Ο στρατάρχης Άμπντελ Φάταχ αλ Σίσι, ο επικεφαλής του αιγυπτιακού στρατού και νέος ισχυρός άνδρας της Αιγύπτου ειχε σήμερα συνάντηση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν στη Ρωσία (διαβάστε εδω το άρθρο).
Ωστόσο λίγα ειναι γνωστά για τον άνθρωπο που ενδεχομένως να ειναι και ο επόμενος πρόεδρος της Αιγύπτου. Ο Στρατάρχης Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι ειναι ενα μυστήριο αναφέρει δημοσίευμα της αμερικανικής Huffington Post. Γνωρίζουμε οτι ήταν αξιωματικός του στρατού και οτι παρακολούθησε μαθήματα κατάρτισης στις ΗΠΑ αλλα τον συγκεκριμένο δρόμο τον έχουν ακολουθήσει κι άλλοι πριν απο αυτόν.
Γνωρίζουμε επίσης οτι τον επέλεξε ο πρόερος Μοχάμεντ Μόρσι, ο άντρας που αργότερα καθαίρεσε με την βοήθεια κάποιων εξαιρετικά απλών προσόντων ήταν νέος, παρακολουθούσε τις θρησκευτικές εξελίξεις και ηταν αποδεκτός απο τον στρατό. Ήταν ακριβως αυτο, που έκανε τον Σίσι τόσο επικίνδυνο συγκεκριμένα πρός τον Μόρσι και γενικότερα προς την Μουσουλμανική Αδελφότητα. Ο άντρας, που ως επικεφαλής της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών δουλεια του ηταν να αποτρέψει κάποιο πραξικοπήμα καταφερε να δημιουργήσει ένα ο ίδιος!
Η πεποίθηση του Μόρσι οτι ο στρατός μπορούσε να αναμορφωθεί ‘εκ των έσω’ τον τύφλωσε πρός την πιθανότητα οτι στην πραγματικότητα δεν πραγματοποιούνταν καμία μεταρρύθμιση και οτι όταν διόρισε τον Σίσι στη θέση του Μοχάμεντ Χουσειν Τανταούι ώς πρόεδρο του Ανωτάτου Συμβουλίου των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν τελικά ενα τεράστιο λάθος.
Σύμφωνα με διάφορες πηγές, λιγο πρίν αναλάβει τα καθήκοντα αυτα και κατα την διάρκεια της καθαίρεσης του Ταντάουι, τα χέρια του Σίσι έτρεμαν. Ο Μόρσι φαίνεται πώς εξαπατήθηκε απο την ‘νευρική και τρομαγμένη’ συμπεριφορά του Σίσι καθώς πηγές επιβεβαιώνουν οτι εκείνη την στιγμή ο Μόρσι ειπε στον Σίσι «να αρχίσει να συμπεριφέρεται ώς άνδρας».
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα της Huffington Post, αν μη τι άλλο, ο Σίσι αποδείχθηκε τελικά να είναι ένας πολυ καλός ηθοποιός. Ήδη εχει γίνει γνωστο οτι ο Σίσι λέει ένα πράγμα αλλά κάνει κάτι άλλο.
Υπό την προεδρία του Μόρσι ο Σίσι προειδοποίησε κατά μιας επίθεσης εναντίον του πληθυσμού του Σινά, χρησιμοποιόντας το παράδειγμα του Νότιου Σουδάν ωστόσο αυτό ακριβώς κάνει ο αιγυπτιακός στρατός τώρα.
Εκ των υστέρων, η «νέα φρουρά» εχει συνεχίσει τη δουλειά που την έχει προγραμματίσει να κάνει η παλιά φρουρά. Τα τρία τέταρτα του SCAF αντικαταστήθηκαν από τον Morsi, αλλά η στρατιωτική «μηχανή» συνεχίζει να λειτουργεί όπως και πρίν. Ο Σίσι υποτάσσεται στον μέντορά του, τον Υποστράτηγο Mohamed Farid al – Tohami , και η πραγματική μάχη για την εξουσία έλαβε χώρα μεταξύ των στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών και της Γενικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, η οποία σύμφωνα με τον πρώην διευθυντή της τον Ομάρ Σουλεϊμάν έγινε ένα είδος υποκατάστατου του υπουργείου Εξωτερικών.
Καθόλου περίεργο λοιπόν που δύο μέρες μετά το πραξικόπημα, το πρωτο που έκανε ο προσωρινός Πρόεδρος Adli Mansou, ήταν να διορίσει τον Tohami ως επικεφαλή του GIS.
Η άνοδος του Σίσι απο αξιωματικός σε εθνικός σωτήρας θυμίζει και κάποιον άλλο άντρα που έχει πάει πίσω την δημοκρατία στην χώρα του κάτι δεκαετίες: τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Όπως και ο Σίσι, ο Πούτιν ήταν άγνωστος οταν τον δίορισε πρωθυπουργό ο Γιέλτσιν. Όπως και ο Σίσι ο Πούτιν ανέβηκε κατα την διάρκεια ενός κύματος κρατικής βίας. Όπως και ο Σίσι ο Πούτιν υποσχέθηκε σταθεροποίηση σε μια χώρα που ειχε συγκλονιστεί στο παρελθόν απο πολεμοχαρείς ολιγάρχες.
