Όσοι έζησαν τα γεγονότα τη Κύπρου και δεν είχαν εμπλακεί στο προδοτικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, διαπίστωσαν επιστρέφοντας στην Ελλάδα ότι αντιμετωπίζονταν με καχυποψία και αρνητική διάθεση. Και ορισμένοι προτίμησαν ακόμη και να παραιτηθούν. Διαβάστε τη συνέχεια της εξομολόγησης δύο στρατιωτικών στον Αντώνη Κακαρά.
Διαβάστε ΕΔΩ όλα τα προηγούμενα μέρη της συνέντευξης.
-. Ο Παπαδάκης πότε παρέλαβε Διοικητής;
Αθανασούλης.– Εννοείται πότε παρέλαβε Ν.Δ.Κ; Παρέλαβε αμέσως μετά τον πρώτο ΑΤΙΛΛΑ. Με την αλλαγή της Κυβέρνησης στην Ελλάδα ανεκλήθη ο Παπαγιάννης και πήγε Ν.Δ.Κ. ο Παπαδάκης, στην Ν.Β.Χ παρέλαβε ο Δούκας.
-. Γιατί εκτιμάς ότι το ο Παπαδάκης σε έκανε στάσιμο; Γιατί το έκανε αυτό;
Αθανασούλης.- Πιθανόν επειδή γνώριζα πάρα πολλά πράγματα για την στάση του και την συμπεριφορά του κατά τη διάρκεια του πολέμου κυρίως. Όταν αποστρατεύθηκα με 30 χρόνια συντάξιμα δεν είχα ούτε ένα φύλο ποιότητας προακτέος κατά αρχαιότητα, όλα ήταν κατ’ εκλογή… αυτά.
-. Τι πράγματα δηλαδή; Πάνω στα υπηρεσιακά πάντα;
Αθανασούλης.– Πάντα για τα υπηρεσιακά…. Να σας πω. Δεν είχα ποτέ προβλήματα μαζί του, εννοώ ότι έκανα τη δουλειά μου στην Βάση επί ένα χρόνο σωστά γιατί ποτέ δεν μου έκανε ούτε μια φορά παρατήρηση, για να μη νομίσει κανείς ότι υπήρχε κάτι προηγούμενο. Το φύλο που μου έκανε σκίστηκε από αυτούς που έπρεπε και πήγε στον σκουπιδοτενεκέ. Εγώ τότε, όπως σας είπα, προάχθηκα κανονικά με την τάξη μου σε Ανθ/στή και κανονικά όταν συμπλήρωσα τα χρόνια σε Σημ/ρο.Το 1981 στα είκοσι πέντε χρόνια υπέβαλα παραίτηση δύο φορές, αλλά δεν έγινε αποδεκτή από το ΓΕΝ, και μου την γύρισαν πίσω. Ωστόσο λόγω της ελεεινής συμπεριφοράς της υπηρεσίας προς εμάς που γυρίσαμε από την Κύπρο, είχα αποφάσισα να φύγω οπωσδήποτε από αυτό το ναυτικό. Και έτσι στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 1981 υπέβαλα υποψηφιότητα με την ΕΔΗΚ και με αποστράτευσαν υποχρεωτικά. Σας τα λέω αυτά γιατί το 1982 συνέβη ένα περιστατικό που με πήγε στην Κύπρο πάλι. Εφόσον αποστρατεύτηκα με την υπηρεσία μου από το Πολεμικό Ναυτικό και την ειδικότητα μου, βάση νόμου που υπήρχε το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας μου χορήγησε δίπλωμα ασυρματιστή Α’ τάξεως μαζί και ναυτικό φυλλάδιο και αμέσως ναυτολογήθηκα σε επιβατικό/κρουαζιερόπλοιο που