Ο Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ, ή αλλιώς Δ’ αραβοϊσραηλινός πόλεμος, που συνέβη τον Οκτώβριο του 1973, ήταν ο τελευταίος της σειράς των αραβοϊσραηλινών πολέμων, εξαιρουμένων των εισβολών στο Λίβανο το 1982 και το 2006 και των εισβολών σε παλαιστινιακά εδάφη, όπως στη Γάζα το 2008 και το 2014. Γιομ Κιπούρ ονομάζεται η ισραηλινή εορτή του Εξιλασμού.
Ο προφανής λόγος για τον οποίο επιλέχθηκε η εβραϊκή γιορτή του «Γιομ Κιπούρ» για την εκδήλωση της αιφνιδιαστικής επίθεσης εναντίον του Ισραήλ, ήταν πως εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα, σε αντίθεση με κάθε άλλη εβραϊκή εορτή, τα πάντα στο Ισραήλ «νεκρώνουν». Στο Γιομ Κιπούρ, την ιερότερη μέρα των Εβραίων, όχι μόνο οι θρησκευόμενοι, αλλά το σύνολο των Εβραίων νηστεύουν, αποφεύγουν κάθε χρήση φωτιάς, ηλεκτρικού, μηχανών, επικοινωνιών κτλ, και οι οδικές μεταφορές και γενικότερη κυκλοφορία σταματούν. Πολλοί στρατιώτες έπαιρναν άδεια για να γιορτάσουν στο σπίτι τους και το Ισραήλ ήταν σε μεγάλο βαθμό ευάλωτο, ειδικά με μεγάλο μέρος του στρατού ανενεργό.
Ο πόλεμος επίσης συνέπιπτε με το μουσουλμανικό μήνα του Ραμαζανίου, που σήμαινε πως οι περισσότεροι μουσουλμάνοι στρατιώτες νήστευαν κι αυτοί. Πολλοί άλλοι πιστεύουν πως η επίθεση τη μέρα του Γιομ Κιπούρ, όσο κι αν δεν είναι εύκολα πιστευτό, βοήθησε το Ισραήλ να κινητοποιήσει τους εφέδρους του από τα σπίτια και τις συναγωγές τους, επειδή η φύση της εορτής σήμαινε πως οι δρόμοι και οι επικοινωνίες ήταν ολάνοιχτες, και βοηθήθηκε η οργάνωση, επιστράτευση και άμεση προώθηση των στρατιωτών.
Στόχος των Αιγυπτίων ήταν η κατάληψη της χερσονήσου του Σινά και των Σύρων των υψιπέδων του Γκολάν, περιοχές που είχαν χάσει στο πόλεμο των 6 ημερών το 1967 και κατά τον οποίο οι Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις είχαν κυριολεκτικά διαλύσει τους Άραβες αντιπάλους τους.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν ανάμεσα στους 2 πολέμους, οι Ισραηλινοί φρόντισαν να οχυρώσουν τα σύνορα τους με την Αίγυπτο. Συγκεκριμένα κατασκεύασαν οχυρωματικά έργα στην ανατολική όχθη της διώρυγας του Σουέζ που περιλάμβαναν τη δημιουργία ενός τεράστιου τείχους από άμμο ύψους 18 μέτρων κατά μήκος των ακτών (γραμμή Bar Lev). Ο λόγος που κατασκευάστηκε αυτό το κώλυμα ήταν για να εμποδιστεί τυχόν μελλοντική διέλευση του Αιγυπτιακού στρατού και κυρίως των αρμάτων μάχης του, που στη συνέχεια θα μπορούσαν να ξεχυθούν ανεμπόδιστα στο εσωτερικό της χερσονήσου.
Οι Αιγύπτιοι είχαν συγκεντρώσει στη δυτική όχθη της διώρυγας 90.000 στρατιώτες, 980 τανκς, 2.000 πυροβόλα και σημαντικό αριθμό αντιαεροπορικών πυραύλων SAM-2 που ουσιαστικά εξασφάλιζαν τον εναέριο χώρο πάνω από το πεδίο της μάχης. Απέναντί τους οι Ισραηλινοί παρέταξαν μια ελαφρά ταξιαρχία πεζικού με δύναμη 500 ανδρών και 3 τεθωρακισμένες ταξιαρχίες με 300 τανκς.
Το πρόβλημα για τους επιτιθέμενους δεν ήταν η γεφύρωση της διώρυγας καθότι για αυτό το σκοπό διέθεταν ικανοποιητικό αριθμό πλωτών γεφυρών. Το πρόβλημα ήταν η το τείχος της άμμου που θα συναντούσαν και το οποίο θα έπρεπε να βγει από τη μέση προκειμένου να μπορέσουν να προχωρήσουν στο εσωτερικό του Σινά. Οι Αιγύπτιοι είχαν δοκιμάσει ανεπιτυχώς σε ασκήσεις τη χρήση εκρηκτικών για καταστρέψουν παρόμοια κωλύματα.
Επιχείρηση Badr
Τότε ένας νεαρός αξιωματικός του μηχανικού ονόματι Baki Zaki Yousef πρότεινε τη χρήση κανονιών νερού για τη διάλυση του εμποδίου. Το μηχανικό των Αιγυπτίων τοποθέτησε κανόνια νερού με ισχυρές αντλίες πάνω σε σχεδίες και στις 6 Οκτωβρίου ξεκίνησε την »επίθεση» εναντίον του εχθρικού τείχους. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά και αμέσως μεγάλος αριθμός στρατιωτών, αρμάτων μάχης και βαρέων όπλων διεκπεραιώθηκε στην απέναντι όχθη. Η αποστολή στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και έπιασε τους Ισραηλινούς στον ύπνο χάρη στην έξυπνη ιδέα του νεαρού αξιωματικού.
Δυστυχώς για τους Άραβες όταν η Ισραηλινή πολεμική μηχανή πήρε μπρος και εξαπέλυσε αντεπίθεση, αποδεκάτισε τις δυνάμεις των Αιγυπτίων και των Σύρων και τους οδήγησε πάλι στα εδάφη τους. Αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με τα λάθη τακτικής που παρέδωσαν τη πρωτοβουλία των κινήσεων στους Ισραηλινούς, οδήγησε ένα πόλεμο που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, χάρη στο ευφυές σχέδιο του Baki Zaki Yousef για τους επιτιθέμενους, σε πανωλεθρία.