Το θέμα βέβαια από το οποίο και εμείς οι δημοσιογράφοι πρέπει να απεμπλακούμε τάχιστα, δεν είναι αν στις Ένοπλες Δυνάμεις θα αρχίσουν να ψηφίζουν κι άλλα κόμματα εκτός από τα “παραδοσιακά” κόμματα της μεταπολίτευσης. Αυτό μπορεί να ενδιαφέρει τους “κομματικούς αλιείς” αλλά σε καμία περίπτωση τους στρατιωτικούς και τους πολίτες οι οποίες πληρώνουν πολλά για να έχει Ένοπλες Δυνάμεις επιπέδου η χώρα.
Το ότι υπάρχει πρόταση και από την Αριστερά για τις Ένοπλες Δυνάμεις,μόνο θετικό είναι. Το ζητούμενό μας βέβαια δεν είναι ποια “πρόταση θα κερδίσει”,αλλά πως θα κερδίσουν οι Ένοπλες Δυνάμεις. Κι αυτό θα ήταν εξασφαλισμένο αν οι βασικοί πολιτικοί παίκτες της ελληνικής πολιτικής σκηνής μπορούσαν να συμφωνήσουν -όχι στα λόγια αλλά με πράξεις- σε μια κοινή πλατφόρμα για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Δύσκολο αφού αυτό θα πρέπει πρώτα απ΄ όλα να σημάνει το τέλος της “κομματοκρατίας” στο στράτευμα.
Ο Αλέξης Τσίπρας στην συνέντευξή του στο Onalert ήταν μετρημένος ,δεν επέλεξε την παροχολογία που κανείς έτσι κι αλλιώς δεν θα πίστευε και είτε συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος μαζί του μίλησε ,»εκτέθηκε» και παρουσίασε ένα περίγραμμα μοντέλου για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Μένει να ακούσουμε και τους υπόλοιπους ,ελπίζοντας ότι τουλάχστον για τις Ένοπλες Δυνάμεις θα υπάρξει κάποια συνεννόηση.