Όπως και ο Σίσι, ο Πούτιν χρησιμοποίησε τον εθνικισμό και την ξενοφοβία για να συγκαλύψει μια απολυταρχία σχεδιασμένη για τον συμφέρον των δικών του ανθρώπων. Όπως και στην περίπτωση του Σίσι, ο Πούτιν και η ελίτ ομάδα ανθρώπων που τον εξυπηρετεί, μπορεί να χάσει σημαντικά εμπορικά συμφέροντα, εάν αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την πολιτική. Ο αιγυπτιακός στρατός παίρνει κυριολεκτικά ένα κομμάτι από κάθε κιλό κρέατος που εισάγει η Αίγυπτος.
Όπως και για τον Σίσι, οι πολιτικές προκλήσεις για τον Πούτιν αντιμετωπίζονται ως «υπαρξιακές απειλές». Δεν μπορεί καμία διαπραγμάτευση, εκλογή ή μετάβαση να τους ξεφορτωθεί. Λογικό αυτο βέβαια καθώς τη στιγμή που θα χάσουν την εξουσία , μπορεί κάλλιστα να χάσουν όχι μόνο την ελευθερία τους αλλα και την ζωή τους. Ο Σίσσυ γνωρίζει πολύ καλά τι συνέβη στον Μουμπάρακ, και αναμφίβολα ειναι υπεύθυνος για τις σφαγές που εχει διατάξει.
Ήταν αναπόφευκτο το καθεστώς Πούτιν για τη Ρωσία; Ίσως. Το «δυτικό» καθεστώς του Μπόρις Γιέλτσιν ήταν τοσο διεφθαρμένο και η απώλεια της εξουσίας υπο τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ τον τελευταίο ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, ήταν τόσο ακραία, που μέχρι το τέλος του περασμένου αιώνα, η πλειοψηφία της Ρωσίας ήθελε εναν ισχυρό άντρα, κάποιο που θα μπορούσε να αποκαταστήσει την χαμένη εθνική υπερηφάνεια.
Αλλά τελικά, η «δύναμη» του Πούτιν εχει αποδυναμώσει την Ρωσία παρα πολύ. Τεράστιες περιοχές της χώρας παραμένουν υπανάπτυκτες. Δεν έχει καμία αξιόπιστη βιομηχανική πολιτική και το χειρότερο από όλα, εξαντλειται το ανθρώπινο κεφάλαιο της. Οι πιο ικανοί απόφοιτοι της Μόσχας απλά φεύγουν από τη χώρα .
Βέβαια η Αίγυπτος δεν χρειάζεται ενα Ρώσο για να τους υπενθυμίσει τι πάει να πει στρατιωτικός δικτάτορας.
Οι προφητείες του στρατού σχετικά με τις απειλές που προέρχονται από ισλαμιστές αυτοεκπληρούνται καθώς η ίδια σρατιωτική ηγεσίας διέταξε να ανοίξουν πυρ εναντίον άοπλων διαδηλωτών, δήλωσε οτι η Μουσουλμανική Αδελφότητα ειναι μια τρομοκρατική οργάνωση – κλείνοντας έτσι την πόρτα σε κάθε πιθανότητα διαπραγμάτευσης – συνέλαβε και φυλάκισε χιλιάδες μέλη της του, τώρα αντιμετωπίζουν μια πραγματική εκστρατεία από ένοπλους αγωνιστές.
Οι Βομβιστικές επιθέσεις αυξανόνται διαρκώς όπως και οι επιθέσεις κατά των στρατιωτών Δεν υπάρχει καμία απόδειξη που να συνδέει την Αδελφότητα με τις επιθέσεις , αλλά εξακολουθούν να είναι καλά νέα για τους «δημιουργους» του πραξικοπήματος του Ιουλίου.
Οι επιθέσεις βοηθούν προς την απονομιμοποίηση της αντιπολίτευσης. Οι ηγέτες του στρατου, και οι φιλελεύθεροι που τους υποστηρίζουν, πιστεύουν λανθασμένα ότι τα χουν ξαναδεί αυτα. Βλέπουν τα σύγχρονα γεγονότα ως μια επανάληψη της εκστρατείας της Al – Gama’a al Islamiyya κατα την διάρκεια της δεκαετίας του 90, όταν έχασαν την ζωη τους σχεδόν 800 στρατιώτες και αστυνομικοι και δεκάδες τουρίστες .
Ο στρατός επικρατούσε τότε και πιστεύει ότι μπορεί να κάνει το ίδιο και πάλι. Αυτη ειναι μια άκρως επικίνδυνη υπόθεση…
Κατ’ αρχάς η Αίγυπτος έχει σήμερα ασταθή γείτονες: Την Λιβύη προς τα δυτικά, το Σουδάν στο νότο, τη Γάζα στα βορειοανατολικά . Οι Τζιχαντιστές είναι διακρατικοί και η βόρεια Αφρική μετά την παρέμβαση της Λιβύης είναι γεμάτη όπλα .
Δεν παύει όμως η Αίγυπτος μετά την επανάσταση του 2011 να είναι ένα εντελώς διαφορετικό μέρος . Ακόμη και εκείνοι που ψήφισαν τον Ahmed Shafiq, τον υποψήφιο του βαθέος κράτους στις προεδρικές εκλογές, τις οποίες κέρδισε ο Μότσι πρέπει έχουν κάποιες αμφιβολίες για τον Σίσι.
Θα έπρεπε να δώσουν τόση δύναμη σε μόνο ένα άντρα;
Πηγη: Huffington Post Mετάφραση: Onalert
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