Στη διάρκεια της οκτάχρονης σύρραξης Ιράκ-Ιράν σκοτώθηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο στρατιώτες.
Τον πόλεμο κήρυξε ο Σαντάμ Χουσεΐν, μετά από μια περίοδο εντάσεων στις σχέσεις των δύο χωρών.
Επίσημα ο λόγος ήταν οι εδαφικές παραχωρήσεις που είχε κάνει το Ιράκ προς το Ιράν στην δεκαετία του ‘70.
Ανεπίσημα, από τα παρασκήνια, ο Σαντάμ οδηγήθηκε στον πόλεμο από τις διαβεβαιώσεις και την στήριξη που του παρείχαν οι ΗΠΑ και η Βρετανία, που δεν έκρυβαν την εχθρότητα τους προς το θεοκρατικό καθεστώς που είχε εγκαθιδρύσει στο Ιράν ο Αγιατολά Χομέϊνί.
«Πιστεύω ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν βρισκόταν μπροστά σε δίλημμα. Αν έμενε αδρανής ο στενός του κύκλος θα τον κατηγορούσε για δειλία και δεν θα μπορούσε να διατηρήσει την εξουσία για πολύ. Από την άλλη πλευρά το είδε ως μια ευκαιρία για να επιτεθεί στο Ιράν κάτι που δεν είχε κάνει στα μέσα του ‘70 λόγω της στρατιωτικής ισχύος του καθεστώτος του Σάχη στην Τεχεράνη» υποστήριξε ο Τσάρλς Τριπ από τη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών του Λονδίνου.
Η Γιαχία Σαίντ, ιρακινή πολιτική αναλύτρια από το London School of Economics, έχει επισημάνει πως ο Σαντάμ Χουσεΐν έκανε το λάθος να πιστέψει πως θα ήταν ένας πολύ εύκολος πόλεμος και πως μια νίκη θα ενίσχυε τη θέση του στον Αραβικό κόσμο.
«Το όραμα του ήταν να γίνει ο ισχυρός άνδρας στη Μέση Ανατολή. Γι αυτό και οι περιοχές που επέλεξε να επιτεθεί ήταν πλούσιες σε πετρελαϊκά κοιτάσματα. Πίστευε πως ο πόλεμος θα ήταν παιχνιδάκι επειδή το Ιράν ήταν πολύ εξασθενημένο μετά την ισλαμική επανάσταση» , υποστήριξε η Σάιντ.
«Η ειρωνεία ήταν πως ο Σαντάμ είχε την αμέριστη στήριξη της Δύσης, της Σοβιετικής Ένωσης και όλων των Αραβικών χωρών του Περσικού Κόλπου που για τους δικούς τους λόγους έβλεπαν με φόβο την επικράτηση του ριζοσπαστικού Ισλάμ σε μια από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες χώρες της Μέσης Ανατολής» είναι η άποψη της ιρακινής αναλύτριας.
Πράγματι το Ιράν είχε μετατραπεί σε διεθνή παρία μετά την πολύκροτη υπόθεση των αμερικανών ομήρων και την πολιορκία της αμερικανικής πρεσβείας στην Τεχεράνη.
Παρά την σαφέστατα μειονεκτική τους θέση οι Ιρανοί πολέμησαν σκληρά και μετά από δύο χρόνια κατόρθωσαν και ανέκτησαν τα χαμένα τους εδάφη.
Το λάθος της Τεχεράνης ήταν πως δεν σταμάτησε εκεί.
Ήθελε αντεκδίκηση και την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν.
Αποτέλεσμα ήταν άλλα έξη χρόνια πολέμου στη διάρκεια του οποίου ο Σαντάμ παραβίασε κάθε κανόνα ηθικής, κυρίως με την ευρεία χρήση χημικών όπλων, όπλα που τα ξαναχρησιμοποίησε το 1989 εναντίον των Κούρδων.
Το τέλος του πολέμου βρήκε το πλούσιο σε πετρέλαιο Ιράν, χρεοκοπημένο, με την πετρελαϊκή υποδομή του κατεστραμμένη, με χρέη δισεκατομμυρίων δολαρίων και με το ηθικό του καταρρακωμένο.
Η απάντηση του Χουσεΐν σε όλα αυτά ήτανένας ακόμη πόλεμος.Πριν την συμπλήρωση δύο ετών από το τέλος του πολέμου με το Ιράν, το Ιράν εισβάλλει στο Κουβέιτ. Είναι η αρχή του τέλους για το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν.
