Με την υπογραφή της 4ης FDI, την παραλαβή της φρεγάτας «ΚΙΜΩΝ» και τη σταδιακή ένταξη των υπόλοιπων γαλλικών φρεγατών στο Πολεμικό Ναυτικό, θα μπορούσε να πει κανείς ότι κλείνει ένας μεγάλος κύκλος ενίσχυσης του Στόλου στην επιφάνεια, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται η προσπάθεια απόκτησης και των μεταχειρισμένων ιταλικών φρεγατών Bergamini.

Στην πραγματικότητα, όμως, ήδη ο χρόνος έχει αρχίσει να μετρά αντίστροφα για την επόμενη επίσης κρίσιμη «ναυμαχία», αυτή τη φορά στον βυθό.

Η απόκτηση τεσσάρων νέων υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού αποτελεί εξίσου ένα κορυφαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα, τόσο σε επίπεδο κόστους όσο και επιχειρησιακού «αποτυπώματος».  Είναι ένα στοίχημα δεκαετιών για την αποτρεπτική ισχύ της χώρας, για την εγχώρια ναυπηγική βιομηχανία και για τις στρατηγικές συμμαχίες της Ελλάδας. Και αυτό εξηγεί γιατί γύρω από το φάκελο των νέων υποβρυχίων έχει ήδη όλα δείχνουν ότι θα στηθεί μια ανελέητη σύγκρουση ανάμεσα σε Γερμανία, Γαλλία, Σουηδία και – για πρώτη φορά τόσο δυναμικά – τη Νότια Κορέα.

Από το «κλειστό» Αιγαίο στην ανοιχτή Ανατολική Μεσόγειο

Όπως συνέβη με τις FDI, έτσι και στα υποβρύχια το Πολεμικό Ναυτικό σχεδιάζει με ορίζοντα πολύ πέρα από το «κλειστό» Αιγαίο. Ο στόχος είναι μια μόνιμη, αξιόπιστη παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο, σε ένα περιβάλλον όπου δεν κρίνουν μόνο οι ελιγμοί σε ρηχά νερά, αλλά:

• η αυτονομία σε μεγάλες αποστάσεις,
• η αντοχή σε πολύημερες περιόδους κατάδυσης,
• η ελάχιστη ανιχνευσιμότητα σε ένα πυκνό περιβάλλον αισθητήρων,
• η δυνατότητα στρατηγικής κρούσης βαθιά στην εχθρική ενδοχώρα.

Την ίδια στιγμή, το τουρκικό Ναυτικό αποκτά σταδιακά νέα υποβρύχια προηγμένης τεχνολογίας, ανατρέποντας βήμα–βήμα το σημαντικό πλεονέκτημα που εξασφάλισαν στην Ελλάδα τα 214ΗΝ «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ».

Την επόμενη δεκαετία τα παλαιότερα 209 θα έχουν πλέον αποσυρθεί, ενώ τα 214 θα μπουν στη διαδικασία εκσυγχρονισμού. Ανάμεσα στον εκσυγχρονισμό και τη νέα ναυπήγηση δεν επιτρέπεται να υπάρξει κενό. Τα νέα υποβρύχια είναι η φυσική συνέχεια, ώστε ο Στόλος να διατηρήσει και ιδανικά να διευρύνει την υπεροχή του στον βυθό.

Οι δύο «κόκκινες γραμμές» του ΓΕΝ

Η φιλοσοφία του προγράμματος συνοψίζεται σε δύο αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις:

• Εγχώρια ναυπήγηση / συμπαραγωγή:

Τα υποβρύχια πρέπει να ναυπηγηθούν στην Ελλάδα, με ουσιαστική – όχι προσχηματική – ελληνική συμμετοχή. Η απαίτηση αφορά πλήρη γραμμή παραγωγής, κύκλο ζωής, συντήρηση, επισκευές και αναβαθμίσεις επί ελληνικού εδάφους.

• Δυνατότητα στρατηγικών όπλων:

Δεν μιλάμε για απλές πλατφόρμες τορπιλών. Η απαίτηση είναι τα νέα σκάφη να μπορούν να φέρουν – σήμερα ή αύριο – πυραύλους cruise ή άλλα όπλα στρατηγικής κρούσης, είτε από υπάρχοντες σωλήνες είτε, ιδανικά, μέσω κάποιας μορφής κάθετης εκτόξευσης.

Το πρόγραμμα λοιπόν δεν χαρακτηρίζεται ως αντικατάσταση των 209. Είναι το βήμα στην επόμενη γενιά υποβρυχίων, που θα αποτελέσουν τον «σκληρό πυρήνα» της ελληνικής αποτροπής για τα επόμενα 30–40 χρόνια.

Η γερμανική σχολή με πολύ ισχυρό πλεονέκτημα

Η γερμανική TKMS εμφανίζεται με δύο ισχυρά χαρτιά:

• το Type 212CD, το κοινό πρόγραμμα Γερμανίας–Νορβηγίας, στο οποίο η Ελλάδα έχει ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον συμμετοχής,
• και μια εξελιγμένη εκδοχή του Type 214, που πατάει πάνω στην ελληνική εμπειρία των 214HN.

Το 212CD το οποίο φαίνεται ότι αποτελεί και το φαβορί της γερμανικής πρότασης είναι υποβρύχιο νέας γενιάς, με έμφαση στη χαμηλή ανιχνευσιμότητα, στην δικτυοκεντρική φιλοσοφία και στην προετοιμασία για μελλοντική ενσωμάτωση νέων αισθητήρων και όπλων. Ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη οι ναυπηγήσεις για Γερμανία και Νορβηγία, με το πρόγραμμα να προβάλλεται από το Βερολίνο ως «on time & on budget», ενώ διερευνάται ακόμη και η συμμετοχή τρίτων χωρών, όπως ο Καναδάς.

Παράλληλα, η TKMS μπορεί να προσφέρει ένα «214 νέας κοπής», με αναβαθμισμένα συστήματα μάχης, βελτιωμένα αισθητήρια, ενισχυμένη αυτοπροστασία και βελτιστοποιημένη διαχείριση ενέργειας.

Το μεγάλο πλεονέκτημα των Γερμανών είναι σαφές:

• Ομοιογένεια με τον υφιστάμενο στόλο: ίδια φιλοσοφία, παρόμοιες διαδικασίες, γνωστή καμπύλη εκπαίδευσης.
• Συνέργειες σε εκπαίδευση και υποστήριξη: κοινή «γλώσσα» για πληρώματα και τεχνικούς, ενιαίο οικοσύστημα ανταλλακτικών.
• Συμμετοχή στο κονσόρτσιουμ 212CD: εφόσον η Ελλάδα ενταχθεί στο γερμανο–νορβηγικό σχήμα, αποκτά θέση στο τραπέζι αποφάσεων για έναν τύπο υποβρυχίου που θα υπηρετεί σε πολλούς νατοϊκούς στόλους.

Από την άλλη, το ΓΕΝ δεν θέλει απλώς τη «ασφαλή επιλογή» αλλά αναζητά:

• δεσμεύσεις για πραγματική γραμμή ναυπήγησης στην Ελλάδα,
• σαφή πλάνα για ενσωμάτωση στρατηγικών όπλων,
• και ένα επίπεδο ελληνικής συμμετοχής που να δικαιολογεί την είσοδο σε ένα τόσο μεγάλο πολυεθνικό πρόγραμμα.

Η γαλλική πρόταση: Barracuda «συμβατικής πρόωσης» και Scorpène με την ορμή της στρατηγικής συμμαχίας

Η Naval Group μπαίνει στη «ναυμαχία» με το μεγάλο πλεονέκτημα του momentum που της διασφαλίζει το επιτυχημένο πρόγραμμα των FDI, με βαθιά τεχνική συνεργασία με το ΠΝ, κοινά όπλα και ζεύξεις με την Πολεμική Αεροπορία.

Στο τραπέζι βρίσκονται δύο βασικές κατευθύνσεις:

• μια συμβατική εκδοχή της οικογένειας Barracuda για εξαγωγές, εξέλιξη του γαλλικού πυρηνοκίνητου SSN σε πλατφόρμα μεγάλου εκτοπίσματος με συμβατική πρόωση, προσαρμοσμένη σε αποστολές μακράς ακτίνας και στρατηγικής κρούσης – Πρόκειται για το υποβρύχιο που φαίνεται ότι εξαιτίας της δυνατότητας εξοπλισμού με στρατηγικά όπλα έχει πλεονέκτημα για το ελληνικό πρόγραμμα.
• και μια ώριμη, αναβαθμισμένη έκδοση του Scorpène, ήδη δοκιμασμένη σε πολλούς στόλους

Το γαλλικό επιχείρημα είναι κυρίως γεωπολιτικό και διακλαδικό:

• Κοινά όπλα (π.χ. Exocet, πιθανή μελλοντική ενσωμάτωση cruise), κοινές ζεύξεις δεδομένων και αισθητήρες με τις FDI.
• Δημιουργία ενός «γαλλικού άξονα» στη θάλασσα και στον αέρα: FDI, Rafale, πιθανά μελλοντικά όπλα κρούσης, όλα σε ενιαία αρχιτεκτονική μάχης.
• Συνέχεια μιας ήδη στενής στρατηγικής συμμαχίας Αθήνας–Παρισιού, με ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής και ισχυρό διπλωματικό βάρος.

Η πρόκληση για τη Naval Group είναι να αποδείξει ότι:

• τα συστήματα AIP και οι δυνατότητες παρατεταμένης κατάδυσης μπορούν να ανταγωνιστούν τη γερμανική–σκανδιναβική σχολή,
• και ότι η ελληνική βιομηχανική συμμετοχή δεν θα περιοριστεί σε μικρά offsets, αλλά θα πάρει τη μορφή πραγματικής συμπαραγωγής στα ελληνικά ναυπηγεία.

Η κορεατική έκπληξη: KSS-III και HDS-2300 – υψηλή τεχνολογία και  επιθετική τιμή

Ίσως η πιο ηχηρή έκπληξη του διαγωνισμού είναι η δυναμική είσοδος της Νότιας Κορέας.

Η Hanwha Ocean προωθεί το KSS-III (Dosan AhnChangho class), ένα υποβρύχιο 3.000+ τόνων, σχεδιασμένο εξαρχής ως πλατφόρμα κρούσης ανοικτής θαλάσσης, με σύστημα AIP, πιθανή χρήση μπαταριών ιόντων λιθίου και κάθετες κυψέλες εκτόξευσης (VLS)για βλήματα μεγάλης ακτίνας.

Παράλληλα, η HD Hyundai Heavy Industries εμφανίζεται με το HDS-2300, μια λύση πιο κοντά φιλοσοφικά στα υποβρύχια 214, με έμφαση στο χαμηλό ίχνος και στο ανταγωνιστικό κόστος.

Οι Κορεάτες έχουν καθαρή στρατηγική:

• Θέλουν να μπουν στις δυτικές αγορές υποβρυχίων και «χτυπούν» με ιδιαίτερα επιθετικές τιμές, συνοδευόμενες από πακέτα χρηματοδότησης και βιομηχανικής συνεργασίας.
• Διεκδικούν ήδη μεγάλα προγράμματα, όπως αυτό του Καναδά, προβάλλοντας σύντομους χρόνους παράδοσης και δυνατότητα σταθερού ρυθμού παραγωγής.
• Προσφέρονται να στήσουν γραμμές παραγωγής σε ξένα ναυπηγεία, με υψηλά ποσοστά εγχώριας συμμετοχής.

Για την Ελλάδα, η κορεατική πρόταση έχει δύο βασικά ερωτηματικά:

• Πλήρης διαλειτουργικότητα με νατοϊκά όπλα, αισθητήρες και πρωτόκολλα, σε επίπεδο πιστοποίησης και πρακτικής χρήσης.
• Η δυνατότητα να στηθεί βιώσιμη γραμμή κατασκευής στον Σκαραμαγκά, με πρόσβαση σε ευρωπαϊκά κονδύλια και χωρίς να δημιουργούνται εμπόδια από το ρυθμιστικό πλαίσιο της Ε.Ε.

Αν αυτά τα ερωτήματα απαντηθούν πειστικά, οι Κορεάτες μπορούν να εξελιχθούν σε πραγματικό «game changer» για το πρόγραμμα, ανεβάζοντας τον ανταγωνισμό σε τιμή και βιομηχανικά ανταλλάγματα.

Η σκανδιναβική σχολή: Saab A26 – το υποβρύχιο που κέρδισε την Πολωνία

Από τη Σουηδία, η Saab προτείνει το A26, μια πλατφόρμα με έντονη έμφαση στη stealth φιλοσοφία και στην ευελιξία αποστολών. Το A26 υπάρχει σε εκδόσεις από «παράκτια» μέχρι «oceanic», προσαρμοσμένες τόσο σε περιβάλλοντα όπως το Αιγαίο όσο και σε ανοιχτές θάλασσες, όπως η Ανατολική Μεσόγειος.

Το τελευταίο διάστημα, το A26 κερδίζει σημαντικό διεθνές κύρος, καθώς η Πολωνία επέλεξε τη σουηδική πρόταση για τρία νέα υποβρύχια στο πρόγραμμα ORKA, σε μια συμφωνία πολλών δισεκατομμυρίων που αναμένεται να κλείσει οριστικά έως το 2026.

Το A26: 

• χρησιμοποιεί κινητήρες Stirling AIP, προσφέροντας εβδομάδες κατάδυσης με εξαιρετικά χαμηλό ακουστικό ίχνος.
• διαθέτει multi-mission portal στο πλωριό τμήμα, επιτρέποντας επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων, χρήση UUV, ναρκοθέτηση και αποστολές seabed warfare,
• προβάλλεται ως πλατφόρμα με ανταγωνιστικό κόστος και μεγάλη διάθεση για πραγματική συμπαραγωγή.

Για την Ελλάδα, το A26 «κουμπώνει» σε ένα προφίλ διπλού ρόλου: έντονη δράση στο Αιγαίο – όπου το χαμηλό ίχνος και η ευελιξία είναι κρίσιμα – αλλά και παρατεταμένη παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο με έμφαση στην επιτήρηση υποδομών και τη συλλογή πληροφοριών.

Ανοιχτό μένει το ζήτημα της ενσωμάτωσης όπλων στρατηγικής κρούσης, ένα σημείο που τα επιτελεία θα εξετάσουν πολύ προσεκτικά.

Ιταλικό U212 NFS – ένα «μεσογειακό» 212

Η Fincantieri προσέρχεται με το U212 NFS (Near Future Submarine), μια ιταλική εξέλιξη του γερμανικού 212 με νέα ηλεκτρονικά, αισθητήρες και αναβαθμισμένα συστήματα μάχης το οποίο, ωστόσο, φαίνεται ότι συγκεντρώνει ελάχιστες έως πιθανότητες επιλογής. Στην πράξη, πρόκειται για ένα «212» δεύτερης γενιάς, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της Marina Militare, με έντονο μεσογειακό αποτύπωμα.

Το ιταλικό χαρτί για την Ελλάδα είναι τριπλό:

• Τεχνολογική συνέχεια πάνω στη φιλοσοφία 212, άρα χωρίς «άλμα στο κενό».
• Προοπτική ευρύτερης συνεργασίας σε ναυπηγικά προγράμματα (μετά τις συζητήσεις για τις φρεγάτες Bergamini), σε ένα πλαίσιο ελληνο–ιταλικής σύγκλισης στη Μεσόγειο.
• Υψηλά ποσοστά συμπαραγωγής και εκτεταμένη χρήση ελληνικών ναυπηγείων, όπως ήδη αφήνουν να εννοηθεί ιταλικές πηγές.

Το ερώτημα για το ΓΕΝ είναι κατά πόσο ένα «ιταλικό» 212 μπορεί να προσφέρει αρκετή προστιθέμενη αξία σε σχέση με την απευθείας γερμανική πρόταση .

Εγχώρια ναυπήγηση – ο ρόλος του Σκαραμαγκά και η επανίδρυση της ναυπηγικής βιομηχανίας

Κοινός παρονομαστής όλων των προτάσεων είναι η ελληνική απαίτηση: ναυπήγηση στην Ελλάδα, με σοβαρή ελληνική συμμετοχή.

Ο Σκαραμαγκάς βρίσκεται εύλογα στο επίκεντρο. Όλοι οι μεγάλοι όμιλοι – TKMS, Naval Group, Saab, Fincantieri, Hanwha, HD HHI – αναζητούν:

• ποια είναι η πραγματική τεχνική και βιομηχανική δυνατότητα των ελληνικών ναυπηγείων,
• τι επενδύσεις απαιτούνται σε υποδομές,
• ποιο μοντέλο μεταφοράς τεχνογνωσίας και συνεργασίας μπορεί να σταθεί,
• πώς μπορεί να «κουμπώσει» το πρόγραμμα με το ευρωπαϊκό πλαίσιο αμυντικής βιομηχανίας (προγράμματα τύπου SAFE, ευρωπαϊκά ταμεία, κοινά projects).

Για την Ελλάδα, το διακύβευμα ξεπερνά τα τέσσερα υποβρύχια. Πρόκειται για πρόγραμμα που αφορά:

• επανεκκίνηση της ναυπηγικής βιομηχανίας με πυρήνα απαιτητικά, hi-tech προγράμματα,
• δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας υψηλής εξειδίκευσης,
• επιστροφή Ελλήνων μηχανικών που σήμερα δουλεύουν σε ναυπηγεία του εξωτερικού,
• αλυσίδα υπεργολαβιών για μικρότερες ελληνικές εταιρείες – από συστήματα μέχρι καλωδιώσεις, λογισμικό και ηλεκτρονικά.

Μια τέτοια επένδυση μπορεί να αποτελέσει «άγκυρα» βιομηχανικής πολιτικής για δεκαετίες, εφόσον υπάρξει ρεαλιστικό συμβόλαιο, αυστηρός έλεγχος χρονοδιαγραμμάτων και κόστους, και – κυρίως – συνέχεια: αναβαθμίσεις, πιθανές επιπλέον παρτίδες, ίσως ακόμη και εξαγωγές.

Τα χαρακτηριστικά της νέας κλάσης: AIP, χαμηλό ίχνος, στρατηγική κρούση

Σε επιχειρησιακό επίπεδο, το προφίλ των νέων ελληνικών υποβρυχίων είναι ξεκάθαρο:

• Αυτονομία και χαμηλό ίχνος:

Σύγχρονα συστήματα AIP (fuel cells, Stirling ή άλλες λύσεις), προηγμένη διαχείριση ενέργειας, ευρεία χρήση υλικών και τεχνικών μείωσης θορύβου ώστε τα σκάφη να μπορούν να μένουν πολλές ημέρες σε κατάδυση, «αόρατα» για ανθυποβρυχιακά μέσα.

• Δικτυοκεντρική ολοκλήρωση:

Τα υποβρύχια δεν θα είναι «μοναχικοί κυνηγοί», αλλά κόμβοι πληροφοριών σε ένα διακλαδικό δίκτυο:
με FDI, άλλα πλοία επιφανείας, UAV/USV/UUV, αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, μαχητικά της Πολεμικής Αεροπορίας.

• Στρατηγική κρούση:

Στόχος του ΓΕΝ είναι τα νέα υποβρύχια να μπορούν να μεταφέρουν πυραύλους cruise ή άλλα όπλα στρατηγικής ακτίνας, μετατρέποντας το ελληνικό υποβρύχιο από «κυνηγό πλοίων» σε πλήρως ανεπτυγμένο στρατηγικό όπλο αποτροπής.

Δικτυοκεντρικός πόλεμος από τον βυθό

Η νέα κλάση εντάσσεται στη συνολική φιλοσοφία δικτυοκεντρικού πολέμου που χτίζει η Ελλάδα:

• φρεγάτες FDI με προηγμένα ραντάρ και συστήματα μάχης,
• υπόλοιπα πλοία επιφανείας με αναβαθμισμένες δυνατότητες,
• μαχητικά Rafale και F-16V,
• UAV και μελλοντικά USV/UUV,
• κοινά δίκτυα ζεύξης δεδομένων και ενιαία εικόνα τακτικής κατάστασης.

Μέσα σε αυτό το πλέγμα, το υποβρύχιο είναι ίσως το πιο πολύτιμο «κομμάτι του παζλ»: κινείται αθέατο, συλλέγει πληροφορίες, μπορεί να καθοδηγεί όπλα άλλων πλατφορμών ή να εξαπολύει το δικό του πλήγμα την κρίσιμη στιγμή.

Το ζητούμενο για το ΓΕΝ είναι η νέα κλάση:

• να «κουμπώσει» άψογα στα υπάρχοντα και μελλοντικά δίκτυα,
• να λειτουργεί όχι μόνο ως όπλο, αλλά ως πολλαπλασιαστής ισχύος για όλο το σύστημα διοίκησης και ελέγχου.

Χρονοδιάγραμμα, κόστος και ο πολιτικός παράγοντας

Ο χρόνος ναυπήγησης υποβρυχίων είναι εκ φύσεως μεγάλος. Ρεαλιστικά, η ένταξη των πρώτων νέων σκαφών στο ΠΝ μεταφέρεται μετά το 2030, με την πλήρη επιχειρησιακή ωρίμανση να απλώνεται σε βάθος ακόμη μιας δεκαετίας.

Μέχρι τότε:

• τα 214HN θα πρέπει να έχουν εκσυγχρονιστεί,
• η μετάβαση στη νέα γενιά πρέπει να γίνει χωρίς κενά σε διαθεσιμότητα,
• και η Ελλάδα θα πρέπει να έχει εξασφαλίσει βιώσιμη σύμβαση υποστήριξης (FOS), ώστε ο στόλος να παραμένει επιχειρησιακά αξιόπιστος μέχρι τα μέσα του αιώνα.

Το συνολικό κόστος θα εξαρτηθεί από:

• το ποσοστό εγχώριας συμμετοχής (όσο υψηλότερο, τόσο μεγαλύτερη αρχική επένδυση, αλλά και μεγαλύτερη επιστροφή στην οικονομία),
• το πακέτο όπλων–αισθητήρων που θα ζητηθεί εξαρχής,
• και τη διαπραγμάτευση FOS για δεκαετίες υποστήριξης.

Πάνω απ’ όλα, όμως, το πρόγραμμα των υποβρυχίων είναι βαθύτατα πολιτικό: αφορά τις στρατηγικές συμμαχίες της χώρας (Γερμανία–Γαλλία–Σουηδία–Ιταλία–Κορέα), τη θέση της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό αμυντικό καταμερισμό, τη συνεργασία με κρίσιμους παίκτες του ΝΑΤΟ αλλά και την εικόνα της στην Ανατολική Μεσόγειο.

 Η «ναυμαχία» μόλις ξεκίνησε

Το ΓΕΝ έχει ήδη αρχίσει να συλλέγει προσφορές, τεχνικά στοιχεία, βιομηχανικές προτάσεις και γεωπολιτικά μηνύματα. Η «μάχη του βυθού» βρίσκεται μόνο στην αρχή, αλλά ήδη είναι σαφές ότι θα είναι σκληρή, με συνεχείς ανατροπές, έντονο διπλωματικό παρασκήνιο και δύσκολες επιλογές.

• Τα γερμανικά 212 μπαίνουν στην κούρσα με το πολύ ισχυρό πλεονέκτημα της ομοιομορφίας και της συμμετοχής σε ένα ισχυρό πολυεθνικό κονσόρτσιουμ.
• Η Γαλλία φέρνει την ισχύ της στρατηγικής συμμαχίας, το επιτυχημένο πρόγραμμα των FDI και την προοπτική ενός ολοκληρωμένου «γαλλικού άξονα» από τον βυθό μέχρι τον αέρα.
• Η Νότια Κορέα επιχειρεί δυναμική είσοδο με όπλο την τιμή, την υψηλή τεχνολογία και την προθυμία για γενναία βιομηχανικά ανταλλάγματα.
• Το σουηδικό A26, με την πρόσφατη επιλογή του από την Πολωνία, δείχνει ότι η σκανδιναβική σχολή είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.
• Η Ιταλία διεκδικεί με το U212 NFS ρόλο στον επόμενο υποβρυχιακό χάρτη της Μεσογείου.

Για την Ελλάδα, το δίλημμα δεν είναι απλώς να επιλέξει τα καλύτερα υποβρύχια, αλλά ποιο πακέτο τεχνολογίας, συμμαχιών και βιομηχανικής προοπτικής θα κλειδώσει την ελληνική ισχύ στον βυθό για τις επόμενες δεκαετίες.

The post «Ναυμαχία» για τα ελληνικά υποβρύχια: Το πλεονέκτημα των γερμανικών 212CD, το ισχυρό χαρτί των Γάλλων και οι υπόλοιποι «μνηστήρες» appeared first on OnAlert.

Το A26 της Saab, το πρώτο υποβρύχιο 5ης γενιάς στον κόσμο με έμφαση στα stealth χαρακτηριστικά, σύμφωνα με την Saab, προσφέρει σημαντική επιχειρησιακή ευελιξία και μπορεί να αποτελέσει ένα κρίσιμο στοιχείο για τη συλλογή και παροχή κρίσιμων πληροφοριών για ολόκληρη τη συμμαχία του ΝΑΤΟ.

Αναπτυγμένο στο πιο απαιτητικό περιβάλλον, τη Βαλτική Θάλασσα, το A26 μπορεί να παραμείνει απαρατήρητο στις πιο σύνθετες θαλάσσιες αρένες του κόσμου. Από ρηχά παράκτια νερά έως τους ωκεανούς, το A26 μπορεί να συλλέξει κρίσιμες πληροφορίες σχετικά με τις επικοινωνίες και τις κινήσεις του εχθρού χωρίς να αποκαλύψει την παρουσία του.

Η συμφωνία με την Πολωνία προβλέπει την συμμετοχή της πολωνικής αμυντικής βιομηχανίας και τη δέσμευση της Σουηδίας να αγοράσει από τη Βαρσοβία άλλους εξοπλισμούς.

Η εξέλιξη αυτή δεν περνάει απαρατήρητη και από την Ελλάδα, καθώς το επόμενο μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα του Πολεμικού Ναυτικού αφορά την απόκτηση 4 νέων υποβρυχίων. Όπως γράψαμε πρόσφατα και στο OnAlert, στο «τραπέζι» βρίσκεται πρόταση της σουηδικής Saab με τα A26, η οποία θεωρείται ιδιαίτερα ελκυστική. 

Άλλοι υποψήφιοι είναι η γερμανική TKMS με το αναβαθμισμένο Type209/1400 mod, η γαλλική Naval Group με το ScorpeneEvolved, η ιταλική της Fincantieri με το U212 NFS και οι δύο νοτιοκορεάτικες Hanwha Ocean και HD Hyundai Heavy Industries με τα KSS-III και HDS-2300 αντίστοιχα.

Το πιο προηγμένο συμβατικό υποβρύχιο 

Το A26 είναι ένα συμβατικό υποβρύχιο, που σημαίνει ότι δεν είναι πυρηνοκίνητο. Μπορεί να παραμείνει βυθισμένο για εβδομάδες λόγω των τριών κινητήρων Stirling που διαθέτει. Οι κινητήρες Stirling, οι οποίοι είναι επίσης τοποθετημένοι στα υπάρχοντα μοντέλα υποβρυχίων της Σουηδίας (Gotland), είναι γνωστοί για την πολύ αθόρυβη λειτουργία τους.

Το εξαιρετικά χαμηλό ακουστικό ίχνος, σε συνδυασμό με τα προηγμένα συστήματα αισθητήρων που διαθέτει, το καθιστά ένα από τα πιο σύγχρονα συμβατικά υποβρύχια.

Με μήκος 66 μέτρα, το A26 είναι πολύ μικρότερο από τα μεγαλύτερα ρωσικά ή αμερικανικά πυρηνοκίνητα υποβρύχια, τα οποία μπορούν να έχουν μήκος περίπου 170 μέτρα.

Το μικρότερο μέγεθός του, το καθιστά κατάλληλο για τη ρηχή Βαλτική Θάλασσα, η οποία έχει μέσο βάθος περίπου 60 μέτρα και μερικές φορές αναφέρεται ως «πλημμυρισμένο λιβάδι» από Σουηδούς αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού.

Πόλεμος στον βυθό

Ένα μοναδικό χαρακτηριστικό του A26 είναι μια θυρίδα κατάδυσης διαμέτρου 1,5 μέτρου, που ονομάζεται πύλη πολλαπλών αποστολών, στην πλώρη.

Αυτό θα επιτρέπει την εύκολη είσοδο και έξοδο τηλεχειριζόμενων οχημάτων, αυτόνομων οχημάτων  (UUV) ή ομάδων δυτών. Η πύλη έχει σχεδιαστεί για επιχειρήσεις στον βυθό, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας ή της καταστροφής αγωγών ή άλλων κρίσιμων υποδομών στον βυθό.

Σύμφωνα με την κατασκευάστρια εταιρεία, μπορεί να εξοπλιστεί με τορπίλες ακριβείας μεγάλης εμβέλειας, νάρκες και πυραύλους, δίνοντας στο Πολεμικό Ναυτικό τη δυνατότητα κρούσης στόχων τόσο στη θάλασσα όσο και στην ξηρά.

Οι δυνατότητές του για «soft-kills» περιλαμβάνουν ηλεκτρονικά συστήματα για την παρεμπόδιση των εχθρικών επικοινωνιών και δικτύων αισθητήρων.

Καθυστερήσεις και κόστος

Η Σουηδία παρήγγειλε αρχικά δύο υποβρύχια A26 το 2015 με αναμενόμενο κόστος 8,6 δισεκατομμύρια σουηδικές κορώνες (903 εκατομμύρια δολάρια) και η παράδοση του πρώτου είχε προγραμματιστεί για το 2023.

Λόγω καθυστερήσεων, η πρώτη παράδοση αναμένεται τώρα το 2031, με το κόστος για τα δύο υποβρύχια να προβλέπεται πλέον σε 25 δισεκατομμύρια κορώνες.

The post A26: Το πρώτο υποβρύχιο 5ης γενιάς της Saab που επέλεξε η Πολωνία για τον στόλο της – Τα χαρακτηριστικά του appeared first on OnAlert.

Όπως ανακοίνωσε σήμερα, Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2025, ο Πολωνός υπουργός Άμυνας, Βλάντισλαβ Κοσινιάκ-Καμίς, «η προσφορά της σουηδικής Saab ήταν η μόνη που εκπληρώνει τις απαιτήσεις του πολωνικού Πολεμικού Ναυτικού». «Χτίζουμε μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας στη Βαλτική», πρόσθεσε ο Πολωνός ΥΠΑΜ.

Σήμερα ανακοινώθηκε μόνο η επιλογή, ενώ δεν έχει υπογραφεί καμία σύμβαση και δεν έχει καθοριστεί η τιμή. Ωστόσο, το πρόγραμμα ORKA προβλέπει την απόκτηση 3 υποβρυχίων.

Ο Πολωνία θα υπογράψει τη σύμβαση το δεύτερο τρίμηνο του 2026 στο αργότερο και αναμένει την πρώτη παράδοση το 2030, δήλωσε ο Κοσίνιακ-Κάμις, προσθέτοντας ότι το ύψος της συμφωνίας εκτιμάται στα 10 δισεκατομμύρια ζλότι (2,36 δισεκ. ευρώ).

Οι άλλοι υποψήφιοι ήταν η ιταλική Fincantieri, η βρετανική Babcock και η γερμανική ThyssenKrupp Marine Systems.

Η σουηδική προσφορά περιλαμβάνει προηγμένα υποβρύχια A26 από τη Saab, εξοπλισμένα με τις πιο σύγχρονες καινοτομίες και τεχνολογίες. Η πρόταση περιλαμβάνει συνεργασία με την πολωνική βιομηχανία και μεταφορά τεχνογνωσίας, εξασφαλίζοντας μια στρατηγική εταιρική σχέση μεταξύ Πολωνίας και Σουηδίας.

