Η Ένωση Στρατιωτικών Περιφερειακής Ενότητας Νήσων Περιφέρειας Αττικής (ΕΣΠΕΕΝΠΑ) επαναφέρει στο προσκήνιο τα παράπονα του προσωπικού στο Πολεμικό Ναυτικό για την καθυστέρηση στην ανακοίνωση των μεταθέσεων (εσωτερικού-εξωτερικού), που έρχεται να προστεθεί στα ήδη υφιστάμενα προβλήματα όπως η έλλειψη εμπιστοσύνης στις διαδικασίες (μοριοδότηση, κριτήρια κλπ), η γενικότερη απουσία περί Δικαίου αισθήματος, η έλλειψη ουσιαστικών κινήτρων κλπ.
Η ΕΣΠΕΕΝΠΑ αναφέρει ότι το εντυπωσιακό της περίπτωσης είναι ότι πλέον διαμαρτύρονται στελέχη από όλες τις προελεύσεις και όλων των βαθμών, τα οποία διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να προγραμματίσουν τις δραστηριότητές τους σε προσωπικό ή οικογενειακό επίπεδο και αναγνωρίζοντας τη δυσκολία (λόγω και των αυξανόμενων παραιτήσεων), οι συνδικαλιστές στο Πολεμικό Ναυτικό ζητούν την επίσπευση των ενεργειών και την γνωστοποίηση των τακτικών μεταθέσεων διότι δεν μπορεί το προσωπικό κάθε φορά να ακολουθεί τις δυσκολίες ή τις ανάγκες της Υπηρεσίας, ενώ παράλληλα ζητούν εξορθολογισμό του όλου πλαισίου σε όλα τα επίπεδα.
Αναλυτικά όσα αναφέρει η ΕΣΠΕΕΝΠΑ:
Σας γνωρίζουμε ότι τα τελευταία 24ωρα έχουν αυξηθεί τα παράπονα προς την Ένωσή μας, αναφορικά με τις καθυστερήσεις στην κοινοποίηση των φετινών τακτικών μεταθέσεων, συμπεριλαμβανομένων αυτών του εξωτερικού. Θεωρούμε πολύ σημαντικό να επισημανθεί ότι φέτος, για πρώτη φορά, τα παράπονα έρχονται από το σύνολο των προελεύσεων των στρατιωτικών του ΠΝ (από Αξιωματικούς προέλευσης ΣΝΔ έως ΕΠΟΠ).
Πιο συγκεκριμένα, εάν εξαιρεθούν οι θέσεις διοίκησης – ευθύνης (αν και πιθανώς όχι στο σύνολό τους) που αφορούν κατά βάση ανώτερους Αξιωματικούς, όλο το υπόλοιπο στρατιωτικό προσωπικό βρίσκεται κυριολεκτικά σε αναμμένα κάρβουνα, αφού αδυνατεί να κάνει τον οποιονδήποτε προγραμματισμό, οικογενειακό ή προσωπικό. Οι ανησυχίες γιγαντώνονται εύλογα προς τους χαμηλότερους βαθμούς, όπου καλλιεργούνται βάσιμοι φόβοι ότι θα επηρεαστεί δυσμενώς ο προγραμματισμός ακόμα και σε επίπεδο παιδιών, αφού, ως γνωστόν, οι ανάγκες της Υπηρεσίας επισκιάζουν τα πάντα (πχ σε περιπτώσεις ανάγκης τυχόν μετεγγραφών κλπ).
Πέραν των ανωτέρω, εξίσου βάσιμες, κατά τη γνώμη μας, φοβίες καλλιεργούνται σε σχέση με το μείζον θέμα της μοριοδότησης το οποίο καλύπτεται από ένα γενικότερο παγιωμένο αίσθημα έλλειψης δικαιοσύνης, καθ’ όσον υποστηρίζει διαρκώς μόνο τις ανάγκες κάλυψης εκτάκτων αναγκών της Υπηρεσίας, όπως εξάλλου έχουμε σχολιάσει και κατά το παρελθόν. Επί τούτου θα αναφέρουμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα:
α. Τη διακριτή αντιμετώπιση συγκεκριμένων ειδικοτήτων όπως των Τ/ΜΗΧ ως προς συγκεκριμένους τύπους πλοίων.έος
β. Τις ανισότητες σε θέματα μοριοδότησης και τήρησης κριτηρίων (τυπικών και ουσιαστικών προσόντων κλπ).
γ. Τον πολυετή εγκλωβισμό στελεχών σε μονάδες του Στόλου, δίχως ορατή δυνατότητα αντικατάστασης και δίχως να υφίσταται στον ορίζονται ένα δίκαιο σύστημα κυκλικής μετακίνησης, στο πλαίσιο κινητροδότησης που έχουμε προτείνει στο παρελθόν.
δ. Την απόλυση στελεχών με προβλήματα υγείας τα οποία έχουν κριθεί από την ΑΝΥΕ ικανά για υπηρεσίες ξηράς, λόγω μη ύπαρξης υπηρεσιακών αναγκών (δηλαδή αντικειμενική αδυναμία επιστροφής στο Στόλο).
Δεν θα κρύψουμε ότι η Υπηρεσία έχει δώσει κατ’ επανάληψη «δικαιώματα» στο προσωπικό να αισθάνεται αδικημένο και ως εκ τούτου θα έχει μεγάλο δρόμο να διανύσει προς την κατεύθυνση της αποκατάστασης του προβλήματος.
Αντιλαμβανόμαστε ότι οι αυξανόμενες παραιτήσεις μόνο «σύμμαχο» δεν αποτελούν στην όλη προσπάθεια, σε κάθε περίπτωση όμως, δεν μπορεί διαρκώς το προσωπικό να βρίσκεται υπό διαρκή πίεση, πόσο μάλλον σε μια εποχή που η παραίτηση έχει «αναβαθμιστεί» στη «μόνη αξιοπρεπή διέξοδο από την τρέλα», όπως πρόσφατα μας μετέφερε επί λέξη στέλεχος, άποψη που δυστυχώς έχουμε αντιληφθεί ότι βρίσκει πολλά ακόμα στελέχη σύμφωνα, διότι βλέπουν την καθημερινότητα ως ανυπέρβλητο εμπόδιο.
Το Πολεμικό Ναυτικό έχει ούτως ή άλλως δύσκολες συνθήκες: πρέπει να αναληφθούν γενναίες ενέργειες και τομές που να μην το καθιστούν ακόμα δυσκολότερο Όπλο.
Κατόπιν των ανωτέρω, ζητάμε την επίσπευση των ενεργειών και την κοινοποίηση των τακτικών μεταθέσεων για το σύνολο του στρατιωτικού προσωπικού, με τρόπο που να διασφαλίζει τη διαφάνεια, την τήρηση της ισονομίας και που θα αποκαθιστά το αίσθημα δικαιοσύνης που οφείλει να καλλιεργεί κάθε Διοίκηση στους διοικούμενους. Εάν σε όλα αυτά επιτευχθεί η προσθήκη και, έστω, μιας χαραμάδας για παροχή κινήτρων, θεωρούμε ότι θα έχει επιτευχθεί ένα πολύ σημαντικό βήμα.
Φωτογραφία Eurokinissi
