Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ έχει να επιλέξει μεταξύ δύο σττατιστικών δεδομένων. Από τη μία ο αριθμός των νεκρών που πνίγονται κάθε μέρα στο Αιγαίο. Πάρα πολλά παιδιά ανάμεσα στα πτώματα που ξεβράζει η θάλασσα στις ακτές του Αιγαίου και της Τουρκίας. Από την άλλη είναι τα ποσοστά της δημοτικότητάς της ! Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η κ.Μέρκελ και το επιτελείο της κοιτούν τις δημοσκοπήσεις κι όχι τα στοιχεία θανάτου στο Αιγαίο.
Όπως ακριβώς και με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα -που επίσης έχει στοιχίσει ανθρώπινες ζωές- έτσι και στο προσφυγικό η γερμανική κυβερνητική εξουσία σχεδιάζει και πορεύεται όχι με την λογική να βρει λύσεις σε προβλήματα όπως οφείλει να κάνει μια “ηγέτιδα δύναμη” . Κινείται με αποκλειστικό γνώμονα τη …δημοφιλία της Μέρκελ και του κόμματός της . Όλα τ΄ άλλα έπονται…
Επειδή είχαμε κι έχουμε πάντα τη τάση να υπερεκτιμάμε και τις δυνατότητες και τις προθέσεις των ξένων ,ειδικά των λεγόμενων “μεγάλων δυνάμεων” καλό είναι να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα. Το Βερολίνο και κατ΄ επέκταση οι Βρυξέλλες ούτε που νοιάζονται για το πόσοι πνίγονται κάθε μέρα στις θάλασσές μας. Πολύ περισσότερο δεν δίνουν μία για τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει η Ελλάδα για να διαχειριστεί την απίστευτη τραγωδία στο Αρχιπέλαγος. Ούτε λόγος βέβαια για οποιοδήποτε ενδοαφέρον για το τεράστιο οικονομικό κόστος που έχει αυτή η προσπάθεια.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δήλωσε σήμερα ντροπιασμένος για τον τρόπο με τον οποίο η Ευρώπη αντιμετωπίζει το θέμα του προσφυγικού. Καιρός να εμφανιστεί στις Βρυξέλλες θυμωμένος και αποφασισμένος. Όχι με το επιχείρημα “κόψτε μας χρέος και κατι θα κάνουμε με τους πρόσφυγες”, όπως φημολογείται . Αυτό δεν οδηγεί πουθενά και θα πρέπει να καταλάβει. Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να κατανοήσουν ότι αν δεν κινητοποιηθούν ουσιαστικά για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών ,τα όσα είπε σε ανύποπτο χρόνο ο Πάνος Καμμένος για την εξάπλωση του μεταναστευτικού κύματος σ΄ όλη την Ευρώπη θα είναι …παιδικό ανάγνωσμα.
Όσα δις ευρώ κι αν δώσει η Μέρκελ στο “φιλαράκι” της τον Ερντογάν, όσα δις κι αν σπαταληθούν για να κατασκευαστούν φράκτες σ΄ όλη την Ευρώπη η απόγνωση ανθρώπων κυνηγημένων από τον πόλεμο δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί. Και ναι ανάμεσα στους απελπισμένους θα υπαρξουν και κάποιοι που έρχονται στην Ευρώπη με άλλους σκοπούς.
Μπορούν στην Καγκελαρία να κοιτάνε και να ερμηνεύουν όπως νομίζουν τις δημοσκοπήσεις για τη κυρία Μέρκελ. Στο μεταξυ άνθρωποι θα πνίγονται και όσοι μένουν πίσω τους θα φθάνουν στην “εχθρική” Ευρώπη ,γεμάτοι μίσος . Το οποίο δεν είναι διόλου αδικαιολόγητο, αν σκεφτείς ότι αυτοί οι άνθρωποι – κάποιοι απ΄ αυτους έστω – θα μπρούσαν να περάσουν στην Ευρώπη πληρώνοντας μερικά ευρώ για ένα αεροπορικό εισιτήριο. Και αντί γι΄ αυτό πληρώνουν μια περιουσία για να κάνουν ένα άκρως επικίνδυνο ταξίδι ,στο οποίο συχνά εκτός από τα χιλιάδες δολάρια ή ευρώ που πλήρωσαν , πληρώνουν το ανεκτίμητο τίμημα της απώλειας ενός δικού τους ανθρώπου. Και στο τέλος αυτής της δραματικής περιπέτειας καταλαβαίνουν ότι φθάνουν σε μια Ευρώπη γεμάτη φράχτες,κλούβες,ξενοφοβία,ρατσισμό. Μια Ευρώπη που θυμίζει όλο και περισσότερο την ήπειρο των δεκαετιών του 30 και του 40 .