Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ κάλεσε τη Ρωσία και τα άλλα μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σανγκάης να υποστηρίξουν το ένα το άλλο στην πρόληψη της υποκίνησης από ξένες δυνάμεις «έγχρωμων επαναστάσεων» –λαϊκών εξεγέρσεων που έχουν συγκλονίσει πρώην κομμουνιστικά κράτη– στις χώρες τους.
Στην ομιλία του στην σύνοδο κορυφής του Οργανισμού αυτού, στην Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν, που αποτελεί έναν συνασπισμό ασφαλείας του οποίου ηγούνται η Κίνα και η Ρωσία, ο Σι σημείωσε ότι οι χώρες μέλη θα πρέπει να υποστηρίζουν τις προσπάθειες που έχει καταβάλει η καθεμία για να διαφυλάξει τα συμφέροντά της για την ασφάλεια και την ανάπτυξη.
Ο Σι δεν ανέφερε την Ουκρανία, στην οποία εισέβαλε η Ρωσία τον Φεβρουάριο για μια, όπως την αποκαλεί ο Ρώσος πρόεδρος «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» για την προστασία των Ρωσόφωνων από «γενοκτονία» από την κυβέρνηση της Ουκρανίας, έναν ισχυρισμό που απορρίπτει η Ουκρανία.
Θέλει ο Σι «να πάρει τα ηνία» από τον Πούτιν;
Επίσης σημείωσε ότι η Κίνα θα εκπαιδεύσει 2.000 μέλη προσωπικού δυνάμεων επιβολής του νόμου από χώρες μέλη τα ερχόμενα πέντε χρόνια και θα δημιουργήσει βάση εκπαίδευσης που θα επικεντρώνεται στο έργο κατά της τρομοκρατίας.
Ο Σι προσκάλεσε τις χώρες μέλη να συμμετάσχουν στην Πρωτοβουλία Παγκόσμιας Ασφάλειας της Κίνας, ένα σχέδιο που πρότεινε τον Απρίλιο, που διέπεται από την ιδέα ότι καμία χώρα δεν θα πρέπει να ενισχύει τη δική της ασφάλεια σε βάρος των άλλων.
Η Κίνα θα παράσχει επείγουσα βοήθεια σε σιτηρά και άλλα αγαθά ύψους 1,5 δισεκατομμυρίου γουάν (άνω των 214 εκατομμυρίων ευρώ) στις αναπτυσσόμενες χώρες, πρόσθεσε επίσης ο Κινέζος πρόεδρος, σημειώνοντας ότι η κινεζική οικονομία είναι ανθεκτική και «γεμάτη προοπτική».
Ο πρόεδρος της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ φαίνεται να προσπαθεί να ενισχύσει την παρουσία του στην περιφερειακή ασφάλεια, ένα δείγμα ότι ίσως θέλει να «πάρει τα ηνία» από τη Ρωσία, η οποία είναι προς το παρόν ηγετική δύναμη του περιφερειακού Οργανισμού.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ο Σι δεν εμφανίστηκε στο δείπνο των ηγετών, «σνομπάροντας» τον Ρώσο ομολογό του, αφού επικαλέστηκε λόγους αφαλείας κατά της νόσου COVID-19.
Οι «έγχρωμες επαναστάσεις»
Η έγχρωμη επανάσταση είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται ευρέως για να περιγράψει διάφορα κινήματα που αναπτύχθηκαν σε χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και τα Βαλκάνια στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Το χαρακτηριστικό των έγχρωμων επαναστάσεων είναι ότι οι πολίτες που συμμετέχουν σε αυτές κάνουν μη βίαιες διαδηλώσεις, με σκοπό την ανατροπή μιας διεφθαρμένης ή/και αυταρχικής κυβέρνησης.
Μία σχετικά επιτυχημένη έγχρωμη επανάσταση ήταν εκείνη της Ουκρανίας το 2004. Η Πορτοκαλί Επανάσταση έλαβε χώρα στην Ουκρανία από τα τέλη Νοέμβριου 2004 ως τον Ιανουάριο του 2005, με σκοπό την ακύρωση των αποτελεσμάτων του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών της Ουκρανίας του 2004. Οι διαμαρτυρίες πραγματοποιήθηκαν από οπαδούς της πλευράς του Βίκτορ Γιούσενκο, οι οποίοι υποστήριζαν πως οι εκλογές αμαυρώθηκαν από εκτεταμένη διαφθορά και νοθεία.
Οι διαμαρτυρίες σε εθνικό επίπεδο πέτυχαν όταν τα αποτελέσματα των εκλογών ακυρώθηκαν, καθώς και διατάχθηκε επαναληπτική ψηφοφορία. Κάτω από εξονυχιστικό έλεγχο από τους εγχώριους και διεθνείς παρατηρητές, οι δεύτερες επαναληπτικές εκλογές κηρύχθηκαν «δίκαιες και ελεύθερες». Τα τελικά αποτελέσματα έδειξαν μια σαφή νίκη για τον Γιούσενκο, ο οποίος έλαβε περίπου το 52% των ψήφων, σε σύγκριση με το 44% του φιλορώσου Γιανουκόβιτς. Ο Γιούσενκο ανακηρύχθηκε ο επίσημος νικητής και με την ανάληψη των καθηκόντων του στις 23 Ιανουαρίου 2005 στο Κίεβο, η Πορτοκαλί Επανάσταση τελείωσε.
Με πληροφορίες από: AΠΕ – ΜΠΕ / Φωτογραφίες Reuters