Η έλευση κάθε νέου χρόνου ,συνοδευόταν πάντα από ελπίδες,ότι όλα μπορούν να πάνε καλύτερα. Αυτό ήταν το νόημα της γιορτής. Ο νέος χρόνος μηδένιζε το «κοντέρ» των προβλημάτων της χρονιάς που έφευγε και όλα -υποτίθεται- ξεκινούσαν από την αρχή.Υπήρχε πάντα αυτή η αίσθηση,που έδινε κουράγιο.
Φέτος όλα ήταν διαφορετικά. Οι συζητήσεις ακόμη και γύρω από τα γιορτινά τραπέζια δεν είχαν να κάνουν με την καταστροφή,αλλά με το μέγεθός της.Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της κρίσης που βιωνουμε είναι ότι κανείς όπου κι αν γυρίσει το βλέμμα του,δεν μπορεί να διακρίνει μια ελπίδα,ένα φως. Όλοι νοιώθουν ανασφαλείς,απροστάτευτοι,ανήμποροι να αντιδράσουν σε μία καταστροφή που τους έχουν πείσει ότι έρχεται. «Το 2011 θα είναι η πιο δύσκολη χρονιά»,λένε με στόμφο αρμόδιοι και μη ,πολιτικοί και πολιτικάντηδες. Λες και το 2010 που μόλις μας αποχαιρέτησε ήταν εύκολο.
Και δεν είναι μόνο η οικονομία που προκαλεί την «μαζική κατάθλιψη» στους Έλληνες πολίτες. Μπορεί οι κυβερνώντες ,με τον υπουργό Άμυνας πρώτο και καλύτερο να επαναλαμβάνει ότι η οικονομική κρίση δεν μπορεί να σχετίζεται με ζητήματα εθνικής κυριαρχίας ,ωστόσο οι ψίθυροι,οι πληροφορίες,οι διαρροές και γενικά το όλο κλίμα,δημιουργούν βάσιμε υποψίες ότι και στα λεγόμενα «εθνικά θέματα» κάτι καθόλου ευχάριστο ετοιμάζεται.
Το 2011,μπορεί να είναι ένας χρόνος που μαζί του δεν φέρνει καμμία ελπίδα. Όμως η αναζήτησή της είναι μονόδρομος για όλους μας.Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να κρατήσουμε τις προσδοκίες μας ζωντανές. Όσες κι αν είναι οι δυσκολίες που μας περιμένουν δεν υπάρχει άλλη λύση.Πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε ,να ελπίζουμε,να αντιδράσουμε, αν τελικά θέλουμε πραγματικά να επιβιώσουμε ως Έθνος,ως κράτος ,ως κοινωνία.Καλή χρονιά και καλό κουράγιο.