«Το πρόγραμμα ORKA είναι ένα παράδειγμα που αφορά όχι μόνο την απόκτηση νέου εξοπλισμού, αλλά και την απόκτηση δυνατοτήτων για την πολωνική οικονομία και την πολωνική αμυντική βιομηχανία», δήλωσε ο Βλάντισλαβ Κοσινιάκ-Καμίς.

🇵🇱🇸🇪Today is a historic day for the Swedish-Polish partnership and for increased security in the Baltic Sea. Poland has selected Swedish submarines for the Polish navy. This will strengthen our common defence, security, and defence industrial base. pic.twitter.com/2WjiSu8o5L

— Pål Jonson (@PlJonson) November 26, 2025

«Αυτά τα πλοία θα κατασκευαστούν στη Σουηδία, με τη συμμετοχή πολωνικών ναυπηγείων. Αλλά απαιτεί χρόνο. Μέχρι τότε, θέλουμε οι ναύτες μας να μπορούν να εκπαιδεύονται σε ένα πλοίο νεότερο από αυτό που έχουμε. Ήδη από τον επόμενο χρόνο, η εκπαίδευση θα ξεκινήσει στη Σουηδία με ένα υποβρύχιο του σουηδικού ΠΝ. Αυτό δείχνει ότι δεν θα χάσουμε ούτε στιγμή», τόνισε ο Πολωνός ΥΠΑΜ.

Η συμφωνία που θα υπογραφεί σύντομα θα είναι Government to Government (G to G). Ο Πολωνός ΥΠΑΜ δήλωσε επίσης ότι η Σουηδία έχει δεσμευτεί να αγοράσει ορισμένα όπλα από την Πολωνία στο πλαίσιο μιας ευρύτερης συμφωνίας συνεργασίας.

Το πολωνικό Πολεμικό Ναυτικό είχε «ξεμείνει» με ένα υποβρύχιο, το σοβιετικής εποχής ORP Orzel κλάσης Kilo. Η ενίσχυση του στόλου των υποβρυχίων είναι ζωτικής σημασίας για μια χώρα που συνορεύει με τη Ρωσία (με τον θύλακα του Καλίνινγκραντ) και δεδομένης της ισχυρής παρουσίας του ρωσικού στόλου στη Θάλασσα της Βαλτικής.

Ένας εκπρόσωπος της Saab δήλωσε ότι τα υποβρύχια της εταιρείας είναι προσαρμοσμένα στις συγκεκριμένες συνθήκες που επικρατούν στη Βαλτική Θάλασσα.

Πριν λίγες ημέρες, δημοσίευμα του Reuters ανέφερε ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ άσκησε πιέσεις στην Πολωνία για να αναθέσει τη σύμβαση αγοράς υποβρυχίων στη Saab, καθώς μέσα στην προσφορά συμμετέχει και η βρετανική Babcock.

The post ORKA: Η Πολωνία επέλεξε τα σουηδικά A26 της Saab για τον στόλο των υποβρυχίων της appeared first on OnAlert.

Το Πολεμικό Ναυτικό δεν σταματά τις εξοπλιστικές του κινήσεις με «βαριά» σφραγίδα και πολύ ισχυρό επιχειρησιακό αποτύπωμα. Η επόμενη μεγάλη προτεραιότητα για την ενίσχυση του Στόλου έχει ήδη δρομολογηθεί.

Μετά την υπογραφή της σύμβασης για την 4η FDI, την άφιξη της φρεγάτας  «ΚΙΜΩΝ» και των επόμενων πλοίων, το βλέμμα στρέφεται πλέον κάτω από την επιφάνεια.

Το μεγάλο πρόγραμμα για την απόκτηση τεσσάρων νέων υποβρυχίων ανοίγει μια πραγματική «ναυμαχία» ανάμεσα σε κάποιους από τους ισχυρότερους ναυπηγικούς ομίλους του πλανήτη πλέον – όπως δείχνει η εμφάνιση της Νότιας Κορέας – με το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού να κρατά στα χέρια του ένα από τα πιο κρίσιμα χαρτιά για το μέλλον του Στόλου.

Δύο είναι οι αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις που καθορίζουν τη φιλοσοφία του προγράμματος. Η ναυπήγηση – συμπαραγωγή στην Ελλάδα και η δυνατότητα ενσωμάτωσης στρατηγικών όπλων. Το πρόγραμμα δεν αφορά απλά την αντικατάσταση των παλαιών 209, αλλά για μια νέα γενιά υποβρυχίων που θα αποτελέσουν τον «σκληρό πυρήνα» της αποτροπής, με δυνατότητα πλήγματος στρατηγικού βάθους από τον βυθό, σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο.

Από το «κλειστό» Αιγαίο στην ανοιχτή Ανατολική Μεσόγειο

Όπως συνέβη και με τις νέες φρεγάτες, το Πολεμικό Ναυτικό θέλει να βγει οριστικά από τα στενά όρια του «κλειστού» Αιγαίου. Ο σχεδιασμός είναι ξεκάθαρος και αφορά μόνιμη παρουσία και δράση στην ανοιχτή Ανατολική Μεσόγειο, σε ένα περιβάλλον όπου μετρά η αντοχή, η αυτονομία, η χαμηλή ανιχνευσιμότητα και η δυνατότητα κρούσης μακριά από τις ελληνικές ακτές.

Την ίδια ώρα, το τουρκικό ναυτικό αποκτά σταδιακά νέα υποβρύχια με προηγμένες δυνατότητες, ανατρέποντας βήμα-βήμα το πλεονέκτημα που εξασφάλισαν στον ελληνικό Στόλο τα 214 κλάσης «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ».

Την επόμενη δεκαετία όλα τα παλαιότερα 209 θα έχουν αποσυρθεί, ενώ τα 214 θα μπουν στη διαδικασία εκσυγχρονισμού. Ανάμεσα στον εκσυγχρονισμό και τη νέα ναυπήγηση δεν μπορεί να υπάρξει κενό και το πρόγραμμα των νέων υποβρυχίων είναι η φυσική συνέχεια, ώστε ο Στόλος να διατηρήσει και να διευρύνει το πλεονέκτημά του.

Η μάχη του βυθού – Οι «μνηστήρες» λαμβάνουν θέσεις

Στο τραπέζι του ΓΕΝ έχουν ήδη φτάσει προτάσεις από Γερμανία, Γαλλία, Σουηδία, Ιταλία και –για πρώτη φορά τόσο δυναμικά– από τη Νότια Κορέα. Η TKMS, η Naval Group, η Saab, η Fincantieri, αλλά και οι Νοτιοκορεάτες της HD Hyundai Heavy Industries και της Hanwha Ocean ετοιμάζονται για μια σκληρή αναμέτρηση, με έντονη γεωπολιτική και βιομηχανική διάσταση.

Κοινός παρονομαστής όλων των προσφορών είναι η βασική ελληνική απαίτηση τα νέα υποβρύχια να ναυπηγηθούν στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και όλοι οι μεγάλοι κατασκευαστές έχουν ανοίξει γραμμή με ελληνικά ναυπηγεία – τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα – αναζητώντας πλαίσιο συνεργασίας, επίπεδο εγχώριας συμμετοχής και τρόπους μεταφοράς τεχνογνωσίας. Το project δεν αφορά μόνο το Πολεμικό Ναυτικό, αλλά και την επανεκκίνηση μιας ναυπηγικής βιομηχανίας που επί δεκαετίες φυτοζωεί.

Η κορεατική έκπληξη: υψηλή τεχνολογία και επιθετικό marketing

Τη μεγαλύτερη, ίσως, αίσθηση προκαλεί η δυναμική είσοδος των Νοτιοκορεατών. Η Hanwha Ocean εμφανίζεται με το KSS-III, ένα μεγάλο υποβρύχιο που σχεδιάστηκε ως «υποβρύχια πλατφόρμα κρούσης» για ανοιχτές θάλασσες, με έτοιμη λογική κάθετης εκτόξευσης πυραύλων και μεγάλη αυτονομία. Παράλληλα, η HD Hyundai Heavy Industries προωθεί το HDS-2300, μια λύση που – βασισμένη σε φιλοσοφία παρόμοια με το 214 – στοχεύει σε ανταγωνιστικό κόστος, υψηλή εγχώρια συμμετοχή και πολύ χαμηλό ίχνος.

Οι Κορεάτες έχουν στρατηγικό στόχο να εισέλθουν στις δυτικές αγορές. Ήδη βρίσκονται στην τελική ευθεία μεγάλου διαγωνισμού στον Καναδά και χτυπούν ευθέως τις τιμές των ευρωπαϊκών κατασκευαστών με πολύ δελεαστικές προσφορές. Αυτό, για την Ελλάδα, είναι σαφώς θετικό καθώς όσο αυξάνεται ο ανταγωνισμός, τόσο ανεβαίνει η διαπραγματευτική ισχύς του ΓΕΝ, τόσο σε επίπεδο τιμής όσο και σε επίπεδο βιομηχανικών αντισταθμισμάτων.

Το ερώτημα για τις κορεατικές προτάσεις είναι η πλήρης διαλειτουργικότητα με νατοϊκά όπλα και πρωτόκολλα, καθώς και η πρακτική δυνατότητα να δημιουργηθεί μια γραμμή κατασκευής στην Ελλάδα, με μεταφορά τεχνογνωσίας και πρόσβαση σε ευρωπαϊκά κονδύλια. Αν οι απαντήσεις είναι πειστικές, οι Ασιάτες μπορούν να εξελιχθούν σε πραγματικό «game changer» για το πρόγραμμα.

Οι Γερμανοί: 212CD και εξελιγμένο 214

Η γερμανική TKMS έρχεται με δύο ισχυρά χαρτιά. Το πρώτο είναι το Type 212CD, το κοινό πρόγραμμα με τη Νορβηγία, το οποίο δίνει έμφαση στη χαμηλή ανιχνευσιμότητα, στη δικτυοκεντρική φιλοσοφία και στην προετοιμασία για μελλοντική ενσωμάτωση νέων αισθητήρων και όπλων. Το δεύτερο είναι το εξελιγμένο Type 214, η «σίγουρη» επιλογή συνέχειας πάνω στη γνώριμη ελληνική εμπειρία των 214HN, με βελτιώσεις σε συστήματα και αυτοπροστασία.

Το μεγάλο πλεονέκτημα των Γερμανών είναι η ομοιογένεια με τον υφιστάμενο στόλο: κοινή φιλοσοφία, κοινές διαδικασίες, ευκολότερη εκπαίδευση πληρωμάτων και τεχνικού προσωπικού. Από την άλλη, το ΓΕΝ αναζητά κάτι παραπάνω από μια «ασφαλή επιλογή» και θέλει να δει συγκεκριμένες δεσμεύσεις για γραμμή ναυπήγησης και υποστήριξης στην Ελλάδα, αλλά και για ενσωμάτωση στρατηγικών όπλων, πέρα από τις τορπίλες.

Η γαλλική πρόταση: Barracuda «light» και Scorpène

Η Naval Group έρχεται με τον «αέρα» του momentum από τις FDI και την ήδη βαθιά επιχειρησιακή και τεχνική συνεργασία με το Πολεμικό Ναυτικό. Στο τραπέζι βρίσκεται μια συμβατική εκδοχή του Barracuda, προσαρμοσμένη στις ανάγκες μιας χώρας που θέλει υποβρύχια μεγάλου πλου και επιχειρήσεων στην ανοιχτή θάλασσα, αλλά και μια ώριμη, εξελιγμένη έκδοση του Scorpène.

Το ισχυρό γαλλικό επιχείρημα είναι οι συνέργειες με κοινές ζεύξεις δεδομένων, κοινά όπλα και αισθητήρες με τις FDI, δυνατότητα δημιουργίας ενός πραγματικού «γαλλικού άξονα» στη θάλασσα και στην αεράμυνα από τις φρεγάτες μέχρι τα Rafale και, ενδεχομένως, τα μελλοντικά όπλα κρούσης. Η πρόκληση για το Παρίσι είναι να αποδείξει ότι τα συστήματα αναερόβιας πρόωσης και οι δυνατότητες παρατεταμένης κατάδυσης μπορούν να σταθούν απέναντι στον γερμανικό και τον σκανδιναβικό ανταγωνισμό, προσφέροντας παράλληλα ουσιαστική εγχώρια βιομηχανική προστιθέμενη αξία.

Η σκανδιναβική σχολή: Saab A26

Από τη Σουηδία, η Saab προτείνει το A26, μια πλατφόρμα με έντονη έμφαση στη stealth φιλοσοφία και στην ευελιξία αποστολών. Το A26 έχει ήδη παρουσιαστεί σε διάφορες εκδόσεις, από «παράκτια» μέχρι «oceanic», κάτι που ταιριάζει ιδανικά στο ελληνικό προφίλ για επιχειρήσεις τόσο στο Αιγαίο όσο και στην ανοιχτή Ανατολική Μεσόγειο.

Το σουηδικό χαρτί είναι το ανταγωνιστικό κόστος και η διάθεση για πραγματική συμπαραγωγή, σε συνδυασμό με τη φήμη για προηγμένα συστήματα αισθητήρων και εξαιρετικά χαμηλό ακουστικό ίχνος. Ζητούμενο παραμένει μια καθαρή συμφωνία για τα στρατηγικά όπλα που θα μπορούν να φέρουν τα σκάφη, αλλά και ο ακριβής ρόλος της ελληνικής βιομηχανίας στη γραμμή παραγωγής.

Ιταλικά «212» νέας γενιάς

Η Fincantieri καταθέτει την πρόταση του U212 NFS, εξέλιξης των γερμανικών 212 με ιταλικές βελτιώσεις, νέα ηλεκτρονικά, αισθητήρες και αναβαθμισμένα συστήματα μάχης. Για την Ελλάδα, το ιταλικό πακέτο έχει ένα επιπλέον πλεονέκτημα: τις προοπτικές ευρύτερης συνεργασίας σε ναυπηγικά προγράμματα, μετά και τις συζητήσεις γύρω από τις φρεγάτες Bergamini και τη γενικότερη σύγκλιση συμφερόντων στο θαλάσσιο περιβάλλον της Μεσογείου.

Οι Ιταλοί εμφανίζονται πρόθυμοι να προτείνουν υψηλά ποσοστά συμπαραγωγής και εκτεταμένη συνεργασία ναυπηγείων. Το ζητούμενο για το Πολεμικό Ναυτικό είναι κατά πόσο η ιταλική πρόταση μπορεί να «κουμπώσει» πάνω στις υπάρχουσες υποδομές και στα εκπαιδευμένα πληρώματα των 214HN, χωρίς να δημιουργήσει ένα ακόμη μικρό, ξεχωριστό τύπο  μέσα στον Στόλο.

Εγχώρια ναυπήγηση, Σκαραμαγκάς και η νέα ναυτική βιομηχανία

Βασική ελληνική απαίτηση είναι η δημιουργία μόνιμης κατασκευαστικής και επισκευαστικής μονάδας υποβρυχίων επί ελληνικού εδάφους. Όχι ευκαιριακά, όχι μερική συναρμολόγηση, αλλά γραμμή παραγωγής, συνεργεία υποστήριξης κύκλου ζωής, εκπαίδευση τεχνικών και πληρωμάτων, πιστοποιήσεις και «know-how» που μένει στη χώρα.

Ο Σκαραμαγκάς βρίσκεται στο επίκεντρο όλων των συζητήσεων. Όλοι οι υποψήφιοι κατασκευαστές έχουν ήδη ανοίξει, σύμφωνα με πληροφορίες του OnΑlert.gr, δίαυλο επικοινωνίας, ζητώντας στοιχεία για τις δυνατότητες, τις επενδύσεις που απαιτούνται και τα σενάρια συνεργασίας. Ταυτόχρονα, το ευρωπαϊκό πλαίσιο με προγράμματα, όπως το SAFE και την πολιτική κοινής αμυντικής βιομηχανίας, καθιστά ρεαλιστικό έναν στόχο εγχώριας συμμετοχής πολύ πάνω από το 25% που τίθεται ως βάση για τα μεγάλα εξοπλιστικά.

Για την Ελλάδα, το διακύβευμα ξεπερνά τα τέσσερα υποβρύχια. Αφορά την ουσιαστική επανίδρυση ναυτικής βιομηχανίας, με θέσεις εργασίας υψηλής εξειδίκευσης, εισροή κεφαλαίων, σταθερές συνεργασίες και δυνατότητα μελλοντικών εξαγωγών ή αναβαθμίσεων. Για τους ξένους ομίλους, η επένδυση στην Ελλάδα είναι εισιτήριο για μια χώρα–μέλος της Ε.Ε. στην πρώτη γραμμή της Ανατολικής Μεσογείου.

Τα χαρακτηριστικά των νέων υποβρυχίων

Σε επιχειρησιακό επίπεδο, το προφίλ των νέων υποβρυχίων είναι ξεκάθαρο. 

• Αυτονομία και χαμηλό ίχνος: σύγχρονα συστήματα ανεξάρτητης πρόωσης από τον αέρα (AIP), προηγμένη διαχείριση ενέργειας και ακουστική τεχνολογία ώστε τα σκάφη να μένουν για πολλές ημέρες σε κατάδυση, «αόρατα» για τον αντίπαλο.
• Δικτυοκεντρική ολοκλήρωση: Τα υποβρύχια δεν θα είναι απλώς «μοναχικοί κυνηγοί», αλλά πλήρως ενταγμένα σε διακλαδικά δίκτυα δεδομένων, με δυνατότητα συνεργασίας με UAV, USV και UUV, αλλά και με φρεγάτες FDI, πλοία επιφανείας, αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας και μαχητικά αεροσκάφη. Θα λειτουργούν ταυτόχρονα ως αισθητήρες και ως πλατφόρμες κρούσης.
• Στρατηγική κρούση: Στόχος είναι τα νέα υποβρύχια να μπορούν να μεταφέρουν και να εκτοξεύουν πυραύλους cruise, είτε από τους υπάρχοντες σωλήνες είτε, ιδανικά, μέσω κάθετης εκτόξευσης. Η δυνατότητα να εκτοξευθούν πλήγματα ακριβείας από τον βυθό, βαθιά μέσα στην εχθρική ενδοχώρα, μετατρέπει τα ελληνικά υποβρύχια σε πραγματικό στρατηγικό όπλο αποτροπής.

Δικτυοκεντρικός πόλεμος από τον βυθό

Τα νέα υποβρύχια εντάσσονται σε μια συνολική φιλοσοφία δικτυοκεντρικού πολέμου, όπου κάθε πλατφόρμα – φρεγάτες FDI,  υπόλοιπα πλοία επιφανείας, αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, μαχητικά της HAF, UAV – είναι ταυτόχρονα κόμβοι και αισθητήρες. Σ’ αυτό το περιβάλλον, το υποβρύχιο είναι ίσως το πιο πολύτιμο «κομμάτι του παζλ» καθώς μπορεί να κινείται αθέατο, να συλλέγει και να διανέμει πληροφορία, να καθοδηγεί όπλα από τις άλλες πλατοφόρμες ή να εξαπολύει το δικό του πλήγμα την κρίσιμη στιγμή.

Το ζητούμενο για το ΓΕΝ είναι η νέα κλάση να συνδεθεί άψογα πάνω στα υπάρχοντα και μελλοντικά δίκτυα ζεύξης δεδομένων, ώστε το υποβρύχιο να μην είναι απλά ένα ισχυρό όπλο, αλλά πολλαπλασιαστής ισχύος για ολόκληρο το διακλαδικό σύστημα διοίκησης και ελέγχου. Η εμπειρία από τα 214HN, οι νέες δυνατότητες των FDI και τα μαχητικά τελευταίας γενιάς δημιουργούν ένα πλαίσιο όπου η πληροφορία ταξιδεύει γρήγορα και με ασφάλεια – εκεί ακριβώς οι νέες πλατφόρμες του βυθού θα κληθούν να παίξουν κεντρικό ρόλο.

Η ευκαιρία για τη ναυπηγική βιομηχανία

Πίσω από τις τεχνικές λεπτομέρειες κρύβεται και μια σπάνια ευκαιρία για την εγχώρια βιομηχανία. Η δημιουργία γραμμής κατασκευής υποβρυχίων σημαίνει επαναπατρισμό Ελλήνων μηχανικών που σήμερα εργάζονται σε ναυπηγεία του εξωτερικού, άνοιγμα εκατοντάδων – αν όχι χιλιάδων – θέσεων εργασίας υψηλής εξειδίκευσης, συνεργασίες με πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, αλλά και αλυσίδα υπεργολαβιών για μικρότερες ελληνικές εταιρείες.

Ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να λειτουργήσει ως «άγκυρα» βιομηχανικής πολιτικής για δεκαετίες, αρκεί να υπάρξει συνέπεια, σοβαρότητα στη συμβασιοποίηση και πραγματικός έλεγχος των χρονοδιαγραμμάτων και του κόστους. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι τα νέα υποβρύχια, αν σχεδιαστούν σωστά, μπορούν να αφήσουν αποτύπωμα πολύ πέρα από το Πολεμικό Ναυτικό.

Ο χρόνος ναυπήγησης υποβρυχίων είναι πάντα μεγάλος. Ρεαλιστικά, ο ορίζοντας για την ένταξη των πρώτων νέων σκαφών στο Πολεμικό Ναυτικό μεταφέρεται μετά το 2030, με την πλήρη επιχειρησιακή ωρίμανση να απλώνεται σε βάθος δεκαετίας. Μέχρι τότε, τα 214HN θα πρέπει να έχουν εκσυγχρονιστεί, ώστε η μετάβαση στην επόμενη γενιά να γίνει ομαλά, χωρίς κενά. Το συνολικό κόστος θα εξαρτηθεί αποφασιστικά από το επίπεδο εγχώριας συμμετοχής, το πακέτο όπλων και αισθητήρων που θα ζητηθεί εξαρχής και τη σύμβαση υποστήριξης (FOS) που θα συνοδεύσει τη συμφωνία. Όσο υψηλότερη η ελληνική συμμετοχή, τόσο μεγαλύτερη η αρχική επένδυση, αλλά και τόσο μεγαλύτερη η επιστροφή στην οικονομία και η ανεξαρτησία στη συντήρηση του στόλου σε βάθος χρόνου.

Η συλλογή προσφορών βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και το ΓΕΝ συγκεντρώνει στοιχεία, τεχνικά δεδομένα και βιομηχανικές προτάσεις, καρφώνοντας το βλέμμα του σε έναν ορίζοντα δεκαετιών. Η «μάχη του βυθού» μόλις άνοιξε και όλα δείχνουν ότι θα είναι σκληρή, με συνεχείς ανατροπές και έντονο παρασκήνιο, τόσο σε τεχνικό όσο και σε διπλωματικό επίπεδο. Και στη «ναυμαχία» που έχει ήδη ξεκινήσει, η χώρα έχει την ευκαιρία όχι μόνο να αγοράσει, αλλά να «χτίσει» τη δική της ισχύ στον βυθό.

The post Πολεμικό Ναυτικό: Η «ναυμαχία του βυθού» – Η δυναμική είσοδος της Κορέας με επιθετικό marketing και οι υπόλοιποι «μνηστήρες» appeared first on OnAlert.

Στις 3 Ιουνίου, στο Μυρτώο Πέλαγος, το υποβρύχιο «ΠΙΠΙΝΟΣ» έγραψε την πρώτη γραμμή ενός νέου κεφαλαίου για τον υποβρύχιο Στόλο. Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποίησε δοκιμαστική βολή εκπαιδευτικής τορπίλης βαρέως τύπου SeaHake Mod4, με εικονικό στόχο φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού.

Δεν ήταν μια τυπική διαδικασία, αλλά η εναρκτήρια βολή ενός εξοπλιστικού προγράμματος που μεταμορφώνει ριζικά την αποτρεπτική ισχύ του Πολεμικού Ναυτικού και φέρνει τα Type 214 κλάσης «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» στο επίκεντρο της θαλάσσιας ισχύος στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Από τότε, ακολούθησε σειρά ανάλογων δοκιμαστικών βολών με την ίδια επιτυχία και από άλλα υποβρύχια 214 αλλά και από το εκσυγχρονισμένο «ΩΚΕΑΝΟΣ», στο πλαίσιο της πιστοποίησης των SeaHake Mod4.

Το επόμενο βήμα είναι η καθυστερημένη αλλά σταδιακή παραλαβή των τορπιλών, οι οποίες θα συμπεριληφθούν πλέον στο οπλοστάσιο του Πολεμικού Ναυτικού και θα αποτελέσουν ένα από τα πιο ισχυρά όπλα στη «φαρέτρα» αποτροπής του Στόλου.

Οι «σιωπηλοί θηρευτές» του Στόλου δείχνουν από τα βάθη της θάλασσας ότι η τεχνολογική αναβάθμιση φέρνει νέα δεδομένα. Οι πρώτες αυτές βολές εντάσσονται στη διαδικασία πιστοποίησης των νέων τορπιλών με διαφορετικά σενάρια εμπλοκής.

Στόχος είναι η πλήρης επιχειρησιακή ετοιμότητα, η πιστοποίηση όλων των διαδικασιών και η απρόσκοπτη ένταξη του όπλου στο τακτικό «οικοσύστημα» των υποβρυχίων μας. Σύμφωνα με τον υφιστάμενο προγραμματισμό, η αλυσίδα αυτών των δοκιμών θα κλείσει σύντομα για να ακολουθήσει η πλήρης φόρτωση στους τορπιλοσωλήνες εντός του 2026, χρονικό ορόσημο που «κλειδώνει» και την επιχειρησιακή αξιοποίηση σε κλίμακα.

Η διαδικασία των δοκιμαστικών βολών

Οι δοκιμές εκτελούνται σε προκαθορισμένο πεδίο, σε πλήρως ελεγχόμενο περιβάλλον και με αυστηρή τήρηση όλων των κανόνων ασφαλείας. Χρησιμοποιούνται εκπαιδευτικές τορπίλες χωρίς εκρηκτική κεφαλή, καθώς το ζητούμενο στη φάση αυτή είναι η επιβεβαίωση της πλήρους συμβατότητας με τα συστήματα του υποβρυχίου, η αξιολόγηση τροχιακών χαρακτηριστικών, η συμπεριφορά εγκλωβισμού στόχου και –κυρίως– η «νοημοσύνη» του συστήματος καθοδήγησης έναντι σύγχρονων αντιμέτρων.

Πέρα από το τεχνικό αποτύπωμα, οι δοκιμαστικές βολές λειτουργούν ως στρατηγικό μήνυμα ετοιμότητας. Η εμφάνιση νέων όπλων επιβάλλει νέα δεδομένα και τα Type 214 με τις SeaHake Mod4 αποκτούν πραγματική δυνατότητα πρώτου πλήγματος (first-shot, first-kill) σε μεγάλες αποστάσεις, με ακρίβεια που αλλάζει τους κανόνες εμπλοκής στην επιφάνεια, αλλά και στο υποβρύχιο περιβάλλον.

SeaHake Mod4: επόμενη γενιά βαρέων τορπιλών

Η γερμανική SeaHake Mod4 (Atlas Elektronik) είναι από τις πλέον προηγμένες τορπίλες βαρέως τύπου (533 mm) διεθνώς. Βασίζεται σε συνδυασμό αισθητήρων και αλγορίθμων επεξεργασίας σήματος που επιτρέπουν διακριτική προσέγγιση, επίμονη αναζήτηση και τελική προσβολή με υψηλή πιθανότητα επιτυχίας ακόμη και σε περιβάλλοντα υψηλής ηχητικής συμφόρησης.

Η καθοδήγηση μέσω οπτικής ίνας (fiber-optic wire guidance) προσφέρει στον χειριστή έλεγχο και επίγνωση σε πραγματικό χρόνο, επιτρέποντας επαναπρογραμματισμό πορείας, εναλλαγή προφίλ επίθεσης και άμεση αντίδραση σε αντιμέτρα ή αλλαγές τακτικής εικόνας.

Σε επίπεδο επιδόσεων, η SeaHake Mod4 προσφέρει εμβέλεια που υπερβαίνει τα 50 χιλιόμετρα και ταχύτητες της τάξης των 50 κόμβων, με προηγμένο σύστημα πρόωσης χαμηλού ακουστικού ίχνους και υψηλό ενεργειακό αποτύπωμα για μεγάλης διάρκειας αποστολές. Η επιχειρησιακή της «διπροσωπία» – ικανότητα προσβολής τόσο μονάδων επιφανείας όσο και εχθρικών υποβρυχίων – την καθιστά πολύτιμο πολλαπλασιαστή ισχύος.

Το κρίσιμο, όμως, δεν είναι μόνο το «πόσο μακριά» και «πόσο γρήγορα», αλλά το «πόσο σιωπηλά» και «πόσο έξυπνα». Εκεί ακριβώς η Mod4 ξεχωρίζει με χαμηλή ακουστική υπογραφή, ανθεκτικότητα σε παραπλανήσεις, εξελιγμένα φίλτρα και τεχνικές ECCM έναντι decoys και TCEs.

Από την προμήθεια στην επιχειρησιακή ενσωμάτωση

Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, οι παραλαβές «τρέχουν» κλιμακωτά. Οι όποιες καθυστερήσεις που σημειώθηκαν από την αρχική συμφωνία του 2021 αποδόθηκαν διεθνώς σε αστάθειες εφοδιαστικής αλυσίδας, αυξήσεις κόστους πρώτων υλών και πιέσεις παραγωγής, ένα περιβάλλον που επηρέασε συνολικά τα μεγάλα ευρωπαϊκά ναυτικά προγράμματα.

Η επιχειρησιακή ενσωμάτωση δεν είναι «plug and play». Απαιτεί τροποποιήσεις στο Σύστημα Μάχης, αναβαθμίσεις λογισμικού και διαδικασιών, καθώς και πιστοποιήσεις στο επίπεδο αισθητήρων-εκτελεστών. Όλες οι απαραίτητες εργασίες έχουν πλέον ολοκληρωθεί στο σύνολο των υποβρυχίων, τα οποία θα εξοπλιστούν με τις SeaHakeMod4.

Το ISUS (Integrated Sensor Underwater System) των Type 214 έχει ήδη προσαρμοστεί, ώστε να υποστηρίζει παράλληλα παλαιότερους και νεότερους τύπους τορπιλών, διασφαλίζοντας ότι τα πληρώματα μπορούν να επιλέξουν «εργαλείο» ανά σενάριο. Η παράλληλη διατήρηση legacy οπλοστασίου προσφέρει επιχειρησιακή ευελιξία και βελτιστοποίηση κόστους ανά αποστολή.

Επιχειρησιακή αξία με τις τορπίλες ως πολλαπλασιαστή ισχύος

Τα Type 214 ήταν ήδη «game-changer» χάρη στην AIP πρόωση, το χαμηλό ακουστικό προφίλ και την ικανότητα πολύωρης παραμονής σε κατάδυση. Με τις SeaHake Mod4, η «σιωπή» αποκτά ακόμα πιο ισχυρό αποτύπωμα.

Η δυνατότητα engagement σε μεγάλες αποστάσεις επιτρέπει στα υποβρύχια να κρατούν τον αντίπαλο σε διαρκή αβεβαιότητα. Φρεγάτες, κορβέτες, ακόμη και μονάδες υψηλής αξίας (HVU) υποχρεώνονται να αυξήσουν την απόσταση ασφαλείας, να ενεργοποιήσουν αισθητήρες σε ζώνες προστασίας και να διαθέσουν περισσότερα assets σε ανθυποβρυχιακές ζώνες. Για τον επιτιθέμενο, το κόστος αποστολής ανεβαίνει, ενώ για τον αμυνόμενο το κόστος άρνησης περιοχής μειώνεται κατακόρυφα.

