1850: Ο Λιβάι Στράους παρουσιάζει το πρώτο παντελόνι τζιν.

1863: Αντιπροσωπεία της ελληνικής βουλής φτάνει στην Κοπεγχάγη και προσφέρει το ελληνικό στέμμα στον 18χρονο πρίγκιπα της Δανίας Γουλιέλμο Γεώργιο, τον μετέπειτα βασιλιά Γεώργιο Α’.

1923: Στη Διάσκεψη της Λωζάνης καθορίζονται οριστικά τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Σύνορο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ορίζεται το μέσο του ρου του ποταμού Έβρου. Η Άγκυρα ανακαλεί κάθε αντίρρηση για παραχώρηση του Καστελόριζου στην Ιταλία.

1925: Iδρύεται η αυτοκινητοβιομηχανία Chrysler

1929: Παραιτείται η κυβέρνηση Βενιζέλου, προκειμένου να ανασχηματισθεί.

1933: Σημειώνεται νέα δολοφονική απόπειρα κατά του Ελευθέριου Βενιζέλου, αυτή τη φορά στην Αθήνα, την ώρα που βρίσκεται μαζί με τη σύζυγό του Έλενα στο αυτοκίνητο.

1942: Κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, οι Ναζί καίνε το τσεχικό χωριό Λέντις ως αντίποινα για τη δολοφονία του στρατηγού των SS, Reinhard Heydrich.

1944: «D-Day». Οι Σύμμαχοι αποβιβάζονται στη Νορμανδία και αρχίζει η μεγάλη επίθεση, που θα κρίνει κατά πολύ τον τελικό νικητή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

1946: Ιδρύεται το ΒΑΑ και διοργανώνει το πρώτο Eπαγγελματικό Πρωτάθλημα Μπάσκετ Αμερικής.

1949: Νέος αρχιεπίσκοπος Αθηνών εκλέγεται ο μητροπολίτης Ιωαννίνων Σπυρίδων.

1963: Στο Ιράν, περισσότεροι από 30 μουσουλμάνοι θρησκευτικοί ηγέτες, μεταξύ των οποίων και ο Αγιατολάχ Χομεϊνί, συλλαμβάνονται κατά τη διάρκεια ταραχών που ξεσπούν στην Τεχεράνη και εξαπλώνονται και σε άλλες πόλεις.

1965:Οι Rolling Stones κυκλοφορούν το (I Can’t Get No) Satisfaction

1966: Σε πορεία διαμαρτυρίας στο Μισισιπή, πυροβολείται θανάσιμα από ελεύθερο σκοπευτή, ο Τζέιμς Μάρσαλ, ακτιβιστής και μεγάλος αγωνιστής για τα πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών.

1969: Δραπετεύει από τις στρατιωτικές φυλακές Μπογιατίου ο Αλέκος Παναγούλης. Ο Αλέκος Παναγούλης είχε σχεδιάσει την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου την 13η Αυγούστου 1968 κοντά στη Βάρκιζα. Αποτυγχάνει και συλλαμβάνεται. Μετά από μερόνυχτα συνεχούς βασανισμού, οδηγείται ημιθανής στο νοσοκομείο και κατόπιν δικάζεται από το Στρατοδικείο στις 3 Νοεμβρίου 1968 και καταδικάζεται δις εις θάνατον, μαζί με άλλα μέλη της Εθνικής Αντίστασης, στις 17 Νοεμβρίου 1968 . Μεταφέρεται στην Αίγινα για την εκτέλεση η οποία όμως ματαιώθηκε χάρη στις πιέσεις της διεθνούς κοινότητας και αφού προσπάθησαν να πείσουν τον Παναγούλη να υπογράψει για να του δοθεί χάρη. Στις 25 Νοεμβρίου 1968 ο Παναγούλης μεταφέρθηκε από την Αίγινα στις Στρατιωτικές Φυλακές του Μπογιατίου όπου και του επιβλήθηκε η «ποινή του εντοιχισμού» όπως λέει ο ίδιος. Από εκεί δραπετεύει στις 5 Ιουνίου 1969, συλλαμβάνεται όμως εκ νέου και οδηγείται προσωρινά στο στρατόπεδο στου Γουδί για να μεταφερθεί μετά από ένα μήνα και πάλι στις φυλακές Μπογιατίου. Εκεί τον περιμένει η απομόνωση σε κελί που το έφτιαξαν ειδικά για τον Παναγούλη και ήταν σαν αντίγραφο τάφου. Επιχειρεί να δραπετεύσει αρκετές φορές ανεπιτυχώς. Γράφει ποιήματα ως διέξοδο. Συνεχίζει να γράφει ακόμα και όταν του κατάσχουν κάθε γραφική ύλη χρησιμοποιώντας για μελάνι το αίμα του και για χαρτί τους τοίχους του κελιού-τάφου του.

1971: Εκτοξεύεται στο διάστημα ο ρωσικός πύραυλος Σογιούζ 11.

1981: 800 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στο χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα του κόσμου, στο Μπιχάρ της Ινδίας.

1984: O Ρώσος μαθηματικός Αλεξέι Παζίτνοφ παρουσιάζει το δημοφιλές βιντεοπαιχνίδι – παζλ «Tetris». Η ονομασία του προέρχεται από το ελληνικό αριθμητικό πρόθημα «τέτρα-» και τη λέξη «τένις».

1985: Εντοπίζεται και ξεθάβεται το σώμα του γιατρού των Ναζί, Τζόζεφ Μένγκελε. Γερμανός γιατρός του στρατοπέδου εξόντωσης Άουσβιτς Μπίρκεναου και διαβόητος ιδίως για τα πειράματα που έκανε με ανθρώπους, τα οποία οδηγούσαν συνήθως στον θάνατό τους. Έμεινε στην ιστορία ως ο Άγγελος του Θανάτου.

1987: Η Στέφι Γκραφ, 9 ημέρες πριν κλείσει τα 18, γίνεται η νεότερη παγκόσμια πρωταθλήτρια του Roland Garros με τη νίκη της στον τελικό επί της Μαρτίνα Ναβρατίλοβα με 6-4, 4-6, 8-6.

1990: Κυκλοφορεί η ποιτική συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη «Τα δημόσια και τα ιδιωτικά».

1991: 8 νεκροί, 128 τραυματίες και πολλές συλλήψεις είναι ο τραγικός απολογισμός των πανηγυρισμών για την πρώτη επιτυχία της Χιλής στο Κόπα Λιμπερταδόρες μετά τη νίκη της Colo Colo επί της Olimpia της Παραγουάης με 3-0 μπροστά σε 65.000 θεατές στο Σαντιάγο.

1992: Τιμάται η πρώτη Ελληνίδα φεμινίστρια, η Καλλιρόη Παρέν, με τα αποκαλυπτήρια της προτομής της στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.

1994: Ο Κώστας Κουκοδήμος κάνει πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με 8.36 στα «Βενιζέλεια» στην Κρήτη.

1995: Η Νότια Αφρική καταργεί τη θανατική ποινή. Την ίδια εποχή πλήρες μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Παρευξείνιας Οικονομικής Συνεργασίας γίνεται η Ελλάδα.

1996: Οι δυο γιοι της Ντάρλι Ρουτιέρ, μαχαιρώνονται θανάσιμα. Αργότερα θα διαπιστωθεί ότι, τη δολοφονία διέπραξε η ίδια τους η μητέρα, στην οποία επιβάλλεται η θανατική ποινή. Τότε βγαίνει στον αέρα το πρώτο μουσικό τηλεοπτικό κανάλι στην Ελλάδα, το MAD TV.

1997: ΠΑΣΟΚ και ΝΔ καταθέτουν στη Βουλή τις προτάσεις τους για την αναθεώρηση του Συντάγματος, με βασική διαφορά τον τρόπο εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

1999: Η ελληνική ομάδα γυναικών 4×400μ κάνει πανελλήνιο ρεκόρ με χρόνο 3:32.75 και τερματίζει πρώτη, με αποτέλεσμα η εθνική ομάδα στίβου γυναικών να ανέβει στην Super League για πρώτη φορά στην ιστορία της στο Bruno Zauli, που διεξάγεται στο ΟΑΚΑ.

2002: στο Λιβυκό πέλαγος ανάμεσα στην Κρήτη και τη Λιβύη ένα αστεροειδής εκρήγνυται στον αέρα. Η δύναμη της έκρηξης είναι όσο αυτή μιας μικρής ατομικής βόμβας.

The post Σαν σήμερα: To 1923 στη Διάσκεψη της Λωζάνης καθορίζονται οριστικά τα ελληνοτουρκικά σύνορα appeared first on OnAlert.

Επικαλούμενη ανακοίνωση της περιφερειακής στρατιωτικής διοίκησης, η εφημερίδα Ουκραΐνσκα Πράβντα ανέφερε χθες Πέμπτη ότι έχουν αυξηθεί οι πτήσεις ρωσικών UAVs στην περιοχή. Επιπλέον, συνεχίζει να καταγράφεται η παρουσία ισχυρής ρωσικής ναυτικής δύναμης στα ανοικτά των ελεγχόμενων από τις ουκρανικές δυνάμεις ακτών.

Στους κατοίκους της περιοχής συστήνεται να μένουν μακριά από τις ακτές και τις στρατιωτικές ζώνες και να αποφεύγουν τις μετακινήσεις με μικρά πλεούμενα. Τους ζητείται επίσης να αναφέρουν αμέσως στις στρατιωτικές αρχές οποιαδήποτε ύποπτη δραστηριότητα.

Με πληροφορίες από: ΑΠΕ – ΜΠΕ / Φωτογραφία αρχείου Reuters

The post Μαύρη Θάλασσα: Ετοιμάζεται ρωσική απόβαση; «Ναι» λένε οι Ουκρανοί appeared first on OnAlert.

Σαν σήμερα, οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις πραγματοποίησαν εισβολή στο μικρό νησία της Καραϊβικής, με στόχο την ανατροπή του Στρατηγού Όστιν, ο οποίος είχε ανέλθει στην εξουσία με την υποστήριξη της Κούβας, κάτι που ήταν «κόκκινη γραμμή» για την Ουάσινγκτον.

Το ιστορικό υπόβαθρο

Η Γρενάδα είναι ένα μικρό νησιωτικό κράτος της Ανατολικής Καραϊβικής, με έκταση 348 τετραγωνικά χιλιόμετρα (λίγο μικρότερη από τη Ζάκυνθο) και πληθυσμό 103.000 κατοίκων. Γνωστό παλαιότερα ως νησί των μπαχαρικών, κέρδισε την ανεξαρτησία του από τη Μεγάλη Βρετανία στις 7 Φεβρουαρίου 1974.

Πέντε χρόνια αργότερα, το αριστερό κίνημα Νιου Τζούελ (New Jewel Movement), που έχαιρε λαϊκής υποστήριξης, οργάνωσε αναίμακτο πραξικόπημα και εγκαθίδρυσε επαναστατική κυβέρνηση, με επικεφαλής τον χαρισματικό μαρξιστή ηγέτη Μόρις Μπίσοπ.

Η επιρροή του σοβιετικού μπλοκ

Οι σχέσεις της Γρενάδας με τις γειτονικές λατινοαμερικάνικες χώρες γνώρισαν ένταση, καθώς το νέο καθεστώς προσανατολίστηκε προς την Κούβα και το σοβιετικό μπλοκ. Γρήγορα, όμως, εκδηλώθηκαν αντιθέσεις στους κόλπους της επαναστατικής κυβέρνησης, ιδιαίτερα όταν ο Μπίσοπ επιδίωξε στενότερες σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στις 12 Οκτωβρίου 1983 εκδηλώθηκε πραξικόπημα, κουβανικής εμπνεύσεως, με αρχηγό τον στρατηγό Χάντσον Όστιν. Ο Μπίσοπ συνελήφθη και επτά ημέρες αργότερα εκτελέστηκε. Οι Αμερικανοί, τότε, αποφάσισαν να αναλάβουν δράση συνεπικουρούμενοι από τον «Οργανισμό των Κρατών της Ανατολικής Καραϊβικής» (OECS).

Η έναρξη της επιχείρησης

Ήταν μία ευκαιρία για τον πρόεδρο Ρόναλντ Ρέιγκαν να αποδείξει την αποφασιστικότητα της χώρας του και την ισχύ των αμερικανικών όπλων μετά το στραπάτσο του Βιετνάμ (1975) και της διάσωσης των Αμερικανών ομήρων στο Ιράν (1979).

Στις 25 Οκτωβρίου 1983, δύο ημέρες μετά τη βομβιστική επίθεση στην Βηρυτό που στοίχισε τη ζωή σε 243 Αμερικανούς πεζοναύτες – στρατεύματα των ΗΠΑ, μαζί με μία μικρή δύναμη στρατού και αστυνομίας από τον OECS, συνολικής δύναμης 8.000 ανδρών, εισέβαλαν στη Γρενάδα.

Οι δυνάμεις εισβολής βρήκαν ισχυρή αντίσταση από τον στρατό της Γρενάδας (1.200 άνδρες) και τους Κουβανούς στρατιώτες και εργαζόμενους στο νησί, περί τους 700 άνδρες, στην επιχείρηση που ονομάστηκε «Urgent Fury».

Μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου, η αντίσταση εξασθένησε και οι Αμερικανοί εισβολείς επικράτησαν ολοσχερώς. Ο γενικός κυβερνήτης της Γρενάδας σερ Πολ Σκουν ανακοίνωσε ότι τη διακυβέρνηση της χώρας αναλαμβάνει ένα συμβουλευτικό όργανο μέχρι τη διεξαγωγή γενικών εκλογών, οι οποίες έγιναν τον επόμενο χρόνο κι έφεραν στην εξουσία την κυβέρνηση του κεντροαριστερού Χέρμπερτ Μπλέιζ.

Έως τις 15 Δεκεμβρίου 1983, όλες οι μάχιμες δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών αποσύρθηκαν από τη Γρενάδα, ενώ οι Κουβανοί επέστρεψαν στην πατρίδα τους.

Ο απολογισμός και οι διεθνείς αντιδράσεις

Οι απώλειες για τους Αμερικανούς ήταν 19 νεκροί και 116 τραυματίες και για τους Γρεναδίνους 45 νεκροί και 345 τραυματίες. Οι Κουβανοί έχασαν 25 άνδρες, ενώ οι τραυματίες ανήλθαν σε 60. Η επιχείρηση «Urgent Fury» στη Γρενάδα επιδοκιμάστηκε από την αμερικανική κοινή γνώμη, ενώ ξεσήκωσε πλήθος διαμαρτυριών σε όλο τον κόσμο και από συμμάχους των ΗΠΑ, όπως η Μεγάλη Βρετανία και ο Καναδάς.

Η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν κατηγορηματικά αντίθετη με την εισβολή στην πρώην αποικία του Στέμματος, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση του Ρίγκαν, ο οποίος της υπενθύμισε την αμερικανική συμπαράσταση στον πόλεμο των Φόκλαντς, ένα χρόνο νωρίτερα. Απόπειρα να εκδοθεί καταδικαστικό ψήφισμα από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 28 Οκτωβρίου προσέκρουσε στο βέτο των ΗΠΑ.

Πηγή: San simera

The post Urgent Fury: Η «ξεχασμένη» εισβολή Αμερικανών Πεζοναυτών στη Γρενάδα appeared first on OnAlert.

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, ήταν η Κούβα και ο ηγέτης της Φιντέλ Κάστρο, τον οποίο οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ (CIA) με την υποστήριξη της κυβέρνησης Κένεντι ήθελε να βγάλει από την μέση. Η εντολή για εισβολή δόθηκε αλλά στις 18 Απριλίου 1961 θα γνώριζε όχι μόνο άδοξο τέλος, αλλά ολόκληρη η χώρα μια διεθνή κατακραυγή και «ταπείνωση» από την Κούβα.

Έξι μήνες μετά την ανατροπή του δικτάτορα Μπατίστα από τις δυνάμεις του Κάστρο, τον Ιανουάριο του 1959 (Κουβανική Επανάσταση), οι σχέσεις της νέας κουβανικής κυβέρνησης με τις Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να επιδεινώνονται. Στις 19 Οκτωβρίου 1960 η αμερικανική κυβέρνηση απαγόρευσε τις εξαγωγές προς την Κούβα και στις 3 Ιανουαρίου 1961 διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις της με το κουβανικό κράτος.

Η φιλοσοβιετική πολιτική που ακολουθούσε ο Φιντέλ Κάστρο και οι εκτιμήσεις των Αμερικανών ειδικών ότι η κατάσταση στην Κούβα έρχεται σε σοβαρή αντίθεση με τα αμερικανικά συμφέροντα στην Καραϊβική, οδήγησαν το νέο Αμερικανό πρόεδρο Τζον Κένεντι να κάνει δεκτό το σχέδιο, που είχε εκπονήσει η CIA από τον Μάιο του 1960 για εισβολή στο νησί και ανατροπή του καθεστώτος Κάστρο.

Η επιχείρηση ξεκίνησε στις 15 Απριλίου 1961, όταν τρία αμερικανικά αεροπλάνα με Κουβανούς πιλότους βομβάρδισαν κουβανικές αεροπορικές βάσεις. Δύο ημέρες αργότερα, στις 17 Απριλίου, αποβιβάστηκαν σε διάφορα σημεία της Κούβας δυνάμεις εξόριστων Κουβανών, που είχαν εκπαιδευθεί στις ΗΠΑ και χρησιμοποιούσαν αμερικανικό εξοπλισμό. Η κύρια απόβαση έγινε στον Κόλπο των Χοίρων. Την υποστήριξή τους από αέρος ανέλαβαν οκτώ αμερικανικά βομβαρδιστικά Β-26.

Παραγνωρίζοντας εντελώς την εσωτερική κατάσταση στην Κούβα, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες είχαν προβλέψει εξέγερση κατά του Κάστρο στο νησί και προσχώρηση τμημάτων του κουβανικού στρατού στις γραμμές των ανταρτών αμέσως μετά την απόβαση τους. Συνέβη, όμως, ακριβώς το αντίθετο. Οι εισβολείς αντιμετώπισαν τη μανιασμένη αντίσταση των δυνάμεων του Κάστρο και η επιχείρηση απέτυχε στην τρίτη μόλις ημέρα από την εκδήλωσή της.

Όσοι από τους εισβολείς δεν εξοντώθηκαν (118 νεκροί), συνελήφθησαν αιχμάλωτοι (1.202 τον αριθμό) και αποτέλεσαν μέσο πολιτικής πίεσης στα χέρια του Κάστρο. Ύστερα από επίπονες διαπραγματεύσεις, ο Κάστρο δέχθηκε να απελευθερώσει τους αιχμαλώτους, παίρνοντας ως αντάλλαγμα τρόφιμα, αγροτικά εφόδια και φάρμακα.

Η αμερικανική ενέργεια κατακρίθηκε από την ΕΣΣΔ και την πλειονότητα των δυτικών χωρών. Η κυβέρνηση Κένεντι κατηγορήθηκε ότι δεν είχε υποστηρίξει με αρκετή αποφασιστικότητα την απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προετοιμασία της πυραυλικής κρίσης της Κούβας, που ξέσπασε τον Οκτώβριο του 1962.

Πηγή: San Simera

The post Απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων: Οι ΗΠΑ γνωρίζουν την διεθνή κατακραυγή και «ταπείνωση» από την Κούβα appeared first on OnAlert.

Οι Έλληνες Πεζοναύτες, πραγματοποίησαν άσκηση η οποία είχε σενάριο απόβασης και στο πλαίσιο αυτό χρησιμοποιήθηκε και αρματαγωγό το οποίο μετέφερε τους Έλληνες κομάντο από την επιχειρησιακή βάση τους στην περιοχή της Κορώνης.

Σύμφωνα με το tharros.gr οι Πεζοναύτες έφτασαν εκεί από το Μεγάλο Πεύκο που επέβαιναν στο αρματαγωγό «Λέσβος» που βρισκόταν στην περιοχή.

Όταν οι πεζοναύτες ολοκλήρωσαν την άσκηση και πάτησαν στο λιμάνι της Κορώνης, ο κόσμος τους χειροκρότησε ενθουσιασμένος αλλά και εντυπωσιασμένος από την επιβλητική παρουσία τους αλλά και τις δυνατότητες και ετοιμότητα που επέδειξαν.

Δείτε βίντεο:

Πηγή: tharrosnews.gr 

The post «Έκοψε» την ανάσα των πολιτών η απρόσμενη απόβαση Πεζοναυτών στην Κορώνη – ΦΩΤΟ – ΒΙΝΤΕΟ appeared first on OnAlert.

Ο Α/ΓΕΕΘΑ έστειλε ξεκάθαρη προειδοποίηση προς κάθε κατεύθυνση, τονίζοντας ότι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται παντού και είναι έτοιμες να δράσουν με αποφασιστικότητα.

«Οι Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται παντού. Στέλνουν μήνυμα αποφασιστικότητας» ειπε ο Ναύαρχος Αποστολάκης και πρόσθεσε με νόημα: «Είμαστε η ήρεμη δύναμη και έτσι θα συνεχίσουμε».

Ο Ναύαρχος Αποστολάκης παρακολουθει μάζι με τον Α/ΓΕΣ Αντιστράτηγο Αλκιβιάδη Στεφανή την μεγάλη αποβατική ενέργεια που πραγματοποιείται σήμερα στην Χίο από δυνάμεις των Ειδικών Δυνάμεων, του Πολεμικού Ναυτικού, της Πολεμικής Αεροπορίας και του Στρατού Ξηράς.

Διαβάστε επίσης: Παρμενίων 2018: Εντυπωσιακές εικόνες από την απόβαση των Πεζοναυτών στη Χίο

The post Παρμενίων 2018: Το ηχηρό μήνυμα του Ναυάρχου Αποστολάκη από τη Χίο appeared first on OnAlert.

 Σε εξέλιξη βρίσκεται η μεγάλη αποβατική ενέργεια που ξεκίνησε σήμερα το πρωί στην ακτή Μανάγρου στη Χίο, με την συμμετοχή ισχυρών δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού, της Πολεμικής Αεροπορίας, της Αεροπορίας Στρατού και των Ειδικών Δυνάμεων.

Πεζοναύτες, ελικόπτερα, μαχητικά αεροσκάφη και πλοία του Ελληνικού Στόλου πραγματοποιούν μεγάλης κλίμακας αποβατική ενέργεια στη Χίο.

Αργότερα σήμερα το βράδυ, λίγο πριν κλείσει η αυλαία του «Παρμενίων 2018», θα πραγματοποιηθεί στην περιοχή του »Ψηλού Στάλου», στα Λάβαρα Διδυμοτείχου, εντός του πεδίου ευθύνης της 16ης Μεραρχίας Πεζικού, η μεγάλη νυχτερινή άσκηση »Βελισάριος 2018’’.

Ήδη η 3η Ταξιαρχία »ΡΙΜΙΝΙ» από την Καβύλη του Β. Έβρου, που έχει αναλάβει την τελική φάση, βρίσκεται επί ποδός πολέμου. Την άσκηση θα παρακολουθήσει ο Αρχηγός ΓΕΣ, Αντιστράτηγος Αλκιβιάδης Στεφανής, καθώς και ανώτατοι αξιωματικοί και των 3 κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ενώ αύριο στον Έβρο, κατά την τελική φάση της εθνικής άσκησης αναμένεται μια πραγματική επίδειξη ισχύος από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες θα κάνουν την νύχτα μέρα μια ανάσα από τους «καλούς» μας γείτονες.

