Ένας χρόνος χωρίς τον Ναύαρχο Λεωνίδα Βασιλικόπουλο

Γράφει ο
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης

Το περασμένο Σάββατο, 30 Μαίου 2015, συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την ημέρα που ο Ναύαρχος Λεωνίδας Βασιλικόπουλος έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας κενή θέση μεταξύ των Ελλήνων Αξιωματικών των Ενόπλων μας Δυνάμεων πού τίμησαν τον όρκο τους προς την Πατρίδα και αγωνίσθηκαν γιά αυτήν καταβάλλοντας βαρύ προσωπικό τίμημα, ως γνήσιοι Δημοκράτες, με ανάλογη στάση ζωής. Δεν άφησε δυσαναπλήρωτο κενό με το θάνατό του ο εκλιπών Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΝ και πρώην Διοικητής ΕΥΠ, άφησε μη αναπληρώσιμο κενό.

Ο Λεωνίδας Βασιλικόπουλος ήταν-είναι ένας Πολίτης, με το «πι» κεφαλαία: στεγνή, αγνή, απέριττη, εμβληματική και ανιδιοτελής προσωπικότητα. Πρότυπο συνειδητού πατριώτη, αγωνιστή γιά τη Δημοκρατία, αν αυτή απειληθεί και πολύ περισσότερο καταπατηθεί. Είναι μία ελκτική προσωπικότητα, που συνεδύαζε τη θέση του ηγέτη, με την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη, σε έναν αμφίδρομο και ακατάλυτο δεσμό.

Ο Λεωνίδας Βασιλικόπουλος θα αποτελεί εις το διηνεκές ζωντανό φάρο γιά τις επόμενες γενιές, αλλά και γιά τους παλιότερους, που θα αναζητούν ένα φωτεινό πρότυπο πορείας στη ζωή, όπως το δικό του, με οδηγό υψηλές αρχές και αξίες, πράγμα ιδιαιτέρως επιτακτικό στις ημέρες που ζούμε, όπου τα αδιέξοδα και τα προβλήματα περισσεύουν και οι αρχές δείχνουν να υποχωρούν ή και να εκφυλίζονται.

Τα προηγούμενα, με πρότυπο τον Ναύαρχο Βασιλικόπουλο, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία γιά τους Ελληνες πολίτες που έχουν ταχθεί να φυλάσσουν Θερμοπύλες, τους άνδρες και τις γυναίκες των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Η πίστη στον όρκο που έχουν δώσει, ο σεβασμός στη δημοκρατική νομιμότητα και η υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της ακεραιότητας της Πατρίδας ήσαν όλη η ζωή του και αποτελούν την παρακαταθήκη του.

Στο πρόσωπο του Ναυάρχου Λεωνίδα Βασιλικόπουλου προσωποποιείται το Πολεμικό μας Ναυτικό: Διδάσκει στα στελέχη του με το πρότυπο της φωτεινής του προσωπικότητας, ήθος, αγάπη και πάθος γιά την αποστολή. Και κάτι ακόμη, εξ ίσου σημαντικό, την ανάγκη γιά διαφάνεια στη διαχείριση των πολύτιμων πόρων που η Πολιτεία διαθέτει στις ‘Ενοπλες Δυνάμεις, όπου επίσης άφησε παράδειγμα χρηστής διαχείρισης, όπου και αν υπηρέτησε.

Ανάλογη ήταν η συμβολή του και από τη θέση του Διοικητή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Αφησε έργο, χρήσιμο γιά την υποστήριξη των απαιτήσεων της Πολιτείας στα θέματα της ασφάλειας της χώρας, με την ίδια διαφάνεια στη διαχείριση των διατιθέμενων πότων.Άνοιξε τους ορίζοντες των διεθνών συνεργασιών της Υπηρεσίας και την υπήγαγε υπό κοινοβουλευτικό έλεγχο. Ήταν ο πρώτος Διοικητής της ΕΥΠ που εξέδωσε Ημερήσια Διαταγή γιά της μαύρη επέτειο της 21ης Απριλίου 1967.

Ας κρατήσουμε σε αυτό το σημείωμα τιμής προς το Ναυαρχο Λεωνίδα Βασιλικόπουλο, κάποιες από τις επισημάνσεις στον επικήδειο του Αρχηγού ΓΕΝ Αντιναυάρχου Ευάγ. Αποστολάκη ΠΝ:

«Ο Ναύαρχος Βασιλικόπουλος ήταν πάντα απλός, σεμνός και αξιοπρεπής. Ακέραιος ως χαρακτήρας, με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης και του καθήκοντος, αποτέλεσε υπόδειγμα Αξιωματικού.

Έφτασε στην κορυφή της ιεραρχίας και εξακολούθησε να είναι αγαπητός και αρεστός στους υφισταμένους του. Με το παράδειγμά του, ενέπνευσε και χάρισε όραμα στα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού. Πέρα από τούτο όμως, ήταν αγωνιστής και πάλευε για τις δημοκρατικές ιδέες του. Επέδειξε αντιδικτατορική δράση και συμμετείχε ενεργά στο κίνημα του Ναυτικού. Ακόμα και μετά την οριστική του αποχώρηση από τα ενεργά στελέχη του Ναυτικού, συνέχισε να υπηρετεί ανιδιοτελώς την Πατρίδα μας. Ως Διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών κατέβαλε συνεχή και έντιμη προσπάθεια για να υποστηρίξει τα εθνικά συμφέροντα.
Το έργο του καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, αποτελεί για τον καθένα από εμάς στο Πολεμικό Ναυτικό πρότυπο συμπεριφοράς και υπευθυνότητας στον όρκο που έχουμε δώσει να υπερασπίζουμε τις αξίες και τα ιδανικά αυτού του τόπου.
Ναύαρχε Βασιλικόπουλε, να είστε σίγουρος ότι το έργο σας αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για εμάς του νεότερους. Το Ναυτικό θα σας θυμάται πάντα ως έναν μεγάλο άνθρωπο και έναν μεγάλο ηγέτη»

Η αγαπημένη του σύντροφος Νότα και τα παιδιά του Αλίκη και Κρίτωνας, μπορούν να αισθάνονται ότι τους συνοδεύει στη ζωή η ζωντανή μνήμη ενός εκλεκτού ανθρώπου, που σπανίως μπορεί κανείς να έχει συναντήσει και που αυτοί είχαν το προνόμιο να τον έχουν το δικό τους άνθρωπο.
Ο υπογράφων αισθάνεται ιδιαίτερη τιμή που είχε την τύχη να γνωρίσει το Ναύαρχο και να αισθανθεί ότι τον τιμά με την αγάπη και τη φιλία του…