Κρίσιμο στοιχείο αποτελεί ο εγκλωβισμός πριν ο αντίπαλος αντιληφθεί ότι βρίσκεται εντός της ζώνης καταστροφής. Η συνδυασμένη χρήση παθητικών/ενεργών αισθητήρων του υποβρυχίου με δικτυοκεντρικές ροές δεδομένων (MDA, αεροναυτικά μέσα, επίγεια σταθερά) δημιουργεί μια high-fidelity τακτική εικόνα. Η οπτική ίνα της Mod4, ως «ομφάλιος λώρος» μεταξύ όπλου και φορέα, επιτρέπει στον κυβερνήτη να προσαρμόζει σε πραγματικό χρόνο τη λύση πυρός, αυξάνοντας κατακόρυφα την πιθανότητα καταστροφής στόχου στην πρώτη βολή.

Τεχνικά στοιχεία και δυνατότητες των SeaHake Mod4

• Διάμετρος/Κατηγορία: 533 mm, τορπίλη βαρέως τύπου, συμβατή με τυπικούς τορπιλοσωλήνες 21 ιντσών.
• Μήκος/Βάρος: τυπικά ~6,5 m / ~1,5 t (ενδεικτικές τιμές ανά υποδιαμόρφωση).
• Πρόωση/Υπογραφή: προηγμένο σύστημα ηλεκτρικής πρόωσης με χαμηλή ακουστική υπογραφή, βελτιστοποιημένο για αθόρυβη κίνηση και υψηλή ενεργειακή απόδοση.
• Ταχύτητα: έως ~50 κόμβους, με εναλλαγή προφίλ (cruise/attack) για βέλτιστη ισορροπία ταχύτητας–αυτονομίας.
• Εμβέλεια: >50 km σε προφίλ χαμηλού ίχνους (αναλόγως ταχύτητας/βαθμού/περιβάλλοντος).
• Καθοδήγηση: συνδυασμός ενεργού/παθητικού ακουστικού αισθητήρα, προηγμένη επεξεργασία σήματος, ECCM έναντι decoys· οπτική ίνα προς τον φορέα για in-flight retasking, αλλαγές waypoints και live αξιολόγηση ίχνους.
• Κεφαλή Μάχης/Ασφάλεια: υψηλής ισχύος εκρηκτική κεφαλή με προηγμένο πυροσωλήνα (fuzing) για μέγιστη καταστροφικότητα κατά στόχων επιφανείας/υποβρυχίων· εκτεταμένα χαρακτηριστικά ασφαλείας για χειρισμό/εκπαίδευση.
• Βάθος/Περιβάλλον: επιχειρεί σε μεγάλο εύρος βάθους και υδρολογικών προφίλ, με αλγορίθμους προσαρμογής σε θερμοκλινές και ακουστικό θόρυβο.
• Διαλειτουργικότητα: πλήρης ενσωμάτωση με σύγχρονα Συστήματα Μάχης υποβρυχίων, υποστήριξη πολλαπλών σεναρίων engagement, δυνατότητα παθητικών προσεγγίσεων υψηλής μυστικότητας.

Συνδυασμός νέων και παλαιών όπλων

Η υιοθέτηση της SeaHake Mod4 δεν «ακυρώνει» το υπάρχον οπλοστάσιο. Το Σύστημα Μάχης των Type 214 έχει ήδη τροποποιηθεί για ταυτόχρονη υποστήριξη περισσότερων του ενός τύπων, ώστε κάθε αποστολή να «φορτώνει» τον ενδεδειγμένο συνδυασμό.

Σε περιβάλλον περιορισμένου ρίσκου ή εκπαιδευτικών αναγκών, οι παλαιότερες τορπίλες μπορούν να εξακολουθήσουν να καλύπτουν απαιτήσεις, απελευθερώνοντας τις νεότερες για αποστολές υψηλής αξίας. Η ευελιξία αυτή μειώνει το λειτουργικό κόστος και επεκτείνει τη «ζωή» του αποθέματος.

Δικτυοκεντρική διάσταση από το sonar στην κοινή επιχειρησιακή εικόνα

Η αξία των SeaHake Mod4 μεγεθύνεται σε δικτυοκεντρικό περιβάλλον. Η δυνατότητα να τροφοδοτείται το τακτικό picture του υποβρυχίου από αεροναυτικά μέσα, επίγεια συστήματα επιτήρησης και δορυφορικές ροές, σε συνδυασμό με την οπτική ίνα της τορπίλης, δημιουργεί μια μοναδική συνθήκη, καθώς το όπλο κινείται απόλυτα ελεγχόμενα. Αυτό μεταφράζεται σε βελτιστοποιημένη τροχιά, επιλογή γωνιών προσβολής και διαχείριση χρόνου-χώρου, περιορίζοντας δραστικά το παράθυρο αντίδρασης του στόχου.

Όσο πάντως προηγμένο κι αν είναι ένα όπλο, η αξία του κρίνεται από τα Στελέχη που το χειρίζονται. Τα πληρώματα των Type 214 έχουν ήδη αναπτύξει κουλτούρα «σιωπηλής υπεροχής» και το απέδειξαν στην κρίση του 2020, όταν «κλείδωσαν» τουρκικές Μονάδες Επιφανείας χωρίς να γίνουν αντιληπτά.

Με την έλευση των SeaHake Mod4, η εκπαίδευση εστιάζει στη λεπτομέρεια και αφορά διαδικασίες προ-βολής, ταχεία αξιολόγηση στόχου, επιλογή προφίλ, διαχείριση αντιμέτρων, καθώς και after action analysis για τη συνεχή βελτίωση τακτικών. Στόχος είναι κάθε βολή να είναι «αποτέλεσμα διαδικασίας», η οποία έχει εκτελεστεί κατ’ επανάληψη στην εκπαίδευση.

Επιχειρησιακές προεκτάσεις για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο

Στο στενό, πολυσχιδές Αιγαίο, όπου το ανάγλυφο βυθού και οι ακουστικές συνθήκες ευνοούν τον αμυνόμενο που ξέρει να «ακούει» και να «σιωπά», οι SeaHake Mod4 πολλαπλασιάζουν την αβεβαιότητα του αντιπάλου.

Στην «ανοιχτή» Ανατολική Μεσόγειο, όπου οι αποστάσεις μεγαλώνουν και οι αξίες στόχων αυξάνονται (ενεργειακές υποδομές, θαλάσσιες οδοί, πλοία υποστήριξης), η εμβέλεια και η αθόρυβη προσέγγιση δίνουν στον Στόλο δυνατότητες «sea denial» σε βάθος.

Η παρουσία πάνοπλων υποβρυχίων υποχρεώνει κάθε σχεδιασμό του αντιπάλου να υπολογίζει υψηλό ρίσκο, επιβραδύνοντας ρυθμούς και προσθέτοντας επίπεδα προστασίας, κόστος, χρόνο και δύναμη.

The post Τορπίλες SeaHake: Ολοκληρώνονται οι δοκιμαστικές βολές – Στους τορπιλοσωλήνες των υποβρυχίων εντός του 2026 appeared first on OnAlert.

Η είσοδος ιδιωτικών επενδυτών, η αναδιάρθρωση της διοικητικής τους δομής και η αυξανόμενη διεθνής ζήτηση για ναυπηγοεπισκευαστικές υπηρεσίες, σε συνδυασμό με το ευρωπαϊκό αμυντικό πρόγραμμα SAFE, έχουν διαμορφώσει μια δυναμική που θυμίζει τις πιο παραγωγικές δεκαετίες του κλάδου. Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, υπό τον έλεγχο του εφοπλιστή Γιώργου Προκοπίου από τον Μάρτιο του 2023, έχουν μετατραπεί σε κόμβο ανασυγκρότησης, με στόχο την επαναφορά τους στην κορυφή της διεθνούς ναυπηγοεπισκευαστικής αγοράς.

Παράλληλα, οι μονάδες σε Σύρο και Ελευσίνα, υπό την ΟΝΕΧ Shipyards & Technology του Πάνου Ξενόκωστα, εξελίσσονται σε σύγχρονα, εξωστρεφή βιομηχανικά κέντρα. Οι ετήσιες επισκευές έχουν υπερβεί τις 220, ενώ τα επενδυτικά τους σχέδια προβλέπουν τη ναυπήγηση νέων πλοίων, ενεργειακών πλατφορμών και εξειδικευμένων LNG carriers.

Τα Ναυπηγεία Σαλαμίνας αποτελούν έναν από τους πλέον δυναμικούς πυλώνες της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας. Με τη συμμετοχή τους στην κατασκευή της φρεγάτας FDI HN «Φορμίων» και δύο ακόμη για το γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό, έγιναν η πρώτη ελληνική μονάδα που εξήγαγε πολεμικό ναυπηγικό υλικό. Επενδύοντας σε πενταετές πρόγραμμα 15 εκατ. ευρώ και διαθέτοντας υψηλές πιστοποιήσεις ποιότητας, διευρύνουν τη δραστηριότητά τους με διεθνείς συνεργασίες, ερευνητικά έργα για μη επανδρωμένα σκάφη και συμμετοχή στο πρόγραμμα του «εθνικού πλοίου». Με τεχνογνωσία εφάμιλλη κορυφαίων ευρωπαϊκών ναυπηγείων, έχουν τη δυναμική να εξελιχθούν σε κεντρικό παράγοντα της ελληνικής και διεθνούς ναυπηγικής αγοράς.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, οι επισκευές πλοίων σε ελληνικά ναυπηγεία υπερδιπλασιάστηκαν την τελευταία δεκαετία – από 330 το 2013 σε 700 το 2024. Η ανάκαμψη αυτή έχει ήδη απτές κοινωνικές επιπτώσεις: εκατοντάδες εργαζόμενοι επιστρέφουν στις δεξαμενές και τα συνεργεία, ενώ δεκάδες μικρότερες επιχειρήσεις και υπεργολάβοι λειτουργούν πλέον με πλήρη δυναμικότητα. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο δήμαρχος Περάματος, Γιάννης Λαγουδάκος, «η πόλη ακμάζει ξανά· τώρα πια χρειαζόμαστε περισσότερους δρόμους και χώρους στάθμευσης για να ανταπεξέλθουμε στην αυξημένη κίνηση».

Ο ρόλος του SAFE

Καίριο ρόλο στη νέα αυτή πορεία αναλαμβάνει το ευρωπαϊκό πρόγραμμα SAFE (Security Action for Europe), με συνολικό προϋπολογισμό 150 δισ. ευρώ, το οποίο παρέχει στα κράτη μέλη μακροπρόθεσμα, χαμηλότοκα δάνεια για κοινές προμήθειες και επενδύσεις σε κρίσιμες αμυντικές δυνατότητες. Για την Ελλάδα, εγκρίθηκε ποσό 787,6 εκατ. ευρώ, που μπορεί να ενισχύσει ουσιαστικά την εγχώρια αμυντική και ναυπηγική βιομηχανία, να αναβαθμίσει υποδομές και να στηρίξει τη συμμετοχή σε ευρωπαϊκά προγράμματα παραγωγής.

Όπως επισημαίνει ο πρόεδρος του ΕΒΕΠ, Βασίλης Κορκίδης, «το SAFE μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός ανάπτυξης για τα ελληνικά ναυπηγεία, ενισχύοντας τη συμμετοχή τους σε ευρωπαϊκά προγράμματα, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και προστιθέμενη αξία για την ελληνική οικονομία».

Μία από τις πιο φιλόδοξες πρωτοβουλίες της επόμενης περιόδου αφορά την απόκτηση τεσσάρων νέων υποβρυχίων για το Πολεμικό Ναυτικό — έργο που εκτιμάται ότι θα αποτελέσει θεμέλιο της ελληνικής ναυτικής ισχύος για την επόμενη δεκαετία. Η διαγωνιστική διαδικασία έχει ήδη προσελκύσει προτάσεις από κορυφαίους οίκους της Σουηδίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Νότιας Κορέας. Ήδη εξετάζονται σενάρια για την υλοποίηση του προγράμματος, με ισχυρό το ενδεχόμενο ναυπήγησης των νέων υποβρυχίων σε ελληνικά ναυπηγεία.

Ενδεικτικό της τεχνογνωσίας και της αυξανόμενης εξωστρέφειας του κλάδου υπήρξε η καθέλκυση της φρεγάτας FDI HN «Φορμίων» στη Λοριάν της Γαλλίας, τον περασμένο Μάιο. Τμήματα του πλοίου κατασκευάστηκαν στα Ναυπηγεία Σαλαμίνας, σηματοδοτώντας για πρώτη φορά την εξαγωγή πολεμικού ναυπηγικού υλικού από την Ελλάδα. Η συνεργασία με τη Naval Group ανέδειξε την υψηλή ποιότητα και τις δυνατότητες της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας, ανοίγοντας τον δρόμο για νέες διεθνείς συμφωνίες και για τη συμμετοχή των ελληνικών ναυπηγείων σε μελλοντικά προγράμματα, όπως το «εθνικό πλοίο».

Η ελληνική πλευρά επιδιώκει η συμμετοχή στα εξοπλιστικά προγράμματα να φτάσει σε ποσοστό τουλάχιστον 25%, με στόχο την ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών, τη μεταφορά τεχνογνωσίας και τη δημιουργία σταθερής παραγωγικής υποδομής. Μέσω ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών εργαλείων όπως το SAFE, ανοίγει ο δρόμος για συνεργασίες με κορυφαίους ευρωπαϊκούς ομίλους, εξασφαλίζοντας πρόσβαση σε νέες αγορές και ενίσχυση της διεθνούς θέσης των ελληνικών ναυπηγείων.

Με τις επενδύσεις σε τεχνολογικό εκσυγχρονισμό, ψηφιακά εργαλεία και περιβαλλοντικά βιώσιμες υποδομές, οι ελληνικές εγκαταστάσεις στοχεύουν παράλληλα στην πράσινη μετάβαση και την ενεργειακή αποδοτικότητα — τομείς στους οποίους μπορούν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Η συνδυαστική αξιοποίηση των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων, των νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων και της διεθνούς ζήτησης δημιουργεί ένα ιδιαίτερα ευοίωνο περιβάλλον για τη βαριά βιομηχανία της χώρας.

Συνολικά, η δυναμική αυτή σηματοδοτεί μια νέα εποχή για τα ελληνικά ναυπηγεία: την επαναφορά τους στο διεθνές προσκήνιο, τη σταδιακή μετατροπή τους σε πυλώνες της ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας και τη δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας και προστιθέμενης αξίας για την ελληνική οικονομία. Η αναγέννηση του κλάδου συνδέει την ασφάλεια με την ανάπτυξη, μετατρέποντας τα ναυπηγεία σε στρατηγικούς μοχλούς της εθνικής και ευρωπαϊκής βιομηχανικής πολιτικής.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ / Φωτογραφία αρχείου

The post Τα ελληνικά ναυπηγεία εισέρχονται σε νέα εποχή – Ανασυγκρότηση, επενδύσεις και ο ρόλος του SAFE appeared first on OnAlert.

Η επόμενη μεγάλη κίνηση του Πολεμικού Ναυτικού έχει ήδη δρομολογηθεί και δεν είναι άλλη από το μεγάλο πρόγραμμα να αποκτηθούν τέσσερα νέα υποβρύχια. Δύο είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις που καθορίζουν και τη φιλοσοφία του προγράμματος και αφορούν στην εγχώρια ναυπήγηση / συμπαραγωγή και τη δυνατότητα ενσωμάτωσης στρατηγικών όπλων.

Όπως συνέβη με τις νέες φρεγάτες, το Πολεμικό Ναυτικό έχει ως στόχο και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας να βγει οριστικά από το «κλειστό» Αιγαίο και σχεδιάζει παρουσία και δράση στην ανοιχτή Ανατολική Μεσόγειο. Εκεί όπου μετρά η αντοχή, η αυτονομία, η χαμηλή ανιχνευσιμότητα και η ικανότητα κρούσης σε στρατηγικό βάθος όταν απαιτηθεί.