Στη διάρκεια της οκτάχρονης σύρραξης Ιράκ-Ιράν σκοτώθηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο στρατιώτες.
Τον πόλεμο κήρυξε ο Σαντάμ Χουσεΐν, μετά από μια περίοδο εντάσεων στις σχέσεις των δύο χωρών.
Επίσημα ο λόγος ήταν οι εδαφικές παραχωρήσεις που είχε κάνει το Ιράκ προς το Ιράν στην δεκαετία του ‘70.
Ανεπίσημα, από τα παρασκήνια, ο Σαντάμ οδηγήθηκε στον πόλεμο από τις διαβεβαιώσεις και την στήριξη που του παρείχαν οι ΗΠΑ και η Βρετανία, που δεν έκρυβαν την εχθρότητα τους προς το θεοκρατικό καθεστώς που είχε εγκαθιδρύσει στο Ιράν ο Αγιατολά Χομέϊνί.
«Πιστεύω ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν βρισκόταν μπροστά σε δίλημμα. Αν έμενε αδρανής ο στενός του κύκλος θα τον κατηγορούσε για δειλία και δεν θα μπορούσε να διατηρήσει την εξουσία για πολύ. Από την άλλη πλευρά το είδε ως μια ευκαιρία για να επιτεθεί στο Ιράν κάτι που δεν είχε κάνει στα μέσα του ‘70 λόγω της στρατιωτικής ισχύος του καθεστώτος του Σάχη στην Τεχεράνη» υποστήριξε ο Τσάρλς Τριπ από τη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών του Λονδίνου.
Η Γιαχία Σαίντ, ιρακινή πολιτική αναλύτρια από το London School of Economics, έχει επισημάνει πως ο Σαντάμ Χουσεΐν έκανε το λάθος να πιστέψει πως θα ήταν ένας πολύ εύκολος πόλεμος και πως μια νίκη θα ενίσχυε τη θέση του στον Αραβικό κόσμο.
«Το όραμα του ήταν να γίνει ο ισχυρός άνδρας στη Μέση Ανατολή. Γι αυτό και οι περιοχές που επέλεξε να επιτεθεί ήταν πλούσιες σε πετρελαϊκά κοιτάσματα. Πίστευε πως ο πόλεμος θα ήταν παιχνιδάκι επειδή το Ιράν ήταν πολύ εξασθενημένο μετά την ισλαμική επανάσταση» , υποστήριξε η Σάιντ.
«Η ειρωνεία ήταν πως ο Σαντάμ είχε την αμέριστη στήριξη της Δύσης, της Σοβιετικής Ένωσης και όλων των Αραβικών χωρών του Περσικού Κόλπου που για τους δικούς τους λόγους έβλεπαν με φόβο την επικράτηση του ριζοσπαστικού Ισλάμ σε μια από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες χώρες της Μέσης Ανατολής» είναι η άποψη της ιρακινής αναλύτριας.
Πράγματι το Ιράν είχε μετατραπεί σε διεθνή παρία μετά την πολύκροτη υπόθεση των αμερικανών ομήρων και την πολιορκία της αμερικανικής πρεσβείας στην Τεχεράνη.
Παρά την σαφέστατα μειονεκτική τους θέση οι Ιρανοί πολέμησαν σκληρά και μετά από δύο χρόνια κατόρθωσαν και ανέκτησαν τα χαμένα τους εδάφη.
Το λάθος της Τεχεράνης ήταν πως δεν σταμάτησε εκεί.
Ήθελε αντεκδίκηση και την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν.
Αποτέλεσμα ήταν άλλα έξη χρόνια πολέμου στη διάρκεια του οποίου ο Σαντάμ παραβίασε κάθε κανόνα ηθικής, κυρίως με την ευρεία χρήση χημικών όπλων, όπλα που τα ξαναχρησιμοποίησε το 1989 εναντίον των Κούρδων.
Το τέλος του πολέμου βρήκε το πλούσιο σε πετρέλαιο Ιράν, χρεοκοπημένο, με την πετρελαϊκή υποδομή του κατεστραμμένη, με χρέη δισεκατομμυρίων δολαρίων και με το ηθικό του καταρρακωμένο.
Η απάντηση του Χουσεΐν σε όλα αυτά ήτανένας ακόμη πόλεμος.Πριν την συμπλήρωση δύο ετών από το τέλος του πολέμου με το Ιράν, το Ιράν εισβάλλει στο Κουβέιτ. Είναι η αρχή του τέλους για το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