Γράφει ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΛΕΒΕΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ
Το Ισλάμ είναι μία από τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες του κόσμου. Μετά τον Εβραϊσμό και το Χριστιανισμό είναι η τελευταία χρονικά που εμφανίσθηκε στο προσκήνιο. Ιδρυτής της είναι ο Μωάμεθ, ο οποίος κατάφερε να ενώσει τις αραβικές ειδωλολατρικές φυλές της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, κάτω από μια θρησκεία και να ανακηρυχτεί Προφήτης της. Κατάφερε να ενώσει εκατομμύρια ανθρώπους κάτω από συγκεκριμένους κανόνες διαβίωσης, πίστης και τρόπου έκφρασης. Η λέξη Ισλάμ προέρχεται από το Αραβικό Aslama που σημαίνει πίστη, υποταγή, παράδοση στο Θεό.
Με τον θάνατο του το 632 μ.χ ξεκίνησαν οι έριδες της διαδοχής. Ο λόγος ήταν ένας, όσο πεζό και αν ακούγεται. Ο Μωάμεθ είχε καταφέρει να “χτίσει” μια τεράστια “αυτοκρατορία” πιστών, που ήταν πρόθυμοι να τον ακολουθήσουν σε οτιδήποτε τους ζητούσε. Τους έδωσε ελπίδα, τους άλλαξε τον τρόπο ζωής. Όποιος κατάφερνε να ελέγξει όλους αυτούς τους πιστούς θα έλεγχε, όλη τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και γιατί όχι και τα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στο 632 με το Δυτική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ουσιαστικά ανύπαρκτη και το Ορθόδοξο Βυζάντιο να κατέχει μια τεράστια έκταση που με δυσκολία έλεγχε…
Την Διαδοχή του Μωάμεθ έριζαν 2 μεγάλες φατρίες. Οι ηγέτες των φατριών αυτών όσο ζούσε ο Μωάμεθ, ήταν συναγωνιστές του, φίλοι και συγγενείς του. Μετά τον θάνατο του όμως…Από τη μία ήταν οι Ορθόδοξοι Μουσουλμάνοι, ή Σουνίτες, και από την άλλη οι Σιίτες. Οι δυο αυτές φατρίες ενεπλάκησαν για εκατοντάδες χρόνια σε ένα ανηλεή αιματηρό πόλεμο (που συχνά συνεχίζεται και στις μέρες μας) για το ποιος θα πάρει το χρίσμα του Χαλίφη, δηλαδή του Ηγεμόνα όλων των Μουσουλμάνων (από την Αραβική λέξη Khalifa που σημαίνει ο διάδοχος).
Οι Σουνίτες θεωρούν ότι το χρίσμα πρέπει να το λάβει εκείνος που ακολουθεί ορθά, την ομολογία πίστης στο Ιερό Βιβλίο, το Κοράνι, εκείνος που ακολουθεί την Σούνα τον κανόνα δηλαδή του Μωάμεθ.
Οι Σιίτες από την άλλη, είναι οι οπαδοί του Αλί. Η λέξη Σιιά σημαίνει την “διαδοχή” και θεωρούν ότι ο Αλί, έπρεπε μετά τον θάνατο του Μωάμεθ να αναλάβει το “τιμόνι” όλων των Μουσουλμάνων, αφού ο Αλί ήταν εξάδελφος και γαμπρός του, άρα κατάγεται από την οικογένεια του. ( Αλί είχε παντρευτεί την κόρη του Μωάμεθ την Φατιμά)
Ο Αλί και ο γιος του ο Χουσείν, στην κούρσα της διαδοχής δολοφονήθηκαν από τον Σουνίτη Μουαουίγια (Μωαβία). Ο μύθος λέει ότι άφησαν το πτώμα του άταφο (τεράστια προσβολή) και αργότερα εισέβαλαν στην οικεία του και έψαχναν να βρουν το Ζουλφικάρ, το μυθικό σπαθί που ο ίδιος ο Μωάμεθ είχε δώσει στον Αλί.
(Το Ζουλφικάρ, σύμφωνα με τον μύθο, ήταν το μαγικό σπαθί με τις δύο αιχμές, που ο ίδιος ο Αλλάχ έστειλε στον Μωάμεθ για να κατατροπώνει τους εχθρούς του. Ο μύθος πάντα λέει ότι το σπαθί έπεσε από τον ουρανό μπροστά στον Μωάμεθ ένα βράδυ που διέσχιζε την έρημο. Ο προφήτης κατέβηκε από την καμήλα του και πήγε να πιάσει την πυρακτωμένη πέτρα που μέσα της βρισκόταν το σπαθί. Δεν μπορούσε να την αγγίξει και έβαλε την καμήλα του να ουρήσει πάνω της να την παγώσει. Μετά έσπασε την μεγάλη πέτρα, τον βράχο αυτόν και πήρε το Ζουλφικάρ. Με μια κίνηση μπορούσε να τυφλώσει τους εχθρούς, με μια κίνηση να τους εξολοθρεύσει… Το σπαθί αυτό μεταβίβασε στον Αλί και από τότε είναι και το σύμβολο του.)
Οι μάχες ανάμεσα στους Σουνίτες και τους Σιίτες, για την διαδοχή,ήταν απίστευτης έντασης και αγριότητας. Το αίμα έρεε ποτάμι στους άνυδρους τόπους και στις ερήμους της μέσης Ανατολής. Τελικά οι Σουνίτες επικράτησαν. Από τότε οι ηττημένοι Σιίτες υπέστησαν διωγμούς και εκκαθαρίσεις που τρομάζουν.
Πρώτος Χαλίφης ανακηρύχθηκε ο Αμπού Μπάκρ.
Στην Οθωμανική αυτοκρατορία και στην μετέπειτα Τουρκία, το δόγμα που επικρατεί είναι αυτό των Σουνιτών. Οι Αλεβήτες (οπαδοί του Αλί, κλάδος των Σιιτών) που ζούσαν και ζουν στην Τουρκία έχουν υποστεί μεγάλους διωγμούς και δολοφονίες, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ζούσαν χειρότερα και από τους Χριστιανούς χωρίς δικαιώματα και χωρίς προοπτικές εξέλιξης.
Με πράσινο χρώμα είναι οι χώρες των Σουνιτών και με κόκκινο οι χώρες που κυριαρχούν οι Σιίτες
Οι διαφορές ανάμεσα σε Σουνίτες και Σιίτες και τα πάθη και οι εντάσεις που υπάρχουν θυμίζουν έντονα τις εντάσεις μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών Χριστιανών, κυρίως κατά το παρελθόν. (Σχίσμα εκκλησιών, 4η Σταυροφορία, ενωτικοί και ανθενωτικοί, κ.α)
Οι διωγμοί των Αλεβητών και των Σιιτών γενικότερα, θυμίζουν έντονα τους διωγμούς και τις μεθόδους που επέβαλλε η Καθολική εκκλησία δια της Ιεράς Εξέτασης, στον κόσμο)
Είναι γεγονός ότι ακόμη και στις μέρες μας Σιίτες και Σουνίτες, αν και ανήκουν στην ίδια θρησκεία, “ακροβατούν” ανάμεσα στη λεπτή γραμμή του μίσους και τις απέχθειας μεταξύ τους
