Προς το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το αντιαρματικό βλήμα MILAN, που χρησιμοποιούσε το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Γερμανία θεωρούνταν παρωχημένα. Ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία προχώρησαν στην αντικατάστασή του, επιλέγοντας το αμερικανικό Javelin και το ισραηλινό Spike-LR, αντίστοιχα, η Γαλλία αποφάσισε να αναπτύξει το δικό της πύραυλο μέσης εμβέλειας, το Missile Moyenne Portée (MMP).
Παρά το γεγονός ότι η διαδικασία παραγωγής του νέου βλήματος χρειάστηκε περισσότερο χρόνο από ότι χρειάστηκε το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία για να αντικαταστήσουν τα δικά τους ,ο γαλλικός πύραυλος διαθέτει κάποια χαρακτηριστικά που το Javelin και το Spike δεν έχουν.
Άξιζε όμως η υπομονή των Γάλλων για ττν παραγωγή του συγκεκριμένου οπλικού συστήματος; Είναι το MMP όντως καλύτερο από τα άλλα, στο βαθμό που θα μπορεί να αποτελέσει εξαγώγιμο προϊόν στο μέλλον;
Όσον αφορά τη λειτουργία του, το MMP μοιάζει περισσότερο στο Spike-LR, καθώς και τα δύο διαθέτουν οπτικές ίνες, μέσω των οποίων ο χειριστής μπορεί να κατευθύνει το βλήμα, όμως το MMP διαθέτει κάποια προηγμένα τεχνικά χαρακτηριστικά που τα προηγούμενα μοντέλα του Spike L-R δεν έχουν.
Συγκεκριμένα, η θέση εκτόξευσης του πυραύλου έχει ρυθμιστεί για δικτυο-κεντρικό πόλεμο και μπορεί ακόμη και να χρησιμοποιηθεί εξ αποστάσεως χωρίς να το χειρίζεται απευθείας ο στρατιώτης.
Ο δικτυο-κεντρικός πόλεμος περιστρέφεται γύρω από την ικανότητα του MMP να χτυπήσει στόχους που βρίσκονται πίσω από κάλυψη. Η θέση πυροδότησης έχει ένα GPS και μια πυξίδα έτσι ώστε να μπορεί να καθοριστεί η γωνία προσβολής του στόχου.
Επιπρόσθετα, η θέση πυροδότησης μπορεί να λάβει πληροφορίες από βίντεο ή και από άλλες πηγές, όπως μη επανδρωμένα αεροσκάφη που μπορούν να δώσουν στον στρατιώτη καλύτερη εικόνα για το που να κατευθύνει τον πύραυλο μετά την αρχική εκτόξευση και να τον καθοδηγήσει με μεγαλύτερη ακρίβεια.
Το MMP είναι παρόμοιο με το Spike, επειδή διαθέτουν τους ίδιους αισθητήρες, οι οποίοι δεν λειτουργούν ταυτόχρονα, όμως πριν από την εκτόξευση του πυραύλου υπάρχει δυνατότητα επιλογής τους, που επιτρέπει στον ανιχνευτή στόχου του πυραύλου ευρύτερο οπτικό πεδίο, διευκολύνοντας έτσι τον εντοπισμό κινούμενων στόχων.
Αυτό επιτρέπει στο σύστημα εντοπισμού του στόχου, που έχει ο πύραυλος, να έχει ευρύτερο οπτικό πεδίο, διευκολύνοντας την παρακολούθηση κινούμενων στόχων.
Επίσης, το MMP διαθέτει κάποιες καινοτομίες έναντι των ανταγωνιστών του, καθώς πλήττει πρώτα την θωράκιση του στόχου ώστε να αυξάνεται ο βαθμός καταστροφικότητας της κύριας κεφαλής, η οποία διεισδύει τη θωράκιση, σε δεύτερο βαθμό.
Αυτό όμως που έχει πολύ ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι το MMP μπορεί να χρησιμοποιηθεί εξ αποστάσεως, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την προστασία της ομάδας που το χρησιμοποιεί, καθώς αυτή μπορεί να βρίσκεται σε άλλο χώρο, σε περίπτωση που η θέση πυροδότησης δέχεται εχθρικά πυρά.
Συνολικά, το γεγονός ότι η διαδικασία παραγωγής του MMP καθυστέρησε τόσο πολύ, εν τέλει λειτούργησε προς όφελος των Γάλλων, καθώς οδήγησε σε ένα από τα καλύτερα σχεδιασμένα συστήματα αντιαρματικά βλήματα, όσον αφορά τις ικανότητές του.
Η ομάδα μπόρεσε να παρακολουθήσει τις εξελίξεις στο εξωτερικό και να εξετάσει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα άλλων πυραύλων τις ίδιας κατηγορίας που αναπτύχθηκαν σε μικρότερο χρονικό διάστημα.
Ο πύραυλος έχει σαφείς επιρροές από όλο τον κόσμο, ακόμα και από τον ρωσικό πύραυλο Kornet. Όμως το πρόβλημα είναι ότι δύσκολα θα βρεί αγοραστές, πιθανώς λόγω του υψηλού κόστους αγοράς, αφού μόνο ο Γαλλικός Στρατός τον έχει ενσωματώσει στο οπλοστάσιό του,
Άλλοι στρατοί έχουν ήδη υιοθετήσει τον πύραυλο Spike, ενώ η εταιρεία παραγωγής του, Rafael ενσωματώνει συνεχώς βελτιώσεις στο πλαίσιο δικτυο-κεντρικού πολέμου, κάτι που είναι πιθανό να προσελκύσει άλλα κράτη να το προμηθευτούν, αντί να αγοράσουν το γαλλικό MMP.
Δείτε εντυπωσιακά πλάνα από την παρουσίαση και τη χρήση του MMP :