εκινείτο στην Ανατολική Μεσόγειο, σε πενθήμερο δρομολόγιο με δυο ημέρες παραμονής στον Πειραιά. Εκεί σε αυτό το πλοίο βρισκόμουν το 1983 όταν σε μια προσέγγιση στον Πειραιά πηγαίνοντας σπίτι μου, μου δώσανε οι οικείοι μου ένα χαρτί με ένα τηλέφωνο και το ονοματεπώνυμο ενός Ανθ\στή στο ΔΝΕ, για να τον πάρω τηλέφωνο. Πράγματι τον πήρα και τον ρώτησα τι με θέλει. Μου απάντησε ότι η υπηρεσία του ήταν στις μεταθέσεις των μονίμων και ο Διευθυντής του ήθελε να με συναντήσει, χωρίς να μου πει γιατί, αλλά να πήγαινα στον ΔΝΕ και αν δεν μπορούσα θα έστελνε ένα αυτοκίνητο να με πάει. Δεν είχα κανένα λόγο να μην πάω. Του είπα όχι, δεν υπάρχει πρόβλημα έχω μεταφορικό μέσον μόνο να είναι κάποιος στην πύλη του Κέντρου Εκπαιδεύσεως ΠΑΛΑΣΚΑΣ να με πάει στο γραφείο του από όπου θα πηγαίναμε στον διευθυντή του. Έτσι και έγινε. Πήγα στον ΔΝΕ στο γραφείο του Ανθ/στη και αυτός αμέσως με πήγε στο γραφείο του διευθυντού του. Ήταν κάποιος πλοίαρχος μάχιμος τον οποίο δεν είχα ξανασυναντήσει, όταν κάθισα με κέρασε καφέ και ευγενικά με ρώτησε τα εξής δυο πράγματα. Πρώτον αν θέλω να γυρίσω στο Ναυτικό γιατί ξέρεις τώρα τα τελευταία χρόνια πολλά άλλαξαν μιλάμε ότι εννοούσε το 1981-1983, και θα το δεις και μόνος σου, γι’ αυτό καλό θα ήταν να γυρίσεις πάλι ,πίσω στο Ναυτικό, Εγώ ασυναίσθητα κοίταξα την πόρτα του γραφείου του. Ομολογώ ότι με ξάφνιασε, ήταν κάτι που δεν περίμενα, αλλά χωρίς σκέψη το απέρριψα αμέσως, αυτό δεν γίνεται κύριε Β… είμαι ναυτολογημένος στο πλοίο…. και είμαι πολύ-πολύ καλά, και σηκώθηκα να φύγω. Ήταν απόλυτο το όχι μου και δεν το συζητούσα. Εντάξει εφόσον είσαι απόλυτος το δεύτερο που σε ρωτάω θέλω να μου πεις εάν στην Κύπρο όταν ήσουν ήξερες το Βασίλη τον Γκίκα. Του είπα ναι τον ξέρω, είμαστε στην Βάση μαζί. Όμως να μου πείτε, γιατί με ρωτάτε για τον Γκίκα. Μου λέει λοιπόν σε λίγες μέρες έχουμε Συμβούλιο για προαγωγές και στους υπό κρίση είναι ο Βασίλης ο Γκίκας για να προαχθεί σε Σημ/ρο. Λοιπόν εδώ έχει κατηγορηθεί και ένα φύλλο ποιότητας από την Κύπρο που τον κάνει στάσιμο. Του λέω εκπλήσσομε γιατί μετά τόσα χρόνια ισχύει αυτό το πράγμα, όμως σας λέω πως είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να κρίνεται στάσιμος για κάτι που έκανε η δεν έκανε στην Κύπρο, ήταν και είναι από τους καλύτερους αν όχι ο καλύτερος αρχικελευστής, και γιατί