Σε αυτό το βίντεο, αναλύεται ενδελεχώς γιατί η εξουδετέρωση του ηγέτη της Βόρειας Κορέας δεν θα συνιστούσε εν τέλει μια συνετή επιλογή για την διεθνή ασφάλεια, σταθερότητα και ειρήνη.
Αρχικώς, η Ουάσινγκτον διαθέτει αρκετές επιλογές. Οι πιθανές κατευθύνσεις προφανώς περιλαμβάνουν τα πάντα, από την επανεισαγωγή πυρηνικών όπλων στη Νότια Κορέα ως επίδειξη δύναμης μέχρι και τη δολοφονία του Κιμ και των κορυφαίων διοικητών/στρατηγών του.
Η ανάγνωση των μέχρι τώρα κινήσεων και μεθοδεύσεων του Τραμπ καθιστά προφανές ποιο είναι το συνολικό μήνυμα από τη διοίκηση του: Η Βόρεια Κορέα είναι ένα πρόβλημα που έχει ταλαιπωρήσει την Ουάσινγκτον για πολύ καιρό, οπότε ήρθε η ώρα ξεπεραστούν αγκυλώσεις του παρελθόντος και να αναζητηθούν νέες εναλλακτικές και βιώσιμες λύσεις.
Υπήρξε μια περίοδος κατά την οποία η δολοφονία ενός ξένου ηγέτη αποτελούσε αναπόσπαστο συστατικό στοιχείο των εργαλείων εθνικής ασφάλειας της Αμερικής. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι ηγέτες που είτε δεν υποστήριζαν επαρκώς τους πολιτικούς στόχους των ΗΠΑ ή ακολουθούσαν μία φιλοσοβιετική πολιτική ήταν στόχοι που έπρεπε με κάθε τρόπο να απομακρυνθούν από την εξουσία. Ο Φιντέλ Κάστρο της Κούβας, ο Πάτρικ Λουμπούμπα του Κονγκό, ο Ραφαέλ Τρούιλο της Δομινικανής Δημοκρατίας και ο Jacobo Árbenz της Γουατεμάλας ήταν όλοι στο στόχαστρο της CIA σε μια χρονική στιγμή και ο Μουαμάρ ελ-Καντάφι της Λιβύης ήταν ένας συχνός στόχος λόγω της υποστήριξής του στη διεθνή τρομοκρατία.
Τα πράγματα άλλαξαν μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Η δολοφονία ξένων πολιτικών αξιωματούχων, μιας επιλογής που υπήρξε πάντα στο τραπέζι δεν αποτελούσε πλέον μία από τις πιθανές επιλογές.
Η εφαρμογή μιας πολιτικής που θα οδηγούσε στη δολοφονία του Κιμ Γιονγκ Ουν και στον αποκεφαλισμό της ηγεσίας της Βόρειας Κορέας θα αποτελούσε επομένως μια μεγάλη ανατροπή από μια αμερικανική πολιτική όπως πραγματώνεται την μεταψυχροπολεμική περίοδο (1989-σήμερα).
Ένα ζήτημα που είναι εξίσου σημαντικό είναι το αν θα έπρεπε να εξουδετερωθεί ο Κιμ ή οι στρατηγοί που είναι υπεύθυνοι για το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας, το πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων, στρατιωτικές υπηρεσίες.
Η Βόρεια Κορέα είναι μια τελείως διαφορετική κατάσταση από ό,τι το Ιράκ το 2003. Ο Κιμ είναι σταθερά στην εξουσία, έχοντας σκοτώσει ή περιθωριοποιήσει οποιονδήποτε, συμπεριλαμβανομένου του θείου και του αδελφού του, που θεωρείται ότι αποτελεί ακόμη και μια ελάχιστη απειλή για τον έλεγχό του καθεστώτος και την εξουσία του. Σε αντίθεση με το Ιράκ, ο στρατός του οποίου υποβαθμίστηκε ύστερα από τον Πόλεμο του Περσικού Κόλπου το 1991 από ένα καθεστώς κυρώσεων κατά την επόμενη δεκαετία, η Βόρεια Κορέα είναι μία πυρηνική δύναμη με βαλλιστικούς πυραύλους που έχουν την ικανότητα να ισοπεδώσουν γρήγορα τη Σεούλ και να στοχεύσουν αμερικανικές βάσεις στην περιοχή.
Η εξουδετέρωση του Κιμ και η πίστη στην ιδέα ότι το καθεστώς θα άλλαζε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί και σκέφτεται μετά από επτά δεκαετίες θα ήταν ένα εξαιρετικά οδυνηρό σφάλμα εάν αυτή η μη δοκιμασμένη θεωρία αποδεικνυόταν λανθασμένη. Επειδή η Βόρεια Κορέα είναι μια τέτοια μαύρη τρύπα όσον αφορά πληροφορίες για το καθεστώς και την ιεραρχική κλίμακα, οι ΗΠΑ και οι μυστικές υπηρεσίες δεν θα μπορούσαν να εκτιμήσουν με βεβαιότητα ότι ο διάδοχός του Κιμ δεν θα ήταν εξίσου απρόβλεπτος ή επιθετικός. Η δολοφονία του επικεφαλής ενός κράτους συνιστά τον ορισμό της πράξης που οδηγεί άμεσα σε πόλεμο και κανείς δεν μπορεί να μαντέψει με ακρίβεια αν τα πιο μετριοπαθή στελέχη στην Πιονγκγιάνγκ θα επικρατούσαν έναντι των θερμοκέφαλων που θα πρόκριναν την τακτική των στρατιωτικών αντιποίνων.
Η εξουδετέρωση του Κιμ είναι μόνο μια επιλογή σε μια σειρά επιλογών, που το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας έχει στο τραπέζι προς εξέταση από τον πρόεδρο Τραμπ. Παραμένει να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα και αν η δυναμική που αναπτύχθηκε με την σύνοδο κορυφής της Σιγκαπούρης αποτύχει να αμβλύνει την συγκρουσιακή κατάσταση μεταξύ των δύο χωρών.
Δείτε σε βίντεο ενδιαφέρουσες πληροφορίες και την πλήρη ανάλυση: