Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 70 χρόνια από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του κράτους του Ισραήλ στις 14 Μαΐου 1948. Το Ισραήλ γεννήθηκε μέσα από τον ευρωπαϊκό αντισημιτισμό, με αποκορύφωμα το Ολοκαύτωμα, που υπήρξε το μεγαλύτερο έγκλημα της παγκόσμιας ιστορίας, και επιβίωσε της σφοδρής αντίδρασης των Αράβων. Σήμερα είναι μια πλούσια και δημοκρατική χώρα με διπλωματικές σχέσεις με τις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων πολλών αραβικών.
Στη διάρκεια του μεγάλου εορτασμού των 70 χρόνων στην Ιερουσαλήμ, ο πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου δήλωσε πως η χώρα είναι μια «ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη». Η υπερβολή δικαιολογείται κάπως αν σκεφτεί κανείς ότι το Ισραήλ αναπτύσσεται εδώ και πολλά χρόνια με ετήσιο ρυθμό 4% και σύντομα θα προσθέσει στις σημαντικές εξαγωγές του υψηλής τεχνολογίας και τις εξαγωγές φυσικού αερίου από το γιγαντιαίο κοίτασμα Λεβιάθαν. Ο μέσος Ισραηλινός είναι 60% πλουσιότερος του μέσου Έλληνα. Ενώ, κατά την ίδρυσή του, το Ισραήλ είχε πληθυσμό μικρότερο του ενός εκατομμυρίου, σήμερα πλησιάζει τα εννιά.
Είναι αλήθεια ότι δεν έχει ακόμα βρεθεί μια μόνιμη λύση για την αποκατάσταση των εθνικών δικαίων των εκατομμυρίων Παλαιστινίων ενώ στο εσωτερικό της ισραηλινής κοινωνίας υποβόσκει μια πόλωση μεταξύ κοσμικών και θρησκευόμενων Εβραίων αλλά και άλλων διαχωρισμών. Όμως, την ώρα που ο αραβικός κόσμος μαστίζεται από πολέμους και οικονομική στασιμότητα, το Ισραήλ μπορεί να περηφανεύεται ότι ουδέποτε ήταν πιο ισχυρό από ότι σήμερα. Η Ελλάδα έχει πολλά να διδαχθεί από την επιτυχία του Ισραήλ και πολλά να κερδίσει από τη συμμαχία μαζί του, που καλό θα ήταν να αναπτυχθεί και πέραν του στρατιωτικού και διπλωματικού τομέα, στην παιδεία, την τεχνολογία, την οικονομία και αλλού.