τώρα να μετράει αυτό το φύλλο της Κύπρου; Γι’ αυτό ακριβώς σε φώναξα για να μην κάνουμε κάποιο λάθος και στη συζήτηση που κάναμε εδώ ο….. ήρθε και μου είπε ιδιαίτερα κύριε Διευθυντά υπάρχει κάποιος άνθρωπος που μπορεί να σας βεβαιώσει ότι θέλετε για τον Γκίκα. Εντάξει, αυτό που μου είπατε…. ότι έχουν χρεώσει στον Γκίκα είναι λάθος και όχι απλό λάθος είναι αισχρό ψέμα και αν αφήσετε αυτόν τον άνθρωπο στάσιμο θα έχετε κάνει ένα έγκλημα. Μου είπε όχι θα το τακτοποιήσω. Σε πιστεύω όλα που μου είπες. Κάποτε, μετά ένα χρόνο η δυο είχα συναντήσει τυχαίως έναν παλιό συνάδελφο που ήταν εν ενεργεία και τον ρώτησα για τον Γκίκα και μου είπε ότι είχε προαχθεί κανονικά σε σημ/ρο και αυτό χάρη σε αυτόν τον Πλοίαρχο που έψαξε το θέμα και δεν έγινε μια μεγάλη αδικία. Παράλληλα αυτός ο άνθρωπος είχε ψάξει και την δική μου ιστορία, γιατί φεύγοντας από το Ναυτικό έκοψα κάθε δεσμό με το Σώμα. Εξακολουθώ να σας λέω περιστατικά όχι πλέον με την σειρά, χρονικά που συνέβησαν, αλλά όπως μου έρχονται στην θύμηση. Το επόμενο είναι αυτό που άκουσα στο ραδιοτηλέφωνο μιλώντας με τον Ναυτικό Σταθμό Πάφου. Υποθέτω ότι το περιστατικό έγινε τη δεύτερη ημέρα του ΑΤΙΛΛΑ 1. Έχω διαβάσει και ακούσει πολλά γι’ αυτό, που γνωρίζουν από άλλες πηγές και ίσως γνωρίζουν περισσότερα από εμένα. Λοιπόν πρέπει να ήταν το μεσημέρι της δεύτερης ημέρας της απόβασης. Όταν μας καλεί στο ραδιοτηλέφωνο ο Ναυτικός Σταθμός Πάφου. Όταν του απαντήσαμε, μας ζήτησε επειγόντως να τους ενημερώσουμε στην μάχη που γινόταν σε κοντινή του απόσταση πάνω από την θάλασσα μεταξύ πλοίων και αεροσκαφών ποια ήταν δικά μας, διότι μου λέει συνέβη το εξής, ήταν πολλά αεροπλάνα που μας είχαν επιτεθεί και μας χτυπούσαν αλύπητα. Απότομα όλα τα αεροπλάνα σηκώθηκαν και επιτέθηκαν σε δυο η τρία αντιτορπιλικά έξω στα ανοικτά και αυτή τη στιγμή γίνεται ο χαμός, και εμείς υποθέτουμε ότι τα πλοία είναι του Ελληνικού Στόλου αλλά μας μπερδεύουν διότι με τα κιάλια βλέπουμε ότι τα πλοία έχουν Τουρκική Σημαία. Του απαντάω περίμενε. Εμείς φυσικά από ότι γνωρίζαμε δεν είχαμε ούτε πλοία ούτε αεροσκάφη στην περιοχή. Έτσι πήρα τηλέφωνο το ΓΕΕΦ ΝΔΚ ήταν ο υποδιοικητής στο τηλέφωνο, και όταν του είπα περιληπτικά τι συμβαίνει αυτή την στιγμή, μου είπε καμιά πληροφορία δεν υπάρχει προς το παρόν, αυτό να πείτε και στον Ναυτικό Σταθμό