Η πολύνεκρη επίθεση στο Παρίσι, στα γραφεία του σατυρικού περιοδικού, ενδεχομένως θα επηρεάσει ιδιαιτέρως τις σχέσεις των ευρωπαϊκών κρατών με τους μουσουλμάνους υπηκόους τους. Η στρατηγική των εκτελεστών της επίθεσης σε αυτό ακριβώς αποσκοπεί. Στο να προκαλέσει τους Ευρωπαίους να απαντήσουν, να επηρεάσει αρνητικά τη γαλλική κοινή γνώμη και κατ’ επέκταση τη γαλλική πολιτική και, τελικά, να δημιουργήσει νέους τζιχαντιστές, οι οποίοι θα ενισχύσουν τον ισλαμικό εξτρεμισμό.
Αν και ο ισλαμικός εξτρεμισμός αφορά, κυρίως, την ενδοϊσλαμική σύγκρουση, παρόμοια περιστατικά θα εμπλέξουν στην σύγκρουση και τους μη μουσουλμάνους, με τραγικά αποτελέσματα.Οι τρεις ισλαμιστές επιτέθηκαν στα γραφεία του περιοδικού, σκοτώνοντας 12 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων και τον επικηρυγμένο από την αλ Κάιντα διευθυντή του περιοδικού Στεφάν Σαρμπονιέ, ο οποίος, κατά του τζιχαντιστές είχε “προσβάλει τον Μωάμεθ”. Οι δολοφόνοι φώναζαν πως εκδικούνται για τον “προφήτη” και πυροβολούσαν ουρλιάζοντας “ο Αλλάχ είναι μεγάλος”.
Η εν λόγω επίθεση είναι η τρίτη παρόμοια που εκδηλώνεται σε ευρωπαϊκή χώρα, σε διάστημα μικρότερο των τριών μηνών. Οι επιτιθέμενοι όμως στο Παρίσι έδειξαν πως είχαν καλή στρατιωτική εκπαίδευση και γνώση στη χρήση των όπλων.
Είτε η επίθεση αποτελεί αυτόβουλη ενέργεια των εκτελεστών της, είτε ήταν καθοδηγούμενη από τζιχαντιστικά κέντρα εκτός Γαλλίας, ή πυρήνες εντός, η επίθεση θα προκαλέσει σίγουρα αύξηση της αντίδρασης των Ευρωπαίων έναντι των μουσουλμάνων στις ευρωπαϊκές χώρες. Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς στην Ευρώπη παρατηρείται ολοένα και αυξανόμενη άνοδος των δυνάμεων της ακραίας, εθνικιστικής δεξιάς, και οι μουσουλμανικές κοινότητες αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Στόχος των τζιχαντιστών είναι να πυροδοτήσουν τις αντιδράσεις των Ευρωπαίων κατά των μουσουλμάνων στις χώρες τους, ώστε οι τελευταίοι να πειστούν ότι η Δύση έχει κηρύξει πόλεμο στους μουσουλμάνους και το Ισλάμ. Αν και οι χώρες της Δύσης προσπαθούν να δείξουν ότι τέτοια σύγκρουση πολιτισμών δεν υφίσταται, η ρητορική των ακροδεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων ενισχύει τους φόβους των μουσουλμάνων.
Υπάρχει πάντως μια δεδομένη σύγκρουση αξιών. Η ελευθερία στην έκφραση που είναι καθιερωμένη στη Δύση, θεωρείται από πολλούς μουσουλμάνους ως ιεροσυλία. Αν και η πλειοψηφία των μουσουλμάνων δεν αντιδρά βίαια στις “βλασφημίες”, υπάρχουν κάποιοι μουσουλμάνοι που το κάνουν.
Στο Πακιστάν υπάρχει σχετικός νόμος κατά της “βλασφημίας”. Πολλοί Πακιστανοί πολίτες έχουν δολοφονηθεί από συμπολίτες τους γιατί δεν ήταν σουνίτες μουσουλμάνοι, ή είχαν εκφράσει πιο φιλελεύθερες θέσεις. Η ρίζα του προβλήματος είναι η απέχθεια των μουσουλμάνων προς την ελευθερία της έκφρασης. Το πρόσωπο του Μωάμεθ δεν μπορεί, κατά τους μουσουλμάνους, ούτε καν να απεικονιστεί, πόσο μάλλον να αποτελέσει αντικείμενο σάτιρας.
Δυστυχώς στην ενδομουσουλμανική σύγκρουση που διαδραματίζεται σήμερα στον κόσμο, με στόχους πολιτικούς, οι μουσουλμάνοι δεν είναι σε θέση να θέσουν τα όρια, όπως οφείλουν. Στο πλαίσιο της σύγκρουσης αυτής μεταξύ σουνιτών και σιιτών, οι επιθέσεις κατά δυτικών στόχων και δυτικών συμφερόντων, έχουν ως στόχο και να υποχρεώσουν τους Δυτικούς να εγκαταλείψουν τις μουσουλμανικές χώρες, αλλά και και να τους υποχρεώσουν να επιτεθούν σε μουσουλμανικού στόχους. Με τον τρόπο αυτό τα ακραία μουσουλμανικά στοιχεία θα υπερκεράσουν τους μετριοπαθείς μουσουλμάνους.
Εξαιτίας της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή τα ακραία ισλαμικά στοιχεία έχουν βρει ιδεολογικό και γεωπολιτικό χώρο να επεκταθούν. Επίτηδες, δε, επιτίθενται σε μη μουσουλμάνους, για να κερδίσουν συμπάθειες στους απανταχού μουσουλμάνους. Πιθανός στόχος τους είναι να υποχρεώσουν τη Δύση να εμπλακεί στην ενδομουσουλμανική σύγκρουση.
Πηγή: Stratfor
Απόδοση-επιμέλεια: On Alert