Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1955 ήταν στην εξουσία το δημοκρατικό κόμμα. Στις 13:00 ο κρατικός ραδιοσταθμός μετέδωσε ότι ερρίφθη βόμβα στο σπίτι του Ατατούρκ στη Θες/νίκη. Και τις βραδινές ώρες ξεκίνησε η επίθεση στα σπίτια και τα καταστήματα των Ρωμιών, των Αρμενίων και των Εβραίων. Πλήθη που είχαν βγει στους δρόμους έσπαζαν τις βιτρίνες, λεηλατούσαν τα ταμεία και έριχναν τα εμπορεύματα στους δρόμους. Επίσης λεηλατούσαν και τα σπίτια. Οι λεωφόροι ήταν αδιάβατοι από τα διάφορα προϊόντα που είχαν ριφθεί. Οι μειονότητες πανικόβλητες έτρεχαν δεξιά-αριστερά. Υπήρχαν ορισμένοι που δολοφονήθηκαν και άλλοι που τραυματίστηκαν. Λεηλατήθηκαν ακόμα οι εκκλησίες και τα νεκροταφεία.
Ο πατέρας της Αντρέ (η σύζυγός του) είχε το γραφείο του, ως αρχιτέκτονας, στο Πέρα, στο 2ο όροφο ενός κτιρίου. Αυτοί που εισέβαλαν μέσα, τον έριξαν μαζί με τους φίλους του κάτω. Είχαν υποστεί σοβαρή βλάβη τα χέρια του και είχε τελειώσει στη συνέχεια η αρχιτεκτονική του ζωή. Αργότερα μετέβη στην Άγκυρα και εργάστηκε στην Πρεσβεία. Παρακολουθούσα αυτόν τον άνθρωπο, αισθανόμενος ντροπή, ενώ τον έβλεπα πως συνέχιζε να αγαπάει την Τουρκία.
Αργότερα αποκαλύφθηκε πως δεν είχε ριχτεί βόμβα στο σπίτι του Ατατούρκ, από Ρωμιούς. Το δημοκρατικό κόμμα στην Τουρκία αντιμετώπιζε πρόβλημα στην οικονομία και είχε καταρρεύσει η εξωτερική του πολιτική . Στο μεταξύ, αυξάνονταν οι αντιδράσεις στην κοινή γνώμη. Με πρόφαση τα γεγονότα, συνελλήφθησαν ορισμένοι διανοούμενοι, μεταξύ των οποίων ο Αζίζ Νεσίν και ο Κεμάλ Ταχίρ, ως υπεύθυνοι για τα Σεπτεμβριανά. Εμείς ακόμα κάθε φορά στα Σεπτεμβριανά ντρεπόμαστε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τουρκική ομολογία σοκ – «Τα Σεπτεμβριανά ήταν επιχείρηση του «βαθέως κράτους»