“Να πάρουν οι Έλληνες την ευθύνη” για τις τύχες τους, με δικό τους πρόγραμμα εξόδου από την κρίση και Βιώσιμη Ανάπτυξη, προτείνει Διεθνές Συνέδριο
Τερματισμό των “προγραμμάτων στήριξης” της τρόικας με άμεση ανάληψη από την κυβέρνηση της ευθύνης τόσο του καθορισμού των νέων στόχων τους όσο και της υλοποίησής τους.
Αυτή την προϋπόθεση-μιας δηλαδή με άλλα λόγια »ελληνοποίησης – εθνικοποίησης» – μαζί με την εφαρμογή συγκεκριμένων πολιτικών για την άμεση αύξηση της απασχόλησης αλλά και άλλων, θεωρούν εκ των αναγκαίων κινήσεων για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση και το πέρασμα στην βιώσιμη ανάπτυξη, τα Συμπεράσματα του Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου που συνδιοργάνωσαν το Ίδρυμα Μεσογειακών Μελετών (ΙΜΜ) και το (γερμανικό ) Ίδρυμα Friedrich Ebert και τα οποία δίνονται σήμερα στην δημοσιότητα.
Με συμμετοχή ειδικών από τα »thing tang» των κομμάτων
Οπως επισημαίνεται σε ενημερωτικό σημείωμα του ΙΜΜ, δραματικές είναι οι διαπιστώσεις του Συνεδρίου – στο οποίο συμμετείχαν επιστήμονες από 7 χώρες της ΕΕ και ειδικοί από τα »thing tang» των ελληνικών κομμάτων -όσον αφορά τις αρνητικές επιπτώσεις των προγραμμάτων που εφαρμόστηκαν »στην πλάτη» της Ελλάδας από μια ΕΕ που ήδη από μόνη της υποδαύλιζε »οικονομικές ασυμμετρίες» και ανισότητες στο εσωτερικό της με οδυνηρές συνέπειες ιδίως για τις χώρες του Νότου.
<<Οι αυστηρές προϋποθέσεις και προ-απαιτούμενα που συνοδεύουν τα μέτρα στήριξης της ελληνικής οικονομίας μέχρι σήμερα θα πρέπει να αντικατασταθούν με στόχους πολιτικής για την επίτευξη των οποίων θα αποφασίζει η ελληνική κυβέρνηση>> επισημαίνεται επί λέξει όσον αφορά την ανάγκη αναδιάρθρωσης του προγράμματος στήριξης της Ελλάδας, στο πλαίσιο του προτεινόμενου Μακροπρόθεσμου Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης και Βιώσιμης Ανάπτυξης, που έχει πολλούς άξονες.
<<Αποτέλεσμα επιβολής το »ελληνικό σχέδιο στήριξης »>>
“Οι μεταρρυθμίσεις που υιοθετήθηκαν μέχρι σήμερα – διαπιστώνεται τεκμηριωμένα και χωρίς περιστροφές – ήταν κυρίως το αποτέλεσμα επιβολής από τους δανειστές, με μικρή συνεισφορά της ελληνικής πλευράς στους όρους και το περιεχόμενό τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα – υπογραμμίζεται – να δηλητηριάζεται ο ίδιος ο στόχος των απαραίτητων για τη χώρα αλλαγών , καθώς διάφορες ιδεοληπτικές προσεγγίσεις σε πολλά ζητήματα και αστοχίες, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν εμφανίζονταν τεκμηριωμένες εναλλακτικές προτάσεις από την ελληνική πλευρά. Για αυτό, συνεχίζουν οι προτάσεις, είναι αναγκαίο ένα σχέδιο που θα εκφωνηθεί, με τρόπο πειστικό, με την ελληνική κυβέρνηση στον ρόλο του «επισπεύδοντα»”.
Συμφωνία ως »Ελάχιστος κοινός παρανομαστής»
Στην συνέχεια περιγράφεται το αναγκαίο πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο μπορεί, “με συγκλίσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις”, να διαμορφωθεί και υλοποιηθεί το Εθνικό αυτό Σχέδιο, ως »ελάχιστος κοινός παρανομαστής », : “Απαραίτητοι συνεργάτες αυτής της προσπάθειας θα πρέπει να είναι, πέρα από την κυβέρνηση που έχει την πολιτική ευθύνη, η δημόσια διοίκηση, που έχει την ευθύνη υλοποίησης, οι κοινωνικοί εταίροι, αλλά και η ερευνητική και ακαδημαϊκή κοινότητα. Αυτό, φυσικά, προϋποθέτει την αναβάθμιση του καταρρακωμένου δημοσίου διαλόγου για την επίτευξη μιας ευρύτατης πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης. Έτσι, όχι μόνο ισχυροποιείται το έδαφος διαπραγμάτευσης της χώρας αλλά και διασφαλίζεται η απολύτως αναγκαία πολιτική σταθερότητα”.
»Μας οδήγησαν σε μάταιη οικονομική συρρίκνωση»
Όπως εξηγείται τεκμηριωμένα, αντί για σωτηρία, το μείγμα πολιτικής που εφαρμόστηκε από το 2010 έως σήμερα ”έχει καταστεί η κινητήρια δύναμη μιας γενικευμένης και μάταιης οικονομικής συρρίκνωσης με τους εργαζόμενους και την μεσαία τάξη να επωμίζονται σχεδόν αποκλειστικά τα βάρη της προσαρμογής”.
Θετική προοπτική δεν διαγράφεται: Με σκληρούς όρους στα Συμπεράσματα καταγράφονται »δομικές αδυναμίες» και λάθη των σχεδίων που »οδήγησαν σε υπερχρέωση». Μάλιστα προσομοιάζεται το λεγόμενο “ελληνικό πρόγραμμα στήριξης με περίπτωση »δόλιας σύμβασης» ενός δανείου όπου οι δανειστής γνώριζε εκ των προτέρων ότι ο οφειλέτης αδυνατεί να αποπληρώσει το χρέος”. Τεκμηριωμένα δε επισημαίνει ότι παρ όλο που αποφεύχθηκε η άτακτη χρεοκοπία, ο στόχος των προγραμμάτων ήταν να δοθεί χρόνος στην Ζώνη του Ευρώ “να χτίσει ένα τείχος προστασίας για την θωράκιση άλλων ευάλωτων μελών”. Η χώρα – τονίζεται -έχει μπει σε έναν φαύλο κύκλο δανεισμού στον οποίο δεν υπάρχει διέξοδος.
Συμμαχία του Νότου για αλληλεγγύη- »Σχέδιο Μάρσαλ» της ΕΕ
Οι συνέπειες για την κοινωνία και την οικονομία είναι οδυνηρές – στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου καθώς και αυτές τις διαπερνούν ανάλογα φαινόμενα. Στο κεφάλαιο των Ευρωπαϊκών πολιτικών για την υπέρβαση της κρίσης και την ανάπτυξη προτείνεται μεταξύ άλλων “στενή συνεργασία” των χωρών αυτών για να προωθηθεί η αναγκαία ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Παράλληλα δε “να διαπραγματευθούν από κοινού πολιτική απόφαση της Ευρωζώνης για ένα σχέδιο επενδύσεων στοχευμένων σε δημόσια έργα (“σχέδιο Μάρσαλ”) για την ανασυγκρότηση της ΕΕ που θα αντλεί, πέρα από τους εθνικούς πόρους και από τους θεσμοθετημένους κοινοτικούς πόρους”.
Σε α’ πλάνο και κλειδί της λύσης ανεργία- φτώχεια
Στα συμπεράσματα άμεσης προτεραιότητας ευρωπαϊκοί στόχοι αναφέρονται επίσης μεταξύ άλλων η αμοιβαιοποίηση του χρέους, η υιοθέτηση του ευρωομολόγου και πολιτικών ανάπτυξης με επίκεντρο τον άνθρωπο, αλλά και ο ορισμός της ανεργίας και η φτώχειας ως ρητών στόχων της μακροοικονομικής πολιτικής της ΟΝΕ, ισοδύναμων με τον πληθωρισμό, το δημοσιονομικό έλλειμμα και το εξωτερικό χρέος, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ.”Γιατί ο κίνδυνος υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας μιας χώρας σημαίνει συναγερμό και δεν ισχύει το ίδιο όταν 1 στους 4 ή –σε ορισμένες χώρες, όπως στην Ελλάδα και την Ισπανία- 1 στους 2 νέους ανθρώπους δεν βρίσκει δουλειά, ή όταν 1 στους 3 πολίτες κινδυνεύει από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό;” τίθεται, υποστηρικτικά, το ερώτημα.
Οπως έγραψε ήδη το OnAlert (https://www.onalert.gr/stories/pros-ethniko-sxedio-anasygrotisis-me-sygliseis-kai-amoivaies-ypoxoriseis) ότι την περασμένη Τετάρτη τα Συμπεράσματα του Συνεδρίου παραδόθηκαν από αντιπροσωπεία των δυο Ιδρυμάτων στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια (ΦΩΤΟ) και τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Ε. Μεϊμαράκη ο οποίος δήλωσε ότι θα τα προωθήσει στα πολιτικά κόμματα
.
Το κείμενο του πρώτου μέρους των Συμπερασμάτων στο επιχειρείται μια συνθετική παρουσίαση των κύριων σημείων των εισηγήσεων διαρθρωμένα στις εξής 4 θεματικές ενότητες:
1. Τα αίτια της κρίσης
2. Απολογισμός των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής, των πολιτικών λιτότητας και των στρατηγικών εξόδου από την κρίση στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης
3. Ευρωπαϊκές και εθνικές πολιτικές για την υπέρβαση της κρίσης και την ανάπτυξη.
4. Προτάσεις για ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο και προϋποθέσεις επιτυχίας του στην Ελλάδα.
Διαβάστε ακόμη:
Γεωστρατηγικής σημασίας η νέα συμφωνία Ελλάδας – Αζερμπαϊτζάν
«Από την κρίση στην ανάπτυξη» – Συνέδριο υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας
