του Αλέξανδρου Θεολόγου
Ο πληθυσμός των περιοχών που πλήττεται από την μανία του «Harvey» προσπαθεί να τον αντιμετωπίσει όπως μπορεί καλύτερα ή… έφυγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Όμως κάποιοι έσπευσαν να τον προϋπαντήσουν πετώντας μέσα του –επίτηδες!
Τα αεροσκάφη και τα πληρώματα του 53rd Weather Reconnaissance Squadron και του NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration) έχουν μια αποστολή που θα έκανε κάθε σώφρονα αεροπόρο να το βάλει στα πόδια. Και αυτό διότι κάθε πιλότος μαθαίνει από νωρίς ότι τον καιρό τον αποφεύγεις, δεν πετάς μέσα σε αυτόν και δη μέσα σε κυκλώνα.
Όμως η αποστολή των «Hurricane Hunters» είναι ζωτικής σημασίας. Πετώντας μέσα στην καταιγίδα, εξαπολύουν πομπούς εφοδιασμένους με αλεξίπτωτο που συλλέγουν και καταγράφουν με ειδικά όργανα ακριβή στοιχεία ύψους βροχής, ταχύτητας ανέμων, βαρομετρικής πίεσης κλπ, μεταδίδοντας τα σχετικά δεδομένα στους μετεωρολόγους στο έδαφος. Χάρη στην τόλμη και την απαιτητική τους εκπαίδευση, η πορεία και η δύναμη του φαινομένου εκτιμάται καλύτερα και η γνώση αυτή μπορεί να σώσει ανθρώπινες ζωές.
Η πτήση μέσα σε κυκλώνα ή μια τροπική καταιγίδα δεν είναι απλή ούτε για λιπόψυχους. Περικυκλωμένο από ένα τεράστιο τείχος νεφών που πυργώνεται γύρω από το αεροπλάνο «σαν ένα τεράστιο στάδιο», οι «Hurricane Hunters» ψάχνουν τις περιοχές όπου οι συνθήκες είναι πιο έντονες για να συλλέξουν πληροφορίες ενώ το αεροπλάνο χτυπιέται αλύπητα. Σαν να μην ήταν αυτό αρκετό, τα πληρώματα θα πετάξουν πολλές φορές διασχίζοντας το φαινόμενο καθ’ όλη την διάρκειά του, φθάνοντας –κυριολεκτικά– μέχρι το «μάτι του κυκλώνα».
Το… απονενοημένο να πετά κανείς μέσα σε καταιγίδα ηθελημένα, έχει ιστορία πίσω του. Πριν την εποχή των δορυφόρων, στρατιωτικά αεροσκάφη πετούσαν τακτικά μετεωρολογικές αποστολές ψάχνοντας να εντοπίσουν ίχνη σχηματισμού τροπικών κυκλώνων. Οι μετεωρολογικοί δορυφόροι έφεραν πραγματική επανάσταση στην πρόβλεψη των φαινομένων αυτών πριν καν σχηματιστούν και γίνουν απειλή.
Ωστόσο οι δορυφόροι δεν μπορούν να προσδιορίσουν την βαρομετρική πίεση στο εσωτερικό ενός κυκλώνα ούτε μπορούν να δώσουν ακριβή στοιχεία ταχύτητας ανέμου –δεδομένα απαραίτητα για την ακριβή πρόβλεψη του τρόπου ανάπτυξης και κίνησης του φαινομένου. Όσο για τα πλοία, είναι αργά και κυρίως, ευάλωτα.
Εδώ αναλαμβάνει η 53η Μοίρα Αναγνώρισης Καιρού της αμερικανικής Αεροπορικής Εφεδρείας (AFRES), η μοναδική επιχειρησιακή μονάδα που επωμίζεται αποκλειστικά αυτή την αποστολή. Οι «Hurricane Hunters» επιχειρούν από τον Ατλαντικό Ωκεανό μέχρι την Χαβάη ενώ κατά περίπτωση έχουν πετάξει σε τυφώνες στον Ειρηνικό ή σε σφοδρές καταιγίδες καταμεσής του χειμώνα.