Δείτε τις εντυπωσιακές εικόνες και βίντεο:

The post Παρμενίων 2018: Εντυπωσιακές εικόνες από την απόβαση των Πεζοναυτών στη Χίο appeared first on OnAlert.

Το 1944 μπαίνει, με προοπτικές μεγάλων θυσιών, αλλά μέσα σε γενική αισιοδοξία, ότι το τέλος του θα το επισφραγίσει ο θρίαμβος. Ελπίδες που δυστυχώς δεν επαλήθευσαν. Θα χρειαστεί κι άλλος ένας χειμώνας για την άνευ όρων παράδοση των δυνάμεων του ‘Αξονος. Οι δυσκολίες άρχισαν και πάλι να συσσωρεύουν τα μαύρα τους σύννεφα στο μεσογειακό μέτωπο.

Ο αντίκτυπός τους στη θάλασσα ήταν προφανής. Η έντασις στις μεταφορές έφθασε στο κατακόρυφο. Στρατός και παντοειδή υλικά, ενισχύουν το μέτωπο της Ιταλίας, ενώ οι Γερμανοί γίνονται σκληρότεροι στις αεροπορικές τους επιθέσεις στη θάλασσα.
Για τη μεταφορά στρατιωτικών μονάδων, χρησιμοποιούνται τώρα και πολεμικά πλοία, που λόγω της μεγάλης τους ταχύτητος, μπορούσαν να μετακινούν γρήγορα επίλεκτες μονάδες. Πολλές φορές στις νηοπομπές μετεφέροντο επίσης στρατεύματα και υλικά όχι μόνον με εμπορικά πλοία της νηοπομπής αλλά και με τα συνοδά πολεμικά της.

Τα εχθρικά αεροδρόμια και οι βάσεις των γερμανικών υποβρυχίων απέχουν ελάχιστα από τις θαλάσσιες γραμμές ανεφοδιασμού των συμμάχων. Αλλ’ ο έλεγχος της Μεσογείου έχει αρχίσει να κερδίζεται. Οι σύμμαχοι είναι σε θέση να κάμπτουν κάθε εχθρική αντίσταση στη θάλασσα και να ανεφοδιάζουν κανονικά τις μαχόμενες δυνάμεις τους στη ξηρά.

Tό Α/Τ ΚΡΗΤΗ

Έπαινος Ακαδημίας Αθηνών 1980
 
 
 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΒΙΝΤΕΟ: Ένα συγκινητικό ταξίδι στην Ελλάδα του ΄50 και του ’60, που στάθηκε όρθια

Σοβαρά επεισόδια στη Κρήτη,στην παρουσίαση του βιβλίου του Φ.Φράγκου

Πάντα θα υπάρχει θέμα αποζημιώσεων κ.Μέρκελ.Δείτε το βίντεο με τις γερμανικές φρικαλεότητες

The post 22/01/1944: Απόβαση στο Άντζιο! Η συμμετοχή του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού appeared first on OnAlert.

Μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου την 15 Ιουλίου 1974 όλοι θεωρούσαν πιθανή την επέμβαση των Τούρκων στην Κύπρο.

Η πιθανότητα κάθε μέρα, κάθε ώρα, μεγάλωνε και ενώ ή επέμβαση γινόταν πραγματικότητα οι εντολές από το Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων (Α.Ε.Δ.) μέχρι τα μεσάνυχτα της 19ης Ιουλίου ήταν στερεότυπες: «Μην προβαίνετε σε επιστράτευση, μην κάνετε κινήσεις πού μπορούν να αποτελέσουν αφορμή επέμβασης από μέρους των Τούρκων, αυτοσυγκράτηση».

Πληροφορίες που έφταναν συνεχώς τις προηγούμενες μέρες, στο Α.Ε.Δ, έμειναν ανεκμετάλλευτες.
Η «ηγεσία» του συνόλου των Ελληνικών Ενόπλων δυνάμεων κατά το πενθήμερο 15/7 έως 19/7 πού όλα έδειχναν ότι θα γίνονταν Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, εφησύχαζε στα θέρετρά της και δεν ελάμβανε κανένα μέτρο για την αντιμετώπιση του επικείμενου κινδύνου.

Δείτε το έγγραφο-σήμα του ΓΕΕΦ προς το Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων που δυστυχώς αν και μιλούσε για την επικείμενη εισβολή , έμεινε ανεκμετάλλευτο και δυστυχώς κανείς από τους συμμετέχοντες στην προδοσία και διχοτόμηση της Κύπρου δεν τιμωρήθηκε , πολλοί δε αναδείχθηκαν μέχρι και στην ανώτατη στρατιωτική ηγεσία.

Διαβάστε ακόμη:

Κύπρος Αττίλας: Προδοσία, ηλιθιότητα, δειλία και δουλοπρέπεια

Το χρονικό του ΒΕΛΟΥΣ

«Περιμένοντας τον Παπάγο».Ένας γνωστός Ταξίαρχος,ανατρέχει στο παρελθόν για να εξηγήσει το παρόν
 

The post Η προδοσία της Κύπρου σ΄ ένα έγγραφο-φωτιά! Οι χουντικοί ήξεραν για την τουρκική απόβαση! appeared first on OnAlert.

Βενιζέλος Λεβεντογιάννης

The post Κόλπος των χοίρων: Tο μεγάλο λάθος των ΗΠΑ – Μια ιστορική επιχείρηση appeared first on OnAlert.

Ας τα ξεχάσουμε όλα αυτά. Οι τρόποι αποβάσεων έχουν πολύ εξελιχθεί όπως θα διαπιστώσετε στο βίντεο από την άσκηση που εκαναν δυνάμεις των ΗΠΑ στην νότια Κορέα,μαζί με νοτιοκορεάτες. Θα δείτε ότι νέο έχουν “εφεύρει” και σχεδιάσει οι ΗΠΑ για να κάνουν απόβαση. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια οτι σε πραγματικές συνθήκες θα πράγματα θα είναι τόσο απλά όσο φαίνονται στο εντυπωσιακό βίντεο.

The post ΑΠΟΒΑΣΗ υπερπαραγωγή! Δείτε σε βίντεο πως κάνουν απόβαση οι αμερικανοί! appeared first on OnAlert.

Οι βολές αξιολόγησης του ΤΟΜΑ BMP – 1 με προσαρμοσμένο Αντιαεροπορικό πυροβόλο ZU – 23.έγιναν κατόπιν εντολής του Αρχηγού ΓΕΣ την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου  2014 στο πλαίσιο δοκιμής πιλοτικού προγράμματος  στην νήσο Χίο ( περιοχή ευθύνης 96 ΑΔΤΕ ) με απόλυτη επιτυχία η αξιολόγηση 
Το ΓΕΣ επισημαίνει ότι ο  συγκερασμός των δύο συστημάτων ρωσικής προέλευσης θα επιφέρει σημαντική αύξηση της ισχύς πυρός στα νησιά χωρίς επιπλέον κόστος λόγω εκμετάλλευσης υπαρχόντων μέσων, ανταλλακτικών και πυρομαχικών.Ενδεικτικό της σημασίας δημιουργικής αξιοποίησης υπαρχόντων συστημάτων με »πατέντες» από ελληνικά χέρια είναι και ο τίτλος του ενημερωτικού που εξέδωσε  του ΓΕΣ ‘‘ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ».
Η ρόλος τους, όπως επισημάναμε,  θα είναι η εν είδει »κινητού πυροβολείου»  ανάληψη αποστολών για αντι-αποβατικές  επιχειρήσεις  και απόκρουση και εξουδετέρωση αντι-αεραποβατικών γεφυρωμάτων σε νησιά.

