Διπλό μήνυμα προς Τουρκία και πΓΔΜ έστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος κατά την διάρκεια συνάντησης του με τον Πρόεδρο της Ινδίας Ram Nath Kovind, στο Προεδρικό Μέγαρο.
«Επιδιώκουμε σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας με την πΓΔΜ και ευνοούμε τη ΝΑΤΟϊκή και ευρωπαϊκή της προοπτική. Τούτο, όμως, προϋποθέτει επίλυση του ζητήματος του ονόματός της, κατά τρόπο συμβατό με την ιστορία, το Διεθνές Δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, ήτοι κατά τρόπο που εξαλείφει τον αλυτρωτισμό» δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, κατά τη συνάντησή του, με τον Πρόεδρο της Ινδίας Ram Nath Kovind, στο Προεδρικό Μέγαρο.
Όπως σημείωσε ο κ. Παυλόπουλος, η πρόσκληση προς ένταξη της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και η έναρξη κάθε ουσιαστικής ενταξιακής προετοιμασίας για την ΕΕ προϋποθέτουν προηγούμενη κατάλληλη αναθεώρηση του Συντάγματος της πΓΔΜ προς αυτή την κατεύθυνση -όπως άλλωστε δεσμεύθηκε το κράτος αυτό με τη χθεσινή μεταξύ μας συμφωνία- δοθέντος ότι ουδένα δημοκρατικό κράτος νομιμοποιείται να υπογράφει δεσμευτικές γι αυτό Διεθνείς Συνθήκες, οι οποίες παραβιάζουν ευθέως το Σύνταγμά του.
Αναφορικά με την Τουρκία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος επανέλαβε ότι: «Επιδιώκουμε σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας και ευνοούμε την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.»
«Τούτο, όμως, προϋποθέτει εκ μέρους της Τουρκίας ειλικρινή σεβασμό του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου και του συνόλου του Διεθνούς Δικαίου. Άρα και οι διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάνης και της Συνθήκης των Παρισίων του 1947», πρόσθεσε ο ΠτΔ.
Ο κ. Παυλόπουλος επεσήμανε ότι οι συνθήκες αυτές είναι απολύτως σαφείς και πλήρεις και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για γκρίζες ζώνες και πρέπει να γίνονται απ’ όλους πλήρως σεβαστές.
«Η αμφισβήτησή τους οδηγεί σε αμφισβήτηση των συνόρων όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.» υπογράμμισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Τέλος, αναφερόμενος στο θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, κάλεσε την Τουρκία να σέβεται το Δίκαιο της Θάλασσας, ήτοι την Συνθήκη του Montego Bay του 1982, το οποίο την δεσμεύει, μολονότι δεν έχει προσχωρήσει σ’ αυτό, διότι, κατά τη νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, παράγει πλέον γενικώς παραδεδεγμένους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
