Το θέμα των εκλογών είναι ότι η έκβασή τους θα πρέπει να είναι αβέβαιο. Αλλά όλοι στη Ρωσία γνωρίζει ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος είναι σήμερα πρωθυπουργός, θα εκλεγεί πρόεδρος στις 4 Μαρτίου. Αυτό δεν είναι επειδή είναι συντριπτικά δημοφιλής, αλλά διότι η στήριξή του θα πρέπει να συμπληρωθεί από ένα ισχυρό μίγμα της νοθείας και της απαγορευτικές όλους τους αποδεκτούς εναλλακτικούς υποψηφίους.
Για περίοδο αβεβαιότητας που ξεκινά στη Ρωσία μετά την εκλογή Πούτιν κάνει λόγο ο Economist.Περίοδος αβεβαιότητας μετά από εκλογή ενός ηγέτη με ποσοστό πάνω από 60%; Κι όμως έτσι υποστηρίζουν σ΄ ένα άρθρο με τίτλο “Πούτιν,η αρχή του τέλους”.
“ Η αρχή του τέλους της βασιλείας του, έχει αρχίσει”,γράφει:
«Όταν ο κ. Πούτιν ανέλαβε την εξουσία πριν από 12 χρόνια, πολλοί Ρώσοι ήταν ευγνώμωνες για τη σταθερότητα και την ευημερία που έφερε μαζί του. Το πολιτικό χάος και η μείωση των εισοδημάτων, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης είχε κλονίσει την πίστη τους στη δημοκρατική πολιτική και τους ενθάρρυνε να επικεντρωθούν στην παραγωγή χρημάτων. Ο κ. Πούτιν έφθσε ψηλά στις δημοσκοπήσεις. Για τον υπόλοιπο κόσμο, η Ρωσία έμοιαζε με μια κυνική κοινωνία όπου οι άνθρωποι ενδιαφέρονταν μόνο για το προσωπικό πλούτο και την εθνική ενδυνάμωση.
Αλλά η Ρωσία αλλάζει. Μια πιο πλούσια και πιο δυνατή μεσαία τάξη έχει ξεπηδήσει, που αναγνωρίζει ότι η Ρωσία έχει ένα κακό τρόπο διακυβέρνησης.
Αυτό έγινε εμφανές τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν ο κ. Πούτιν ανακοίνωσε για πρώτη φορά το σχέδιό του να επιστρέψει στο Κρεμλίνο με την εναλλαγή με Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος ήταν τυπικά πρόεδρος.
Η δυσαρέσκεια άρχισε να αυξάνεται. Η στημένη κοινοβουλευτική ψηφοφορία στις αρχές του Δεκεμβρίου προκάλεσε διαδηλώσεις στη Μόσχα και αλλού. Μια διαδήλωση στη Μόσχα στις 4 Φεβρουαρίου έβγαλε στο δρόμο 100.000 άτομα σε θερμοκρασία -22 ° C. Οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν από τότε, και οι διαδηλωτές σκοπεύουν να συνεχίσουν και μετά την εκλογή του κ. Πούτιν.
Η δυσαρέσκεια προς το καθεστώς είναι πιο εμφανής μεταξύ της μεσαίας τάξης, των ηλικιωμένων, των φτωχότερων Ρώσων που έχουν απηυδήσει με τη διαφθορά και την αποτυχία του Πούτιν να φέρει εις πέρας τις μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε.
Τι θα συμβεί στη συνέχεια είναι σε μεγάλο βαθμό επιλογή του κ. Πούτιν. Θα απαντήσει στη πίεση που του ασκείται ή θα προχωρήσει σε αλλαγές;
Το παρελθόν του στην KGB, το “ρεκόρ” του ως “αυτοκράτορας” και το όλο και πιο έντονα αντιδυτικό προφίλ του , δείχνουν ότι θα ακολουθήσει το πρώτο δρόμο.Επίσης δεν αναμένεται να μπορέσει να κάνει πολλά και στο θέμα της διαφθοράς
Μια μικρή ομάδα ανθρώπων υπεράνω του νόμου έχει, κατά την τελευταία δεκαετία, γίνει πλούσια . Η επιστροφή του κ. Πούτιν στην εξουσία θα προστατεύσει αυτά τα παράνομα κέρδη. Η μεταρρύθμιση θα τους έθετε σε κίνδυνο.