Πρόκειται για μια κατασκευή  με τις σχετικές μελέτες και εργασίες  συνδυαστικής μετατροπής με υπάρχοντα μέσα, να τις έχει  πραγματοποιήσει το 308 Προκεχωρημένο Εργοστάσιο Βάσης στην Θεσσαλονίκη, πάνω ωστόσο σε εμπειρία χρήσης ανάλογων προσαρμογών σε άλλους στρατούς, όπως π.χ. το Αφγανιστάν. Βεβαίως  πρακτικές με αντίστοιχες μετατροπές έχουν εφαρμόσει και άλλες χώρες από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, μέχρι το Λίβανο κ.α.  

Διαβάστε ακόμη:

Αντιαποβατικές πατέντες με συνδυασμό ΒΜΡ-1 και Zυ-23 στα νησιά!Δοκιμάστηκαν και μπαινουν σε χρήση

The post Πολυμήχανοι Έλληνες! Η επιβεβαίωση για τις «βολές πατέντα» BMP 1 και ZU 23 σε φωτό appeared first on OnAlert.

Πρόκειται για μια κατασκευή  με τις σχετικές μελέτες και εργασίες  συνδυαστικής μετατροπής με υπάρχοντα μέσα, να τις έχει  πραγματοποιήσει το 308 Προκεχωρημένο Εργοστάσιο Βάσης στην Θεσσαλονίκη, πάνω ωστόσο σε εμπειρία χρήσης ανάλογων προσαρμογών σε άλλους στρατούς, όπως π.χ. το Αφγανιστάν. Βεβαίως  πρακτικές με αντίστοιχες μετατροπές έχουν εφαρμόσει και άλλες χώρες από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, μέχρι το Λίβανο κ.α.  

Η συγκεκριμένη δε ελληνική  απόπειρα , μετατροπής/τροποποίησης με χρήση υπαρχόντων μέσων – για την οποία η ηγεσία του ΓΕΣ και της ΑΣΔΕΝ επενδύει πολλά ιδιαίτερα σε τέτοιους δύσκολους καιρούς και ιδιαίτερης στενότητας καιρούς- δεν είναι η μόνη πάνω στην οποία από καιρό πειραματίστηκε η υπαγόμενη στην ΑΣΔΥΣ, Διοίκηση Στρατιωτικών Εργοστασίων. Αξιόπιστες πηγές μας ενημέρωσαν ότι όχι σε πολύ καιρό το ΓΕΣ θα είναι σε θέση να παρουσιάσει και άλλες ανάλογες μετατροπές που πολλαπλασιάζουν την αποτελεσματικότητα των επιμέρους υπαρχόντων όπλων με σχεδόν μηδενικό κόστος! Πρωτότυπα έχουν ήδη γινει , αρχικές δοκιμές έχουν πραγματοποιηθεί, ενώ για άλλα υπάρχουν  προχωρημένοι σχεδιασμοί.

Αξιοποίηση »αποθεμάτων» με συνδυασμένες τροποποιήσεις

Το μεγάλο κέρδος  με το προαναφερθέν »νέο» όπλο είναι ότι ο Ελληνικός Στρατός έχει στην διάθεσή του μερικές εκατοντάδες ήδη αποσυρμένα ρωσικής κατασκευής  ΒΜΡ-1 (λόγω και της άφιξης των Μ-113), αλλά και μεγάλο αριθμό ρυμουλκούμενων αντιαεροπορικών Zu-23 που »περισσεύουν» έτσι όπως είναι η σημερινή διάταξη δυνάμεων. Παράλληλα έχει μια μεγάλη »δεξαμενή» στελεχών που ξέρουν τα όπλα αυτά, όπως και υποδομή υποστήριξης. Επίσης  ένας ακόμη τρόπος  κάλυψης απειλών απόβασης ή αεραπόβασης σε νησιά είναι πάντα αναγκαία. Με δεδομένο ότι τα δυο όπλα είναι – στο νέο τους ρόλο – εξαιρετικά ικανοποιητικά, οι ηγεσία του ΓΕΣ πήρε την απόφαση να ενισχύσει τα νησιά με μια αυτοκινούμενη δύναμη ταχείας αντίδρασης για την αντιμετώπιση των προαναφερθεισών απειλών, συμπληρωματική άλλων πιο »σταθερών» γραμμών αμύνης.Στο ρόλο αυτό  βοηθάει και η εδαφική διαμόρφωση των νησιών. 
»Το ZU23 είναι φοβερό όπλο και πάνω σε ερπυστριοφόρο όπως το ΒΜΡ-1 θα είναι ακόμη φοβερότερο.Θα μπορεί να τάσσεται οπουδήποτε,να εκπέμπει τεράστιο όγκο πυρός και να αλλάζει θέση άμεσα» περιέγραψε με δυο λόγια – και ενθουσιασμό – την δοκιμή, έμπειρος αξιωματικός.Επιπλέον και τα δυο είναι ανατολικής »φιλοσοφίας» και »συνεργάζονται».

Η αξιοποίηση , επιτέλους, της πρότασης μετατροπής των  υπαρχόντων όπλων  μόνο ως αξιοσημείωτο και ενθαρρυντικό στοιχείο μπορεί να χαρακτηρισθεί στην παρούσα οικονομική κατάσταση - πολύ περισσότερο που οι λύσεις είναι δοκιμασμένες  και από αξιόμαχους στρατούς. Η τάση που υπήρχε στο παρελθόν για συνεχώς καινούργια όπλα – και ως νοοτροπία ακόμα διαπερνά ακόμα πάρα πολλούς – δεν  είναι πάντα ό,τι καλύτερο ιδίως αν βλέπει κανείς την άμυνα και την οικονομία μιας χώρας ως ενιαίο σύνολο - ως εργαλεία για την ευημερία.Βεβαίως και πάντα θα προέχει η άμυνα, αλλά πάντα αφού πρώτα αξιοποιήσουμε τα πάντα . Οι ισραηλινοί π.χ. που βγάζουν και »από την μύγα ξύγκι» δεν υστερούν σε ισχύ…

Και τα Μ-113 με άλλες μετατροπές!

 Είναι άξιο επισήμανσης ότι  οι ειδικοί των Στρατιωτικών Εργοστασίων έχουν ήδη – ίσως και πριν κρίσης –  επεξεργασμένες ιδέες στην προαναφερθείσα κατεύθυνση.- μεταξύ άλλων  μετατροπές των Μ-113 Α1  με προσθήκη οπλισμού διαφόρων διαμετρημάτων και κανών ταχυβολίας, φορτηγών οχημάτων ειδικών χρήσεων κλπ. Πηγές αναφέρουν ότι σε φάση διερεύνησης νέων ρόλων βρίσκονται  ακόμα και πιο προωθημένα τεχνολογικά όπλα  σε συνεργασία μάλιστα σε κάποιες  περιπτώσεις του Στρατού Ξηράς και της Πολεμικής Αεροπορίας. Σε αυτό βοηθάει το ότι υπάρχει καλά καταρτισμένο προσωπικό και αφ έτερου ότι στο ελληνικό οπλοστάσιο, υπάρχουν αν όχι  »τα πάντα» αλλά πάρα πολλά όπλα – που προσφέρονται για δημιουργικά μυαλά- αρκεί να ενταχθούν όλα αυτά σε ένα πρόγραμμα .

The post Αντιαποβατικές πατέντες με συνδυασμό ΒΜΡ-1 και Zυ-23 στα νησιά!Δοκιμάστηκαν και μπαινουν σε χρήση appeared first on OnAlert.

Διαβάστε την ανάλυσή του:

Στις 6 Ιουνίου του 1944 εκατοντάδες χιλιάδες Βρετανοί, Αμερικανοί και Καναδοί στρατιώτες αποβιβάστηκαν στη Νορμανδία, στη μεγαλύτερη αμφίβια επιχείρηση της ιστορίας. Ένωσαν έτσι την τύχη τους, με τους σοβιετικούς στρατιώτες που παρέλαυναν από βορά. Τη στιγμή όμως που εκατομμύρια άνθρωποι στα χαρακώματα χάριζαν με αυταπάρνηση τη ζωή τους στη μάχη για τα πιστεύω τους, στα γραφεία των υψηλά ισταμένων στη Μόσχα, στο Λονδίνο και στην Ουάσιγκτον βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη ένα ύπουλο παιχνίδι, με έπαθλο την Ευρώπη και ίσως ολόκληρο τον κόσμο.

Το δεύτερο μέτωπο σε ευρωπαϊκό έδαφος, γεννήθηκε στη διάρκεια ενός πολυπλοκότατου γεωπολιτικού παιχνιδιού, στο οποίο οι σύμμαχοι κοίταζαν μακριά στο μέλλον, ενώ από την αρχή ήδη του πολέμου πρόβαραν νέους ρόλους για τα κράτη τους στον μεταπολεμικό κόσμο. Πριν από τον πόλεμο η ΕΣΣΔ και οι χώρες της Δύσης ήταν, αν όχι εχθροί, τότε το λιγότερο ανταγωνιστές και κανείς δεν είχε αυταπάτες ότι μετά τη νίκη κατά του κοινού εχθρού, η επικράτηση της ειρήνης και της ευδαιμονίας δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Όμως, η σκληρή πραγματικότητα του πολέμου υπαγόρευε τους όρους της.

Χωρίς βοήθεια κατά του Άξονα
Στις 22 Ιουνίου 1941 η ΕΣΣΔ βρέθηκε ντε φάκτο να πολεμά μόνη της, εναντίον της Γερμανίας, στο μεγαλύτερο τμήμα της Ευρώπης, αφήνοντας κατά μέρος την πιθανότητα ότι ανά πάσα στιγμή μπορούσαν να εισέλθουν στον πόλεμο η Τουρκία και η Ιαπωνία. Η Βρετανία και οι ΗΠΑ, των οποίων οι πολιτικοί πριν από τον πόλεμο στις ομιλίες τους ασκούσαν κριτική σε βάρος της ΕΣΣΔ, όμοια με αυτή κατά της χιτλερικής Γερμανίας, συνειδητοποιούσαν ότι χωρίς την ΕΣΣΔ οι δυνάμεις τους στον αγώνα με τις κύριες δυνάμεις του Άξονα ήταν λιγότερες.

Ο Ιωσήφ Στάλιν έθεσε το ζήτημα για την οργάνωση ενός δεύτερου μετώπου, στις 18 Ιουλίου 1941. Αρχικά πρότεινε στον Τσόρτσιλ «να αποβιβάσει 25-30 μεραρχίες στο Αρχάνγκελσκ ή να τις μεταφέρει μέσω του Ιράν στις νότιες περιοχές της ΕΣΣΔ», είτε να χρησιμοποιήσει την αεροπορία του από τα αεροδρόμια της Κριμαίας για την καταστροφή του βασικού κέντρου ανεφοδιασμού του Ράιχ, των ρουμανικών πετρελαιοπηγών στο Πλοέστι.

«Η πολύ συγκρατημένη στάση» του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον στο θέμα της βοήθειας προς την ΕΣΣΔ, δεν οφειλόταν μόνο στην εχθρική στάση απέναντι στο κομμουνιστικό καθεστώς, αλλά και στη σκέψη ότι ο κεραυνοβόλος πόλεμος στη Ρωσία μπορεί να τελειώσει με τον ίδιο τρόπο, όπως στη Γαλλία. Όπως σημειώνουν οι «επίσημοι» άγγλοι ιστορικοί Μπάτλερ και Γκουάιερ, «κανείς δεν ήθελε να χάσει πολύτιμες στρατιωτικές δυνάμεις στο χάος του ρωσικού μετώπου που είχε καταρρεύσει, τη στιγμή που οι δυνάμεις αυτές θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε οποιοδήποτε άλλο μέρος». Στις 6 Νοεμβρίου ο Τσόρτσιλ προειδοποίησε τον υπουργό Εξωτερικών Ίντεν που αναχωρούσε για τη Μόσχα, «να μην υποσχεθεί τίποτα».

Υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα
Τον Δεκέμβριο όμως η κατάσταση άλλαξε. Κατέστη σαφές ότι το μπλιτς κριγκ (κεραυνοβόλος πόλεμος) εναντίον της Ρωσίας απέτυχε. Ως τον Μάιο η Μόσχα, το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον πραγματοποιούσαν διαπραγματεύσεις, οι οποίες ολοκληρώθηκαν με την περιοδεία του εθνικού επιτρόπου επί των Εξωτερικών της ΕΣΣΔ, Βιατσεσλάβ Μόλοτοφ, στην Αγγλία και στις ΗΠΑ. Εκεί υπογράφηκαν οι συμφωνίες συμμαχίας στον πόλεμο κατά της ναζιστικής Γερμανίας και των συνεργατών τους στην Ευρώπη. Ο Μόλοτοφ όμως χρειαζόταν εγγυήσεις για το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου, τις οποίες και κατάφερε να λάβει από τον Ρούζβελτ. Στο Λονδίνο ο υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ ζήτησε ευθέως «να απασχοληθούν σε μάχες στη Δυτική Ευρώπη τουλάχιστον 40 γερμανικές μεραρχίες», αλλά ο Τσόρτσιλ απέφυγε να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση.

Η υπόσχεση του Ρούζβελτ, σύμφωνα με τον άγγλο ιστορικό Πάρκινσον, αποδείχθηκε και αυτή «αστήρικτα αισιόδοξη». Την ίδια μέρα, την 1η Ιουνίου, η αγγλική επιτροπή επιτελικών διοικητών εκφράστηκε κατά του σχεδίου εισβολής μέσω του Λα Μανς μέσα στο 1942. Στις 23 Ιουλίου ο Στάλιν διαπίστωνε, στην επιστολή του προς τον Τσόρτσιλ, ότι το θέμα της οργάνωσης ενός δεύτερου μετώπου στην Ευρώπη αρχίζει και αποκτά «μη σοβαρό χαρακτήρα».

Αξίζει να σημειωθεί ότι η υποχώρηση του σοβιετικού στρατού το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1942 δεν έφερε καθόλου πιο κοντά τη συμμαχική βοήθεια, μάλλον το αντίθετο. Τη στάση που τήρησε η Δύση απέναντι στην ΕΣΣΔ, ο διδάκτορας ιστορικών επιστημών και πρέσβης της ΕΣΣΔ στη Δυτική Γερμανία (1971-1978), Βαλεντίν Φάλιν, την περιέγραψε ως εξής: «Η μόνη σκοτούρα των συμμάχων ήταν να μην αποτύχουν τη στιγμή της αλήθειας (όταν το Γ΄ Ράιχ θα έχει βυθιστεί) να εμποδίσουν την επέκταση του μπολσεβικισμού στην Ευρώπη».

Μόνη η ΕΣΣΔ και στην τρίτη θερινή επίθεση

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της αγγλοαμερικανικής διάσκεψης στην Καζαμπλάνκα, κατέστη σαφές ότι το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου μετατίθεται για το 1944.
Οι προετοιμασίες των συμμάχων στη Μεσόγειο και η επακόλουθη απόβαση στη Σικελία ελάχιστα μετέβαλλαν την κατάσταση για την ΕΣΣΔ. Πραγματοποιώντας μια συνολική επιστράτευση όλων των δυνάμεων και μέσων που διέθετε, η ναζιστική Γερμανία στις 5 Ιουλίου 1943 εξαπέλυσε την τρίτη θερινή επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης, στην πεδιάδα του Κουρσκ. Ο Στάλιν ανακάλεσε και μετά αντικατέστησε τους σοβιετικούς πρέσβεις σε Ουάσιγκτον και Λονδίνο…

Ο διδάκτορας ιστορικών επιστημών και βετεράνος εκείνου του πολέμου, Ολέγκ Ρζεσέβσκι, επισημαίνει κάποιου είδους νομοτέλεια στις ενέργειες των συμμάχων, αναφέροντας ότι «Η ιστορία επαναλήφθηκε. Παραμονές της νέας θερινής επίθεσης της Βέρμαχτ οι σύμμαχοι ανακοίνωσαν τη χρονική μετάθεση του ανοίγματος του δεύτερου μετώπου, ελάττωναν ή διέκοπταν εντελώς τον ανεφοδιασμό της ΕΣΣΔ με στρατιωτικό υλικό. Το ίδιο είχε γίνει το 1942, το ίδιο συνέβη και τώρα το 1943. Τα συμπεράσματα έβγαιναν από μόνα τους».

Παιχνίδι στη σκακιέρα
Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στη διάρκεια του καλοκαιριού και φθινοπώρου του 1943 στο γερμανοσοβιετικό μέτωπο, μετέβαλλαν δραματικά τη στρατιωτικοπολιτική κατάσταση. Έγινε προφανές ότι η Γερμανία είναι καταδικασμένη και ότι να την καταδικάσει μπορεί από μόνη της η ΕΣΣΔ. Η απόφαση για το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου ελήφθη στις 28 Νοεμβρίου 1943 στη διάσκεψη της Τεχεράνης.

Ξεκινώντας από το 1943, η σοβιετική ηγεσία λάμβανε τακτικά πληροφορίες από τις υπηρεσίες κατασκοπείας για μυστικές επαφές της γερμανικής αντιπολίτευσης με τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Αγγλίας. Το έπος του Κουρσκ συνεχιζόταν, όταν στις συνομιλίες του Κεμπέκ με τη συμμετοχή των Ρούζβελτ, Τσόρτσιλ και των στενότερων συμβούλων τους εξεταζόταν το ζήτημα του «αν θα βοηθήσουν οι Γερμανοί» την είσοδο των στρατευμάτων των δυτικών δυνάμεων στο έδαφος της Γερμανίας, «για αντίσταση στους Ρώσους». Ταυτόχρονα με το σχέδιο απόβασης στη Νορμανδία Overlord, εγκρίθηκε και το σχέδιο Rankin, το οποίο είχε ως βασικό στόχο να επέλθει μια συνεννόηση με την απογοητευμένη από τον Χίτλερ γερμανική ελίτ, για επικείμενη μη αντίσταση της Βέρμαχτ σε περίπτωση συμμαχικής απόβασης. Αυτό θα επέτρεπε παράλληλα να καταληφθεί το μεγαλύτερο τμήμα του ευρωπαϊκού εδάφους, πριν αυτό προλάβει να το κάνει η ΕΣΣΔ. Στις 24 Μαΐου του 1944 το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών πληροφόρησε την πρεσβεία της ΕΣΣΔ στην Ουάσιγκτον ότι «πρόσφατα στους αμερικανούς εκπροσώπους στην Ελβετία απευθύνθηκαν δυο απεσταλμένοι μιας γερμανικής πολιτικής ομάδας με την πρόταση της ανατροπής του ναζιστικού καθεστώτος». Ουσιαστικά προειδοποιούσαν τη Μόσχα ότι οι δυτικές δυνάμεις έχουν στην τσέπη μια εφεδρική επιλογή για τον τερματισμό του πολέμου με τη Γερμανία και αυτή θα εφαρμοστεί αν η ΕΣΣΔ δεν «σεβαστεί» τις αξιώσεις των συμμάχων. Τα σχέδια των συμμάχων ματαίωσε η αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ από τον συνταγματάρχη Στάουφενμπεργκ. Στο Ράιχ ξεκίνησε μια πυρετώδης εκκαθάριση του στρατού και όλων των κρατικών αρχών από τους συνωμότες και τους αντιφρονούντες. Η εφεδρική επιλογή απάλειψης του Δυτικού μετώπου δεν ευοδώθηκε, εφόσον ο φύρερ παρέμεινε ζωντανός.

Το δεύτερο μέτωπο
Το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου δεν έθεσε τέλος στις αντιφάσεις, όμως ούτως ή άλλως πέτυχε τον σημαντικό σκοπό της κατάρρευσης του φασισμού και της έλευσης της ειρήνης για πολλά χρόνια, έστω και υπό τις συνθήκες του Ψυχρού πολέμου.
Θα μπορούσε η ΕΣΣΔ να νικήσει τη Γερμανία χωρίς τη βοήθεια των συμμάχων; Ένας από τους πιο γνωστούς και δημοφιλείς ιστορικούς, ο Αλεξέι Ισάεβ, πιστεύει ότι θα μπορούσε. Όπως αναφέρει, «πραγματικά ο Κόκκινος Στρατός μπορούσε να συνεχίσει περαιτέρω την προέλασή του και οι πιθανότητες να καταφέρουν οι Γερμανοί να την ανακόψουν, ήταν ελάχιστες. Ωστόσο, οι απώλειες θα ήταν πολύ μεγαλύτερες». Η έστω και καθυστερημένη βοήθεια της Δύσης έσωσε πιθανότατα τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων σοβιετικών στρατιωτών.

«Οι στρατιώτες των συμμάχων –αναφέρει ο Φάλιν- εκτέλεσαν με τιμιότητα το καθήκον τους. Τη συμβολή τους στη συντριβή του ναζισμού δεν μειώνουν ούτε οι μηχανορραφίες του Τσόρτσιλ, ούτε η συμπεριφορά του Ρούζβελτ. Την αναγνώριση αξίζουν όλοι όσοι στήριξαν τον σοβιετικό λαό στον θανάσιμο αγώνα κατά του Γ΄ Ράιχ, με την αλληλεγγύη τους, τις αποστολές τροφίμων, φαρμάκων, μεταφορικών μέσων». Η άποψη αυτή του ιστορικού για τον ρόλο του δεύτερου μετώπου, κατά τη γνώμη μας, χαρακτηρίζει με τον καλύτερο τρόπο τα όσα συνέβησαν 70 χρόνια πριν. 

Μετάφραση: Σύγχρονη Ρωσία

Διαβάστε ακόμη:

Ο τελευταίος Έλληνας που πολέμησε στην Νορμανδία κάνει μάθημα ιστορίας στους Χρυσαυγίτες

The post D-Day: Πως την είδαν οι Σοβιετικοί πως την αναλύουν οι Ρώσοι appeared first on OnAlert.

Μεταξύ αυτών, γράφει στον προσωπικό του λογαριασμό στο F/B ο παλαίμαχος δημοσιογράφος της Ρόδου  Γιώργος Ζαχαριάδης, ήταν ο αείμνηστος Κλεάνθης Ζερβός(πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ) ως ανθυποπλοίαρχος στην κορβέτα «Κριεζής» και ένας Καστελλοριζιός, ο Στάθης Παπαστατικός. 

Τις ηρωικές στιγμές της απόβασης περιγράφει σε συνέντευξη του στη «Ροδιακή» – Ιούνιος 2010, και στον Γιώργο Ζαχαριάδη- ο Στάθης Παπαστατικός που υπηρετούσε τότε ως ναύτης στο ελληνικό πολεμικό «Ναβαρίνο».

<<Μόλις μας ενημέρωσαν ότι ξεκίνησε η απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στις ακτές της Νορμανδίας αρχίσαμε να πανηγυρίζουμε και να πετάμε τα καπέλα μας στον αέρα» θυμάται με συγκίνηση ο 87χρονος σήμερα (η συνέντευξη δόθηκε τον Ιούνιο του 2010) Στάθης Παπαστατικός και η σκέψη του γυρνά 66 χρόνια πίσω στην ηρωική εκείνη εποχή. 

Ο Στάθης Παπαστατικός υπηρετούσε τότε στο ελληνικό αντιτορπιλικό «Ναβαρίνο» που είχε πάρει μέρος στην επιχείρηση μαζί με άλλα ελληνικά πολεμικά πλοία και είναι πλέον ένας από τους ελάχιστους επιζώντες που πήραν μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας.

