Υπηρετούν μαζί σε μονάδα της αεροπορίας των ΗΠΑ στο Ιράκ, και όπως λένε και οι ίδιες “ο πόλεμος είναι μια δύσκολη κατάσταση αλλά “όταν έχεις την αδερφή σου στο πλάι σου , όλα γίνονται ευκολότερα”
Μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερού. Από μικρή ηλικία δύσκολα μπορούσε κάποιος να τις ξεχωρίσει και να πει με σιγουριά ποια είναι ποια. Στο σχολείο ξεκίνησαν να σκαρώνουν τις πρώτες τους φάρσες και να κοροϊδεύουν τα άλλα παιδάκια, τα φλέρτ τους, ακόμη και τους δασκάλους τους καμιά φορά.
Πριν από 2 χρόνια η Paulette πήρε την απόφαση να καταταγεί στον στρατό των ΗΠΑ. Ήταν η πρώτη φορά που απόφαση της μιας δεν ήταν σε αρμονία με απόφαση της άλλης. Όμως επειδή το αίμα νερό δεν γίνεται και επειδή ο δεσμός των διδύμων είναι από τους πλέον ισχυρούς (ίσως το ίδιο ισχυρός με το δεσμό μητέρας – παιδιού) τελικά και η άλλη δίδυμη η Georgette, αποφάσισε να ακολουθήσει την αδερφή της και να μην την αφήσει μόνη…
Και κάπου εκεί αρχίζουν τα δύσκολα για τα δίδυμα κοριτσάκια. Αυστηρή εκπαίδευση στο Fort Riley, σκοποβολή, επιβίωση, δεξιότητες μάχης, εκπαίδευση στα όπλα, και μετά μετάθεση στο Ιράκ σε μια ταξιαρχία αεροπορίας.
Η Paulette γελάει και μιλά για την απόφαση της να καταταγεί: “Ήταν μια ιδιοτροπία της στιγμής. Δεν είχα πει τη σκέψη μου στην αδερφή μου, ίσως για πρώτη φορά.” και η Georgette συμπληρώνει: “Μόλις μου ανακοίνωσε την απόφαση της και αφού είχε υπογράψει τα χαρτιά της κατάταξης της, έπεσα από τα σύννεφα. Η πράξη της ήταν πέρα από κάθε λογική. Τι να έκανα είμαι και εγώ τρελή μάλλον. Την επόμενη μέρα πήγα στο στρατολογικό γραφείο και κατατάχθηκα και εγώ”
Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης τους στο Κάνσας η Georgette, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε έναν άλλο συνάδελφο της φαντάρο. Τώρα οι δίδυμες βρίσκονται στο Ιράκ με απόσπαση στη 1η Μεραρχία Πεζικού και ύστερα απο 9 μήνες περιμένουν και την προαγωγή τους σε Λοχίες. Η φήμη τους έχει ξεπεράσει τα όρια της μονάδας τους και όλοι πλέον στο Ιράκ τις αποκαλούν οι “δίδυμες dabney”
Η Paulette μιλάει και για τις πλάκες που σκαρώνουν: “ Όταν έρχεται κάποιος νέος στη μονάδα εμείς αναλαμβάνουμε να τον … ξεψαρώσουμε. Η πιο συνηθισμένη πλάκα που κάνουμε, είναι να περνάμε απο μπροστά του δίπλα δίπλα και εκείνος να τρίβει τα μάτια του και να αναρωτιέται τι συμβαίνει. Άλλες πάλι φορές αλλάζουμε τις ετικέτες με τα ονόματα μας από τις στολές μας και κανείς δεν ξέρει ποια είναι ποια. Είναι κάτι σαν κουίζ”
Στη μονάδα οι δίδυμες έχουν διαφορετικά καθήκοντα και όπως λένε έχουν πλέον προσαρμοστεί για τα καλά στη ζωή του στρατού. “Το λιγότερο που δουλεύουμε στη καθημερινή μας βάρδια είναι 12 ώρες. Έχουμε να δούμε ρεπό εδώ και τρεις μήνες. Όμως το βασικό είναι ότι έχουμε η μια να στηρίζει την άλλη. “ Είναι ωραίο να έχεις ένα δικό σου άνθρωπο στον πόλεμο. Στο στρατό έκανα φίλους και φίλες αλλά χωρίς την αδερφή μου δίπλα μου τίποτα δεν θα ήταν εύκολο για μένα” λέει με νόημα η Paulette