Η Gazprom έχει καταστήσει σαφές ότι προτίθεται να προχωρήσει άμεσα στην κατασκευή του νέου αγωγού φυσικού αερίου,γνωστού ως Turkish Stream. Οι τελευταίες ανακοινώσεις κάνουν λόγο για έναρξη τον εργασιών τον Ιούνιο. Η βιασύνη της Μόσχας δεν ειναι τυχαία. Γνωρίζει ότι και αυτό το σχέδιό της θα βρει ισχυρότατες αντιστάσεις από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Η ρευστή κατάσταση που επικρατεί στα Βαλκάνια δεν μπορεί να είναι τυχαία και η μόνη που τρίβει τα χέρια της με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι η Τουρκία. Η οποία ότι κι αν προκύψει κέρδη θα αποκομίσει. Το ερώτημα είναι τι θα πράξει η Ελλάδα για να μην συνθλιβεί από την μετωπική σύγκρουση Δύσης-Ρωσίας.
Η Gazprom έχει ήδη ενημερώσει τους Ευρωπαίους ότι μέχρι το 2019 θα σταματήσει να τους τροφοδοτεί με φυσικό αέριο μέσω της Ουκρανίας. Από την άλλη οι Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι η Ρωσία δεν θα μπορέσει να υλοποιήσει τα σχέδιά της αν κατασκευαστούν οι απαραίτητες υποδομές πρώτα απ΄ όλα στην Τουρκία. Η οποία λόγω αυτής της σύγκρουσης “αναβαθμίζεται”.
Όπως επισημαίνει το Stratfor σε ανάλυσή του από την δεκαετία του 2000 η κύρια οδός εξαγωγής φυσικού αερίου της Ρωσίας προς την Ευρώπη ήταν η κύρια γραμμή μέσω της Ουκρανίας, που επεκτάθηκε και κατευθύνθηκε δυτικά προς την Αυστρία, την Ιταλία, τη Γερμανία και τους άλλους μεγάλους καταναλωτές. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που η Ρωσία και η Ουκρανία είχαν μια διαφωνία αυτό οδηγούσε σε μείωση της ροής του φυσικού αερίου προς την Ουκρανία, όπως συνέβη το 2006 και το 2009, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται και ολη η υπόλοιπη Ευρώπη. Για να αποφευχθεί η επανάληψη αυτού του σεναρίου, η Μόσχα υποστήριξε την κατασκευή του αγωγού Nord Stream, ο οποίος προσφέρει φυσικό αέριο άμεσα στη Γερμανία, το μεγαλύτερο πελάτη της Gazprom στην Ευρώπη.
Ο South Stream είχε σχεδιαστεί να αποτελέσει τη νότια διαδρομή ροής του φυσικού αερίου που θα παρέκαμπτε την Ουκρανία ,μέσω της Μαύρης Θάλασσας ,της Βουλγαρίας για να φθάσει στη συνέχεια στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη. Η οικονομική και πολιτική στήριξη για το South Stream ήρθε πιο αργά από ό, τι η στήριξη για τον Nord Stream, αλλά παρόλα αυτά μέχρι το τέλος του 2013, ο South Stream είχε αρκετούς πόρους για να αρχίσει η κατασκευή του. Ωστόσο, η κρίση στην Ουκρανία σταμάτησε το έργο.
Ο South Stream ακυρώθηκε το Δεκέμβριο του 2014. Σχεδόν αμέσως, αντικαταστάθηκε με τον Turkish Stream. H Ρωσία, επιτυγχάνει τον ίδιο στόχο, αλλά χωρίς τους πολιτικούς περιορισμούς μεταφοράς φυσικού αερίου στα κράτη της ΕΕ. Και σε αντάλλαγμα για την υποστήριξή του νέου προγράμματος, η Τουρκία ελπίζει να πάρει 10,2% έκπτωση για τον ενεργειακό εφοδιασμό της από τη Ρωσία.
