαός. Ο χαρακτηρισμός «φασίστες», που χρησιμοποιείται με ευκολία από πολλούς, που σπεύδουν με την πρώτη ευκαιρία να προβάλλουν την δημοκρατική τους ευαισθησία, γι άλλη μια φορά είναι εντελώς λανθασμένος και αποτελεί μια άδικη και αντιδημοκρατική πράξη, που επιστρέφει σε αυτούς που τον χρησιμοποιούν.
Κάποιοι τους χαρακτήρισαν ως εθνικιστές. Αλήθεια κάποιος που καθημερινά εκπαιδεύεται με τόσο σκληρό τρόπο, για να αντιμετωπίσει την Τουρκία, που από το 1974 μέχρι σήμερα επιδιώκει τη μεταβολή του εδαφικού status quo, που προβλέπεται σε διεθνείς συνθήκες, σε βάρος της Χώρας μας, που καθημερινά παραβιάζει τον εναέριο χώρο με οπλισμένα πολεμικά αεροσκάφη, που μας απειλεί με casus belli σε περίπτωση που προβούμε σε επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. δικαίωμα που απορρέει από διεθνές δίκαιο και κατέχει τη μισή Κύπρο, παρά τα ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ, μπορεί να χαρακτηριστεί ως Εθνικιστής όταν αναφωνεί συνθήματα εναντίον της;
Οι με χωρίς περίσκεψη ακραίες αυτές αντιδράσεις, που επιδεικνύουν απουσία σεβασμού προς ένα τόσο σημαντικό θεσμό, όπως οι ένοπλες δυνάμεις της Χώρας, κατά την ταπεινή μου άποψη αναδεικνύουν για άλλη μια φορά, πέρα των άλλων, πως κάποιοι βρίσκονται σε σύγχυση, σε ότι αφορά στο περιεχόμενο της δημοκρατίας. Για αυτούς που θέλουν να παρουσιάζονται με ξεχωριστές δημοκρατικές ευαισθησίες και επιδίδονται σε χορήγηση πιστοποιητικών δημοκρατίας, θα ήθελα να τους ενημερώσω πως αυτού του είδους, οι συχνοί στα χρόνια της μεταπολίτευσης, χαρακτηρισμοί και οι αντιδράσεις απέναντι στους αστυνομικούς ήταν η αιτία που οδήγησαν κάποιους από αυτούς στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής και εκτιμώ πως οι ίδιοι στη συνέχεια, πάλι ορμώμενοι από δημοκρατικές ευαισθησίες, αναζητούσαν τις αιτίες.
Σε ότι αφορά στις ευθύνες. Υπάρχουν και κατά την άποψή μου είναι πολιτικές και προσωπικά θα περίμενα να αναληφθούν. Δεν άκουσα όμως απολύτως τίποτα και προσπάθησα από τα γεγονότα και τις εξελίξεις να εκμαιεύσω τις θέσεις της πολιτικής ηγεσίας. Είμαι απολύτως βέβαιος πως εάν εξηγούσαν σε αυτό το εκλεκτό τμήμα των ενόπλων δυνάμεων πως τα συνθήματα αυτά βλάπτουν τα εθνικά μας συμφέροντα δεν θα τα αναφωνούσαν ποτέ. Το πλέον πιθανόν είναι να τους είπαν απλά πως απαγορεύεται η αναφώνηση τέτοιων συνθημάτων και αυτοί εξέλαβαν την απαγόρευση (ή μπορεί και να εννοήθηκε από αυτούς που τους την μετέφεραν), ως φόβο προς την Τουρκία. Σε αυτή την περίπτωση οι άνδρες αυτοί ήταν βέβαιο πως θα τα αναφωνούσαν χωρίς να σκεφθούν τις συνέπειες, όποιες κι αν είναι αυτές, γιατί η λέξη φόβος δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο τους. Να μην ξεχνάμε πως αποτελούν την πλέον επίλεκτη μονάδα των ενόπλων δυνάμεων.
Στο δια ταύτα η εξωτερική πολιτική ασκείται από την εκάστοτε Κυβέρνηση και ο λαός όταν έρθει η ώρα την επιδοκιμάζει ή την αποδοκιμάζει με τη ψήφο του γιατί έτσι λειτουργεί η δημοκρατία. Τα θεσμικά όργανα του Κράτους και πρωτίστως οι ένοπλες δυνάμεις, είναι υποχρεωμένες να εφαρμόζουν την εκάστοτε Κυβερνητική πολιτική. Τούτο φυσικά προϋποθέτει πως είναι γνωστή. Δεν το γράφω τυχαία αφού όπως προανέφερα είναι γνωστή η απουσία σχετικών θεσμικών κειμένων για τα ζητήματα της Εθνικής Στρατηγικής. Οι ευθύνες στην προκειμένη περίπτωση είναι πρωτίστως πολιτικές και βέβαια οι ακραίες-συνοδευόμενες από χαρακτηρισμούς- αντιδράσεις είναι κατακριτέες και μακριά από κάθε έννοια δημοκρατίας. Κάποτε σε αυτόν τον τόπο πρέπει να μάθουμε να προστατεύουμε τους θεσμούς και να προσεγγίζουμε τα ζητήματα με νηφαλιότητα και στην πραγματική τους διάσταση.
Διαβάστε ακόμη:
«Αχ αυτοί οι φασίστες»! Ποιοι παίρνουν «πιστοποιητικό δημοκρατίας» διαλύοντας την ΜΥΚ!
Οι «δικοί μας Σαμουράϊ»! Οι Ειδικές Δυνάμεις από την πένα που έγραψε για τον Άρη Βελουχιώτη!