Πάφου. Το μεταβίβασα αυτό στην Πάφο και του είπα να μας κάνεις αναμετάδοση για ότι σπουδαίο βλέπεις. Πράγματι μας έλεγε πώς εξελισσόταν η μάχη των πλοίων με τα αεροπλάνα έως ότου κάποια στιγμή μας λέει ότι τώρα βουλιάζει το ένα αντιτορπιλικό και έφυγε το άλλο. Φυσικά εκ των υστέρων δόθηκε εξήγηση. Εμείς ξέραμε για τα δυο αντιτορπιλικά που είχαν έλθει από απέναντι, μάς έδινε στίγματα το ΣΕΠ ΔΟΞΑ που ήταν πάνω από την Κυρήνεια στον Κορμακίτη. Μας είχε δώσει ο σημαιοφόρος του ΣΕΠ Δόξα την πορεία τους από πριν που ερχόταν και όταν πλησίασαν τις Κυπριακές ακτές μας είπε τα βλέπω καλά με τα κυάλια είναι δυο Α/Τ τύπου Βέλος και τους αριθμούς τους, η κάτι τέτοιο. Εν συνεχεία μας έδινε συνέχεια το στίγμα τους, έστρεψαν προς Δυτ. Νότια. Δυτ. και περιέπλεαν το νησί. Κάποια στιγμή κατέπλευσε το αρματαγωγό ΛΕΣΒΟΣ στη Λεμεσό και αποβίβασε την ΕΛΔΥΚ αντί να την φέρει στην Ελλάδα. Εκεί ο τοπικός στρατιωτικός Διοικητής εζήτησε από τον Κυβερνήτη του Α\Γ να του βομβαρδίσει στην πλαγιά ένα Τούρκικο θύλακα που ήταν γερά οπλισμένοι και είχαν μεγάλο πρόβλημα με αυτούς. Ο Κυβερνήτης του Λέσβος έκανε τον βομβαρδισμό στον θύλακα και τελειώνοντας έφυγε προς τον Νοτιά, όχι προς Ελλάδα. Οι Τουρκοκύπριοι έστειλαν σήμα στην Τουρκία ότι Ελληνικό πολεμικό μας βομβάρδισε και οι Τούρκοι έστειλαν τα αεροπλάνα που βομβάρδιζαν τον Ναυτικό Στ. Πάφου να βουλιάξουν το πολεμικό, την ώρα που εκεί έφθαναν τα δυο Τουρκικά που σας είπα πιο πάνω που τα παρακολουθούσε τα Ραντάρ του ΣΕΠ ΔΟΞΑ. Διατάξανε λοιπόν τα αεροπλάνα τους να βουλιάξουν το Ελληνικό πλοίο, αλλά στο στίγμα του ήταν τα δυο δικά τους και βούλιαξαν το ένα. Σ’ αυτή την επιχείρηση είχαμε μια ακόμη σοβαρή απώλεια, χάθηκε ο Κυβερνήτης του ΛΕΣΒΟΣ πλωτάρχης Μενδρινός…..
-. Χανδρινός;
Αθανασούλης.- Λάθος μου, έχετε δίκιο.
-. Όχι, Έκανες πολύ καλά. Και το θετικό είναι το στοιχείο, νομίζω, που δεν σας δίνανε στοιχεία από το ραδιοτηλέφωνο, δεν σου απαντήσανε ότι είναι Τούρκοι;
Αθανασούλης. ΝΑΙ. Όταν σου λένε καμιά πληροφορία πάνω σε αυτό, είναι δουλειά μου να καταλάβω ότι πρέπει να σιωπήσω. Φάνηκε ότι κάτι συμβαίνει εκεί πέρα. Ήταν ολοφάνερο ότι τα αεροπλάνα ήταν Τούρκικά και τα πλοία επίσης… Καταλάβαμε ότι οι συζητήσεις τέρμα.
-.. Τι άλλο θυμάσαι κύριε Αθανασούλη που σου έκανε εντύπωση;
Αθανασούλης.– Στην απόβαση;
.-. Γενικά, γενικά.