«Το δικό μας αντιτορπιλικό συνόδευε και προστάτευε τα αμερικανικά και αγγλικά πλοία και τα μεταγωγικά που μετέφεραν τους στρατιώτες και τα τανκς για να τα αποβιβάσουν στις ακτές της Νορμανδίας» λέει ο γηραιός πολεμιστής που δεν ξεχνά τον ενθουσιασμό του πληρώματος του «Ναβαρίνου» όταν τους ενημέρωσαν για το επιτυχημένο εγχείρημα στις 6 Ιουνίου 1944. 

Με «Κριεζή» και «Τομπάζη»

Σημαντικό ρόλο στην απόβαση στη Νορμανδία είχαν τα ελληνικά πολεμικά πλοία «Κριεζής» και «Τομπάζη». Μάλιστα στο «Κριεζής» υπηρετούσε ως ανθυποπλοίαρχος ο Καλύμνιος Κλεάνθης Ζερβός, που αργότερα εξελέγη βουλευτής Δωδεκανήσου με το ΠΑΣΟΚ 

«Ξέραμε ότι αυτή η απόβαση θα ήταν και η αρχή του τέλους του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου» τονίζει ο Παπαστατικός, που υπηρετούσε ως αρμενιστής στο ελληνικό αντιτορπιλικό. 

«Το πολεμικό μας ήταν πολύ δυνατό και εγώ όταν γινόντουσαν μάχες με τα γερμανικά πλοία αναλάμβανα υπηρεσία σαν γεμιστής στα πυροβόλα» υποστηρίζει με καμάρι. 

Πως δραπέτευσε στην Αντίφυλο

Ο Στάθης Παπαστατικός γεννήθηκε στο ακριτικό Καστελλόριζο. Και όταν οι Γερμανοί βομβάρδισαν το νησί αναγκάστηκε να δραπετεύσει και με μια βάρκα να φτάσει στην απέναντι τουρκική πόλη Αντίφυλο. 

Ήταν μόλις 18 χρόνων. Και από τότε ξεκινά η μεγάλη περιπέτεια για τον νεαρό ψαρά. Οι ʼΑγγλοι που είχαν κλιμάκιο στην τουρκική πόλη τον στέλνουν μαζί με άλλους Δωδεκανήσιους πατριώτες στην Κύπρο. 

Σε Κύπρο- Παλαιστίνη

Εκεί παραμένει έξη μήνες και στη συνέχεια καταφεύγει στην Παλαιστίνη, όπου βρίσκονταν και άλλοι εξόριστοι Έλληνες. «Κατατάχθηκα παρά το νεαρό της ηλικίας μου στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και ύστερα από ολιγόμηνη εκπαίδευση ναυτολογήθηκα στο αντιτορπιλικό «Ναβαρίνο». 

Ήμασταν και άλλοι Δωδεκανήσιοι από τη Σύμη, την Κάλυμνο, τη Ρόδο που είχαμε δραπετεύσει από τα σκλαβωμένα νησιά και καταφύγαμε στη μέση Ανατολή με σκοπό να πολεμήσουμε με τις συμμαχικές δυνάμεις εναντίον των Γερμανών κατακτητών» λέει ο Παπαστατικός που μάλιστα αναφέρει και ονόματα συμπολεμιστών του όπως του Γιώργου Κωνσταντινίδη, του Βασίλη Καραγιάννη και άλλων, που οι περισσότεροι δεν είναι πια σήμερα στη ζωή. 

Και σε άλλη απόβαση!

Το αντιτορπιλικό «Ναβαρίνο», ένα αγγλικό γερό σκαρί, έκανε περιπολίες στη Μεσόγειο και κυνηγούσε τον γερμανικό στόλο.«είχαμε πολλές επιτυχίες και κάποια μέρα πήραμε διαταγή να συνοδεύσουμε τα συμμαχικά πλοία, χωρίς φυσικά να γνωρίζουμε οτιδήποτε άλλο μέχρι που έφτασε η 6η Ιουνίου για να γίνει η μεγάλη απόβαση στις γαλλικές ακτές» θυμάται ο Παπαστατικός, που αμέσως μετά το «Ναβαρίνο» πήρε διαταγή να συνεχίσει τις περιπολίες στη Μεσόγειο μέχρι τις 15 Αυγούστου που μαζί με τα πολεμικά «Πίνδος», «Θεμιστοκλής» και «Κρήτη» και τα αρματαγωγά «Σάμος», «Λήμνος» και «Χίος» πήραν μέρος στην απόβαση στη νότιο Ιταλία. 

Απελευθέρωση Τήλου

‘Όμως η δράση του «Ναβαρίνου» δεν σταματά. «Πήραμε τον Οκτώβριο διαταγή να πάμε στην Τήλο για να βοηθήσουμε τους εγκλωβισμένους εκεί ʼΑγγλους κομάντος. Η χαρά μου ήταν μεγάλη γιατί θα πολεμούσα για την απελευθέρωση ενός νησιού της Δωδεκανήσου» λέει ο Παπαστατικός που με περηφάνια μιλά για την συγκλονιστική επιχείρηση της Τήλου. 

Το «Ναβαρίνο» έφτασε στην Τήλο στις 28 Οκτωβρίου 1944 και το μεσημέρι της ίδιας ημέρας άρχισε να βομβαρδίζει με ιδιαίτερη επιτυχία τις γερμανικές θέσεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δοθεί ο χρόνος στους ʼΑγγλους κομάντος και τους Έλληνες ιερολοχίτες να εγκαταλείψουν την Τήλο, παρά το γεγονός ότι το ελληνικό αντιτορπιλικό δέχτηκε σφοδρά πυρά από τους Γερμανούς.. 

«Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τη μάχη αυτή και πως καταφέραμε με τη βοήθεια του αντιτορπιλικού μας οι συμμαχικές δυνάμεις λίγες μέρες αργότερα να ανακαταλάβουν και να απελευθερώσουν το νησί». 

Στην Σύμη 

Το «Ναβαρίνο» συνέχισε τη δράση του στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο για αρκετούς ακόμη μήνες μέχρι τις 8 Μαΐου 1945 που στη Σύμη ο Γερμανός στρατηγός Όττο Βάγκενερ παρέδωσε άνευ όρων τις γερμανικές δυνάμεις της Ανατολικής Μεσογείου στον ʼΑγγλο ταξίαρχο Μόφφατ και στον διοικητή του ιερού λόχου Χριστόδουλο Τσιγάντε. 

Συνοδεύοντας τον Αντιβασιλέα Δαμασκηνό στην Ρόδο

Αυτό σήμαινε ουσιαστικά και το τέλος του Δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. «Ο μεγάλος ενθουσιασμός και η αγαλλίαση της ψυχής μου ήταν όταν στις 15 Μαΐου 1945 το «Ναβαρίνο» συνόδευσε το θωρηκτό «Αβέρωφ» στη Ρόδο που μετέφερε τον Αντιβασιλέα Δαμασκηνό και ήμουνα μεταξύ των πρώτων ελλήνων ναυτικών που πάτησαν το πόδι τους στα απελευθερωμένα χώματα της πατρίδας μου» λέει με δάκρυα στα μάτια ο Παπαστατικός.

Στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό υπηρέτησε μέχρι τις 15 Οκτωβρίου 1945 και σήμερα ζει ευτυχισμένος και υπερήφανος με τη γυναίκα, τα παιδιά και τα εγγόνια του στον Αρχάγγελο της Ρόδου.

ΠΗΓΗ :Ροδιακή

Διαβάστε ακόμη:

D-day Σοκ και Δέος: Χάος κατά την Απόβαση στην Νορμανδία -ΦΩΤΟ και Βίντεο

The post Οι Έλληνες της απόβασης στην Νορμανδία – Ποιοι ήταν πως πολέμησαν appeared first on OnAlert.