Ήδη η «μάχη του βυθού» έχει αρχίσει καθώς το Ναυτικό Επιτελείο έχει δεχθεί προτάσεις από τους Γάλλους της Naval Group, τους Γερμανούς της TKMS, τους Σουηδούς της Saab, τους Ιταλούς της Fincantieri, καθώς και από τους Νοτιοκορεάτες της HD Hyundai Heavy Industries και της Hanwha Ocean με τους Ασιάτες να κάνουν ηχηρή είσοδο.

Οι επαφές το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί και όχι τυχαία καθώς το ΓΕΝ συγκεντρώνει στοιχεία και πληροφορίες προκειμένου να έχει την καλύτερη δυνατή εικόνα για τις προτάσεις της αγοράς. Μετά τις FDI, τη σταδιακή άφιξη της φρεγάτας «ΚΙΜΩΝ» και των επόμενων μονάδων, «ανοίγει» το πεδίο για την υποβρύχια ανανέωση. Παράλληλα, οι νέες ευρωπαϊκές χρηματοδοτικές και βιομηχανικές δυνατότητες όπως το πρόγραμμα SAFE και η ευρύτερη πολιτική κοινής αμυντικής βιομηχανίας κάνουν την ελληνική απαίτηση για υψηλή εγχώρια συμμετοχή ακόμη πιο ρεαλιστική.

Το πλαίσιο είναι φιλοδοξία αλλά και ανάγκη. Το τουρκικό ναυτικό αποκτά σταδιακά νέα υποβρύχια με προηγμένες δυνατότητες και ανατρέπει το πλεονέκτημα που είχε έως τώρα ο ελληνικός Στόλος έπειτα από την απόκτηση των 214 κλάσης «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ». Κατά συνέπεια ο χρονικός ορίζοντας της επόμενης δεκαετίας επιβάλλει διαδοχή καθώς αναμένεται να αποσυρθούν όλα τα παλαιότερα υποβρύχια 209 και να αναβαθμιστούν τα 214. Στόχος είναι τον εκσυγχρονισμό να ακολουθήσει άμεσα το πρόγραμμα ναυπήγησης καινούργιων υποβρυχίων με κοινή συνιστώσα την παρατεταμένη «σιωπηλή» πλεύση, την προηγμένη εικόνα, την διακλαδική διασύνδεση και τον εξοπλισμό πέρα από τις τορπίλες και με όπλα κρούσης για στόχους σε ξηρά.

Εγχώρια ναυπήγηση και τεχνογνωσία

Η ένταξη των FDI, η ωρίμανση εμπειρίας από τα 214HN και το νέο ευρωπαϊκό περιβάλλον δημιουργούν ένα «παράθυρο» ευκαιρίας. Ο στόχος του ΥΠΕΘΑ για τουλάχιστον 25% εθνική συμμετοχή στα μεγάλα προγράμματα στην περίπτωση των καινούργιων υποβρυχίων είναι κατά πολύ υψηλότερος. Μεταφράζεται σε πραγματική υποδομή με γραμμή κατασκευής και συναρμολόγησης, συνεργεία υποστήριξης κύκλου ζωής, πιστοποιήσεις, εκπαίδευση τεχνικών και πληρωμάτων και «know-how» που μένει στη χώρα.

Η δημιουργία μόνιμης κατασκευαστικής και επισκευαστικής μονάδας υποβρυχίων επί ελληνικού εδάφους ως συμβατική υποχρέωση αποτελεί προαπαιτούμενο. Είναι ο μοχλός που θα τραβήξει κεφάλαια, τεχνογνωσία και σταθερές συνεργασίες, με πρόσβαση σε ευρωπαϊκά κονδύλια. Για τους υποψήφιους προμηθευτές, αποτελεί και εισιτήριο στρατηγικής σχέσης με μια χώρα-μέλος της Ε.Ε. στην πρώτη γραμμή της Ανατολικής Μεσογείου. Για την Ελλάδα, είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για τη συγκρότηση ναυτικής βιομηχανίας η οποία τις τελευταίες δεκαετίες έχει εκλείψει με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για το Πολεμικό Ναυτικό όσο και για την οικονομία της χώρας.

Τα χαρακτηριστικά των καινούργιων υποβρυχίων

Αυτονομία και χαμηλό «ίχνος»: Υποβρύχια με σύγχρονα συστήματα ανεξάρτητης πρόωσης από τον αέρα (AIP) και περιορισμένο αποτύπωμα, ικανά να μένουν πολλές μέρες σε κατάδυση.

Δικτυοκεντρική ολοκλήρωση: Πλήρης ενσωμάτωση σε διακλαδικές ζεύξεις δεδομένων, αξιοποίηση UAV/USV/UUV και ικανότητα να λειτουργούν ταυτόχρονα ως αισθητήρες και φορείς κρούσης.

Στρατηγική κρούση: Δυνατότητα μεταφοράς και εκτόξευσης πυραύλων Cruise από σωλήνες ή ακόμα και μέσω κάθετης εκτόξευσης. Στόχος τα πλήγματα με στρατηγικά όπλα από τον βυθό σε μεγάλο βάθος μέσα στην εχθρική ενδοχώρα.

Οι «μνηστήρες» και το γεωπολιτικό αποτύπωμα

Γερμανία

Η TKMS εμφανίζεται με δύο προτάσεις. Το Type 212 CD σε κοινό σχέδιο με τη Νορβηγία, με κύρια χαρακτηριστικά τη χαμηλή ανιχνευσιμότητα, τη διασύνδεση και με έμφαση σε δυνατότητες μελλοντικής ενσωμάτωσης νέων όπλων και αισθητήρων. Το αναβαθμισμένο Type 214 αποτελεί τη «σιγουριά» της συνέχειας πάνω στη γνώριμη ελληνική εμπειρία, με αναβαθμίσεις σε συστήματα και αυτοπροστασία. Το μεγάλο πλεονέκτημα της γερμανικής επιλογής, πέρα από την ωριμότητα, είναι η ομοιογένεια φιλοσοφίας με τα 214HN και η δυνατότητα εγχώριας συμμετοχής.

Γαλλία

Η Naval Group, με τον «αέρα» του momentum από τις FDI έρχεται με δύο προτάσεις. Η πρώτη είναι μια συμβατική εκδοχή του Barracuda που απευθύνεται σε αποστολές μεγάλης ακτίνας. Ενώ η δεύτερη αναφέρεται στο Scorpène στην πιο ώριμη και εξελιγμένη μορφή του. Η γαλλική πρόταση φέρνει στρατηγικό βάθος συνεργασίας και πιθανές συνέργειες στις ζεύξεις και σε όπλα με τις φρεγάτες FDI. Η πρόκληση για το Παρίσι είναι να πείσει ότι η λύση του προσφέρει αντίστοιχα πλεονεκτήματα στην αναερόβια πρόωση αντίστοιχη των ανταγωνιστών και ουσιαστική εγχώρια βιομηχανική προστιθέμενη αξία.

Σουηδία

Η Saab προωθεί το A26, μια πλατφόρμα με έντονη έμφαση στη stealth φιλοσοφία και στην ευελιξία αποστολών. Για την Ελλάδα, η σουηδική πρόταση είναι δελεαστική σε κόστος με μια σειρά από εκδόσεις που μπορούν να υποστηρίξουν αποστολές και στην ανοιχτή θάλασσα. Ζητούμενο είναι μια καθαρή συμφωνία για συμπαραγωγή και οι επιλογές για στρατηγικά όπλα.

Νότια Κορέα

Οι Ασιάτες εμφανίζονται για πρώτη φορά με δύο διαφορετικές προτάσεις. Η Hanwha Ocean με το KSS-III φέρνει ένα μεγάλο υποβρύχιο με έτοιμη λογική κάθετης εκτόξευσης και μεγάλη αυτονομία καθώς πρόκειται μια «υποβρύχια πλατφόρμα κρούσης» για ανοιχτές θάλασσες.

Η HD Hyundai προτείνει το HDS-2300, μια λύση που στοχεύει σε ανταγωνιστικό κόστος και υψηλή εγχώρια συμμετοχή, με σύγχρονη πρόωση και έμφαση στη χαμηλή ανιχνευσιμότητα.

Οι Κορεάτες με την πολύ ισχυρή ναυπηγική βιομηχανία προσφέρουν δυνατότητες, αλλά το ζητούμενο είναι η διαλειτουργικότητα με νατοϊκά όπλα και πρωτόκολλα και φυσικά η κατασκευή των υποβρυχίων σε ελληνικά ναυπηγεία.

Ιταλία

Η πρόταση της Fincantieri αναφέρεται στο U212 NFS, το οποίο αποτελεί εξέλιξη των γερμανικών 212 με ιταλικές βελτιώσεις, νέους αισθητήρες σε μια λογική ισχυρής και ικανής πλατφόρμας. Οι προοπτικές συμπαραγωγής είναι μεγάλες έπειτα και από το πρόγραμμα απόκτησης των φρεγατών Bergamini.

Με δεδομένο ότι ο χρόνος ναυπήγησης των υποβρυχίων είναι μεγάλος, ο ορίζοντας του προγράμματος μεταφέρεται μετά το 2030 για τις πρώτες εντάξεις, με πλήρη επιχειρησιακή ωρίμανση να απλώνεται σε βάθος δεκαετίας. Το κόστος θα εξαρτηθεί καθοριστικά από το επίπεδο εγχώριας συμμετοχής, το πακέτο όπλων και αισθητήρων που θα ζητηθεί εξαρχής και τη σύμβαση υποστήριξης (FOS).

Τα νέα υποβρύχια δεν είναι απλώς αντικατάσταση παλαιότερων. Πρόκειται για τον «σκληρό πυρήνα» ενός Ναυτικού που έχει ως στόχο να επιχειρεί έξω από το Αιγαίο, να μένει αθέατο και συνεργάζεται με άλλες πλατφόρμες στην επιφάνεια και στον αέρα όταν χρειαστεί ώστε να καταφέρνει κοινά πλήγματα βαθιά μέσα στην ενδοχώρα του αντιπάλου.

The post «Η μάχη του βυθού»: Νέα υποβρύχια για τον Στόλο – Εγχώρια ναυπήγηση και στρατηγικά όπλα appeared first on OnAlert.

Ο Χίλι αποκάλυψε ότι έχει σημειωθεί αύξηση 30% στη ρωσική ναυτική δραστηριότητα γύρω από τα ύδατα του Ηνωμένου Βασιλείου, γεγονός που – όπως είπε – αποδεικνύει την εντεινόμενη «ρωσική επιθετικότητα σε όλους τους τομείς», η οποία δεν περιορίζεται στην Ουκρανία, αλλά επηρεάζει ολόκληρη την Ευρώπη.

Επιστροφή στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου

Σύμφωνα με το βρετανικό Υπουργείο Άμυνας, η ρωσική υποβρύχια δραστηριότητα στον Βόρειο Ατλαντικό έχει φτάσει ξανά σε επίπεδα που θυμίζουν Ψυχρό Πόλεμο.
Η RAF και το Βασιλικό Ναυτικό έχουν ενισχύσει σημαντικά τις περιπολίες τους στην περιοχή, με τις αποστολές να πραγματοποιούνται σχεδόν καθημερινά – και συχνά σε συνεργασία με συμμάχους του ΝΑΤΟ.

Το BBC News συνόδευσε τον υπουργό Άμυνας Τζον Χίλι σε μια αποστολή με ένα από τα νέα αεροσκάφη P-8 Poseidon της RAF – το πρώτο μέσο ενημέρωσης που έλαβε άδεια να παρακολουθήσει ενεργή επιχείρηση.

Στο εσωτερικό του P-8: η τεχνολογία πίσω από την επιτήρηση

Το πλήρωμα των εννέα ατόμων εργάζεται μπροστά σε συστοιχίες οθονών που αποτυπώνουν σε πραγματικό χρόνο τη δραστηριότητα τόσο πάνω όσο και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Το P-8, που εξωτερικά μοιάζει με ένα Boeing 737, είναι στην πραγματικότητα ένα ιπτάμενο κέντρο παρακολούθησης υψηλής τεχνολογίας, εξοπλισμένο με κάμερες, αισθητήρες και συστήματα ακρόασης. Για λόγους ασφαλείας, το BBC δεν επιτράπηκε να καταγράψει τις οθόνες του.

Παρατηρώντας τη λειτουργία του πληρώματος, ο Χίλι τόνισε:

«Η Ρωσία μας προκαλεί, μας δοκιμάζει και μας παρακολουθεί. Αλλά αυτά τα αεροσκάφη μάς επιτρέπουν να πούμε στον Πούτιν: σας βλέπουμε — κυνηγάμε τα υποβρύχιά σας».

Υποβρύχια και υβριδικός πόλεμος

Κατά τη διάρκεια της αποστολής, το πλήρωμα εντόπισε και παρακολούθησε επιφανειακά σκάφη, πετώντας μερικές φορές μόλις λίγες εκατοντάδες μέτρα πάνω από τα κύματα. Αργότερα στράφηκε στο «κυνήγι» υποβρυχίων.

Το πλήρωμα αναγνωρίζει ότι η ανίχνευση ενός υποβρυχίου δεν είναι πάντοτε εύκολη, ωστόσο τα ρωσικά υποβρύχια έχουν χαρακτηριστικό ηχητικό αποτύπωμα, το οποίο μπορούν να εντοπίσουν με τη βοήθεια ενός ευρύτερου δικτύου αισθητήρων.

Τον περασμένο Αύγουστο, συμμαχικά P-8 από τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και τη Νορβηγία εντόπισαν ρωσικό υποβρύχιο που παρακολουθούσε το αμερικανικό αεροπλανοφόρο USS Gerald R. Ford κατά τη διάρκεια άσκησης στον Βόρειο Ατλαντικό.

Συμμαχίες και κοινές αποστολές

Η αποστολή αυτή είχε και ευρωπαϊκή διάσταση. Ο Χίλι συνοδεύτηκε από τον Γερμανό υπουργό Άμυνας, Μπόρις Πιστόριους, καθώς η Γερμανία ετοιμάζεται να εντάξει οκτώ δικά της αεροσκάφη P-8 στο οπλοστάσιό της.
Γερμανοί αξιωματικοί εκπαιδεύονται ήδη μαζί με τους Βρετανούς συναδέλφους τους, ενώ σε αυτή την αποστολή συμμετείχε και πιλότος του γερμανικού ναυτικού στο πιλοτήριο.

Ο Πιστόριους υπογράμμισε τη σημασία της συνεργασίας:

«Ο Βόρειος Ατλαντικός είναι ζωτικής σημασίας και απειλείται από τα ρωσικά πυρηνικά υποβρύχια. Πρέπει να γνωρίζουμε τι συμβαίνει στη βαθιά θάλασσα».

«Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε»

Οι δύο υπουργοί Άμυνας, ο Χίλι κι ο Πιστόριους, που έχουν πρωτοστατήσει στην υποστήριξη της Ουκρανίας, στρέφουν πλέον το βλέμμα τους πιο κοντά στο εσωτερικό της Ευρώπης.
«Κάθε μέρα βλέπουμε στοιχεία του υβριδικού πολέμου της Ρωσίας – ψευδείς ειδήσεις, παραπληροφόρηση, επιθέσεις σε υποδομές», προειδοποιεί ο Πιστόριους.
Και προσθέτει: «Ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε περισσότερο τι πραγματικά συμβαίνει».

Πηγή: BBC / Jonathan Beale

The post Ο ΥΠΑΜ της Βρετανίας Χίλι προειδοποιεί μέσω BBC τον Πούτιν: «Σας παρακολουθούμε» appeared first on OnAlert.

Όπως ανακοίνωσε το ΥΠΕΘΑ, την Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2025, στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (ΓΕΝ), πραγματοποιήθηκε συνάντηση με εκπροσώπους της κορεάτικης εταιρείας «HYUNDAI HEAVY INDUSTRIES».