Αθανασούλης. Θα σας πω πάλι όπως μου έρχονται στο μυαλό. Θα σας πω τι μας συνέβη όταν ήρθαμε στην πατρίδα. Όπως σας έχω πει ήρθα με τους λίγους τελευταίους, γύρω στους δέκα νομίζω ίσως περισσότεροι. Ήρθαμε με πλοίο της γραμμής. Την ίδια μέρα η την επαύριο παρουσιαστήκαμε στο πεντάγωνο στο Αρχηγείο Ναυτικού. Μας οδήγησαν στο γραφείο του Υπαρχηγού, αν θυμάμαι ήταν ο Υποναύαρχος Σταμούλης. Μπήκαμε μέσα και μας καλωσόρισε απολύτως τυπικά, και μας είπε αυτήν την στιγμή δεν θα πούμε τίποτα. Πάρτε σαράντα ημέρες άδεια και όταν γυρίσετε θα τα πούμε. Έτσι και έγινε. Δεν ξέρω τι έγιναν οι υπόλοιποι, δεν τους ξανασυνάντησα διότι την ημέρα που τελείωσε η άδεια μας και παρουσιαστήκαμε μας περίμενε ένα φύλο πορείας τον καθένα μας για την υπηρεσία του. Είχαν αφήσει εντολή στην πύλη του Πενταγώνου και μας έστελναν απευθείας σε συγκεκριμένο γραφείο, παίρναμε το φύλλο πορείας και ο καθένας μας πήγαινε στην νέα του υπηρεσία του. Εγώ μετατέθηκα στο ΣΔΑΜ, (Στρατηγείο Διοικήσεως Ανατολικής Μεσογείου) στην Αγία Παρασκευή. Η όλη συμπεριφορά τους στον Αρχηγείο, ήταν σαν να είναι ενοχλητική η παρουσία μας και ήθελαν να μας ξεφορτωθούν. Μόνο που γιατί γλυτώσατε; δεν μας είπαν.
-. Είχε αλλάξει το καθεστώς;
Αθανασούλης.- Βέβαια, το καθεστώς άλλαξε μεταξύ των δυο φάσεων του πολέμου.
Πήρα το τηλέφωνο του γραφείου που μας ζητούσε αυτά τα δικαιολογητικά για το μετάλλιο στο ΓΕΝ και είπα δεν το θέλω ευχαριστώ, γιατί φαινότανε ότι κάποιο λάκκο είχε η φάβα. Πράγματι σε μια εβδομάδα με πήραν γνωστοί μου στο τηλέφωνο και μου είπαν ότι ο σκοπός τους ήταν να ξεπλύνουν κάποιους καραμπινάτους χουντικούς
.- Μετά τον πρώτο ΑΤΤΙΛΑ;
Αθανασούλης.– Δεν περιμέναμε, και δεν θέλαμε να μας υποδεχτούν με τιμές αλλά εγώ προσωπικά ένοιωθα να πλανιέται μια εχθρότητα στον αέρα. Σαν κάτι να μην είχαμε κάνει καλά. Χουντικούς δεν μας είπαν, από όσο τουλάχιστον ξέρω εγώ, διότι ήσαν αυτοί χουντικοί που μας κυβερνούσαν τότε. Πιθανόν να ξέρανε, μάλλον αυτό είναι, ότι θα έπαιρναν πόδι οι μεγαλόσχημοι με την αλλαγή και μας βλέπανε εχθρικά. Ένα πρωινό εργάσιμο πήγα στο ΓΕΝ. Βρήκα το κατάλληλο γραφείο και τους είπα φεύγοντας από την Κύπρο άφησα ένα μικρό χρέος στην Τράπεζα Κύπρου για ένα δάνειο που είχα πάρει. Συγκέντρωσα τα χρήματα και θέλω να τα στείλω, μου είπαν ότι μόλις συγκεντρωθούν όλοι που χρωστάνε θα σας ειδοποιήσουμε. Μετά