Η Ρωσία χρησιμοποιεί πλέον τους εργολάβους και υπεργολάβους που “στρατολόγησε” για τον South Stream για την επιτάχυνση της ανάπτυξης του Turkish Stream. Η Gazprom επιθυμεί να έχει ολοκληρώσει τον πρώτο αγωγό μέχρι το Δεκέμβριο του 2016.
Ούτε η ρωσική κυβέρνηση ούτε η Gazprom έχουν εξασφαλισμένη τη χρηματοδότηση για το σύνολο του έργου . Με τις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου χαμηλά, η χρηματοδότηση των τελευταίων τμημάτων του Turkish Stream, θα μπορούσε να είναι πρόnlhma για την Gazprom έως ότου βελτιωθεί η οικονομία της Ρωσίας.
Ακόμη και πριν από την Ρωσία ανακοινώσει τον Turkish Stream, ήταν δύσκολο, αν όχι αδύνατο, για την Gazprom να χρηματοδοτήσει ταυτόχρονα τόσο τόσο τον South Stream και τον αγωγό της Σιβηρίας μέσω του οποίου θα τροφοδοτεί την Κίνα .
Αυτός ήταν ένας από τους κύριους λόγους που η Gazprom αναζήτησε διεθνείς χρηματοδοτικούς εταίρους και για τα δύο έργα. Η Ρωσία έχει εξασφαλίσει σημαντική χρηματοδότηση από την Κίνα για τον αγωγό στη Σιβηρία, αν και η Gazprom έχει παραπονεθεί ότι η Κίνα έχει καθυστερήσει τις πληρωμές.
Να εμπλέξει στην χρηματοδότηση του Turkish Stream ευρωπαϊκές χώρες μοιάζει απίθανο ακόμη κι αν η Δύση χαλαρώσει τελικά τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Αυτός ο αγωγός είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλής στην Ευρώπη.
Το πρόβλημα της Μόσχας με τον νέο αγωγό είναι ότι έχειε βρει τρόπο να μεταφέρει το ρωσικό φυσικό αέριο μέχρι τη Τουρκία. Από εκεί και πέρα είναι υποχρεωμένη να περιμένει τους Ευρωπαίους και βέβαια εμάς τους ΄Ελληνες να δημιουργήσουμε τις υποδομές.
Δύσκολο με την σύγκρουση Δύσης -Ρωσίας. Και βέβαια εδώ θα κριθεί και η Ελλάδα που θα κληθεί να πάρει αποφάσεις που σίγουρα καποιους θα δυσαρεστήσουν. Ή συμμετέχουμε στο ρωσικό σχέδιο του νέου αγωγού ή ακολουθούμε τους Ευρωπαίους στην προσπάθεια να σταματήσουν το σχέδιο στην Τουρκία.
Η οποία Τουρκία αν οι Ευρωπαίοι πετύχουν αυτό που θέλουν θα γίνει αναγκαστικά ο μεγαλύτερος πελάτης της Ρωσίας σε σχέση με τον νέο αγωγό!
Η Μόσχα γνωρίζει ότι η ολοκλήρωση του σχεδίου της δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Και γι΄ αυτό θα το υλοποιήσει “βήμα,βήμα”. Με την κατασκευή ενός από τους τέσσερις αγωγούς η Ρωσία μπορεί να τροφοδοτεί την Τουρκία,οι ανάγκες της οποίας αυξάνονται διαρκώς. Το 2020 υπολογίζεται ότι η Τουρκία θα μπορεί να καταναλώνει το σύνολο του φυσικού αερίου που θα μπορούν να μεταφερθούν από τα δύο πρώτα “σκέλη” του Turkish Stream. Η Μόσχα μπορεί έτσι να κερδίσει χρόνο,χωρίς να χάνει. Αν η κατάσταση με τους Ευρωπαίους βελτιωθεί τότε θα μπορέσει να προχωρήσει παρακάτω. Αν όχι θα έχει εξασφαλισμένο πελάτη, την Τουρκία.
Διαβάστε ακόμη:
Το «παιχνίδι» των μεγάλων δυνάμεων στα Βαλκάνια και η ελληνική απουσία -Ανάλυση Stratfor