Ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο «φιλοξενεί» η τουρκική εφημερίδα Ahval, στην οποία τίθεται στο προσκήνιο η επίθεση που εξαπέλυσε η Τουρκία πριν από ένα μήνα περίπου, στη βόρεια Συρία, ενάντια στις δυνάμεις των Κούρδων μαχητών του YPG και των συμμάχων τους.
Η μεταστροφή της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας προς την Ρωσία, που έχει ως αποτέλεσμα την ολοένα και μεγαλύτερη απόσταση από τους Δυτικούς συμμάχους της, κάτι που σε συνδυασμό με την κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό της, δημιουργεί το ερώτημα αν η Τουρκία έγινε από χώρα που είχε προβλήματα,σε χώρα που τα δημιουργεί.
Ειδικότερα, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η επίθεση της Τουρκίας στη βορειοανατολική Συρία σηματοδοτεί μια νέα φάση στην εξωτερική της πολιτική, στην οποία είναι πρόθυμη να «σπάσει» την καθιερωμένη διπλωματία και το διεθνές δίκαιο.
Η «νέα» εξωτερική πολιτική
Η τουρκική εξωτερική πολιτική υφίσταται σημαντική αλλαγή για κάποιο χρονικό διάστημα, με σημεία αναφοράς την απομάκρυνση από τη Δύση και την καθιέρωση στενότερων σχέσεων με τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης της συνεργασίας στον τομέα της άμυνας, όπως φάνηκε με την υπόθεση των S-400.
Οι αλλαγές της εξωτερικής πολιτικής συνδέονται φυσικά με το νέο πολιτικό σύστημα που έχει καθιερωθεί στην Τουρκία. Για δεκαετίες η τουρκική εξωτερική πολιτική βασιζόταν στη χρήση διπλωματικών μέσων μέσω επίσημων διαύλων, αλλά από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου στη Συρία το 2011, η στήριξη της Τουρκίας προς αντικαθεστωτικές ομάδες ανταρτών σηματοδοτεί μια απόκλιση από την ειρηνική διπλωματία.
Πριν από την έναρξη της τελευταίας διασυνοριακής επίθεσης στη Συρία, η Τουρκία χρησιμοποίησε ομάδες αντικαθεστωτικών ισλαμιστών ανταρτών που επιχειρούσαν στη βόρεια Συρία, με αποτέλεσμα να είναι σε θέση η Άγκυρα να διαθέτει στρατιωτικές μονάδες τις οποίες υποστηρίζει και διαχειρίζεται ανεπίσημα πολιτικά και οικονομικά.
Αυτή η πρακτική υλοποιείται κι από άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής, οποίες χρηματοδοτούν και εξοπλίζουν ανεπίσημες ένοπλες ομάδες μαχητών για να υπονομεύσουν τους γείτονες και τους αντιπάλους τους.
Ωστόσο, ούτε οι υπεύθυνοι στη διαδικασία λήψης αποφάσεων ούτε ο απλός κόσμος στην Τουρκία κατανοεί πλήρως πόσο κακό έχει κάνει στην «εικόνα» της διεθνώς, η επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης», καθώς η Τουρκία θεωρείται πλέον ως χώρα που υποστηρίζει ομάδες τζιχαντιστών και χρησιμοποιεί βία εναντίον αμάχων.
Ο Αλ Μπαγκντάντι και «τα προβλήματα»
Επίσης, το γεγονός ότι ο δολοφονημένος ηγέτης του ISIS Abu Bakr al-Baghdadi ζούσε μόλις πέντε χιλιόμετρα από τα τουρκικά σύνορα εγείρει επίσης ερωτήματα σχετικά με την πιθανή υποστήριξη της Τουρκίας σε τέτοιου είδους ομάδες ή ακόμα και στο ISIS.
Δύο είναι τα σενάρια, είτε η Τουρκία ήξερε ότι ήταν εκεί και δεν έκανε τίποτα είτε απέτυχε να ανακαλύψει ότι ο πιο καταζητούμενος τρομοκράτης του κόσμου ζούσε σε «απόσταση αναπνοής» από την επικράτειά της.
Βέβαια, εν μέσω της έξαρσης του εθνικισμού στην Τουρκία, κανείς δεν ενδιαφέρεται πολύ για τέτοια σημαντικά θέματα ούτε σκέφτεται για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες, διότι αφενός η Τουρκία έχει μετατραπεί από μια χώρα που έχει σταθερές σχέσεις με τη Δύση, σε μια χώρα που αντιτίθεται ενεργά στη Δύση και αφετέρου από μια χώρα με «εσωτερικά» προβλήματα, έχει γίνει σε μια χώρα «πηγή» προβλημάτων.
Πηγή: Ahval / Φωτογραφίες Reuters