Το να διατηρήσει τη Ρωσία σε κατάσταση ηρεμίας μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο.
Ο κ. Πούτιν κατάφερε για περισσότερο από μία δεκαετία να πετύχει μεγάλη οικονομική ανάπτυξη μέσω της αυξήσης των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που εξακολουθούν να αποτελούν τα δύο τρίτα των εξαγωγών της Ρωσίας. Ωστόσο, η ανάπτυξη επιβραδύνθηκε απότομα. Η ανακάλυψη κοιτασμάτων σε άλλα μέρη του κόσμου συμπαρασύρουν προς τα κάτω την τιμή του φυσικού αερίου, και η τιμή του πετρελαίου είναι απιθανό να αυξηθεί τόσο γρήγορα στο μέλλον. Η Ευρώπη, η μεγαλύτερη αγορά της Ρωσίας, είναι αδύναμη. Η Ρωσία υποφέρει από φυγή κεφαλαίων. Ο ενεργός πληθυσμός συρρικνώνεται.
Μια νέα δημοσιονομική αστάθεια επιδεινώνει αυτά τα προβλήματα. Στο 40% του ΑΕΠ, οι δημόσιες δαπάνες είναι ήδη υψηλές για μια χώρα μεσαίου εισοδήματος. Ο κ. Πούτιν έχει δώσει υπερβολικές προεκλογικές υποσχέσεις, προσθέτοντας τουλάχιστον 160 δισ. δολάρια στον προϋπολογισμό, που θα ωθήσουν το ποσοστό αυτό ακόμη υψηλότερα. Υποσχέσεις του περιλαμβάνονται μεγάλες αυξήσεις μισθών και συντάξεων για τις ένοπλες δυνάμεις, τους εκπαιδευτικούς, και τους γιατρούς. Το 2012, έχει προωθήσει μια αύξηση 33% στην άμυνα, την ασφάλεια και τις δαπάνες της αστυνομίας.
Ούτε είναι η καταστολή τόσο εύκολη όπως ήταν κάποτε,γιατί πλέον δεν αρκεί η λογοκρισία μέσων που υποστηρίζουν τις διαμαρτυρίες. Υπάρχει το διαδίκτυο που δεν μπορεί να ελεγχθεί τόσο εύκολα.
Υπάρχει ένας άλλος τρόπος
Σε περίπτωση που ο κ. Πούτιν, αντί να επιλέξει την οδό των μεταρρυθμίσεων, που θα μπορούσε να αρχίσει με την υπόσχεση να μην είναι υποψήφιος και πάλι το 2018. Θα μπορούσε να προχωρήσει στην εδραίωση του κράτους δικαίου και τη μεταρρύθμιση της οικονομίας. Θα μπορούσε να κάνει πλήρως ελεύθερες εκλογές για περιφερειακούς κυβερνήτες, ως ένα βήμα προς μια μεγαλύτερη αποκέντρωση της εξουσίας. Θα μπορούσε να απελευθερώσει τον Μιχαήλ Χοντορκόφσκι, το φυλακισμένο πρώην αφεντικό της εταιρείας πετρελαίου Yukos. Και αντί για τον κ. Μεντβέντεφ, το πιόνι του, θα μπορούσε να επιλέξει ως πρωθυπουργό κάποιον άλλο όπως τον Alexei Kudrin.
Οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα οδηγούσαν , στην μείωση της εξουσίας του κ. Πούτιν. Αλλά είναι ο μόνος τρόπος “καταστολής” της αντίδρασης.
Εάν δεν μπορεί να φέρει ο ίδιος τη μεταρρύθμιση του κράτους και της οικονομίας, αν δεν μπορεί να αξιοποιήσει τη μεσαία τάξη , αν δεν μπορεί να δει τις διαδηλώσεις ως τίποτα περισσότερο από μια απειλή που πρέπει να κατασταλούν τότε η προοπτική για την επόμενη θητεία του Προέδρου Πούτιν είναι πράγματι ζοφερή».