από δέκα μήνες, ένα χρόνο έρχεται στο ΣΔΑΜ που υπηρετούσα ένα έγγραφο του ΓΕΝ που λέει οι κάτωθι βαθμοφόροι, μια λίστα 7-8 άτομα, φεύγοντας από την Κύπρο άφησαν χρέος στην τράπεζα, το ποσόν που χρωστούσε ο καθένας μας, το δάνειο η τράπεζα της Κύπρου το έδινε κυρίως για αγορά αυτοκινήτου και το εξοφλούσαμε σε ένα χρόνο πριν επαναπατριστούμε κανονικά. Έλεγε λοιπόν τα ποσά του κάθε ενός από εμάς, δεν ήταν μεγάλα διότι όλοι είχαμε ένα χρόνο και ήταν προς το τέλος και τελείωνε ο χρόνος εξόφλησης, (συμπλήρωνε δε) το εξής Αυτοί που χρωστάν να τιμωρηθούν από τις υπηρεσίες τους διότι με αυτό που έκαναν εξέθεσαν την Ελλάδα εις την αλλοδαπή .Αλλά έτσι όπως φύγαμε με μια φόρμα εργασίας που μας είχε απομείνει και την φοράγαμε επί εξήντα ημέρες, ήταν φυσιολογικό να μην έχουμε αυτά τα χρήματα. Αντί λοιπόν να μας ειδοποιήσουν πώς να στείλουμε τα χρήματα ανακάλυψαν οι φωστήρες τι; Ότι είχαμε εκθέσει την Ελλάδα στο εξωτερικό! Δεν είχαν ακούσει εκεί στο ΓΕΝ τίποτα για πραξικόπημα από Eλλαδήτες Αξκούς και καθαίρεση του εκλεγμένου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν είχαν ακούσει τίποτα για εισβολή και κατάληψη της μισής Κυπριακής Δημοκρατίας από τούς Τούρκους, δεν είχαν ακούσει τίποτα για νεκρούς και για το αίμα που χύθηκε, τίποτα δεν είχαν ακούσει οι χαρτογιακάδες και οι χούντες, μόνο ζητούσε το ΓΕΝ να τιμωρηθούμε εμείς και όλα θα αποκατασταθούν, και όλα θα ήταν μια χαρά, οι ανεγκέφαλοι, αυτοί που το συνέταξαν και αυτοί που το υπέγραψαν. Τώρα με καταλαβαίνετε γιατί πιο πάνω μίλησα για άθλια και τρισάθλια συμπεριφορά του ΓΕΝ. Με ειδοποιούν κάποιο πρωί στο ΣΔΑΜ ότι ο διοικητής Πλοίαρχος Παπασηφάκης με θέλει να πάω στο γραφείο του. Πήγα. Μου λέει κάτσε και διάβασε αυτό. Ήταν αυτό το έγγραφο που ζητούσε να τιμωρηθώ. ‘Έμεινα ξερός. Του εξήγησα ακριβώς τι συμβαίνει. Παίρνει τηλέφωνο στο ΓΕΝ στο γραφείο που είχε εκδώσει αυτό το χαρτί και αφού ρώτησε ποιος το έγραψε κλπ ρώτησε στο ΓΕΝ αυτόν που μιλούσε από ότι μου λέει εδώ ο Αθανασούλης αυτοί έχασαν τα πάντα στην Κύπρο και ακόμη οι οικογένειες τους είναι διάσπαρτες και μένουν σε φιλικά σπίτια, πολλοί έχουν νοικιάσει τα σπίτια τους και δεν έχουν που να μείνουν, ήρθε ο ίδιος στο γραφείο, εσείς σαν Ναυτικό σε αυτούς τους ανθρώπους που θέλετε να τιμωρηθούν για το χρέος που άφησαν στην αλλοδαπή, τι βοήθεια τους δώσατε; Η απάντηση ήταν ότι μπορούν να πάρουν 9 η 10 χιλ δραχμές από το ταμείο αλληλοβοηθείας. Τότε δεν τους δώσατε καμία βοήθεια διότι αυτό το δάνειο το παίρνουν όλοι οι βαθμοφόροι του Ναυτικού ναι η όχι; και αυτός απάντησε ναι. Τώρα πες μου ποιος συνέταξε αυτό το ξινό έγγραφο ; Έφυγα από το γραφείο του διοικητού ΣΔΑΜ μη θέλοντας να ακούσω τίποτα άλλο και δεν εύρισκα τον δρόμο να γυρίσω στο υπόγειο, οφείλω να τονίσω ότι ο διοικητής ΣΔΑΜ μου είπε επί λέξει, πήγαινε στην δουλειά σου και αν θα τιμωρηθείς είναι δικό μου καπέλο και ξέχασε το. Εκτίμησα αυτή την στάση του γιατί κατάλαβε με την μία τι είχε γίνει Έκανα ένα όρκο αυτή την στιγμή, ότι από εδώ και πέρα δε θα ασχολούμαι με τίποτα άλλο παρά μόνο πως θα φύγω από το Ναυτικό. Υπέβαλα δυο φορές παραίτηση και μου επιστράφηκαν, και δεν τις κάναν αποδεκτές δεν θυμάμαι… το 1981 κατέβηκα στις εκλογές υποψήφιος με την ΕΔΗΚ και επί τέλους έφυγα, γιατί από την ημέρα που μου είπαν ότι εξέθεσα εγώ και οι λοιποί βαθμοφόροι την Ελλάδα στην Κύπρο ένοιωθα τελείως ξένο σώμα. Και να στο λένε γραπτώς από την καρέκλα του Πενταγώνου πάει πολύ…
-. Ενώ είχαμε χάσει την μισή Κύπρο
Αθανασούλης.– Ναι, κύριε Κακαρά. Εμείς άλλα περιμέναμε από το Γενικό Επιτελείο, μιά συμπαράσταση, τίποτα άλλο, αλλά αυτά τα σαΐνια άλλο αντιλήφθηκαν, αντιλήφθηκαν ότι τους εκθέσαμε, μιλάμε για πολύ μυαλό… Το επόμενο που θέλω να σας πω ότι εκεί στο 97 η 98 έλαβα ένα χαρτί όπου το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού μου ζητούσε αντίγραφο ποινικού μητρώου και δεν θυμάμαι τι άλλο για να μας δώσουν κάποιο μετάλλιο οι κουβαρντάδες σε όσους πολέμησαν στην Κύπρο. Βρε αχρείοι, τώρα 25 χρόνια μετά σας έπιασε ο πόνος να μου δώσετε, μετάλιο, ανάξιοι; Έκανε μπαμ ότι κάτι βρωμάει. Πήρα το τηλέφωνο του γραφείου που μας ζητούσε αυτά τα δικαιολογητικά για το μετάλλιο στο ΓΕΝ και είπα δεν το θέλω ευχαριστώ, γιατί φαινότανε ότι κάποιο λάκκο είχε η φάβα. Πράγματι σε μια εβδομάδα με πήραν γνωστοί μου στο τηλέφωνο και μου είπαν ότι ο σκοπός τους ήταν να ξεπλύνουν κάποιους καραμπινάτους χουντικούς……
-. Έχω αρθρογραφήσει …
Αθανασούλης. Έχετε; … πού να το ξέρω. Διάβασα στον τύπο μερικά σχόλια αλλά δεν ήξερα ότι συμμετείχατε. Πάντως εγώ δεν δέχθηκα αυτό το μετάλλιο και δεν ξέρω τελικά τι έγινε.
-. Καλά έκανες, δεν έχασες τίποτα απολύτως, κράτησες την αξιοπρέπειά σου.
