Γράφει ο Δημήτρης Καμπουρίδης,
Γενικός Γραμματέας Ένωσης Στρατιωτικών Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας (ΕΣΠΕΚΜ)
Από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε η ενασχόληση μας και η προσπάθεια για τη δημιουργία οργάνων αντιπροσώπευσης των στρατιωτικών (Ενώσεων, Συνδέσμων, Συλλόγων κτλ), το όνειρο όλων μας ήταν ένα: Κάποια στιγμή να έρθει και επίσημα η θεσμοθέτηση της συλλογικής έκφρασης των στρατιωτικών.
Το όνειρό μας λοιπόν αυτό, έχει γίνει εδώ και λίγες μέρες και επίσημα πραγματικότητα. Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε κάποιοι να το «χαρούμε», αφού αλλιώς τα είχαμε φανταστεί και αλλιώς τα είχαμε ονειρευτεί τα πράγματα.
Με μία και μόνο γρήγορη ανάγνωση της τροπολογίας, εύκολα κάποιος μπορεί να καταλάβει πως υπάρχουν σημεία σε αυτή, που είναι δύσκολο να εφαρμοστούν, πως υπάρχουν σημεία που θέλουν διευκρινίσεις και σημεία που ίσως και να αλλοιώνουν τον χαρακτήρα της «άδολης» και δημιουργικής ενασχόλησης με τη συλλογική έκφραση.
Είναι δεδομένο πως η τροπολογία «πετάει εκτός παιχνιδιού» πολλές Ενώσεις, Συνδέσμους κτλ και φωτογραφίζει ακριβώς το ποιοι να «μείνουν». Πώς όμως θα «κλείσουν» όλοι οι υπόλοιποι αφού λειτουργούν με επίσημες αποφάσεις πρωτοδικείων;
Ας δεχτούμε ότι μόνο οι Περιφερειακές Ενώσεις και η ΠΟΕΣ θα αναγνωρίζονται. Υπάρχει εδώ ένα σοβαρό και αδιευκρίνιστο σημείο σχετικά με τα υπάρχοντα Διοικητικά Συμβούλια των Ενώσεων και της ΠΟΕΣ. Τι θα γίνει με αυτά;
Θα παραμείνουν ως έχουν ή θα υπάρξουν εκλογές και στα πρωτοβάθμια όργανα (Ενώσεις) αλλά και στο δευτεροβάθμιο (ΠΟΕΣ); Το δίκαιο είναι να ξαναγίνουν εκλογές παντού μιας και έχουν αλλάξει όλα τα δεδομένα. Τουλάχιστον στις Ενώσεις όλα σχεδόν τα Δ.Σ. είμαστε νεοεκλεγμένα με σχεδόν τρία χρόνια ακόμα θητείας.
Τώρα που οι συνθήκες, τα προνόμια και όλο το πλαίσιο έχει αλλάξει, μοιάζει σαν… «δωράκι» το να παραμείνουμε στις θέσεις μας, χωρίς εκ νέου εκλογές.
Με τη θεσμοθέτηση των Ενώσεων, προβλέπεται τα μέλη των Δ.Σ. τους να είναι αμετάθετα (με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις). Τουλάχιστον εγώ δυσκολεύομαι να καταλάβω το λόγο που θα έχω αυτό το μοναδικό προνόμιο. Μου είναι δύσκολο να το δεχτώ (άσχετα αν προσωπικά με ευνοεί) για «ηθικούς» λόγους. Πως θα μπορέσω να σταθώ απέναντι στον συνάδελφο που ουσιαστικά θέλω να εκπροσωπώ, όταν εγώ θα έχω ένα τέτοιο προνόμιο; Πως θα κοιτάξω στα μάτια τον συνάδελφο που ταλαιπωρείται ο ίδιος και η οικογένεια του με μία ακόμη μετάθεση, ενώ εγώ θα έχω εξασφαλίσει το αμετάθετο μου, όσο καιρό θα το παίζω «συνδικαλιστής»;
Για την οικονομία της συζήτησης θα δεχτώ ότι πρέπει τα μέλη των Δ.Σ. να είναι αμετάθετα. Έρχομαι όμως να ρωτήσω, “:Για πόσο θα συμβαίνει αυτό”; Πόσες θητείες μπορεί κάποιος να είναι μέλος Δ.Σ. Ενώσεων; Μέχρι στιγμής βάσει καταστατικών, δεν υπάρχει περιορισμός. Αν λοιπόν εγώ καταφέρω να εκλέγομαι συνέχεια (5, 10, 20, 30 χρόνια ίσως) θα παραμένω αμετάθετος;
