Το επάγγελμα του στρατιωτικού, παρατηρώντας επιφανειακά τα ποσά μισθοδοσίας, μπορεί να θεωρηθεί σχετικά καλοπληρωμένο,
συγκρίνοντας με τα αντίστοιχα ποσά μισθοδοσίας του «στενού» δημόσιου τομέα. Εξαιρούνται φυσικά οι ΔΕΚΟ.
Όμως η αντίληψη αυτή αλλάζει με μια δεύτερη πιο διεισδυτική ματιά των καταστάσεων που καλείται να αντιμετωπίσει ο στρατιωτικός με το μισθό του. Συνεχείς μεταθέσεις που δημιουργούν πολλές φορές την ανάγκη διατήρησης δύο ή και περισσότερων σπιτικών, επειδή η οικογένεια δεν μπορεί να ακολουθήσει, άπειρες απλήρωτες υπερωρίες κ.α , συνιστούν πρόσθετες υποχρεώσεις που δύσκολα καλύπτονται από τα έσοδα του.
Η πολιτεία αναγνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες αυτές του επαγγέλματος και επειδή δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να δημιουργήσει ένα δίκαιο μισθολόγιο ανάλογο των παρεχομένων υπηρεσιών πρότεινε μια διέξοδο που περιείχε ρίσκο για όσους στρατιωτικούς θα τολμούσαν να τη χρησιμοποιήσουν. Αυτή ήταν η δυνατότητα συνταξιοδότησης σε μικρή σχετικά ηλικία, μετά από 25 χρόνια υπηρεσίας, ώστε να μπορέσουν να εξασκήσουν στη συνέχεια ένα δεύτερο επάγγελμα ,τα εισοδήματα από το οποίο προστιθέμενα στη σχετικά μικρή σύνταξη που λαμβάνουν να εξασφαλίζει γι αυτούς και τις οικογένειες τους ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.
Το δικαίωμα αυτό εξασκήθηκε από αρκετούς στρατιωτικούς άλλοτε με επιτυχημένο αποτέλεσμα άλλοτε όχι, γιατί όπως προελέχθη η κίνηση αυτή περιέχει ρίσκο και η ανεύρεση δεύτερης απασχόλησης δεν είναι δεδομένη ειδικά αυτή την εποχή.
Το μνημόνιο ανέτρεψε βίαια τον τρόπο ζωής των «νεαρών» αυτών , κάτω των 60 ετών, συνταξιούχων με μια καταιγίδα μέτρων που τους έπληξε καίρια. Αυτά αφορούσαν την πλήρη κατάργηση από τη σύνταξη των δώρων εορτών και άδειας και ταυτόχρονα την αναστολή ή τον δραστικό περιορισμό, ανάλογα την ηλικία ,της σύνταξης σε όσους εργάζονται. Τα μέτρα αυτά συνδυαζόμενα με τα υπόλοιπα μέτρα για τους συνταξιούχους δηλαδή την επιβολή ΛΑΦΚΑ και την μείωση του παρεχόμενου μερίσματος από τα ταμεία των ΕΔ επέφεραν δραματική συρρίκνωση του εισοδήματος τους με ότι αυτό συνεπάγεται για όποιον προγραμματίζοντας με τα ισχύοντα δεδομένα τη ζωή του δημιούργησε ανελαστικές υποχρεώσεις όπως σπουδές παιδιών εκτός τόπου κατοικίας, δάνεια κλπ
Επειδή όμως όπως φαίνεται η τιμωρία αυτών που εξάσκησαν το νόμιμο δικαίωμα που τους παρείχε η πολιτεία, δεν ήταν αρκετή, με το νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα τα «προνόμια» επεκτάθηκαν. Επιβάλλεται λοιπόν στους συνταξιούχους κάτω των 60 ετών με εισόδημα άνω των 1700 Ε και νέο ΛΑΦΚΑ ύψους 6-10% ανάλογα με το εισόδημα. Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Οι συνταξιούχοι στρατιωτικοί αλλά και γενικότερα όλοι οι συνταξιούχοι που εργάζονται αντιλαμβάνονται ότι αυτή τη περίοδο είναι δύσκολο να ματαιωθούν οι περικοπές που πραγματοποιήθηκαν στις συντάξεις τους. Ζητούν όμως το αυτονόητο.
Αφήστε μας όσο μπορούμε να δουλεύουμε χωρίς να μας τιμωρείτε γι αυτό αναστέλλοντας την ήδη κουτσουρεμένη σύνταξη μας. Δουλεύουμε, δεν κλέβουμε, δεν «διοριστήκαμε» στη δεύτερη δουλειά μας με μέσο, αποδίδουμε τους προβλεπόμενους φόρους στην πολιτεία ,συνεισφέρουμε στα ασφαλιστικά ταμεία τι άλλο θέλετε; Επιθυμείτε να γίνουμε φοροφυγάδες προσφέροντας τις υπηρεσίες μας με «μαύρη» εργασία; Θα αναγκαστούμε να το κάνουμε δεν μας αφήνετε πλέον άλλη επιλογή.
Εσείς αποφασίζετε .
ΑΠΟΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ…ΝΕΥΡΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ!