Διαβάστε τα τρία προηγούμενα μέρη της ανάλυσης:

ΕΔΩ ΤΟ ΠΡΩΤΟ
ΕΔΩ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΕΔΩ ΤΟ ΤΡΙΤΟ

Του ΣΗΦΗ ΜΑΝΟΥΣΟΓΙΑΝΝΑΚΗ*

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Ως προς τον τρόπο χειρισμού της κρίσης από την Τουρκία διαπιστώνεται ότι το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας συνεδρίασε και αποφάσισε, όπως όφειλε να πράξει, για να αντιμετωπίσει μια επερχόμενη κρίση η έστω μια κρίση που το ίδιο προκάλεσε επιδιώκοντας την εξυπηρέτηση των εθνικών του συμφερόντων. Ο χειρισμός της κρίσεως από τους Τούρκους υπήρξε άψογος. Η Τουρκία έχει στο ενεργητικό της ένα εξαιρετικό επιχειρησιακό επίτευγμα. Έχει ενοποιήσει λειτουργικά τις διπλωματικές της επιδιώξεις με τη λειτουργία και τη δράση των στρατιωτικών της μέσων.

Από τη μεριά της Ελλάδας το ΚΥΣΕΑ, αρμόδιο όργανο χειρισμού των κρίσεων δεν συνεδρίασε παρά μόνο στο τέλος της κρίσεως για να λάβει την απόφαση της αποχώρησης. Δεν συγκροτήθηκε κανένα Κυβερνητικό Συμβούλιο για να χειρισθεί την κρίση. Δεν χρησιμοποιήθηκε η γνώση και εμπειρία Ελλήνων διπλωματών. Το ουσιώδες δεν ήταν αν οι συνεδριάσεις πραγματοποιούνταν στο Εθνικό. Κέντρο Επιχειρήσεων αφού δεν επρόκειτο να πολεμήσουμε. Δεν προσφύγαμε σε κανένα Διεθνή Οργανισμό ούτε και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αρκεσθήκαμε. στην διαμεσολάβηση των Αμερικανών αλλά και εκεί κατά τρόπο επιπόλαιο.

Η κατεύθυνση που έδωσε ο Πρωθυπουργός στη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής το πρωί της 30ης Ιαν. «να μείνουμε όπως είμαστε και να αποφευχθούν ενέργειες κλιμάκωσης» ενώ έδιδε ένα σαφές στίγμα των προθέσεων της Κυβέρνησης δεν προσδιόριζε πολιτικό στόχο τον οποίο οφείλαμε να έχουμε και να επιδιώκουμε, είτε με τους πολιτικούς χειρισμούς της κυβέρνησης είτε με στρατιωτικούς, αν οι πρώτοι αποτύγχαναν. Η επιμονή διατήρησης του «status quo» σε μια περιοχή δεν έχει κανένα νόημα αν περιορίζεται μόνο στη χρήση πολιτικών μέσων καθόσον δεν περιέχει την πρακτική επιβολή της διεκδίκησης.

Δεν δόθηκαν σαφείς εντολές προς τις Ένοπλες Δυνάμεις ούτε διατηρήθηκε υψηλό επίπεδο πολιτικού ελέγχου στις στρατιωτικές επιλογές (πρώτη αρχή του χειρισμού κρίσεων).

Δεν υπήρξαν παύσεις στον ρυθμό των στρατιωτικών ενεργειών (δεύτερη αρχή του χειρισμού κρίσεων).

Δεν υπήρξε συντονισμός διπλωματικών και στρατιωτικών κινήσεων (τρίτη αρχή του χειρισμού κρίσεων).

Δεν υπήρξαν στρατιωτικές κινήσεις συγκεκριμένες που να είναι κατάλληλες για τους περιορισμένης φύσεως στόχους του χειρισμού κρίσεων-αποκλιμάκωσης (τέταρτη αρχή του χειρισμού κρίσεων). Βέβαια στην περίπτωση των Ιμίων δεν υπήρξαν καν στόχοι.

Ενώ οι δηλώσεις, τόσο του Πρωθυπουργού όσο και των Υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας επιβεβαίωναν τις προθέσεις της κυβερνήσεως για αποκλιμάκωση, οι στρατιωτικές κινήσεις που διατάσσονταν με την έγκριση του ίδιου του Υπουργού Άμυνας (απόπλους του Στόλου από τους Ναυστάθμους και ανάπτυξή του στο Αιγαίο, αποχώρηση της Φρεγάτας ΥΔΡΑ από τη συμμετοχή της στις Νατοϊκές επιχειρήσεις στη Βοσνία και επιστροφή της στην Ελλάδα) έδιδαν το στίγμα της κλιμάκωσης και εκλαμβάνονταν από τον αντίπαλο ως προετοιμασία ευρείας επιθέσεως (πέμπτη αρχή του χειρισμού κρίσεων).

Η γενική κινητοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων που διατάχθηκε αργότερα είχε το ίδιο αποτέλεσμα όπως και η μερική επιστράτευση στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Υπήρξαν πολιτικές ενέργειες που έδειχναν διάθεση αναζήτησης πολιτικής λύσεως μέσω διαπραγματεύσεων και όχι στρατιωτικής (έκτη αρχή του χειρισμού κρίσεων) αλλά δεν υπήρξαν αντίστοιχες στρατιωτικές που να υποστηρίζουν τις πολιτικές ενέργειες Και βέβαια πώς να υπάρξουν αφού ούτε πολιτικός έλεγχος στις στρατιωτικές ενέργειες υπήρχε, ούτε συντονισμός.

Τέλος δεν υπήρξε επιλογή πολιτικο-στρατιωτικών ενεργειών που άφηναν στον αντίπαλο την δυνατότητα εξόδου από την κρίση με παράλληλη ικανοποίηση των θεμελιωδών συμφερόντων του (έβδομη αρχή του χειρισμού κρίσεων).

Οι ενέργειες της Ελληνικής πλευράς τόσο για τους Τούρκους όσο και για οποιοδήποτε τρίτο μάτι που παρακολουθούσε την κρίση, έδειχναν ότι η Ελλάδα άλλα έλεγε και άλλα έπραττε .

Τα στρατιωτικά μέτρα που λαμβάνονταν από την Ελλάδα (χωρίς την έγκριση του ΚΥΣΕΑ) υποχρέωναν την Τουρκία να κινητοποιηθεί. Η κινητοποίηση των Τουρκικών ναυτικών δυνάμεων, που πάντως ήταν μικρότερη της κινητοποίησης των Ελληνικών, οδήγησε τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις σε πλήρη ανάπτυξη. Διατάχθηκε επιστράτευση στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Όλα με την έγκριση του Υπουργού Άμυνας κατά τη στιγμή που η Ελληνική πλευρά είχε συμφωνήσει σ’ ένα πλαίσιο διαπραγματεύσεων και είχε διαβεβαιώσει τους διαμεσολαβητές ότι επιθυμούμε την ειρηνική λύση της κρίσεως. Είχαμε μπει πλέον σε ένα φαύλο κύκλο.

Η αφαίρεση της Τουρκικής σημαίας από προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, την οποία είχαν τοποθετήσει Τούρκοι δημοσιογράφοι με μια προβοκατόρικη ενέργεια, αποτέλεσε το πρώτο και βασικότερο λάθος.

Την σπουδαιότητα μιας τέτοιας ενέργειας γνώριζαν οι Ελληνικές αρχές και γι’ αυτό είχαν θέσει ως προϋπόθεση την έγκριση του ΚΥΣΕΑ. Ο Υπουργός Άμυνας ή το Συμβούλιο Άμυνας δεν υποκαθιστά το ΚΥΣΕΑ. Αυτή η υπέρβαση αρμοδιοτήτων αλλά περισσότερο οι πειραματισμοί με τα εθνικά σύμβολα (ύψωση σημαίας, υποστολή σημαίας κ.ο.κ.) ίσως θα έπρεπε να προβληματίσει όλη την πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου, γιατί αποπνέει μια εθνική ανασφάλεια ως προς τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Θα έπρεπε τάχα να υψώνουμε σε κάθε σημείο της επικράτειάς μας και μια σημαία δηλωτική της κυριαρχίας του τόπου μας; Λήφθηκε υπ΄ όψη ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να ερμηνευθεί από τους «απέναντί» μας και όχι μόνο απ΄αυτούς, ως ένδειξη αντιφατικότητας σχετικά με την ιδιοκτησία της περιοχής; Ακόμα τι θα γινόταν αν εμείς με τη λογική της υψώσεως της σημαίας και εγκατάστασης φρουράς για τη φύλαξη της, βάζαμε σημαία και φρουρά σε κάθε βραχονησίδα που τοποθετούσαν Τουρκική σημαία οι δημοσιογράφοι της ΧΟΥΡΙΕΤ ή ο απέναντι χότζας;.

Η Ελληνική κυβέρνηση επιθυμούσε ειρηνική επίλυση της κρίσεως. Τρεις φορές επισημαίνει ο Κ.Σημίτης στο βιβλίο του (σελ. 63,65,66) ότι το πρόβλημα ήταν πολιτικό και ως τέτοιο έπρεπε να αντιμετωπισθεί. Η Κυβερνητική Επιτροπή συμφώνησε σε συγκεκριμένο σχέδιο αποκλιμάκωσης που είχαν προτείνει οι Αμερικανοί και ανατέθηκε στον Θ.Πάγκαλο να υλοποιήσει τη συμφωνία. Αφού οι Τούρκοι απέρριψαν τις προτάσεις Πάγκαλου τί θα έπρεπε τάχα να πράξει ως Υπουργός Εξωτερικών, αντί να δίνει συνέντευξη στο ΜEGA ;

Ο Γ.Αρσένης αφού πληροφορήθηκε από τους Αμερικανούς την απόρριψη των προτάσεών μας από τους Τούρκους και προειδοποιήθηκε από τον Υπουργό Εξωτερικών Perry ότι αφού επιμένουμε στο θέμα της σημαίας οι Τούρκοι κάτι θα κάνουν τις επόμενες ώρες (εφ. ΠΑΡΟΝ της 8ης Φεβ.) μήπως όφειλε να πράξει κάτι κι αυτός συναινώντας με την ειλημμένη κυβερνητική απόφαση περί αποκλιμάκωσης;. Αντίθετα, αυτενεργώντας ερήμην του ΚΥΣΕΑ και του Πρωθυπουργού φάνηκε να χρησιμοποιεί τις Ένοπλες Δυνάμεις. Εύλογο το ερώτημα: Για ποιόν τάχα σκοπό; Ούτε ο Γ.Αρσένης ούτε ο Θ.Πάγκαλος μας τον αποκάλυψαν.

Εν τούτοις, και γνώση και προγενέστερη εμπειρία υπήρχε στα περισσότερα στελέχη αυτής της κυβέρνησης αλλά και στον Α/ΓΕΕΘΑ για τέτοιας φύσεως θέματα.

Αν ανατρέξουμε στην περίφημη κρίση του 1987 θα διαπιστώσουμε ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις, που είχαν αρθεί πάλι σε ύψιστο σημείο ετοιμότητας με αξιοζήλευτο επαγγελματισμό και είχαν αναπτυχθεί στο Αιγαίο για να απαγορεύσουν στους Τούρκους τις έρευνες στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα, παρά το γεγονός ότι στο Αιγαίο δεν βρισκόταν κανένα τουρκικό πολεμικό πλοίο εκτός των δύο συνοδών του ερευνητικού, ανακλήθηκαν, γιατί είχαμε και τότε δεχθεί τις αξιώσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού Τ.Οζαλ, που βρισκόταν μάλιστα στο Λονδίνο και διεμήνυε: «ούτε η Ελλάδα ούτε η Τουρκία θα έκαναν έρευνες πετρελαίων στο Αιγαίο έξω από τα χωρικά τους ύδατα».

Για ποιο λόγο άραγε κινητοποιήθηκαν οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας τότε; .Δεν εισέπραξαν τάχα απαξίωση όταν πάνοπλοι βγήκαν να αντιμετωπίσουν έναν απόντα αντίπαλο; Έστω κι αν παρακάμψουμε το γεγονός ότι η Τουρκική πλευρά επέβαλλε τελικά τη θέση της, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε τον τρόπο με τον οποίο ο τότε Πρωθυπουργός Α.Παπανδρέου βγάζοντας εθνικές κορώνες έσυρε τις Ένοπλες Δυνάμεις σε ένα δονκιχωτικό κυνηγητό ανεμόμυλων. Τέτοια ευαίσθητα εθνικά θέματα έχουν καταντήσει για τον τόπο, για τα κόμματα, για τα ΜΜΕ, ταμπού.

Έτσι οι λαϊκισμοί και οι πατερναλιστικές τάσεις του τότε πρωθυπουργού, αποσόβησαν το αυτονόητο ορθολογικό ερώτημα. Πόσα χρήματα, πόσο ανθρώπινο δυναμικό, πόση ενέργεια κατασπαταλήθηκε, και με ποιο αποτέλεσμα;.

Με κανένα τρόπο δεν θα υποστηρίξουμε ότι η παραπάνω πολιτική στάση χαρακτηρίζει μόνο το ένα και όχι και το άλλο κόμμα εξουσίας. Επειδή με την ίδια «εθνική ευαισθησία»…. πολιτεύονταν είτε ως Κυβέρνηση, είτε ως Αντιπολίτευση.

Ίσως με τέτοιου τύπου εμπειρίες κάποια μέλη της κυβέρνησης έλπιζαν να αποκομίσουν κέρδη πολιτικά εμπλέκοντας τη χώρα σε εθνικές περιπέτειες τις οποίες δεν ήταν ικανοί να αντιμετωπίσουν. Αν προσέξουμε το χρονικό των γεγονότων θα διαπιστώσουμε ότι ο όλος χειρισμός της κρίσεως δίνει την εικόνα μιας κυβέρνησης στην οποία, όσοι είχαν χρέος να συναποφασίζουν , είδαμε να αυτενεργούν και να «καπελώνουν» τη συλογικότητα με οπορτουνιστικές εσωστρέφειες. Είδαμε επίσης ότι αποποιήθηκαν και τότε με δηλώσεις τους και αργότερα σε συνεντεύξεις τους ή σε συγγράμματά τους, τις ευθύνες που τους αναλογούσαν, τις οποίες επέρριψαν στις Ένοπλες Δυνάμεις και στον Α/ΓΕΕΘΑ παρασιωπώντας τις ευθύνες του πολιτικού τους προϊσταμένου.

Η πλέον ιταμή πρόκληση προς τις Ένοπλες δυνάμεις και την ηγεσία τους από τη μεριά των πολιτικών ήταν η εις βάρος τους μομφή ότι δεν περιφρούρησαν και τα Ανατ. Ίμια με αποτέλεσμα να μπορέσουν οι Τούρκοι να αποβιβασθούν σ αυτά.

Προβληματιζόμαστε πάνω σ’αυτό γιατί είδαμε ότι τα γεγονότα των Ιμίων δεν περιεπλάκησαν από την αποβίβαση των Τούρκων στην Δυτ. Ίμια. Αντίθετα το γεγονός αυτό αποτελεί τον τελευταίο κρίκο της κρίσης στην περιοχή και συνέβη ενώ ήδη η Ελληνική πολιτική ηγεσία είχε συμφωνήσει στην Αμερικάνικη πρόταση αποκλιμάκωσης.

Η μη επιτυχής στρατιωτική περιφρούρηση τους ενέχει περισσότερο πολιτική ευθύνη και διπλωματική καχεξία διότι τα διαπραγματευτικά παζάρια, όπως γίνονταν, σηματοδοτούσαν στους Τούρκους αδυναμία της Ελληνικής πλευράς, γι’ αυτό οι Τούρκοι έκριναν ότι με μια επιχείρηση πρόκλησης και αποφασιστικότητας θα βρίσκονταν σε πλεονεκτικότερη διαπραγματευτική θέση και de facto θα πρόβαλαν το θέμα των «γκρίζων ζωνών». Και έτσι λειτούργησαν. Η Ελληνική διπλωματία θα έπρεπε να είχε υπόψη της την Τουρκική τακτική και από άλλες Ελληνοτουρκικές εμπλοκές αλλά κυρίως από τον δεύτερο Αττίλα στην Κύπρο που εκτελέστηκε στη φάση των διαπραγματεύσεων.

Όταν λοιπόν κάποιος όπως η πολιτική ηγεσία αποκόβει από το σύνολο ενός προβλήματος ένα κομμάτι και το χρησιμοποιεί επιλεκτικά για να συγκαλύψει ευθύνες που πρώτιστα της αναλογούν μας επιτρέπει να διερωτηθούμε για την ασφαλή πολιτική πλεύση της χώρας σε κρίσιμες περιστάσεις.

Γιατί τελικά δεν μπόρεσε να λειτουργήσει το ΚΥΣΕΑ σ’ αυτή τη φάση;. Όσοι έζησαν τα γεγονότα, είτε ως ένστολοι είτε ως απλοί πολίτες αλλά με πολιτική σκέψη, μπορούν να καταλάβουν πώς ύψιστα εθνικά θέματα γίνονται αντικείμενα καπηλείας για εσωτερικές μικροπολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες ή ακόμα επηρεάζονται από τις προσωπικές αντιλήψεις πολιτικών παραγόντων.

Γράφει ο Ν.Κουρής στο βιβλίο του σ.93 «Παρατηρήθηκε μια μόλις αποκρυπτόμενη δυσπιστία της κορυφής της κυβέρνησης προς την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων». Ίσως εκεί να υπήρχε η αιτία που ο Πρωθυπουργός της χώρας σε’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές αρνήθηκε να δεχθεί σε συνεργασία τον Ναύαρχο Λ.Βασιλικόπουλο Διοικητή της ΕΥΠ βασικότατο θεσμικό παράγοντα ως εκ της ιδιότητας του αυτής.

Φαίνεται ότι ο Αμερικανός διαμεσολαβητής ήταν σαφής από την αρχή όχι πλοία όχι στρατιώτες όχι σημαίες επιστροφή στο status quo ante. Η Ελληνική πλευρά στρουθοκαμήλιζε. Είχε πολιτικό κόστος γι’αυτήν η αφαίρεση της σημαίας και προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο. Η ουσία όμως ήταν στο έδαφος, στην κυριαρχία και όχι στη σημαία. Αυτό δεν φαινόταν να την απασχολεί. Δεν επιθυμούσε, είπε, να θυσιάσει ψυχές για μια βραχονησίδα της Ελλάδας. Γράφει ο τότε Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Πτέραρχος Ν.Κουρής στο βιβλίο του ΑΙΓΑΙΟ Η ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΜΑΧΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ Τέλος πρέπει να μνημονεύσουμε εδώ ότι στην κορύφωση της κρίσης των Ιμίων κάποιοι ψιθύρισαν :….Εμείς δεν θυσιάζουμε τα παιδιά μας για κάτι βράχους….και να κλάψουνε οι μανούλες και σχολιάζει Λάθος σύντροφοι !!. Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις όμως δεν είχαν αντίρρηση να θυσιαστούν υπερασπίζοντας την Ελληνική κυριαρχία και μάλιστα τρία στελέχη τους θυσιάστηκαν. Ποιους τάχα εξέφραζε η κυβέρνηση σε εκείνη τη συγκυρία;

Η τελευταία δήλωση του Αμερικανού διαμεσολαβητή μετά την εγκατάσταση των Τούρκων στρατιωτών στα Δυτ. Ίμια «εάν δεν βάλετε εναντίον των Τούρκων, αυτοί έχουν διαταγή να μην βάλουν εναντίον των Ελλήνων. Με την αναχώρηση της Ελληνικής ναυτικής δυνάμεως και της Ελληνικής σημαίας οι Τουρκικές δυνάμεις θα κάνουν το ίδιο. Η πλευρά που θα ανοίξει πυρ πρώτη θα βρει απέναντι της τις ΗΠΑ» (Turkish Review of Balkan Studies Annual 2001), έδωσε στην Ελληνική κυβέρνηση το άλλοθι για την ταπεινωτική της απόφαση.

Συνεκτιμώντας όλο το χρονικό των Ιμίων θα αναρωτηθούμε για ποιο λόγο ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του στη βουλή εξέφρασε τις ευχαριστίες του στους Αμερικανούς (Σημίτης σελ΄72). Από τον τρόπο που αντέδρασε η κοινή γνώμη, το Κοινοβούλιο και ο Τύπος, ο Ελληνικός λαός ένοιωσε δυσαρέσκεια θεωρώντας αυτό το «ευχαριστώ» ως ένδειξη υποτέλειας και αδυναμίας της Ελληνικής πλευράς να διαχειριστεί ένα εθνικό ζήτημα, ζητώντας την παρέμβαση «προστάτη» στον οποίο οφειλότανε και αποδόθηκε αυτό το ευχαριστώ. Αν λάβουμε υπόψη ότι βρισκόμαστε σε εποχές που η Ελλάδα ανήκει πλήρως στην Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται για τους Έλληνες σαν μια οπισθοδρόμηση σε μεταπολεμικές κυβερνήσεις και μάλιστα από ένα Πρωθυπουργό με την σφραγίδα του Ευρωπαϊστή. Αν το ευχαριστώ το εκλάβουμε ως προσωπική έκφραση ενός πολιτικού απέναντι σε κάποια δύναμη που σε εκείνη τη φάση υποστήριξε την αδυναμία του για την επίλυση του ζητήματος μπορούμε να πούμε ότι αυτό το προσωπικό του ευχαριστώ δεν θα έπρεπε να ειπωθεί με την ιδιότητα ενός Πρωθυπουργού.

Η φυσική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων δεν τήρησε τα προβλεπόμενα. Ο Α/ΓΕΕΘΑ και οι Αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων έπρεπε να επιμείνουν στην έγκριση από το ΚΥΣΕΑ όσων μέτρων συναγερμού και κανόνων εμπλοκής προβλέπονταν. Δεν επέμειναν και τούτο διότι θεώρησαν ότι η παρεχόμενη έγκριση του ΥΕΘΑ στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Άμυνας ήταν αρκετή. Δημιούργησαν έτσι στις Ένοπλες Δυνάμεις με τα μέτρα που έπαιρναν και τις διθυραμβικές εντολές που εξέδιδαν μια επιθετική ψυχολογία η οποία όμως με τη θλιβερή κατάληξη της κρίσεως προκάλεσε έντονο αίσθημα εθνικής ταπείνωσης.

.

*Σήφης Μανουσογιαννάκης
Επίτμιμος Υπαρχηγός ΓΕΝ
Αντιναύαρχος Π.Ν. (ε.α)

Υ.Γ. Τι ήταν όμως το Συμβούλιο Άμυνας και ποιες αρμοδιότητες είχε το αναφέραμε περιγράφοντας το θεσμικό πλαίσιο της χώρας μας. Το 1994 που αναθεωρήθηκε ο νόμος 660/77 που αφορούσε στην οργάνωση του ΥΕΘΑ δεν ακολουθήθηκε το πρότυπο της οργάνωσης των Υπουργείων Άμυνας των δυτικο-ευρωπαϊκών κρατών μελών του ΝΑΤΟ στο οποίο είμαστε μέλη και μεταξύ των άλλων θα εξασφαλιζόταν και η διαλειτουργηκότητά του, αλλά αυτοσχεδιάσαμε. Τρεις νέοι θεσμοί δημιουργήθηκαν. Το Συμβούλιο Άμυνας [ΣΑΜ] το Επιτελείο του Υπουργού και η Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών [ΓΔΕ]. Και οι τρεις απέτυχαν καθώς το ΣΑΜ λειτούργησε σαν υποκατάστατο του ΚΥΣΕΑ (Ίμια) οι δε άλλοι δυο κατάντησαν φωλιές κρατικοδίαιτων ημετέρων των πολιτικών κομμάτων.

The post Ίμια 4:’Εξω από τα δόντια.Ποιοι έφταιξαν. appeared first on OnAlert.

Του ΣΗΦΗ ΜΑΝΟΥΣΟΓΙΑΝΝΑΚΗ*

ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΠΛΕΥΡΑ 

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ  ΠΛΑΙΣΙΟ  ΕΛΛΑΔΑΣ  ΓΙΑ  ΤΟ  ΧΕΙΡΙΣΜΟ  ΚΡΙΣΕΩΝ  

Όλα τα προηγμένα κράτη σήμερα έχουν μηχανισμούς που  παρακολουθούν,  διαμορφώνουν  και  επιλύουν  τις  κρίσεις  ανάλογα  με  τις  επιδιώξεις  τους.  Η  χώρα  μας  σύμφωνα  με  το  νόμο  2292/95  έχει  το  ΚΥΣΕΑ  έχει  τις  ακόλουθες  αρμοδιότητες:

Η  ευθύνη  για  την  άμυνα  της  χώρας  ανήκει  στην  κυβέρνηση  η  οποία  καθορίζει  την  Πολιτική  Εθνικής  Άμυνας  και  ασκεί  την  διοίκηση  των  Ενόπλων  Δυνάμεων.

Κύριο  όργανο  για τη  λήψη  αποφάσεων  σε  ζητήματα  που  αφορούν  την  άσκηση της παραπάνω  πολιτικής  και  γενικά  την  Εθνική  Άμυνα  της  χώρας  είναι  το Κυβερνητικό  Συμβούλιο  Εξωτερικών  και  Άμυνας (Πρωθυπουργός,  ΥΠΕΞ,  ΥΕΘΑ,  Αν.ΥΠΕΞ, Υπ. Εσωτερικών,  ΥΠ  Ενέργειας,  ΥΠΕΧΩΔΕ,  ΥΠΕΘΟ,  Οικονομικών,  Δημ. Τάξης  και  ο  Α/ΓΕΕΘΑ.
Το  ΚΥΣΕΑ  επί  θεμάτων  Εθνικής  Άμυνας  έχει τις  παρακάτω  αρμοδιότητες:

Διαμορφώνει  την  Πολιτική  Εθνικής  Άμυνας  της χώρας   με  εκτίμηση  μακράς   προοπτικής.

Αποφασίζει  για  την  οργάνωση  του  Συστήματος  Χειρισμού  Κρίσεων  παρέχοντας  κατευθυντήριες  οδηγίες  προς  το  Υπουργείο  Εθνικής  Άμυνας  τα  συναρμόδια  Υπουργεία και  λοιπούς  εμπλεκόμενους  φορείς.

Προβαίνει  σε  έκτακτες  καταστάσεις  κρίσεων  και  εκδίδει  κατευθυντήριες  οδηγίες

Αποφασίζει  την  κήρυξη  και  άρση  μέτρων  και  σταδίων  συναγερμού  για  την  μερική  η  γενική  κινητοποίηση  της  χώρας  και  την  εφαρμογή  και  άρση  των  Κανόνων  Εμπλοκής  των  Ενόπλων  Δυνάμεων.  Εκχωρεί  κατά  την  κρίση  του  αρμοδιότητες  σχετικά  με  τα  παραπάνω  για  την  άμεση  αντιμετώπιση  εκτάκτων  καταστάσεων  η  επεισοδίων.

Καθορίζει  την  πολιτική  και  τις  προτεραιότητες  συλλογής  και  εκμετάλλευσης  στρατηγικών  πληροφοριών  που  ενδιαφέρουν  την  Εθνική  Άμυνα.

Καθορίζει  την  πολιτική  συμμετοχής  των  εμπλεκομένων  φορέων  στην  δοκιμή  εφαρμογής  των  σχεδίων  της  Πολιτικής  Σχεδίασης  Έκτακτης  Ανάγκης.

Το  Συμβούλιο  Άμυνας  [ ΣΑΜ ]  ΥΕΘΑ,  ΥΦΕΘΑ,  Α/ΓΕΕΘΑ,  Α/ΓΕΣ,  Α/ΓΕΝ,  Α/ΓΕΑ  είναι  το  ανώτατο  όργανο  από  το  οποίο  ο  ΥΕΘΑ  βοηθείται  στην  άσκηση  των  αρμοδιοτήτων  του  για:

• Εκτιμήσεις  επί  καταστάσεων  που  παρουσιάζονται  στο  εγγύς  η  ευρύτερο  περιβάλλον  και  είναι  δυνατόν  να  επηρεάσουν  την  ασφάλεια  η  τις  σχέσεις  της  χώρας  με  όμορα  κράτη.

• Θέματα  που  απαιτούν  άμεση  αντίδραση  σε  επεισόδια,  η  έκτακτες  καταστάσεις  που  μπορεί να  οδηγήσουν  σε  κρίση

• Την  ανάθεση  της  Επιχειρησιακής  Διοικήσεως  δυνάμεων  των  τριών  κλάδων  των  Ενόπλων  Δυνάμεων  στον  Α/ΓΕΕΘΑ
.
Θα  εξετάσουμε  στη  συνέχεια  πώς  έγινε  ο  χειρισμός  της  κρίσης  από  την  Ελλάδα.

Ο  ΤΡΟΠΟΣ  ΧΕΙΡΙΣΜΟΥ  ΤΗΣ  ΚΡΙΣΕΩΣ

Στις 10.30 της  28ης Ιαν.  1996  άνδρες  του  Περιπολικού «ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ»   του  Πολεμικού  Ναυτικού   αφαίρεσαν  την  Τουρκική  ενώ άνδρες του Περιπολικού ΑΝΤΩΝΙΟΥ  τοποθέτησαν  την  Ελληνική  σημαία  στα  Ανατ.  Ίμια.

Η  ενέργεια  αυτή  καμωμένη  από  τις  Ένοπλες  Δυνάμεις απαιτούσε  έγκριση  του  ΚΥΣΕΑ  η  οποία  δεν  είχε  δοθεί,  ο  δε  Πρωθυπουργός  της  χώρας  δεν  γνώριζε  τίποτα  (Σημίτης σελ.59).

Για  το  ίδιο  θέμα   ο  Υπουργός  Άμυνας  δήλωσε  στον  Πρωθυπουργό: «η  εντολή  που  έδωσα  ήταν  να  φύγει  η  Τουρκική  σημαία»  (Σημίτης σελ.60)  ενώ  ο  Α/ΓΕΕΘΑ  καταγράφει  στο  βιβλίο  του  ότι ο ίδιος  επιδοκίμασε  την  απόφαση  του  Α/ΓΕΝ  για  την  αφαίρεση  της  Τουρκικής  και  τοποθέτηση  της  Ελληνικής  σημαίας  και  ενημέρωσε  τον  Υπουργό  Άμυνας  (Λυμπέρης σελ.559).

Ο  Υπουργός  Άμυνας  εξέφρασε  την  δυσφορία  του  για  το  γεγονός  (Λυμπέρης σελ.560). Εν τούτοις ο Γ.Αρσένης δεν τροποποίησε την απόφαση του Α/ΓΕΕΘΑ, αν και είχε δικαίωμα και υποχρέωση να το κάνει αν δεν συμφωνούσε ή αν ήταν αντίθετη με τις εντολές που είχε δώσει.
Τις  μεσημεριανές  ώρες  της  ίδιας  ημέρας  σε  σύσκεψη  της  στρατιωτικής  και  πολιτικής   ηγεσίας  του  Υπουργείου  Εθνικής  Άμυνας  αποφασίσθηκε  η  λήψη  στρατιωτικών  μέτρων  που   αποσκοπούσαν  στην  ετοιμότητα  των  Ενόπλων  Δυνάμεων.

Αποφασίσθηκε  επίσης  να  παραμείνει  η  σημαία  στα  Ανατ.  Ίμια  και  να  αποβιβασθεί  μια  ομάδα  βατραχανθρώπων  για  τη  φύλαξή της. (Λυμπέρης σελ. 560). Για την Δυτ. Ίμια που δεν υπήρχε σημαία δεν αποφασίστηκε τίποτα.

Οι  βατραχάνθρωποι  αποβιβάσθηκαν  στα  Ανατ.  Ίμια  περί  την  20.45  Η  πολιτική εντολή  της   ημέρας  αυτής  (28ης  Ιανουαρίου»  ήταν:  « Αρχηγέ  νύχτα  θα  τους  βγάλεις  στην  βραχονησίδα  και  νύχτα  θα  τους  πάρεις  πίσω  στο  πλοίο»  (Λυμπέρης σ. 560,561 ).Ί
Την  επόμενη,  29  Ιαν.  στις  05.30  το  πρωί  οι  βατραχάνθρωποι  κατόπιν  πολιτικής   εντολής  επανήλθαν  στο  πλοίο (Λυμπέρης σ. 561 ).

Περί  ώραν  10.00  της  ίδιας  μέρας  με  εντολή  του  Α/ΓΕΕΘΑ  κατόπιν  γνωμοδοτήσεως   του  ΣΑΓΕ  οι βατραχάνθρωποι  επανήλθαν  στα  Ανατ.  Ίμια.  Είχε  προηγηθεί  προσπάθεια   Τουρκικού  φουσκωτού  σκάφους  να  προσεγγίσει  την βραχονησίδα.  Στους  Έλληνες   βατραχανθρώπους  που  αποβιβάσθηκαν  στη  βραχονησίδα  είχαν  δοθεί  εντολές

• Να  παρεμποδίσουν  την  αποβίβαση  ξένων.

• Να  χρησιμοποιήσουν  βία  σε  περίπτωση  αυτοάμυνας  και  μη  συμμόρφωσης  αυτών  που  τυχόν  επιδιώξουν  αποβίβαση.

• Να  αποτρέψουν  την  προσέγγιση  προσγειώσεως  Τουρκικού  ελικοπτέρου  το  οποίο  θα   επεδίωκε  προσγείωση  στη  βραχονησίδα.

• Να  βάλλουν  προειδοποιητικές  βολές.

Για  ενίσχυση  της  αμυντικής  ικανότητας  νησιωτικών  χώρων  στα  Δωδεκάνησα  από  τις   απογευματινές  ώρες της  29ης Ιαν. ετοιμάσθηκε  δύναμη  ταχείας  ενίσχυσης  από  προσωπικό  των Ειδικών   Δυνάμεων  Αττικής.  Ο  τρόπος  μεταφοράς  τους  ήταν  με  ελικόπτερα  του  Σ.Ξ  η  και  C-130  (Λυμπέρης σ.563 ).

Εγκρίθηκαν  από τον  ΥΕΘΑ (αν και απαιτείτο  έγκριση από το  ΚΥΣΕΑ), κανόνες  εμπλοκής   για  ρίψη  προειδοποιητικών  βολών  και  ίση  ανταπόδοση  σε  προκλήσεις  Τούρκων  στροφής  των   πυροβόλων  και  ραντάρ  πυροβολικού  προς  τα  πλοία  μας  και σε  ηλεκτρονικές  παρεμβολές  (Λυμπέρης σ.563 ). Σημειώνει  ο  Ναύαρχος  Χ.Λυμπέρης  στο  βιβλίο του (σελ. 563)  «Η   αποδέσμευση  ορισμένων  Κανόνων  Εμπλοκής  επιπέδου  ΚΥΣΕΑ  έγινε  με  πρωτοβουλία  μου  και   στη  συνέχεια  ζητήθηκε  η  πολιτική  έγκριση  του  Υπουργού  Αμύνης  η  οποία  πάντοτε  δινόταν» .
Το  βράδυ  της  29ης  Ίαν.  στην  περιοχή  της  Δωδεκανήσου  βρισκόταν  ένα Αντιτορπιλικό,   μια  Φρεγάτα,  μια   Πυραυλάκατος,  δύο  Κανονιοφόροι,  τρία  Περιπολικά,  και  μια  Τορπιλάκατος . Το  πρωί  της  30ης  Ίαν.  Και  περί  ώρα  09.00  ο  ΥΕΘΑ  ενέκρινε  τις  ακόλουθες   εισηγήσεις  του  ΣΑΓΕ  (Λυμπέρης σ.564). 

• Να  τροποποιηθεί  το  σχήμα  ελέγχου-διοίκησης  και  ο  ΑΓΕΕΘΑ  να  αναλάβει  απ’  ευθείας   την  επιχειρησιακή  διοίκηση  των  ακολούθων  δυνάμεων  των  τριών  κλάδων  Στρατιά,  ΑΣΔΕΝ,  ΓΕΝ  και  ΑΤΑ .Τον  επιχειρησιακό  έλεγχο  θα  διατηρούσαν  οι  επικεφαλής  των  παραπάνω  σχηματισμών.

• Να  συνεχισθεί  η Ελληνική  ναυτική  παρουσία  στο  Ανατ.  Αιγαίο  σε  αντίστοιχο  επίπεδο  της Τουρκικής  και  να  ενισχυθεί  η  ναυτική  περιπολία  στην  περιοχή  των  Ιμίων.

• Η  Πολεμική  Αεροπορία   να  εκτελεί  από  αέρος  αναγνωρίσεις  για  συμπλήρωση  της  εικόνας  επιφανείας.

• Να  αυξηθεί  η  ετοιμότητα  των  Ενόπλων  Δυνάμεων για  αντιμετώπιση  στρατιωτικής   ενέργειας.

Στις  10.45 της  30ης  Ιανουαρίου   πραγματοποιήθηκε  σύσκεψη  στο  γραφείο του Πρωθυπουργού  στη   Βουλή  με  συμμετοχή  των  Υπουργών  Εθνικής  Οικονομίας,  Άμυνας,  Εξωτερικών,  Εσωτερικών,  Τύπου,  και  τον  Α/ΓΕΕΘΑ.  Θέμα  ήταν  η  αξιολόγηση  της  κατάστασης  και  η  λήψη   αποφάσεων  στη  διαχείριση  της  κρίσης.  Ο  Πρωθυπουργός  ζήτησε  να  μείνουν  τα  πράγματα  ως  έχουν  και  να  αποφευχθούν  ενέργειες  κλιμάκωσης  της  κρίσης.  Μάλιστα  παρακάλεσε  τους   Υπουργούς  Εξωτερικών  και  Άμυνας  να  χρησιμοποιήσουν  χαμηλούς  τόνους  στις  συνεντεύξεις   τους  προς  τα  ΜΜΕ  και  να  κινηθούν  σε  πνεύμα  αποκλιμακώσεως.

Το  μεσημέρι  δόθηκε  συνέντευξη  από  τους  Υπουργούς  Εξωτερικών  και  Άμυνας  όπως είχε  αποφασισθεί  νωρίτερα  στη  σύσκεψη  υπό  τον  Πρωθυπουργό.  Είχε  προηγηθεί  δήλωση  του   Πρωθυπουργού  «Αν  η  Τουρκία  αποσύρει  τα  πλοία  της  τότε  και  εμείς  θα  αποσύρουμε  τα  δικά  μας» .  Ο  Γ.Αρσένης  μεταξύ  άλλων  δήλωσε  «Δεν  επιθυμούμε  την  κλιμάκωση της   κρίσης….ζητάμε  η  Τουρκία  να  απομακρύνει  τις  δυνάμεις  της  από  την  περιοχή.  Η βραχονησίδα   φρουρείται  από  δυνάμεις  εσωτερικής  ασφαλείας» .  Ο  Θ.Πάγκαλος  προσέθετε  «Δεν  επιθυμούμε   την  ένταση  η  οποία  έχει  προκληθεί  από  την  παρουσία  στρατιωτικών  μονάδων  της  Τουρκίας.  Με  την  απομάκρυνση  το  κλίμα  θα  βελτιωθεί» .

Παρά’  όλα  αυτά  την  ίδια  ώρα  το  ΓΕΕΘΑ  διέταζε  τα  Γενικά  Επιτελεία ναυλοποιήσουν   τις  αποφάσεις  που  είχαν  ληφθεί  το  πρωί  της  ίδιας  ημέρας  στοΣυμβούλιο  Άμυνας  υπό  τον  Γ.Αρσένη  ο  οποίος  δεν  θεώρησε  σκόπιμο  να  τιςακυρώσει  παρά  τις  αποφάσεις  που  πάρθηκαν  στη  σύσκεψη  με  τον  Πρωθυπουργό.

Έτσι  στις 13.30 περίπου απέπλευσαν  και αναπτύχθηκαν  στο  Αιγαίο  τρεις   Φρεγάτεςένα  Αντιτορπιλικό,  τέσσερις Πυραυλάκατοι,  δύο Υποβρύχια,  τέσσερα  Αρματαγωγά,ένα Πετρελαιοφόρο, ένα  πλοίο  γενικής  υποστηρίξεως  και ένα πλοίο συλλογής πληροφο-
ριών. Τον   απόπλου  των  πλοίων πρόβαλαν  οι  τηλεοπτικοί  σταθμοί.

Απογευματινές  ώρες  της  ίδιας  μέρας  διατάχθηκε  η  επιστροφή  της  Φρεγάτας  «ΥΔΡΑ»  που   συμμετείχε στις επιχειρήσεις  του  ΝΑΤΟ  στη  Βοσνία  και  η  δίωρη  ετοιμότητα  επιστροφής  των   C-130  που  συμμετείχαν  στις  ίδιες  επιχειρήσεις.  Κανένας  στο  ΥΕΘΑ  δεν  έλαβε  υπ’  όψη  του  το  μήνυμα  που  εξέπεμπε  αυτή  η  εντολή.

Εκείνες  τις  ώρες  άρχισε  η  διαμεσολαβητική  δραστηριότητα  των  Αμερικανών  Αξιωματούχων την οποία είχε ζητήσει η Ελλάδα (Σημίτης σελ. 67).

Οι ΗΠΑ είχαν συμφέρον να μην διαφοροποιηθεί το status quo στην περιοχή για να μην διαταραχθούν οι σχέσεις τους ούτε με την Ελλάδα ούτε με την Τουρκία. Οι ισορροπίες έπρεπε να κρατηθούν γιατί και τα δύο κράτη, το καθένα για διαφορετικούς λόγους είναι σημαντικά για τις ΗΠΑ.

Δεν επιθυμούσαν την αποδυνάμωση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ σε περίπτωση συρράξεως Ελλάδας Τουρκίας ενώ γνωρίζοντας την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως εύρισκαν μια καταπληκτική ευκαιρία να δηλώσουν την επικυριαρχία τους. Πιθανόν και να αποθάρρυναν τον Κ.Σημίτη να απευθυνθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στην  Αθήνα  οι  συνομιλητές  των  Αμερικανών  ήταν  ο  Πρωθυπουργός  Κ.Σημίτης  ο  Υπουργός Άμυνας  Γ.Αρσένης  και  ο  Υπουργός  Εξωτερικών  Θ.Πάγκαλος  στον  οποίο  είχε  αναθέσει  ο  Πρωθυπουργός  την  επίτευξη  συμφωνίας  με  τους  Τούρκους  μέσω  του    Χόλμπρουκ.

Ο Ρ.Χόλμπρουκ Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ προωθούσε την λύση, «όχι πλοία, όχι στρατιώτες, όχι σημαίες και επιστροφή στο status quo ante». Με την θέση αυτή συμφωνούσαν οι Τούρκοι. Ο Έλληνας διαπραγματευτής Θ. Πάγκαλος συμφωνούσε με την απόσυρση των πλοίων και των στρατιωτών αλλά διαπραγματευόταν το θέμα της σημαίας προφανώς γιατί εκεί διέβλεπε πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση. Οι συνεννοήσεις γίνονταν εν κρυπτώ από την στρατιωτική ηγεσία αλλά και από τα άλλα μέλη της κυβέρνησης.

Περί  ώρα  21.00  εντοπίσθηκε  στην  περιοχή  των  Δαρδανελίων  Τουρκική  δύναμη   αποτελούμενη  από  δύο  Φρεγάτες,  τρία  Αντιτορπιλικά  και  τέσσερις  Πυραυλακάτους  που  κατευθύνονταν  προς  νότο.
Στις  23.30  της  ίδιας  μέρας,  κατά  δήλωση  του  Γ.Αρσένη  ο  Αμερικανός  Υπουργός  Εξωτερικών W.Perry  και  ο  Αμερικανός  Α/ΓΕΕΘΑ  Salikasvilly  του γνωστοποίησαν  την  αρνητική  Τουρκική   απάντηση  στην  Ελληνική  πρόταση  αποκλιμακώσεως  της  κρίσεως  που  είχε  διαμορφωθεί  και  η οποία προέβλεπε  αποχώρηση  των  πλοίων  των  δύο  κρατών  και  του  Ελληνικού αγήματος  από  τα  ανατ. Ίμια.

Οι  Τούρκοι  επέμεναν και ζητούσαν  και  την  απομάκρυνση  της  Ελληνικής  σημαίας.  Ο  Γ.Αρσένης  πριν   εισέλθει  στη   σύσκεψη  της  Κυβερνητικής  Επιτροπής  τα  μεσάνυχτα της  30ης  Ιαν.  γνώριζε  τις  Τούρκικές   θέσεις  τις  οποίες  δεν  είχε  κοινοποιήσει  στην  στρατιωτική ηγεσία (Λυμπέρης σ.572). Θεωρείται βέβαιο ότι την ίδια ώρα ο Ρ.Χόλμπρουκ είχε ενημερώσει και τον Θ.Πάγκαλο για την Τουρκική αρνητική απάντηση.

Στοιχειώδης ορθολογική αξιολόγηση της κατάστασης θα οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι εφόσον η Τουρκία δεν συμφωνούσε με αυτούς τους όρους πρόβαλε πλέον ως φυσιολογική η επιδίωξη από μέρους της να ενεργήσει για να ανατρέψει το ελληνικό προβάδισμα εγκαθιστώντας σύμβολό της σε Ελληνικό έδαφος ώστε να υπάρξει εξίσωση και σ’αυτό το σημείο (Βλάσσης σελ. 16). Προκύπτει ότι ο Θ.Πάγκαλος που φαίνεται ότι δεν χρησιμοποίησε τον έμπειρο μηχανισμό του Υπουργείου Εξωτερικών σ’αυτές τις διαπραγματευτικές του δραστηριότητες «δεν είχε καταλάβει». Αντί οτιδήποτε άλλου αποφάσισε να δώσει συνέντευξη στο MEGA για να καθησυχάσει τον Ελληνικό λαό. Από τί άραγε;

Την  31η  Ιαν. στις  00.30  συνεκλήθη  σύσκεψη  της  Κυβερνητικής  Επιτροπής  στο  γραφείο του Πρωθυπουργού  στη  Βουλή. Στη  σύσκεψη συμμετείχαν ο Πρωθυπουργός,  ο ΥΠΕΞ,  ο  ΥΕΘΑ,  ο  Υπουργός  Εθνικής  Οικονομίας,  ο  Υπουργός  Εσωτερικών,  ο  Υπουργός  Τύπου,  ο  Α/ΓΕΕΘΑ  και  δύο  σύμβουλοι  του  Πρωθυπουργού.  Ο  ΥΠΕΞ  απουσίαζε  σε  συνέντευξη  σε  τηλεοπτικό  σταθμό.  Ο σύμβουλος  του  Πρωθυπουργού  ανέλαβε  να  τον  ειδοποιήσει  και  τότε  όλος  ο  Ελληνικός  λαός  ενημερώθηκε   δια  στόματος  του  δημοσιογράφου  ότι  γίνεται  σύσκεψη  για  τα  Ίμια  στη  Βουλή  και  αναζητείται  ο  Υπουργός  Εξωτερικών  ο  οποίος  κατέφθασε  περί  την  πρώτη  πρωινή  στη  Βουλή. 

Το  θέαμα  ήταν  αποκαρδιωτικό.(Λυμπέρης  σελ.572). Εάν  ο  Πρωθυπουργός  ήταν  εκείνος  που  ενέκρινε  την  παρουσία  του  Θ.Πάγκαλου  στη  συνέντευξη  (Σημίτης σελ.64)  τότε  έχει  μέρος  της  ευθύνης  και  αυτός.

Ο  Πρωθυπουργός  άρχισε  την  ενημέρωσή του  με  το  τηλεφώνημα του  Προέδρου  Κλίντον  που  είχε  γίνει  περί  τις  22 .15  Αναφέρθηκε  ακόμα  στη  συνομιλία   που  είχε  με  τον  πρέσβη  των  ΗΠΑ  κ.  Νάιλς  ο  οποίος  του  είχε  υποδείξει  την  ανάγκη  διαπραγμάτευσης  Ο  Γ.  Αρσένης  επιβεβαίωσε:  «ο  πρέσβης  των  ΗΠΑ  κ.  Νάιλς  μας  προτρέπει  να  τα  βρούμε  με  τους  Τούρκους  μέσω  διαπραγματεύσεων» (Σημίτης σ.64,65)

Όταν  έφθασε  ο  Πάγκαλος  από  το  ΜΕGA ο  Πρωθυπουργός  τον  ρώτησε:  «πού  βρίσκεται  η  διαπραγμάτευση  με  τους  Αμερικανούς».  Απάντηση  Πάγκαλου:  «‘Έχουμε  συμφωνήσει  για  την  απομάκρυνση  των   πλοίων  και  του  αγήματος  όχι  όμως  για  τη  σημαία.  Οι  Τούρκοι  και  οι  Αμερικανοί  επιμένουν   να  απομακρυνθούν  το  πρωί  μαζί  με  το  άγημα  και  τα  πλοία,  και  εμείς  τους  ζητάμε  κάποια   χρονική  καθυστέρηση  ολίγων  ημερών  την  οποία  και  δεν  αποδέχονται.  (Λυμπέρης σ.572 ).

Στην  αρχή  της  συζητήσεως  όπως  αναφέρει  ο  Πρωθυπουργός  στο  βιβλίο  του (Σημίτης σ.64)  «ο  κ.  Αρσένης  προς  έκπληξη  όλων  των  παρευρισκομένων  μεταφέροντας  πρόταση  της  ηγεσίας  των  Ενόπλων  Δυνάμεων  την  οποία  φαίνεται  να  υιοθετούσε και  ο ίδιος  ρώτησε, μήπως  ήταν  σκόπιμο  να  μεταφερθούμε  στο Υπουργείο  Άμυνας. Το  αρνήθηκα.  Θα  ήταν  λάθος  μήνυμα». Προσθέτει στο βιβλίο του ο Σημίτης ότι ο Αρσένης είπε: «η  σειρά  των  ενεργειών  εμπλοκής  μπορούν  να  εγκριθούν  μόνο  από  το  ΚΥΣΕΑ  και  πρέπει να  λάβουμε  τις  σχετικές  αποφάσεις». Είναι  απορίας  άξιο  γιατί  ο  Γ.Αρσένης που όπως προκύπτει  δεν  γνωστοποίησε  στους  παρευρισκομένους  την  πληροφορία  που  του  είχε  διαβιβάσει  ο  Αμερικανός  Υπουργός  Άμυνας  Perry  ότι  οι  Τούρκοι  απέρριψαν  τις  Ελληνικές  προτάσεις  και  ότι  αφού  επιμέναμε   για  τη  σημαία  οι  Τούρκοι  κάτι  θα  έκαναν   τις  επόμενες  ώρες  έθετε  αυτή  την  ώρα  τέτοιου είδους προτάσεις.
Περί  την  01.00  της  31ης  την  ώρα που συνεδρίαζε  η  Κυβερνητική  Επιτροπή,  το  Κέντρο  Επιχειρήσεων  του  ΓΕΕΘΑ  διαβίβαζε  στα  Κέντρα  Επιχειρήσεων  των  τριών  κλάδων  των  Ενόπλων  Δυνάμεων  ότι  «επίκειται  Τουρκική  επίθεση  σε  μια  ώρα.  Πιθανός  στόχος  το   Φαρμακονήσι».

Την  πληροφορία  αυτή  διαβίβασε  ο  Γ.Αρσένης  στον  Υφυπουργό  Ν.Κουρή «Ν.Κουρής σ.90)  ο οποίος  την  μετέφερε  στο  Εθνικό  Κέντρο  Επιχειρήσεων το  οποίο  με  τη  σειρά  του ενημέρωσε   τα  Γενικά  Επιτελεία  (Λυμπέρης σ.574 ).

Μπορούμε  να  συμπεράνουμε  ότι  ο  Γ.Αρσένης  είχε  λάβει  την  πληροφορία  μέσω  της Ελληνικής  πρεσβείας  στην  Ουάσιγκτον  ότι  «ο  Ελληνοαμερικανός  λομπίστας  Α.Μανάτος  αποκάλυψε  πως  σύμφωνα  με  πληροφορίες  του  οι  Τούρκοι  επρόκειτο  να  αποβιβαστούν  σε  κάποιο  νησί».  Την  πληροφορία  αυτή  φαίνεται  ότι  δεν  έθεσε  προς  συζήτηση  στη  σύσκεψη.  Την  ίδια  ώρα  ο  Α/ΓΕΕΘΑ  έδωσε  εντολή  στον  Α/ΓΕΝ   να  στοχοποιηθούν  όλα  τα Τουρκικά  πλοία.
Εν  τω  μεταξύ  αναπτύχθηκε ένας προβληματισμός  για θέματα, όπως το πόσο  σοβαρό θα ήταν αν απέσυραν  τη  σημαία, ποια ήταν η πιθανότητα Ελληνικής νίκης επί της Τουρκίας αλλά και για την άποψη του  Αμερικανού  Α/ΓΕΕΘΑ  Salikasvilli  που εξέφρασε  στον  Γ.Αρσένη  ότι  οι  Αμερικανοί  δεν έβλεπαν ως  μείζον θέμα, αν  το  άγημα  με την αποχώρησή του έπαιρνε   μαζί  του  και τη  σημαία.

Μέσα σ’  αυτό  το  κλίμα  ο  Α/ΓΕΕΘΑ  ορθά  επισήμαινε  πόσο σοβαρό  πλήγμα  θα ήταν  για  τις   Ένοπλες  Δυνάμεις  και  όχι  μόνο για αυτές να αποσυρθεί η  Σημαία  σ’αυτή  τη  φάση  και  ζητούσε  επιμόνως  κανόνες  εμπλοκής  που  θα  του  επέτρεπαν  το  πρώτο  χτύπημα,   χωρίς  όμως  να  του  δίδονται.

Αναφέρει ο Π. Κονδύλης: «Η στρατηγική σημασία του πρώτου πλήγματος διόλου δεν εμπεριέχει κάποια έμμεση παρότρυνση να ξεκινήσει κανείς πόλεμο από λεβεντιά ή στα καλά καθούμενα, σημαίνει μόνον ότι αν ένας εμπόλεμος διαθέτει επαρκή μέσα για ένα καίριο πρώτο πλήγμα πρέπει να το χρησιμοποιήσει έφ’ όσον θέλει να κερδίσει έναν πόλεμο με δεδομένες τις σύγχρονες και υπερσύγχρονες τεχνολογικές συνθήκες».

Ας  σημειωθεί  ότι  ενώ  ο  ίδιος  ο  Γ.Αρσένης  είχε  ζητήσει από τον Α/ ΓΕΕΘΑ  νωρίτερα  να  έχει  έτοιμο  σχετικό  εισηγητικό  προς ΚΥΣΕΑ  τώρα  του  απαντούσε:  «Αρχηγέ  άφησε  τώρα  τους  κανόνες  εμπλοκής  εδώ  έχουμε  διαπραγματεύσεις».(Λυμπέρης σελ.573).

Την  31  Ιαν.  και  ώρα  01.35  τηλεφώνησε  ο  Α/ΓΕΝ  στον  Α/ΓΕΕΘΑ  και  τον  πληροφόρησε  ότι  δυο  Τουρκικά  ελικόπτερα  τύπου  BLACK  HAWK  υπερίπταντο  των  Ιμίων.

Ο  Α/ΓΕΕΘΑ  μετέφερε  την  πληροφορία  αυτή  στον  Πρωθυπουργό  με την  εκτίμηση  ότι  πιθανώς   θα  επιχειρηθεί  αεραπόβαση.  Ο  Υφυπουργός  Ν. Κουρής  τηλεφώνησε  στο  γραφείο  του Πρωθυπουργού  από  το  κόκκινο  τηλέφωνο  στο  οποίο  απάντησε   ο ίδιος  ο  Πρωθυπουργός  και   ζήτησε  την  έγκριση  για  κατάλληλο  κανόνα εμπλοκής.  Ο  Πρωθυπουργός  πήρε  την  γνώμη  του  Γ.Αρσένη  για  χτύπημα,  στο   οποίο ο  δεύτερος  τάχθηκε  αρνητικά.

Στη  συνέχεια  ο  Πρωθυπουργός  έδωσε  στον  Α/ΓΕΕΘΑ  το  τηλέφωνο  να  μιλήσει  με  τον  Υφυπουργό. Ο  κανόνας  εμπλοκής  που  έδωσε ο  Α/ΓΕΕΘΑ  στον  Υφυπουργό  ήταν:  «κατά  την  αιώρηση  των  ελικοπτέρων  να  ρίπτονται  φωτοβολίδες,  και  εφ’ όσον επιμένουν,   προειδοποιητικές  βολές.   Και  αν  ανοίξει  σκάλα  για  αποβίβαση  τότε  να  καταρριφθούν  τα  ελικόπτερα».  Την  εντολή  αυτή άκουγαν  όλοι  οι  παρευρισκόμενοι  στο  γραφείο  του  Πρωθυπουργού.  Αργότερα  αποδείχτηκε  ότι  τα  ελικόπτερα δεν  ήταν  αυτού  του  τύπου  αλλά  ανθυποβρυχιακά,  γεγονός  που  προκάλεσε  την  αγανάκτηση  του  Πρωθυπουργού  (Λυμπέρης σ. 575 ).

Στις   03.35  έγινε  γνωστό  ότι  οι  Τούρκοι  είχαν  αποβιβάσει  βατραχανθρώπους  και  είχαν  υψώσει  την  Τουρκική  σημαία  στα  Δυτ.  Ίμια  Παρά  το  γεγονός  ότι  ο  Χόλμπρουκ  το  επιβεβαίωσε  στον  Θ.Πάγκαλο  κρίθηκε  σκόπιμο  να  επιβεβαιωθεί  και  από  την  δική  μας  πλευρά.  Επειδή  ο  έλεγχος  της  βραχονησίδας  με  προβολέα  από  περιπολικό  σκάφος  δεν  ήταν  αποτελεσματικός   διατάχθηκε  το  ΓΕΝ  να  στείλει  το  ελικόπτερο  της  Φρεγάτας  να  ερευνήσει.  Το  ελικόπτερο  επιβεβαίωσε  περί  την  04.50  την  ύπαρξη  των  Τούρκων  στρατιωτών  και  της   Τουρκικής Σημαίας. 

Περί  την  05.00  ενημερώθηκε ο  Πρωθυπουργός  ο  οποίος  εν  τω  μεταξύ  είχε  συγκαλέσει  το  ΚΥΣΕΑ.

Στο  ΚΥΣΕΑ  συζητήθηκε  το  ενδεχόμενο  της  εφαρμογής  στρατιωτικών  σχεδίων  που  υπάρχουν  γι’  αυτές  τις  περιπτώσεις  αλλά  η πρόταση απορρίφθηκε  γιατί  θα  μπορούσε  να  οδηγήσει  σε   μεγαλύτερη  εμπλοκή.  Τελικά  το  ΚΥΣΕΑ  κατέληξε  σε  συμφωνία  απεμπλοκής « όχι  πλοία όχι  στρατιώτες  όχι  σημαίες»  και  επαναφορά  στο  «status  quo  ante».  Η  απόφαση  επισφραγίσθηκε   με  το  τραγικό  γεγονός  της  πτώσεως  του  ελικοπτέρου  της  Φρεγάτας  και  τον  θάνατο  των τριών  μελών  του  πληρώματός  του.

*Επίτιμος Υπαρχηγός ΓΕΝ-Αντιναύαρχος ε.α

Στο τελευταίο μέρος της μελέτης του Σ.Μανουσογιαννάκη τα συμπεράσματα.

The post ΙΜΙΑ 3: Ώρα μηδέν – Αυτά που δεν έγιναν τη μοιραία νύχτα appeared first on OnAlert.

Διαβάστε ΕΔΩ το πρώτο μέρος

Του ΣΗΦΗ ΜΑΝΟΥΣΟΓΙΑΝΝΑΚΗ*

Η  ΠΟΛΙΤΙΚΗ  ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ  ΔΥΟ  ΚΡΑΤΩΝ
 
        ΤΟΥΡΚΙΑ
       Από  τον  Σεπτέμβριο  του  1995  η  Τουρκία  βρισκόταν  σε  πολιτική  κρίση.  Ο  συνασπισμός  των  Σοσιαλδημοκρατών  και  του  κόμματος  του  Ορθού  Δρόμου είχε  καταρρεύσει.  Οι  εκλογές  της  24ης  Δεκεμβρίου  είχαν  φέρει  πρώτο  το  κόμμα  της  Ευημερίας  του  Ν.Ερμπακάν.  Φόβος  είχε  κυριεύσει  το  Τουρκικό  κατεστημένο.  Ο  Ν. Ερμπακάν  αναζητούσε συμμάχους  για  να  σχηματίσει  κυβέρνηση.  Η  Τανσού Τσιλλέρ  σ’  αυτή  τη  φάση  λειτουργούσε σαν  υπηρεσιακός  Πρωθυπουργός.

Το  Τουρκικό  κατεστημένο  αναζητούσε  αγωνιωδώς  τρόπους  στήριξης  στην  εξουσία της  Τ.Τσιλλέρ  ώστε   να  αποφευχθεί   η  ανάληψη  της  εξουσίας  από τον  Ν.Ερμπακάν.  Η  κρίση  στα  Ίμια  παρουσιαζόταν  σαν  μια  πρώτης  τάξεως  ευκαιρία  να  ισχυροποιηθεί  η  θέση  της  Τ.Τσιλλέρ. Και  προς  την  κατεύθυνση  αυτή  έμελλε  να  εργασθεί  μεγάλη  μερίδα  του  Τουρκικού  κατεστημένου.
      
Οι  ΗΠΑ  στα  πλαίσια  των  προσπαθειών  τους  για  εξομάλυνση  των  ελληνοτουρκικών σχέσεων  είχαν  αναλάβει  πρωτοβουλίες  προς την  κατεύθυνση  της  εξέτασης    όλων  των  Ελληνοτουρκικών    διαφορών  ως  πακέτο.  Οι  πρωτοβουλίες  αυτές  των  ΗΠΑ  ικανοποιούσαν  την  Τουρκική  διπλωματία  η  οποία  στο  πνεύμα  του  ανατολίτικου  παζαριού  επιθυμούσε    να  τεθούν  όσο  το  δυνατόν  περισσότερα  προβλήματα  προς  συζήτηση  σε  μια  πιθανή  τράπεζα  διαπραγματεύσεων.
      
Η  κρίση  στα   Ίμια  προσφερόταν  ως  άριστη  ευκαιρία  για  την   Τ.Τσιλλέρ  να ισχυροποιήσει  την  πολιτική  της  θέση  προσβλέποντας  στο  κέρδος που  θα  αποκόμιζε   από  το  πολιτικό  παιχνίδι  που  παιζόταν  στην Τουρκία  αλλά  και  από  την  Τουρκική  διπλωματία  με  το να  θέσει   άλλο  ένα  προς  διαπραγμάτευση  ζήτημα    στα  υπάρχοντα  στο  Αιγαίο. Συγκεκριμένα με  την  αφορμή  των  Ιμίων,  πρόβαλε  τη  θέση  επανεξέτασης  του  καθεστώτος  νησίδων  και  βραχονησίδων  στο  Αιγαίο  αμφισβητώντας  τα  κυριαρχικά  δικαιώματα  της  Ελλάδας  επ΄αυτών. 

Είναι  γνωστό  ότι  η Τουρκική πλευρά δίδει  διαφορετική  ερμηνεία  στη  συνθήκη  του  Ouchy  στις  18-10-1912,  στη  συμφωνία  του  Λονδίνου  στις  30-5-1913,  στη  Συνθήκη  ειρήνης  των  Αθηνών  στις  14-11-1913,  στην  απόφαση  των  έξι  κρατών  στις  13  και  14-2-1914  που  αργότερα  απορρίφθηκε  από  την  Οθωμανική  αυτοκρατορία,  στη  Συνθήκη  της  Λωζάνης  στις  24-7-1923  και  στη  Συνθήκη  των  Παρισίων

ΕΛΛΑΔΑ
Η  εισαγωγή  και  νοσηλεία  στο  Ωνάσειο  του  Α.Παπανδρέου  είχε  σηματοδοτήσει  την μάχη  των  διαδόχων.  Στις  15  Ιανουαρίου  1996  ο  Α.Παπανδρέου  παραιτήθηκε  από Πρωθυπουργός
      
Στις   19  Ιαν.  εκλέχθηκε  από  την  κοινοβουλευτική  ομάδα  του  ΠΑΣΟΚ  ως   Πρωθυπουργός  ο  Κ.Σημίτης.  Ο  κύκλος  της  διαδοχής  δεν  είχε  κλείσει  καθώς  απέμεναν  ακόμη  η  απαιτούμενη  ψήφος  εμπιστοσύνης  προς τη  νέα  υπό  τον  Κ.Σημίτη κυβέρνηση  αλλά  και  η  εκλογή  του νέου  προέδρου  του ΠΑΣΟΚ.
       Τα  γεγονότα  αυτά  μονοπωλούσαν  το  ενδιαφέρον  της  κοινής  γνώμης.  Η  περίοδος  αυτή  δημιουργούσε  σε  αρκετά  πολιτικά  πρόσωπα  αίσθημα  ανασφάλειας  για το πολιτικό τους μέλλον.

 
 Η  ΣΤΑΣΗ  ΤΩΝ  ΗΠΑ 
      
Μετά  την  κρίση  των  Ιμίων  κυκλοφόρησε  σε  επανέκδοση  ο  χάρτης  του  Αμερικανικού  Ναυτικού  υπ’  αριθμόν  5441/5  Οκτωβρίου 1996,  στον  οποίο  αναγραφόταν   Vrachoi  Imia  (Greece)  με  υποσημείωση  ότι  τα  γεωγραφικά  ονόματα  και  ο  τρόπος  γραφής  τους  δεν  σημαίνουν  κατ’  ανάγκη  αναγνώριση  από  τις  ΗΠΑ  του  πολιτικού  καθεστώτος  σ’  αυτά.  Η Αμερικάνικη  Υπηρεσία  Χαρτών   (προ  της  κρίσεως)  κυκλοφόρησε  την  τέταρτη  έκδοση  του  χάρτη  υπ’  αριθμόν  54407  με  την  ένδειξη  Sovereignity  undetermined στις 27 Ιανουαρίου 1996 (Κυριαρχία  μη  καθορισμένη) (Λυμπέρης σελ. 530).
     
 Την  1η  Φεβρουαρίου  1996  ο  εκπρόσωπος  του  Υπουργείου Εξωτερικών  των  ΗΠΑ δήλωσε: «οι  ΗΠΑ  δεν  αναγνωρίζουν  Ελληνική  η  Τουρκική  κυριαρχία  στα  Ίμια (Καρντάκ)  και  πιθανολογείται  ύπαρξη  και  άλλων  νησίδων  στην  ίδια  κατάσταση» (Λυμπέρης σελ.529).

Την Πέμπτη 19 Ιουνίου 1997 ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Ken Bacon επιβεβαίωσε την ύπαρξη ενός ναυτικού χάρτη που εκδόθηκε στα τέλη του 1996 από την Ομοσπονδιακή Υδρογραφική Υπηρεσία των ΗΠΑ και απεικόνιζε τα Ίμια ως περιοχή της Ελλάδας. Λίγες ώρες όμως αργότερα ο ίδιος δήλωνε «Στην χθεσινή μου ενημέρωση κατά λάθος είπα ότι το νησί του Αιγαίου Ίμια ανήκει στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα την κυριαρχία επί του νησιού διεκδικούν η Ελλάδα και η Τουρκία. Αποτελεί πάγια θέση της Αμερικής να μην παίρνει θέση σε διεκδικήσεις κυριαρχίας ή συνοριακές διαφορές άλλων κρατών.
     Τα  γεγονότα  αυτά  δεν  είναι  δυνατόν  να  μην δημιουργούν έντονους  προβληματισμούς  και  τούτο  διότι  το  Υπουργείο  Εξωτερικών  της  υπερδύναμης   ήταν  σε  θέση  να  γνωρίζει  και όφειλε  να  γνωρίζει  το  καθεστώς  των  βραχονησίδων  αφού  είχε  υπογράψει  την  Συμφωνία  των  Παρισίων  του  1947. 
 
      

Η  ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ  ΕΝΩΣΗ

      Η  Ευρωπαϊκή  Ένωση πριν  και  κατά  τη  διάρκεια  της  κρίσεως απουσίασε   εντυπωσιακά (Σημίτης σελ.67).
     
 Εκ  των  υστέρων  το  Ευρωπαϊκό  Κοινοβούλιο  εξέδωσε  ψήφισμα  με  342  ψήφους  έναντι  21,   κατά  των  προκλητικών,  όπως  τις  χαρακτήρισε,  ενεργειών  της  Τουρκίας  εις  βάρος  της  Ελλάδας,  ενός Κράτους  μέλους  της  Ευρωπαϊκής  Ένωσης. 

Σύμφωνα  με  το ψήφισμα  «οι  νησίδες  Ίμια  ανήκουν  στα  Δωδεκάνησα» με  βάση  τις  συνθήκες  του  1923, 1932  και  1947. Το  Ευρωπαϊκό  Κοινοβούλιο  επισήμανε  επίσης  «την  επικίνδυνη  παραβίαση  από  την  Τουρκία  των  κυριαρχικών  δικαιωμάτων  της  Ελλάδας»  και  την  κάλεσε  να  συμμορφωθεί  «με  τις  διεθνείς  συνθήκες»  και  να  απέχει  από  εχθρικές  ενέργειες  και  απειλές. 

Πρέπει  να  σημειωθεί  ότι  το  Ευρωπαϊκό  Κοινοβούλιο  μερικούς  μήνες  νωρίτερα  είχε επικυρώσει  την  τελωνειακή  σύνδεση  της  Τουρκίας  με  την  Ευρωπαϊκή  Ένωση.  Πρέπει  ακόμη  να  επισημανθεί  ότι  στο  Συμβούλιο  για  τη  σύνδεση  Ευρ. Ένωσης  και  Τουρκίας  το  Μάρτιο  του  1995  είχε  τονιστεί  ότι  «αποτελούσε  κεφαλαιώδους  σημασίας  ζήτημα  η  ενθάρρυνση  καλής  γειτονίας  της  Τουρκίας  με  τα  κράτη-μέλη  της  Ευρωπαϊκής  Ένωσης».  Στο  ψήφισμα  του  Ευρ. Κοινοβουλίου  της  16ης  Φεβρουαρίου  1996  τονιζόταν  ότι  «αυτές  οι  προνομιακές  σχέσεις  μεταξύ  της  Ευρωπαϊκής  Ένωσης  και  της  Τουρκίας  πρέπει  αυτομάτως  να  αποκλείουν  κάθε  επιθετικότητα στρατιωτικής φύσεως». 
     
 Είχε  προηγηθεί  η  δήλωση  του  Ιταλικού  Υπουργείου  Εξωτερικών  της  6ης   Φεβ.  ότι  η  Ιταλοτουρκική  συμφωνία  του  1932  εξακολουθούσε  να  ισχύει. Ακολούθησε  και  δεύτερη  Ιταλική  ανακοίνωση  από τη θέση  της  Ευρωπαϊκής  Προεδρίας  της,    στις  8 Φεβ. 1996 ότι  με  βάση  τις υπάρχουσες  συνθήκες  οι βραχονησίδες  Ίμια  έχουν  μεταβιβαστεί  στην  Ελλάδα.
 
.                     
Ο  ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ  ΤΗΣ  ΚΡΙΣΕΩΣ
 
      α. ΤΟΥΡΚΙΚΗ  ΠΛΕΥΡΑ
 
      Η  ύψωση  της  Ελληνικής  σημαίας  από  το  πλήρωμα  του  Ελληνικού  πολεμικού  πλοίου στην  ανατολική  Ίμια  και  αργότερα η  εγκατάσταση  φρουράς  για  τη  φύλαξή   του  προκάλεσε σοβαρές  αντιδράσεις  από τη μεριά   της  Τουρκίας. 

Η  τοποθέτηση  της σημαίας  από  προσωπικό  των  ενόπλων  δυνάμεων  έπαιρνε  διαφορετική  σημασία  και βαρύτητα  από ότι   η  τοποθέτηση  της  σημαίας  από  ένα  δήμαρχο  η  δημοσιογράφους,  καθώς  σύμφωνα  με  το  διεθνές  δίκαιο  η  πράξη  αυτή  συνιστούσε  επιθετική  ενέργεια.  Έτσι,  ενεργοποιήθηκε  το  Τουρκικό  δικαίωμα  για  ανάληψη  επιχειρήσεων  αυτοάμυνας, αφού κατ΄αυτούς τα Ίμια αποτελούν Τουρκικό έδαφος. 
    

  Στις   29  Ιαν.  η  Τουρκία  εξέδωσε  ρηματική  διακοίνωση.  Την  ίδια  μέρα  συνεκλήθη  το Συμβούλιο  Εθνικής  Ασφαλείας της Τουρκίας  με ειδική  σύνθεση  υπό  την  προεδρία  της  Πρωθυπουργού  Τ.Τσιλλέρ.

Σύμφωνα με τα αναγραφόμενα στο Turkish Review of Balkan studies Annual 2001 στη συνάντηση έλαβαν μέρος εκτός της Πρωθυπουργού, ο Υπουργός Εξωτερικών Ν.Μπαικάλ ο Αρχηγός του Ναυτικού Ναύαρχος Γ. Ερκαγιά, ο Υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Τ.Μπίρ, ο Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας Στρατηγός Ι.Κιλίτς, ο Αρχηγός των Υπηρεσιών πληροφοριών Πρέσβης Σ.Κιοκσάλ και ο Υφυπουργός Εξωτερικών Πρέσβης Ο.Οϋμέν.

Η  σύσκεψη  διήρκεσε  τρεις  ώρες  σε φορτισμένο κλίμα καθώς το θέμα που είχε προκύψει απαιτούσε άμεση δράση στις επόμενες, μία το πολύ δύο μέρες, είτε με διπλωματικά είτε με στρατιωτικά μέσα. Η Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Εξωτερικών επέμεναν να εκτελεσθούν στρατιωτικές επιχειρήσεις στην περιοχή, ενόσω διεξάγονταν οι διαπραγματεύσεις σε διπλωματικό επίπεδο, ώστε οι διαπραγματευόμενοι να βρεθούν προ τετελεσμένων γεγονότων.

Ένα ελικόπτερο που είχε πετάξει πάνω από τα Ίμια ανέφερε την ύπαρξη Ελλήνων στρατιωτών στη βραχονησίδα. Ο Υφυπουργός Εξωτερικών Ο.Οϋμέν βεβαίωσε την Πρωθυπουργό ότι η νομική θέση της Τουρκίας για το θέμα είναι ισχυρή.

Σε ερώτηση «πόσο σημαντικά είναι τα Ίμια για την Τουρκία» οι διπλωμάτες εξήγησαν ότι οι βραχονησίδες αυτές είναι ένα τμήμα από άλλες 150 παρόμοιες με το ίδιο διπλωματικό καθεστώς.

Η συζήτηση επεκτάθηκε και στην υφαλοκρηπίδα και στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των νησιών. Υπογραμμίσθηκε ότι πίσω από το θέμα της κυριαρχίας στα Ίμια ήταν το θέμα των 12 ναυτικών μιλίων χωρικής θάλασσας και συνεπώς ο ιδιοκτήτης των βραχονησίδων θα είχε πλεονέκτημα κατά την χάραξη των θαλασσίων συνόρων στην περιοχή.

Συζητήθηκαν όλα τα σενάρια στην περίπτωση στρατιωτικής δράσεως καθώς και οι πιθανές επιπτώσεις. Συζητήθηκε η πιθανότητα μικρής μάχης. Ο πρέσβης Ι.Μπατού πρότεινε την αποστολή στρατιωτών στην Δυτ. Ίμια που δεν υπήρχαν Έλληνες στρατιώτες. Το γεγονός ότι υπήρχαν δυο βραχονησίδες και στη μία δεν υπήρχαν Έλληνες στρατιώτες προσέφερε μια άριστη ευκαιρία στους Τούρκους προκειμένου να αποφασίσουν. Σύμφωνα με τον Ι.Μπατού η σπουδαιότητα αυτής της λύσεως βρισκόταν στο γεγονός ότι ελαχιστοποιούσε το ρίσκο ένοπλης συρράξεως και έφερνε τα δύο κράτη στην ίδια θέση.

Στη σύσκεψη αυτή, η παραπάνω πρόταση δεν κρίθηκε εφαρμόσιμη. Όμως στην επόμενη που πραγματοποιήθηκε την άλλη μέρα στο ΓΕΕΘΑ υιοθετήθηκε και οριστικοποιήθηκαν οι ακόλουθες αποφάσεις:

• Σε διπλωματικό επίπεδο να ζητηθεί από την Ελλάδα η αποχώρηση των πλοίων των στρατιωτών και της σημαίας δηλαδή η επιστροφή στο καθεστώς «status quo ante».

• Να σχεδιαστούν στρατιωτικές επιχειρήσεις, ώστε στην περίπτωση αποτυχίας των διπλωματικών προσπαθειών, να προβλέπουν την αποβίβαση στρατιωτών με τη σημαία στην Δυτ. Ίμια που δεν υπήρχαν Έλληνες. Την επόμενη μέρα αν δεν είχε υπάρξει πρόοδος στο διπλωματικό επίπεδο να καταλαμβάνονταν και τα Ανατ. Ίμια.
 
Μετά  τη  συνεδρίαση  του  Συμβουλίου  Ασφαλείας  η  Πρωθυπουργός  Τ.Τσιλλέρ ενημέρωσε  τον  Πρόεδρο  της  Δημοκρατίας  Σ.Ντεμιρέλ. Ακολούθησε  σύσκεψη  του  Υπουργικού  Συμβουλίου  ενώ  το θέμα  της  κρίσεως συζητήθηκε  στην  Τουρκική  Εθνοσυνέλευση.
      
Οι  ξένοι  πρέσβεις  κλήθηκαν  στο Υπουργείο  Εξωτερικών  για  ενημέρωση.
Το  βράδυ  της  29ης  Ιαν.  βρίσκονταν  στην  ευρύτερη  περιοχή  των  Ιμίων   δύο 
 Πυραυλάκατοι  και  τέσσερα    σκάφη  της  Τουρκικής  Ακτοφυλακής (αντίστοιχη  του  δικού μας Λιμενικού  Σώματος ).
     
 Τις  πρώτες  πρωινές  ώρες  της  30ης  Ιαν. κατέπλευσαν  στην  περιοχή  και  δύο  Φρεγάτες  ώστε  η  παρουσία  Ναυτικών  Μονάδων  να  είναι  αντίστοιχη  των  Ελληνικών.  Μία  τρίτη  Φρεγάτα  βρισκόταν  εν  πλώ  στο  Αιγαίο  για  να  συμμετάσχει  σε  άσκηση  του ΝΑΤΟ.
      
Τις  μεσημεριανές  ώρες  της  30ης  Ιαν. Τουρκικό πλοίο επιβεβαίωσε την παρουσία Ελλήνων   βατραχανθρώπων   στα  Ανατ Ίμια.
      
Την  ίδια  μέρα  30  Ιαν.  ο  Έλληνας  πρέσβης  στην  Άγκυρα  συναντήθηκε  με  τον  Υφυπουργό  Εξωτερικών  Ο.Οϋμέν  και  απαίτησε  να  σταματήσει  η  παραβίαση  των  Ελληνικών   χωρικών  υδάτων  και  του  εθνικού  εναέριου  χώρου  επισημαίνοντας  τον  κίνδυνο.  Ο  βοηθός  Υφυπουργός  Εξωτερικών  πρέσβης  Ι.Μπατού  κάλεσε  τούς πρέσβεις  ή  τους  επιτετραμμένους των Ευρωπαϊκών  χωρών  και  τους  παρουσίασε  την  Τουρκική εκδοχή  για  την  κρίση.  (Κούρκουλας  σελ.51).
      
Το  απόγευμα  άρχισε  η  διαμεσολαβητική  δραστηριότητα  Αμερικανών  αξιωματούχων.  Στην  Άγκυρα  οι  συνομιλητές  των  Αμερικανών  ήταν  η  Πρωθυπουργός  Τ.Τσιλλέρ,  ο  Υπουργός και  Υφυπουργός  Εξωτερικών  Ν.Μπαικάλ  και  Ο.Οϋμέν  καθώς και  ο  Πρόεδρος  της  Δημοκρατίας  Σ. Ντεμιρέλ. 

Από  την  εξέλιξη  των  γεγονότων  προκύπτει  ότι η Τουρκική πλευρά  δέχθηκε  μεν  την διαμεσολάβηση  αλλά  έθεσε  και  το  χρονικό  όριο  μέσα στο  οποίο  θα  διαρκούσαν  οι  διαπραγματεύσεις.  Γι’  αυτό  και  λίγο  πριν  τα  μεσάνυχτα  της  30ης  Ιαν.  τόσον  ο  Πρόεδρος  της  Δημοκρατίας  όσο  και  η  Πρωθυπουργός « ροκάνιζαν»  τον  χρόνο  και  απέφευγαν  την  επικοινωνία  με  τους  Αμερικανούς  διαμεσολαβητές  αφού  τους είχαν γνωστοποιήσει  ότι  απέρριπταν  τις  Ελληνικές  προτάσεις.
      
Η  θέση  της  Τουρκίας  όπως  μεταφέρθηκε  από  την  Τ.Τσιλλέρ  στον  Πρόεδρο  Κλίντον   ήταν:  «αυτά  τα  πλοία  θα  φύγουν, αυτή  η  σημαία  θα  φύγει  αυτός  ο  στρατιώτης  θα  φύγει»  [Κούρκουλας σ.52 ].
      

  Μετά  την  έξοδο  του  Ελληνικού  Στόλου  αποφασίσθηκε  κατ’  αντιστοιχία  η  αύξηση  της  παρουσίας  και  των  Τουρκικών  Ναυτικών  Μονάδων  στο  Αιγαίο. Έτσι  τις  βραδινές  ώρες  εξήλθαν  από  τα  στενά  των  Δαρδανελίων  και  κινήθηκαν  προς  νότο  δυο  Φρεγάτες  τρία  Αντιτορπιλικά  και  τέσσερις  Πυραυλάκατοι.  Το  μέγεθος  της  Τουρκικής δυνάμεως  ήταν οπωσδήποτε  μικρότερο  της  αντίστοιχης  Ελληνικής.
      

Μέχρι  αργά  το  βράδυ  ο  Ρ.Χόλμπρουκ  είχε  αμέτρητες  επαφές  με  την   Πρωθυπουργό  Τ.Τσιλλέρ  και  τον  Υφυπουργό  Ο.Οϋμέν.  Αυτό  που  ουσιαστικά  έλεγε  ο Χόλμπρουκ  προς  την  Άγκυρα  ήταν  «σας  ζητάμε  να  κάνετε  λίγη  υπομονή,  μπορούμε  να   διαβεβαιώσουμε  ότι  θα  αποσυρθούν  οι  Ελληνικές  δυνάμεις,  αλλά  αυτό  δεν  μπορεί  να  γίνει τώρα  όσο  η  Ελληνική Κυβέρνηση  δεν  έχει  πάρει  ψήφο  εμπιστοσύνης». Στο  ερώτημα  της  Άγκυρας,  πόσο πρέπει  να  περιμένουν  ο  Χόλμπρουκ  απάντησε   «περίπου  δύο  εβδομάδες». [Κούρκουλας σ. 53 ]
      

Μία  ώρα  πριν  τα  μεσάνυχτα  της  30ης  Ιαν. γνωστοποιήθηκε  στον  Χόλμπρουκ  η απόρριψη  των  Ελληνικών  προτάσεων  για  αποκλιμάκωση  της  κρίσης καθώς  οι  Τούρκοι  επέμεναν  στην αποχώρηση  και  της  σημαίας.
      
Στις  0300  τα  ξημερώματα  της  31ης  Ιαν.  ο  Υπουργός  Εξωτερικών  της  Τουρκίας Ν.Μπαικάλ  ανακοίνωσε  από  την  Τουρκική  τηλεόραση   ότι  «στις  01.40  άνδρες  των  υποβρυχίων  καταδρομών πήγαν  στον  βράχο  που  είναι  δίπλα  από  τον  βράχο  που  είχαν  εγκατασταθεί  οι  Έλληνες   στρατιώτες  και  ύψωσαν την Τουρκική  Σημαία»  [Κούρκουλας σ. 53 ].

*Αντιναύαρχος ε.α

*Στη τρίτη συνέχεια της μελέτης: Πως χειρίστηκε τη κρίση η Ελλάδα – Τα λάθη και οι παραλείψεις

The post ΙΜΙΑ – 2: Πολιτική κατάσταση και χειρισμός της κρίσης appeared first on OnAlert.

Το πρώτο μέρος της μελέτης του Αντιναυάρχου ασχολείται με τη πορεία προς τη κρίση των Ιμίων. Στο κείμενό του επιχειρεί και μία πολύ ενδιαφέρουσα σύγκριση με μια άλλη κρίση, αυτή των νησιών Falklands.

Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ

Του ΣΗΦΗ ΜΑΝΟΥΣΟΓΙΑΝΝΑΚΗ*                        

 Η  κρίση  των  Ιμίων,  όπως αποκαλούνται  τα  πολιτικά  και  στρατιωτικά  γεγονότα  του  1996,  που  έφεραν  τις  Ελληνοτουρκικές  σχέσεις  στα  πρόθυρα  πολέμου  θα  αποτελέσει  για  τον   ιστορικό  του  μέλλοντος  θέμα   προς  διερεύνηση,  όταν  συγκεντρωθεί  το  απαιτούμενο  αρχειακό  υλικό  και  οι  μαρτυρίες  των  εμπλεκομένων, αποφορτισμένες  από  πολιτικές  και  στρατιωτικές  σκοπιμότητες  που  βαραίνουν  ακόμη  στο  Ελληνικό,  Τουρκικό και  Διεθνές  πολιτικό  σκηνικό.
      
Στόχος  της  παρούσας  μελέτης  είναι  να  συμβάλει  στη  διερεύνηση  του  θέματος από  την  οπτική  γωνία  ενός  πρώην  αξιωματικού  του Ναυτικού  που  έζησε  την  κρίση  από  επιτελική  θέση.  Mε  τις  γνώσεις  και  την  εμπειρία  που  αποκόμισε,  καθώς  και  με  τη  βοήθεια  της  ισχνής  ακόμη  βιβλιογραφίας  για  το  θέμα,  θα  διατυπώσει  θέσεις  και   απόψεις  που  εκφράζουν  όχι  μόνο  τον  ίδιο,  αλλά  και  πλήθος  άλλων  στρατιωτικών  που  έζησαν  αυτή  την  εμπειρία  και  αποκόμισαν  «εθνική  πίκρα»  από  το  χειρισμό  της.  Ωστόσο  η  προσέγγιση  στο  θέμα  δεν  θα  γίνει  με  κριτήρια  συναισθηματικά,  αλλά  με  ορθολογική  τοποθέτηση  βασισμένη  στις  στρατιωτικές  και   πολιτικές  παραμέτρους  που  προκάλεσαν  τα  γεγονότα.
      Ως  αφετηρία   στο  θέμα  θα  θέσουμε  το  ερώτημα:  «πότε  μιλάμε  για  κρίση».   
      
Μπορούμε  να  δεχθούμε  ότι  υφίσταται   κρίση  όταν  γίνεται  προσπάθεια να  διαφοροποιηθούν  αρχές,  κανόνες  και  συμφωνίες   που έχουν  αποτυπωθεί σε συνθήκες μεταξύ των κρατών και βασίζονται στο  Διεθνές  Δίκαιο.

Αναφερόμενοι στις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας θα διαπιστώσουμε ότι τα δύο κράτη ερμηνεύουν διαφορετικά τις συνθήκες που τα αφορούν και έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις στις προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας και στους κανονισμούς του ICAO.

Οι διαφορές ανάγονται στο παρελθόν, και αρκετές φορές εξ αιτίας αυτών έχουν προκληθεί κρίσεις. Η επίλυση των διαφορών, ενώ γενικά φαίνεται να αποτελεί επιθυμία και των δύο κρατών, στην ουσία δυσχεραίνεται από ακραίες δηλώσεις των ηγεσιών τους που έχουν αναγάγει στα μάτια των λαών τους τις διαφορές /διεκδικήσεις σε ιερά και απαραβίαστα «εθνικά θέματα», τα οποία οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες τους χρησιμοποιούν για εκτόνωση προβλημάτων εσωτερικής πολιτικής.
Οι ειδικοί έχουν μελετήσει τέτοιας φύσεως θέματα, έχουν κατηγοριοποιήσει τις κρίσεις και έχουν προτείνει λύσεις για την αντιμετώπισή τους. Πρώτα απ’ όλα απαιτείται  να  υφίσταται  ένας μηχανισμός  χειρισμού  κρίσεων. 

Σήμερα,  ως  γενική  αρχή  ορθού  χειρισμού  μιας  κρίσης  και επίλυσης των διαφορών εμπλεκομένων κρατών, θεωρείται  εκείνη  που  προσφεύγει στο  ισχύον Διεθνές  δίκαιο  και  στις  αρχές  του  ΟΗΕ. Η  μεταπολεμική  εποχή  με   την  απειλή  των  θερμοπυρηνικών  όπλων  και  τον  ολέθριο  αντίκτυπό  τους   στην  Παγκόσμια  κοινότητα προσέδωσε  μεγαλύτερη  σημασία  στον  ορθό τρόπο  με  τον  οποίο  πρέπει  να  γίνεται ο χειρισμός  μιας  κρίσης.

Χαρακτηριστικό  παράδειγμα  επιτυχούς  αντιμετώπισης  κρίσης  είναι  η  περίπτωση  της  Κούβας  το  1963.  Ο  χειρισμός  της  από  τις  εμπλεκόμενες  υπερδυνάμεις,  ΗΠΑ  και  Σοβιετική  Ένωση  κατέληξε  στη  συμβιβαστική  λύση  της  απόσυρσης  των  Σοβιετικών  πυραύλων  από  την  Κούβα  και  αντίστοιχα  των  Αμερικανικών  από  την  Τουρκία.

Ο μηχανισμός  ορθού  χειρισμού  κρίσεων   δεν  αποτελεί  οπωσδήποτε  συνταγή  επιτυχίας  ούτε  βέβαια  a  priori  ειρηνικής  διευθέτησης  των  προβλημάτων,  εν  τούτοις  παρέχει   κατευθυντήριες  αρχές που  θα  πρέπει  να  ακολουθήσει  ένα  κράτος  ώστε   να  προσεγγίσει  το  προσδοκώμενο.
Τέτοιες  αρχές χειρισμού  κρίσεων  είναι:
• Η  διατήρηση  υψηλού  επιπέδου  πολιτικού  ελέγχου  στις  στρατιωτικές  επιλογές

• Η  ύπαρξη  χρονικών  παύσεων  μεταξύ  των  στρατιωτικών  ενεργειών.

• Ο  συντονισμός  διπλωματικών  και  στρατιωτικών  ενεργειών 

• Ο  περιορισμός  των  στρατιωτικών  κινήσεων  σε  εκείνες  που  σηματοδοτούν  για  τον  αντίπαλο  αποφασιστικότητα  και  είναι  κατάλληλες  για  περιορισμένης  φύσεως  στόχους  του  χειρισμού  κρίσεων.

• Η  αποφυγή  στρατιωτικών  ενεργειών  που  πιθανώς  να  σημαίνουν  προετοιμασία  ευρείας  επιθέσεως

• Η  επιλογή  πολιτικο-στρατιωτικών  ενεργειών  που  δείχνουν  διάθεση  για  εξεύρεση  λύσης  μέσω  διαπραγματεύσεων  και  όχι  λύση  στρατιωτική

• Η  επιλογή  πολιτικο-στρατιωτικών  ενεργειών  που  αφήνουν  στον  αντίπαλο  δυνατότητα  εξόδου  από  την  κρίση  κατά  τρόπο  που  να  ικανοποιούνται  τα  θεμελιώδη  συμφέροντά  του.

ΠΟΤΕ  ΜΗΝ  ΚΑΝΕΙΣ  ΤΗΝ  ΠΡΩΤΗ  ΚΙΝΗΣΗ  ΧΩΡΙΣ  ΝΑ  ΕΧΕΙΣ  ΜΕΛΕΤΗΣΕΙ           
  ΤΗΝ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ.   ΔΗΛΑΔΗ,    ΠΩΣ   ΘΑ   ΕΞΕΛΘΕΙΣ   ΑΠΟ   ΤΗΝ  ΚΡΙΣΗ.
 
Ένα  παράδειγμα  χειρισμού  κρίσεως  με  βάση  τα  προαναφερθέντα   είναι  η  ανακατάληψη  των  νήσων  FALKLANDS   και   S. GEORGIA  από  το  Ηνωμένο Βασίλειο  το  1982  όπως  περιγράφεται  κατωτέρω:
 
      ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ  ΚΡΙΣΕΩΣ  ΣΤΑ  ΝΗΣΙΑ  FALKLANDS  ΚΑΙ  S.GEORGIA 

      Στις  2  Απρ.  1982  οι  ένοπλες  δυνάμεις  της  Αργεντινής  κατέλαβαν  τα  νησιά  Falklands  και  την  επόμενη το  νησί  S. Georgia.  Η  επίθεση  της  Αργεντινής  έγινε  παρά  τις  εκκλήσεις του  Γενικού  Γραμματέα  του  ΟΗΕ,  του Προέδρου  του  Συμβουλίου  Ασφαλείας  του  ΟΗΕ  και  του  Προέδρου  των  ΗΠΑ  προς  την  κυβέρνηση  της  Αργεντινής  να αποφύγει  την  στρατιωτική  δράση
     
 Η  κατάληψη  των  νησιών  καταδικάσθηκε  άμεσα  από  το  Συμβούλιο  Ασφαλείας  του  ΟΗΕ  με  την  απόφαση  502.  Η  απόφαση  προέβλεπε  την  αποχώρηση  των  δυνάμεων  της  Αργεντινής  από  τα  νησιά  και  την  επίλυση  του  προβλήματος  με  ειρηνικά  μέσα. 
      
Η  κυβέρνηση  του  Ηνωμένου  Βασιλείου  κατέστησε ευθύς  εξ αρχής  γνωστή  τη  θέση  της  για  αποδοχή  και  εφαρμογή  της  αποφάσεως  του  Συμβουλίου  Ασφαλείας  παρά  το  γεγονός  ότι τμήμα  των  εδαφών  του  είχε  καταλειφθεί  με  στρατιωτικές  ενέργειες.
      
Ο  χειρισμός  της  κρίσεως  σε  υψηλό  επίπεδο   αναλήφθηκε  από  μια  μικρή  ομάδα  Υπουργών που  συνεδρίαζε  καθημερινά  υπό την  προεδρία  της  Πρωθυπουργού  Μ. Θάτσερ. 

Ο Γενικός  Εισαγγελέας   του  κράτους  παρακολουθούσε  τις  συσκέψεις  όταν  εξετάζονταν   νομικά  θέματα  και  πάντοτε  στις  συσκέψεις  συμμετείχε  ο  Α/ΓΕΕΘΑ ως  ο  βασικότερος  σύμβουλος της  κυβερνήσεως  επί  στρατιωτικών  θεμάτων. 

Η  ομάδα  αυτή  των  υπουργών  και  ο  Α/ΓΕΕΘΑ  εξασφάλιζαν το  συντονισμό  και   την  εφαρμογή   των  διπλωματικών,   οικονομικών   και  στρατιωτικών  αρχών   του  Ηνωμένου Βασιλείου. 

Σε  στρατιωτικό  επίπεδο δόθηκε  με  σαφήνεια  ο  στόχος  των  επιχειρήσεών  αλλά  αφέθηκε  σ  αυτούς  η  επιχειρησιακή  πρακτική  υλοποίησής του. Ως  επικεφαλής  της  αεροναυτικής  δύναμης  των  επιχειρήσεων  ορίσθηκε  ο  Αρχηγός  του  Στόλου. 

Αυτή  η  μικρή  και  σαφής  δομή  διοικήσεως  εξασφάλιζε  την  γρήγορη  αντίδραση  στα  γεγονότα  και  την κάλυψη  των  αναγκών της  στρατιωτικής  δύναμης.  Χαρακτηριστικά  αναφέρουμε  ότι, όταν η Πρωθυπουργός Μ. Θάτσερ διερευνώντας την προσωπικότητα του Αρχηγού του Στόλου, υπέβαλε σ αυτόν το ερώτημα, αν πιστεύει στη νίκη, εκείνος απάντησε: «μπορώ  να  βεβαιώσω  τον απόπλου της  αεροναυτικής  δύναμης  σε  τρεις  μέρες.»
    
  Η  κυβέρνηση  του  Ηνωμένου  Βασιλείου  επιδίωξε παράλληλα   την  κατανόηση  του  προβλήματος  της  από  τα  κράτη -μέλη  της   Ευρωπαϊκής  Ένωσης,  από τους  συμμάχους  της  στο  ΝΑΤΟ  και τους  φίλους  της  στην  Κοινοπολιτεία.  Η  εξασφάλιση  διεθνούς υποστήριξης  είχε  κριθεί  ως  απολύτως  απαραίτητη,  ως   θέμα αρχής,   καθώς  θα  καταδείκνυε  στην  Αργεντινή  το  μέγεθος της απομόνωσής  της διεθνώς.
      
Το  Ηνωμένο  Βασίλειο   δεν  περιορίστηκε   στις  διπλωματικές κινητοποιήσεις.  Με παράλληλες στρατιωτικές  ενέργειες,  σταδιακά  εφαρμοζόμενες,  ασκούσε  πίεση  στην Αργεντινή  ώστε  να  την  αναγκάσει  να  αποσύρει  τις  δυνάμεις  της  από  τα  νησιά  και   καθιστούσε  σαφή  την  πρόθεσή  της  να  τα  ανακαταλάβει  με  χρήση  βίας
      
Στις  5  Απριλίου  1982 τρεις  μέρες  αργότερα  από  την  κατάληψη  των  νήσων  από  την  Αργεντινή    απέπλευσε    η  αεροναυτική  δύναμη του  Ηνωμένου   Βασιλείου  για  την   ανακατάληψή  τους.
     
 Στις  12  Απριλίου  Το  Ηνωμένο  Βασίλειο   επέβαλε  ζώνη  αποκλεισμού  των  πλοίων  της  Αργεντινής  200  ναυτικά  μίλια    γύρω  από τα νησιά  FALKLANDS 
      
Στις  23  Απριλίου   προειδοποίησε  ότι  κάθε  προσέγγιση  δυνάμεων  της  Αργεντινής  και  παρεμβολή  τους  στην  αποστολή των  δυνάμεών  του  θα  αντιμετωπιζόταν  κατάλληλα.
    
  Στις   25  Απριλίου   ανακατέλαβε  την  νήσο  S.Georgia
      
Στις   29  Απρ.  ανακοινώθηκε  ότι  όλα  τα  πλοία  της  Αργεντινής  που  παρακολουθούσαν  τις  Ναυτικές  δυνάμεις  του  Ηνωμένου   Βασιλείου   υπόκειντο  σε  επίθεση.
      
Στις   30  Απρ.  ανακοινώθηκε  ότι  η  ευρύτερη  περιοχή  των  νησιών  αποτελούσε απαγορευμένη  ζώνη.
     
 Την  1η  Μαΐου  βομβαρδίστηκε  το  αεροδρόμιο  του  Port  Stanley.
      

Στις  7  Μαΐου  προειδοποιήθηκε  η  Αργεντινή  ότι  κάθε  αεροσκάφος  η  πλοίο  της  που  θα  βρισκόταν  12  ναυτ. μίλια  έξω  από τις  ακτές  της  θα  θεωρείτο  εχθρικό. Η  ώρα των  στρατιωτικών  επιχειρήσεων  για  τα  FALKLANDS  είχε  σημάνει. 
      

Η  σύντομη  αυτή  αναφορά  στην  κρίση   των  FALKLANDS  καταδεικνύει  τον  τρόπο  με  τον  οποίο  κινήθηκε  και  έδρασε  μια  ευρωπαϊκή  χώρα,   η  οποία  προς  επίλυση  «εθνικών  θεμάτων»,  όπως  θα  μπορούσε  να  χαρακτηρισθεί  το  συγκεκριμένο,  έδρασε   ευέλικτα,  δυναμικά  και  αποτελεσματικά  Εφάρμοσε    και  εξάντλησε    στην  ουσία  όλες  τις  δυνατότητες  που  της  παρείχαν  οι  διεθνείς  οργανισμοί,    αποσαφηνίζοντας  παράλληλα  τους  ρόλους  και  τις  αρμοδιότητες  των  πολιτικών  και  στρατιωτικών  φορέων  που  κλήθηκαν  να  συμμετάσχουν   στο  χειρισμό  για  τη  διευθέτηση  της  κρίσης 
    
 Oι απώλειες του Η.Βασιλείου από την επιχείρηση αυτή ήταν συνοπτικά περίπου 200 άνδρες, 5 πολεμικά πλοία, 1 μεγάλο πετρελαιοφόρο στόλου, 1 μεγάλο επιταγμένο φορτηγό πλοίο που μετέφερε ανταλλακτικά αεροπλάνων και ελικόπτερα, 10 πολεμικά αεροπλάνα και 25 ελικόπτερα διαφόρων τύπων.

Εικοσιπέντε χρόνια μετά από το γεγονός τον Ιούλιο του 2007 γράφηκε στον διεθνή τύπο ότι 13 από τις 18 γεωτρήσεις που έγιναν στα νησιά FALKLANDS αποδείχτηκαν εκμεταλλεύσιμες με κοιτάσματα πετρελαίου μεγαλύτερα από αυτά της Bόρειας θάλασσας.

Θα  επιχειρήσουμε  μια  σύγκριση  της  παραπάνω επιχείρησης  με  την  ανάλογη  Ελληνο-Τουρκική  κρίση  στα  Ίμια.

Τα  δύο  κράτη, Ελλάδα και Τουρκία,  δέσμια  μιας προπαγανδιστικής  πολιτικής  διαχείρισης  των  εθνικών  τους  θεμάτων, οδηγήθηκαν και τα δύο σε δυσχερέστατη θέση με  αποτέλεσμα  οι  μεν  Τούρκοι  να  προπαγανδίσουν  διεθνώς  την  ύπαρξη  γκρίζων  ζωνών,  οι  δε  Έλληνες  να  χρεωθούν  μια  εθνική  ντροπή  από  τον  κακό  χειρισμό  της εν λόγω κρίσης, η ακόμα χειρότερα να θέσουν υπό αμφισβήτηση τμήμα της εθνικής τους κυριαρχίας και να βλάψουν τα εθνικά τους συμφέροντα αν στο μέλλον αποδειχθεί ότι στον υποθαλάσσιο χώρο της ευρύτερης περιοχής υπάρχει εκμεταλλεύσιμος πλούτος π.χ. πετρέλαιο.
 
 
 
 Η ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΑ ΙΜΙΑ           
 
       Α.1. ΠΟΡΕΙΑ  ΠΡΟΣ  ΤΗΝ  ΚΡΙΣΗ

  Στην εφημερίδα «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» της Κυριακής 18 Ιουνίου 2006 δίδεται συνέντευξη από τον Περικλή Νεάρχου ο οποίος υπήρξε σύμβουλος του Α.Παπανδρέου επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου είχε πληροφορίες χρόνια πριν, για σχέδια της Άγκυρας να θέσει θέμα βραχονησίδων και γκρίζων ζωνών.

Στην εν λόγω συνέντευξη ο Π. Νεάρχου επισημαίνει ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αναφερθεί, χωρίς πολλές λεπτομέρειες, σε παλαιότερη συνέντευξή του στον Τύπο για την Τουρκική στρατηγική, ότι η Άγκυρα μεθόδευε νέους τρόπους για την προώθηση των παλαιών στόχων της. Είχε πει ότι μερικοί μιλούσαν στο παρασκήνιο για βραχονησίδες.

Όμως την εγκυρότερη άποψη για το θέμα αυτό διατύπωσε ο Πτέραρχος Ν.Κουρής στο βιβλίο του «ΑΙΓΑΙΟ Η ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΜΑΧΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ» όπου αναφέρει ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου με επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το καλοκαίρι του 1991 τον ενημέρωσε για τις προσπάθειες των Τούρκων να ανοίξουν ένα νέο μέτωπο στο Αιγαίο.

Μεταξύ άλλων αναφέρει: «… Τέλος πρέπει να αποδοθεί μεγαλύτερη σημασία στην πρόθεση των Τούρκων να ανοίξουν ένα νέο μέτωπο στο Αιγαίο, και συγκεκριμένα στις δηλώσεις του Τούρκου Αρχηγού του Ναυτικού, με τις οποίες αμφισβητείται η εθνική μας κυριαρχία πάνω σε έναν μεγάλο αριθμό βραχονησίδων στο ανατολικό Αιγαίο». Υπενθυμίζεται στο σημείο αυτό ότι μετά τον τερματισμό της διεθνούς διασκέψεως για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982, το νέο Δίκαιο ετέθη σε ισχύ το 1994 και επικυρώθηκε από την Ελληνική Βουλή το 1995.

Τον  Νοέμβριο  του  1995  η  Ελληνική  Κυβέρνηση  μελετούσε  ένα  πρόγραμμα εποικισμού  μικρονησίδων  στο  Αιγαίο  με  κρατική  επιδότηση.  Ανακοινώθηκε  ότι  το  πρόγραμμα  αποσκοπούσε  στην  ανάπτυξη  μιας  μορφής  αγροτικού  τουρισμού. 

Στην  πραγματικότητα, βασιζόμενη στο Δίκαιο της Θαλάσσης περί υφαλοκρηπίδας και ζώνης οικονομικής εκμετάλλευσης   στόχευε  με τον εποικισμό στην διασφάλιση των εθνικών της συμφερόντων . 

Η  απαραίτητη  υποδομή  εποικισμού  θα  δημιουργείτο  στις  νησίδες  Τοκμάκια  Λέσβου,   Βάτος  Χίου  Αντικύθηρα  Κυθήρων,  Γαυδοπούλα  Κρήτης  και  Νίμος,  Στρογγυλή,  Φαρμακονήσι,  Καλόλιμνος  Δωδεκανήσου. 

Ήδη,  πριν  ακόμη  το  πρόγραμμα  πάρει   ευρεία  προβολή,   500  Έλληνες  και  περισσότεροι  από  1200   ξένοι  υπήκοοι  είχαν εκδηλώσει  σχετικό ενδιαφέρον. Το  Νοέμβριο,  ο  Υπουργός  Αιγαίου  Α. Κοτσακάς  και  ο  Υφυπουργός  Εξωτερικών  Ε. Μπεντενιώτης  πραγματοποίησαν  περιοδεία  στο  Αιγαίο  επισκεπτόμενοι  με  ελικόπτερο  διάφορα  μικρονήσια  προκειμένου  να  ελέγξουν  και να  εκτιμήσουν  επιτόπου  την  κατάσταση (Σ.Βλάσσης σελ.9).

Την 1η Νοεμβρίου 1995 μέλη και φίλοι του Πολιτιστικού-Μορφωτικού Συλλόγου Αποφοίτων Σχολών Υπαξιωματικών Πολεμικού Ναυτικού επιβιβάστηκαν στο ΠΓΥ ΕΒΡΟΣ του Πολεμικού Ναυτικού δηλώνοντας:

«Θα υψώσουμε τη γαλανόλευκη στα διαμάντια των θαλασσών μας, τις ακατοίκητες βραχονησίδες, που όπως διαπιστώσαμε κατά το ταξίδι τα περισσότερα από αυτά δεν είναι και τόσο βραχονησίδες, αλλά σπάνιας ομορφιάς νησιά με χλωρίδα και πανίδα, και ακόμα θα εντοπίσουμε κατάλληλους χώρους για την κατασκευή στοιχειώδους υποδομής έτσι ώστε να γίνει δυνατή η ολιγοήμερη παραμονή επισκεπτών στις εσχατιές του ελληνικού χώρου…». Αυτά αναγράφονται στην εφημερίδα ΞΙΦΙΑΣ αρ. φύλλου 41 Οκτώβριος-Νοέμβριος 1995 την οποία εκδίδει ο Πολιτιστικός-Μορφωτικός Σύλλογος Αποφοίτων Σχολών Υπαξιωματικών Πολεμικού Ναυτικού. Υψώθηκε τότε η Ελληνική Σημαία στις βραχονησίδες Καλόλιμνος, Στρογγυλή, Φαρμακονήσι, Βάτος και Πασά. Οι ενέργειες αυτές του Συλλόγου εντάσσονταν σε συγκεκριμένο πρόγραμμα των Υπουργείων Εθνικής Αμύνης και Αιγαίου.

Τα όσα αναφέρει η προαναφερθείσα εφημερίδα επιβεβαίωσε στη «Διπλωματία (http://www.diplomatia.gr) ο τότε Υπουργός Αιγαίου Αντώνης Κοτσακάς: «Υπήρχε συγκεκριμένο σχέδιο για την αξιοποίηση πολλών βραχονησίδων του Αιγαίου. Βασιζόταν στη σκέψη ότι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο σε ένα νησί αναγνωρίζεται υφαλοκρηπίδα, μόνον όταν στο έδαφος του ασκείται έστω και μικρή οικονομική δραστηριότητα. Το ζήτημα το είχαμε συζητήσει με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος είχε δείξει μεγάλο ενδιαφέρον και είχε εγκρίνει το σχέδιο.

Έτσι σε συνεργασία με το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και τον τότε Υπουργό Γ.Αρσένη εκπονήθηκε με όλες τις λεπτομέρειες συγκεκριμένο πρόγραμμα που προέβλεπε την μεταφορά, σε μια σειρά από βραχονησίδες, ορισμένων υλικών που να καθιστούν εφικτή τη διαβίωση ακόμα και υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες, όπως δοχεία με καύσιμα θέρμανσης και εφόδια, κάποιες στοιχειώδεις εγκαταστάσεις στέγασης, καλύβες και άλλα. Σκοπός μας ήταν κυρίως να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον οικολογικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων όπως η Greenpeace και άλλες, ώστε τα νησιά να ζωντανέψουν κάπως….

Στον κατάλογο των νησιών περιλαμβανόταν τα Αντικύθηρα και η Γαυδοπούλα και όχι μόνο βραχονησίδες του Ανατολικού Αιγαίου. Το Υπουργείο Αμύνης είχε διαθέσει τα απαραίτητα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού προσωπικό και υλικά για την υλοποίηση του προγράμματος».

Το ΓΕΕΘΑ δεν γνώριζε τίποτα γι’ αυτήν τη δραστηριότητα. Τέτοιες πολιτικές πρωτοβουλίες σε περιοχές κακής γειτονίας και διεκδικήσεων από την άλλη πλευρά ενέχουν πάντοτε την πιθανότητα κρίσεως, στο χειρισμό της οποίας εμπλέκονται εκ των πραγμάτων οι Ένοπλες Δυνάμεις Συνεπώς απαιτείται τουλάχιστον η ενημέρωση τους για τέτοιες πολιτικές προθέσεις. Από  την  άλλη  πλευρά,  οι  Τουρκικές  εφημερίδες  είχαν  αναγγείλει  ότι  σε  αντίδραση  προς  τα  έργα  υποδομής  των  Ελλήνων,  το  Τουρκικό  Ναυτικό  ετοιμαζόταν  να  «χαρτογραφήσει  πλήρως»  τις  βραχονησίδες  που  βρίσκονται  κοντά  στις  ακτές  της  Τουρκίας,  στο  Αιγαίο (Κούρκουλας σελ.30).

Το θέμα των κυριαρχικών βλέψεων της Τουρκίας σε νησίδες και βραχονησίδες της περιοχής της Δωδεκανήσου φαίνεται ότι ήταν παλιά ιστορία για την Τουρκία.

Στο τουρκικό περιοδικό «Ένας Στρατιωτικός – Ένας Διπλωμάτης» εκδόσεως 2001 καταγράφεται διάλογος μεταξύ του πρώην Αρχηγού του Τουρκικού Ναυτικού Ναυάρχου Γ. Ερκαγιά και του πρέσβη Τ. Μαιτόκ. Από την συζήτησή τους προκύπτει ότι το θέμα των νησιών υπό Τουρκική διεκδίκηση είχε ξεκινήσει τουλάχιστον από το 1992 όταν ο Ναύαρχος Γ. Ερκαγιά ήταν Αρχηγός του Στόλου. Τότε είχε γίνει μια έρευνα από τον Διευθυντή της Τουρκικής Ωκεανογραφικής Υπηρεσίας Πλοίαρχο Yuce. Οι έρευνες ήταν γνωστές στο Τουρκικό ΥΠΕΞ, Τ/ΓΕΕΘΑ, στην Ωκεανογραφική Υπηρεσία και στη Διεύθυνση του Τουρκικού Εθνικού Κτηματολογίου.

Αργότερα ο Ναύαρχος Γ. Ερκαγιά, ως Αρχηγός του Τουρκικού Ναυτικού ανέθεσε σ’ έναν Αξιωματικό απόφοιτο της Τουρκικής Στρατιωτικής Ακαδημίας έρευνα με το ίδιο αντικείμενο και η νομική ισχύς της μελέτης έγινε αποδεκτή από τις Τουρκικές Αρχές. Έτσι στην κρίση των Ιμίων η περιοχή στην οποία αναφερόταν αυτή η θεωρία τοποθετήθηκε σ’ ένα χάρτη και επεξηγήθηκε στα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στην Κυβέρνηση.

Στο χάρτη φαινόταν πως το 1946 ο Πρωθυπουργός Σαράτσογλου είχε σημειώσει τα νησιά που δίνονταν στην Ελλάδα με την ανάλογη συνθήκη και θεωρούσε ότι τα υπόλοιπα παρέμεναν στην Τουρκία. Ο Πρόεδρος Ι. Ινονού αναφέρεται ότι είχε συστήσει στον Σαράτσογλου να έρθει σε συνεννόηση με το Τ/ΓΕΕΘΑ .

Ο Τούρκος Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Φ.Τσακμάκ είχε εναντιωθεί στη θέση αυτή λέγοντας ότι αυτά τα νησιά θα φέρουν μια μέρα τις χώρες αντιμέτωπες. Ο Πρωθυπουργός Σαράτσογλου έφερε τότε το θέμα στο Υπουργικό Συμβούλιο και δήλωσε ότι θα το έλυνε με τη βοήθεια του Ναυτικού. Ετοιμάσθηκαν πινακίδες στις οποίες γραφόταν «Εδώ είναι Τουρκικά νησιά» και τοποθετήθηκαν στα διεκδικούμενα.

Λίγες μέρες αργότερα ο Ιταλός Ακόλουθος της Πρεσβείας στην Άγκυρα είχε επισκεφθεί το ΓΕΕΘΑ και είχε τονίσει πως η πράξη αυτή αποτελούσε πρόκληση στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ιταλίας και ότι η Κυβέρνησή του είχε ενοχληθεί.

Ο Τούρκος Α/ΓΕΕΘΑ επέρριψε την ευθύνη για το θέμα στον Πρωθυπουργό και όταν συζητήθηκε ότι το νησί που προκάλεσε το πρόβλημα ήταν η Κάλυμνος, δηλώθηκε σαφώς από την Τουρκική πλευρά, ότι αυτό ήταν Ιταλικό. Έτσι πάρθηκαν οι πινακίδες και από την Κάλυμνο και από τα νησιά που βρίσκονται απέναντι από το Μποντρούμ. Ανάμεσα σ αυτά ήταν το Γαιδουρονήσι και το Φαρμακονήσι. Κλείνοντας τη συζήτηση ο Ναύαρχος Ερκαγιά ανέφερε ότι στην κρίση των Ιμίων έδειξαν μεγάλη σοβαρότητα και αποφάσισαν να μην παραιτηθούν από την προστασία των εδαφών τους έστω και με πιθανότητα πολέμου.  
     
 Στις  26  Δεκεμβρίου  1995  το  Τουρκικό  M/S  FIGEN  AGAT  προσάραξε  στις  βραχονησίδες  Ίμια. Η  άρνηση  του  καπετάνιου  του  πλοίου  να  δεχθεί  τις  υπηρεσίες  των  Ελληνικών  ρυμουλκών  που  πρότεινε  το  Λιμεναρχείο  Καλύμνου  και  ο  ισχυρισμός του  ότι  το  ναυάγιο  έγινε  σε  Τουρκικό  νησί  ανάγκασε  το  Ελληνικό Υπουργείο  Εμπορικής  Ναυτιλίας  να γνωστοποιήσει  το  θέμα  στο  Υπουργείο  των  Εξωτερικών. 
    
  Την  επομένη,  Τετάρτη  27  Δεκ.  διαβιβάσθηκε  τηλεφωνικά  από το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών προς την Ελληνική  πρεσβεία στην  Άγκυρα  η εξής δήλωση:  «ας  το  ρυμουλκήσει  όποιος  θέλει  να  το  ρυμουλκήσει,  αλλά  πρέπει  να  ξανασυζητήσουμε  το  θέμα». 

Αυτή  η  στάση  υπαγορευόταν  από  τον  Τουρκικό  ισχυρισμό  ότι  τα  θαλάσσια  σύνορα  μεταξύ  αυτής  και  της  Ελλάδας  δεν  είχαν  ποτέ   προσδιοριστεί.  Έτσι  εξ  αφορμής  της  αποκολλήσεως  του  FIGEN  AKAT ήρθε  στην  επιφάνεια  το  θέμα  της  Τουρκικής εδαφικής  διεκδίκησης  των βραχονησίδων  στα Ίμια.  
      

Την  Πέμπτη  28  Δεκ  μετά  από    σειρά  τηλεφωνικών   συνομιλιών   μεταξύ  του  Τουρκικού  Υπουργείου  Εξωτερικών  και  της  Ελληνικής  Πρεσβείας  στην  Άγκυρα,    Ελληνικό   ρυμουλκό  ιδιοκτησίας  της  εταιρείας  Μάτσας  που  ναυλώθηκε  από  την  τουρκική  εταιρεία  «Διάσωση  Omus»  αποκόλλησε  το  πλοίο  και  το  οδήγησε στο  Τουρκικό  λιμάνι  του  Κιουλούκ  στην  απέναντι ακτή.
      

Την  επομένη,  Παρασκευή  29  Δεκ.  το  Τουρκικό  ΥΠΕΞ  έστειλε  στην  Ελληνική πρεσβεία  στην  Άγκυρα  ρηματική  διακοίνωση  που  ανέγραφε: «οι  νησίδες  Ίμια  αποτελούν  εσωτερικό  τμήμα  της  Τουρκικής  επικράτειας,  διοικητικά  υπάγονται  στην  επαρχία  Μούγλας  και  ανήκουν  στην  Νομαρχία  Αλικαρνασσού  (Μποντρούμ),  γεωγραφικά  ανήκουν  στο  χωριό  Καράκαγια  είναι  δε εγγεγραμμένες  στο  κτηματολόγιο  της  Νομαρχίας  Μούγλας.»
     
 Την  9η  Ιανουαρίου  1996  επιδόθηκε  η  Ελληνική  απάντηση  στην  Τουρκική  ρηματική  διακοίνωση  με  την  οποία  απορριπτόταν  ο  Τουρκικός ισχυρισμός  περί  κυριαρχίας  στα  Ίμια.
     
 Στις  16  Ιαν.  Το  Ελληνικό  Υπουργείο  Εξωτερικών  ζήτησε  από το  ΓΕΕΘΑ  να  λάβει μέτρα  αυξημένης  επαγρύπνησης  στην  ευρύτερη  περιοχή  των  βραχονησίδων  για  κάθε  ενδεχόμενο. 
      
Στις  18  Ιαν.  το  ΓΕΕΘΑ  έδωσε  με  τη  σειρά  του  εντολή  στο  ΓΕΝ  για  αυξημένη  επαγρύπνηση,  ενώ ενημέρωσε  τα  δυο  άλλα  επιτελεία  και  το  Υπουργείο Εξωτερικών  για  τα  μέτρα  που  είχαν  ληφθεί.
      

Το  Σάββατο  20  Ιαν.  Το  «Εμπιστευτικό  Γράμμα»   ένα  φιλοκυβερνητικό  ενημερωτικό  δελτίο  που  κυκλοφορούσε  μόνο  σε  συνδρομητές  και  εκδιδόταν  στην  Αθήνα  αποκάλυψε  την  ανταλλαγή  των  ρηματικών  διακοινώσεων  με  αφορμή  το  ναυάγιο  στα  Ίμια  και  σχολίαζε  ότι  η  Τουρκία  για  πρώτη  φορά  έθετε θέμα  εδαφικών  διεκδικήσεων. Η  διαρροή  της πληροφορίας   συνέβη  μία  ημέρα  μετά  την  επιλογή  του  Κ.Σημίτη  ως  Πρωθυπουργού  από  την  Κοινοβουλευτική  ομάδα  του  ΠΑΣΟΚ.
     
