Τον περασμένο Αύγουστο συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την ανέγερση του τείχους του Βερολίνου, που δίχασε την πόλη επί 28 χρόνια, όσο και η τυραννία της οποίας αποτέλεσε σύμβολο. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε τις πληγές που δημιούργησε.
Οι εξεγέρσεις που οδήγησαν στην πτώση του, το 1989, πρωταρχικά αποτελούν φόρο τιμής στη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής, ενώ υπογραμμίζουν την αναγκαιότητα να καταγγέλλονται οι αδικίες. Το τείχος του Βερολίνου δεν ήταν μόνο ένα τεχνητό σύνορο, μέσο καταπίεσης των Ανατολικογερμανών και σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου. Ηταν το σύμβολο της αποτυχίας ενός συστήματος που επικρατούσε σε μεγάλο μέρος του πλανήτη τον περασμένο αιώνα.
Ολα ξεκίνησαν με την απόφαση του Βάλτερ Ούλμπριχτ για την τοποθέτηση συρματοπλέγματος κατά μήκος του νοητού συνόρου μεταξύ ανατολικού και δυτικού Βερολίνου και να κλείσει τις εισόδους στο σιδηροδρομικό σταθμό και στον υπόγειο για να μη διαφύγουν οι Ανατολικογερμανοί. Ο Ούλμπριχτ υποστήριξε ότι με την ανέγερση του τείχους ήθελε να προστατεύσει την Ανατολική Γερμανία από τους κατασκόπους και τους σαμποτέρ.
Εκείνη την ημέρα οι Ανατολικογερμανοί έκλαιγαν στα σημεία ελέγχου. Τα επόμενα 28 χρόνια οι Ανατολικογερμανοί φύλακες σκότωσαν δεκάδες ανθρώπους που προσπάθησαν να δραπετεύσουν. Η καταπίεση απέτυχε. Αλλωστε η σημερινή καγκελάριος της ενωμένης Γερμανίας κατάγεται από την πρώην ανατολική Γερμανία.
(ΤΗΕ TIMES)