Στις περιοχές που ελέγχονται από τους αντάρτες στη Συρία, οι Σύροι τιμούν την δέκατη επέτειο από την επίθεση με αέριο σαρίν στην Ανατολική Γούτα και την Μουανταμίγια αλ-Σαμ που προκάλεσε τον θάνατο 1.400 ανθρώπων, ένα έγκλημα που αποδίδεται στις δυνάμεις του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Ασαντ και παραμένει ατιμώρητο.
Στις 21 Αυγούστου 2013, οι δυνάμεις του καθεστώτος της Δαμασκού εξαπολύουν επιθέσεις στις δύο αυτές περιοχές που βρίσκονται κοντά στην Δαμασκό και βρίσκονταν τότε στα χέρια των ανταρτών.
Οι εικόνες ανδρών, γυναικών και κυρίως παιδιών, χωρίς ζωή με τον χαρακτηριστικό αφρό στα χείλη σόκαραν τον κόσμο. Ολόκληρες οικογένειες αφανίστηκαν, σύμφωνα με τους αντάρτες.
Σε πολλές πόλεις στις ζώνες που διαφεύγουν τον έλεγχο του καθεστώτος της Δαμασκού πραγματοποιούνται σήμερα εκδηλώσεις.
«Δεν οργανώνουμε αυτήν την εκδήλωση για να θυμηθούμε την σφαγή, διότι δεν την ξεχάσαμε ποτέ», λέει ένας από τους επιζώντες της επίθεσης στην πόλη Αφρίν.
«Συνεχίζουμε να επιμένουμε για την ανάγκη να λογοδοτήσει ο Μπασάρ αλ-Ασαντ, ο πρώτος υπεύθυνος», λέει προσθέτοντας ότι δυστυχώς, λόγω της αδράνειας του κόσμου το καθεστώς συνέχισε να διαπράττει και άλλες σφαγές.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καταγράψει 1.429 νεκρούς από την επίθεση με σαρίν, ανάμεσά τους 426 παιδιά και κατηγορούν την Δαμασκό ότι διέπραξε την επίθεση παραβιάζοντας την «κόκκινη γραμμή» που είχε θέσει ο τότε πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα για στρατιωτική επέμβαση στην Συρία.
Όμως η σφαγή αυτή αποτελεί σημείο καμπής για τον πόλεμο στην Συρία: οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφεύγουν την τελευταία στιγμή να προχωρήσουν μαζί με τους συμμάχους τους σε στρατιωτικά πλήγματα κατά του καθεστώτος και αποδέχονται την πρόταση της Ρωσίας, συμμάχου της Δαμασκού, για την «καταστροφή» του χημικού οπλοστασίου του συριακού καθεστώτος.
«Η Ημέρα της Κρίσης»
«Ηταν μία εικόνα Αποκάλυψης. Μία σκηνή απερίγραπτη, όπως η Ημέρα της Κρίσης», διηγείται ο Μοχάμαντ Σλεϊμάν, διασώστης που έχασε πέντε μέλη της οικογένειάς του στην Ζαμάλκα και θυμάται τα στοιβαγμένα άψυχα σώματα.
Πολλοί από όσους επέζησαν κατέφυγαν στην βόρεια Συρία που βρισκόταν ακόμη υπό τον έλεγχο των ανταρτών όταν έπεσε η Γούτα στα χέρια των δυνάμεων της Δαμασκού το 2018.
«Αισθάνθηκα την μυρωδιά του θανάτου. Αρχισα να μεταφέρω τα πτώματα σε κοντινό ιατρικό κέντρο», λέει ο διασώστης διευκρινίζοντας ότι είχε καλύψει το πρόσωπό του για να προστατευθεί από τις αναθυμιάσεις του αερίου.
Διηγείται ότι αναγνώρισε τα πτώματα του πατέρα του και των γειτόνων του που είχαν μεταφερθεί σε ένα κέντρο κοντά στο σπίτι του. «Είχαν νούμερα. Ο πατέρας μου ήταν το νούμερο 95». Ο αδελφός του, η σύζυγός του και δύο από τα παιδιά τους πέθαναν επίσης.
«Σκάψαμε έναν κοινό λάκκο για να θάψουμε εκατοντάδες πτώματα. Ελπίζουμε πως οι χώρες ολόκληρου του κόσμου θα μπορέσουν να τιμωρήσουν τους υπεύθυνους της σφαγής αυτής», λέει.
Πολλές εκθέσεις και έρευνες επιρρίπτουν στο καθεστώς του Μπασάρ αλ-Ασαντ την ευθύνη και για άλλες χημικές επιθέσεις στον πόλεμο που ξεκίνησε το 2011 με την καταστολή ειρηνικών διαδηλώσεων για την δημοκρατία. Πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και εκατομμύρια έγιναν πρόσφυγες.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ / Φωτογραφία αρχείου Reuters