Προβλέπεται ακόμη να κάνω χρήση επιπλέον αδειών, επειδή απλά έτυχε αυτή τη στιγμή να είμαι Γεν. Γραμματέας μιας Ένωσης. Γιατί όμως να έχω αυτή την προνομιακή μεταχείριση; Τι να κάνω την επιπλέον άδεια αφού όλες οι εργασίες των Ενώσεων και της ΠΟΕΣ προβλέπεται να γίνονται σε ώρες εκτός ωραρίου; Και φυσικά και πάλι θα ρωτήσω, πώς θα κοιτάξω στα μάτια τον συνάδελφο που και πάλι να με βλέπει να τυγχάνω προνομίων που απέκτησα χωρίς να είμαι κάτι ιδιαίτερο;
Φυσικά τα παραπάνω δυο προνόμια που ανέφερα (αμετάθετο και άδειες) είναι ένα πολύ σοβαρό κίνητρο για κάποιον προκειμένου να ασχοληθεί με τη συλλογική έκφραση των στρατιωτικών. Πολλοί θα «ζηλέψουν» τα προνόμιά μας και θα σπεύσουν να συμμετάσχουν και αυτοί. Θα το κάνουν όμως για να προσφέρουν ή για να αποκτήσουν τα προνόμια που τους δίνει η θέση; Και μόνο το αμετάθετο των Δ.Σ. που προανέφερα, είναι ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για κάποιον να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές των Ενώσεων και να «επενδύσει» μάλιστα πολλά, προκειμένου να πετύχει την εκλογή του, που αυτόματα του δίνει… πολλά.
Ήδη πολλοί συνάδελφοι με τους οποίους έτυχε να μιλήσω τις τελευταίες μέρες, μου εξέφρασαν την επιθυμία να συμμετάσχουν στον «συνδικαλισμό», όπως χαρακτηριστικά μου τον ανέφεραν, ασχέτως αν μέχρι σήμερα αγνοούσαν και την ύπαρξη των Ενώσεων.
Σύμφωνα με την τροπολογία, η συνδρομή των μελών θα ορίζεται από την Ομοσπονδία και θα παρακρατείται από την μισθοδοσία. Μάλιστα τα 2/3 αυτής θα πηγαίνουν στην ΠΟΕΣ (!) και το 1/3 θα πηγαίνει στην Περιφερειακή Ένωση που ανήκει το μέλος. Έρχομαι λοιπόν να ρωτήσω τα εξής:. Κάθε Ένωση έχει ορίσει διαφορετικό ποσό συνδρομής. Κάποιες μάλιστα για κάποιους δικούς τους λόγους ή δεν έχουν συνδρομή ή έχουν ορίσει ένα συμβολικό ποσό (π.χ. 1 λεπτό του Ευρώ). Ξαφνικά όλα αυτά τα μέλη θα βρεθούν να καλούνται να πληρώσουν μια συνδρομή (να τους παρακρατηθεί μάλιστα από το μισθό) την οποία δεν γνώριζαν και ίσως να μην είχαν εγγραφεί αν ήξεραν πως θα καταβάλουν.
Πώς λοιπόν οι Ενώσεις θα παραδώσουν καταστάσεις μελών στην ΠΟΕΣ προκειμένου να εισπραχτούν οι συνδρομές, χωρίς κάθε ένα μέλος ερωτηθεί αν επιθυμεί να γίνει κάτι τέτοιο και μάλιστα να το απαντήσει και εγγράφως (για ευνόητους λόγους);
Επίσης με ποια λογική τα 2/3 πηγαίνουν στην Ομοσπονδία; Ποια τα έξοδα της Ομοσπονδίας και ποια τα έξοδα μιας Περιφερειακής Ένωσης που παλεύει με νύχια και με δόντια να σταθεί οικονομικά;
Με αφορμή το θέμα των συνδρομών και το κατά πόσο πρέπει να ερωτηθεί κάθε μέλος μας ξεχωριστά αν επιθυμεί να συνεχίσει να είναι μέλος και να δοθούν τα στοιχεία του προκειμένου να ξεκινήσει η παρακράτηση της συνδρομής του, αναρωτιέμαι μήπως έτσι πρέπει να γίνει γενικά με όλες τις εγγραφές μελών στις Ενώσεις;
Όταν εγγράφαμε έως τώρα μέλη, τα καταστατικά μας ήταν διαφορετικά ( τώρα πρέπει να αλλάξουν προκειμένου να αναγνωριστούμε) αλλά και γενικότερα ο ρόλος μας ήταν διαφορετικός. Τώρα τα πράγματα αλλάζουν. Με ποιο δικαίωμα εγώ θα πάρω το «Χ» μέλος και θα το κάνω εν δυνάμει μέλος της ΠΟΕΣ χωρίς να ξέρω αν το επιθυμεί; Αυτονόητο λοιπόν είναι πως οι υπάρχουσες εγγραφές μελών στις Ενώσεις δεν ισχύουν επί της ουσίας και πρέπει εξ αρχής να γίνουν οι εγγραφές όσων επιθυμούν να συμμετάσχουν στο νέο θεσμοθετημένο πλέον πλαίσιο της συλλογικής έκφρασης των Στρατιωτικών.
Διαβάζω στην τροπολογία πως θα μας παραχωρηθούν χώροι εντός στρατοπέδων για να λειτουργήσουν σαν γραφεία των Ενώσεων. Δυσκολεύομαι όμως να αντιληφθώ την χρησιμότητα τους αλλά και το πώς μπορούν να λειτουργήσουν. Η ενασχόληση μας με την Ένωση γινόταν πάντα (και ορίζεται πλέον και στην τροπολογία) σε χρόνο εκτός ωραρίου εργασίας.
Πώς θα λειτουργούν λοιπόν τα γραφεία σε ώρες που δεν θα υπάρχει προσωπικό στο στρατόπεδο; Επίσης πώς θα παραμένουν εκτός ωραρίου εντός στρατοπέδου μέλη της Ένωσης πχ που θα θέλουν να συζητήσουν κάποιο θέμα; Πώς θα εισέρχονται στο στρατόπεδο μέλη από άλλες Μονάδες και άλλες περιοχές και θα εισέρχονται σε ώρες εκτός ωραρίου, προκειμένου να επισκεφτούν τα γραφεία μας;
Υπάρχουν και κάποια ακόμη σημεία που θα αποφύγω να τα σχολιάσω. Είναι κάποια σημεία που πραγματικά μιλούν από μόνα τους και μάλιστα… λένε πολλά! Για παράδειγμα αναφέρεται πως ουσιαστικά οι Ενώσεις δεν μπορούν να διαθέτουν επίσημη ιστοσελίδα (όλες αυτή τη στιγμή διαθέτουν), ούτε άλλη παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρά μόνο να προβάλλονται μέσω αυτής της Ομοσπονδίας. Γιατί άραγε;
Μπορεί κάποιος να μου το εξηγήσει;
Επίσης αναφέρεται πως οι Ενώσεις, δεν θα μπορούν να απευθύνονται στον ΥΕΘΑ, στον ΑΝΥΕΘΑ και στον Επιθεωρητή Στρατού αλλά αυτό μπορεί να το κάνει μόνο η ΠΟΕΣ.
Εδώ απλά θα θυμίσω πως δεκάδες θέματα με διάφορα προβλήματα που έχουν κοινοποιηθεί από τις Ενώσεις μέχρι στιγμής στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ έχουν επιλυθεί, αφού με αυτό τον τρόπο έγιναν γνωστά, ενώ η ΠΟΕΣ δεν είχε πάρει καν θέση επί αυτών.
Κλείνοντας πρέπει να παραδεχτώ πως ζούμε μεγάλες στιγμές. Αγώνες χρόνων με σκοπό την θεσμοθέτηση της συλλογικής έκφρασης των στρατιωτικών, τώρα δικαιώνονται. Θα θέλαμε όμως το πράγμα να είχε γίνει πολύ πιο ομαλά.
Αν υπήρχε μία διαβούλευση, θα είχαν τεθεί εξ αρχής οι προτάσεις μας, οι προβληματισμοί και τα ερωτήματα μας υπόψη και όταν θα έφτανε η ώρα της θεσμοθέτησης, να υπήρχε ένα ξεκάθαρο τοπίο. Τώρα τι έχουμε; Μια σειρά προβληματισμών και μια ανησυχία για το μέλλον.
Από την άλλη, η τροπολογία αυτή περνάει μέσα σε ένα νομοσχέδιο που δεν περιέχει σοβαρά αιτήματα εδώ και πολλών χρόνων των συναδέλφων.
Συζητάμε για τα «συνδικαλιστικά» και ξεχνάμε ζητήματα που χρονίζουν (Ωράριο εργασίας, Μεταθέσεις, Βαθμολογική εξέλιξη ΕΜΘ και πολλά άλλα).
Λες και κάποιος θέλησε να στρέψει την προσοχή εσκεμμένα αλλού, προκειμένου να ξεχάσουμε τα καυτά θέματα που πρωτίστως απασχολούν τους στρατιωτικούς.