Αθανασούλης.– Δεν με ενδιαφέρει. Σκασίλα μου, τα φέρνω βόλτα μια χαρά χωρίς το μετάλλιό τους… Γιατί η αξιοπρέπεια έχει χαθεί παντελώς στις ημέρες μας. Συνεχίζω σκόρπια περιστατικά που μου έρχονται στο μυαλό τώρα, αν και μου φαίνεται σαν αστείο. Μια ημέρα με πήρε ο ύπνος όρθιο στη Σν ακουμπισμένο στον τοίχο φορώντας το κράνος μου και κάποια στιγμή ακούω ένα θόρυβο και ξυπνάω κυρίως από τον θόρυβο του κράνους στο τσιμέντο, είχα πέσει κάτω επάνω σε ένα ξύλινο πάγκο και (είδα) τους ναύτες να τρέχουν να δούνε τι ήταν αυτό που έκανε τόσο θόρυβο. Εδώ θυμάμαι για μια ακόμη φορά τη βοήθεια του Ζέρβα που ερχόταν και με βοηθούσε πάρα πολύ. Άλλος ένας επίσης που όλες τις ημέρες και τις νύκτες βρισκόταν όλο το 24ωρο στο πόδι έτοιμος, άγρυπνος ήταν ο πυράρχης ο Κασελούρης… Αυτό δεν πάει να πει ότι όλοι οι άλλοι δεν ήταν στα πυροβόλα τους μέρα -νύχτα. Είχαμε, έτσι νομίζω γύρω στα δεκαπέντε έρλιγκον και μερικά μπράουνιγκ πάνω στην ταράτσα ενός κτιρίου. Αυτοί, οι χειριστές, ήταν γύρω στα τρία τέσσερα άτομα και είχαν όλα έναν Υπαξ/κό επικεφαλής. Αυτά, τα πυροβόλα παθαίνανε συχνά - πυκνά εμπλοκές. Μόλις παθαίνανε εμπλοκή ειδοποιούσαν εμάς στη Σν και εμείς κάναμε ανακοίνωση, ο πυράρχης στο πυροβόλο πέντε π,χ η στο 1 η όπου αλλού……..Ο Κασελούρης είχε έδρα του στο πυραρχείο και ένα καμιόνι, και μόλις ανακοινώναμε βλάβη - και αυτό γινόταν τακτικά – άρχιζε να τρέχει από πυροβόλο σε πυροβόλο. Κάτι πάνω σε αυτό το οποίο επιβεβαιώνει πλήρως τον Κων/νου, δηλαδή ότι στην πρώτη φάση του πολέμου δεν είδαμε κανέναν να κυκλοφορεί, συμφωνώ απολύτως μαζί του. Σε μια συζήτηση που είχα με συναδέλφους ένα βράδυ, ήταν η τρίτη ημέρα του πολέμου, με ρώτησαν, που είναι ρε Κώστα ο τάδε που είναι ο άλλος κλπ… οπότε ένας λέει εγώ παιδιά δεν βλέπω κανέναν από τους πιο ψηλά… αλλά παρηγοριέμαι όσο ακούω όλη μέρα και νύχτα την φωνή του Αθανασούλη στα μεγάφωνα, με παρηγορεί αυτό και λέω εντάξει… Πάνω σε αυτό, επειδή κάποιοι ναύτες κυρίως αλλά και ορισμένοι συνάδελφοι τα έμπλεξαν και είπαν ο Αθανασούλης μας έσωσε, λέω ότι, δεν είναι σωστό. Έκανα τη δουλειά μου όπως την κάνανε όλοι και με τις σωστές κινήσεις που γίνανε από την διοίκηση στον ΑΤΙΛΛΑ ΙΙ, σωθήκαμε όλοι μαζί.
-. Σημασία είχανε και η δική σου και του Κων/νου η μαρτυρία, διότι εσύ έζησες τα πράγματα, μέσα από τον ασύρματο, μέσα από την Συννενόηση, μέσα από τις Επιχειρήσεις, ήσουνα από τους αρχαίους υπαξ\κούς…
Αθανασούλης.Ο αρχαιότερος Υπαξ/κός αλλά αυτό δεν έχει σημασία….
ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ: Οι τορπίλες που θα έγραφαν ιστορία