 Στις  23  Ιαν.  ανακοινώθηκε  ότι  έγινε  σύσκεψη  στο  γραφείο  του  Πρωθυπουργού  με  συμμετοχή  των  Υπουργών  Εξωτερικών  και  Δημόσιας  Τάξης  και  εξετάσθηκε  «σοβαρό εθνικό  θέμα».
      
Στις  24  Ιαν.  ο  ΑΝΤΕΝΝΑ  πρόβαλε  ως  πρώτο  θέμα  την  αλληλογραφία  που  ανταλλάχθηκε  σε  διπλωματικό  επίπεδο  γύρω  από  το  θέμα  της  προσάραξης  του  M/S  FIGEN   AGAT  στα  Ίμια.
     
 Την επομένη,   25  Ιαν.   τέσσερις  κάτοικοι  της  Καλύμνου  με  επικεφαλής  το  Δήμαρχο  και  τηλεοπτικό  συνεργείο  πήγαν  στην  ανατολική  νησίδα  Ίμια  και  τοποθέτησαν  σε  ένα  πρόχειρο  ιστό  την  Ελληνική  σημαία. Ειπώθηκε χωρίς να δοθεί συνέχεια στο θέμα ότι πίσω από αυτή την ενέργεια βρισκόταν ο ΥΕΘΑ Γ.Αρσένης.
      
Ο  Έλληνας  ΥΠΕΞ  επιβεβαίωσε  σε  συνέντευξη  του  την  ανταλλαγή  των  ρηματικών  διακοινώσεων  και  δήλωσε  ότι  ήταν  η  πρώτη  φορά  που  προβλήθηκαν  από Τουρκικής πλευράς εδαφικές διεκδικήσεις.

Το  Σάββατο  27  Ιαν.  ελικόπτερο  με  Τούρκους  δημοσιογράφους  από  τη  Σμύρνη  προσγειώθηκε  στην  Ανατ.  Ίμια, απέσυραν  την  Ελληνική  σημαία και  τοποθέτησαν  την Τουρκική.  Το  περιστατικό  προβλήθηκε  από  την  Τουρκική  τηλεόραση.

Στις 05/02/2004 δημοσιεύεται στην εφημερίδα της Χίου «ΑΛΗΘΕΙΑ» συνέντευξη του Τούρκου δημοσιογράφου που είχε στήσει την Τουρκική Σημαία στην βραχονησίδα Τζεζούρ Οσέρτ. Στη συνέντευξη αυτή αποκαλύπτει στον Έλληνα συνάδελφό του  Σ.Μπαλάσκα ότι η Τουρκική Σημαία είχε παραδοθεί στα γραφεία της εφημερίδας του στη Σμύρνη από άτομο του οποίου την ταυτότητα αποκάλυψε στον Έλληνα δημοσιογράφο «off the record» με τη δέσμευση όμως να μην το δημοσιεύσει.

Στην ίδια συνέντευξη αναφέρει επίσης ότι κανένας δεν τους είχε πει ότι στη βραχονησίδα ήταν τοποθετημένη Ελληνική σημαία και να την αφαιρέσουν. Εκείνο που τους είχαν πει από την εφημερίδα ήταν να φωτογραφηθούν με την Τουρκική σημαία στο νησί. Αξίζει στο σημείο αυτό να καταγραφεί μια ακόμη μαρτυρία του ιδίου Τούρκου δημοσιογράφου στην ίδια συνέντευξη «Πήγα στο νησί ξανά όταν τέλειωσαν όλα. Βρήκα κάλυκες από σφαίρες, τα δύο κοντάρια. Ήμουνα ο πρώτος που πήγε στο νησί και ήθελα να είμαι και ο τελευταίος…..».

*Αντιναύαρχος ε.α.

ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟΥ Σ.ΜΑΝΟΥΣΟΓΙΑΝΝΑΚΗ:

*Η πολιτική κατάσταση στις δύο χώρες.
*Ο ρόλος ΗΠΑ-ΕΕ
*Ο χειρισμός της κρίσης από τη Τουρκία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

«Οι Έλληνες έκαναν λάθος που δεν έστειλαν τους άνδρες τους και στα δυτικά Ιμια»

Προς όσους επιμένουν να «σκοτώσουν» όλους του Τούρκους των Ιμίων! Η απάντηση

The post ΙΜΙΑ: Ένας Ναύαρχος που έζησε τη κρίση αναλύει τα λάθη και τις παραλείψεις appeared first on OnAlert.

Πήρε μέρος στην κατάληψη των Ιμίων ως κομάντος . Επέβαινε στο ελικόπτερο Σικόρσκι που αργότερα έπεσε και σκοτώθηκαν 5 άλλοι κομάντος- ο ίδιος τραυματίστηκε. Συνέχισε την ζωή του ως άνδρας ασφαλείας και έφθασε στο αποκορύφωμα με << αντι-τρομοκρατική>> καριέρα στην Σομαλία!
 Ο λόγος για τον Τούρκο  πρώην κομάντο Αχμέτ Τσετίν η ιστορία του οποίου έγινε σήμερα θέμα στις εφημερίδες Sabah ( με τον τίτλο « Ο ανάπηρος Καρντάκ κατέκτησε την Αφρική»  και Takvim. που διαψεύδει – και από αυτή την πλευρά – τα παραμύθια κάποιων ευφάνταστων «συναδέλφων»  στην Ελλάδα που ήθελαν ΟΛΟΥΣ τους Τούρκους κομάντος των Ιμιων να έχουν σκοτωθεί! .

Η κρίση των Ιμίων που είχε φέρει το 1996 την Ελλάδα και την Τουρκία στα πρόθυρα πολέμου, γράφει η Σαμπάχ,  , δημιούργησε μια εταιρεία «θαύμα»!. Η ιστορία της επιτυχίας του Αχμέτ Τσετίν ο οποίος ήταν  ένας από τους 12 κομάντος που ύψωσαν την τουρκική σημαία στο νησί, έφθασε μέχρι την Σομαλία .
 
Ο Τσετίν ο οποίος «γλίτωσε τραυματισμένος από το ατύχημα Σικόρσκι κατά την επιχείρηση στα Ιμια όπου είχαν σκοτωθεί 5  κομάντος» –  όπως αναφέρεται στην εφημερίδα-    στην συνέχεια αποστρατεύτηκε και έγινε ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας.

 Η ομάδα Τσετίν κέρδισε την κατακύρωση του αεροδρομίου του Μογκαντίσου στην Σομαλία. Η επιτυχία όμως δεν περιορίζεται εκεί. Πολλές φορές η ασφάλεια των αεροσκαφών της τουρκικής πολιτικής αεροπορίας στην Αφρική και στην Μέση Ανατολή και η ασφάλεια σημαντικών προσώπων , αφέθηκε στον Τσετίν. 

The post Ο Τούρκος κομάντος των Ιμίων που έγινε …εκατομμυριούχος! appeared first on OnAlert.

Οι επαγγελματίες πατριώτες όμως έχουν πάρει «εργολαβία» αυτά που ανήκουν σ΄ όλους μας και εκμεταλλευόμενοι την χρόνια ανοησία της αριστεράς αφήνουν ένα τεράστιο, μέρος πολιτών να αναρωτιέται γιατί το να τιμάς τους ήρωες σου αποτελεί «προνόμιο» κάποιων.

Η Μαλβίνα Κάραλη τα είχε εξηγήσει όλα από την μέση της δεκαετίας του 90 ακόμη,όταν από την τηλεόραση του ΣΚΑΙ, επιβεβαίωνε ότι υπάρχει γλώσσα που τσακίζει.

The post Με αφορμή τα Ίμια, Μαλβίνα Κάραλη,πιο επίκαιρη από ποτέ! ΒΙΝΤΕΟ appeared first on OnAlert.

Για το ρεπορτάζ του Μ.Κωστίδη δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Αλλά αν δεν αρκεί στους λάτρεις του δόγματος «δεν αφήνω την αλήθεια να μου χαλάσει μια ωραία ιστορία», ας διαβάσουν ΑΛΛΟ ΕΝΑ ρεπορτάζ και ας δουν τη φωτογραφία με τους ολοζώντανους Τούρκους!

Για να μην πολυλογούμε , το ρεπορτάζ από την εφημερίδα Askerhaber, όπως ακριβώς το έχει μεταφράσει η πολύ καλή ιστοσελίδα tourkikanea.gr

Ελπίζουμε τώρα οι “τουρκολόγοι” αλλά και τα πατριδοκάπηλα sites να πειστούν. Διαφορετικά η δημοσιογραφία αλλά και η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!

Το κείμενο της τουρκικής εφημερίδας

Σύντομα στα βιβλιοπωλεία βιβλίο με αναμνήσεις του από τα Ίμια

Ο συνταγματάρχης Αλή Τουρκσέν και ο αντισυνταγματάρχης Ερτζάν Κιρέτστεπέ μέλη της ομάδας των SAT που είχαν αποβιβαστεί στις βραχονησίδες Ίμια στην τότε κρίση με την Ελλάδα, κρατούνται στις στρατιωτικές φυλακές Χασντάλ. Ο Τουρκσέν που λέει πως ¨μας δίνει δύναμη το γεγονός πως κοιμόμαστε σε διπλανά ράντζα¨ ετοιμάζεται να εκδώσει δύο βιβλία.

17 χρόνια πέρασαν από την κρίση των βραχονησίδων Ίμια που έφεραν στο χείλος του πολέμου Τουρκία και Ελλάδα. Ο επικεφαλής της ομάδας που βγήκε στα Ίμια, συνταγματάρχης Αλή Τουρκσέν ήταν εκ των πρωταγωνιστών σε δύο γεγονότα που σφράγισαν την δεκαετία του 90. Ο Τουρκσέν ήταν επικεφαλής των ειδικών δυνάμεων το 1993 κατά την επιχείρηση στο πλοίο Lucky-S όταν στα ανοιχτά της Αιγύπτου κατασχέθηκαν 14,5 τόνοι ναρκωτικών, και επίσης επικεφαλής της ομάδας που πραγματοποίησε την επιχείρηση στα Ίμια το 1996.
Κατά την θητεία του μεταξύ 1987-2010 ο Τουρκσέν υπηρέτησε σε σημαντικές θέσεις, και κέρδισε το μετάλλιο υπηρεσίας ΝΑΤΟ, μετάλλιο διακεκριμένου θάρρους και αυτοθυσίας, μετάλλιο αριστείας, ……

Η μοίρα του Τουρκσέν άλλαξε στην δίκη Πουράζκιοϊ. Αντιμετωπίζει ποινή 15 ετών ως μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης, και δύο φορές ισόβια συν 36 χρόνια για απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης. Για την υπόθεση Βαριοπούλα καταδικάστηκε σε 16 χρόνια φυλάκιση. Ο Τουρκσέν που στις 11/2/2011 στάλθηκε σε κελί της πτέρυγας Β2 στις φυλακές Χασντάλ, έγραψε το βιβλίο ¨Τρίγωνο του διαβόλου της δικαιοσύνης Μπεσίκτας-Συληβρία-Χασντάλ¨ που περιλαμβάνει την υπόθεση Πουράζκιοϊ και τις δίκες του ναυτικού, και το βιβλίο ¨Οι κομάντο SAT από το 1963 ως τις μέρες μας και οι αναμνήσεις μου¨ που περιλαμβάνει την ιστορία 50 ετών της SAT και τις επιχειρήσεις στις οποίες πήρε ο ίδιος μέρος στο πλοίο Lucky-S και στα Ίμια.

Η εφημερίδα Βατάν μέσω του δικηγόρου Ιμπραήμ Σαχίνκαγιά-συνηγόρου του Τουρκσέν, έφτασε στο περιεχόμενο των βιβλίων.

Ο Τουρκσέν σχετικά με την επιχείρηση στα Ίμια λέει πως από την πρώτη στιγμή αντιμετώπισαν προβλήματα :

¨Όταν στις 08.15 φτάσαμε στο αεροδρόμιο Γεσίλκιοϊ δεν μας περίμενε ούτε αεροπλάνο ούτε κάποιος από το προσωπικό. Το πιο άσχημο ήταν πως και οι υπηρετούντες στο αεροδρόμιο δεν έπρεπε να μάθουν για εμάς. Στις 09.00 προσγειώθηκε C160 που θα μας μετέφερε στον χώρο του καθήκοντος. Όταν άρχισε να κατεβαίνει ο κόσμος, με έκπληξη είδαμε αυτούς που κατέβαιναν και καταλάβαμε τον λόγο της καθυστέρησης. Κατέβαινε ομάδα στρατιωτικής μουσικής (mehter) και την ώρα που κατέβαιναν αυτοί, κάτω από τα έκπληκτα βλέμματα τους, ανεβαίναμε εμείς¨.

ΕΞΟΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ

Οι κομάντο αντιμετώπισαν περίεργα θέματα και στο Νταλαμάν : ¨Από την στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στο Νταλαμάν, η εικόνα που αντικρίσαμε έδειχνε πως και πριν από την βενζίνη θα αντιμετωπίζαμε και άλλα θέματα. Μόλις φτάσαμε στο στρατόπεδο του Μπόντρουμ εντοπίσαμε τα θέματα, αλλά ο διευθυντής του στρατοπέδου δεν είχε ούτε μπιτόνι για βενζίνη, ούτε δυνατότητα να μας παράσχει βενζίνη.

Ο Ερτζάν είχε την προσωπική του πιστωτική κάρτα και στείλαμε έναν στο κοντινότερο βενζινάδικο και πήρε βενζίνη που θα χρησιμοποιούσαμε στην αποστολή. Και οι ελλείψεις μας δεν θα τελείωναν μόνο με το θέμα της βενζίνης. Κανείς δεν είχε δώσει οδηγία να μας ετοιμάσουν τροφή. Και αυτή τη φορά το θέμα λύθηκε με την πιστωτική του Ερτζάν, καθώς πήραμε από το μπακάλικο απέναντι ψωμί και μέσα βάλαμε τυρί¨.

ΕΧΘΡΙΚΕΣ ΚΑΤΣΙΚΕΣ !

Στην βραχονησίδα περιγράφει πως καθυστέρησαν 1,5 ώρα να βγούνε , και συνεχίζει με τις ενδιαφέρουσες αναμνήσεις του από εκεί : ¨Είδα κάτι που σε πέντε μέτρα απόσταση πήδηξε με γρήγορα βήματα και πέρασε πίσω από ένα βράχο. Αμέσως προειδοποίησα με βραχνή φωνή τους γύρω μου πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να δεχτούμε πυρά, βρείτε θέση να προστατευτείτε. Η ασφάλεια του όπλου μου ήταν ανοιχτή. Αλλά δεν ήξερα τι ήταν απέναντι μου, απλά μόνο μια σιλουέτα είχα διακρίνει. Οι υπόλοιποι της μονάδας αμίλητοι προσπαθούσαν να καταλάβουν τι γίνεται. Μετά από κάποιο διάστημα η σιλουέτα εμφανίστηκε. Αλλά η σκοτεινή σιλουέτα αντί για δύο πόδια και δύο χέρια είχε τέσσερα πόδια και όταν μας έκανε ¨μεεεεεε¨ καταλάβαμε πως οι πραγματικοί κάτοικοι του νησιού ήταν οι κατσίκες. Παραλίγο σωθήκαμε από το να αποτελέσουμε σε σελίδες ιστορίας περιστατικό ειδικών δυνάμεων, που χτύπησαν κατσίκες¨.

Ο συνταγματάρχης Αλή Τουρκσέν περιγράφει το πώς έβαλαν στα Ίμια την τουρκική σημαία αντί της ελληνικής ως εξής : ¨όταν η κόκκινη σημαία μας άρχισε να κυματίζει, τραβηχτήκαμε με τον Χακάν στην άκρη και χαιρετίσαμε σε στάση προσοχής¨.

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ποιοι «χάρισαν» τους ήρωες των Ιμίων στους ακροδεξιούς;

Οι ελληνικοί «μύθοι» για τα Ίμια

ΙΜΙΑ- Ένας Ναύαρχος που έζησε τη κρίση ,αναλύει τα λάθη και τις παραλείψεις

The post ΙΜΙΑ και Τούρκοι κομάντος. Όχι μόνο ζουν, βγάζουν και βιβλίο, εκθέτοντας πολλούς στην Αθήνα appeared first on OnAlert.

Η ιστορική μνήμη ανήκει και άρα είναι το διαχρονικό προνόμιο όλων μας, όμως η διατήρηση και η μεταλαμπάδευσή της είναι η ιερή υποχρέωση και το διαχρονικό προνόμιο των ολίγων.

Στα πλαίσια αυτά ιστορικά γεγονότα, που σημάδεψαν την πρόσφατη Ιστορία του Έθνους, όπως αυτό της κρίσης των Ιμίων τη Ν.30/31 Ιαν. 1996, δεν είναι δυνατόν να περνούν απαρατήρητα και ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα της Δωδεκανήσου τη Ρόδο.

Δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι η συγκεκριμένη κρίση προκάλεσε παγκόσμιο ενδιαφέρον-είναι γνωστή η παρέμβαση του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον για την εκτόνωσή της-απείλησε με αποσταθεροποίηση την περιοχή της Ανατ. Μεσογείου, επέφερε την απαρχή της δημιουργίας γκρίζων ζωνών και την αμφισβήτηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας, σε μεγάλο μέρος νησίδων και βραχονησίδων του Αιγαίου Πελάγους και έδωσε στην Τουρκία την ευκαιρία, να ξεδιπλώσει ένα καθόλα από καιρό οργανωμένο σχέδιο διεκδίκησης μεγάλων τμημάτων της ΑΟΖ περί την Ν. Μεγίστη, στη συνέχεια ανάλογων διεκδικήσεων του παρελθόντος, που αφορούν στην υφαλοκρηπίδα μας.

Γιατί όμως το παραπάνω ιστορικό γεγονός περνά απαρατήρητο στη Ρόδο ή τείνει να μονοπωληθεί και γιατί οι ολίγοι, οι οποίοι μας εκπροσωπούν και υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν την εξουσία, την οποία προσωρινά τους εκχωρήσαμε για να την ασκούν με σύνεση, αποφασιστικότητα και με την προσοχή στραμμένη στο μέλλον, αδιαφορούν;

Κατ’ αρχήν η κυρία βουλευτίνα και οι κύριοι βουλευτές «έχουν πέσει με τα μούτρα στη δουλειά», με σκοπό να επιλύσουν τα προβλήματά μας, δεν έχουν χρόνο και σκέψη για ιστορικές μνήμες , το θέμα δεν βρίσκεται στην ατζέντα των κομμάτων τους και στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν «αγοράζει ψήφους» για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές.

Ο κύριος Περιφερειάρχης προφανώς και είναι αγκιστρωμένος στην μη ύπαρξη ανάλογης εγκυκλίου του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης , οπότε «εύκολα» παρακάμπτει το σκόπελο.

Ο κύριος Δήμαρχος και η Αντιπολίτευση ασχολούνται με σοβαρότερα θέματα στο Δημοτικό Συμβούλιο και η ονοματοθεσία ενός δρόμου, έστω ενός παράδρομου στη μνήμη των τριών ΗΡΩΩΝ που θυσίασαν τις ζωές τους την ώρα του καθήκοντος, θεωρείται πάρεργο και δεν τους απασχολεί.

Ο Στρατηγός Διοικητής της 95 ΑΔΤΕ έχει ξαναδώσει εξετάσεις σε θέματα ιστορικής μνήμης και δυστυχώς…..απέτυχε.

Το Τοπικό Παράρτημα της ΕΑΑΣ, Δωδεκανήσου όπως βαυκαλίζεται, με το Προεδρείο του και σύμφωνα με την πάγια τακτική του, ομφαλοσκοπεί.

Η Πρωτοβάθμια και η Δευτεροβάθμια Διευθύνσεις Δωδεκανήσου, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους, ελπίζω να φροντίζουν για την σχετική ενημέρωση των μαθητών και να μην αρκούνται στο συνωστισμό της Σμύρνης της κυρίας Ρεπούση, της συγκυβέρνησης.

Τέλος, ο κύριος Διοικητής του Ναυτικού Σταθμού Ρόδου-ίσως και οι κύριοι του Λιμενικού Σώματος, Περιφερειάρχης και Λιμενάρχης-συνάδελφοι των οποίων με την στενότερη έννοια ήταν οι τρεις πεσόντες ΗΡΩΕΣ, φαίνεται να μην αγγίζονται από το γεγονός, όπως βέβαια και οι προκάτοχοί τους και το φαινόμενο αυτό προκαλεί τουλάχιστον θλίψη.

Η ιστορική μνήμη και η διατήρησή της δεν προσφέρονται για εκμετάλλευση στο βωμό άλλης μιας διαμάχης και στα πλαίσια της αναγνώρισης πιστοποιητικών πατριωτισμού δεν μονοπωλούνται, όμως ο πατριωτισμός, ίδιον του Έλληνα, έχει ανάγκη «επίδειξης» από την πλευρά της εξουσίας, ως κοινό σημείο επαφής της με το σύνολο και στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί ζητούμενο.

Ας είναι η 17η επέτειος από την κρίση των Ιμίων, η τελευταία που περνά με την θλιβερή απουσία επίσημα οργανωμένης εκδήλωσης παρουσία των εκπροσώπων της τοπικής εξουσίας, ιδιαίτερα της στρατιωτικής.

Τρία αναμμένα κεριά από τον καθένα-ία μας, σε οποιαδήποτε εκκλησία, θα είναι πιστεύω το καλύτερο μνημόσυνο για την ανάπαυση των ψυχών των τριών πεσόντων ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΛΑΧΑΚΟΥ, ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ και ΠΛΟΙΑΡΧΟΥ ΕΚΤΟΡΑ ΓΙΑΛΟΨΟΥ, στο ΠΑΝΘΕΟ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ.
 

The post Η «αμνησία» της πολιτικής εξουσίας για τα Ίμια. Ένας ταξίαρχος γράφει αλήθειες appeared first on OnAlert.

Είμαι σίγουρος, ότι αν επιχειρήσουμε να επαναφέρουμε στη μνήμη των συμπολιτών μας τα ονόματα των τριών χειριστών του μοιραίου Ελικοπτέρου του Πολεμικού μας Ναυτικού, το οποίο «κατέπεσε» τη νύκτα 30 προς 31 Ιαν. 1996 επιχειρώντας κατ’ εντολήν του τότε Α/ΓΕΕΘΑ Ναυάρχου Χρήστου Λυμπέρη στις Μικρονησίδες ΙΜΙΑ, ελάχιστοι θα θυμούνται τους ΗΡΩΕΣ ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ, ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΛΑΧΑΚΟ και ΠΛΟΙΑΡΧΟ ΕΚΤΟΡΑ ΓΙΑΛΟΨΟ.

Είχα την ιδιαίτερη τιμή να υπηρετώ τότε ως Ταγματάρχης στο 13οΣΑΚ(Σύνταγμα Αμφιβίων Καταδρομών) και τώρα 13η ΔΕΕ (Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων), με Διοικητή έναν ΑΡΙΣΤΟ Αξιωματικό και καθόλα ΣΤΡΑΤΙΏΤΗ, τον Συνταγματάρχη Γρετσίστα Ευθύμιο, του οποίου το «πέρασμα» από την εδώ 95 ΑΔΤΕ ως Στρατηγού «άφησε κατ’εμέ εποχή», αφού ήταν ένας από τους ελάχιστους που ασχολήθηκε όσο τίποτε με την επιχειρησιακή αναβάθμιση των Νησιών μας.

Στο 13οΣΑΚ υπήγοντο όλες οι Ειδικές Μονάδες των Νησιών του Ανατολικού μας Αιγαίου μεταξύ των οποίων και το 5οΕΤΕΘ στη Ν. Κω, με ετοιμότητα επάνδρωσης ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΝΤΟΛΗΣ, των Μικρονησίδων ΙΜΙΑ.

Δυστυχώς η εντολή αυτή ΠΟΤΕ δεν εδόθη από τον Α/ΓΕΕΘΑ, ο οποίος προτίμησε, τέτοιες οδηγίες ισχυρίζεται ότι έλαβε από την τότε Πολιτική Ηγεσία, να διατάξει την επάνδρωση με άνδρες της ΜΥΚ(Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών)και τώρα ΔΥΚ(Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών), ΜΟΝΟ της Ανατολικής ΙΜΙΑ, επιτρέποντας στους Τούρκους να καταλάβουν την Δυτική, με τα γνωστά επακόλουθα.

Εκείνο που δεν είναι γνωστόν και το καταθέτω, είναι η έντονη διαφωνία με τον Α/ΓΕΕΘΑ και επιμονή του τότε Διευθυντή Ειδικών Δυνάμεων του ΓΕΣ υποστρατηγού Θεόδωρου Νικολαίδη, γνωστού στις Ειδικές Δυνάμεις και ως «Ντόρη», με ύφος προκλητικό και στα όρια του αντιπειθαρχικού, για την επιχειρησιακή χρησιμοποίηση Τμήματος των Ειδικών Δυνάμεων του Στρατού, το οποίο και λόγω αποστολής και λόγω σχεδίασης είναι σίγουρο ότι θα απέτρεπε τις γνωστές εξελίξεις.

Οι εξελίξεις αυτές και ο μετέπειτα απολογισμός τους στο ΓΕΕΘΑ, δικαίωσαν δυστυχώς και οδήγησαν τον ΛΕΒΕΝΤΗ και ΥΠΕΡΗΦΑΝΟ αυτό Αξιωματικό στην παραίτηση και όχι στην αποστρατεία και αυτό το τονίζω.
Έρχομαι τώρα να καταθέσω την προσωπική μου μαρτυρία, που αφορά στην πτώση του Ελικοπτέρου ΠΝ 21 του Πολεμικού μας Ναυτικού, με τους τρεις ΗΡΩΕΣ χειριστές.

Ξημέρωνε 31 Ιαν 1996, όταν στην Αίθουσα Επιχειρήσεων του 13ουΣΑΚ και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη όλες οι επιχειρησιακές διαδικασίες για την ανάθεση- ανάληψη αποστολής, εισήλθε προερχόμενος από το ΣΔΑΜ(Στρατηγείο Διοικήσεως Ανατολικής Μεσογείου με αποστολή τη Διεύθυνση και τον Έλεγχο των Ναυτικών Επιχειρήσεων του Πολεμικού μας Ναυτικού), ο Αξιωματικός Σύνδεσμος της ΜΥΚ στο 13οΣΑΚ και επιβεβαίωσε την αιωρούμενη μέχρι τότε πληροφορία, για πτώση Ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού, λέγοντας με δάκρυα στα μάτια επακριβώς «Κύριοι δυστυχώς οι Τούρκοι μας κατέρριψαν Ελικόπτερο, που απονηώθηκε από τη Φρεγάτα ΝΑΥΑΡΙΝΟ για αναγνώριση στη Δυτική ΙΜΙΑ».

Όπως καταλαβαίνετε, η ατμόσφαιρα φορτίστηκε συγκινησιακά και πριν προλάβουμε να συνέλθουμε από το πρώτο ΣΟΚ, η Διοίκηση και το Επιτελείο του 13ουΣΑΚ και ο Διοικητής του ΕΤΑ/ΣΧΑΛ(Ειδικό Τμήμα Αλεξιπτωτιστών της Σχολής Αλεξιπτωτιστών), ακολούθησε η σταδιακή αποκλιμάκωση και ο τερματισμός της κρίσης, που έφεραν στην Αίθουσα σκυμμένα κεφάλια, ταπείνωση και προβληματισμό.
Ταπείνωση και προβληματισμό, γιατί οι Ένοπλες Δυνάμεις υπέστησαν απώλειες, κατελήφθη Εθνικό Έδαφος-έστω και προσωρινά- χωρίς αντίδραση, δημιουργήθηκε «γκρίζα» περιοχή στο Αιγαίο Πέλαγος και όλα αυτά από την κακή, κάκιστη μπορώ να πω, συνεργασία της Πολιτικής με την Στρατιωτική Ηγεσία, που οδήγησε στη χείριστη εκτίμηση και αξιολόγηση μίας μικρής τοπικής κρίσης και σε λανθασμένες αποφάσεις.

Η κρίση αυτή ανήκει στην Ιστορία, η οποία είμαι σίγουρος ότι θα προσθέσει και άλλες άγνωστες μέχρι τώρα σελίδες στο μέλλον, για να κλείσει οριστικά αυτό το κεφάλαιο και να δοθούν οριστικές απαντήσεις στα αναπάντητα ερωτήματα πρώτον των συγγενών, απογόνων και φίλων των ΤΡΙΩΝ ΗΡΩΩΝ και δεύτερον ολόκληρου του Ελληνικού Λαού.
Κατά την προσωπική μου εκτίμηση, πέραν των ολοφάνερων ευθυνών και της ανεπάρκειας της τότε Πολιτικής Ηγεσίας, μία προσεκτική προσέγγιση και αξιολόγηση των δεδομένων, οδηγεί στα εξής συμπεράσματα όσον αφορά στις αποφάσεις του Α/ΓΕΕΘΑ;

α. Δεν έδωσε εντολή για επάνδρωση και της Δυτικής ΙΜΙΑ.

β. Απέκλεισε, παρά την φορτική πίεση του Διευθυντή Ειδικών Δυνάμεων υποστράτηγου Θεοδώρου Νικολαίδη, τη χρησιμοποίηση Τμήματος Ειδικών Δυνάμεων προσιδιάζοντος στη φύση της συγκεκριμένης αποστολής και έδωσε εντολή για επάνδρωση ΜΟΝΟ της Ανατολικής ΙΜΙΑ και μάλιστα από άνδρες της ΜΥΚ, εκπαιδευμένους σε αποστολές τελείως διαφορετικές από την ανατεθείσα, προφανώς «Για να πάρει όλη τη δόξα το Πολεμικό Ναυτικό» σε περίπτωση θετικής έκβασης, έχοντας υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες αυτών των ανδρών.

γ. Έδωσε εντολή για απονήωση και αναγνωριστική υπέρπτηση της Δυτικής ΙΜΙΑ, στο Ελικόπτερο ΠΝ 21 της Φρεγάτας ΝΑΥΑΡΙΝΟ, γνωρίζοντας ότι η αποστολή αυτή οδηγούσε κατευθείαν στο θάνατο, αφού επρόκειτο να εκτελεσθεί κάτω από κακές καιρικές συνθήκες και το κυριότερο πάνω από εχθρικό έδαφος (ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ Η ΔΥΤΙΚΗ ΙΜΙΑ ΕΙΧΕ ΗΔΗ ΚΑΤΑΛΗΦΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΙΣ), με ότι αυτό συνεπάγεται.

δ. Η επίκληση εκ μέρους του και εκ των υστέρων της δικαιολογίας, ότι αυτές τις οδηγίες έλαβε από την Πολιτική Ηγεσία επειδή μόνο στην Ανατολική ΙΜΙΑ είχε υψωθεί η Ελληνική Σημαία, δεν αναιρεί τις ευθύνες του ως Α/ΓΕΕΘΑ όσον αφορά στη μή επάνδρωση και της Δυτικής ΙΜΙΑ, αποκλείοντας με τον τρόπο αυτό τον αντιπερισπασμό εκ μέρους των Τουρκικών Δυνάμεων, όπως και έγινε, με σκοπό την αποκόμιση μεγαλύτερων οφελών στο διπλωματικό πεδίο.

Η κρίση των ΙΜΙΩΝ, ανέδειξε τα προβλήματα που δημιουργούνται στο πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, κάθε φορά που αυτά καλούνται να χειριστούν κρίσεις αναλόγου μορφής και έντασης και αφορούν κυρίως στις σχέσεις μας με την Τουρκία κυρίως αλλά και με άλλες χώρες, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση την Ιταλία, η οποία «αρνήθηκε» να στηρίξει τη θέση της Ελλάδας ότι οι Μικρονησίδες ΙΜΙΑ της ανήκουν από την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στις 7 Μαρ 1948 και μετά.

Παρότι την παραπάνω κρίση ακολούθησαν καταιγισμός υλοποίησης εξοπλιστικών προγραμμάτων και προσπάθειες για την εξάλειψη των συγκεκριμένων προβλημάτων, μια νέα κρίση αυτή με τον Κούρδο Ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν ήλθε για να αναδείξει τα ίδια ακριβώς προβλήματα.
Είναι αυτά τα προβλήματα που σε συνδυασμό με τα ανάλογα της οικονομίας, της διαφθοράς και την ηθελημένη(;) διαστρέβλωση της Ιστορίας μας, οδηγούν τη Χώρα στη διεθνή ανυποληψία και απαξίωση, ανίσχυρη να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της.
Διότι πώς μπορεί κάποιος να εξηγήσει την αναγγελία της υπαγωγής μας υπό την εποπτεία της «Τρόικα» στις 23 Απρ 2010 από το «Καστελόριζο» ή την αποφυγή οριοθέτησης με την Κύπρο και το Ισραήλ της ΑΟΖ, κοντά στο «Καστελόριζο», όταν είναι γνωστό-εκτός και αν δεν είναι-ότι η ονομασία του ακριτικού μας Νησιού από την αρχαιότητα είναι ΝΗΣΟΣ ΜΕΓΙΣΤΗ και αυτό το απαιτεί, το επιτάσσει και το επιβάλλει η Ιστορία μας.
Την Ιστορία αυτή είναι καιρός να τη μάθουμε, να την υπερασπιζόμαστε και να την προβάλλουμε σε κάθε ευκαιρία όλοι μας και πρώτοι απ’ όλους οι Πολιτικοί που θέλουν και κόπτονται να μας εκπροσωπούν, για να έχουν τη δυνατότητα να προασπίζουν τα Εθνικά μας Θέματα, όταν και όπου χρειαστεί.

Ελπίζω οι Τοπικοί Άρχοντες-Βουλευτές, Περιφερειάρχης, Δήμαρχοι-να συμφωνούν μαζί μου, αποδίδοντας έτσι τον ελάχιστο φόρο τιμής στους τρεις ΗΡΩΕΣ ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ, ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΛΑΧΑΚΟ ΚΑΙ ΠΛΟΙΑΡΧΟ ΕΚΤΟΡΑ ΓΙΑΛΟΨΟ, για τα 15 χρόνια από τον άδικο χαμό τους.

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ.

* Γράφει ο Αντώνης Τσαμπάζης
Ταξίαρχος ε.α.
 

Πηγή : Ροδιακή

The post Μια προσωπική μαρτυρία για τα Ίμια appeared first on OnAlert.

«Ήταν μεγάλο στρατηγικό λάθος των Ελλήνων, να έχουν αποβιβάσει τους άνδρες των ειδικών δυνάμεων τους στα ανατολικά Ιμια και να αφήσουν κενό το νησί των δυτικών Ιμίων. Για να ολοκληρώσουν την επιχείρηση που ήδη είχαν ξEκινήσει έπρεπε να είχαν αποβιβάσει τις δυνάμεις τους κι εκεί».

Αυτές οι δηλώσεις δεν είναι κάποιοι τυχαίου αναλυτή, αλλά του Ιζ Μετίν, του τούρκου αξιωματικού, του ανθρώπου που συντόνισε όλη την επιχείρηση των Τούρκων κομάντος SAT, στα Ιμια τον Ιανουάριο το 1996. Ηταν ο επικεφαλής όλου του σχεδίου που ετοίμασαν  οι ειδικές δυνάμεις των Τούρκων για να αποβιβαστούν στα Ιμια.

Έχουμε ακούσει πολλές εκδοχές το τι συνέβη στα Ιμια τον Ιανουάριο του 1996. Οι περισσότερες εκδοχές είναι αυτές που έχουν εξηγήσει οι πολιτικοί μας, οι αξιωματικοί μας να ρίχνουν ο ένας τις ευθύνες στον άλλον.

Ίσως είναι καλό να δούμε το πώς περιγράφουν τη νύχτα εκείνη οι Τούρκοι και πως έδρασαν τη νύχτα εκείνη και ποια ήταν κατά την άποψη τους τα λάθη που έγιναν από την ελληνική πλευρά.
Ο Ιζ Μετίν περιγράφει τις εντολές που είχε λάβει τη 30η Ιανουαρίου του 1996 και αναφέρει πως ο βασικός στόχος των Τούρκων ήταν η απομάκρυνση των Ελλήνων ανδρών ΟΥΚ από τα Ιμια , το σχέδιο άλλαξε στην πορεία. Ο ίδιος έδινε εντολές λεπτό προς λεπτό στους άνδρες του

«Αρχικά είχα λάβει ξεκάθαρη εντολή να ακινητοποιήσω και να «σκουπίσω» την ομάδα ΟΥΚ των Ελλήνων που είχε αποβιβαστεί στα ανατολικά Ιμια. Ετοίμασα όλα τα σχέδια. Το βράδυ όμως η εντολή άλλαξε. Αποφασίστηκε μια ομάδα των ειδικών δυνάμεων μας να αποβιβαστεί στα δυτικά Ιμια.Αρχικά κάναμε μια αναγνωριστική πτήση με ελικόπτερο στην περιοχή. Τα νησιά αυτά είχαν περικυκλωθεί από πλοία του ελληνικού ναυτικού που το πρωϊ αριθμούσαν τα 15 ενώ το βράδυ ο αριθμός τους είχε ξεπεράσει τα 40 πλοία ! Μιλάμε για μικρά και μεγάλα πλοία.»

Ο Μετίν δίνει τη δική του περιγραφή των γεγονότων και κατά τη δική του άποψη μιλά για τα «λάθη» που έκαναν οι ελληνικές δυνάμεις που δεν κατάφεραν να δουν τους τούρκους κομάντος να περνούν από ανάμεσα τους.. « Από τις προηγούμενες κινήσεις και δηλώσεις είχα αντιληφθεί πως οι ελληνικές δυνάμεις δεν είχαν δώσει σημασία στα δυτικά Ιμια. Μας βοήθησαν βέβαια και τα δικά μας ελικόπτερα «Black Hawk» τα οποία πετούσαν στην περιοχή για αντιπερισπασμό. Η προσοχή όλων των ελληνικών πλοίων στράφηκε στα ελικόπτερα αυτά. Παράλληλα και οι καιρικές συνθήκες, η βροχή και η τρικυμία έπαιξαν ρόλο στο να καλυφθούμε και να διεισδύσουμε.»

« Οι ελληνικές δυνάμεις αντιλήφθηκαν την παρουσία μας τα ξημερώματα. Να πω την αλήθεια πως αν στο δυτικά Ιμια υπήρχε ομάδα ελληνικών ειδικών δυνάμεων επειδή τα νησιά αυτά δεν είναι κατάλληλα για άμυνα θα μπορούσαμε άνετα να τους βγάλουμε από το νησί. Αργότερα βέβαια έμαθα πως η δική τους καθυστέρηση περίπου μισής ώρας, μας βοήθησε να βγούμε εμείς στο νησί. Αν εμείς αργούσαμε, οι Έλληνες θα είχαν αποβιβάσει τους δικούς τους άνδρες στα δυτικά Ιμια και η ένοπλη σύγκρουση θα ήταν αναπόφευκτη».

Ολες αυτές οι δηλώσεις είχαν γίνει απο τον Ιζ σε τηλεοπτική εκπομπή στο Kanal D.

Ακόμη και οι Τούρκοι φαίνεται πως απορούν με τις  αβλεψίες που έκαναν κάποιοι από την πλευρά μας και δεν μπορούν ακόμη να εξηγήσουν πως τα δυτικά Ιμια έμειναν άδεια , λες και κάποιοι τα άφησαν έτσι εσκεμμένα, ανοίγοντας την όρεξη των Τούρκων..

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Όλη η αλήθεια για τους Τούρκους κομάντος στα Ίμια. Ποιοι τους θέλουν όλους νεκρούς ενώ δεν είναι

Τι θα έκανε ο Φράγκος στα Ίμια; «Θα έστελνα τα πυροσβεστικά να κάνουν ρίψεις»!

Πως η Τουρκία ζητά να…κατέβει η ελληνική σημαία από νησιά μας!

The post «Οι Έλληνες έκαναν λάθος που δεν έστειλαν τους άνδρες τους και στα δυτικά Ιμια» appeared first on OnAlert.

The post ΙΜΙΑ-Η εικόνα της Ελλάδας που ήταν έτοιμη για όλα,όπως την έζησε ένας αξιωματικός appeared first on OnAlert.