Περισσότερο ένα ολοκληρωμένο “σύστημα μάχης” για το Πεζικό του Μέλλοντος παρά μια βελτιωμένη στολή με τα παρελκόμενά της, το “Ράτνικ-3” (“Μαχητής”) του ρωσικού Στρατού θα εξοπλίζει κάθε στρατιώτη μέχρι το 2025 παρέχοντας, σύμφωνα με το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, “άνευ προηγουμένου δυνατότητες επικοινωνίας, τόσο σε επίπεδο διμοιρίας, όσο μεταξύ μονάδας στο πεδίο της μάχης και του οικείου κέντρου Διοίκησης”. Αυτή ακριβώς η διασύνδεση είναι, κατά τους Ρώσους ειδικούς, που κάνει το συγκεκριμένο σύστημα να ξεχωρίζει καθώς υπόσχεται «μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα του προσωπικού σε επιχειρήσεις».
Αποτελούμενο από πάνω από 50 υποσυστήματα -όπλα, ατομική θωράκιση, οπτικά συστήματα αναγνώρισης καθώς και συστήματα επικοινωνιών και δορυφορικής ναυτιλίας GLONASS (το ρωσικό αντίστοιχο του GPS) ακόμη και ανθεκτική στο ισχυρό ψύχος γεννήτρια παροχής ισχύος για να δουλεύουν όλα αυτά- η βελτιωμένη έκδοση του “Ράτνικ” αναπτύσσεται ενσωματώνοντας στοιχεία από τις επιχειρήσεις στην Συρία από Ρώσους πεζοναύτες που προστατεύουν την αεροπορική βάση Χμεϊμιμ και από άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων (Spetnaz). Μάλιστα η νέου τύπου θωράκιση από πλάκες σύνθετων/κεραμικών υλικών φέρεται να έχει σώσει πολλές ζωές στην Συρία.
Ο βαθμός προστασίας που παρέχει η επαναστατική στολή ανέρχεται σύμφωνα με ρωσικές πηγές στο 90% ενώ ο αριθμός των υποσυστημάτων και ανεξαρτήτων κομματιών που την αποτελούν (το σύστημα αναπτύχθηκε με σχεδιαστική φιλοσοφία modular) ανέρχεται σε 10 και 59 αντιστοίχως. Tο βασικό σύστημα “Ράτνικ” αναμένεται να εξοπλίσει κάθε Ρώσο στρατιώτη μέχρι το 2020 ενώ ήδη αποτελεί στάνταρντ εξοπλισμό των Ειδικών Δυνάμεων της Κεντρικής Στρατιωτικής Περιφέρειας, των Αερομεταφερόμενων μονάδων, των πεζοναυτών του Στόλου του Ειρηνικού και ορισμένων μονάδων του Στρατού.
Οι εξελίξεις που ενσωματώνει το “Ράτνικ-3” περιλαμβάνουν βελτιωμένο θώρακα, κράνος με ειδικό προσοφθάλμιο (θερμικής απεικόνισης, νυχτερινής όρασης, φακό) και ειδικά ακουστικά για το σύστημα επικοινωνιών. Αν και σχεδιάσθηκε ως “ενιαία μονάδα”, το πλεονέκτημά του είναι ότι μπορεί να προσαρμοστεί στις εκάστοτε επιχειρησιακές ανάγκες αφού ο στρατιώτης δύναται να φέρει τα απαραίτητα υποσυστήματα για την αποστολή που έχει ανατεθεί σε αυτόν ή την μονάδα του, αφήνοντας πίσω ότι δεν χρειάζεται.
Το βάρος του “Ράτνικ” ανέρχεται σε 21,7 κιλά, μπορεί να λειτουργεί συνεχώς τουλάχιστον για 48 ώρες ενώ ο μέσος όρος “ζωής” ενός τέτοιου κιτ είναι τα πέντε χρόνια. Μελλοντικά, οι σχεδιαστές προσβλέπουν στην προσθήκη νέων απαρτίων -ενσωμάτωση όπλων συνδεδεμένων με το σύστημα, ακόμη πιο αποτελεσματικό, ελαφρύτερο θώρακα και κράνος, απευθείας απεικόνιση της τακτικής κατάστασης σε ειδική οθόνη στο κράνος του στρατιώτη και -σε βάθος χρόνου- ακόμη και exosceletons.