Ανάμεσα σε δύο “ισλαμικά μέτωπα” κινδυνεύει να βρεθεί η Ελλάδα.Το ένα ήδη δημιουργήθηκε,μετά από την επικράτηση και στην Αίγυπτο των Αδελφών Μουσουλμάνων.Το άλλο,αυτό των Βαλκανίων “στήνεται” μεθοδικά από τη Τουρκία.
Η φράση η Μεσόγειος φλέγεται δεν είναι καθόλου υπερβολική.
Από την πλευρά των ευρωπαϊκών ακτών οι χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο πλήττονται από την οικονομική καταιγίδα.Και από την άλλη πλευρά το Ισλάμ “κέρδισε” όλες τις χώρες από τις οποίες πέρασε η λεγόμενη “αραβική άνοιξη” .Όπως όλα δείχνουν δεν πρόκειται για ένα “μετριοπαθές” Ισλάμ,όπως ήλπιζαν οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι που είχαν βιαστεί να χαιρετήσουν με ενθουσιασμό τις “επαναστάσεις” σ΄ αυτές τις χώρες. Αυτό που ήρθε μοιάζει να είναι αν όχι χειρότερο πάντως εξίσου ανησυχητικό μ΄ αυτό που έφυγε.Και σίγουρα μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ σκληρότερο.
Οι ΗΠΑ πάντα επιχειρούσαν να έχουν σε απομόνωση το Ιράν.Καθεστώτα απολυταρχικά όπως αυτά στη Σαουδική Αραβία ,την Ιορδανία και την Αίγυπτο εξυπηρετούσαν αυτό το στόχο.
Ακόμη κι όταν κατάλαβαν ότι οι αντοχές των πληθυσμών σ΄ αυτές τις χώρες έφθανε στα όριά τους,ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να επιβάλουν κυβερνήσεις φιλελεύθερες και δημοκρατικές. Το πείραμα ήταν έτοιμο στην Αίγυπτο,όπου οι Αμερικανοί πίστευαν ότι έχουν βρει τον τέλειο διάδοχο του Μουμπάρακ.Τον Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέϊ.Απέτυχαν οικτρά. Και στην Αίγυπτο εξελέγησαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι οι οποίοι μπορεί να δηλώνουν μετριοπαθείς “κουβαλάνε” όμως μαζί τους και τους σκληροπυρηνικούς σαλαφιστές.
Όλη αυτή τη μακρά εκλογική περίοδο στην Αίγυπτο το κλίμα δεν είναι το καλύτερο. Οι φήμες για επιβολή του ισλαμικού νόμου δίνουν και παίρνουν και οι διαβεβαιώσεις του νέου προέδρου δεν θα είναι εύκολο να πείσουν.
Η Αίγυπτος ήταν η τελευταία που έπεσε από την “ισλαμική επίθεση”.
Στην Τυνησία, τη χώρα που άνοιξε τον χορό της Αραβικής Ανοιξης, πρώτο κόμμα με μεγάλη διαφορά έχει αναδειχθεί το ισλαμικό Ενάχντα.
Στη Συρία, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι σύμμαχοί τους έχουν 10 αντιπροσώπους στο 19μελές Εθνικό Συμβούλιο της αντιπολίτευσης.
Στη Λιβύη, ο επικεφαλής του νέου καθεστώτος, Μουσταφά Αμπντελτζαλίλ, έχει αναγγείλει ότι ο ισλαμικός νόμος (σαρία) είναι η βάση του νέου Συντάγματος.
Οι ελπίδες για ότι δημοκρατικές εκλογές θα έφερναν μετριοπαθείς ,φιλοδυτικές κυβερνήσεις δεν επαληθεύτηκαν.
Η τελευταία ελπίδα -αν μπορεί να ειπωθεί αυτό- είναι να επικρατήσουν δυνάμεις του ισλάμ που θα έχουν ως πρότυπο το μοντέλο της Τουρκίας.Η οποία βέβαια και αυτή αντιμετωπίζεται με σχετική καχυποψία από τη Δύση.Η Άγκυρα επιχείρησε μάλιστα να παίξει ηγετικό ρόλο στο ισλαμικό μέτωπο της Αφρικής,χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.Έτσι κι αλλιώς πρωταρχικός της στόχος είναι η δημιουργία του δικού της ισλαμικού τόξου που θα διαπερνά όλα τα Βαλκάνια.Και ο δρόμος για να γίνει αυτό περνά και από τη Θράκη.
Γι΄ αυτό και μας αφορά άμεσα η “ισλαμική ανόρθωση”.