Η ανάληψη της ευθύνης για το άνανδρο τρομοκρατικό χτύπημα στο Μάντσεστερ από το Ισλαμικό Κράτος έδειξε τί να περιμένει κανείς από αυτούς: μια “ποιοτική” κλιμάκωση των πληγμάτων εξ ονόματος του ISIS με στόχους απροστάτευτους εφήβους. Τί θα έχει σειρά μετά; Κάποιο σχολείο με ακόμη μικρότερης ηλικίας παιδιά;
Οι επιθέσεις των φανατικών του ISIS είναι η επιτομή του όρου “ασύμμετρη απειλή”. Και αυτό είναι ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος για τις κυβερνήσεις της Δύσης, τον κύριο στόχο των τζιχαντιστών τρομοκρατών. Δεν θα αποτελέσει έκπληξη για πολλούς αν μετά το χτύπημα στο Μάντσεστερ η Βρετανία επιλέξει να χτυπήσει θέσεις του Ισλαμικού Κράτους χρησιμοποιώντας μαχητικά από την βάση της RAF στο Ακρωτήρι της Κύπρου. Αεροπορικές προσβολές κατά των ισλαμιστών έχουν εκτελεσθεί και στο παρελθόν και όχι μόνο από την RAF.
Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, η γαλλική Αεροπορία σφυροκόπησε το ISIS για παραδειγματισμό. Το ίδιο έχουν πράξει -και συνεχίζουν να πράττουν- αεροσκάφη των χωρών του δυτικού συνασπισμού που μάχονται το Ισλαμικό Κράτος στην Συρία: μαχητικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Γαλλία, την Βρετανία, την Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν εκτελέσει μέχρι σήμερα άπειρες πολεμικές εξόδους κατά του αυτοαποκαλούμενου χαλιφάτου. Και τί έγινε;
Οι τζιχαντιστές είναι πάντα εκεί. Έχουν υποστεί απώλειες εδαφών, έχουν χάσει μάχες, πιέζονται στρατιωτικώς στο έδαφος, αλλά εξακολουθούν να είναι εκεί. Το ερώτημα που προκύπτει είναι απλό: μπορεί μια κυριολεκτικά ανηλεής εκστρατεία βομβαρδισμού του ISIS με την εμπλοκή όλων όσων θέλουν να εξαφανίσουν το πρόβλημα του ISIS από το πρόσωπο της γης να δώσει λύση;
Πολλοί αμφιβάλλουν. Μέχρι σήμερα το μόνο που βλέπουμε είναι η επανάληψη του φαύλου κύκλου τρομοκρατικό χτύπημα-αεροπορικές επιδρομές-τρομοκρατικό χτύπημα και ούτω καθεξής. Το πρόβλημα με το Ισλαμικό Κράτος είναι ότι το να τους γυρίσεις στην… Λίθινη Εποχή με carpet bombing δεν σημαίνει αυτομάτως και λύση του προβλήματος.
Πόσο πραγματικά εφικτή είναι η ήττα του ISIS μόνο με στρατιωτικά μέσα;
Το μόνο που μπορεί να αποδώσει μια σκληρή στρατιωτική προσέγγιση είναι ότι κάθε φορά που το Ισλαμικό Κράτος πιέζεται αφόρητα, επιστρέφει στην άμυνα. Αξιωματούχοι στο αμερικανικό Πεντάγωνο εκτιμούν ότι “αν σβήσει η κεντρική φωτιά, όπως έκαναν οι Σύμμαχοι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο επικεντρώνοντας την πολεμική προσπάθεια στην ήττα του Χίτλερ και του Ιάπωνα εταίρου του, Τότζο, οι οπαδοί τους ακολούθως θα διαλυθούν”. Όμως είναι όντως έτσι;
Ο ασύμμετρος πόλεμος που διεξάγει ο ISIS κατά της Δύσης δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο με τακτικά μέσα. Μελέτη του αμερικανικού think tank Stratfor επεσήμαινε εδώ και χρόνια το επικίνδυνο του πράγματος: όσο σκληραίνει μια κρατική οντότητα την αντιμετώπιση μιας απειλής σε τακτικό επίπεδο, τόσο η απειλή θα καθίσταται πιο ασύμμετρη και πιο αδυσώπητη για να επιβιώσει και να αντεπιτεθεί.
Ο Άντονι Ζίννι, Στρατηγός ε.α του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ και πρώην Διοικητής της αμερικανικής Central Command, εκτιμά ότι η αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους με στρατιωτική ισχύ μακροπρόθεσμα ίσως οδηγήσει στην επανάληψη λαθών του παρελθόντος. Ο στρατός δεν μπορεί να νικήσει από μόνος του τον ISIS, επεσήμαινε ο Στρατηγός των Πεζοναυτών Τζόζεφ Ντανφορντ πριν την ανάληψη των καθηκόντων του ως Αρχηγός του Μικτού Επιτελείου.
Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε βάθος χρόνου ετών και όχι μηνών. Άλλωστε η αεροπορική εκστρατεία που διεξάγει ο δυτικός συνασπισμός κατά του ISIS αύξησε τις επιθέσεις του κατά 78% και υπήρχαν περίοδοι που αμερικανικά και συμμαχικά αεροσκάφη έριξαν 28.578 βόμβες ή πυραύλους σε θέσεις τζιχαντιστών -67 όπλα ημερησίως κατά μέσον όρο.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους σίγουρα έχουν τα μέσα για να «χώσουν» για τα καλά τους μαχητές του ISIS στις τρύπες τους. Όποιος γλύτωσε από μαζικούς βομβαρδισμούς carpet bombing (πράγμα σπάνιο) ξέρει. Ας υποθέσουμε ακόμη ότι μπροστά στην βαρβαρότητα του Ισλαμικού κράτους καταλαγιάζει και η διεθνής κατακραυγή που ενδεχομένως θα προκαλούσε η ισοπέδωση ολόκληρων περιοχών με ό,τι υπάρχει εκεί -τζιχαντιστές, αμάχους, γυναικόπαιδα, ο,τιδήποτε.
Θα αρκούσε αυτό για να νικηθεί ο ISIS; Αν αναλογισθεί κανείς ότι τις τελευταίες επιθέσεις δεν τις έκαναν μαχητές του Ισλαμικού Κράτους που ήλθαν από το χαλιφάτο με αποστολή θανάτου αλλά άτομα που γεννήθηκαν ή ζούσαν επί χρόνια στις χώρες όπου διέπραξαν τις επιθέσεις, καθίσταται σαφές ότι για να χτυπήσει κανείς αθώους τασσόμενος κάτω από το μαύρο λάβαρο του ISIS υπάρχουν σοβαρά αίτια που έχουν αλλού τις -βαθιές- ρίζες τους. Και αυτό, είναι ίσως το πιο ανησυχητικό.