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης παρουσιάστηκαν οι ναυπηγικές προτάσεις της Hyundai στον τομέα των Πλοίων Επιφανείας και των Υποβρυχίων, δίνοντας έμφαση στη δυνατότητα κάλυψης των σύγχρονων απαιτήσεων. «Η συνάντηση ολοκληρώθηκε με ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των παρισταμένων», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

H Hyundai μοιράζεται την παραγωγή των υποβρυχίων KSS-III με την Hanwha και τον περασμένο Ιούλιο επιλέχθηκε για το πρόγραμμα αναβάθμισης μέσης ζωής (MLU) των υποβρυχίων κλάσης KSS-II Sohn Won-il (Τύπος 214).

Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι νοτιοκορεάτες που ενδιαφέρονται, αλλά και η σουηδική εταιρεία SAAB, με την οποία πραγματοποιήσαν συνάντηση επιτελείς του ΓΕΝ τη Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2025.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης παρουσιάστηκαν οι ναυπηγικές προτάσεις της «SAAB KOCKUMS AB» στον τομέα των Υποβρυχίων και Μη επανδρωμένων συστημάτων, όπως ανακοίνωσε επίσης το ΥΠΕΘΑ.

Η πρόταση της Σουηδίας με τα υποβρύχια A26 βρίσκεται ήδη στο τραπέζι, μαζί με αυτές της Γερμανίας (TKMS – Type209/1400 mod) και της Γαλλίας (Naval Group –  ScorpeneEvolved).

The post Πολεμικό Ναυτικό: H νοτιοκορεάτικη Hyundai και η σουηδική SAAB παρουσίασαν στο ΓΕΝ τις προτάσεις τους για νέα υποβρύχια appeared first on OnAlert.

Όπως ανακοίνωσε το ΥΠΕΘΑ, την Τετάρτη 01 Οκτωβρίου 2025, πραγματοποιήθηκε στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού συνάντηση με εκπροσώπους της κορεάτικης εταιρείας.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης παρουσιάστηκαν οι ναυπηγικές προτάσεις της Hanwha στον τομέα των Πλοίων Επιφανείας, Υποβρυχίων και Μη επανδρωμένων συστημάτων, δίνοντας έμφαση στη δυνατότητα κάλυψης των σύγχρονων απαιτήσεων. Η συνάντηση ολοκληρώθηκε με ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των παρισταμένων.

Όπως έχουμε γράψει στο OnAlert.gr, το πακέτο της νοτιοκορεάτικης εταιρείας περιέχει δύο σκέλη:

1.  Αναβάθμιση των 214HN: πλήρες πακέτο MLU με νέα σόναρ, ηλεκτρονικά, περισκόπια, σύστημα διαχείρισης μάχης και αντίμετρα. Στόχος να παραμείνουν σε κορυφαίο επίπεδο επιχειρησιακής αξίας για τουλάχιστον δύο δεκαετίες ακόμη.

2.  Νέα υποβρύχια KSS-III: τα υποβρύχια κλάσης Dosan Ahn Chang-ho είναι σκάφη άνω των 3.000 τόνων, με AIP και μπαταρίες λιθίου, που διαθέτουν κάθετες κυψέλες εκτόξευσης (VLS) για πυραύλους κρουζ ή βαλλιστικούς, καθώς και τορπιλοσωλήνες 533 χιλ.

Σημαντική είναιι η δυνατότητα υποβρύχιας εκτόξευσης πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς – μια ικανότητα που καμία χώρα στη Μεσόγειο δεν διαθέτει σήμερα, αλλά και η δέσμευση για μεπλοκή των ελληνικών ναυπηγείων.

Η πρόταση της Hanwha αυξάνει τον ανταγωνισμό, ανεβάζει τις επιλογές, πιέζει το κόστος προς τα κάτω και αναγκάζει τους υποψήφιους προμηθευτές να δεσμευτούν περισσότερο σε συμπαραγωγή και βιομηχανική συνεργασία.

The post Στο ΓΕΝ εκπρόσωποι της νοτιοκορεάτικης Hanwha – Παρουσίασαν τις προτάσεις τους για νέα πλοία, υποβρύχια και USV appeared first on OnAlert.

Ειδικότερα, η Βρετανία θέλει να εκσυγχρονίσει τον στόλο υποβρυχίων της με επτά νέα πυρηνοκίνητα υποβρύχια (SSN) κλάσης Astute και με τέσσερα πυρηνοκίνητα υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων (SSBN) κλάσης Dreadnought.

Με την ένταξη του HMS Agamemnon σε υπηρεσία, το Royal Navy έχει έξι υποβρύχια κλάσης Astute στο νερό και πλέον περιμένει το τελευταίο υποβρύχιο της ίδιας κλάσης HMS Achilles, για να ολοκληρωθεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα ανάπτυξης και ναυπήγησης.

Today, HMS Agamemnon formally entered service after a commissioning ceremony with His Majesty The King in Barrow-in-Furness. This marks an important milestone towards another Astute Class submarine joining the @RoyalNavy‘s fleet.

Read more 👉 https://t.co/yPZzr9qdML pic.twitter.com/brS01mYsCL

— Ministry of Defence 🇬🇧 (@DefenceHQ) September 22, 2025

Από την άλλη μεριά, το πρόγραμμα των Dreadnought, που έχει αναλάβει η εταιρεία BAE Systems Submarines, περιλαμβάνει τέσσερα υποβρύχια (HMS Dreadnought, HMS Valiant, HMS Warspite και HMS King George IV), τα οποία βρίσκονται υπό κατασκευή και αναμένεται να τεθούν σε επιχειρησιακή λειτουργία την δεκαετία του 2030.

Τα υποβρύχια κλάσης Astute

Τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια κλάσης Astute έχουν 97 μέτρα μήκος και εκτόπισμα έως και 7.400 τόνους, ενώ αναπτύσσουν μέγιστη ταχύτητα άνω των 20 κόμβων. Είναι τα πρώτα υποβρύχια που δεν έχουν συμβατικά περισκόπια αλλά αντίθετα χρησιμοποιούν τεχνολογία βίντεο υψηλών προδιαγραφών.

Είναι εξοπλισμένα αφενός με πυραύλους cruise τύπου Tomahawk Block IV, τα οποία έχουν βεληνεκές μεγαλύτερο από τα 1.000 μίλια και θα μπορούν να χτυπούν στόχος στην ξηρά με μεγάλη ακρίβεια, αξιοποιώντας μάλιστα την δυνατότητα προσαρμογής της πλοήγησης του βλήματος μετά την εκτόξευσή του και αφετέρου με 38 βαρέως τύπου τορπίλες τύπου Spearfish που ζυγίζουν 2 τόνους και μπορούν να χτυπήσουν εχθρικά υποβρύχια είτε στα 14 μίλια είτε στα 30 μίλια με χαμηλή ταχύτητα.

⚓ Today, The King attended the Commissioning Ceremony for HMS Agamemnon, part of the Astute Class of nuclear-powered submarines. This formally marked the ship’s entry into the Royal Navy’s service. pic.twitter.com/dpPqztOJ4G

— The Royal Family (@RoyalFamily) September 22, 2025

Τέλος, τα υποβρύχια αυτής της κλάσης ενσωματώνουν ολοκληρωμένα συστήματα επιτήρησης και αναγνώρισης, προηγμένο Σύστημα Διαχείρισης Μάχης και την ολοκληρωμένη σουίτα ενεργών και παθητικών συστημάτων Sonar 2076 της Thales.

Τα υποβρύχια Dreadnought

Από την άλλη, τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια κλάσης Dreadnought έχουν σχεδιαστεί για να αντικαταστήσουν τα υποβρύχια κλάσης Vanguard, αναλαμβάνοντας τον ρόλο της ναυτικής πυρηνικής αποτροπής στο δόγμα των βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Διαθέτουν υπερσύγχρονες stealth ιδιότητες και κατασκευαστικά χαρακτηριστικά, έχουν μήκος 153,6 μέτρα, εκτόπισμα 17.200 τόνους και πλήρωμα 130 ατόμων ενώ θα αναπτύσσουν μέγιστη ταχύτητα 20 κόμβων.

A huge milestone today as the first steel for King George VI, the fourth Dreadnought class submarine, was cut after a ceremony led by @JohnHealey_MP.
@royalnavy Dreadnought class submarines will carry the UK’s nuclear deterrent when they enter service in the 2030s. pic.twitter.com/6v4SJ1Wont

— Ministry of Defence 🇬🇧 (@DefenceHQ) September 22, 2025

Θα είναι εξοπλισμένα με τέσσερις τορπιλοσωλήνες για βαρέως τύπου τορπίλες 533 χιλιοστών τύπου Spearfish και 12 εκτοξευτές βαλλιστικών πυραύλων τύπου Trident II D5 αλλά και τεχνολογία fly-by-wire με το σύστημα «Active Vehicle Control Management», το οποίο θα επιβλέπει τους ελιγμούς και την πλοήγηση των υποβρυχίων κλάσης Dreadnought, προσφέροντας μεγαλύτερο βαθμό ασφαλείας.

Επίσης, το Royal Navy υποστηρίζει ότι θα είναι τα πιο αθόρυβα υποβρύχια που κατασκευάστηκαν ποτέ, με την ικανότητα παραγωγής οξυγόνου και πόσιμου νερού, μέσω του πιο αναβαθμισμένου συστήματος Pumpjet.

Με πληροφορίες από: Navy Lookout

The post Royal Navy: Σε υπηρεσία το HMS Agamemnon – «Κόπηκε» το πρώτο μέταλλο στο τελευταίο υποβρύχιο κλάσης Dreadnought [vid, pics] appeared first on OnAlert.

Η Πολωνία στοχεύει να αποκτήσει τρία υποβρύχια στο πλαίσιο του προγράμματος «Orka», το οποίο ξεκίνησε το 2012, αλλά μέχρι τώρα έχει προχωρήσει με πολύ αργούς ρυθμούς. Αποτέλεσμα της καθυστέρησης είναι ότι το πολωνικό Πολεμικό Ναυτικό έχει «ξεμείνει» με ένα υποβρύχιο, το σοβιετικής εποχής ORP Orzel κλάσης Kilo.

Μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων είναι ζωτικής σημασίας για την Πολωνία.

«Θα υιοθετήσουμε ένα ψήφισμα που θα δεσμεύεται για την αγορά υποβρυχίων μέχρι το τέλος του έτους. Οι προσφορές έχουν εξεταστεί και τώρα η πολωνική κυβέρνηση θα αποφασίσει ποιος θα είναι ο εταίρος του προγράμματος», δήλωσε σήμερα ο Τουσκ στους δημοσιογράφους.

Σύμφωνα με τα πολωνικά μέσα ενημέρωσης, τις καλύτερες προσφορές υπέβαλαν οι εταιρείες από τη Γερμανία (ThyssenKrupp Marine Systems), την Ιταλία (Fincantieri) και τη Σουηδία (Saab). Η γαλλική Naval Group και η ισπανική Navantia φαίνεται να «βγήκαν από την κούρσα», αλλά Πολωνοί αξιωματούχοι είχαν δηλώσει τον περασμένο μήνα, ότι όσο συνεχίζεται η αξιολόγηση, δεν αποκλείεται καμία προσφορά.

Κατά τη διάρκεια της Έκθεσης Αμυντικής Βιομηχανίας MSPO που πραγματοποιήθηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου στο Κίελτσε της Πολωνίας, ο πολωνικός κρατικός αμυντικός όμιλος PGZ υπέγραψε μνημόνια συνεργασίας με τρεις εταιρείες για το πρόγραμμα υποβρυχίων «Orka».

Συγκεκριμένα, υπέγραψε με την ιταλική ναυπηγική εταιρεία Fincantieri, την βρετανική Babcock και τη σουηδική Saab.

Η προσφορά της Νότιας Κορέας

Σημαντική είναι και η προσφορά από τη Νότια Κορέα, με την οποία ήδη η Βαρσοβία έχει στενούς αμυντικούς δεσμούς. Ενδεικτικά, έχει ήδη προμηθευτεί νοτιοκορεάτικα μαχητικά FA-50, άρματα μάχης K2 και αυτοκινούμενα πυροβόλα Κ9.

Η νοτιοκορεατική ναυπηγική εταιρεία Hanwha Ocean προσφέρει τα υποβρύχια KSS-III Batch-2, με την πρώτη παράδοση να είναι πιθανή στις αρχές της επόμενης δεκαετίας, και ένα παλαιότερο υποβρύχιο KSS-I, που χρησιμοποιείται επί του παρόντος από το Πολεμικό Ναυτικό της Νότιας Κορέας, ως ενδιάμεση λύση ή «κάλυψη κενών» για το πολωνικό ναυτικό, ώστε να ξεκινήσει η εκπαίδευση σε αυτά ήδη από το 2028.

Η Hanwha Ocean υποστηρίζει ότι μπορεί να παραδώσει το πρώτο υποβρύχιο (KSS-III) εντός έξι ετών από την υπογραφή της σύμβασης, «ένα από τα συντομότερα χρονοδιαγράμματα στον κλάδο σήμερα».

Mε πληροφορίες από: ΑΠΕ – ΜΠΕ, Reuters

The post Η Πολωνία βάζει μπροστά το πρόγραμμα Orka για την απόκτηση σύγχρονων υποβρυχίων – Ποιοι είναι οι υποψήφιοι κατασκευαστές appeared first on OnAlert.

Η «μάχη του βυθού» μόλις άρχισε και όλα δείχνουν ότι θα διαρκέσει με δεδομένο ότι οριστικές αποφάσεις για καινούργια υποβρύχια δεν αναμένονται στο άμεσο μέλλον.

Το Πολεμικό Ναυτικό έχει βάλει σε πρώτο πλάνο την ενίσχυση του στόλου υποβρυχίων του, με στόχο την αναβάθμιση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας τις επόμενες δεκαετίες και ήδη προχωρά στις πρώτες διερευνητικές κινήσεις.

Στο τραπέζι βρίσκονται ήδη προτάσεις από Γερμανία, Γαλλία, Σουηδία – και πλέον και από τη Νότια Κορέα, με την Hanwha Ocean να καταθέτει ένα ιδιαίτερα δελεαστικό πακέτο.

Μια πρόταση που, σύμφωνα με πηγές του Ναυτικού Επιτελείου, αναμένεται να λειτουργήσει θετικά, καθώς αυξάνει τον ανταγωνισμό, ανεβάζει τις επιλογές και δημιουργεί προοπτικές πολλαπλών ωφελημάτων: από τη μείωση του κόστους έως τη συμμετοχή της εγχώριας ναυπηγικής βιομηχανίας.

Η κορεατική «σφήνα» – Hanwha Ocean

Η πιο πρόσφατη πρόταση έρχεται από τη Νότια Κορέα και τη Hanwha Ocean (πρώην DSME). Η Σεούλ προσφέρει ένα πακέτο δύο σκέλων:

1.  Αναβάθμιση των 214HN: πλήρες πακέτο MLU με νέα σόναρ, ηλεκτρονικά, περισκόπια, σύστημα διαχείρισης μάχης και αντίμετρα. Στόχος να παραμείνουν σε κορυφαίο επίπεδο επιχειρησιακής αξίας για τουλάχιστον δύο δεκαετίες ακόμη.

2.  Νέα υποβρύχια KSS-III: τα υποβρύχια κλάσης Dosan Ahn Chang-ho είναι σκάφη άνω των 3.000 τόνων, με AIP και μπαταρίες λιθίου, που διαθέτουν κάθετες κυψέλες εκτόξευσης (VLS) για πυραύλους κρουζ ή βαλλιστικούς, καθώς και τορπιλοσωλήνες 533 χιλ.

Το εντυπωσιακό στοιχείο είναι η δυνατότητα υποβρύχιας εκτόξευσης πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς – μια ικανότητα που καμία χώρα στη Μεσόγειο δεν διαθέτει σήμερα. Η Batch-I έκδοση φέρει 6 κελιά VLS, ενώ η Batch-II φέρει 10, με δυνατότητα εκτόξευσης του βαλλιστικού Hyunmoo-4-4 εμβέλειας 500 χλμ. Ακόμα κι αν αυτό δεν προσφέρεται προς εξαγωγή, η ύπαρξη δυνατοτήτων για πυραύλους κρουζ αλλάζει ριζικά το ισοζύγιο ισχύος.

