Οι αεροπορικές άμυνες των χωρών της Βαλτικής είναι πολύ αδύναμες για να σταματήσουν τη Ρωσία ή να προστατεύσουν τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ που θα μεταβούν στην περιοχή για να βοηθήσουν, σύμφωνα με μια αναφορά μιας δεξαμενής σκέψης για την Άμυνα της Εσθονίας.
Η Εσθονία, η Λετονία και η Λιθουανία είναι μικρές χώρες, όπως και οι ένοπλες δυνάμεις τους. Τα λίγα στρατεύματα του ΝΑΤΟ και τα αεροσκάφη που σταθμεύουν εκεί είναι ανεπαρκή, σε περίπτωση Ρωσικής εισβολής.
«Οι μετακινήσεις στη ξηρά, τον αέρα και την θάλασσα είναι ευάλωτες στην μεγάλη αεροπορική δύναμη που έχει συγκεντρώσει η Ρωσία στη Δυτική Στρατιωτική Περιφέρεια και στις μεγάλης εμβέλειας δυνατότητες απαγόρευσης πρόσβασης Anti–Access/Area Denial (A2/AD)», λέει το Διεθνές Κέντρο για την Άμυνα και την Ασφάλεια. «Η αεροπορική άμυνα είναι το μεγαλύτερο κενό στρατιωτικών δυνατοτήτων στην περιοχή και ενώ τα τρία κράτη έχουν λάβει μέτρα για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος, το πλήρες φάσμα των συστημάτων που απαιτούνται για την ολοκληρωμένη πολυεπίπεδη αεράμυνα είναι απαγορευτικά δαπανηρό. Πρόκειται για μια ανησυχία για τις χώρες της Βαλτικής, αλλά μια ευπρόσβλητη βορειοανατολική πλευρά θα πρέπει να αποτελέσει επίσης μια ανησυχία για το ΝΑΤΟ ως σύνολο».
Η Ρωσία έχει περίπου 27 μοίρες μαχητικών αεροσκαφών στη Δυτική Στρατιωτική Περιοχή της, η οποία συνορεύει με τις Βαλτικές Χώρες, καθώς και πρόσθετα αεροσκάφη που βρίσκονται σε γειτονικές περιοχές, τα οποία θα μπορούσαν να ενισχύσουν τη ρωσική αεροπορική ισχύ στην περιοχή της Βαλτικής με αρκετές εκατοντάδες αεροσκάφη.
Για να τα σταματήσουν, τα κράτη της Βαλτικής έχουν μια πληθώρα ευρωπαϊκών και αμερικανικών πυραύλων εδάφους-αέρος και ραντάρ αεράμυνας, συμπεριλαμβανομένων των σουηδικών πυραύλων μικρής εμβέλειας RBS-70 και των Αμερικανικών Stinger. Η Λιθουανία αγοράζει νορβηγικούς πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς NASAMS, ενώ η Εσθονία εξακολουθεί να χρησιμοποιεί παλαιά αντιαεροπορικά όπλα ZU-23-2 της Σοβιετικής περιόδου. Τα κράτη της Βαλτικής ανήκουν στο δίκτυο διοίκησης εναέριας άμυνας NATINAMDS του ΝΑΤΟ και έχουν δημιουργήσει το δικό τους δίκτυο επιτήρησης της Βαλτικής.
Επειδή τα κράτη της Βαλτικής δεν έχουν πολλά μαχητικά αεροσκάφη, το ΝΑΤΟ παρέχει την πρωτοβουλία για την αεροπορική αστυνόμευση της περιοχής της Βαλτικής, η οποία έχει από τέσσερα έως οκτώ μαχητικά αεροσκάφη σε διάφορα αεροδρόμια στη Βαλτική.
Παρ’ όλα αυτά, αυτή είναι μια αρκετά ισχνή ασπίδα ενάντια στη ρωσική αεροπορική ισχύ. «Οι δυνατότητες αεράμυνας των τριών χωρών της Βαλτικής είναι εξαιρετικά ελλιπείς», καταλήγει η μελέτη.
Ειδικότερα, οι ερευνητές επεσήμαναν την έλλειψη αντιαεροπορικών πυραύλων μεσαίας και μεγάλης εμβέλειας, ανεπαρκή αποθέματα πυραύλων, έλλειψη ενσωμάτωσης των πυραύλων με συστήματα μάχης, κενά στην κάλυψη ραντάρ χαμηλού επιπέδου και θέματα διαλειτουργικότητας μεταξύ των συστημάτων του BALTNET και του ΝΑΤΟ. Είναι αξιοσημείωτο ότι η μελέτη διαπιστώνει έλλειψη σύνδεσης μεταξύ των χωρών της Βαλτικής και των σουηδικών και φινλανδικών κέντρων αεροπορικών επιχειρήσεων, υποδεικνύοντας τη σημασία των ουδέτερων – αλλά ολοένα και περισσότερο προσκείμενων στο ΝΑΤΟ- Σουηδίας και Φινλανδίας για οποιαδήποτε βοήθεια των κρατών της Βαλτικής σε περίπτωση εισβολής.
Η μελέτη της εσθονικής δεξαμενής σκέψης συνιστά στα κράτη της Βαλτικής να αποκτήσουν αντιπυραυλικά συστήματα μεσαίας εμβέλειας και επαρκή αποθέματα πυραύλων, καθώς και καλύτερα δίκτυα εντολών και επικοινωνιών. Αλλά οι πιο αμφιλεγόμενες συστάσεις αφορούν το ΝΑΤΟ. Η μελέτη συνιστά ότι η συμμαχία θα πρέπει να ενισχύσει τα δίκτυα διοίκησής της μέχρις ότου η αποστολή αστυνόμευσης της Βαλτικής να γίνει μια πραγματική αποστολή αεροπορικής άμυνας. Οι στρατιωτικοί διοικητές του ΝΑΤΟ πρέπει επίσης να εξουσιοδοτηθούν να ενεργοποιούν ένα κοινό αρχηγείο αεροπορίας σε περιόδους κρίσης, χωρίς να περιμένουν την πολιτική έγκριση.
Παρόλο που αυτές οι συστάσεις είναι πρακτικές, το σημαντικό είναι ότι η Ρωσία είναι μεγάλη και τα κράτη της Βαλτικής είναι μικρά, πολύ αδύναμα για να υπερασπιστούν αποτελεσματικά μια Ρωσική εισβολή χωρίς τη δυτική παρέμβαση. Από την άλλη πλευρά, μια ισχυρότερη αεροπορική άμυνα θα καθιστούσε κάθε ρωσική επίθεση πιο δαπανηρή, πράγμα που θα μπορούσε να έχει κάποιο αποτρεπτικό αποτέλεσμα. Αυτά είναι όσα μπορούν να ελπίζουν τα κράτη της Βαλτικής.