Τα αεροσκάφη που χρησιμοποιούν είναι τα WC-130J, η νεότερη και ισχυρότερη έκδοση του δοκιμασμένου «Ηρακλή». Δέκα αεροσκάφη του τύπου είναι διαθέσιμα να πετάξουν με πενταμελή πληρώματα εκεί που δεν τολμά κανείς άλλος, εκτελώντας αρκετές διελεύσεις ανά αποστολή μέσα στον καιρό σε ύψη που κυμαίνονται από 500 πόδια (150 μ) έως 10.000 πόδια (3.000 μ) συλλέγοντας πολύτιμα στοιχεία.
Τα πληρώματα της πολιτικής υπηρεσίας ΝΟΑΑ πετούν με WP-3D, μια έκδοση βασισμένη στο γνωστό αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας/ανθυποβρυχιακού πολέμου Papa-3 του αμερικανικού Ναυτικού, εφοδιασμένη με όλα τα απαραίτητα όργανα ακριβείας για την εκτέλεση των εξειδικευμένων αυτών αποστολών. Το Ναυτικό είχε την δική του Μοίρα Αναγνώρισης Καιρού, την VW-4 (WEARECORON FOUR) η οποία επιχειρούσε με αεροσκάφη WP-3A από το 1973 έως το 1975.
Πριν τα Orion, στον συγκεκριμένο ρόλο τα τετρακινητήρια WC-121Ν Super Constellation του Ναυτικού έγραψαν ιστορία. Εφοδιασμένα με ραντάρ, τα «Willy Charlie» της Μοίρας VW-4 ήταν τα αεροπλάνα που συνδέθηκαν όσο κανένα άλλο με τους «Hurricane Hunters» προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες από τα τέλη του 1954 μέχρι το 1972 που αποσύρθηκαν. Όμως το να προκαλεί κανείς την Φύση επισύρει και το ανάλογο τίμημα.
Η Μοίρα VW-4 έχασε ένα αεροσκάφος με όλο του το πλήρωμα σε μια αποστολή μέσα στον κυκλώνα «Janet» και ένα ακόμη υπέστη σοβαρές ζημιές, ωστόσο κατόρθωσε να φέρει το πλήρωμα σώο πίσω στην βάση του. Οι ζημιές ήταν τέτοιας έκτασης που το αεροπλάνο δεν πέταξε ποτέ ξανά.
Η αμερικανική Αεροπορία πλήρωσε κι αυτή την τρέλα να πετάς εσκεμμένως στην καρδιά ενός κυκλώνα. Τον Οκτώβριο του 1974, ένα μετεωρολογικό WC-130 του 54th WRS με χαρακτηριστικό κλήσης «Swan 38» που είχε απογειωθεί από την αεροπορική βάση Κλαρκ στις Φιλιππίνες για να συλλέξει δεδομένα από τον τυφώνα «Bess» χάθηκε αύτανδρο ενώ πετούσε προς το κέντρο του φαινομένου, χωρίς να εκπέμψει σήμα κινδύνου ή κάποια προειδοποίηση.
Η τεράστια επιχείρηση που ακολούθησε για τον εντοπισμό συντριμμιών του αεροσκάφους ή επιζώντων απέβη άκαρπη και τα έξι μέλη του πληρώματος θεωρήθηκαν ως «θανόντες εν υπηρεσία». Ήταν το μοναδικό WC-130 που απωλέσθη σε αποστολή.
Τα μετεωρολογικά φαινόμενα αυτού του τύπου μπορούν να είναι εξαιρετικά επικίνδυνα με πολλούς τρόπους. Τον Αύγουστο του 2005 ο τυφώνας «Katrina» σάρωσε στο πέρασμά του την αεροπορική βάση Keesler, έδρα της 53ης Μοίρας, υποχρεώνοντας αεροσκάφη και προσωπικό να μετασταθμεύσουν στην βάση Dobbins στην Τζώρτζια. Όμως η Μοίρα ποτέ δεν ματαίωσε αποστολή που έδωσε το National Hurricane Center…
Δείτε πώς είναι να πετάς μέσα στον «Harvey» καθώς εξαπολύει την δύναμή του, στο εντυπωσιακό βίντεο που ακολουθεί.