Σημαντικό επίσης είναι ότι οι Κορεάτες δεσμεύονται να εμπλέξουν τα ελληνικά ναυπηγεία στην κατασκευή και τον εκσυγχρονισμό, μεταφέροντας τεχνογνωσία και ενισχύοντας την εγχώρια αμυντική βιομηχανία.

Οι ανταγωνιστές – ένα σκληρό παιχνίδι

Η πρόταση της Hanwha Ocean έρχεται να ταράξει τα νερά. Μέχρι πρότινος, φαβορί θεωρούνταν η γερμανική TKMS, κατασκευάστρια των 214HN. Οι Γερμανοί προσφέρουν το αναβαθμισμένο Type209/1400 mod, με σαφώς βελτιωμένες δυνατότητες έναντι των υφιστάμενων 214.

Η γαλλική Naval Group μπαίνει με το ScorpeneEvolved αλλά και την πιθανότητα του μεγαλύτερου Barracuda, ενώ η σουηδική Saab διεκδικεί με το υπερσύγχρονο A26, το οποίο θεωρείται από πολλούς ως ιδιαίτερα ελκυστική πρόταση.

Με τη νοτιοκορεατική «σφήνα», η Αθήνα αποκτά ένα σημαντικό διαπραγματευτικό όπλο. Ο ανταγωνισμός ανεβάζει τις επιλογές, πιέζει το κόστος προς τα κάτω και αναγκάζει τους υποψήφιους προμηθευτές να δεσμευτούν περισσότερο σε συμπαραγωγή και βιομηχανική συνεργασία.

Ο υποβρύχιος στόλος σήμερα – το στολίδι του Αιγαίου

Η Ελλάδα επιχειρεί σήμερα με τέσσερα Type214HN «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ», ένα εκσυγχρονισμένο Type 209/1500 AIP («Ωκεανός») και τέσσερα παλαιότερα 209, τα οποία σταδιακά αποσύρονται.

Τα υποβρύχια 214 αποτελούν τα «game changer» οπλικά συστήματα του Αιγαίου, χάρη στο σύστημα πρόωσης AIP, το εξαιρετικά χαμηλό ακουστικό αποτύπωμα και τον προηγμένο εξοπλισμό τους. Δεν είναι τυχαίο ότι η παρουσία τους έχει αλλάξει ριζικά την ισορροπία ισχύος έναντι της Τουρκίας, καθώς αρκεί η υποψία ότι ένα τέτοιο σκάφος κινείται αθέατο στα βάθη για να «παγώσει» κάθε επιθετικό σχεδιασμό.

Ο Στόλος πλέον ενισχύεται με νέες τορπίλες βαρέως τύπου DM2A4 SeaHake Mod 4 και σύγχρονα αντίμετρα, όμως η ανάγκη για αναβάθμιση μέσης ζωής (MLU) είναι πλέον αδήριτη. Το Πολεμικό Ναυτικό θέλει τα 214HN να παραμείνουν αιχμή του δόρατος μέχρι τη δεκαετία του 2040, κάτι που σημαίνει νέο σύστημα διαχείρισης μάχης, αναβαθμισμένα σόναρ, ηλεκτρονικά, περισκόπια και συστήματα αυτοπροστασίας.

Παράλληλα, το Επιτελείο έχει εισηγηθεί την απόκτηση τεσσάρων νέων υποβρυχίων, ώστε σε ορίζοντα δεκαετίας να αντικατασταθούν οριστικά τα παλαιότερα 209, πλην του «ΩΚΕΑΝΟΣ» που προβλέπεται να παραμείνει σε υπηρεσία τουλάχιστον έως το 2040.

Το πρόγραμμα ενίσχυσης και τα κονδύλια

Το 2025, η Αθήνα έλαβε την απόφαση να προχωρήσει σε πρόγραμμα τεσσάρων νέων υποβρυχίων και παράλληλου εκσυγχρονισμού των υφιστάμενων 214. Το συνολικό κόστος αναμένεται να φτάσει το 1 δισ. ευρώ μόνο για τον εκσυγχρονισμό, ενώ τα νέα υποβρύχια θα αποτελέσουν μέρος του συνολικού εξοπλιστικού πακέτου ύψους 25 δισ. ευρώ που θα επενδυθούν μέχρι το 2036 για την αναβάθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων.

Η πρόθεση είναι ξεκάθαρη: τα νέα υποβρύχια να ναυπηγηθούν στα ελληνικά ναυπηγεία, ώστε να υπάρξει συμμετοχή της εγχώριας βιομηχανίας σε ποσοστό τουλάχιστον 25%, όπως προβλέπεται από τις πρόσφατες κατευθύνσεις. Έτσι, μέρος του κόστους θα επιστρέψει στην εθνική οικονομία, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και θα αποκτηθεί πολύτιμη τεχνογνωσία.

Η τουρκική διάσταση – η κούρσα του βυθού

Η Άγκυρα δεν μένει με σταυρωμένα χέρια. Ήδη έχει παραλάβει το πρώτο από τα έξι Type 214 κλάσης «Piri Reis», τα οποία θα ολοκληρωθούν μέχρι το 2029. Παράλληλα, ξεκινά το φιλόδοξο πρόγραμμα MILDEN για την κατασκευή εγχώριων υποβρυχίων, εξοπλισμένων με τουρκικής κατασκευής τορπίλες AKYA και πυραύλους Atmaca και Gezgin.

Με την τακτική αυτή, η Τουρκία όχι μόνο ενισχύει τον στόλο της, αλλά αποκτά και τεχνογνωσία, καθώς τα 214 ναυπηγήθηκαν σε τουρκικά ναυπηγεία με γερμανική συνεργασία. Το αποτέλεσμα θα είναι σε λίγα χρόνια να διαθέτει μεγαλύτερο αριθμό και πιο σύγχρονα σκάφη από την Ελλάδα, αν η Αθήνα δεν κινηθεί ταχέως.

Τα υποβρύχια ως στρατηγικό όπλο

Τα υποβρύχια είναι ίσως το πιο υποτιμημένο στρατηγικό όπλο. Η «αορατότητά» τους τα καθιστά τον υπέρτατο φονέα των θαλασσών. Στο Αιγαίο, με τα αμέτρητα περάσματα και τα μεγάλα βάθη, ένα υποβρύχιο μπορεί να ακινητοποιήσει στόλους, να αποτρέψει «τετελεσμένα» και να δώσει στρατηγικό βάθος.

Η δυνατότητα πλήγματος με πυραύλους κρουζ από την υποβρύχια διάσταση μετατρέπει ένα συμβατικό σκάφος σε στρατηγικό εργαλείο, ικανό να επιφέρει αποφασιστικά πλήγματα σε βάθος εδάφους. Αυτό το βήμα, εάν υλοποιηθεί με το KSS-III, θα αναβαθμίσει την Ελλάδα σε επίπεδο που μέχρι σήμερα μόνο πυρηνικές δυνάμεις διαθέτουν.

Η κορεατική πρόταση δεν είναι απλώς μια νέα επιλογή στον κατάλογο. Είναι μια «σφήνα» που ανεβάζει τον ανταγωνισμό και υποχρεώνει όλους τους υποψηφίους να προσφέρουν περισσότερα, φθηνότερα και με μεγαλύτερη συμμετοχή της ελληνικής βιομηχανίας.

Για το Πολεμικό Ναυτικό, σημαίνει ότι μπορεί να εξασφαλίσει τόσο την αναβάθμιση των σημερινών 214HN όσο και την προμήθεια νέων, ισχυρότερων σκαφών, χωρίς να ρισκάρει απώλεια αποτροπής. Οι Γερμανοί έχουν την εμπειρία, οι Γάλλοι την τεχνολογία, οι Σουηδοί την καινοτομία, ενώ οι Κορεάτες προσφέρουν ίσως την πιο «στρατηγική» πρόταση. Το σίγουρο είναι ότι ο ανταγωνισμός μόνο κέρδος μπορεί να φέρει στην Ελλάδα.

Σε κάθε περίπτωση πάντως την ώρα  που η Τουρκία τρέχει με νέα υποβρύχια και εγχώρια ναυπηγικά προγράμματα, η Αθήνα δεν έχει περιθώρια καθυστερήσεων. Η «μάχη του βυθού» είναι ήδη σε εξέλιξη – και το στοίχημα είναι εάν η Ελλάδα θα προλάβει να διατηρήσει την υπεροχή που της έδωσαν  τα 214 πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες.

The post Καινούργια υποβρύχια για το Πολεμικό Ναυτικό: Η «σφήνα» από τους Κορεάτες αυξάνει τον ανταγωνισμό appeared first on OnAlert.

Με καθυστέρηση έξι περίπου μηνών, η Ινδία έδωσε το «πράσινο φως» και πλέον η κρατική εταιρεία Mazagon Dock Shipbuilders Limited μπορεί να ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις με την γερμανική εταιρεία για να «κλείσουν» την συμφωνία, που έχει ως στόχο να αναβαθμίσει και να εκσυγχρονίσει τον ινδικό στόλο με νέες μονάδες, απέναντι στις ολοένα αυξανόμενες υποβρύχιες δυνάμεις του Πακιστάν και της Κίνας.

Σημειώνεται πως το εξοπλιστικό πρόγραμμα προμήθειας υποβρυχίων «Project 75» αποτελείται από δύο φάσεις. Στο πρώτο στάδιο, το Νέο Δελχί απέκτησε έξι γαλλικής κατασκευής υποβρύχια Scorpene, μαζί με την μεταφοράς κρίσιμης τεχνογνωσίας και επιθυμεί να κάνει το ίδιο στο δεύτερο στάδιο του εξοπλιστικού προγράμματος με τα Type 214 για να ενισχύσει και με γερμανική τεχνολογία την εγχώρια αμυντικής της βιομηχανία στο πλαίσιο της στρατηγικής «Make in India».

Τα υποβρύχια κλάσης Type 214, τα οποία μεταξύ άλλων χωρών, διαθέτουν η Ελλάδα και η Τουρκία, θα προσφέρουν νέες δυνατότητες στο ινδικό Πολεμικό Ναυτικό, το οποίο θα βρεθεί κυρίως αντιμέτωπο απέναντι στα υποβρύχια κλάσης Yuan του Πακιστάν, τα οποία κατασκευάστηκαν σε συνεργασία με την Κίνα.

Με πληροφορίες από: Army Recognition / Times of India

The post Type 214: Η Ινδία επέλεξε τα γερμανικά υποβρύχια για το εξοπλιστικό πρόγραμμα Project 75 αξίας 8,4 δισεκ. δολαρίων appeared first on OnAlert.

Με αυτόν τον τρόπο, ο Καναδάς «πέταξε έξω» τις ΗΠΑ από την διεκδίκηση του πολυπόθητου συμβολαίου που έχει ως στόχο να ανανεώσει πλήρως τον στόλο υποβρυχίων του βασιλικού καναδικού πολεμικού ναυτικού με νέες και σύγχρονες μονάδες, που θα αντικαταστήσουν σταδιακά τα παλαιότερα υποβρύχια κλάσης Victoria.

Τα χαρακτηριστικά των δύο υποψηφιοτήτων

Το γερμανικό υποβρύχιο Type 212CD και το νοτιοκορεατικό υποβρύχιο KSS-III, στην νεότερη διαμόρφωση «Batch II» αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές φιλοσοφίες σχεδιασμού. Το Type 212CD είναι ένα υποβρύχιο με εκτόπισμα περίπου 2.500 τόνων και με προηγμένο σύστημα πρόωσης AIP που του επιτρέπει κατάδυση για εβδομάδες. Η συμπαγής κατασκευή το καθιστούν ιδανικό για επιχειρήσεις και περιπολίες κάτω από τον πάγο της Αρκτικής αλλά και στο βόρειο τμήμα του Καναδά, γι’ αυτό και προκρίθηκε ως μια από τις πλέον κατάλληλες λύσεις.

Από την άλλη πλευρά, το υποβρύχιο κλάσης KSS-III Batch II της Hanwha, με εκτόπισμα άνω των 3.600 τόνων, έχει σχεδιαστεί για επιχειρήσεις μεγάλης εμβέλειας για «blue water» ναυτικές δυνάμεις, εξοπλισμένο με συστήματα κάθετης εκτόξευσης πυραύλων cruise, με αποτέλεσμα να προσφέρει στον Καναδά στρατηγικές δυνατότητες προβολής ισχύος σε όλο τον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό.

Οι επιχειρησιακές ανάγκες του Καναδά

Και τα δύο υποβρύχια δίνουν στον Καναδά σημαντικά επιχειρησιακά πλεονεκτήματα. Τα Type 212CD είναι εξαιρετικά για μυστικές περιπολίες στην Αρκτική για συλλογή πληροφοριών σε αμφισβητούμενες περιοχές, με τις εχθρικές δυνάμεις να δυσκολεύονται να τα εντοπίσουν, χάρη στην χαμηλή ακουστική υπογραφή τους. Τα υποβρύχια κλάσης KSS-III, δεν έχουν τέτοιου είδους «stealth» ιδιότητες λόγω του μεγαλύτερου μεγέθους τους, όμως αντιθέτως με αυτά ο Καναδάς μπορεί να γίνει σε αξιοσημείωτη περιφερειακή ναυτική δύναμη με σημαντικές δυνατότητες κρούσης.

Επομένως, η επιλογή που καλείται να κάνει ο Καναδάς θα αντικατοπτρίζει όχι μόνο το μέλλον της αμυντικής βιομηχανίας του – στους συγκεκριμένους τομείς – αλλά και το μελλοντικό επιχειρησιακό δόγμα του. Σε αυτό θα πρέπει να ληφθεί υπόψη μεταξύ άλλων το γεγονός ότι ο Καναδάς αντιμετωπίζει γεωπολιτικές προκλήσεις, όπως η στρατιωτικοποίηση της Αρκτικής από τη Ρωσία, η αυξημένη ναυτική δραστηριότητα της Κίνας στον Ειρηνικό και η πίεση από τους συμμάχους του στο NATO, για να συμβάλλει σε μεγαλύτερο βαθμό στην συλλογική άμυνα.

Εκτός οι ΗΠΑ από τον διαγωνισμό

Η επιλογή ενός ευρωπαϊκού ή ασιατικού προμηθευτή αντί των ΗΠΑ – για τα 12 νέα υποβρύχια που θέλει να αποκτήσει ο Καναδάς – αντανακλά τις τρέχουσες επιχειρησιακές αλλά και πολιτικές συνθήκες που επικρατούν. Τα πυρηνοκίνητα αμερικανικά υποβρύχια είναι ασύμβατα με την πολιτική στάση της Οτάβα για την χρήση πυρηνικής ενέργειας για στρατιωτικούς σκοπούς. Επίσης, αν ο Καναδάς επέλεγε αμερικανικά υποβρύχια, τότε θα εξαρτιόταν σε τεράστιο βαθμό από την Ουάσινγκτον κάτι που ήθελαν να αποφύγουν λόγω του τεταμένου κλίματος στις διμερείς πολιτικές, οικονομικές, εμπορικές και διπλωματικές σχέσεις τους.

Επιλέγοντας είτε τα γερμανικά είτε τα νοτιοκορεατικά υποβρύχια, ο Καναδάς όχι μόνο διατηρεί την στρατηγική ανεξαρτησία του αλλά παράλληλα ενισχύει την βιομηχανική συνεργασία του με βασικούς συμμάχους – εταίρους είτε στην Ευρώπη είτε στην Ασία. Σημειώνεται ότι βάσει του προγράμματος προμήθειας, οι αρχικές παραδόσεις των νέων συμβατικών υποβρυχίων αναμένονται το 2035.

Με πληροφορίες από: Army Recognition / Φωτογραφία από: ROKS

The post Καναδάς: Πέταξε τις ΗΠΑ εκτός από τον διαγωνισμό προμήθειας νέων υποβρυχίων – Επιλέγει μεταξύ Type 212CD και KSS-III appeared first on OnAlert.